Μ. Συνεννοήσεις με τους ανθρώπους

Μ πέκετ!

«Περιμένοντας τον Γκοντό»

Πότζο: (κοφτά) Ποιος είναι ο Γκοντό;

Εστραγκόν: Ο Γκοντό;

Πότζο: Με πήρατε για τον Γκοντό.

Βλαδίμηρος: Οχι, όχι, κύριε, ούτε κατά διάνοια, κύριε.

Πότζο: Ποιος είναι;

Βλαδίμηρος: Είναι... είναι ένας γνωστός μας.

Εστραγκόν: Κολοκύθια. Ούτε που τον ξέρουμε.

Βλαδίμηρος: Δε λέω... δεν τον ξέρουμε και τόσο καλά... αλλά εν πάση περιπτώσει...

Εστραγκόν: Πάντως εγώ δεν θα τον γνώριζα άμα τον έβλεπα.

Πότζο: Με πήρατε γι' αυτόν.

Εστραγκόν: (ζαρώνοντας απέναντι στον Πότζο) Ε, βλέπετε... το σκοτάδι... η κούραση... η εξάντληση... η αναμονή... τ' ομολογώ... για μια στιγμή νόμισα...

Βλαδίμηρος: Μην τον ακούτε, κύριε, μην τον ακούτε!

Πότζο: Η αναμονή; Τον περιμένατε, λοιπόν.

Βλαδίμηρος: Ε, ναι, δηλαδή...

Πόσο, θα περιμένουμε τον Γκοντό...ακόμη;

Υψηλόν Λεόν

21ος Αιών