8. Αιαία Κίρκης

…επίσκεψη στον Μεροβίγγειο για την Περσεφόνη.
Ο επόμενος σταθμός
μετά την είσοδο στο Άγνωστο,
είναι το περπάτημα
…στο χείλος της Αβύσσου!
Είναι ο 8ος οίκος,ο Σκορπιός,
ο Αετός, ο Πλούτωνας και το σκοτεινό του βασίλειο, ο Ήφαιστος
και το εργαστήρι του,
ο Αδης, το προσωπικό υποσυνείδητο, η σκιά, ο άνιμους, η άνιμα,
ο έρωτας, το σεξ, η σεξουαλική ενέργεια, η χρήση της και η κατάχρηση, η μαγεία, τα μυστήρια, ο Γολγοθάς, ο σταυρός, η σταύρωση, η Γνώση και οι αγγελιοφόροι της, η αναγέννηση.
Ο Κέρβερος, η Κίρκη, η κάθοδος του Οδυσσέα και του Ηρακλή
στον Άδη, και η επάνοδο τους.
Ο 8ος οίκος είναι ο σπόρος!
O σπόρος που καθορίζει και το είδος του δέντρου και τους καρπούς… που θα βγάλει.
Ο Πλούτωνας έχει το κλειδί του DNA και ο Ερμής είναι ο κλειδοκράτορας μαζί με το κηρύκειο του.
Ο Πλούτωνας και ο Ερμής ο ψυχοπομπός συνεργάζονται στενά
και ο Λόγος του Ερμή, όταν σε κλέβει και σε εξαπατά
σε οδηγεί στον θάνατο,
όχι μόνο με την φυσική του σημασία αλλά και με την συμβολική.
Σε οδηγεί στην ψευδαίσθηση, στην αδράνεια, στην αυτούπνωση και ύπνωση, στην ομίχλη ξεμένεις σε παγιδευτικούς τόπους και νησιά και ψεύτικους λόγους, αποχαυνωτικούς που αρέσκεσαι να πιστεύεις και σε εφησυχάζουν ενώ “το σπίτι σου έχει πάρει φωτιά”.
Κατεβαίνοντας στο Βασίλειο του Άδη θα συναντήσεις πολλές σκιές
περπατώντας στην σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου καθ΄όλο το μήκος της.
Μία από αυτές είναι η δική σου!
Θα τρομάξεις όταν βρεθείς απέναντί της.
Νόμιζες πως ήσουν αλλιώς, αλλά συνειδητοποιείς με το κουράγιο και την ειλικρίνεια που πρέπει να διαθέτεις πως “είσαι κάπως έτσι” ,
σαν όλους αυτούς που συνάντησες στον δρόμο και στην διαδρομή σου, τους “Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες”!

Είσαι σπουδαιοφανής, εγωιστής, έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου που δεν συμμαζεύεται, μαζί με την αυτολύπηση σου, πουλάς συναισθήματα και αγάπη,όπου και όταν σε βολεύουν, αυτοπαραμυθιάζεσαι στα εύκολα,
τεμπέλης, αχάριστος, λάγνος, άπληστος, φθονερός, ύπουλος, σκληρός,βίαιος, δογματικός, υπερόπτης, αδύναμος και το χειρότερο νομίζειςπώς θα ζήσεις για πάντα να συνεχίζεις να ζεις έτσι.
“Είσαι ο ιός πάνω στην γη κ, Άντερσον” και έχεις καταστρέψει πολλά και συνεχίζεις το έργο σου!

Αυτό θα σε παραλύσει.
Αντιμέτωπος με τα δαιμόνια και τις σκιές, θα αναπολήσεις
όλη την ζωή σου, τις αντιδράσεις σου και τις δράσεις σου ακόμη και τις ζωές άλλων ανθρώπων ιστορικών και μυθικών προσώπων.
Θα διανύσεις όλο το χείλος της Αβύσσου σερνόμενος σαν ερπετό με το κεντρί του Σκορπιού θανατηφόρο για σένα και τους άλλους μέχρι να “σου βγει η ψυχή”.
Μετά θα πέσεις στην φωτιά!
Αν έχεις κατορθώσει να κρυσταλλοποιήσεις ένα κόκκο διαμαντιού, ένα κόκκο χρυσού θα περάσεις και θα βγεις καθαρός απαστράπτων Αετός υψηλών κορυφών.

Από εκεί και μετά θα έχεις δικά σου Φτερά να πετάς σε καθαρούς ουρανούς.
Θα έχεις δει, θα έχεις αντιμετωπίσει και θα έχεις νικήσει την σκοτεινή σου πλευρά.
Θα την μετουσιώσεις σε γνώση δύναμη και σοφία και κατανόηση για τα πάντα, μαζί με τον εαυτό σου, που θα τον γνωρίζεις πολύ καλά και όλες τις πλευρές του.

Η κατάβαση στο υποσυνείδητο μας είναι δύσκολο υπόθεση και επίμονη.
Απαιτεί γερά νεύρα και θαρραλέους εξερευνητές με κουράγιο.
Εκεί θα συναντήσεις την σεξουαλική ενέργεια στην αρχέγονη μορφή της, την κουνταλίνη και το φίδι που κοιμάται στην βάση τη σπονδυλικής στήλης, μαζί με την Κίρκη.
Η άνοδος η χρήση της η τιθάσευση της είναι υψίστης σημασίας για την ανθρώπινη ζωή, καθώς και ο έρωτας.
Ο έρωτας που συναντήσαμε στον 5 οίκο είναι η πιο απαλή μορφή του.
Είναι το φλερτ, το παιγνίδι, ο ερωτισμός οι πλατωνικές σχέσεις,η δημιουργία η χαρά.
Ο έρωτας όμως αυτού του 8ου οίκου είναι “ένα καμίνι”, γιατί πάντα είναι ένα πάθος και θα σημαδεύεται από μοιραία γεγονότα ζωής και θανάτου.
Η έννοια της σκιάς, των προβολών και των καθαρών ιδεών συναντώνται στον Πλάτωνα.
Ο Καρλ Γιουγκ έκανε ειδικές μελέτες στο θέμα αυτό και στα αρχέτυπα, στην σκιά, την άνιμα και το άνιμους.
Τα επεξεργάστηκε και τα μελέτησε σε εντυπωσιακό βάθος.
Τα αρχέτυπα σαν σκεπτομορφές του συλλογικού υποσυνειδήτου ανήκουν στον 12ον οίκο και στους Ιχθείς, αλλά σίγουρα επηρεάζουν και το προσωπικό, αφού αποτελούν τις μεσοωκεάνιες ράχες ενός ενιαίου συστήματος.
Αν εξατμιστεί όλο το νερό από την επιφάνεια της γης θα δούμε την κοινή βάση των κορυφών και που συναντώνται.
Ο δάσκαλος του ο Φρόιντ μελέτησε πολύ τον σεξουαλικό ένστικτο
και την συμπεριφορά εξ αιτίας του με όλες τις νευρώσεις, αλλά,
κάπου εγκλωβίστηκε μονόπλευρα στην θεωρία αγνοώντας και τις άλλες πλευρές το θέματος.
Είναι ή άνιμα και το άνιμους που ενεργοποιείται όταν συναντούμε τα πρόσωπα που ερωτευόμαστε με πάθος.
Είναι αντίστοιχα σαν να είμαστε ερωτευμένοι με την θηλυκή μας πλευρά ή την αρσενική,
