4. O Ηρακλής και η περσόνα

... συνέχεια .. της συνομιλίας...

Έμεινα να σκέφτομαι, πόσα πράγματα αποκαλύπτει ένας καλός δάσκαλος στον μαθητή του και πόσα πράγματα, αποκρύπτει.
Κατέληξα στο συμπέρασμα, πως ένα δάσκαλος αφήνει τον μαθητή, να βάλει τον τελευταίο λίθο στην κορυφή της πυραμίδας της γνώσης, σαν ένα είδος εξετάσεων.

Άλλωστε η Γνώση, αν δεν περάσει από δύσκολες δοκιμασίες δεν είναι αποτελεσματική , και παρούσα κάθε φορά που θα χρειαστεί..
Αν δεν δοκιμαστεί και δεν δοκιμαστούμε κι’εμεις μαζί της, δεν μπορεί ν’αποκτήσει αυτό το δυναμικό και να γίνει πραγματικό κτήμα μας
Συνέχιζα να είμαι βυθισμένος στις σκέψεις μου , όταν άκουσα την φωνή του, να μου λέει,.

-Στείλε το γράμμα , με παρότρυνε.
Αναφερόταν σ’ ένα διαγωνισμό θεατρικού έργου και μ ε συμβούλευε να πάρω μέρος σ’αυτο, μα εγώ ένιωθα αβεβαιότητα και ανησυχία και του είπα
-Δεν είμαι συγγραφέας, δεν έχω γράψει ποτέ μου τίποτα. Δεν ξέρω να χρησιμοποιώ ωραίες λέξεις , ποιητικές, να τις βάζω στην σειρά και να τις παρουσιάζω.
Μου απάντησε κοφτά.
-Οι ωραίες λέξεις, πολλές φορές καταβροχθίζουν το νόημα των πραγμάτων
Νιώθουμε για μια στιγμή φωτισμένοι και μετά γυρίζουμε στον κόσμο μας , που εξακολουθεί να παραμένει ίδιος και απαράλλαχτος ,σαν να μην ακούστηκαν ποτέ αυτά τα τόσο ωραία λόγια.
Να γράψεις για την ουσία των ιδεών. Αυτό μετράει!
Συνέχιζα όμως να έχω αντιρρήσεις.

-Μα εγώ , έχω ζήσει σε δύσκολες συνθήκες, η ζωή μου δεν ήταν εύκολη και η υπερβολική διανόηση φάνταζε πολυτέλεια στα μάτια μου . Είχα συγκεκριμένα προβλήματα να λύσω και υποχρεώσεις. Δεν υπήρχε χρόνος για «συγγράμματα».
Έπρεπε να δουλεύω, για να μπορώ να σπουδάζω,
Αναγκάστηκα να κάνω πολλές δουλείες, οι περισσότερες ήταν του «ποδαριού», μέχρι και κουλούρια κάποια στιγμή πούλησα στους δρόμους και οι άνθρωποι με σπρώχνανε υπεροπτικά.
Ένιωσα το βλέμμα προστατευτικό πάνω μου και άκουσα ξανά την φωνή του βαθιά και αργή
-Μη λυπάσαι τον εαυτό σου γι’αυτό...Εχεις μάθει πολλά.
Η Γνώση μόνο αξίζει και τα πεζοδρόμια, είναι τα μεγαλύτερα σχολεία.
Εκεί γνωρίζεις τους ανθρώπους χωρίς μάσκα!

Όταν αγοράζει κάποιος ένα κουλούρι, δεν φοράει την μάσκα του, το προσωπείο.
Δεν φοράει την ψεύτικη επίδειξη φιλανθρωπίας και καλοσύνης , τα δήθεν συναισθήματα και ευαισθησίες και ωραιοπαθείς ευγένειες, αλλά και τις «τζάμπα μαγκιές»
Έχεις δει τους ανθρώπους γυμνούς, όπως είναι :

Αβέβαιοι, ανασφαλείς ,εγωκεντρικοί, ημιμαθείς, αυτοκαστροφικοί, ναρκισσιστές, λάγνοι,,αρχομανείς και το κυριότερο, έχουν την ηλίθια αυτή πεποίθεση ,ότι θα ζήσουν για πάντα, για να επαναλαμβάνουν, όλη αυτή την «λογική» του παράλογου..Έχεις δει τους ανθρώπους, χωρίς την βιτρίνα, το προσωπείο τους.
Κι’όταν φοράει κανείς συνέχεια αυτό το προσωπείο, ιδίως της εξουσίας ,καταλήγει στην παγωνιά, στην ξηρασία, στο ψύχος, εκεί που στρίμωξα το αγριογούρουνο και
ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΩ, ΓΙΑΤΙ... ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΘΗΚΕ
Ακολούθησε μια μικρή παύση και .. συνέχισε.

-Ο κόσμος νομίζει πως οι αρχαίοι μύθοι είναι όμορφες ιστορίες ,γοητευτικά παραμύθια για παιδιά, εγώ όμως θα σου πω, πως είναι ακριβείς οδηγίες για θαρραλέους ναυσιπλοηγούς.
Γι'άυτό, μη διστάζεις.

Στείλε το γράμμα, αφιερωμένο στο Πνεύμα του Ανθρώπου και στους Ηρακλείδες, όλων των εποχών

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική

Εργαζόμενος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών