6. Οι Λαιστρυγόνες

….και ο πύργος  τους!

Αν ο Λέων και ο 5ος οίκος,
είναι οι καρποί ενός δέντρου, χρυσαφένιοι, μυρωδάτοι, νόστιμοι και αν,
οι συνθήκες τους επιτρέψουν να δημιουργηθούν,
χωρίς να κοπούν πρόωρα και χωρίς να σαπίσουν,
-και από τους καρπούς γνωρίζεις και το δέντρο-
ο 6ος οίκος  της υγείας είναι η Παρθένος και αφορά όλη την γεωπονική του δέντρου μαζί με τον σχολαστικό γεωπόνο βονανολόγο, φαρμακολόγο, θεραπευτή.

Είναι η Εστία που μοιράζεται τον χώρο μαζί με τον Χείρωνα,
ύστερα από τον κατακερματισμό της και τους απάτριδες ξεριζωμένους πολίτες όλου του κόσμου.

Είναι οι Συμφαλίδες Όρνιθες στους Άθλους τους Ηρακλή, η περιοχή των εντέρων και της κοιλιάς μαζί με το παχύ έντερο και,
είμαστε στο άγριο νησί μοναχικό νησί των Λαιστρυγόνων, τον
χαιρέκακο Βασιλιά τους τον Λάμο με την άγρια επικριτική κριτική τους,
τις πέτρες που τρυγούν και πετούν
για να τους γνωρίσουμε
… διακριτικά
μέσα σε μερικές ημέρες που θα μείνουμε κοντά τους.
Η Ιερή Θεά Εστία,
είναι φυσικά μία Παρθένος Θεά και έχει σοβαρούς λόγους να ζητήσει από τον Δία να σεβαστούν όλοι την απόφαση της… αυτή!

Είναι ο ιερός όρκος στην Εστία, και το πρώτο μερίδιο από την θυσία που αφιερώνεται σε αυτή.

Ποια είναι η Εστία και γιατί πρέπει να παραμένει Ιερή Ανέγγιχτος και Παρθένος;

Η Εστία είναι ένας χώρος, προσωπικός, ιδιωτικός, ένα σπίτι,
ένας δημόσιος χώρος, η δημόσια ζωή του τόπου, η πατρίδα, οι πατρίδες …όλου του κόσμου.

Η Εστία είναι… ένα Νησί.
Ένα νησί που αναδύεται κάθε φορά από την αγριεμένη θάλασσα του ναγουάλ και είναι …το τονάλ. Προσωπικό, εθνικό,συλλογικό, πανανθρώπινο.
Το τονάλ είναι η λογική ότι μπορεί να εξηγηθεί με λόγια και ειπωθεί.
Ότι μπορεί να σκεφτεί κάποιος!

Το προσωπικό τονάλ είναι όλες οι σκέψεις και ο αντιδράσεις του ανθρώπου και το συλλογικό τονάλ είναι αντίστοιχα όλες οι σκέψεις και οι δράσεις όλων των ανθρώπων,
όπως αναδύονται απο το υποσυνείδητο χώρο… στο συνειδητό.
Για αυτό και η Παρθένος είναι απέναντι… πολική στο ζώδιο
… με τους Ιχθείς του Ποσειδώνα.

Τίποτα δεν χάνεται ποτέ στην κοσμική θάλασσα της αντίληψης και φέρουμε ευθύνη όχι μόνο για τις πράξεις μας αλλά και για τις σκέψεις μας.
Ο μεγάλος μύστης Πυθαγόρας είχε μιλήσει για τις απόρροιες της συνείδησης και την κοσμική θάλασσα της ατίληψης.
Το πρώτο νησί είναι, το Νησί της Ηλιακής Συνείδησης, η Δήλος,
το νησί που μπόρεσε να
στερεωθεί και να γεννηθεί ο Απόλλων και η αδελφή του η Άρτεμις μετά την καταδίωξη της Λητούς.

