Ν. Η συμβολή του Νεύτωνα στην αυτογνωσία

και στην αντίσταση

Ν εύτων:

Τι κάνει ένα μήλο..

όταν πέσει ..στο κεφάλι..!

1ος Νόμος:

Κάθε σώμα παραμένει ακίνητο ή κινείται ευθύγραμμα και ομαλά , εφ’όσον δεν ασκείται καμία δύναμη πάνω σ’αυτό, η αν, ασκούνται δυνάμεις , η συνιστάμενη τους, ισούται με το μηδέν.

Αδράνεια είναι η ιδιότητα της ύλης ,ν’αντιστέκεται, σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής της κατάστασης.
Συμπέρασμα:Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να αλλάξει την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται όσο «χάλια» και αν είναι αυτή..
Ερώτηση :Πόση δύναμη χρειάζεται και , που να εφαρμοστεί για να μετακινηθεί

η «παγιωμένη» αντίληψη των πραγμάτων;
2ος Νόμος:

Η επιτάχυνση που αποκτά ένα σώμα, είναι ανάλογη της δύναμης που θα ασκηθεί σ’αυτό και αντιστρόφως ανάλογη της μάζα του.
Συμπέρασμα:Όσο μεγαλύτερη «μάζα» έχει συγκεντρωθεί, τόσο δυσκολότερη η «κίνηση»!Ερώτηση :
«Μέσα» ή "απ’έξω" , πρέπει ν’ασκηθεί η δύναμη?

3ος Νόμος:

Όταν ένα σώμα ασκεί δύναμη σ’ένα « άλλο», τότε και το «άλλο» σώμα , ασκεί δύναμη στο πρώτο,

ίσου μέτρου και αντίθετης φοράς.

Την μια δύναμη την ονομάζουμε « δράση» και την άλλη «αντίδραση.»

Συμπέρασμα:
Δεν μπορούμε να απομονώσουμε μια δύναμη.

Τις δυνάμεις ,τις συναντάμαι, πάντα κατά ζεύγη!

΄Έτσι πετούν τα’αεροπλάνα, τα πουλιά, λειτουργεί το «κάρμα»κ.λ.π
Ερώτηση:Υπάρχει «πραγματική» μοναξιά στο σύμπαν, κάτω από την αλληλεπίδραση των δυνάμεων?
Ετικέτες:

Δύναμη, ενέργεια μάζα, αδράνεια,δράση, αντίδραση,ταχύτητα.επιτάχυνση ...


Ποτέ ήταν η τελευταία φορά.. που σας έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι;


Φυσικο-αναρωτούμενος Λεόν
21ος Αιών

Μ. Οδηγίες για την ζωή

Μ arcos!

Από ...τα βουνά του Μεξικού!

Οδηγίες ...για να μετρήσεις την ζωή!
Παίρνεις ένα κομμάτι σπάγκο, σε όποιο μέγεθος θέλεις και αρχίζεις ..να το βάζεις στην δεξιά τσέπη του παντελονιού σου, μέχρι να συμβεί κάτι από τα παρακάτω:
Α. Να γεμίσει η τσέπη σπάγκο
Β. Να κουραστείς να βάζεις σπάγκο στην τσέπη σου.

Όταν συμβεί κάτι από τα δυο προαναφερθέντα ή και τα δυο,

περίμενε κάποιο βροχερό βράδυ.Την στιγμή ακριβώς ,που η βροχή αρχίζει να είναι αβέβαιη για το αν θα πέσει ή όχι στην γη, βγάλε τον σπάγκο και πέταγε τον ψηλά, όσο πιο ψηλά μπορείς,

με μαγικές κινήσεις και ταυτόχρονα ψιθύρισε τα παρακάτω λόγια:
Κοιτώ , μετράω, υπάρχω, η ζωή..!

Αν έχουν ακολουθηθούν, οι οδηγίες κατά γράμμα, ο σπάγκος θα παραμείνει ακίνητος στον αέρα για μερικές, στιγμές πριν επιστρέψει στην γ, ένα μάτσο νήματα.

Μ’αυτόν τον τρόπο έχεις μετρήσει ένα κομμάτι ζωής
Αν παρ’όλα αυτά, το σχοινί δεν ανταποκρίνεται στα όσα είπαμε παραπάνω, μην ανησυχείς και δοκίμασε μ’αλλον σπάγκο..
Καμία φορά υπάρχουν και σπάγκοι, που αρνούνται πεισματικά να μετρήσουν την ζωή – έχουν ήδη αρκετά προβλήματα, λένε –με το να δένουν μπότες, παπούτσια και αλλά απίθανα πράγματα.

Οδηγίες για ν’αλλάξεις την ζωή:
Πάρε μια ..απόφαση..
ένα οποιοδήποτε βράδυ..ίσως;

E-Lions
Από τα ...βουνά των Λεόντων
21ος Αιών

Κ. Κρυφές ματιές στην..Άβυσσο

Κ αζαντζάκης Νίκος!

Η αγωνία ενός…Γρέκο.

Από την.. αναφορά...

Φθάσε εκεί που μπορείς!
Φθάσε εκεί που δεν μπορείς!

Κάθε εποχή έχει και το δικό της πρόσωπο.
Το πρόσωπο της εποχής μας είναι άγριο.
Ψυχές ντελικάτες δεν τολμούν να το κοιτάξουν κατάματα.

Ο Οδυσσέας, αυτός που αρμενίζει απάνω στους δεκαεφτασυλλαβους που γράφω, πρέπει, με τέτοια μάτια να κοιτάζει την άβυσσο.
Χωρίς ελπίδα και φόβο, μα και χωρίς αναίδεια.

Όρθιος στην άκρη του γκρεμού!

Όλο αγωνίες, εφιάλτες και ρωτήματα ήταν η νιότη μου.
Όλο μισές αποκρίσεις η αντρίκεια μου ηλικία.

Κοίταζα τα’αστρα. Κοίταζα τους ανθρώπους, Κοίταζα τις ιδέες, τι χάος!
Κι’αναμεσα τους, τι αγωνία να κυνηγάς τον θεό, το γαλάζιο πουλί με τα κόκκινα νύχια!
Έπαιρνα ένα δρόμο, έφτανα στα άκρα του, άβυσσος.
Γύριζα πίσω τρομαγμένος, Έπαιρνα ένα άλλο δρόμο, έφτανα στα άκρα του, πάλι άβυσσος
Ξανάρχιζε η φυγή κι η καινούργια πορεία, κι έξαφνα να ξεχάσκιζε πάλι μπροστά μου, η ίδια άβυσσο.
Όλοι οι δρόμοι του νου έφερναν στην άβυσσο.

Πανικός κι ελπίδα οι δυο πολοι,όπου περιστρεφόταν μέσα στον αέρα, η νιότη μου και η αντρίκεια ζωή μου.
Μα τώρα, στα γεραματα,στεκουμαι ομπρός στην άβυσσο ήσυχα, άφοβα,δεν φεύγω πια, δεν εξευτελίζομαι.

Όχι εγώ , ο Οδυσσέας που πλάθω, τον δημιουργώ ν’αναντιάζει με γαλήνη την άβυσσο και δημιουργώντας, τον μάχομαι να του μοιάσω.

Δημιουργούμαι κι εγώ.
Μπιστευουμαι στον Οδυσσέα,
Είναι όλες μου οι λαχταρες.

Ειναι το καλούπι που σκαλίζω να χυθεί ο μελλούμενος άνθρωπος.
.
Ότι λαχτάρισα και δεν μπόρεσα, αυτός θα μπορέσει.
Ξόρκι που σαγηνεύει τις σκοτεινές και φτερωτές δυνάμεις που δημιουργούν το μελλούμενο.
Καλομελετά κι ερχεταιι
.Ερχεται ποιος;
Ο δημιουργούμενος Οδυσσέας.

Αυτός είναι το Αρχέτυπο!

Η ευθύνη του δημιουργού είναι μεγάλη.
Ανοίγει δρόμο, που μπορεί να μαυλίσει το μελλούμενο και να το κάνει να πάρει απόφαση

Στράφηκα στον αμίλητο σύντροφο, δεξιά μου:
-Καπετάν Οδυσσέα, είπα, φθάσαμε;
Ο καιρός μου φαίνεται σταμάτησε, σαν νάγινε αιωνιότητα, κι’ο τόπος τυλίχτηκε στην χούφτα μου σαν παλιά περγαμηνή κι η λύτρωση, αυτό που λέγαμε λύτρωση κι απλώναμε απελπισμένοι στον ουρανό τα χέρια να την φθάσουμε, ένα κλωνί γίνηκε βασιλικός στο αυτί μου..
Ο σύντροφος ανάσανε βαθιά και χαμογέλασε..
-Λυτρώθηκες από την λύτρωση, είπε κι η φωνή του ήταν τραχιά, βραχνιασμένη από τους αέρηδες της θάλασσας.
Λυτρώθηκες από την λύτρωση, ετούτος είναι ο πιο αψηλός άθλος του ανθρώπου.
Τέλεψε η θητεία σου στην ελπίδα και στον φόβο.

Έσκυψες στην άβυσσο κι είδες αναποδογυρισμένο το είδωλο του κόσμου και δεν τρομαξες.

Θυμασαι;
-Τώρα φθάσαμε ; είπα συγκινημένος
-Φθάσαμε; Έκανε αυτός ξαφνιασμένος,
Τώρα ξεκινούμε, Χωρίς καράβι, Χωρίς θάλασσα, Χωρίς κορμί! Λεύτεροι!

Τέλεψες το χρέος σου . Γέννησες ένα γιο ,ανώτερο σου

Στάσου εδώ σημαδούρα,
εγώ θα πάω πιο πέρα…
Τρεις προσευχές
Α. Δοξάρι είμαι στα χέρια σου Κύριε, τέντωσε με αλλιώς θα σαπίσω.
Β. Μη με παρατεντώσεις Κύριε,θα σπάσω.
Γ. Παρατέντωσέ με Κύριε κι’ας σπάσω

Ποιά θα διαλέγατε;

Γρέκο Λεόν
21ος Αιών

7.Ο Ηρακλής και τα βόδια του Γηρυόνη

Hercules driving off the Cattle of Geryon

Giulio Bonasone 

 Italian, active Rome and Bologna, 1531–after 1576

Ένας νεαρός φοιτητής συζητάει

με τον γιο του Δία για …σύγχρονα θέματα!

Από τις σημειώσεις του φοιτητή…
 

Μεσολάβησαν αρκετά λεπτά σιωπής.

Στην διάρκεια αυτή παρατηρούσα το βλέμμα του.
Δεν έδειχνε το παραμικρό ίχνος φόβου, ανησυχίας και προσδοκίας για κάτι!
Αυτή η παρατήρηση διατυπώθηκε με μια ερώτηση
-Φαίνεσαι πολύ ήρεμος, νηφάλιος και αποστασιοποιημένος.
Πως την βρήκες τόση νηφαλιότητα;

Μου απάντησε αμέσως
-Δεν την βρήκα.
Την κατέκτησα σιγά-σιγά, όπως και την Γνώση, κόκκο-κόκκο, ψίχουλο-ψίχουλο και ..
κάποια στιγμη..συνειδητοποιησα πως ήμουν ερωτευμένος μαζί της.

Ένας ήρωας είναι ερωτευμένος με την Γνώση και "τα προβλήματα "της Γνώσης ..φαίνονται στο σώμα.
Γι’αυτό ,θα ταξιδέψουμε σε Ανατολή και Δύση να φέρουμε τα βόδια , αφού τα κλέψουμε από τον τρικέφαλο γίγαντα Γηρυόνη.

Μου ήρθε στο νου το αρχαίο ρητό και το συνδύασα
-«Νους υγιής εν σώματι υγιεί»
Μιλάς για την αρμονία σώματος και πνεύματος.
Του είπα.
-Μιλάω για την ισορροπία ψυχής και σώματος.
Μόνο που δεν είναι ένα, το σώμα, αλλά, τρία:
Το Δεξιό, το Αριστερό και το Νέο.
Το Δεξιό, ανήκει στον Οδυσσέα.
Είναι η ερευνά, η περιέργεια, η εξερεύνηση, η κατάκτηση της Γνώσης, ο φυσικός κόσμος, η φυσική, τα μαθηματικά, η ύλη, η οδυνη,η λογική, το ταξίδι… ο άνθρωπος!

Το Αριστερό είναι η Πηνελόπη:

Η σιωπηλή Γνώση πέρα από τις λέξεις, η τέχνη, η μαγεία, ο Ερωτας, η αντί-ύλη, το Πνεύμα του Ανθρώπου.. η μεγάλη αναμονή.
Το Νέο-Νιο είναι, ο Τηλέμαχος:

Ο νέος ,το παιδί, το παιγνίδι, η αθωότητα, η κατάφαση, η ικανότητα να βλέπουμε τον κόσμο με δέος και θαυμασμό, κάθε φορά σαν καινούργιο.

Είναι ο καινούργιος νέος άνθρωπος που γεννιέται κάθε φορά και, κάθε φορα

αυτος ο Τηλεμαχος σπανια επιβιώνει,

για να δει την συνάντηση και την ένωση των γονέων του.

Εξοντώνεται πολύ νωρίς πια, από τους μνηστήρες., αφανίζεται.
Χάνεται η ξεγνοιασιά, η αθωότητα η ενέργεια των παιδιών λεηλατείται με διάφορους τρόπους και μεθόδους.
Και έτσι δεν μένει.. ελπίδα καμία!
Χωρίς τον Τηλέμαχο, που θα λειτουργήσει σαν συνδεκτικός κρίκος ανάμεσα στον Οδυσσέα και την Πηνελόπη, δεν μπορεί να επιτύχει η ένωση τους.

Ο Οδυσσέας είναι ο μεγάλος απών!

.Έχει φύγει για το ταξίδι της εξερεύνησης και της κατάκτησης της ύλης.
Αν κατορθώσει να πάρει την Τροία- Ίλιον, έχει ένα δύσκολο δρόμο επιστροφής με πολλές παγίδες.

Συνήθως πολλοί, θα βουλιάξουν στην διόλου ευκαταφρόνητη νωχέλεια και καλοπέραση μιας μικροαστικής ζωής.
Καλή δουλειά, σπίτι, γάμος ,καναπέδες αυτοκίνητα εξωσυζυγικές σχέσεις για το αλατοπίπερο, διακοπές, προβληματισμοί επιδείξεων κλπ
Δεν αφήνει εύκολα κανείς το νησί των Λωτοφάγων, αφού « περνάει καλά»!

Αν το αφήσει, τον περιμένει ένας μεγάλος τύραννος, ο Κύκλωπας!
Πόσοι δεν θα βγουν ποτέ από την σπηλιά του;

Ακολουθούν οι μεγάλες «ηδονές» .. της Κίρκης,
η τρομερή πρόσφορα της Καλύψους, ..
Πώς να πει κανείς «όχι» σε μια Θεά;

Έτσι ο Οδυσσέας έχει σοβαρές δικαιολογίες ,για να μην επιστρέψει.
Όμως;
Υπάρχει ένα «όμως» που θα τον ακολουθεί πάντα ,όπου και να ξεμείνει!

Αλλά, ακόμη και να κατορθώσει να γυρίσει, τι θα βρίσκει συνήθως;

Μια «Πηνελόπη», να μην έχει αντέξει τόση αναμονή, τάση κούραση, τόση πολιορκία.
Μια «Πηνελόπη» ,να έχει ενδώσει και νάχει καταλήξει η Μελάνθη των μνηστήρων.

Φευ! Η ψυχή να έχει απωλεσθεί!
Ο Τηλέμαχος αφανισμένος, στο παλάτι πλιάτσικο, ο οίκος λεηλατημένος, το Βασίλειο έχει χαθεί για πάντα και ..η Ιθάκη κάτι που απλώς… ονειρεύτηκε.
Όταν, και αν, γυρίσει ο Οδυσσέας έχει μια ηλικία γύρω στα 45.
Μπροστά του αχνοφαίνονται τα γηρατειά, οι αρρώστιες και ο θάνατος .
Οι ψευδαισθήσεις τελειώνουν.
Που είναι η ζωή του ;
Που είναι οι απαντήσεις, που γύρεψε;
Τα βόδια του τρικέφαλου γίγαντα ,δεν θα τα πάρεις γρήγορα, ούτε ,εύκολα.

Αλλά σημασία έχει να προσπαθήσεις!
Τουλάχιστον να κατανοήσεις την διαδικασία και τι σημαίνει αυτό, για ένα άνθρωπο
..Και για κάτι ακόμη.
Όταν έρθει η ώρα να διαλέξεις, με ποιους «θα πας και ποιους θα αφήσεις» .

Να ξέρεις τι επιλογές θα κάνεις ;

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα

... είναι μερικώς φανταστική.

Νίο Λεόν

21ος Αιών

N. Στον ορίζοντα του απείρου

Ν ίτσε Φρήντριχ!

Χαρούμενη επιστήμη!

Από τις σκέψεις… ενός μεγάλου « αγγελιοφόρου»!

Αφήσαμε την γη και ,ανεβήκαμε στο πλοίο!

Κάψαμε τις γέφυρες πίσω μας-

κι’ακόμα κάψαμε την γη ,πίσω μας.

Και τώρα καραβάκι, πρόσεξε!

Δίπλα σου είναι ο ωκεανός: δεν μουγκρίζει πάντα, είναι αλήθεια, και μερικές φορές, απλώνεται σαν μετάξι και χρυσάφι και ονειροπόλημα καλοσύνης.

Μα, θαρθούν ώρες που θα καταλάβεις πως, είναι ά πειρος και πως,

τίποτα δεν είναι πιο τρομερό από την απεραντοσύνη!

Ω! Φτωχό πουλί ,που ένιωθες ελεύθερο και τώρα ,χτυπάς τα κάγκελα του κλουβιού!

Αλίμονο σου, αν σε πιάσει νοσταλγία για την γη, σαν να υπήρχε εκεί ,πιό πολλή ελευθερία:
Γιατί τώρα, δεν υπάρχει πιά «γη»!

Που πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Χαρούμενη Λάϊον
21ος Αιών

6. Ο Ηρακλής και η Γνώση

Ένας νεαρός φοιτητής. συζητά ,
με τον απελευθερωτή του Προμηθέα ...
για τους Αθλους..Άπό τις σημειώσεις του..


Απόμεινα για λίγη ώρα συλλογισμένος.

Στο διάστημα αυτό προσπαθούσα να κατανοήσω την σύνδεση της φωνής , της ανακοίνωσης, με το «αποτέλεσμα».

Γιατί τα πράγματα πρέπει να τα ανακοινώνουμε ;

Στην πράξη βλέπουμε , πως η φωνή «προδίδει» κάποιον!

Η φωνή φανερώνει την διάθεση την βεβαιότητα, την ανασφάλεια, τα ενεργειακά αποθέματα, την σεξουαλικότητα κάποιου,αφού, ο Ταύρος είναι πολικός του Σκορπιού, ο οποίος συνδέεται με το κέντρο της σεξουαλικής ενέργειας.

Μα, πάνω απ’ολα και πίσω από την φωνή, υπάρχει η Πρόθεση.. σε συνδυασμό με το βλέμμα που την την «καλεί».

Στο βλέμμα, καθρεφτίζεται η λάμψη της θέλησης, που ανήκει όπως είπαμε στην καρδιά, στο κέντρο του Λέοντα.Προσπαθούσα να ευθυγραμμίσω αυτές, τις απόρροιες της αντίληψης και να τις κατανοήσω.
Η διαπίστωση, πως η Πρόθεση, είναι πάντα πίσω από τα λόγια και τις λέξεις και είναι η βάση κάθε μαγικής πράξης, με μπέρδευε αφάνταστα.

Πως να κατανοήσεις ς κάτι, άμεσα, χωρίς την παρέμβαση της «λογικής» σκέψης;

Φαίνεται, πως κατάλαβε το αδιεξοδο των συνειρμών μου και, χωρίς να τον ρωτήσω ,τον άκουσα να μου λέει
-Μη χάνεσαι σε πολυπλοκότητες , υπερβολικές αναλύσεις και άσκοπες φλυαρίες.
Δεν υπάρχει χρόνος και περιθώρια για αυτά.
Να στοχεύεις στην απλότητα.Κατευθείαν στο κέντρο και στην ρίζα του προβλήματος.

Η πραγματική Γνώση είναι πάντα άμεση απλή και ξεκάθαρη, σαν κρυστάλλινο νερό πηγής..

Σταμάτησε για λίγα λεπτά, σαν να ήθελε να μου δώσει χρόνο, να τακτοποιήσω και ηρεμήσω τα άλογα του Διομήδη και μετά.. συνέχισε..

-Οι σκέψεις, που αναδύονται από την σκοτεινή θάλασσα της αντί-ύλης ,υπάρχουν εν τη γένεση τους μόνο, σαν κβαντικές πιθανότητες.Περνούν στην πιο λεπτοφυή μορφή της ενέργειας, στην αέρια κατάσταση που συνδέεται με τον ήχο.
Ενεργοποιείται, μέσω των συναισθημάτων, στην υγρή κατάσταση και μεταβαίνουν στην στέρεα, «στερεώνοντας» το «αποτέλεσμα».

Ενεργός καταλύτης και βασικότερος , η Πρόθεση.Αυτή η διαδικασία, είναι η μαγική πράξη της υλοποιήσης!

Έμεινα έκπληκτος.
Δεν φανταζόμουν πως μια μαγική πράξη μπορεί να αναλυθεί σε 2-3 σειρές.

Στο μυαλό μου η λέξη «Μαγεία» σήμαινε ξόρκια, τελετουργίες και εκκεντρικές συμπεριφορές.
κατάλαβε την απορία μου και.. συνέχισε να εξηγεί.

Η Μαγεία, όπως όλα τα πράγματα στον κόσμο εξελίσσεται.

Είναι υποχρέωση και πρόκληση για ένα μάγο, να μπορεί να εξηγεί και να περιγράφει τα πράγματα με σύγχρονους όρους.
Η Μαγεία είναι η «υψηλή» Γνώση κάθε εποχής,

Συνεχίζοντας τους συλλογισμούς αναρωτήθηκα, αν ο Ταύρος συνδέεται με τα Ελευσίνια Μυστήρια ,μια που σχετίζεται με την Δήμητρα.
Πριν διατυπώσω το ερώτημα, τον άκουσα να μου λέει

-Είναι καλό να χρησιμοποιείς λέξεις «κλειδιά» για να συνδέεις , να ερμηνεύεις και να κατανοείς πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Ναι, η Δήμητρα , η θεά των Ελευσιίων Μυστηρίων, δημιουργεί τον Ταύρο και η θυσία του Ταύρου, ανανεώνει ,ξαναγεννά τον κόσμο, την Δήμητρα..

Όμως, είχα στο νου μου και μια άλλη ερώτηση, που αμφισβητούσε, αυτή την εκδοχή της υλοποίησης και, την διατύπωσα

-Αν ισχύει αυτό: ότι, η σκέψη, συνδεόμενη με την ύλη και ενεργοποιούμενη από την Πρόθεση ,μπορεί να υλοποιήσει κάθε σχέδιο,τότε, πως τόσες σκέψεις και σχέδια των ανθρώπων μένουν, απλώς.. σχέδια;
Περίμενα λίγο , και μου φάνηκε πολύ σκεφτικός ,όταν μου απαντούσε
,
-Γιατί, δεν διαθέτουν την υπομονή, την αυτοπειθαρχία και την θέληση να βρουν, να συνδέσουν να ενώσουν το ενεργειακό-αντιυλικο σώμα με το φυσικό-υλικό και σφυρηλατήσουν μια ισχυρή και ακλόνητη Πρόθεση.
Αυτό βέβαια αφορά και ένα άλλο Άθλο.
Πως να πάρεις πίσω τα βόδια του Γηρυόνη;

Λίγα ακόμη λεπτά ..σιωπηςκαι συνέχισε..

-Μη ξεχνάς όμως, πως, καλώντας την Πρόθεση , πρέπει πάντα να ανακοινώνεις τα πράγματα, για δυο βασικούς λόγους:
Πρώτον, η «ανακοίνωση» ανήκει στον κώδικα τιμής του πολεμιστή και
δεύτερον, δεν γίνεται αλλιώς..

Πρέπει για κάθε καινούργια δημιουργία και υλοποίηση, να παραστεί ο ήχος και να υπογράψει ..ο Άνεμος… σαν μάρτυρας.

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα ειναι μερικώς φανταστική.

Μαθητευόμενος μάγος της Λάϊον
21ος Αιών

Κ. Γκρεμίζοντας τα τείχη της Τροίας

Κ αρλ Μαρξ! 

Γκρεμίζοντας τα τείχη της Τροίας!

Οι φιλόσοφοι δοκίμασαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο,αλλά, δεν θα πρέπει, να προσπαθήσουν να τον αλλάξουν κιόλας;

Η οικονομική ανισότητα είναι αυτή που γεννά την κοινωνική αδικία.

Η ιστορία όλων των κοινωνιών ως τώρα είναι ιστορία ταξικών αγώνων.
Με μια λέξη καταπιεστής και καταπιεσμένος βρίσκονται σε κατάπαυση αντίθεση μεταξύ τους, σ’ένα αγώνα ποτέ σκεπασμένο και ποτέ ανοικτό.
Στις προηγούμενες εποχές της ιστορίας βρίσκουμε μια πλήρη διαίρεση της κοινωνίας σε διάφορες τάξεις.

Η αστική τάξη έπαιξε στην ιστορία ένα ρόλο εξαιρετικά επαναστατικό.
Παντού όπου η αστική τάξη ήρθε στην εξουσία, κατέστρεψε όλες τις φεουδαρχικές, πατριαρχικές και ειδυλλιακές σχέσεις. Με την εκμετάλλευση της παγκόσμιας αγοράς, η αστική τάξη διαμόρφωσε κοσμοπολίτικα την παραγωγή και την κατανάλωση όλων των χωρών. Προς μεγάλη λύπη των αντιδραστικών, αφαίρεσε το εθνικό έδαφος κάτω από τα πόδια της βιομηχανίας
Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο απ' όλα τα ως τότε αξιοσέβαστα επαγγέλματα που τα αντίκριζαν με θρησκευτική ευλάβεια. Το γιατρό, τo νομικό, τov παπά, τον ποιητή, τον άνθρωπο της επιστήμης, τους μετέτρεψε σε μισθωτούς εργάτες της.
Η αστική τάξη ξέσχισε τον πέπλο του συναισθηματισμού που σκέπαζε τις οικογενειακές σχέσεις και τις έκανε ξεκάθαρες χρηματικές σχέσεις.
Η αστική τάξη έδειξέ πώς η κτηνώδης εκδήλωση δύναμης στο μεσαίωνα, που τόσο τη θαυμάζει η αντίδραση, βρήκε την ταιριαστή της συμπλήρωση στην πιο ράθυμη τεμπελιά. Πρώτα απέδειξε τι μπορεί να κατορθώσει η ανθρώπινη δραστηριότητα. Έκανε τελείως διαφορετικά θαύματα απ' τις πυραμίδες της Αιγύπτου, τα ρωμαϊκά υδραγωγεία και τις γοτθικές μητροπόλεις. Πραγματοποίησε τελείως διαφορετικές εκστρατείες από τις μεταναστεύσεις των λαών και τις σταυροφορίες.
Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατικοποιεί αδιάκοπα τα εργαλεία παραγωγής, δηλαδή τις σχέσεις παραγωγής, δηλαδή όλες τις κοινωνικές σχέσεις
Από καιρό σε καιρό οι εργάτες νικούν, αλλά η νίκη τους είναι παροδική.
Όλες οι σχέσεις ιδιοκτησίας υπόκεινταν σε μια συνεχή ιστορική αλλαγή, σε μια συνεχή ιστορική μεταβολή.
Η γαλλική επανάσταση, για παράδειγμα, κατάργησε τη φεουδαρχική ιδιοκτησία προς όφελος της αστικής ιδιοκτησίας.

Η μόρφωση, που ο αστός κλαίει το χαμό της, σημαίνει για την τεράστια πλειοψηφία τη μετατροπή της σε εξάρτημα της μηχανής.
Μη λογομαχείτε όμως μαζί μας, αναμετρώντας την κατάργηση της αστικής ιδιοκτησίας με τις αστικές σας αντιλήψεις για ελευθερία, μόρφωση, δίκαιο κλπ.
Οι ίδιες οι ιδέες σας είναι προϊόντα των αστικών σχέσεων παραγωγής και ιδιοκτησίας, όπως και το δίκαιό σας είναι η θέληση της τάξης σας που αναγορεύτηκε σε νόμο, θέληση που το περιεχόμενό της καθορίζεται από τις υλικές συνθήκες ύπαρξης της τάξης σας.
Οι αστικές φλυαρίες για την οικογένεια και τη διαπαιδαγώγηση, για τις προσφιλείς σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, γίνονται τόσο πιο αηδιαστικές, όσο περισσότερο, εξαιτίας της μεγάλης βιομηχανίας, σπάνε όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί για τους προλετάριους και τα παιδιά μεταβάλλονται σε απλά εμπορικά είδη και όργανα εργασίας

Σοσιαλιστική και κομμουνιστική φιλολογία

1. Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
α) Ο φεουδαρχικός σοσιαλισμόςΜ' αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε ο φεουδαρχικός σοσιαλισμός, μισός ιερεμιάδα, μισός λίβελος, μισός αντίλαλος απ' το παρελθόν, μισός απειλή για το μέλλον, κάποτε χτυπώντας κατάστηθα την αστική τάξη με πικρόχολη, πνευματική, σαρκαστική κριτική, αλλά που φαινόταν πάντα κωμικός με την ολοκληρωτική ανικανότητά του να κατανοήσει την πορεία της σύγχρονης ιστορίας.
β) Ο μικροαστικός σοσιαλισμός
Η φεουδαρχική αριστοκρατία δεν είναι η μοναδική τάξη που γκρεμίστηκε από την αστική τάξη, δεν είναι η μοναδική τάξη που οι συνθήκες της ζωής της μαραίνονταν και σβήνανε μέσα στη σύγχρονη αστική κοινωνία. Οι ελεύθεροι αστοί και η μικρή αγροτική τάξη του μεσαίωνα ήταν οι πρόδρομοι της σύγχρονης αστικής τάξης. Στις βιομηχανικά και εμπορικά λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, αυτή η τάξη εξακολουθεί να φυτοζωεί πλάι στην αστική τάξη που αναπτύσσεται
γ) Ο γερμανικός ή ο "αληθινός" σοσιαλισμόςΗ σοσιαλιστική και κομμουνιστική φιλολογία της Γαλλίας που γεννήθηκε κάτω από την πίεση της κυρίαρχης αστικής τάξης, και που είναι η φιλολογική έκφραση της πάλης ενάντια σ' αυτή την κυριαρχία, μεταφέρθηκε στη Γερμανία σε εποχή όπου η αστική τάξη μόλις άρχιζε τον αγώνα της ενάντια στο φεουδαρχικό απολυταρχισμό

