4. Στην σπηλιά του Κύκλωπα

Τα φτερά της ηρωικής ψυχής

Είναι το ερώτημα που μας  ξαγρυπνά τα  βράδια!
Τι είναι το  ΜΑΤΡΙΧ;
Με κέντρο βάρους  και σημείο αναφοράς  την Ελληνική σκέψη,
γιατί είναι η προτίμηση τη καρδιάς μας και γιατί αγαπούμε αυτή την χώρα και,
μαζί της και τις άλλες χώρες του κόσμου,
πλησιάζουμε στο νησί του Κύκλωπα και την πολυδιάστατη ιστορία του.Ακολουθούμε την σειρά του ωροσκοπίου, ποιητική αδεία του Ομήρου και είναι ο 4ος οίκος,
ο Καρκίνος,ο τροπικός του,η Ήρα,η Σελήνη,η Λερναία Ύδρα,η ανακεφαλαίωση,η εξομολόγηση,τα παιδικά χρόνια,οι ρίζες του δέντρου,οι ενδομήτριες εμπειρίες.
Η ποσότητα της ενέργειας,ο Νότος, το Ναγουάλ, η μήτρα,το μωρό
και η έξοδος η οδυνηρή του ανθρώπου
στο κόσμο, στην λογική και στον πολιτισμό.
Σε προσωπικό επίπεδο δείχνει τον τραυματισμό της ενεργειακής κατάστασης των γονέων και την θυσία τους για την υλοποίηση του καινούργου όντος.
Αυτό το όν, που από το “τίποτα” και το “κανένα” θα αποκτήσει ένα όνομα δηλώνοντας ότι είναι κάποιος και ένα… « εγώ»!
Ο αγαθός Κύκλωπας,
το μωρό που πίνει γάλα μόνο θα τυραννήσει ευχάριστα πολλούς ενήλικες,βγαίνοντας στον πολιτισμό αλλά και το ίδιο το μωρό θα τυραννηθεί μέσα από τον οικογενειακό χώρος από πολλούς βάναυσους ενήλικες.
Ο Κύκλωπας εκφράζει την έννοια του μικρού τυράννου!
Που ξεκινάει από τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς καθοδήγηση πειθαρχία πραγματική παιδεία και αλωνίζουν σαν μικροί τύραννοι αλλά και οι μεγάλοι με τον τρόπο που φέρονται σε αυτά.
Σε συλλογικό επίπεδο είναι η έξοδος του ορθολογισμού για την ανθρωπότητα και η συμβολή της Ελληνικής σκέψης σε αυτό.
Τον μικρό τύραννο τον συναντάς παντού και πάντα.
Στον οικογενειακό χώρο,στον επαγγελματικό, στον γειτονικό, στον ιστορικό πεδίο.
Μεγάλοι τύραννοι της ανθρωπότητας έχουν παρελάσει κατά καιρούς και υφίστανται ακόμη.
Καλημέρα σε όλους όσους αγωνίζονται
εναντίον τους!
Ο μικρός τύραννος έχει πολλές μορφές και τέσσερις κύριες μεθόδους.
Ποτέ δεν σε αφήνει να φύγεις.
Σε κρατάει κοντά του και σε απομυζεί,
σε καταβροχθίζει λαίμαργα και παράλογα με τον οίκτο και την ενοχή, τον φόβο,την ανησυχία, την οργή και την μικρή και μεγάλη σωματική βία.
Η προσωπική μου συναισθηματική ζωή υπήρξε ως ένα βαθμό… πολυτάραχη.
Η αποτυχία και η ψευδαίσθηση ενός εφηβικού έρωτα με οδήγησε στην αγκαλιά μιας μακροχρόνιας σχέσης
από τα φοιτητικά χρόνια που κατέληξε σε γάμο.
Τον πρώτο καιρό ήταν ικανοποιητική αλλά μετά αρχίσαμε
να έχουμε διαφορετικές ανάγκες και αιτήματα και διαφορετικές αξίες.
Η απόσταση μεγάλωνε σιγά σιγά μαζί με την ασυνεννοησία.