που καθρεφτίζεται αντιπροσωπεύεται στην γυναίκα και τον άντρα των ονείρων μας.
Για αυτό συνήθως ερωτευόμαστε τον ίδιο τύπο ανθρώπου.
Η άμιμα σε ένα αντρικό έχει στοιχεία από θηλυκούς πλανήτες σε αρσενικά ζώδια “πίσω” και αριστερά, ενώ η σκιά “πίσω” και δεξιά, από αρσενικούς πλανήτες σε θηλυκά ζώδια.
Αντίστοιχα σε μια γυναίκα, η σκιά είναι από θηλυκούς πλανήτες σε αρσενικά “πίσω” και αριστερά, ενώ ο άνιμους από αρσενικά “πίσω” και δεξιά.
Αρσενικοί πλανήτες σε αρσενικά ζώδια φτιάχνουν την λογική και την δεξιά συνειδητή πλευρά του ανθρώπου και οι θηλυκοί σε θηλυκά την αριστερή και την σιωπηλή γνώση.
Είναι οι τέσσερις περιπτώσεις του ζυγωτού, χχ, χυ, υχ, χχ, από τις οποίες μία υλοποιείται και οι υπόλοιπες ακολουθούν σαν στοιχειακά τον άνθρωπο.
Έτσι στην καλύτερη περίπτωση έχοντας απέναντί σου κάποιον,
να μπορείς να διακρίνεις πότε μιλάει η λογική του, πότε εκφράζεται με την σιωπηλή του γνώση διαισθητικά, πότε επιτίθεται με την σκιά του και πότε ερωτεύεται και ενεργοποιείται ο άνιμους και η άνιμα του.
Αρσενικοί πλανήτες και ζώδια είναι ο Κριός και ο Άρης και ακολουθούν εναλλάξ τα υπόλοιπα δημιουργώντας τις 6 πολικότητες.
Από τον Ζυγό της Αφροδίτης και μετά ο βραχίονας του σταυρού σηκώνεται σε κάθετες μετακινήσεις του σημείου της αντίληψης.
Ο χειρισμός του σημείου της αντίληψης απαιτεί μεγάλα ποσά ενέργειας και αυτό είναι… που κάνει κάποιον μάγο!
Ο πολεμιστής μέχρι και τον Ζυγό δουλεύει το Γνωστό και την πρώτη προσοχή.
Από εκεί και μετά εκπαιδεύεται στο Άγνωστο και στην δεύτερη προσοχή.
Στην Τρίτη προσοχή μπορεί να εισέλθει μετά την Καλυψώ και τον Αιγόκερω, εφόσον αρνηθεί την εξουσία.
Οι Πολεμιστές τρίτης προσοχής δεν μπορούν ναι γίνουν εξουσιαστές γιατί πρέπει να απαρνηθούν όλα τα προνόμια μιας εξουσίας να θελήσουν να περάσουν στην ελευθερία…
Μερικοί επιλέγουν την ελευθερία άλλοι την κοσμική εξουσία όπως έχει… δείξει η ιστορία μέχρι τώρα.