2. Ο ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ Ή ΑΣΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

Ένα μέρος της αστικής τάξης θέλει να διορθώσει τα κοινωνικά κακά, για να εξασφαλίσει την ύπαρξη της αστικής κοινωνίας.
Σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν: οικονομολόγοι, φιλάνθρωποι, ανθρωπιστές, άνθρωποι που ασχολούνται με τη βελτίωση της κατάστασης των εργαζόμενων τάξεων, οργανωτές αγαθοεργιών, προστάτες των ζώων, ιδρυτές συλλόγων υπέρ της μετριοπάθειας, οι πιο παρδαλοί ψευτομεταρρυθμιστές. Κι αυτό τον αστικό σοσιαλισμό έφτασαν να τον επεξεργαστούν σε ολόκληρα συστήματα.

3. Ο ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΟΥΤΟΠΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Ας αναφέρουμε σαν παράδειγμα τη Φιλοσοφία της αθλιότητας τον Προυντόν.
Η σημασία του κριτικού-ουτοπικού σοσιαλισμού και κομμουνισμού βρίσκεται σε αντίστροφη σχέση με την ιστορική εξέλιξη. Στο βαθμό που αναπτύσσεται και διαμορφώνεται η ταξική πάλη, στον ίδιο βαθμό χάνει κάθε πρακτική αξία, κάθε θεωρητική δικαιολογία αυτή η φανταστική ανύψωση πάνω απ' την πάλη αυτή, αυτή η φανταστική καταπολέμησή της. Γι' αυτό κι αν από πολλές απόψεις οι αυτουργοί αυτών των συστημάτων ήταν επαναστάτες, οι μαθητές τους όμως συγκροτούν πάντα αντιδραστικές αιρέσεις. Διατηρούν αναλλοίωτες τις παλιές αντιλήψεις των δασκάλων σχετικά με την ιστορική εξέλιξη του προλεταριάτου. Γι' αυτό προσπαθούν με συνέπεια ν' αμβλύνουν ξανά την ταξική πάλη και να συμβιβάσουν τις αντιθέσεις. Εξακολουθούν να ονειρεύονται ότι θα πραγματοποιήσουν με πειράματα τις κοινωνικές τους ουτοπίες: για τη θαυματουργή αποτελεσματικότητα της κοινωνικής τους επιστροφής

Την πιο ταιριαστή του έκφραση ο αστικός σοσιαλισμός την αποκτάει τότε μονάχα, όταν καταντάει ένα απλό ρητορικό σχήμα.
Ο σοσιαλισμός της αστικής τάξης είναι ακριβώς ο ισχυρισμός ότι οι αστοί είναι αστοί προς όφελος της εργαζόμενης τάξης.

Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος.

Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ' αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!
Άνθρωποι, όλων των χωρών ενωθείτε!

Δεν έχετε να χάσετε παρά τις αλυσίδες σας αλλά, μη προσθέσετε καινούργιες!
 Οι φιλόσοφοι προσπάθησαν ν’αλλάξουν τον κόσμο, αλλά, δεν θα πρέπει να προσπαθήσουν ν’αλλάξουν και τον Εαυτό τους, δίνοντας ένα  καλό παράδειγμα;

 Εξεγερμένα Λιοντάρια
21ος Αιών

6 .Διάλογοι με τον Ηρακλή

..συνέχεια …

Κατέληξα στον συνηθισμένο μου μονόλογο-διάλογο με τον εαυτό μου.
Διαπίστωσα για μια ακόμη φορά πως καλπάζουν άγρια, τα άλογα του Διομήδη και, ξέφρενα τελείως.
Ο ακατάπαυστος εσωτερικός μονόλογος με τον εαυτό μας, συγκρατεί αφ’ενός τον κόσμο ,έτσι όπως μας τον περιγράφουν από την στιγμή της γέννησης αλλά, μας εξουθενώνει αφ'ετέρου,σ’ενα διαρκές παραλήρημα.

Μονολογούμε μονολογούμε ..τι λεν οι άλλοι ούτε που ακούμε ….

Όμως κατάλαβα ότι, αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό ,θα έπρεπε να προσπαθήσω να έχω το σωστό εσωτερικό διάλογο και τα αλογα πειθαρχημένα και ήρεμα.

Όπως ήταν φυσικό όλα αυτά μου φαινόταν ανυπέρβλητα και εκτός «πραγματικότητας».
Αλλά ποιος ορίζει την» πραγματικότητα», για μας, κάθε φορά?
Αυτοαναρωτήθηκα.

Έτσι συνέχισα τον διάλογο μαζί του, προσπαθώντας για να κατανοήσω
αυτό το γνωστικό πεδίο που, δεν μου ήταν καθόλου οικείο.
Και τον ρώτησα πάλι...

-Φοβάμαι πως τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα.
Μπορεί ένας άνθρωπος να ξεπεράσει τόσα εμπόδια?.
Μπορώ εγώ, ένας κοινός θνητός, να παλέψω με όλα αυτά τα τέρατα?

Η απάντηση του έφθασε στα αυτιά μου και ένιωθα σαν ..σαν να μου θύμιζε κάτι πολύ μακρινό ,έμοιαζε με μια απροσδιόριστη ανάμνηση
-Όσο προχωρά κανείς γίνονται πολύ δύσκολα και μεγαλύτερα τα εμπόδια.
Σκληρές οι ασκήσεις ,αλλά πρόκειται για Άθλους. Έτσι?

Οι Άθλοι έχουν το στοιχείο της υπέρβασης,
το σπάσιμο της ανθρώπινης μορφής,
την διάλυση της ανθρώπινης μετριότητας. . Είναι Άθλοι και δεν είναι για όλους.

Αυτή η έννοια της «εκλεκτικότητας» με γέμισε δυσπιστία, που ήταν φανερή στην ερώτηση μου
-Για ποιούς είναι?

- Δεν είναι «εκλεκτικότητα» .Είναι επιλογή, που δυστυχώς δεν γίνεται από τους μέτριους και τους λιγοψυχους.Δεν διαθέτουν τα ενεργειακά αποθέματα για τέτοια προσπάθεια..
Είναι γι αυτούς που έχουν την "πάστα" του Ήρωα και την ανάγκη
να ονειρεύονται τον εαυτό τους με μεγαλοπρέπεια.
Το Πνεύμα τους ανταμοίβει και τους δίνει μια ευκαιρία αλλά ,όχι , πρόσεξε, την εγγύηση ότι θα την πραγματοποιήσουν.

Είναι απλώς μια ευκαιρία!.

Ένιωσα πάλι μπερδεμένος.
- Είναι άδικο αυτό. Νιώθω να με λυγίζει αυτή η αβεβαιότητα.

Απάντησε κατηγορηματικά
-Ζητάς εγγυήσεις. Δεν υπάρχουν.!
Όταν πολεμάς χωρίς να ελπίζεις, τότε πολεμάς καλά.
Αν είσαι κρατημένος από την ελπίδα,πολεμάς μέτρια. Δεν τα δίνεις όλα.
Πολεμάς, χωρίς να σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα της μάχης. Πολεμάς όσο καλύτερα μπορείς .

- Εννοείς πως, ο Ήρωας δεν ζητά τίποτα για τον εαυτό του? Τίποτα απ’ότι θα μπορούσε να οριστεί σαν χρήσιμο και να τον δεσμεύσει, ούτε καν η βεβαιότητα.

- Ακριβώς .Και πολεμά πάντοτε σε αντίξοες συνθήκες αλλιώς θα ήταν ένας χάρτινος Ήρωας.

- Η ευδαιμονία δεν τον αγγίζει? Δεν την λαχταρά?

- Η ευδαιμονία με την κακή έννοια της» καλοπέρασης» και οκνηρίας μαλακώνει το σώμα και το πνευμα.Το αποκοιμίζουν, το νεκρώνουν.
Και έτσι ο Ήρωας το αποστρέφεται...

- Η πρόθεση του είναι, να πιάσει τον Ταύρο τον ανεξέλεγκτο και
το ανακοινώνει με την φωνή του, γιατί τα πράγματα αποκτούν υπόσταση όταν, ανακοινώνονται !

Η φωνή συνδέεται με τον ήχο και μη ξεχνάς πως
η δημιουργία του κόσμου ξεκίνησε μ’ένα …Λόγο.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική
Αναρωτώμεμος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

Π. Να ακούς την καρδιά σου

 

Π άουλο Κοέλο

Σαντιάγο... ο Αλχημιστής!

Ένας άνθρωπος ψάχνει το πεπρωμένο του και μετατρέπει το «κάρβουνο» σε «διαμάντι»…
Τότε μου φάνηκε πως, ο χρόνος έμεινε ακίνητος και γιγαντώθηκε μέσα του
η Ψυχή του κόσμου.
Την κοίταξε στα μάτια της τα μαύρα και είδε ότι τα χείλη της δίσταζαν
ανάμεσα σε ένα χαμόγελο και στην σιωπή
κι’ εκείνη την στιγμή, ο Σαντιάγο , ένιωσε πως, είχε μάθει την γλώσσα που μιλούσε ολόκληρος ο κόσμος, την γλώσσα που ο καθένας πάνω στην γη,
καταλαβαίνει στην καρδιά του.

Ήταν ο έρωτας!