Η δική μου ανάγκη για μια πιο πνευματική αναζήτηση δεν έβρισκε καμία ανταπόκριση από την άλλη πλευρά που άρχισε να γραπώνεται υπερβολικά στην ύλη και στην κτητικότητα και πάνω μου.
Έτσι δεν είχαμε πολλά πράγματα να μοιραστούμε, πράγμα ουσιαστικό για δύο ανθρώπους που μοιράζονται και την ζωή τους.
Η έλλειψη του κοινού στόχου και ενδιαφερόντων μεγάλωνε το κενό.
Η «αγάπη» κατάντησε ένα μαρτύριο.
Η αγάπη κάποιου που δεν μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό του ή να μείνει μόνος του.
Η φυλακή της αγάπης!

Οι σκηνές,η ζήλια, η γκρίνια, οι καυγάδες, η κριτική, οι υστερίες, η μελαγχολία, η κατάθλίψη, ήταν πλέον στην ημερήσια διάταξη και η ζωή μου έμοιαζε με κόλαση.
Το γέλιο ακόμη και ένα χαμόγελο αποδεικνυόταν κάθε φορά μεγάλη αμαρτία και ενοχή για την οποία θάπρεπε να απολογούμαι για ώρες.
Γιατί οι μικροί τύραννοι μισούν τόσο πολύ το γέλιο και την χαρά;
Η επικριτική κριτική σε μόνιμη βάση μαζί με τα ατέλειωτα παράπονα
και το βασανιστήριο της παραλόγης
λογικής.
Αλλά ταυτόχρονα αποδεικνυόταν κάθε φορά η διαφυγή αδύνατη.
Κάθε απόπειρα εξόδου συνοδευόταν από απόπειρες αρρώστιας, σκηνοθετημένης αυτοκτονίας,
και αφάνταστες ενοχές δικές μου και μια απέραντη λύπη και ένα οίκτο που με σιγότρωγε.
Δεν ήξερα τι να λυπηθώ και ποιον περισσότερο.
Έμένα ή τον άλλον άνθρωπο;
Κάθε φορά που πλησίαζα σπίτι τα βήματα μου γινόταν πιο βαριά
και όταν έβαζα το κλειδί στην πόρτα άρχιζε το μαρτύριο.
Πώς να ξεφύγει κανείς από μια τέτοια κατάσταση;
Η φυλακή έχει πολλές μορφές.
Η χειρότερη είναι στο όνομα
…της αγάπης!
Μη μου λες πως μ αγαπάς μονολογεί ο Μπρεχτ!
Την προηγούμενη φορά που μου το είπαν πόνεσα παρά πολύ!
Ήμουν στην σπηλιά ενός μικρού τυρράννου και ο οίκτος μαζί με τον αυτοοίκτο
με κρατούσαν σφιχτά και σφράγιζαν την πόρτα της εξόδου.
Ο αέρας λιγόστευε σιγά σιγά και το αίσθημα της πνιγηρότητας μεγάλωνε.
Οι άνθρωποι θέλουν να σε αγαπούν με όποιο τρόπο τους βολεύει και εξυπηρετεί αυτούς και όχι με αυτό που ίσως να χρειάζεσαι εσύ.
Έτσι μπορεί να είσαι στην έρημο και να ζητάς απεγνωσμένα νερό και αυτοί να σου δίνουν κουβέρτα να ζεσταθείς….
Καλημέρα σε αυτούς που στέκονται όρθιοι σε ένα ανελέητο σκυθρωπό θεό της αμαρτίας και της ενοχής και… της “αγάπης”!
Ένα καλοκαιρινό πρωινό,
ήρθε να με βρει στην δουλειά και να ζητήσει την βοήθεια και την συμβουλή μου
η φίλη μου η Λένα.
Ένα καλό κορίτσι,σοβαρό από μια κοινή μας παρέα.
Είχε παντρευτεί ένα ονομαστό δικηγόρο πριν μερικά χρόνια και πολλές τότε ζήλεψαν την τύχη της.
Είχε μαζί του και δύο παιδιά.