Οι μεγάλοι μάγοι, ιεροφάντες δάσκαλοι, ιδρυτές θρησκειών γνώρισαν τα μυστικά του Πλούτωνα και των Ελευσίνιων μυστηρίων της Περσεφόνης.
Όλοι τους είχαν πρόσβαση στα κρυμμένα αρχεία της γνώσης
… την οποία δίδαξαν.

Όταν είδα τον Αχιλλέα να κατεβαίνει, στην γειτονιά μου,
από μια μηχανή πολλών κυβικών και να μου συστήνεται, με το δερμάτινο σακκάκι του,ήταν 23 και κάτι παραπάνω…Απρίληδες,
διαπίστωσα πόσο του ταίριαζε το όνομα του!
Γενικά τα ονόματα έχουν στοιχεία του χαρακτήρα μας, της σκιάς μας των δράσεων και αντιδράσεων μας ακόμη και αν μας τα έχουν διαλέξει άλλοι.
Γι΄αυτό για μια νέα ζωή χρειάζεται πάντα και ένα νέο όνομα να αρχίσει
μαζί με μια νέα λογική και φιλοσοφία!
Απλώνοντας το χέρι του είπα πως το όνομα Αχιλλέας… “του ταιριάζει γάντι”.
Και εσύ… “σφάζεις με το γάντι” ανταπάντησε εγκάρδια, γιατί δεν σου φαίνεται να σου αρέσουν τα αίματα και  δίνεις πάντα αρκετό σχοινί σε κάποιον… να κρεμαστεί μόνος του.
Γελάσαμε αυθόρμητα και… γίναμε φίλοι.
Ο Αχιλλέας ήταν ψηλός με την καστανόξανθη κόμη του να ανεμίζει, όταν δεν την συγκρατούσε με ένα λαστιχάκι, γεροδεμένος, αθλητικός τύπος,
που μου θύμιζε αρκετά τον Κερτ Ράσσελ στην απόδραση από το Λος Άντζελες και την Ν. Υόρκη, έχοντας όμως και τα δύο του μάτια τα μελιά
να σε κοιτάζουν πάντα κατάματα.
Ο εντυπωσιασμός που προκαλούσε η παρουσία του δεν ήταν μόνο εξ αιτίας της εμφάνισης του και της φυσικής του δύναμης αλλά και εξ αιτίας της μεγάλης του πνευματικής ευστροφίας,της αντιληπτικότητας του, της τρόμητης γενναιότητας που σε συνδυασμό με την απλότητα του, την καλή του καρδιά,
την ανθρωπιά και την ευγένεια του …τον έκαναν ακαταμάχητο.
Ήταν μορφωμένος πολύπλευρα, είχε γυρίσει όλο τον κόσμο είχε
ταξιδέψει παντού,θύμωνε εύκολα, σαν παιδί, αλλά του περνούσε και δεν κρατούσε κακίες.
Του άρεσαν τα καλοπροαίρετα πειράγματα και η καλοσύνη του ήταν έμφυτη, ποτέ προσποιητή.
Δεν έκανε, δεν παρίστανε “τον καλό” ήταν αυθόρμητα καλός χωρίς να το σκεφτεί πως πρέπει να είναι…”καλός”
Η σκέψη του γρήγορη, ενστικτώδης άμεση και η δράση αστραπιαία.
Σπούδαζε στην Ν Υόρκη και η σχέση με μια επώνυμη Αμερικανίδα
Ιέρεια στην Μέκκα του Χόλλυγουντ, τον είχε σημαδέψει και του είχε αφήσει μια οργή και ας μη την λέγανε… Βρισηίδα.
Γίναμε κολλητοί φίλοι και μοιραζόμασταν πολλές σκέψεις και εμπειρίες μας… τα καλοκαίρια που συνήθως βρισκόμασταν.
Οι γυναίκες λιώναν στο πέρασμα του, τον λάτρευαν και του συγχωρούσαν πολλά και ο ίδιος τις αγαπούσε αλλά,πολλές μαζί και μερικές φορές …ταυτοχρόνως.

Το πνεύμα του ήταν σπινθηροβόλο ανήσυχο, παρορμητικό,
επαναστατικό ανικανοποίητο, ακραίο, εξτρεμιστικό, αντικομφορμιστικό σε σημείο που μερικές φορές να με πειράζει για τις “συντηρητικές και… μετριοπαθείς”… απόψεις μου.
Σοφιστικά Κοάν…τις αποκαλούσε!

