N.Που πας βατραχάκι με τέτοιο καιρό

Ντουκ Κιμ Κι

Άνοιξη Καλοκαίρι Φθινόπωρο Χειμώνας και...

Άνοιξη

Που πας βατραχάκι με τέτοιο καιρό;;;

Ξεκινάει από το κύτταρο, ο Ντουκ, για να φθάσει στο πολλαπλασιασμό του, στην γέννηση της νέας ζωής.
Ένα νησάκι καταμεσής μιας λίμνης, παραλληλίζεται σε όλα τα συγγράμματα της βιολογίας ως "προσομοιάζον" στην κυτταρική κατασκευή.
Ένας ανθρωπος,ενας μοναχός πάνω σ’αυτό, είναι ένας πυρήνας γνώσης,
ικανόςνα συμπυκνώσει, ολόκληρο τον κόσμο και από τον λόγο του να προέλθει ο «χρωμοσωματικος διπλασιασμός" στο πρόσωπο του μαθητή τουΣτο κέντρο της νησίδας ένας ναός, ο ίδιος ο θεός.
Καθώς εκμαιεύεται η ζωή από το Ον, αρχίζει να διαπλάθεται και το πρόσωπο , η υπόσταση του
Από την αρχή του φιλμ πόρτες ανοίγουν και κλείνουν.
Ακόμη και η ερωτική πράξη απαξιεί την διέλευση μιας ανεξήγητης θύρας στη μέση του πουθενά.
Πόρτα και"αυλαία της θεατρικής πράξης", ένταξη σε κανονικές διαδικασίες.
Στριμωγμένος ο ανθρώπινος βίος απαιτεί τους κανόνες για την νοηματική πληρότητα.
Γύρω η φύση δίχως πόρτες, δίχως περιορισμούς.
Φαινομενικά τουλάχιστον.
Τα έμβια όντα απαιτούν σεβασμό ανταποδίδοντας την υπόκλιση στον άνθρωπο.
Είμαστε καταδικασμένοι να κουβαλάμε την δημιουργία σαν σταυρό στους ωμούς μας, μόνη δυνατότητα για την ερμηνεία του κόσμου.Αυτός επιμένει να κρύβει τα μεγάλα μυστικά του στις πολύ μικρές εικόνες της φύσης, στην καθημερινότητα της, που σαν φίδι ξεγλιστράει από την αντίληψη μας .Αν την αιχμαλωτίσουμε, τότε θα πιάσουμε μια στιγμή το νόημα του κόσμου
Κεχαγιάς Βασιλης, Σινεκριτική
Γιατί βάλαμε την πέτρα

σ’ένα αθώο βατραχάκι και διασκεδάζουμε,

βλέποντάς το

... να προσπαθεί να τα καταφέρει;
Σινεφίλ της Λάϊον
21ος Αιών