Α ραβική ποίηση
Μαχμούτ Νταρβίς
Μη κοιμάσαι, αγάπη μου…
Όταν η σελήνη πάει να κοιμηθεί,
Σπασμένος καθρέφτης,
Η σκιά μεγαλώνει ανάμεσα μας
Πεθαίνει τα’όνειρο.
Μη κοιμάσαι αγάπη μου.
Η πληγή μας παράσημο,
Πυρκαγιά που πυρπολεί
Την πανσέληνο
Πέρα από το παράθυρο
Ο κόσμος απλώνεται ευτυχισμένος. Όταν το χέρι σου με αγκάλιασε
Νόμισα πως ήταν μια ψυχή-
Πεταλούδα που ήρθε να ακουμπήσει
Πάνω σε γιορντάνι ανθισμένα ρόδα.
Τα χείλη της νυχτερινής πάχνης
Μιλούν άφωνα.
Μη κοιμάσαι αγάπη μου.
Πέρα από το παράθυρο
Ο κόσμος απλώνεται λαμπρός. Σαν κοιμηθείς
Τα ρόδα μαραίνονται.
Μένουν δίχως πειθώ, δίχως θέρμη
Μη κοιμάσαι αγάπη μου
Σαν κοιμηθείς
Τα πουλιά πέφτουν στην άβυσσο
Τα ματόκλαδα σου γίνονται αγκάθια.
Η φωνή σου είναι γλυκό φιλί
Χορδή κιθάρας
Κλαδί ελιάς που κλαίει
Εξόριστο πάνω σ’ένα βράχο
Ψάχνοντας τις ρίζες του
Ήλιος και βροχή
Μη κοιμάσαι αγάπη μου
Τα πουλιά αυτοκτονούν
Το φεγγάρι βυθίζεται κι’αυτό
Στο ύπνο του-
Σπασμένος καθρέφτης
Η σκιά πίνει την καταισχύνη μας Κρύβουμε την ψυχή μας. Όταν το φεγγάρι πάει να κοιμηθεί
Ο ερωτάς μας σαπίζει
Μη κοιμάσαι αγάπη μου.
Οι πληγές μας παράσημα Τα χέρια μας στο σκοτάδι
Είναι ένα αηδόνι που κλαίει
Πάνω σε μια Χορδή..
Γιατί, κοιμάσαι αγάπη μου;
Λουί Νο Ντορμίρ Λεόν
21ος Αιών
...Απόψε, σ' έχω αγκαλιά..,
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτη φορά.., κι είμαι "τρελός"..,
κι η Γη ένα κρεβάτι..!
Ανάβει τ' άστρα ο Ουρανός..,
στη νύχτα μακιγιάζ με φως..,
κάνουν γιορτή για χάρη μας..,
παραγγελιά.., μόνο, για μας
χορεύει το φεγγάρι μας..!
Στης καρδιάς σου το χάρτη
πατρίδα εβρήκα
της Αγάπης τη γενέτειρα..,
στου κορμιού σου το Μάρτη
ταξίδι εβγήκα
και σε Άνοιξη ανέτειλα..!
Αγκάλιασέ με σωστικά
και κλείσε όλες τις πληγές
που στάζουν στην ψυχή μου..!
Απόψε, τίποτα μη λες..,
αντίστροφες νά 'ν' οι καρδιές..,
νά 'ν' όλα αφανέρωτα..,
κι άσε να μείνουν τα κορμιά
δυο έρμαια του Έρωτα..!...
Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.siopi.gr
Αποκωδικοποίηση..: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,...
Σχηματοποίηση λόγου ( "ποιημάτων" μου), θεογονία, κοσμογονία,...
Γεια...
Σιωπηλή Γνώση,ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιωπή,όχι...φίλε μας!
Έχουν περάσει αιώνες σιωπής και αναμονής.
Φτάνει πιά!!!
Οι Μνηστήρες έχουν εισβάλει στα σπίτια μας ακάλεστοι.
Μετατρέπουν τούς άντρες, σε ευνούχους και δούλους, τις γυναίκες σε Μελάνθες, να τους υπηρετούν.
Εξοντώνουν τον Τηλέμαχο αφανίζοντας το μελλον του.
Όχι άλλη σιωπή, φίλε μας!
Οι Μνηστήρες της ανθρωπότητας με τις χοντρές κοιλιές και το άδειο βλέμα, αδηφάγα λεηλατούν και απομυζούν τα πάντα.
Όμως... οι πόρτες του παλατιού κλείνουν...σιγά-σιγά,
και μία επιλογή έχουμε:
Να αποφασίσουμε με ποιούς θα πάμε και ποιούς θ'αφήσουμε...
Χρόνο δεν έχουμε...
΄Φτάνει πιά!