3. Στο νησί του Αιόλου

 

και των ανέμων με το σωστό αεράκι!
Τώρα πλησιάζουμε να γνωρίσουμε τον Αίολο
με τους 6 αρσενικούς γιούς και τις 6 θηλυκές κόρες του!

Ένας μικρός Όλυμπος δηλαδή ,
στο νησί του, αποτελεί την βάση για την ανάπτυξη της σκέψης και της γνώσης, κρατώντας σε ισορροπία και αρμονία τόσο τις “”αρσενικές σκέψεις όσο και τις “θηλυκές”, αναγωγικές και επαγωγικές.
Το νησί του Αίολου είναι ο 3ος οίκος του ωροσκοπίου.
Στον Ηρακλή αντιστοιχεί στα άλογα του Διομήδη και στον έλεγχο του εσωτερικού διαλόγου- μονολόγου.
Ο 3ος οίκος είναι οι Δίδυμοι και ο Ερμής , το πρώτο ζώδιο του αέρα
και των ανέμων των συλλογισμών και των λόγων, τα μαθητικά χρόνια, τα αδέλφια, η γειτονιά και οι γείτονες με τα κουτσομπολιά τους που ανοίγουν κάθε φορά τους ασκούς του Αιόλου, καθώς και τα παράθυρα των ΜΜΕ, η πληροφόρηση και η παραπληροφόρηση.
Το πρωταρχικό υλικό της γνώσης, ένας μικρός λαβύρινθος, η ακοή,
η κάθε μορφής επικοινωνία, γράμματα τηλέφωνα μηνύματα
και η πρώτη προσοχή και η κάθε… προσοχή!
Γι αυτό τον λόγο,
ο σωστός και αρμονικός Λόγος,
η σώφρων μεταχείριση του,
μαζεύει τους ανέμους που τριγυρνούν εδώ και εκεί ανεξέλεγκτα και εμποδίζουν τον νου να φθάσει σε… μια Ιθάκη,
πρ΄όλο που μπορεί να βρίσκεται πολύ κοντά.
Και σίγουρα η επίτευξη αυτού του στόχου ισοδυναμεί με την κατάκτηση ενός “μικρού”… Ολύμπου !
Ας πλησιάσουμε!
Με όλους όσους έχουν ανοιχτά τα ώτα και συγκεντρωμένους τους ανέμους υπό την κυριαρχία τους και συνεχίζουν να διασχίζουν τα νερά μιας άγριας Ποσειδώνιας θάλασσας με το… σωστό αεράκι!
Πάνω σε ένα δελφίνι
…κοιτάζουμε στο Αίολο
και μια θάλασσα γιορτινή
με τους ανέμους της σκέψης,
να διαμορφώνονται σε ένα σακί!
Η μητέρα μου η Σταυρούλα, ήταν πολύ σινεφίλ, του Ελληνικού τότε ανθίζοντος κινηματογράφου και δεν έχανε… καμία.
Λάτρευε την Βουγιουκλάκη και το καλοκαίρια ήταν υπέροχα στο καλοκαιρινό σινεμά με τα σπόρια με το κέϊκ που παίρναμε μαζί.
Δεν δούλεψε ποτέ έξω από το σπίτι.
Ο πατέρας μου το θεωρούσε προσβολή να μη μπορεί να ζήσει την γυναίκα του και τα παιδιά του μόνος του.
Δούλευε όμως πολύ στο σπίτι αφοσιωμένη σε μας και έκανε τα πάντα ακούραστη και χωρίς παράπονο.
Ο πατέρας μου με έπαιρνε στο καφενείο μαζί του και άκουγα όλες τις συζητήσεις τους και προσπαθούσα να καταλάβω τι λέγαν και μερικές φορές μιλούσαν με τόσο έντονο ύφος.
Τα πολιτικά ήταν το αγαπημένο τους θέμα και ο ίδιος υπήρξε μετριοπαθής στις απόψεις του.
Γιος αριστερού ταλαιπωρήθηκε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και μετά κατευθύνθηκε προς το κέντρο με τον Παπανδρέου να τον γοητεύει ιδιαίτερα.
Την ισχυρότερη επίδραση,
στην παιδική ηλικία την είχε ο παππούς ο Θεόδωρος που είχε αναλάβει και την κατήχηση μου.