Το μακρύ πουκάμισο με εκείνη την ζέστη, έκρυβε κάποια σημάδια που στο πρόσωπο της ήταν εμφανή και η κατάσταση της έμοιαζε απελπιστική.
Η σχέση δεν πήγαινε καλά και του είχε ζητήσει να χωρίσουν,
να φύγει από το σπίτι
που είχαν και να μείνει αυτή με τα παιδιά,
διατηρώντας μια πολιτισμένη κατάσταση.
Η αντίδραση του ήταν βίαιη και οργισμένη.
Όχι μόνο της είπε δεν πρόκειται να φύγει ο ίδιος, αλλά και ούτε πρόκειται να βγει ζωντανή από εκεί αν έκανε κάποια προσπάθεια διαφυγής.
Από τότε άρχισε η κόλαση και το μαρτύριο και πολλές φορές μπροστά στα παιδιά.
Τα παιδικά του χρόνια με τον βάναυσο πατέρα του,
τα επανάλαβε στην νέα του οικογένεια στον ίδιο ρόλο.
Η Λένα δεν είχε μόνιμη δουλειά,
εκτός από κάποια ιδιαίτερα ψιλοαπασχόλησης,
δεν είχε που να πάει,
οι νόμοι ήταν στα χέρια του μαζί με το υπόλοιπο σινάφι των πολλών μεγαλοδικηγόρων.
Αυτών… που έχουν κάνει τους νόμους τόσο περίπλοκους για να τους εξηγούν και να τους καταλαβαίνουν μόνο αυτοί και κανείς …αθώος να μη μπορεί.Συγχρόνως η ματιά μου έπεσε αφηρημένα στην φωτογραφία της εφημερίδας δίπλα μου με τον Κάρολο και την Νταιάνα.
Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα το “μαρτύριο” του καημένου, άχρωμου και άγευστου Καρόλου δίπλα στην λαμπερή πριγκίπισσα και πόσο ανακουφισμένος ένιωθε αργότερα μαζί… με την Καμήλα.
Κάποιες οργανώσεις για την βία και την κακοποίηση των γυναικών υπολειτουργούν τρώγοντας τα λεφτά της ΕΟΚ και μειώνοντας απλώς την ανεργία.
Στην ουσία η γυναίκα όταν βρεθεί σε αυτή την θέση είναι ανυπεράσπιστη και τελείως μόνη μέσα σε ένα άγριο κοινωνικό κατεστημένο.
Προσπαθήσαμε να σκεφθούμε μαζί
μια λύση και φυσικά κατάλαβα ότι ήμασταν στην ίδια σπηλιά του κύκλωπα.
Ο ένας είχε να αντιμετωπίσει τον οίκτο και άλλος την τρομερή βία και κακοποίηση.
Καταλήξαμε στο σχέδιο να αφήσει να ηρεμήσουν τα πράγματα και να τον καθησυχάσει.
Παράλληλα να ψάξει κρυφά για δουλειά για να αντιμετωπίσει τα πρώτα έξοδα και τις πιέσεις.
Να μείνει το πρώτο διάστημα κοντά στους γονείς της για προστασία με τα παιδιά και να φύγει
στο πρώτο ταξίδι που θα έλειπε αυτός ο “καθωσπρέπει” ευπόληπτος …κύριος.
Αποφάσισα να “διορθώσω” το λάθος μου και από “κάποιος”
να γίνω… ο «κανένας».
Έτσι άρχισα να ξεπέφτω και να χάνω την «σπουδαιότητα μου» αποσυρόμενος από το κέντρο της προσοχής.
Αποφάσισα να γίνω «φυσιολογικός» άνθρωπος και να επιστρέψω στον δρόμο του θεού, διαβάζοντας απολυτίκια και ψαλμούς.
Δευτέρα άρχιζα νηστείες,
την Τρίτη ξεκινούσα
να τρώω όλα τα φαγητά.
Έπινα μερικές φορες παραπάνω έβριζα άμα λάχει και μετά ζητούσα συγνώρηση.
Βούλιαζα ατέλειωτες ώρες στο καναπέ με την τηλεόραση.