Θα ακολουθήσουν και όλα τα υπόλοιπα “νησιά” και οι αντίστοιχες επικρατούσες λογικές τους.
Η αμάθεια, οι πόλεμοι, η επιθετικότητα, ο ιμπεριαλισμός,η απληστία, οι φιλοδοξίες μερικών ρημάξανε κυριολεκτικά όλους τους χώρους, τους βεβηλώσανε
… τους λεηλατήσανε.
Η ανθρωπότητα δεν γνώρισε στιγμές ειρήνης και σεβασμού της Εστίας σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Έτσι, στην θέση που θάπρεπε να υπάρχει ο πλανήτης, βρίσκονται τα κομμάτια των αστεροειδών και ο Χείρωνας συμπληρώνει το ρόλο του θεραπευτή… του Νησιού,
πάσχοντας όμως και ο ίδιος… πολύ.
Το Ιερό Νησί,ένας κύκλος και
…το κέντρο του!

Το Ιερό Νησί, είτε είναι ένας χώρος, προσωπικός, ιδιωτικός, ένα σπίτι,
ένας δημόσιος χώρος η δημόσια ζωή του τόπου, η πατρίδα, οι πατρίδες όλου του κόσμου,
πρέπει να περιφρουρείται,να προστατεύεται, να παραμένει καθαρός, αμόλυντος, απαραβίαστος
…χώρος!

Αυτό σημαίνει, πως όλα τα πράγματα πάνω σε αυτό το νησί χρειάζεται να τοποθετούνται με αρμονία, με λειτουργικότητα, με προτεραιότητα, με αποτελεσματικότητα,
με οικονομία, χωρίς να λείπει κάτι και χωρίς να σπαταλιέται άσκοπα και ανίερα.

Το κάθε τι… στη θέση του, ακόμη και …τα σκουπίδια.

Το πιο σημαντικό είναι όμως,
τι, τοποθετεί κανείς στο κέντρο του νησιού και του κύκλου
… σαν σημείο αναφοράς.
Αν τοποθετήσεις στο κέντρο και στο σαλόνι του σπιτιού
τα σκουπίδια όλο το σπίτι θα …θυμίζει χωματερή.
Αν τοποθετήσεις ένα Φως…θα λάμπει!

Το “σπίτι” επιβάλλεται να αερίζεται να το βλέπει Ήλιος να είναι καθαρό,
τακτοποιημένο, νοικοκυρεμένο.

Οι επισκέπτες να φιλοξενούνται, να περιποιούνται αλλά όχι
να κάνουν κατάχρηση της φιλοξενίας και να διεκδικούν
… το κρεβάτι του ιδιοκτήτη.

Το πλαίσιο ανταλλαγής κουλτούρας πολιτισμών και λαών σαφώς θα περιέχει συνεργασία, όχι όμως να διαβρώνεται και να υποσκελίζεται και να παραπετιέται η βασική ουσία, η σύσταση του νησιού.

Να παραποιείται το χρώμα του, το χώμα και οι ρίζες του δέντρου!

Η ιστορία φανερώνει ότι αυτό το νησί καταστρέφεται παραβιάζεται διαβρώνεται από πολλούς
εχθρούς και κατακτητές πολές φορές.

Οι κατακτητές είναι αρκετές φορές άμεσοι, ευκρινείς και τους βλέπεις μπροστά σου με τα όπλα τους και τα ταγκς… γνωρίζεις ποιοί είναι.

Αρκετές φορές όμως είναι έμμεσοι κρύβονται πίσω από μορφές προβάτων,
“αδύναμοι” φαινομενικά, με ωραία λόγια κολακευτικά και υπνωτιστικά,
μιλώντας για την αγάπη και την απόλυτη εξουσία του θεού
και πίσω από καλοραμμένα κουστούμια
τεχνοκρατων των πολυεθνικών
συζητώντας για την αγάπη και την κυρίαρχη αύξηση του χρήματος.

Χρειάζεται μεγάλη οξυδέρκεια να τους διακρίνεις μαζί και την πρόθεση τους και τους σκοπούς τους.

Χρειάζεται να “”βλέπεις καθαρά και χρειάζεται το Φως … για αυτό.

Πολύ σημαντικό είναι το παράδειγμα το πρότυπο των κυβερνώντων και συμμετεχόντων στην διοίκηση αυτού του νησιού.