Ζούσε και απολάμβανε μια έντονη ζωή ενστικτωδώς κινούμενος που τα περιλάμβανε πολλά και όλα
…ίσως χωρίς μέτρο και καμία σύνεση!
Κάποια στιγμή… τον αναζήτησα.
Είχαμε καιρό να επικοινωνήσουμε και το ένστικτό μου με προειδοποιούσε για κάτι…
Στο τηλέφωνο, η χροιά της φωνής του με ανησύχησε.
Όταν συναντηθήκαμε ήταν θαμπός και αδυνατισμένος…
Τον ρώτησα τι συμβαίνει…αλλά ήξερα ήδη αυτό που δεν ήθελα να το πιστέψω.
Το παραδέχτηκε!
Η αρρώστια τον χτυπούσε, όχι στην φτέρνα αλλά… στο κεφάλι.
Είχε ξεκινήσει τις ακτινοβολίες και την άλλη ημέρα θα έμπαινε στο νοσοκομείο.
Συμφωνήσαμε να βρεθούμε το βράδυ στο σπίτι του… να συζητήσουμε
και ήμουν εκεί νωρίς.
Κουλουριασμένοι σ΄ένα καναπέ με μια κούπα καφέ δίπλα μας ,
περάσαμε όλη την νύχτα ξάγρυπνοι, αναζητώντας λογικές απαντήσεις και, παράλογες… υπερβατικές  για την ζωή και τον θάνατο.
Η μαύρη σκιά δίπλα μας δεν μας άφηνε κανένα περιθώριο για
ψέματα, δικαιολογίες και ανούσιες πεποιθήσεις.
Δεν υπήρχε κανένας χρόνος να σκοτώσουμε και ήδη μας κοιτούσε αδυσώπητα ένας χωροχρόνος…που στένευε.
Είπαμε πολλά!
Για την ζωή του, τις εμπειρίες του για τον κόσμο που γνώρισε και τους ανθρώπους που συνάντησε.
Μοιράστηκε μαζί μου την ανασκόπηση της ζωής του και τον άκουσα ευλαβικά, ολη την νύχτα.
Την νύχτα ενός μελλοθάνατου που ήταν δική του και που έμοιαζε με βράδυ Μ. Παρασκευής.
Παράλληλα ανασκοπήσαμε μαζί και άλλα πρόσωπα ιστορικά και μυθολογικά..
Μιλήσαμε για τον Αλέξανδρο, τον ημίθεο και την Αχίλλειο πτέρνα του.
Τον λάτρευε και ήταν φυσικό του έμοιαζε τόσο…που θα μπορούσε να τον λέγανε… Αλέξανδρο!
Αναφέραμε τον Πλάτωνα, τις μεταφυσικές του γνώσεις, τις φυσικές του Αριστοτέλη, την γοητεία του Ομήρου, το παράδειγμα ζωής του Σωκράτη,τον ανήσυχο Οδυσσέα, την φυγή του για τον πολέμο και την επιστροφή του.
Αναρωτηθήκαμε μαζί γιατί έφυγε και αποφάνθηκε με το χαρακτηριστικό του χιούμορ, πως η Πηνελόπη, όπως όλες οι γυναίκες δεν θα τον εκτιμούσε καθόλου αν έμενε συνέχεια στα φουστάνια της και στην κουζίνα της ούτε θα παρέμενε ερωτευμένη μαζί του αν δεν αποδείκνυε την αγάπη του.
Και ίσως να κράτησε έτσι και απόσταση ασφαλείας με τον γιο του τον Τηλέμαχο, αφήνοντας τον να μεγαλώσει χωρίς να τον καταβροχθίσει η ισχυρή προσωπικότητα του και η σκιά του μέχρι να ενηλικιωθεί.
Διερευνήσαμε τον ρόλο του Πατέρα και την εμμονή με το σύμπλεγμα που δημιουργεί και την αντιστροφή των ρόλων σε διάφορους μύθους.
Η γνώμη μου ήταν πως ο Πατέρας είναι αυτός που φεύγει και αποφεύγει να θυσιάσει τον Υιό και τους Υιούς όλου του κόσμου και είναι πιο δίκαιο αυτό,
από μια άλλη αλληγορία, ενός άλλου μύθου που παγίδεψε πολλούς στα πλοκάμια του.
Χαμογέλασε παρ όλο το βαρύ κλίμα της ατμόσφαιρας με τα ανατρεπτικά Κοάν μου…της απλή λογικής  όπως έλεγε.
Ερευνήσαμε τους Άθλους του Ηρακλή και την μυητική του πορεία..
Τον αυταρχικό και αλαζονικό αρχιστράτηγο των Αχαιών με τις σταλινικές μεθόδους του, τον Αγαμέμνονα να εμμένει στην θέση και στην εξουσία.
Αναφερθήκαμε στον Χέγκελ και τον ιδεαλισμό του, που παραβλέψε την ύλη και στον υλιστή οικονομολόγο Μαρξ που παραβλέψε το πνεύμα..
Τον Ιησού, τους μαθητές του,τον διφορούμενο ρόλο του την σχέση του με τον Ποσειδώνα και… τον Πατέρα.
Πως μπόρεσαν να στεριώσουν την κοσμική εξουσία και τόσα υλικά θησαυροφυλάκια, “μιλώντας” για το ακριβώς αντίθετο;