Σταμάτησα να γυμνάζομαι, άφηνα τα μπουκάλια κάτω, δεν έπαιρνα το λόγο στις παρέες μας, έλεγα κρύα ανέκδοτα και ανούσιες ιστορίες από ..τον στρατό.
Τα τηλέφωνα των φίλων μου αραίωσαν με καλούσαν λιγότερο.
Χτυπούσαν πιο σπάνια για να με ζητήσουν και το πρόσωπο μου μόνιμα αγέλαστο, επικριτικό και μουτρωμένο σαν την Μ. Παρασκευή,
γκρινιάζοντας μόνιμα.
Η μεταμόρφωση μου σε “πρόβατο”
ήταν πλήρης και ο Κύκλωπας μου, “μεθούσε” από το κρασί του Μάρωνα,γιου του Έυανθου,
ιερέα του Απόλλωνα,που είχα πάρει από τους Κίκονες.
Μάρωνας σημαίνει πολεμιστής!
Έδωσε το όνομα του στην Μαρώνεια και είναι το ρήμα μάρναμαι=μάχομαι.
Όλη η «πλούσια βλάστηση» και τα άνθη του Έυανθου συντρόφου μου καταβροχθίζονταν σιγά σιγά.
Την πρώτη έκπληξη διαδέχτηκε η χαρά του μικρού μου τυράννου.
Επιτέλους… ήμασταν όμοιοι.
Είχαμε “κοινά” φυσιολογικά ενδιαφέροντα.
Την χαρά διαδέχτηκε η δυσφορία και η αμηχανία… η δυσανασχέτηση.
Ώσπου μια ημέρα μου ανακοίνωσε πως κάτι “καλό” υπήρχε στον ορίζοντα και θα ήταν καλύτερα να χωρίσουμε.
Άρπαξα την ευκαιρία, πριν το μετανιώσει και γλίστρησα έξω από την σπηλιά,
παίρνοντας μόνο το καπελάκι μου κάτω από την “προβιά”… ενός προβάτου,
χαράματα Κυριακή… ένα δεκαπενταύγουστο.
Πήρα μια εφημερίδα με “ενοικιάζεται” και το απόγευμα της ίδιας ημέρας άνοιγα την πόρτα ενός διαμερίσματος και μιας καινούργιας ζωής,
φωνάζοντας όμως στον μικρό μου Κύκλωπα
πως… “εγώ ήμουν που τον τύφλωσα”.
Αυτό βέβαια επέσυρε την οργή του και με κυνήγησε ποικιλοτρόπως,
υποσκάπτοντας την επιχείρηση που είχα και την δουλειά, τα περιουσιακά στοιχεία που πέρασαν στο όνομα του και τις επέμβαση στις επόμενες σχέσεις που προσπάθησα να κάνω.
Έτσι διαπίστωσα πόσο εύκολα μπορεί να μεταμορφωθεί ένας “αδύναμος” άνθρωπος που σε “αγαπάει” και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα,
σε ένα δυνατό και τρομερό θηρίο που σε μισεί θανάσιμα,
γιατί… έφυγες απο κοντά του.
Οι πολεμιστές σιωπούν, μιλούν τραγουδάνε, χαίρονται, κλαίνε μερικές φορές αλλά, πάντοτε όρθιοι.
Και συνεχίζουν να ταξιδεύουν…μαζί σας!
Η ιστορία του Πολύ- φήμου Κύκλωπα είναι μια ιδιαίτερα πολύπλοκη κα πολυδιάστατη…ιστορία,
με βαθιές προεκτάσεις και στους υπόλοιπους σταθμούς της Οδύσσειας,
σαν “παρουσία”… του μικρού τύραννου.
Είναι στην ουσία η αρχή της
γιατί, επισύρει την οργή και το μένος του Ποσειδώνα.
Έτσι θα τον συναντήσουμε στην Σκύλλα και την Χάρυβδη με την μορφή του μεγάλου διλήμματος και της Αφροδίτης – Εωσφόρου, στον χώρο των συνεργασιών και του γάμου, του 7ου οίκου.
