1. Στο νησί των Κικόνων

Πως την κλέβουν την Κικόνια ενέργεια οι
χειροδύναμοι κάτοικοι… στην Ίσμαρο;
Κίκυς σημαίνει ισχύς, ρώμη, δύναμη ενεργητικότητα!

Οι Κίκονες είναι ο σταθμός,
που φτιάχνεις μια γερή ασπίδα να σε προστατεύει από τις επιθέσεις και τις πέτρες που σου πετούν κάποιοι “άγριοι” λαοί και άνθρωποι και πάντα θα βρίσκονται τέτοιοι, έτοιμοι να σε τσακίσουν μόλις κάνεις το πρώτο βήμα… της επιστροφής.
Οι Κίκονες είναι μια μικρή Τροία μετά…την μεγάλη .

Η ώρα της γέννησης και ο ωροσκόπος θα δείξουν τα στοιχεία αυτής της προστατευτικής ασπίδας, το πάχος και την αποτελεσματικότητα της.
Αν υπάρχουν πλανήτες εκεί, θα χρωματίσουν την προσωπικότητα του ανθρώπου ,πολλές φορές επισκιάζοντας και τον Ήλιο ,το ζώδιο του,
και θα παίρνουν θέση “φρουρού”στην πύλη αυτή την πρωταρχική της ενέργειας… χρωματίζοντας τα γυαλιά της όρασης που περνάει αυτή.
Η πρώτη μεγάλη αναμέτρηση με τους Κίκονες παρόλο που πάντα θα βρίσκονται κάποιοι να πετούν πέτρες, είναι όταν θελήσεις να καταξιωθείς επαγγελματικά και οικονομικά και να ζήσεις με αξιοπρέπεια.
Ζουν στην πόλη τους, την Ίσμαρο και Ίσμαρος είναι ο χειροδύναμος, αφού ισ-ινός =νεύρο και μάρη =χέρι, εξ ου ευμάρεια= ευχέρεια,
Έχουν… τα οικονομικά μέσα και ελέγχουν το σύστημα.
Μια μέρα συνάντησα στον δρόμο τον φίλο μου τον Νίκο.
Ήμασταν συμφοιτητές και μου είπε τα νέα του φίλου μας του Μπάμπη που είχα καιρό να τον δω και να μάθω τι κάνει.
Τα νέα ήταν κάτι παραπάνω από δυσάρεστα.
Ο Μπάμπης… δεν υπήρχε πια!
Μετά που τελείωσε το πανεπιστήμιο , είχε προσπαθήσει να βρει μια δουλειά χωρίς να είναι εύκολο και ασχολήθηκε με ένα μικρό μαγαζί που άνοιξε.
Δεν πήγε καλά, τον έπνιξαν τα χρέη και το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν τον εγκατέλειψε η γυναίκα του, που του πέταξε και την πιο μεγάλη πέτρα στην θηλιά που έβαλε στο λαιμό του
Όσες πόρτες και να χτύπησε κλείνανε κατάμουτρα και οδηγήθηκε στην απελπισία.
Τον θυμόμουν από τα φοιτητικά μας χρόνια και τις ατέλειωτες συζητήσεις που κάναμε τα βράδια κοιτάζοντας τον ουρανό, σε ακρογιαλές,σε σκηνές, σε γρασίδια, σε αμφιθέατρα της φιλοσοφικής, στις διάφορες εξορμήσεις της παρέας μας και μιας εξεγερμένης νεότητας.
Ήταν ρομαντικός και ευαίσθητος, ουδέτερος πολιτικά με φιλοσοφικές ανησυχίες, πληγωνόταν πάντα εύκολα και και δεν εκφραζόταν δύσκολα.
Όταν το έκανε γινόταν… άγαρμπος. Είχε ένα Άρη στο Καρκίνο και την άρεια αρσενική δράση και ενέργεια μπλοκαρισμένη στο στομάχι.
Τρωγόταν με τα ρούχα του και είχε την τάση να γκρινιάζει συνέχεια,
Όταν πέρασε ο Πλούτωνας από τον Ζυγό και “άγγιξε” τον Άρη του, οδηγήθηκε σε αυτή την αυτοκαταστροφική πράξη.
Πολύ συχνά επαναλάμβανε την αγαπημένη του φράση από τον Καμύ:
“Σε αυτόν τον παράλογο κόσμο, η μόνη λογική πράξη