Κάτι πιο αρχαίο από την ανθρωπότητα.
Κάτι πιο αιώνιο από την έρημο.
…
Οι γονείς του, του έλεγαν, πριν ερωτευτεί, να γνωρίσει τον άλλον πολύ καλά.
Ίσως όμως, όσοι το έλεγαν αυτό, να μην είχαν μάθει ποτέ την παγκόσμια γλώσσα,
Γιατί, όταν ξέρεις, αυτή την γλώσσα είναι εύκολο να καταλάβεις ότι
κάποιος στη μέση της έρημου , η,
σε μια μεγάλη πόλη,
σε περιμένει ...

Κι όταν δυο άνθρωποι συναντιούνται και τα μάτια τους σμίγουν,
το παρελθόν και το μέλλον χάνουν την σημασία τους.

Υπάρχει μόνο εκείνη η στιγμή και, η απίστευτη βεβαιότητα ότι ,
τα πάντα κάτω από τον ήλιο, είναι γραμμένα από ένα μόνο χέρι.

Είναι αυτό το χέρι που ξυπνάει τον έρωτα και δημιουργεί
μια δίδυμη ψυχή, για κάθε άνθρωπο στον κόσμο.

Χωρίς αυτό τον έρωτα ,
τα όνειρα μας, δεν θα είχαν κανένα νόημα.
…-Πώς να εμβαθύνω στην έρημο?

Να ακούς την καρδιά σου .
Εκείνη τα ξέρει όλα, επειδή προέρχεται από την Ψυχή του κόσμου και
μια μέρα θα ξαναγυρίσει εκεί.….
Οι άνθρωποι φοβούνται ν’άκολουθήσουν τα όνειρα τους ,τα πιο σημαντικά, επειδή φοβούνται μήπως και δεν είναι άξιοι η, μήπως δεν τα καταφέρουν να τα πραγματοποιήσουν.
…
Πες την καρδιά σου ότι ο φόβος της μήπως πονέσει
είναι χειρότερος από τον ίδιο τον πόνο.
Κι’ότι καμία καρδιά δεν πονάει ποτέ, όταν πηγαίνει
να’αναζητήσει τα όνειρα της,
επειδή κάθε δευτερόλεπτο της αναζήτησης είναι
μια συνάντηση με το θεό και την αιωνιότητα.
…
Και κάθε αναζήτηση τελειώνει με μια δύσκολη δοκιμασία του νικητή.
Η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι λίγο πριν ξημερώσει.

Πότε ερωτευτήκατε έτσι, για τελευταία φορά;

Σαντιάγο Λεόν Ντιάζ
21ος Αιών

5. Ο Ηρακλής και τα άλογα

ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΟΜΗΔΗ

Moreau, Gustave Musee Gustave Moreau, Paris 1865

...συνέχεια..
Τον ρώτησα λοιπόν, γι’αυτό που με απασχολούσε και με μπέρδευε από ώρα.

-Για πεσ’μου για τον έρωτα, έχεις αγαπήσει ποτέ?
Όταν ερωτεύονται , οι ήρωες γίνονται πιο τρωτοί, πιο αδύναμοι?
Είναι παγίδα ο έρωτας, που πρέπει ν’αποφεύγεται?
Πως ?
Πως να τιθασεύσω την ορμή της σάρκας?

Τον άκουσα να μου απαντάει αργά, σαν να ήθελε να σιγουρευτεί πως καταλάβαινα

-Ο έρωτας είναι δαιμόνιο, όπως θα τα πει μετά από μένα ,αργότερα, με το όνομα του σοφού του δάσκαλου, ο Πλάτων.
Είναι δαιμόνιο, γιατί είναι η μετακίνηση σε άλλες σφαίρες συνείδησης και κατανόησης.
Είναι και …παγίδα, στην οποία, θ’αφησεις τον εαυτό σου να παγιδευτεί.. γιατί είναι ψευδαίσθηση…
Θα βγεις νικημένος αλλά, σοφότερος,
γιατί ο έρωτας
είναι η αγωνία της ψυχής για την Λύτρωση και
ο αγώνας του ανθρώπου για την Αθανασία. Όμως , αν ο έρωτας θα σε νικήσει, και θα νιώσεις τρωτός, αδύναμος,
η αγάπη θα σε στηρίξει, ιδίως αν μάθεις να ‘αγαπάς κάποιον.

Αλλά πριν φθάσουμε στην αγάπη,
θα πρέπει να δαμάσουμε τα’αλογα του Διομήδη,
που καταβροχθίζουν την ανθρώπινη ενέργεια,
με όχημα τις «ανθρώπινες σκέψεις.»

Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο «μυαλό»

- Υποψιάζομαι πως πρέπει να έχει σχέση με τον νου, τις περιττές και υπερβολικές σκέψεις που χορεύουν στο μυαλό μας.

-Ακριβώς έχει να κάνει με τον «άλογο» νου, που τρέχει σαν τρελός πίθηκος, στην φαντασία μας, στην οποία , έχουν συμβεί πολλά πράγματα, τα περισσότερα μόνο μέσα στο μυαλό μας.

Η περιέργεια μου ήταν μεγάλη.
-Πως δαμάζονται αυτά τα φοβερά άλογα?

Απάντησε, τονίζοντας κάποιο σημείο.
-Όχι, με το να τα εμπιστευτείς σε φίλο σου, γιατί θα τον "φάνε" και αυτόν. Με την αναπνοή, μπορείς να το κατορθώσεις.
Τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα!
Μια ήρεμη και βαθιά αναπνοή μπορεί να οδηγήσει σένα ήρεμο ,ατάραχο και νηφάλιο νου.
Τιθάσευση των άλογων είναι¨
ο έλεγχος της αναπνοής.

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική.

Ερωτευμένος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

Μ. Γιατί η κότα σου έχει τρία πόδια

Μ πέρτολτ Μπρεχτ.

Ιστορίες του κ. Κόϋνερ!

Ο κ. Κόϋνερ και η ζωγραφική της ανεψιάς του.

Ο κ. Κ κοίταξε την ζωγραφιά που είχε κάνει η ανεψιά του.
Έδειχνε μια κότα που πετούσε πάνω από την αυλή.
-Γιατί η κότα σου έχει τρία πόδια?
Ρώτησε ο κ.Κ
-Μα οι κότες δεν μπορούν να πετάξουν.
Αποκρίθηκε η μικρή καλλιτέχνις
-Της χρειάζεται λοιπόν, ένα τρίτο πόδι, για να πάρει φόρα!
-Χαίρομαι που ρώτησα.
Είπε ο κ. Κ

Ιστορίες για παιδιά άραγε;

Ν- Λάϊονς
21ος Αιών

Ι. Ο Ηρακλής και το Ίλιον

…συνέχεια…

Ίλιον της Ύλης. Ξανασκέφτηκα κάποια πράγματα, αναπολώντας τα χρόνια, που, οι ανάγκες της επιβίωσης, ανάγκες που υπήρχαν από την εφηβική σχεδόν ηλικία, με οδήγησαν σε διάφορες δουλειές και απασχολήσεις , κατά τις οποίες προσπαθούσα , όχι μόνο να "ζήσω" αλλά, και να κρατήσω κάτι σημαντικό, " ζώντας":
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια!
Αυτό με οδήγησε σε μια άμεση τριβή, με διάφορα είδη ανθρώπων και
στην καταγραφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και αντίδρασης.
Προσπαθούσα να δω τι ήταν" αυτό ", κάτω από αυτό, που παρουσίαζαν πάντα προς τα «έξω».
.Αγωνιζόμουν να κατακτήσω την ύλη και να λύσω βασικά προβλήματα.
Πάλευα να γκρεμίσω τα τείχη του Ιλίου- Τροίας.
Είδα λοιπόν, πολλά κεφάλια να πέφτουν εκεί , πολύ πόνο, πολύ βία, ένα μεγάλο αγώνα και η Τροία απόρθητη.
Είδα, τους αρχηγούς των Ελλήνων και των Τρώων ,να διατάζουν επιθέσεις και χιλιάδες απλοί άνθρωποι και συνειδήσεις να εξαφανίζονται και να προδίδονται ταυτόχρονα
Είδα τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι, ζητιάνοι, δούλοι, γλείφτες του συστήματος και, τους πλούσιους , πλουσιότερους, πιο άπληστους, πιο προκλητικούς.
Παρατηρούσα τον εξευτελισμό των ανθρώπων και την γελοιοποίηση της ανθρώπινης υπόστασης, 'σένα διαρκές " σόου καραγκιόζηδων και γελωτοποιών".
Είδα τους νέους των φτωχών, ν’αυτοκτονούν απελπισμένοι απο την εξαθλίωση, με το φτηνό "χόρτο" και τους νέους των πλούσιων να πνίγουν την ανία και την πλήξη τους στο ακριβό «χόρτο.»
Μα πάνω απ’όλα, είδα τους ανθρώπους όπως είναι πραγματικά, πίσω από αυτό που πλασάρουν και, το χειρότερο ,
την πλήρη αντίφαση των λόγων και των πράξεων τους.
Ακτινογράφησα λοιπόν , τον άνθρωπο κάτω από την μάσκα του, όπως είναι : Επιπόλαιος, απειθάρχητος ,άβουλος, αναποφάσιστος, θρασύδειλος, μίζερος, κοινότυπος, άπληστος, πολυλογάς, βίαιος.
Δουλικός, με τους ανώτερους ιεραρχικά και σκληρός και αυταρχικός με τους κατωτέρους.
Επιδεικτικός,ανταγωνιστικος, ωραιοπαθής, εγωμανής, οκνηρός, μονόπλευρος, με εμμονές
και ανόητες προσκολλήσεις, με ψεύτικα και ρηχά συναισθήματα, όπου και οταν τον βολεύουν.

Είδα τον άνθρωπο να χαραμίζει την ζωή του , μ’αυτό τον τρόπο και ταυτόχρονα είδα και τον εαυτό μου να είναι κάπως,...έτσι.

Διαπίστωσα πως η ανθρώπινη ζωή είναι ούτως η άλλως μια Ιλιάδα και κάποιοι άνθρωποι δεν θα ξεκινήσουν ποτέ μια Οδύσσεια κα, τον δρόμο της επιστροφής...