Θα είναι “παρών” στην Καλυψώ, στο 10 οίκο, του Δία,σαν μορφή εξουσίας που κατευθύνεται από ένα αυταρχικό πατέρα μέχρι ένα φιλόδοξο διευθυντή και αρχιεργάτη για να καταλήξει στον 12 οίκο, την κυριαρχία του Ποσειδώνα,
στην μηστηροφονία με την μορφή των τυράννων-μνηστήρων, τα νίπτρα και την θέση του τόξου.
Ποιός είναι ο Πολύφημος;
Είναι ο Υιός του Ποσειδώνα,
ενός θεού που γεννάει τέρατα γοργόνες και μέδουσες, σε αντίθεση με τον Δία,που γεννά ήρωες και ημίθεους.
Είναι διάσημος έως διαβόητος για την μεγάλη φήμη του και μεγάλος γίγαντας.
Προτιμά να κρατήσει τους ανθρώπους και τον πολιτισμό στην σπηλιά του πίνοντας μόνο γάλα και τρώγοντας τυρί μαζί με τα πρόβατα του και τα κοπάδια του.
Όποιος δεν γίνεται όμως “πρόβατο” τον…. καταβροχθίζει.
Και φαίνεται να αντιπαθεί την γνώση και να απεχθάνεται τον λογικό διάλογο.
Του αρέσουν οι δογματικές θέσεις
“πίστης”, που δεν χρειάζονται και αποδείξεις και εκμεταλλεύεται την θέση του για αυτό.
Παρ όλα αυτά έχει μεγάλη δύναμη και άμεση όραση που εκπορεύεται από το τρίτο μάτι του και τις ιδιαίτερες γνώσεις που κατέχει και δεν είναι ακριβώς ορθολογιστικού τύπου ή επιστημονικού.
Ξεκινάει από τον 4ον οίκο τον οικογενειακό χώρο και την έξοδο από μια μήτρα… μιας μητέρας Ήρας,
στοχεύοντας στη αφέλεια, στην αθωότητα και στο εγωκεντρισμό ενός παιδιού.
Το “εγώ” ενός παντοδύναμου μωρού θα τραυματίσει πολλούς και θα τραυματιστεί και το ίδιο,
όταν διαπιστώσει ακόμη και με την γέννηση ενός αδελφού του,
ότι δεν είναι ο βασιλιάς του κόσμου και ότι,
αυτό το «εγώ θα χρειαστεί να συνυπάρχει και με κάποια άλλα “εγώ” σε αυτό τον κόσμο της ύπαρξης και της ύλης,
αναζητώντας τις συνθήκες δίκαιης
ισοπολιτείας με γνώση και σοφία.
Δεν μπορεί να υπάρξει σοφία  αγάπη χωρίς  την Γνώση!
Όποιος έχει αποκλείσει την γνώση
στους ανθρώπους, έχει αποκλείσει
και την σοφία,την αγάπη,την ειρήνη
και χρησιμοποιεί εκ του πονηρού,
μερικώς και για δημαγωγικούς λόγους,
όλες αυτές τις έννοιες.
Αν ο Ποσειδώνας είναι η αιτία για μια Οδύσσεια,
η Ήρα είναι η αρχή για ένα Ηρακλή και τους Άθλους του.
Έτσι οι Άθλοι αυτοί δεν αρχίζουν από το Κριό,
αλλά από το Λιοντάρι της Νεμέας,
που είναι ο 5ος οίκος του ωροσκοπίου και τα βόδια του Ήλιου στην διαδρομή του Οδυσσέα.
Ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού μας,
πολεμιστές και πολεμίστριες
μιας ξεχωριστής πραγματικότητας ενός δρόμου της καρδιάς!
“Τελικά σε αυτό το ταξίδι δεν είμαστε μόνοι μας,
παρ’όλο που βιώνουμε και ώρες μεγάλης μοναξιάς!”

Ήρα Λεόν
και οι πολεμιστές της Λάϊον παλεύουν με τα τέρατα
αναζητώντας την  ηρωική έξοδο της σπηλιάς του MATRIX
και είναι πάντα  ΌΛΟΙ  και …. ο ΚΑΝΕΝΑΣ.

 Κύκλωπας