είναι… η αυτοκτονία”.
Το κακό είναι ότι το εφάρμοσε κιόλας…
Οι Κίκονες αποδείχτηκαν δύσκολος σταθμός για αυτόν
και οι σύντροφοι άρχισαν να λιγοστεύουν…
Μερικούς τους συναντούσα αργότερα και ήταν πάντα
δανειοθαλασσοπνιγμένοι και υποθηκευμένοι… στους Κίκονες.
Κίκονες
Είναι ο πρώτος σταθμός και ένας άγριος λαός και ο 1ος οίκος ενός ωροσκοπίου,η γέννηση του ανθρώπου, το πρώτο κλάμα, το όνομα του, η βάπτιση, η ονοματοθεσία του. ο σωματέτυπος του, οι παππούδες του και τα κληρονομικά τους χαρακτηριστικά, η πρώτη εντύπωση.
Κίκονες,
ο Άρης στον Κριό και
η σφυρηλάτηση… της ασπίδας.
Πως ισχυροποιείται αυτή ασπίδα να αντέχει στα πρώτα χτυπήματα σε ένα κόσμο που δεν είναι ακριβώς αγγελικά πλασμένος και έχει σοβαρούς λόγους… να είναι έτσι;
Ο πολεμιστής με όποιο ωροσκόπιο και να έχει γεννηθεί,
επαναδιατάσσει την ενέργεια του και λειτουργεί με το αρχετυπικό ωροσκόπιο τοποθετώντας τους πλανήτες… στην θέση τους.
Στην θέση που μπορούν να εκφράσουν τις ιδιότητες τους αρμονικά,
χωρίς έλλειψη και υπερβολή.
Το πρώτο βήμα είναι και ο πρώτος σταθμός και ο Άρης χρειάζεται να είναι στο κεφάλι για να Δρα αποτελεσματικά.
Τι σημαίνει αυτό;
Ποιος είναι ο Αρης;
Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται όταν είναι μικρά και εύπλαστα.
Ένα κτύπημα στην παιδική ηλικία δύσκολα θεραπεύεται και μένει πάντα μια πληγή και τεράστια απώλεια και διαρροή ενέργειας.
Αυτή η ασπίδα είναι φτιαγμένη και από νίκες και από ήττες,
απο γνώση και εμπειρίες.
Είναι ένα θέμα εσωτερικής αυτοπεποίθεσης και δεν έχει να κάνει με την υπεροψία ή τον εγωισμό ή την επίδειξη δύναμης.
Είναι εσωτερική κατάσταση και κατάκτηση και σημαίνει ότι γνωρίζεις τα όρια σου, τα κατέχεις βαθιά, μπορείς να τα υπερασπιστείς,
αν χρειαστεί και κάθε φορά τα διευρύνεις κιόλας,
μη μένοντας και εμμένοντας στα ίδια και στα ίδια.
Η θεραπεία του Άρη αποτελείται από μουσικά κομμάτια δυνατά επικά διθυραμβικά και μαγικές ασκήσεις για ένα Αρη.
Προσθήκη κόκκινου χρώματος, σιδήρου, αποφυγή γλυκανάλατων μελό ιστοριών και… των παθών του Ιησού.
Ο χριστιανισμός μέσα από αυτές τις ιστορίες αδυναμίας και παθητικότητας, με ένα σκελετωμένο αδύναμο και καταθλιπτικό θεό να περιφέρεται και να ενθρονίζεται στην εξουσία,
ρήμαξε κυριολεκτικά την Αρεια ενέργεια των ανθρώπων και
… ειδικά των αντρών.
Τους αφαίρεσε την ασπίδα και μετά άρχισε να τους πετσοκόβει.
Αν ο Οδυσσέας φεύγει,
γύρω στα 20- 25 για τον πόλεμο της Τροίας, και ζητώντας μια θέση γύρω από ένα ήλιο,αρχίζει να επιστρέφει γύρω στα 30- 35, διεκδικώντας οικονομική και κοινωνική καταξίωση, μια ισορροπία και αναγνώριση του εαυτού και καταλήγοντας στην μονομαχία κάτω από
… δύο κόκκινους ήλιους!
Γεννήθηκα πριν από 49 χρόνια,σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδος.