Ελαφριάς δεξιάς απόκλισης,
περισσότερο γιατί φοβόταν τους αριστερούς για την αμφισβήτηση του θεού και λιγότερο γιατί δεν θεωρούσε δίκαια τα αιτήματα τους.
Οι ιστορίες με τον Ιωσήφ, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, η ανάγνωση της βίβλου ήταν σε καθημερινή διάταξη .
Η λατρεία που ένιωθα για τον Ιησού άγγιζε τα όρια της υπερβολής.
Κάθε Κυριακή εκκλησία, κατηχητικό, προσευχή και την εικόνα του Ιησού κάτω από το μαξιλάρι μου κάθε βράδυ.
Μια νύχτα όμως δεν κοιμηθήκαμε μαζί και είχα σοβαρό λόγο γι αυτό.
Είχα ένα ζευγάρι πανέμορφα άσπρα περιστέρια .
Ήταν τόσο αγαπημένα μεταξύ τους, όπως μόνο τα περιστέρια μπορούν.
Είχαμε τον περιστερώνα στο κήπο και την ημέρα που είδα τα αυγά τους ήταν από τις πιο σπουδαίες στην ζωή μου.
Μετά βγήκαν και τα μικρά και τρελάθηκα από την χαρά μου.
Τα φρόντιζα και τα αγαπούσα και αυτά πολύ και το καταλάβαιναν
Ένα μεσημέρια όμως ήρθε η καταστροφή.
Γύρισα από το σχολείο και δεν υπήρχε τίποτα ζωντανό .
Ένα γεράκι… τα είχε αφανίσει.
Έκλαιγα απαρηγόρητα.
Εκείνο το βράδυ πήρα την εικόνα και τον ρώτησα γιατί;
Γιατί το άφησε να γίνει αυτό;
Γιατί δεν έκανε κάτι γι αυτό;
Δεν μπορούσε να έχει κανένα παράπονο από εμένα.
Δεν μου απαντήσει μέχρι σήμερα και δεν το έχω συγχωρέσει.
Πήρα την εικόνα και την έβαλα
πανω στο τραπέζι.
Θα έψαχνα για την απάντηση!
Η πονεμένη παιδική αφοσιωμένη αθωότητα θα έδινε την θέση στην αμφισβήτηση
και ή έννοια της αδικίας θα με απασχολούσε πολύ.
Καθόμουν πολύ συχνά σε μια ελιά στο ψηλότερο κλαδί στον κήπο μας και σκεφτόμουν, όταν δεν κυνηγούσαμε την μπάλα στις αλάνες
με τα παιδιά της γειτονιάς.
Η ελιά θα γινόταν το δέντρο της προτίμησης μου.
Με ρωτούσαν τι σκέφτομαι τόσες ώρες εκεί.
Το σχολείο μου άρεσε, τα βιβλία που δεν ήταν πολλά και βιβλιοθήκη πενιχρή.
Η προτίμηση μου όμως αυτή με βοήθησε στο να μάθω να διαβάζω γρήγορα.
σχεδόν αστραπιαία φωτογραφικά και να αντιλαμβάνομαι τον κεντρικό πυρήνα και το νόημα του κειμένου.
Είχα μια άνεση στα μαθηματικά και ακολούθησα τις θετικές επιστήμες αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι η φιλοσοφία.
Όταν βρήκα το σχολικό εγχειρίδιο 16 χρονών με τις αναφορές στον Ηράκλειτο, τον Λοκ και τον Μπερξόν
ένιωσα μεγάλο δέος και θαυμασμό για αυτούς τους ανθρώπους και αυτά που σκεφτόταν και γενικά νιώθω πάντα έτσι όταν συναντώ σκέψη ενός ανθρώπινου νου.
Από όλα τα θαύματα που συνάντησα μέχρι τώρα αυτό πάντα μου φαίνεται το σπουδαιότερο και το μεγαλύτερο:
Η ανθρώπινη σκέψη!
Έτσι κάπως άρχισε και πέρασε η μάθηση και τα μαθητικά χρόνια με την Βουγιουκλάκη, τον Παπαντρέου, τον Ιησού, το Λοκ και τον Παπουτσωμένο γάτο.
Λίγο αργότερα Καζαντζάκης Ντοστογιέσφκι, Βολταίρος,Ουγκώ και κάπου ξεχασμένοι και παραμερισμένοι υποτιμημένοι σε κλασικά παραμύθια κάποιοι Άθλοι ενός Ηρακλή
κάποιος Οδυσσέας να παλεύει να φθάσει κάπου με τα κύμματα και ένας Ομήρος ανυπόφορος
να σε βασανίζει με το συντακτικό του.
Η γνώση είναι δύναμη και οι δυνατοί, οι ισχυροί, την κρατούν για τον εαυτό τους και την εξουσία.
Είναι και ένα μαχαίρι που ίσως στρέψεις στον εαυτό σου ή στους άλλους.
Για λόγους προστασίας πρέπει να δίνεται σε ενήλικες και όχι σε παιδιά.
Η ανθρωπότητα έχει πλέον ενηλικιωθεί και η γνώση της ανήκει.
Είναι η κληρονομιά του Ανθρώπου να διαχειριστεί τον εαυτό του, τον πλούτο του , το Παλάτι του και να ζήσει μαζί με την γυναίκα του και τα παιδιά του και τους φίλους του στο Νησί τους.
Ο Αίολος είναι δύσκολος σταθμός παρ΄όλο που δεν φαίνεται αμέσως.
Όμως η συγκέντρωση όλων των ανέμων σε ένα ασκό είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την κατάκτηση του μεγάλου Ολύμπου για να μη ξοδεύουν την ενέργεια
σε άσκοπες περιπλανήσεις του νου και χάνεται.
Αυτή η συγκέντρωση έχει σχέση με τον λόγο, την ορθή χρήση του,
την σκέψη, την πειθαρχία της και ένα σωστό εσωτερικό διάλογο που δεν παρασύρεται από εξωτερικές επιδείξεις της αρπαγής της προσοχής του και δεν πάει όπου φυσάει άνεμος και μάλιστα ο δυνατός των εντυπώσεων, των άρτων και των θεαμάτων.
Το πρόβλημα σε αυτό το σημείο εδώ είναι μια “μικρή” Σκύλλα και Χάρυβδη.
Η ποικιλία της αχταρματοποιήσης ή η στενότητα του μονόπλευρου τύπου;
Ο κίνδυνος ελλοχεύει και από τι δυο πλευρές.
Αν περιφρουρώντας κανείς την ησυχία του νου υιοθετήσει μόνο μιας συγκεκριμένης θεματολογία και ειδίκευση θα καταλήξει ειδικός σε κάτι σαφώς, πλην όμως δογματικός
ελαφρώς βαρετός, συμπαγής, μονόχτωτος.
Θα στερείται έμπνευσης διανθίσματος από άλλες πλευρές και η ζωή θα τον ξεπερνά γιατί θα αποδεικνύεται κάθε φορά πολύ πιο πολύπλευρη και σύνθετη.
Αν αποφασίσει να κάνει τον γυρολόγο αγκαλιάζοντας όποιο καθρεφτάκι του γυαλίζει λίγο απ΄όλα και αυτό καλό και το άλλο καλύτερο,
θα καταλήξει επιπόλαια σαν τις βαρκούλες αρμενίζουν εδώ και εκεί και όπου τις πάει ο άνεμος
χωρίς να στεριώνουν πουθενά γιατί δεν έχουν άγκυρα.
Η μόνη λύση σε αυτό το δυσδιάκριτο πρόβλημα είναι να περάσει ανάμεσα από τα δύο τέρατα
έχοντας τα μάτια του ανοιχτά και 12 μαζί με τα αυτιά του.
Οπωσδήποτε χρειάζεται να τοποθετήσει ένα θεμέλιο λίθο για να μη χτίζει κάστρα στην άμμο αλλά παλάτι Παρθενώνα σε βράχο ακροπόλεως γερό.
Αυτός ο λίθος είναι και το δέντρο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης που τους συνδέει αιώνια και αξεπέραστα.
Είναι η προτίμηση του πολεμιστή,
η αγάπη του, το σημείο αναφοράς που επιστρέφει πάντα, ο φάρος του, η Ιθάκη του.
Είναι το κέντρο του τονάλ για αυτόν και αφού το τοποθετήσει μπορεί και πρέπει να γνωρίσει όλα τα υπόλοιπα ώστε τίποτα να μη του είναι έγνωστο.
Έτσι λοιπόν είναι σημαντικό κάποιος να έχει βρει και ξέρει το δέντρο του και μετά
να γυρίσει και να γνωρίσει όλο τον κόσμο χωρίς να χαθεί και να τον αγαπήσει και αυτόν μαζί με την κύρια αγάπη του
και να τον αγκαλιάσει.