Θα μείνουν εκεί, ακρωτηριασμένοι, ηττημένοι και «νεκροί» κάτω από τα τείχη μιας Τροίας, που δεν μπόρεσαν να πάρουν ποτέ.

Αυτό το αδυσσώπητο συναίσθημα, όχι μόνο με ωρίμαζε, και με έκανε πιό δυνατό, αλλά μου έδινε και ένα στόχο ,που εστιαζόταν σ’ένα άκαμπτο σκοπό. Με μια λέξη:
Όχι , όχι, δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι!

Όμως, αυτό που με απασχολούσε από ώρα και τριβέλιζε το μυαλό μου συνυφασμένο μ ε την νεότητα της ηλικίας μου ήταν... ήταν ο Ερωτας!
Γι’αυτό και τον ρώτησα ...

κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική

Αυτοκριτικούμενος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

Γ. Η εξερεύνηση του Εαυτού

Γ ιούνγκ Καρλ.

Η εξερεύνηση του Εαυτού!

Η Περσόνα όπως αποδεικνύει το όνομα, είναι ένα προσωπείο της συλλογικής ψυχής, ένα προσωπείο που θεωρεί πως εξατομικεύτηκε, με συνέπεια να πείθει τον εαυτό του και του άλλους ότι έχει ατομικότητα, ενώ στην πραγματικότητα όλη η υπόθεση δεν είναι παρά ένα κομμάτι πρόζας, όπου υποβολέας είναι η συλλογική ψυχή.

Η περσόνα είναι ένας συμβιβασμός για την συμπεριφορά του ατόμου.
έχει όνομα, τιτλοφορείται, ασχολείται με κάτι.
Μέχρι ενός ορίου όλα αυτά είναι τελείως αληθινά.
Σε σχέση 'ομως με την προσωπικότητα του ατόμου αποτελούν μια δευτερεύουσα αλήθεια, που αποβαίνει σε ένα είδος συμβιβασμού, όπου οι γνώμες των άλλων, υπολογίζονται συχνά περισσότερο από τις ατομικές.

Η Περσόνα είναι ήδη γνωστή και παρά την ταύτιση της εγωιστικής συνείδησης μαζί της, ο ασυνείδητος εαυτός, η ιδιαίτερη ατομικότητα, εξακολουθεί να υπάρχει και να μπορεί να παρατηρηθεί τόσο άμεσα όσο και έμμεσα.
….
Η έλλειψη αντίστασης στην επίδραση της Περσόνα, υποδεικνύει μια αντίστοιχη
εσωτερική αδυναμία, όσον αφορά την επιρροή του ασυνείδητου, συναισθήματα και διαθέσεις, ανησυχία και ακόμη μια θηλυπρεπή μορφή σεξουαλικότητας εμφανίζονται διαρκώς στο προσκήνιο ( που μερικές φορές καταλήγει σε ανικανότητα).

Η Περσόνα, η ιδεατή εικόνα του άντρα με την οποία ταυτιζεται και η οποια ανταποκρίνεται θεωρητικά στην ύπαρξη του, αντισταθμίζεται εσωτερικά από την « θηλυπρεπή «αδυναμία.

Όταν το άτομο υποκρίνεται στον περίγυρο του τον «σκληρό άντρα» στο εσωτερικό της Άνιμας του, γινεται παθητικός,
γιατί αυτό που αντιτίθεται στη Περσόνα είναι ...η Άνιμα.

Πόσο σφιχτά φορέσαμε σήμερα την "μάσκα" μας;

Κάρλος Λεόν
21ος Αιών

4. O Ηρακλής και η περσόνα

... συνέχεια .. της συνομιλίας...

Έμεινα να σκέφτομαι, πόσα πράγματα αποκαλύπτει ένας καλός δάσκαλος στον μαθητή του και πόσα πράγματα, αποκρύπτει.
Κατέληξα στο συμπέρασμα, πως ένα δάσκαλος αφήνει τον μαθητή, να βάλει τον τελευταίο λίθο στην κορυφή της πυραμίδας της γνώσης, σαν ένα είδος εξετάσεων.

Άλλωστε η Γνώση, αν δεν περάσει από δύσκολες δοκιμασίες δεν είναι αποτελεσματική , και παρούσα κάθε φορά που θα χρειαστεί..
Αν δεν δοκιμαστεί και δεν δοκιμαστούμε κι’εμεις μαζί της, δεν μπορεί ν’αποκτήσει αυτό το δυναμικό και να γίνει πραγματικό κτήμα μας
Συνέχιζα να είμαι βυθισμένος στις σκέψεις μου , όταν άκουσα την φωνή του, να μου λέει,.

-Στείλε το γράμμα , με παρότρυνε.
Αναφερόταν σ’ ένα διαγωνισμό θεατρικού έργου και μ ε συμβούλευε να πάρω μέρος σ’αυτο, μα εγώ ένιωθα αβεβαιότητα και ανησυχία και του είπα
-Δεν είμαι συγγραφέας, δεν έχω γράψει ποτέ μου τίποτα. Δεν ξέρω να χρησιμοποιώ ωραίες λέξεις , ποιητικές, να τις βάζω στην σειρά και να τις παρουσιάζω.
Μου απάντησε κοφτά.
-Οι ωραίες λέξεις, πολλές φορές καταβροχθίζουν το νόημα των πραγμάτων
Νιώθουμε για μια στιγμή φωτισμένοι και μετά γυρίζουμε στον κόσμο μας , που εξακολουθεί να παραμένει ίδιος και απαράλλαχτος ,σαν να μην ακούστηκαν ποτέ αυτά τα τόσο ωραία λόγια.
Να γράψεις για την ουσία των ιδεών. Αυτό μετράει!
Συνέχιζα όμως να έχω αντιρρήσεις.

-Μα εγώ , έχω ζήσει σε δύσκολες συνθήκες, η ζωή μου δεν ήταν εύκολη και η υπερβολική διανόηση φάνταζε πολυτέλεια στα μάτια μου . Είχα συγκεκριμένα προβλήματα να λύσω και υποχρεώσεις. Δεν υπήρχε χρόνος για «συγγράμματα».
Έπρεπε να δουλεύω, για να μπορώ να σπουδάζω,
Αναγκάστηκα να κάνω πολλές δουλείες, οι περισσότερες ήταν του «ποδαριού», μέχρι και κουλούρια κάποια στιγμή πούλησα στους δρόμους και οι άνθρωποι με σπρώχνανε υπεροπτικά.
Ένιωσα το βλέμμα προστατευτικό πάνω μου και άκουσα ξανά την φωνή του βαθιά και αργή
-Μη λυπάσαι τον εαυτό σου γι’αυτό...Εχεις μάθει πολλά.
Η Γνώση μόνο αξίζει και τα πεζοδρόμια, είναι τα μεγαλύτερα σχολεία.
Εκεί γνωρίζεις τους ανθρώπους χωρίς μάσκα!

Όταν αγοράζει κάποιος ένα κουλούρι, δεν φοράει την μάσκα του, το προσωπείο.
Δεν φοράει την ψεύτικη επίδειξη φιλανθρωπίας και καλοσύνης , τα δήθεν συναισθήματα και ευαισθησίες και ωραιοπαθείς ευγένειες, αλλά και τις «τζάμπα μαγκιές»
Έχεις δει τους ανθρώπους γυμνούς, όπως είναι :

Αβέβαιοι, ανασφαλείς ,εγωκεντρικοί, ημιμαθείς, αυτοκαστροφικοί, ναρκισσιστές, λάγνοι,,αρχομανείς και το κυριότερο, έχουν την ηλίθια αυτή πεποίθεση ,ότι θα ζήσουν για πάντα, για να επαναλαμβάνουν, όλη αυτή την «λογική» του παράλογου..Έχεις δει τους ανθρώπους, χωρίς την βιτρίνα, το προσωπείο τους.
Κι’όταν φοράει κανείς συνέχεια αυτό το προσωπείο, ιδίως της εξουσίας ,καταλήγει στην παγωνιά, στην ξηρασία, στο ψύχος, εκεί που στρίμωξα το αγριογούρουνο και
ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΩ, ΓΙΑΤΙ... ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΘΗΚΕ
Ακολούθησε μια μικρή παύση και .. συνέχισε.

-Ο κόσμος νομίζει πως οι αρχαίοι μύθοι είναι όμορφες ιστορίες ,γοητευτικά παραμύθια για παιδιά, εγώ όμως θα σου πω, πως είναι ακριβείς οδηγίες για θαρραλέους ναυσιπλοηγούς.
Γι'άυτό, μη διστάζεις.

Στείλε το γράμμα, αφιερωμένο στο Πνεύμα του Ανθρώπου και στους Ηρακλείδες, όλων των εποχών

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική

Εργαζόμενος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

Σ. Λόγια από μεγάλους δασκάλους

Σ αολίν

Λόγια από μεγάλους δασκάλους...

Ο Κε Λου πρόσθεσε: «τολμάω να ρωτήσω για τον θάνατο»?

Ο δάσκαλος είπε:’Να σας διδάξω τι είναι γνώση?Όταν ξέρετε ένα πράγμα να επιμένετε ότι το γνωρίζετε και όταν δεν ξέρετε κάτι να δέχεστε ότι δεν το γνωρίζετε.

Για να γίνεις μαθητής μου , δεν πρέπει να σκεφτείς ποτέ τις μαιμούδες.
-Μα δεν έχω σκεφτεί ποτέ τις μαιμούδες..
-Απο τώρα και στο εξής ...

Ο μεγάλος σκοπός της μάθησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά

η αναζήτηση του χαμένου νου.
Το σώμα μας είναι δημιούργημα του νου.
Ο σοφός όταν δεν σκέφτεται γίνεται ανοητος. Ο ανόητος όταν δεν σκέφτεται γίνεται σοφός.
Ο διαλογισμός στην πράξη είναι εκατό φορές ανώτερος από τον διαλογισμό σε ανάπαυση.