Με ποια μέσα με ποιες συμφωνίες;
Πώς επέτρεψε ο Ιησού να χρησιμοποιηθεί και να συνδεθεί το όνομα του σε τόσο κατάφωρες αδικίες στο πνεύμα του ανθρώπου και με την επίκληση του;
Δεν είχε την δύναμη να το αποτρέψει ή την θέληση;
Ήταν ένας, πολλοί ή μια σκεπτομορφή που παρήγαγαν μερικοί και εγκλωβίσανε τους ανθρώπους σε ένα μαντρί;
Δωροδοκήθηκαν αρκετοί και την πλήρωσε ο Ιούδας μόνο και κρατούν φυλακισμένο τον δάσκαλό τους,σε μια από τις “φλούδες” των παράλληλων συμπάντων εμποδίζοντας το πέρασμα του στην Ελευθερία με τις συμφωνίες τους και τις πρακτικές τους;
Όσο θα παραμένουν άνομα στην κοσμική εξουσία θησαυρίζοντας σε βάρος των ανθρώπων αυτό θα παραμένει… ένα άλυτο αίνιγμα
και οι άνθρωποι θα συντρίβονται στις Συμπληγάδες και στην αντίφαση
ενός διλήμματος μιας Σκύλλας και μιας Χάρυβδης!
Δεν ξεχάσαμε τους σύγχρονους Τολτέκους, τον Καστανέντα, τον Δον Χουάν και τον Μάρκος Ζαπατίστας. Την επανάσταση τους και την ανατροπή της αντίληψης των ανθρώπων του 21ου Αιώνα πλέον.
Ήμασταν στην χαραυγή του
και … μόλις άρχιζε.
Πέρασαν όλες οι σκιές και τα φαντάσματα σε εκείνη την βραδιά που έμοιασε με αιώνα, ίσως και αιώνες και την νύχτα να μας τυλίγει στην ανάμεσα στην ρωγμή του Χρόνου.
Μου μίλησε για τον γιό του, τον “Νεοπτόλεμο”, ένα παιδί από μία σχέση του, εκτός γάμου, που είχε αναγνωρίσει και είχε ονομάσει Οδυσσέα.
Τον ρώτησα γιατί διάλεξε αυτό το όνομα για τον γιο του.
Μου απάντησε πώς μόνο ο Οδυσσέας και κάποιος με τον χαρακτήρα και το πνεύμα του μπορεί να φθάσει στον προορισμό του και να μη χαθεί και ξεμείνει πουθενά και σε κάποιο σημείο της διαδρομής.
Συνεχίζοντας είπε πως ο ίδιος έζησε πολύ και έντονα αλλά,
χωρίς στόχο χωρίς προορισμό χωρίς σημείο αναφοράς.
Ζούσε κάθε φορά στο ‘εδώ και τώρα” με πάθος και ένταση, αλλά κάτι του είχε διαφύγει.
Έδειχνε μετανιωμένος για όλες τις σεξουαλικές υπερβολές και την κατάχρηση της δωρεάς που είχε λάβει με την εντυπωσιακή αρρενωπότητα του.
Είχε επίγνωση της δύναμης του πάντα και από πολύ νωρίς,
Αλλά δεν ήταν σίγουρος πως θα μπορούσε να δουλέψει με αυτή και τι να κάνει.
Αναφερθήκαμε στην εμπειρία του Αγίου Όρους και των μοναχών.
Είχαμε την ίδια άποψη, πως και εκεί, όπως και στην ζωή, συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι.
Άσχετους, παρανοϊκούς, σοφούς, ανόητους, πονηρούς, νηφάλιους, φανατικούς.
Μερικοί μάλιστα γνωρίζουν πολύ καλά και τον Καστανέντα
και τον μελετούν.
Χειρίζονται το ονειρικό τους σώμα, και μέσα από τις πρακτικές τους φθάνουν στις … ίδιες απόρροιες του Αετού.
Συζητήσαμε για την περίπτωση ενός γέροντα που γνώριζε και πότε είχε
“αναχωρήσει” ο Καστανέντα για το μεγάλο ταξίδι και μας είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός.
“Οι μεγάλοι μάγοι δώριζαν τους μαθητές τους στα ανόργανα όντα και πολλοί από αυτούς βρήκαν καταφύγιο στον κόσμο τους… σαν δειλοί.
Ίσως εξ αιτίας αυτού του φόβου και την δειλίας να ζήσουμε σε ένα εχθρικό κόσμο περπατώντας κάθε φορά σένα ναρκοπέδιο αναζητήσαμε πολλοί από εμάς καταφύγιο΄… εδώ στην μοναχική ζωή.
Είναι πιο εύκολο να ζεις με τον θεό και με τα ζώα παρά
…με τους ανθρώπους!”
Ήταν η ειλικρινής, αφοπλιστική απάντηση του μοναχού που μας άφησε άναυδους και την εκτιμήσαμε πολύ!