Οι δημόσιοι άντρες και οι γυναίκες τους,οι συγγενείς τους, οι κουμπάροι τους,οι γραμματείς τους,
οι πνευματικοί καθοδηγητές τους,πρέπει και να είναι και να φαίνονται ενάρετοι και δεν μπορεί να υπάρχει καμιά δικαιολογία για αυτό.
Αν, μία παράβαση για ένα απλό πολίτη είναι παράπτωμα για ένα κυβερνώντα είναι πολύ παραπάνω και μεγαλύερο ολίσθημα.

Το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι
το νησί του δημοσίου γίνεται άνω κάτω, αν “το κεφάλι πάσχει βαριά”
και μυρίζει άσχημα.

Η προσωπική ζωή “του κεφαλιού”,
εφ όσον αναλαμβάνει τέτοια καθήκοντα και ευθύνες,
παύει να είναι τόσο προσωπική και οφείλει να είναι υποδειγματική και πρότυπο για την καινούργια γενιά και τα παιδιά.
Πάρα πολλοί χώροι είναι άρρωστοι για διάφορους λόγους και
μαζεύουν όλες τι ακαθαρσίες και τα περιττώματα… του εντέρου.

Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες που λιμνάζουν εκεί δεν εξολοθρεύονται εύκολα και με ένα Ηρακλή μόνο
… με την βοήθεια της Αθηνάς και δύο χάλκινα κύμβαλα.

Ο Χείρωνας ανοίγοντας τα χέρια του και το κέντρο της καρδιάς αγκαλιάζει
και θεραπεύει τους απάτριδες όλου του κόσμου!
Η Παρθένος,
η Εστία λοιπόν και το ζώδιο της,
που συμβολίζεται με μια κόρη κρατούσα στάχεις στην αγκαλιά της!

Είναι απέναντι από τους Ιχθείς του Ποσειδώνα και απαιτεί και συμβολίζει εκείνη την καθαρότητα του νου και του χώρου,την αμόλυντη, τον εξαγνισμό
για να μπορέσει ο άνθρωπος να ενωθεί με το Πνεύμα της Hλιακής Συνείδησης και να γεννήσει τον Yιό της Λητούς,
μέσα από καθαρή καρδιά και
σε μια απλή φάντη του
σπηλαίου του κεφαλιού του,
όταν κατορθώσει να στερεώσει κάπου την Αστερία νήσο και να γίνει… φανερωμένη Δήλος!

Δεν αναφέρεται σε καμιά γυναίκα Παρθένο,
σαν φυσικό γεγονός που
κάποιος θεός θα γονιμοποιήσει αντιδεοντολογικά και κατάφορα
…άνομα
κυριολεκτικά στον κόσμο της ύλης.

Αν μερικοί το υποστηρίζουν και το πιστεύουν σαν πραγματικό γεγονός είναι ή αφελείς και εύπιστοι ή έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα να υποστηρίζουν
… το τερατώδες και να καταβροχθίζουν αδύναμες συνειδήσεις με τα αντιφατικά λόγια τους και τις δηλώσεις Λαιστρυγόνων και των Πέτρινων ανθρώπων,
αυτών που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες της Πύρρας και του Δευκαλίωνα μετά τον κατακλυσμό
και δεν γεννήθηκαν άμεσα από αυτούς
τους γεννήτορες.

Στην προσπάθεια της αυτή,
να προστεύσει η Παρθένος
“τον χώρο”
είναι αναγκασμένη να κρίνει και να διακρίνει,
στην αρμονική εκδήλωση της ενέργειας,
ενώ στην δυσαρμονική,
έλλειψη και υπερβολή,
θα κατακρίνει και θα επικρίνει.

Το “μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε”, στερείται νοήματος στον κόσμο της ύλης και είναι καλό για τον παράδεισο,
που δεν χρειάζονται
… τα λόγια και ο νους του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος, εδώ στο κόσμο της ύλης, είναι υποχρεωμένος και αναγκασμένος να κρίνει να διακρίνει και να ξεχωρίζει
με νου και σύνεση…όλα τα πράγματα του κόσμου του.