Χωρίς να βγεις από την πόρτα σου είναι δυνατόν να καταλάβεις το κάθε τι πάνω στην γη.
Χωρίς να κοιτάξεις από το παράθυρο σου είναι δυνατόν να αποκτήσεις το βασίλειο του ουρανού.
Όσο μακριά φεύγει κανείς από τον εαυτό του τόσο λιγότερα γνωρίζει.
Έτσι οι αρχαίοι σοφοί αποκτούσαν τη γνώση τους.
Χωρίς να ταξιδεύουν, έδιναν το σωστό όνομα στα πράγματα.
Χωρίς να τα βλέπουν και πετύχαιναν το σκοπό τους
Χωρίς καμία επιδίωξη.
Μια μέρα ο Τζουαγκ Τζόου έπεσε σε βαθύ ύπνο και ονειρεύτηκε ότι ήταν
μια πεταλούδα που πετούσε στους αγρούς.
Ξαφνικά ξύπνησε και βρέθηκε μέσα στο σώμα του.
Ύστερα από μια στιγμή σκέψης δεν ήξερε αν, ήταν ο Τζόου που ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα, η αν ήταν η πεταλούδα που ονειρευόταν πως ήταν ο Τζόου.
Ρώτησαν τον Τζόου τι χαρακτηρίζει τον ανώτερο άνθρωπο. Ο δάσκαλος απάντησε: Δρα πριν μιλήσει και στην συνέχεια μιλάει σύμφωνα με τις πράξεις του»
Αυτό που ο ανώτερος άνθρωπος το αναζητά στον εαυτό του , οι κοινοί άνθρωποι το αναζητούν στους άλλους.

Όταν ο τέλειος άνθρωπος χρησιμοποιεί τον νου του είναι σαν καθρεφτης.

Δεν συνάγει τίποτα για τον εαυτό του. Ανταποκρίνεται σ’αυτό που είναι μπροστά του

αλλά δεν διαμένει σ’αυτό.
Είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με επιτυχία όλα τα πράγματα χωρίς να βλάψει κανένα.

Η ικανότητα να αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία

των μικρών πραγμάτων του κόσμου είναι το μυστικό της καθαρής όρασης.
Η προφύλαξη εκείνου που είναι μαλακό και φθαρτό, ειναι το μυστικό της δύναμης.

Ο κακοποιός δεν έχει την υπομονή να γίνει γνώστης του Κουνγκ Φου.
Προτιμαει ν’αγοράσει ένα όπλο. Όχι να το φτιάξει. Το σωστό κτύπημα είναι αόρατο.
Ο εχθρός πρέπει να πέσει κάτω πριν δει τα χέρια σας.

Ο δάσκαλος απάντησε στον Κε Λου:»
Αφού δεν γνωρίζεις για την ζωή, πως μπορείς να μάθεις για τον θάνατο»?

Οι πίθηκοι παγιδεύονται με τον εξής τρόπο πάντα:'
Βάζεις μια μπανάνα σ'ένα βάζο.
Ο πίθηκος δεν θα την αφήσει ποτέ!
Τον πιάνεις μαζί με το βάζο...

Πόσες μπανάνες κρατάμε σήμερα στα χέρια μας;

Λου Λη Λάϊον
21ος Αιών

3. O Ηρακλής και η μαγική έλαφος

Συζητώντας με τον Ηρακλή...
Από τις σημειώσεις ενός νεαρού φοιτητή …συνέχεια..
Έμεινα να σκέφτομαι τα προηγούμενα λόγια ,
που αφορούσαν την ανασκόπηση της ζωή μας.
Έμοιαζε σαν να προσφέρουμε την ζωή μας στο άπειρο,
πριν μας αφομοιώσει για πάντα .Αναρωτήθηκα για το επόμενο βήμα και ρώτησα
-Ακολουθώντας μια λογική σειρά είμαστε στο ελάφι της Άρτεμης, έτσι δεν είναι?
Συνέχισε να μου εξηγεί
-Ναι, έτσι είναι . Το επόμενο βήμα είναι να κυνηγήσεις το «ελάφι».
Είναι ο τρίτος παραγων, εξω από σένα
Θα πρέπει να βρεθεί στο δρόμο σου.
Να το επικαλεστείς , και μετά να το πιάσεις ,χωρίς να το πληγώσεις.
Είναι πανέμορφο και πολύ γρήγορο.
Η ταχύτητα του προέρχεται από τις χάλκινες οπλές και τους λεπτούς αστράγαλους.

Ένιωσα μια αβάσταχτη νοσταλγία για αυτό το ελάφι,
σαν κάτι να ήταν πολύ κοντά μου,κατι σημαντικό κα ταυτόχρονα πολύ,
πολύ απροσδιόριστο.
-Είναι πολύ όμορφο , σιγομουρμούρισα.
-Είναι πολύ όμορφο, όπως ,όλοι οι αξιοσημείωτοι άνθρωποι
που θα συναντήσεις στο δρόμο σου.
Είναι όμορφο, άπιαστο και ελεύθερο.Όμως , να θυμάσαι, ότι θα πρέπει να το αφήσεις ελέυθερο,

όπως όλους τους ανθρώπους που θα αγαπήσεις, που θα γίνουν δάσκαλοι και οδηγοί για σένα.
Να θυμάσαι να μη το πληγώσεις στη προσπάθεια σου να το πιάσεις,
θάχεις να λογοδοτήσεις σε μια θεά!
Αυτό μου φάνηκε δύσκολο και ρώτησα με αμφιβολία
-Μα εγώ ,ους ανθρώπους που αγαπώ, τους θέλω κοντά μου.
Ακολούθησε μια μικρή σιωπή που μου φάνηκε πλήρης,
γεμάτη από «κάτι «και τον άκουσα να μου άπαντα.
-Ίσως γιατί δεν έχεις την σοφία ακόμη να τους αγαπάς.
Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε και,
πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ γι’αυτό.Όλη η αγάπη μας περιστρέφεται γύρω,
από τον ανόητο εγωκεντρισμό μας ,
που μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή μας.

Πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε!
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική

Αναρωτούμενος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

N.Που πας βατραχάκι με τέτοιο καιρό

Ντουκ Κιμ Κι

Άνοιξη Καλοκαίρι Φθινόπωρο Χειμώνας και...

Άνοιξη

Που πας βατραχάκι με τέτοιο καιρό;;;

Ξεκινάει από το κύτταρο, ο Ντουκ, για να φθάσει στο πολλαπλασιασμό του, στην γέννηση της νέας ζωής.
Ένα νησάκι καταμεσής μιας λίμνης, παραλληλίζεται σε όλα τα συγγράμματα της βιολογίας ως "προσομοιάζον" στην κυτταρική κατασκευή.
Ένας ανθρωπος,ενας μοναχός πάνω σ’αυτό, είναι ένας πυρήνας γνώσης,
ικανόςνα συμπυκνώσει, ολόκληρο τον κόσμο και από τον λόγο του να προέλθει ο «χρωμοσωματικος διπλασιασμός" στο πρόσωπο του μαθητή τουΣτο κέντρο της νησίδας ένας ναός, ο ίδιος ο θεός.
Καθώς εκμαιεύεται η ζωή από το Ον, αρχίζει να διαπλάθεται και το πρόσωπο , η υπόσταση του
Από την αρχή του φιλμ πόρτες ανοίγουν και κλείνουν.
Ακόμη και η ερωτική πράξη απαξιεί την διέλευση μιας ανεξήγητης θύρας στη μέση του πουθενά.
Πόρτα και"αυλαία της θεατρικής πράξης", ένταξη σε κανονικές διαδικασίες.
Στριμωγμένος ο ανθρώπινος βίος απαιτεί τους κανόνες για την νοηματική πληρότητα.
Γύρω η φύση δίχως πόρτες, δίχως περιορισμούς.
Φαινομενικά τουλάχιστον.
Τα έμβια όντα απαιτούν σεβασμό ανταποδίδοντας την υπόκλιση στον άνθρωπο.
Είμαστε καταδικασμένοι να κουβαλάμε την δημιουργία σαν σταυρό στους ωμούς μας, μόνη δυνατότητα για την ερμηνεία του κόσμου.Αυτός επιμένει να κρύβει τα μεγάλα μυστικά του στις πολύ μικρές εικόνες της φύσης, στην καθημερινότητα της, που σαν φίδι ξεγλιστράει από την αντίληψη μας .Αν την αιχμαλωτίσουμε, τότε θα πιάσουμε μια στιγμή το νόημα του κόσμου
Κεχαγιάς Βασιλης, Σινεκριτική
Γιατί βάλαμε την πέτρα

σ’ένα αθώο βατραχάκι και διασκεδάζουμε,

βλέποντάς το

... να προσπαθεί να τα καταφέρει;
Σινεφίλ της Λάϊον
21ος Αιών

2. Ο Ηρακλής και οι αναμνήσεις

Από τις σημειώσεις ενός νεαρού φοιτητή … συνεχεία..

-Μετά;

Ρώτησα ανυπόμονα.
-Μετά έχουμε να νικήσουμε ένα άλλο τέρας που μας κατάτρωει αδηφάγα.
Είναι το παρελθόν, το προσωπικό μας παρελθόν και ο τρόπος που ασχολούμαστε και προσκολλούμαστε σ’αυτό.
Κουβαλούμε μαζοχιστικά την αυτολύπηση μας, τις μίζερες εμπειρίες μας και η Λερναία Ύδρα απλώνει τα πλοκάμια της και μας καταβροχθίζει.

Όμως είχα μια αμφιβολία και αντιπαρέθεσα ένα άλλο επιχείρημα
-Χωρίς παρελθόν, χωρίς ρίζες τι θα είναι ο άνθρωπος? Δεν θα είναι φτερό στον άνεμο?
Η απάντηση ήρθε αμέσως.
-Κράτησε το παρελθόν σαν μια ιστορία, σαν μια ταινία που παίχτηκε και ήσουν ένας ρόλος, ένας ηθοποιός με μια καλή η κακή ερμηνεία.
Απεγκλωβίσου από το συναίσθημα της μοναδικότητας.
Όλες οι ιστορίες των ανθρώπων μοιάζουν απελπιστικά.Κάψε τις αναμνηστικές φωτογραφίες με την βοήθεια του Ιόλαου και θα νιώσεις το στομάχι σου πολύ , πολύ καλύτερα
Η συλλογή αναμνήσεων, μας φθείρει μας γεράζει και ταυτόχρονα μας κάνει τόσο ηλίθια υπερόπτες.
Αρκετές φορές προκαλεί την ανίατη ασθένεια του καρκίνου, που συνδέεται με το ομώνυμο ζώδιο.
Παλιά , όταν είχαν την πλήρη ισχύ τους τα μυστήρια, αυτό το νόημα είχε η εξομολόγηση.
Θεράπευε το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου.
Έκλεινε τις πληγές, τα τράυματα.Σήμερα που η ανθρωπότητα έχει ενηλικιωθεί, πρέπει ν’αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας σαν ενήλικες πιά.
Μπορούμε να διαλέξουμε ένα σύννεφο ένα δέντρο ένα λουλούδι . ..