Γνωρίζοντας το δικό του δέντρο, της πατρίδας του,
της ανθρωπότητας και τα δέντρα των άλλων λαών και ανθρώπων να μπορεί να συνεργαστεί μαζί τους σε ισότιμες σχέσεις αλληλεγγύης και αδελφοσύνης χωρίς να γίνεται οπαδός κάποιου,εχθρός, ακόλουθος δούλος ομογενοποιημένος πολτοποιημένος ή εθνικά και προσωπικά εγωκεντρικός και υπερόπτης.
Κατανοεί την θέση του στο δάσος και διακρίνει και τα υπόλοιπα δέντρα, χωριστά το καθένα περήφανα όμορφα δυνατά παρέα μαζί και όχι
κομμένα και ένας πολτός χαρτιών για τις χρήσεις και τις καταχρήσεις των
αντιοικολογικών αφεντάδων.
Όπως πρέπει να στέκουν περήφανα όλα τα δυνατά δέντρα
με το πλούσιο χώμα τους και τα καταπράσινα φύλλα τους!
Αν το νησί του Αίολου είναι ο Ερμής, ο 3ος οίκος,
οι Σειρήνες είναι η Αθηνά και ο 9ος οίκος που θα επισκεφτούμε αργότερα με τις οποίες ο Πυθαγόρας ασχολήθηκε ιδιαίτερα.
Ο Αίολος και οι δυνατοί του άνεμοι που σε πηγαίνουν εδώ και εκεί, είναι πάντα παρόντες σε κάθε περίπτωση και χώρο γνώσης καθώς και ένας Λαβύρινθος που δύσκολα βγαίνει κανείς και μερικοί
… δεν μπαίνουν ποτέ.
Τον κοιτάζουν απ΄έξω.
Εγώ μπήκα…. χωρίς μίτο και για πολύ καιρό περιφερόμουν στους διαδρόμους του με τον Μινώταυρο πίσω μου άγριο, να καραδοκεί.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν το ένα γίνεται δύο!Πέρασα σχεδόν απ όλα τα δωμάτια τελειώνοντας την μαθητική ζωή συνεχίζοντας και στην φοιτητική.
Μαθηματικά, ιστορία, τέχνη, φυσική, φιλοσοφία, θεολογία,
αστρολογία, πολιτική και μεταφυσική.
Ξεκινώντας από ένα παιδικό ιδεαλισμό περνώντας σε ένα ρομαντικό εφηβικό ρομαντισμό,μετά στον ορθολογισμό,στον ιστορικό υλισμό,
από τον μαρξισμό στον υπαρξισμό στον βουδιστικό ζεν κλπ.
Την θέση του Ουγκώ και του Τολστόι, του Θωμά του Ακινάτη, του Αυγουστίνου, την πήρε ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Κίρκεγκορντ, Βιτγκεστάιν, ο Ντεκάρντ,ο Καντ ο Χούσερλ, ο Καμύ, Ο Σαρτρ, ο Χεγγελ ο Νίτσε, Μπακούνιν, Γιουγκ,ο Όσσο,ο Φρομ, ο Κρισναμούρτι, Λάο Τσε,η Μπλαβάτσκυ, Αινβαχώφ, η Μπέιλη μέχρι τον Μπουσκάλια έφθασα.
Την εποχή του 80, φοιτητής σήμαινε πως ήταν στην μόδα να είσαι αριστερός, βρισιά να είσαι δαπίτης, μαγκιά να δηλώνεις αναρχοαυτόνομος, ούτε συζήτηση για απριλιανούς και αρκετά ωφελιμιστικά διορατικό να ανήκεις στην ανερχόμενη πασπ.
Όμως στην ουσία τίποτα από όλα αυτά δεν με ικανοποιούσε και μου άφηναν όλα ένα ανικανοποίητο αίσθημα κενού.
Σαν κάτι να έλειπε πάντα.
Η σχέση μου στην ουσία με την κλασσική Ελληνική παιδεία ανύπαρκτη στα χέρια των παπάδων και των εθνικοφρόνων να περιφέρεται άχρωμη, άοσμη και άγευστη.
Ανάμεσα στις καινούργιες φιλοσοφίες της new age με τις θετικές σκέψεις και τις ατελείωτες αυτάρεσκες ενδοσκοπικές ψυχαναλύσεις,
η συνάντηση μου με τον Καστανέντα έδωσε ένα γερό ταρακούνημα στο σκουριασμένο σημείο της αντίληψης μου.
Ήταν μια καινούργια σκέψη βαθιά και φρέσκια γλώσσα ιδιαίτερη και τράβηξε το ενδιαφέρον μου μαζί με την έννοια του πολεμιστή.
Μετά την επίθεση και την σφαγή των περιστεριών, ένιωθα πολύ καχύποπτα απέναντι σε αυτούς που μιλούσαν με ωραία λόγια για αγάπες και μάγουλα που στρέφουμε όταν μας χτυπάνε και τα θεωρούσα όλα αυτά εκ του πονηρού.
Δεν με κάλυπταν πια καθόλου οι απαντήσεις της Βίβλου και μου φαινόταν πολύ στημένο το παιγνίδι.
Αργότερα πολύ όταν είδα την ταινία με τον τρόπο του σαμουράι, βρήκα πολύ πιο ικανοποιητικές αναλύσεις για το τι μπορεί να κάνει
κάποιος, όταν του σκοτώσουν τα περιστέρια του.
Το τέλος είναι σημαντικό για όλα τα πράγματα?
Η περιπλάνηση μου στους δύσβατους δρόμους μιας πολυποίκιλης γνώσης συνεχίστηκε και μετά το νησί των Λωτοφάγων περπατώντας και συναντώντας πολλούς ανθρώπους που ασχολούνταν με την φυσική και
την μεταφυσική και… την θεοσοφία.
Με κάποιους από αυτούς γίναμε φίλοι και κάναμε παρέα.
Αναρωτηθήκαμε για το ποιοι είμαστε, που πάμε και τι κάνουμε.
Αποφασίσαμε να δούμε όλα τα πράγματα από την αρχή και να ξανακοιτάξουμε εκείνες τις ιστορίες του Ομήρου και της Ελληνικής Μυθολογίας με μια καινούργια ματιά,μαζί με όλα υπόλοιπα.
Με την δική μας οικονομική συνδρομή είχαμε βρει και τον χώρο που θα στέγαζε αυτή την απόπειρα διερεύνησης της γνώσης.
Όμως το προσωπικό συμφέρον κάποιου εκ της ομάδας, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και, το σχέδιο… ναυάγησε.
Βρεθήκαμε στον δρόμο, διαλυθήκαμε και οι εσωτερικές διαφωνίες και ανταγωνισμοί, οι μικροκακίες, μας πήγαν αλλού …για αλλού
και σκορπιστήκαμε.
Το δέντρο της ελιάς, το δέντρο της ζωής, το δέντρο που πάνω σε αυτό ο Οδυσσέας είχε φτιάξει το συζυγικό κρεβάτι και ήταν το μυστικό τους.
Αν ο 1ος οίκος είναι ο Άρης η μορφή την ενέργειας , η εμφάνιση και ο σωμάτετυπος
του δέντρου,
ο 2ος οίκος είναι η Δήμητρα, τα αποθέματα αυτής της ενέργειας και το χώμα που αυτό το δέντρο να αναπτυχθεί,
ο 3ος οίκος είναι ο Ερμής, η κατεύθυνση ης ενέργειας τα φύλλα του,
αυτά που φωτοσυνθέτουν την ενέργεια του ήλιου γι αυτό και στρέφονται προς αυτόν.
Αν βγει απότομα ένα μικρό φυτό στον ήλιο μπορεί και να καεί.
Εξακολουθώ να έχω μεγάλη αδυναμία στις καλές ταινίες και στην μαγευτική αίσθηση που σου αφήνουν.
Από τότε συμπαθώ πάρα πολύ τα κοέν του Ζεν και ιδίως ένα που ρωτάει :
Τι είναι ο Βούδας;
Και απαντάει:
Το κυπαρίσσι στην αυλή!
Είναι το τέλος σημαντικό για όλα τα πράγματα?
Ερμής Λεόν
και οι πολεμιστές της Λάϊον
απαντούν πως …ναι !
Και μαζεύουν του ανέμους
σε ένα ιστολογικό ανθολογικό σακί
καθισμένοι κάτω από ένα δένδρο μνήμης
και ανακεφαλαίωσης συλλογιστικό!

Αίολος