Οι Λαιστρυγόνες έχουν μια πόλη Λάμο που έχει το όνομα του πρώτου τους βασιλιά, του γιου του Ποσειδώνα και αρκετά “παρθένο” έδαφος όπως παρατηρεί ο Οδυσσέας

95 Εγώ μονάχος άραξα το μαύρο πλοίο μου έξω
κατά την άκρη, κι έδεσα στους βράχους τα παράγγια,
κι ανέβηκα και στάθηκα στ’ αψήλου ν’ αγναντέψω·
μα μήτε αντρώνε φαίνονταν μήτε βοδιών σημάδια,
μόνε καπνό αγναντεύαμε κι ανέβαινε από χάμου.
100 Τότες συντρόφους έστειλα να πάνε και να μάθουν
τί λογής ζουν σ’ αυτή τη γης σιταροφάγοι ανθρώποι·

… όταν φθάνει εκεί με τα 12 καράβια του και επί της βασιλείας του Αντιφάτη.
Λάμος και Λάμια είναι θαλάσσια τέρατα με τα οποία μερικά παιδιά …τρώνε τα φαγητό τους.

Ο απλανής spica στις 23 μοίρες της Παρθένου, είναι ο Στάχυς από τον οποίο φτιάχνουν το ψωμί- άρτον μαζί με το νερό μιας Αρτακίας πηγής…οι σιταροφάγοι.

Η κόρη του Αντιφάτη, Παρθένος προφανώς, σαν κόρη, είναι στην πηγή της Αρτακίας και
η Παρθένος πάντα χρειάζεται νερό να καθαρίζει ή να πλένει το στόμα της… όταν μιλάει.
Η μητέρα της είναι γιγαντόσωμη και φωνάζει τον βασιλιά μόλις βλέπει …ανθρώπους.
Ο Αντιφάτης και οι υπόλοιποι καταστρέφουν και τα 11 πλοία,
τρώνε όλους του συντρόφους του Οδυσσέα και ο ίδιος κόβει με με το σπαθί του
“τις πρυμάτσες του γαλαζόπλωρου πλοίου του” και απομακρύνεται βιαστικά.

Μια επαγγελματική γνωριμία εξελίχτηκε
… σε πρόσκληση για ένα δείπνο!

Όταν γνώρισα τον Δημήτριο,
λίγο μετά τη μέση ηλικία του,
ίσως να μη συνάντησα ένα “πολιορκητή” αλλά,
ένα πολιορκούμενο “σερ”,
από θαυμαστές και θαυμάστριες του.

Ήταν ένας γνήσιος τζέντλεμαν!
Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, από τις ελάχιστες που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα, μορφωμένος,με ιδιαίτερες και βαθιές γνώσεις,ιδίως στα θέματα τέχνης, με εξαιρετικούς εκλεπτυσμένους τρόπους και άψογη εμφάνιση μαζί με το περιποιημένο μούσι του.
Δεν συμπαθούσε τον πολύ κόσμο,
τις συναναστροφές και ζούσε απρόσιτος και απομονωμένος στο …Πύργο του.
Δεν είχε παντρευτεί ποτέ,
γιατί ήθελε να κάνει
… το τέλειο γάμο.
Μία σοβαρή σχέση που είχε, δεν κατέληξε σε γάμο και το κορίτσι τράπηκε σε άτακτο φυγή γιατί δεν άντεξε τις υποδείξεις
… για την αυτοβελτίωση της.

Για ένα πρόσωπο που αγαπούμε υπάρχουν μόνο όμορφα λόγια και καλό είναι να μη είναι φειδωλά,
του είπα… όταν το συζητήσαμε αργότερα.
Έδειξε έκπληκτος,γιατί είχε όλη την καλή διάθεση και οι κριτικές του πήγαζαν από αυτή… την αγάπη.

Η κριτική του ήταν πάντα λακωνική, ειρωνική,σαρκαστική, υπεροπτική σνομπαριστική και ήταν πάντα …επικριτική.
Σπάνια θα έμπαινε στο κόπο για ένα καλό λόγο σε κάποιον,
για κάτι καλό που δεν έβρισκε ποτέ.