Οι μαύρες πρακτικές των μάγων της Ατλαντίδος οδήγησαν στον καταποντισμό της Ατλαντίδας και τη αναμέτρηση με την Αθήνα.
Η επιλογή των Αθηναίων τότε ήταν να αγνοήσουν τις Ποσειδώνιες πρακτικές και τα δώρα του και να προτιμήσουν την Αθηνά και την Ελιά.

Το ξημέρωμα μας βρήκε σκεφτικούς.
Άρχιζε να χαράζει… ετοιμάστηκα να τον αποχαιρετίσω και ένας κόμπος έπνιγε την φωνή μου.
Τα λόγια είναι τόσο φτωχά σε αυτές τις περιπτώσεις… τόόσο λίγα.
Δεν μπορούσα να κλάψω … στέγνωναν τα δάκρυα  πριν γίνουν σταγόνες.
Δεν θα τον ξανάβλεπα ποτέ όρθιο και η αγωνία με πάγωνε.
Ήταν μόλις 32 χρονών… ένα παλικάρι σε λίγο… θα γινόταν 33.
Ο θάνατος δεν τον λυπήθηκε καθόλου.

Το ήξερα αυτό το συναίσθημα του οριστικού αποχωρισμού και πόσο σκληρό είναι όταν ξέρεις ότι δεν θα ξαναδείς κάποιον..
Όταν γνωρίζεις πως παίρνει τον δρόμο για τον Άδη και τον αποχαιρετάς για αυτό το ταξίδι.

Το είχα ζήσει με τον πατέρα μου και είχα νιώσει αυτή την κρύα ανατριχίλα του θανάτου όταν είχε ανακοινωθεί η διάγνωση και ο χρόνο ζωής που του απέμενε..
Όταν είδα την αγωνία στα μάτια του τον πόνο του ανθρώπου που με γέννησε και εμείς, δίπλα του να τον αγαπούμε και να μη μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό, να μη είναι αρκετή η αγάπη να σώσει ένα άνθρωπο,
να μη είναι αρκετή να αποτρέψει ένα θάνατο
που αναγκάζεσαι να παρακολουθήσεις πεθαίνοντας και εσύ μαζί του κάθε ξημέρωμα και ηλιοβασίλεμα.
Ο πατέρας μου δεν είχε πάρει ούτε ασπιρίνη, δεν είχε πάρε δώσε με γιατρούς, απεχθανόταν τα κρεβάτια και τις νοσοκόμες και …τα νταντέματα.
Όλα τα περνούσε… στο πόδι.
Αυτή την φορά ήταν αλλιώς.
Πάμε μια βόλτα
…μου είπε λίγο… πριν το τέλος.
Θέλω να σε αποχαιρετίσω.
Περπατήσαμε μαζί στα μέρη που του άρεσαν και αγαπούσε.
Μου έδωσε τις τελευταίες οδηγίες να προσέχω την μητέρα και την αδελφή.
Είσαι “ο καπετάνιος” του σπιτιού και εξαρτώνται πολλά από τον καραβοκύρη μου είπε και το κουμάντο που κάνει.
Μη αφήνεις τις πόρτες ανοιχτές συνέχεια ,και ο κάθε επισκέπτης και φιλοξενούμενος να απολαμβάνει την φιλοξενία ενός Ξένου Διός, αλλά να μη παραβιάζει τις διαχωριστικές γραμμές απλής δεοντολογίας.
Μου έδωσε την ευχή του.
Γεννήθηκες που είπε
…με “ένα σπαθί” και ένα περιπετειώδες πνεύμα,
που θα σε αναγκάσει να σηκώσεις όλες τις πέτρες για να δεις τι βρίσκεται… από κάτω.
Εξαρτάται από σένα πως θα χρησιμοποιήσεις αυτή “την ρομφαία”.
Το δυνατό σου σημείο είναι ότι δεν φοβάσαι και δεν θα φοβηθείς ποτέ τίποτα και κανένα, ούτε θεό,ούτε άνθρωπο.
Το αδύνατο σημείο σου, είναι η φυσική απέχθεια που έχεις για κάθε είδους δεσμά, περιορισμό και αλυσίδες.
Αυτό θα σε βάλει σε μεγάλους μπελάδες και σε ένα κόσμο που οι άνθρωποι αγαπούν τις αλυσίδες τους και τους σταυρούς τους και τους κρεμούν σαν προβατάκια στο λαιμό τους μαζί με τα κουδουνάκια για να μη χαθούν από το κοπάδι και θα σου δημιουργήσεις αρκετά προβλήματα..
Η τελευταία του επιθυμία ήταν,
να μη πεθάνει στο κρεβάτι του νοσοκομείου άλλα… όρθιος.
Χωρίς αναισθητικό αποχαιρετιστήκαμε και τον είδα να χάνεται στην στροφή.
Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε.
Πέθανε μετά λίγες ώρες
… όρθιος σε λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να υποφέρει..
Στη κηδεία του περπατούσαμε μαζί στην Άδη και συνεχίζαμε να τα λέμε…

