Ν ίτσε Φρήντριχ!
Χαρούμενη επιστήμη!
Από τις σκέψεις… ενός μεγάλου « αγγελιοφόρου»!
Αφήσαμε την γη και ,ανεβήκαμε στο πλοίο!
Κάψαμε τις γέφυρες πίσω μας-
κι’ακόμα κάψαμε την γη ,πίσω μας.
Και τώρα καραβάκι, πρόσεξε!
Δίπλα σου είναι ο ωκεανός: δεν μουγκρίζει πάντα, είναι αλήθεια, και μερικές φορές, απλώνεται σαν μετάξι και χρυσάφι και ονειροπόλημα καλοσύνης.
Μα, θαρθούν ώρες που θα καταλάβεις πως, είναι ά πειρος και πως,
τίποτα δεν είναι πιο τρομερό από την απεραντοσύνη!
Ω! Φτωχό πουλί ,που ένιωθες ελεύθερο και τώρα ,χτυπάς τα κάγκελα του κλουβιού!
Αλίμονο σου, αν σε πιάσει νοσταλγία για την γη, σαν να υπήρχε εκεί ,πιό πολλή ελευθερία:
Γιατί τώρα, δεν υπάρχει πιά «γη»!
Που πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Χαρούμενη Λάϊον
21ος Αιών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;