Με την ευφυΐα και τις γνώσεις του εντόπιζε αμέσως το αδύνατο σημείο του άλλου και επενέβαινε για να το διορθώσει.
Απεχθανόταν “τους λαϊκούς¨,την συμπεριφορά τους και είχε την εντύπωση πως όλοι οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να γεννηθούν και μεγαλώσουν… σαν πρίγκιπες.

Στην πρόσκληση του να τον επισκεφτώ, αναρωτήθηκα φωναχτά για “την τιμή που μου κάνει” και η απάντηση του ήταν,
πως θέλει να διερευνήσει το ατίθασο πνεύμα μου και να μελετήσει τον απρόβλεπτο χαρακτήρα και το ακατάταχτο ταμπεραμέντο μου.
Και εγώ συμπλήρωσα… “πως μου αρέσουν οι κριτικές και οι παρατηρήσεις γιατί διορθώνομαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος”.
Χαμογέλασε ελαφρά ευχαριστημένος με την απάντηση και έτσι γίναμε …φίλοι.
Στο πέτρινο πύργο του,που μας υποδεχόταν πάντα “ένας μπάτλερ”, ήμασταν πολύ λίγα άτομα κάθε φορά προσκεκλημένοι και περνούσαμε κάποια βράδια συζητώντας σοβαρά θέματα,αναλύοντας την τέχνη,την πολιτική και ακούγαμε το Δημήτριο με τα μαγικά δάκτυλα του,
να χαϊδεύει τα πλήκτρα του πιάνου στις μελωδίες του Σοπέν και του Αλμπινόνι μαζί με τις απαγγελίες των ποιημάτων του Ελύτη.

Το σπίτι ήταν ένα μουσείο με σπάνια έργα τέχνης, βιβλία, χειρόγραφα, συλλογές, αντίκες και πανάκριβα χαλιά και σκυλιά.
Το πρότυπο του
… ο πλοίαρχος Νέμος και το υποβρύχιο σκάφος του!

Έμαθα πάρα πολλά από την μαθητεία κοντά του και τον άκουγα πολύ προσεχτικά και προς μεγάλη του ευχαρίστηση για τον ζήλο της μάθησης μου.
Έμαθα για τα κρασιά,τους πίνακες,
πως ξεχωρίζεις τον αυθεντικό από το αντίγραφο, τα χαλιά,την σωστή θερμοκρασία του πιάνου και των μουσικών οργάνων,την σωστή θέση των μαχαιροπήρουνων και την χρησιμοποίηση τους μαζί με τα άπταιστα Ελληνικά
και… τα Γαλλικά του.

Αισθανόταν μια φυσική απέχθεια για τον όχλο και την μάζα και είχε κρυφθεί πίσω από το άλλο άκρο.
Αυτό…της εκλεκτικότητας, της υπεροψίας της υπεροχής και της ελιτίστικης νοοτροπίας του,
που ως ένα βαθμό
… ήταν δικαιολογημένη.

Ήταν τελειομανής… σε βαθμό υποχόντριο.

Του ανέφερα ένα περιστατικό από τον Καζαντζάκη, που αφορούσε ένα …από τα ταξίδια του.
Περιέγραφε πως ήταν τόσο ευτυχισμένος και ένιωθε τόση τέλεια ικανοποίηση,
που έβαλε ένα πετραδάκι στο παπούτσι του να τον ενοχλεί
για να μη τον ζηλέψουν… οι θεοί.
Να μη τον ματιάσουν!
Το ρώτησα γιατί θέλει να αφαιρεί συνέχεια “το πετραδάκι” και τον ρόλο του
και έμεινε για λίγο σκεφτικός.

Κάναμε πολλές συζητήσεις ανατρεπτικές για τα γούστα του, όπως για παράδειγμα αν
Θα άντεχε να κοιμηθεί σε παγκάκι και να φάει το κοτόπουλο με το χέρι.
Υποστήριζα πως για ένα άνθρωπο της γνώσης δεν έχει σημασία αν θα χρειαστεί να κοιμηθεί σε σουίτα με γάλα ταράνδου ή σε ένα παγκάκι με ένα μπουκάλι νερό και ίσως να χρειαστεί να περάσει και από τις δύο εμπειρίες, χωρίς να μείνει σε καμιά, τα δε
κοτόπουλα μερικές φορές επιβάλλεται να το τρώμε με το χέρι παραβαίνοντας όλα … τα σαβουάρ βιρ.
Η δε ζούγκλα, όχι απαραίτητα της Λαγκαντόνα, έχει να σου μάθει πολλά
για τον εαυτό σου και τους ανθρώπους.
Υποστήριζε πως δεν του επιτρέπεται από την καταγωγή του μια τέτοια
εμπειρία και… επέμενε.

Επέμενε και εγώ
πως η τυπολατρεία και η σπουδαιοφάνεια των βεντετισμών,
δεν είναι ακριβώς και το πνεύμα της αξιοπρέπειας.
Ένας άνθρωπος δεν πρέπει να παγιδεύεται σε στερεότυπα και συμπαγείς συμπεριφορές υπεροπτικής φύσεως και σπουδαιότητας αλλά,
να κυλάει με την ζωή,τον κόσμο, τους συνανθρώπους του, χωρίς να είναι φυσικά “φτερό στον άνεμο” … όμως ζώντας μαζί τους αγγίζοντας τους με το χέρι,
χωρίς να χρησιμοποιεί πάντα
“ένα πιρούνι”
…αγκαλιάζοντας τους,
ας μην είναι τέλειοι,
αρκεί να προσπαθούν
και με όλα τους τα λάθη
… μικρά και μεγάλα.

-Τι κάνεις;
Ρωτάει ο κ.Κόυνερ… στις
ιστορίες του Μπρεχτ.

-Ετοιμάζω…το επόμενο λάθος μου
και κουράζομαι πολύ για αυτό!

Με τον Δημήτριο…
που ποτέ δε φόρεσε ένα πουκάμισο αν δεν ήταν τέλεια σιδερωμένο και έβαζε τα ποτήρια στο ψυγείο για να έχουν την σωστή θερμοκρασία,
όταν θα σερβιριστεί το κρασί, συζητήσαμε πολλές φορές για την τέχνη και τον ρόλο της,
αναζητώντας τον “Χαμένο χρόνο”
… του Προυστ και τα “Άνθη του κακού”… του Μπωντλέρ.
Από ένα “άρρωστο” δέντρο
…τι καρπούς θα δρέψεις;

Ήταν μαγεμένος μαζί της και αυτό ήταν το πρόβλημα κατά την γνώμη μου,
ότι είναι ξελογιάστρα ειδικά
… με τους άντρες.

Μια μέρα τον ρώτησα παγιδεύοντας τον… γιατί
ο Πλάτων ήταν επιφυλακτικός στο να την συμπεριλάβει στην ιδανική πολιτεία του και σε τι συνίσταται αυτή η επιφύλαξη με την τέχνη και τους καλλιτέχνες.

Ποιο είναι το αντίτιμο που πληρώνουν στον μυστηριώδη Άτλαντα για να κρατήσουν τον ουρανό;
Και… τι σημαίνει η δήλωση της Κάθριν Χερμπον για τον Λώρενς Ολιβιέ:
“Σπουδαίος ηθοποιός
… αλλά ασήμαντος άνθρωπος”.
Για πόσους “καλλιτέχνες” ισχύει αυτό;

Υποστήριζα πως το πιο σημαντικό είναι να γίνεις… ένας Άνθρωπος και η ενασχόληση με την τέχνη δεν αποτελεί εγγύηση για αυτό.
Έχουμε σπουδαίους καλλιτέχνες και σπουδαίους ανθρώπους που η ζωή τους συμβαδίζει με την τέχνη και την αρετή και έχουμε
… ακριβώς το αντίθετο.

Εκτός από αυτό και τα καλύτερα έργα τέχνης σε μόνιμη έκθεση σε επηρεάζουν και σε υποβάλλουν με ένα τρόπο υποσυνείδητο όχι πάντα αρμονικό.
Ο Χέγκελ υποστηρίζει πως το πνεύμα μέσα από τις περιπέτειες της τέχνης και της ιστορίας προσπαθεί να απελευθερωθεί και να επιστρέψει στον εαυτό του.
Η μεγαλύτερη τέχνη, κατά την γνώμη μου, είναι η ίδια η ζωή του ανθρώπου και πρέπει ο κάθε άνθρωπος να ζει την ζωή του
…με μία μαγική και αξεπέραστη τέχνη γνωρίζοντας τον κόσμο και τους ανθρώπους και επιστρέφοντας στον Εαυτό του και σε μία ολότητα που δεν θα γίνει ποτέ διαχωριστική από τους άλλους
… αλλά βαθιά ενωτική.

Να γίνει καλλιτέχνης της ζωής του
και να φτιάξει το άγαλμα του …εντελεχώς,
δίνοντας μορφή, ομορφιά και διαμαντένια ενεργειακή διάταξη… εσωτερική.

Οι δε καλλιτέχνες να είναι απλοί, ουσιαστικοί,πνευματικοί,
να διαθέτουν ένα ήθος και αρετή μακριά από βεντετισμούς και υπεροψίες.
Τα έργα τους να βοηθούν τους ανθρώπους στο δύσκολο ταξίδι τους και όχι να γίνονται μανδαρίνοι υπηρετώντας μια άπληστη επιδεικτική εξουσία και τον ναρκισσισμό τους.

“Αντισταθείτε”!
Λέει ο Κατσαρός
… όταν το Αιγαίο γίνεται ποίηση και πλημμυρίζει τα σαλόνια
και γίνεται αυτάρεσκη,καθησυχαστική, βολεμένη
… τέχνη.

Τον ρώτησα αν θα είχε την δυνατότητα να σώσει από μια φωτιά μόνο την Γκουέρνικα του Πικάσο ή μια φτωχή ζητιάνα,
τι θα έκανε;
Δίστασε….

Του είπα ότι δεν θα δίσταζα καθόλου.
Η ανθρώπινη ζωή είναι πιο σημαντική από το “έργο τέχνης”.

Ένα υποκείμενο έχει πάντα μεγαλύτερη αξία από
… το καλύτερο αντικείμενο.

Πανάκριβοι πίνακες και πλειστηριασμοί που εξυπηρετούν την ματαιοδοξία των σταρ και μουσεία που στεγάζουν έργα τέχνης και γύρω οι άνθρωποι κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες κα ζητιανεύουν ένα κομμάτι ψωμί δεν συνάδουν
με μια πολιτισμένη κοινωνία.

Ο Φετιχισμός ήταν πάντα μια ειδωλολατρεία,είτε πρόκειται για αγάλματα, είτε πρόκειται για θαυματουργές εικόνες της Παναγίας είτε αφορά
… πανάκριβες γκραβούρες.

Όλα τα “είδωλα” εγκλωβίζουν το πνεύμα του ανθρώπου και το παγώνουν και οποιαδήποτε αντικείμενο φορτίζεται συναισθηματικά, άποκτά μια αρνητική παγιδευτική ενέργεια.

Η ένσταση μου ήταν εναντίον
σε κάθε θεοποίηση, είτε αυτή αφορά τον ίδιο τον “θεό”,
την επιστήμη, την τέχνη, τα χρήματα, το σεξ, την καριέρα και τον κοιμιστερό αχταρμά new age αμπελοφιλοσοφιών,θετικών σκέψεων
ενός καναπέ και διαφόρων θεοσοφιών.

Μετά ήρθαμε και στο θέμα του φασισμού και των μορφών του.

Από ένα αυταρχικό πατέρα,
που μπορεί να συντρίψει με την σκληρότητα του ένα παιδί,
σε μια αδύναμη και προσκολλημένη μητέρα που θα το διαβρώσει με την υπέρ προστατευτικότητα της και τις ικεσίες της.

Ιστορικά… από τον φασισμό των “αδυνάτων” του χριστιανισμού,
φθάσαμε στον φασισμό των “δυνατών” του Αδόλφου Χίτλερ αντί να αναζητήσουμε μια οδό ισορροπίας.