Αποχαιρετώντας τον Αχιλλέα και πηγαίνοντας στην δουλειά,
βγήκα έξω στο δρόμο με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου να αγουροξυπνάνε.
Είδα την πόλη, τους ανθρώπους που ξεκινούσαν και αυτοί τον αγώνα της καθημερινότητας και το μαγγανοπήγαδο της επιβίωσης να τους ρουφάει στην δίνη του.
Η εικόνα πάγωσε.
Είδα το ΜATRIX και τα μεταφραστικά του προγράμματα να πέφτουν
και άρχισα να θυμάμαι τον “άλλον” μου εαυτό.
Κάτι μέσα μου άρχισε να αναδύεται και να ξεδιπλώνω οδυνηρά τον εαυτό μου… σαν βεντάλια.
Κάποια στιγμή θαρχόταν και η σειρά μου.
Έπρεπε να προλάβω να θυμηθώ και να συνδεθώ… με ένα Σκοπό,
αναζητώντας ένα Μορφέα.
Να μη χαραμίσω την ζωή και τον χρόνο που μου απέμεινε εδώ και εκεί μάταια και ανεύθυνα και ανόητα.
Αποφάσισα να θυμηθώ ποιος ήμουν,τι ήμουν,τι πρέπει να κάνω
πώς να ζήσω …από εκεί και μετά.
Έχουμε το Σπαθί έχουμε
και… το Τόξο!
Έχουμε και τα Πινέλα έχουμε
και τα Χρώματα
και εξορκίζουμε την Κόλαση και ζωγραφίζουμε… ένα Παράδεισο!
Το άρθρο αφιερώνεται στον νεαρό φίλο μου,
τον παρορμητικό «Ελπήνορα», που έπεσε από την στέγη του παλατιού της Κίρκης και “έσπασε το κεφάλι” του,φεύγοντας τόσο νέος και άδικα
από την ζωή.
Υποσχέθηκα εκείνο το βράδυ, όταν επιστρέψω να του κάνω μια αξιοπρεπή ταφή
και του έδωσα τον λόγο μου.
Ο “λόγος του”, πρέπει να αρκεί για ένα άνθρωπο και οι υποσχέσεις είναι καλό…να μην αθετούνται.
Πλούτων Λεόν
21ος Αιών
και οι Πολεμιστές της Λάϊον περπατώντας
σε πυριφλεγές ηφαιστειακό τόπιο και  μια άβυσσο
…. προσεχτικά!

8.Η Κίρκη και ο Άδης