Το σπίτι μας ήταν κτισμένο στους πρόποδες ενός βουνού.
Λίγα βήματα μετά άρχιζε… το δάσος.
Θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες της παιδικής ηλικίας από εκείνα τα πέτρινα χρόνια
που άρχιζε το ταξίδι της περιπλάνησης μου… πάνω στη γη.
Από τα πρώτα σημαντικά πρόσωπα της ζωή μου, ήταν οι παππούδες μου.
Ο ένας από την πλευρά της μητέρας μου,
ήταν ένας ψηλός λεπτός άνδρας, με τα δάκτυλα του Ελ Γκρέκο,
βαθιά θεοσεβούμενος και ψάλτης στην εκκλησία.
Είχε δικό του στασίδι και ένιωθε μεγάλη περηφάνια γι αυτό.
Ήξερε απ έξω την Βίβλο και όλες τις ιστορίες και μόνο για αυτές μιλούσε πάντα.
Διηγούνταν όμορφα και κρεμόμασταν από τα χείλη του, σαν παιδιά,
να ακούσουμε τα παραμύθια για το Αβραάμ τον Ιωσήφ και τα πάθη του Ιησού.
Όλος ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω από αυτά και η καλύτερη ευχή του ήταν :
Να έχετε του Αβραάμ και το Ισαάκ τα αγαθά.
Ποια ήταν αυτά άραγε;
Η πίστη του ήταν άδολη, ποτέ δεν είχε αναρωτηθεί για αυτή, ούτε του περνούσε από το μυαλό.
Είχε μια σχετική οικονομική άνεση χωρίς να ανήκει στους έχοντες και έχοντες Τρώες του χωριού.
Αδιάφορος πολιτικά, του αρκούσε ο θεός και ήταν πάντα, αφελής, μαλακός ευκολόπιστος, σεμνός έως αβέβαιος,
σκεφτικός και μετρημένος, ντροπαλός με τις γυναίκες ονειρευτής.
Πήγε στο Τεπελένι πολέμησε και γύρισε πίσω με κρυοπαγήματα και με το άλογο του τον Ντορή.
Η γιαγιά μου, εξωστρεφής, κατήχε την κυνηγετική τέχνη, είχε πιο κριτική διεισδυτική σκέψη και μια δική της σοφία χωρίς να έχει μεταπτυχιακά, ενδιαφερόταν για όλους δοτική και εκδηλωτική και πολλές φορές έλεγε στον παππού:
Το πολύ το κυρ ελέησον
… βαράει και του θεού…Θεόδωρε!
Ο άλλος…από την πλευρά του πατέρα μου,
ήταν η ενσάρκωση του Ζορμπά!
Πιο συμπαγής σε μάζα, όχι τόσο ψηλός, γλεντζές , περήφανος,
με υπερβολική αυτοπεποίθεση, θαρραλέος, αριστερών φρονημάτων,
συνεπαρμένος από το κομμουνιστικό μανιφέστο, τραχύς, αδιάφορος τελείως για τον θεό.. επικριτικός, καχύποπτος.. λάτρης του ωραίου φίλου, τολμηρός μαζί του κυνηγός.
Τα περιουσιακά του στοιχεία
… κοντά στην προλεταριακή μάζα των Αχαιών.
Η γιαγιά και σύζυγος του,
μία γυναίκα εσωστρεφής, αποτραβηγμένη σε ονειρικό κόσμο πάντα σε μια γωνιά, αποστασιοποιημένη, διπλωματική στις απαντήσεις της …τις λίγες.
Πολύ συχνά έλεγε την φράση του Θουκυδίδη χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξη του και το όνομα του;
Δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου!
Πολλοί λένε ότι έχω χαρακτηριστικά και… από τους τέσσερις!
Ίσως να είναι έτσι!

Τρία μήλα….για την επιστροφή από την Τροία!
Ένα για τον αφηγητή,
ένα για το ακροατή
και ένα…για την ιστορία.
Άρης Λεόν
210ς Αιών

Οι πολεμιστές της Λάϊον, η ασπίδα
και τα καινούργια όπλα του Αχιλλέα!
Άτρωτος … αυτή την φορά!

Κίκονες