Η αλεπού με την ουρά που θα αποφασίσει να εξοντώσει λόγω υπεροχής της, όλες όσες δεν την διαθέτουν,
και η αλεπού χωρίς ουρά,
που θα προσπαθήσει να πείσει και τις άλλες
να την κόψουν
… για να νιώθει ασφαλής και να τις χειρίζεται.

Η σκληρή βαρβαρότητα της δύναμης
και η ύπουλη διάβρωση της αδυναμίας.

Κάποιο απόγευμα τηλεφώνησε
… ταραγμένος.

Όταν συναντηθήκαμε μου εκμυστηρεύτηκε πως
κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο γιατρό, η διάγνωση
… ήταν σκλήρυνση κατά πλάκας και ήταν αντιμέτωπος πλέον με ένα φοβερό εχθρό που σε λίγο καιρό θα τον νικούσε ολοσχερώς.
Ήταν προβληματισμένος, τρομοκρατημένος και αντιμέτωπος με ένα αληθινό γεγονός, ζητώντας μια
δεύτερη γνώμη και συμβουλή.

Του είπα πως δεν είχε περιθώριο για πολλά και έπρεπε να απαλλαγεί από όλα, να απελευθερωθεί και να ζήσει σε ένα πιο απλό χώρο μια καινούργια ζωή με νέες αντιλήψεις
πιο ριζοσπαστικές,
παράλληλα μετην θεραπευτική αγωγή.
Να εγκαταλείψει την επικριτική διάθεση, την σκληρή στην ουσία κριτική στον εαυτό του, να επιστρέψει στην απλότητα και να συμμετέχει στην ζωή όπως είναι σε όλες τις εκδηλώσεις της.
Να μη θεωρεί μεγάλη την διαφορά αν θα κοιμηθεί σε σουίτα με γάλα ταράνδου ή στο παγκάκι με ένα μπουκάλι νερό.
Και τα δύο είναι εμπειρία γνώσης και ζωής.
Μου απάντησε μελαγχολικά πως ήταν πολύ αργά για αυτό δεν είχε μάθει ποτέ να τρώει το κοτόπουλο με το χέρι και το καρπούζι χωρίς μαχαίρι.
Και αποδείχτηκε… ότι είχε δικιο.

Όταν πέθανε οι κληρονόμοι του αλληλοεξοντώθηκαν… για τα αντικείμενα τέχνης και πολλά διασκορπίστηκαν
“πλίνθοι και κέραμοι
ατάκτως ερριμένοι”.

Γυρίζοντας στο σπίτι μου εξέτασα προσεχτικά κάθε αντικείμενο,
την ενέργεια του, την χρησιμότητα του,την συναισθηματική σύνδεση μου με αυτό και έκανα μια καλή ξεκαθάριση.
Χάρισα πολλά πράγματα και μερικά …τα πέταξα.
Ρούχα, βιβλία, εφημερίδες, κουρτίνες, χαλιά,κοσμήματα, σερβίτσια…δίσκους.
Κράτησα τα απαραίτητα και έβαλα 120 μόνο βιβλία στον σάκο του Μόντε Χρίστου και μερικές καλές ταινίες,
2 αλλαξιές ρούχα,ένα καλό σακκάκι για ειδικές περιπτώσεις και μια φόρμα γυμναστικής… στην βαλίτσα του Τζέιμς Μποντ και μερικά “τρυκ” για …την σύνδεση με το πνεύμα.

Ένιωσα ένα υπέροχο αίσθημα ελευθερίας!
“Να ζεις με λίγα πράγματα”
λέει ο Μόγλυ, το παιδί της ζούγκλας τραγουδώντας
στο Μπαλού…τα απαραίτητα!

Η ελευθερία και η ζωή είναι πιο σημαντική
από όλα τα αντικείμενα ακόμη και τα ακριβά!

.Εστία και Χείρων Λεόν

21 ος Αιών

και οι πολεμιστές της Λάϊον

με την βαλίτσα  του παράξενου ταξιδιώτη

και την  ομπρέλα  ασπίδα προστασία

  σε θαλασσινό δρόμο με  καρδιά και ουσία

Το νησί των Λαιστρυγόνων