Να διηγηθούμε την ιστορία μας ,να νιώσουμε θεατές του δράματος και να ξεμπερδέψουμε με αυτήν.
Η πλήρης και μεθοδική ανασκόπηση της ζωής μας, θα λύσει πολλά από τα προβλήματα της υγείας, αν θέλει κάποιος να τα λυσει, γιατι αρκετές φορές αυτός είναι ενας τροπος να επιζητούμε και να επισύρουμε την προσοχή και των οίκτο των άλλων.
Πίσω από τις αρρώστιες κρύβεται μια αρρωστημένη λογική.Πρέπει να θελήσουμε ν’αποφασίσουμε να είμαστε υγιείς!
Έχουμε μόνο μια ζωή, να ζήσουμε πάνω σ'αυτή την γη.
Η, θα την ζήσουμε μεμψίμοιρα και κλαψουρίζοντας, η, θα την ζήσουμε όρθιοι, όπως ταιριάζει σ’ένα άνθρωπο.
Σ'ένα άνθρωπο, κάθε φυλής, κάθε θρησκείας και οποιουδήποτε χρώματος.
Οπως ταιριάζει να ειναι:
όρθιος, υγιής, δυνατός, δίκαιος, ούτε δούλος, ούτε αφέντης κανενός.
Να είναι κύριος του εαυτού του.
Κάποια στιγμή πρέπει να επιλέξουμε, πως θέλουμε να ζήσουμε και,
επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ'αυτή την ζωή.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική…
Αναρωτούμενος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

Π. Αλήθεια είναι να μη ξεχάσεις

Π ίντερ Χάρολντ!

Αλήθεια, είναι να μη ξεχάσεις!

Οι αλήθειες ενός ανθρώπου πριν χορέψει τον τελευταίο χορό…

"Δεν υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές διαφορές μεταξύ αυτού που είναι πραγματικό και αυτού που δεν είναι, ούτε του αληθούς και του αναληθούς.
Δεν είναι απαραίτητο κάτι να είναι ή αλήθεια ή ψέμμα. Μπορεί να είναι και τα δύο".
Πιστεύω ότι αυτοί οι ισχυρισμοί εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα ως προς τη διερεύνηση της πραγματικότητας μέσω της τέχνης.
Ετσι, ως συγγραφέας τους υποστηρίζω αλλά ως πολίτης αδυνατώ.
Ως πολίτης οφείλω να αναρωτηθώ:
Τι είναι αλήθεια; Τι είναι ψέμα;Η αλήθεια στο θέατρο πάντοτε διαφεύγει.
Ολόκληρη δεν τη βρίσκεις ποτέ αλλά η αναζήτησή της είναι συναρπαστική.
Η αναζήτηση είναι σαφώς ό,τι προηγείται της προσπάθειας.

Η αναζήτηση είναι ο σκοπός σου. Τις περισσότερες φορές μέσα στο σκοτάδι προσκρούεις στην αλήθεια, συγκρούεσαι μαζί της ή, ρίχνοντάς της μια φευγαλέα ματιά, βλέπεις μια εικόνα ή ένα σχήμα που μοιάζει να ανταποκρίνεται στην αλήθεια, συχνά χωρίς να συνειδητοποιείς ότι συνέβη ακόμα κι αυτό.
Αλλά η πραγματική αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπάρχει μια αλήθεια στη δραματική τέχνη. Υπάρχουν πολλές που αντικρούονται, συγκρούονται, αντικατοπτρίζουν η μία την άλλη, αγνοούν η μία την άλλη, κοροϊδεύουν η μία την άλλη, δεν βλέπουν η μία την άλλη.

Μερικές φορές αισθάνεσαι για μια στιγμή ότι κρατάς την αλήθεια στα χέρια σου κι αμέσως μετά γλιστράει μέσα από τα δάκτυλά σου και χάνεταιΟταν κοιτάμε σε έναν καθρέφτη νομίζουμε ότι η αντανάκλασή μας είναι ακριβής.Αλλά αν μετακινηθούμε κατά ένα χιλιοστό η εικόνα αλλάζει.

Ουσιαστικά κοιτάμε μια ατελείωτη σειρά αντικατοπτρισμών.

Ομως, κάποιες φορές ο συγγραφέας οφείλει να σπάσει τον καθρέφτη-γιατί η αλήθεια μάς κοιτά στα μάτια από την άλλη πλευρά αυτού του καθρέφτη.

Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια, υπαρκτά εμπόδια, υψίστης σημασίας είναι η υποχρέωση που μας αφορά όλους, εμάς τους πολίτες, είναι να έχουμε ατρόμητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευματική αποφασιστικότητα για να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας.

Είναι επιτακτική ανάγκη.
Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα δεν έχουμε καμμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει:
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια»


Πόσα πράγματα έχουμε ξεχάσει που δεν θάπρεπε;

Συνειδητοποιημένος πολίτης της Λάϊον
21ος Αιών

1. Ο Ηρακλής και το Λιοντάρι

Ένας νεαρός φοιτητής συζητάει με τον "γνωστό" ημίθεο,
γιό του Δία και απελευθερωτή του Προμηθέα.
Από τις σημειώσεις του…
Βημάτιζα μπροστά σου, σκεφτικά και σιγομουρμούριζα.
Εσύ καθόσουν ακίνητος σκεφτικός, με το ρόπαλο αριστερά κατεβασμένο,
με την λεοντή στον ωμό και το βλέμμα στοχαστικό.
Ξαφνικά μια ριπή άνεμου ανέμισε ένα φύλλο χαρτιού, το στριφογύρισε και την στιγμή που περνούσα, προσγειώθηκε μπροστά σου και μπροστά μου.
Έσκυψα το σήκωσα και διάβασα τις λέξεις που ήταν γραμμένες :
"Στείλε το γράμμα", έλεγε το χαρτί.
Το πήρα μαζί μου αναρωτούμενος τι να σημαίνει αυτό το μήνυμα..
Μιλούσαμε καιρό τώρα από την στιγμή που σε βρήκα σκονισμένο, μαυρισμένο σ’ένα παλαιοπωλείο, ξεχασμένο.
Σε είδα και σ’αναγνώρισα.
Ήσουν ο Ηρακλής, ο άνθρωπος που έγινε θεός.
Ο Ήρωας!Σε είχα ρωτήσει τότε:
-Είναι πολύ μοναχικός ο δρόμος ενός ήρωα?
Δεν μου είχες απαντησει.
Είχες αυτό το ίδιο σκεφτικό βλέμμα.
Ήλπισα πως θαρχόταν η στιγμή που θα μου απαντούσες.
Σε πήρα μαζί μου, άφησα το νερό να τρέξει πάνω σου, έφυγε η σκόνη, έλαμψες.
Γυάλισε το μάρμαρο! Εσύ όμως κράτησες τον ίδιο στοχασμό.
Βρήκαμε μια γωνία που μας άρεσε και εγκαταστάθηκες εκεί αποφασίζοντας να μείνεις μαζί μου.
Εσύ θεός και εγώ, άνθρωπος.
-Ποιο θα μπορούσε να είναι το κίνητρο για την Αθανασία,ποιο το κέρδος?
Σε ρώτησα μια μέρα που όλα γκρεμιζόταν δίπλα μου και το μυαλό έψαχνε για απαντήσεις.
-Δεν υπάρχει κέρδος στην Ελευθέρια! Η Ελευθέρια δεν μπορεί να είναι κερδοσκοπική επιχείρηση. αλλά να ρωτάς όταν είσαι απελπισμένος.
Μόνο τότε δικαιούσαι απαντήσεις είτε από θεούς είτε από ανθρώπους.
-Όμως από πού μπορεί να ξεκινήσει κάποιος? Ποια θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας τέτοιας διαδρομής?
Μου απάντησε αργά , μακρόσυρτα.
-Από την θέληση.
Η θέληση εδρεύει στην καρδιά και η θέληση είναι μια δύναμη που εκπορεύεται από το σώμα, όταν όλα τα’αλλα έχουν χαθεί.
Η θέληση είναι μια μικρή, πρώτη απόφαση, που δεν αυτοαναιρείται, γιατί θα πρέπει να ξέρεις, ξεκινώντας αυτό τον δρόμο, θ’αποφασιζεις πάντα και,
οι αποφάσεις άπαξ και ληφθούν, ισχύουν για πάντα.
Υποψιαζόμουν την αρχή και συνέχισα να ρωτάω.
-Είναι το Λιοντάρι της Νεμέας, ο πρώτος άθλος?
Η απάντηση του ήταν άμεση.
-Ναι είναι το λιοντάρι μέσα μας.
Ο εγωισμός που μας κάνει τρωτούς, που μας καταβροχθίζει, που μας οδηγεί σε μια ανώφελη και περιττή απόδειξη της σπουδαιότητας μας.
Πως μπορεί να νιώθει κανείς σπουδαίος, όταν ο θάνατος είναι τόσο δίπλα μας, τόσο κοντά μας?Πνίγοντας το λιοντάρι, αυτό που μένει, είναι μια ισχυρή, ατόφια θέληση να ξεκινήσουμε.
Ο δρόμος έχει ανοίξει μπροστά μας, είναι η αρχή για μια αλλού είδους "όραση".
Αλλά να μην ξεχάσουμε να κλείσουμε τις δυο πόρτες της σπηλιάς του κεφαλιού μας ,που είναι τα μάτια μας
Δεν ήταν τυφλός ο Ομηρος!
Εβλεπε... έβλεπε με τα μάτια της ψυχής,γιατί διέθετε "εσωτερική" όραση!

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική.. .

Αναρωτούμενος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών