T. Το αείζωον πυρ της Σοφίας

Αθηνά! Η αγαπημένη των πολεμιστών,
των ηρώων, των ημιθέων... θεά

Τυφλή οργή τυφλώνει ενίοτε τους μεγάλους πολεμιστάς
σε κτυπήματα τυφλά.
Ο Ήφαιστος γεννά πάντα την τριτογένεια Αθηνά από την κεφαλή
του Διός και του κάθε σοφού ανδρός τα βαριά με μια Τ σφυριά μετατρέποντας το Ι της Τροίας Ιλιάδος σε ευθυγραμμιστικό βέλος Ϊ με διαλυτικά στοχεύον το κέντρο του Ο του κύκλου της Ομηρικής Οδυσσειάδος ανάμεσα από συμπληγάδων στενά.
Η μεταβλητή φωτιά της Αθηνάς Τοξότη, η παρορμητική Κριού Άρη και η σταθερή Λέοντος Απόλλωνος στο εργαστήρι του Ηφαίστου στην χοάνη της ιστορίας των 20 χηνών φυσερών.
Ο εξοπλισμός , ασπίς, δόρυ, "θώρηκα φαεινότερον πυρὸς αὐγῆς", κορυθαίολο κράνος με χρυσό λοφίο ανεμίζον στων ανέμων τις στροβιλιστικές στροφές και κασσιτέρου κνημίδες τις αστραφτερές,

Ο οπλισμός, τονισμός των Ελλήνων πολεμιστών μέσα από περάσματα και πύλες της φωτιάς . Δια πυρός και σιδήρου των ραψωδιών της συμπαντικής δημιουργίας και μουσικής αρμονίας.

Κόρη μου!

Ανακράζει ο ηγέτης του Ολύμπου!

Αφήνεις απαρνήθηκες τέτοιον άνδρα αβοήθητο και τον ξεχνάς;

Και η Αθηνά Παλλάς σπεύδει στο πλευρό του Αχιλλέως με φτερά λιγύφωνου πτηνού στην πτήση την κάθοδο του πνεύματος αετού μονομιάς απο τον ναό της στην πόλη της διαπερνώντας τας πλατιάς ..... του μεγάλου αδίκου πλατείας της Τροίας τας ευρυαγυιάς με παναθηναϊκάς βουληφόρες συνταγματικάς Ιαχάς

Τ Ιλιάδος
Ὣς ἔφατο κλαίων, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γέροντες,
μνησάμενοι τὰ ἕκαστος ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπον·
μυρομένους δ' ἄρα τούς γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων, 340
αἶψα δ' Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
τέκνον ἐμόν, δὴ πάμπαν ἀποίχεαι ἀνδρὸς ἑῆος.
ἦ νύ τοι οὐκέτι πάγχυ μετὰ φρεσὶ μέμβλετ' Ἀχιλλεύς;
κεῖνος ὅ γε προπάροιθε νεῶν ὀρθοκραιράων
ἧσται ὀδυρόμενος ἕταρον φίλον· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
οἴχονται μετὰ δεῖπνον, ὃ δ' ἄκμηνος καὶ ἄπαστος.
ἀλλ' ἴθι οἱ νέκτάρ τε καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
στάξον ἐνὶ στήθεσσ', ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται.

Ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην·
ἣ δ' ἅρπῃ ἐϊκυῖα τανυπτέρυγι λιγυφώνῳ 350
οὐρανοῦ ἐκκατεπᾶλτο δι' αἰθέρος. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
αὐτίκα θωρήσσοντο κατὰ στρατόν· ἣ δ' Ἀχιλῆϊ
νέκταρ ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
στάξ', ἵνα μή μιν λιμὸς ἀτερπὴς γούναθ' ἵκοιτο·
αὐτὴ δὲ πρὸς πατρὸς ἐρισθενέος πυκινὸν δῶ
ᾤχετο, τοὶ δ' ἀπάνευθε νεῶν ἐχέοντο θοάων.
ὡς δ' ὅτε ταρφειαὶ νιφάδες Διὸς ἐκποτέονται
ψυχραὶ ὑπὸ ῥιπῆς αἰθρηγενέος Βορέαο,
ὣς τότε ταρφειαὶ κόρυθες λαμπρὸν γανόωσαι
νηῶν ἐκφορέοντο καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι 360
θώρηκές τε κραταιγύαλοι καὶ μείλινα δοῦρα.
αἴγλη δ' οὐρανὸν ἷκε, γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθὼν
χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς· ὑπὸ δὲ κτύπος ὄρνυτο ποσσὶν
ἀνδρῶν· ἐν δὲ μέσοισι κορύσσετο δῖος Ἀχιλλεύς.
τοῦ καὶ ὀδόντων μὲν καναχὴ πέλε, τὼ δέ οἱ ὄσσε
λαμπέσθην ὡς εἴ τε πυρὸς σέλας, ἐν δέ οἱ ἦτορ
δῦν' ἄχος ἄτλητον· ὃ δ' ἄρα Τρωσὶν μενεαίνων
δύσετο δῶρα θεοῦ, τά οἱ Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
καλὰς ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας· 370
δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν.
ἀμφὶ δ' ἄρ' ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
χάλκεον· αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
εἵλετο, τοῦ δ' ἀπάνευθε σέλας γένετ' ἠΰτε μήνης.
ὡς δ' ὅτ' ἂν ἐκ πόντοιο σέλας ναύτῃσι φανήῃ
καιομένοιο πυρός, τό τε καίεται ὑψόθ' ὄρεσφι
σταθμῷ ἐν οἰοπόλῳ· τοὺς δ' οὐκ ἐθέλοντας ἄελλαι
πόντον ἐπ' ἰχθυόεντα φίλων ἀπάνευθε φέρουσιν·
ὣς ἀπ' Ἀχιλλῆος σάκεος σέλας αἰθέρ' ἵκανε
καλοῦ δαιδαλέου· περὶ δὲ τρυφάλειαν ἀείρας 380
κρατὶ θέτο βριαρήν· ἣ δ' ἀστὴρ ὣς ἀπέλαμπεν
ἵππουρις τρυφάλεια, περισσείοντο δ' ἔθειραι
χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.
πειρήθη δ' ἕο αὐτοῦ ἐν ἔντεσι δῖος Ἀχιλλεύς,
εἰ οἷ ἐφαρμόσσειε καὶ ἐντρέχοι ἀγλαὰ γυῖα·
τῷ δ' εὖτε πτερὰ γίγνετ', ἄειρε δὲ ποιμένα λαῶν.
ἐκ δ' ἄρα σύριγγος πατρώϊον ἐσπάσατ' ἔγχος
βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατ' ἄλλος Ἀχαιῶν
πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεύς·
Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων 390
Πηλίου ἐκ κορυφῆς φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν·
ἵππους δ' Αὐτομέδων τε καὶ Ἄλκιμος ἀμφιέποντες
ζεύγνυον· ἀμφὶ δὲ καλὰ λέπαδν' ἕσαν, ἐν δὲ χαλινοὺς
γαμφηλῇς ἔβαλον, κατὰ δ' ἡνία τεῖναν ὀπίσσω
κολλητὸν ποτὶ δίφρον. ὃ δὲ μάστιγα φαεινὴν
χειρὶ λαβὼν ἀραρυῖαν ἐφ' ἵπποιιν ἀνόρουσεν
Αὐτομέδων· ὄπιθεν δὲ κορυσσάμενος βῆ Ἀχιλλεὺς
τεύχεσι παμφαίνων ὥς τ' ἠλέκτωρ Ὑπερίων,
σμερδαλέον δ' ἵπποισιν ἐκέκλετο πατρὸς ἑοῖο·
Ξάνθέ τε καὶ Βαλία τηλεκλυτὰ τέκνα Ποδάργης 400
ἄλλως δὴ φράζεσθε σαωσέμεν ἡνιοχῆα
ἂψ Δαναῶν ἐς ὅμιλον ἐπεί χ' ἕωμεν πολέμοιο,
μηδ' ὡς Πάτροκλον λίπετ' αὐτόθι τεθνηῶτα.

Μαγικές σκήσεις για… την Αθηνά!

Αθηνά-Τοξότης

Φτιάχνοντας τους
πάνοπλους Έλληνες πολεμιστές του φωτός με σοφία!

Η νοητική εξέλιξη -επίγνωση των Ελλήνων.Η συνειδητοποίηση και η επίγνωση της γνώσης, συνδέεται με την ευθυγράμμιση των εξωτερικών ακτίνων του ενεργειακού πλέγματος του ανθρώπου με τις εσωτερικές και αφορά πάντα τον ανώτερο πνευματικό νου.
Με αυτή την επίγνωση της γνώσης, την ευθυγράμμιση των συνειδητοποιημένων απορροιών, σχετίζεται η Αθηνά, που είναι ο Κρόνος ξαναγεννημένος από τον Δία με την μορφή της πάνσοφης κόρης του.
Σε ένα δέντρο θα ήταν ο κορμός και τα κλαδιά του.Η ελιά, το ιερό δεντρο είναι όχι μόνο ένα παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης, αλλά και ένα πολύτιμο προιόν και σύμμαχος του ανθρώπου.
Η αντιοξειδωτική του προστασία , βοηθάει στην άμυνα του οργανισμού από τις “επιθέσεις” των ελευθέρων ριζών και είναι ένα επίσης ένα υπέροχο καλλυντικό ομορφιάς.
Η Αθηνά κρατάει με το δεξί χέρι , το δόρυ της δεξιάς λογικής πλευράς και με το αριστερό την ασπίδα, της σιωπηλής διαισθητικής πλευράς, ώστε να προφυλάσσει το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου από τα ύπουλα χτυπήματα, τα “κάτω από την μέση.”
Η Αθηνά είναι πάντα κοντά στον Οδυσσέα και τον Ηρακλή και είναι “το δώρο του Αετού” στους ανθρώπους να διεκδικήσουν την ελευθερία τους .Ο Ερμής, Δίδυμος, 3ος οίκος γνωρίζει ίσως και πολλά, αλλά η Αθηνά-9ος οίκος- Τοξότης, γνωρίζει… τι γνωρίζει.
Έχει συνείδηση της γνώσης και την ευθύνη της, που απορρέει, από αυτή.Γνωρίζει και την τέχνη της διδασκαλίας και πως θα μεταδώσει την γνώση.
Γι΄αυτό και φτιάχνει τους μεγάλους δασκάλους, τους φιλοσόφους τους επιστήμονες, τους μεγάλους αναμορφωτές της ανθρωπότητας.
Κορυφαία θέση έχει η φιλοσοφία, γιατί πρώτα υπάρχει η φιλοσοφική σκέψη, ο στοχασμός, η ικανότητα της ανάλυσης και της σύνθεσης και μετά έρχονται όλα… τα άλλα και η μαθηματική εξίσωση που θα δημιουργήσει την επιστήμη.
Οι φιλόσοφοι είναι οι «μικροί μάγοι» στην σκακιέρα του κόσμου και όταν κατορθώσουν να συνδυάσουν τόσο την ορθολογιστική εξήγηση όσο και διαισθητική αντίληψη για την ερμηνεία του κόσμου μετατρέπονται σε πραγματικούς μύστες.
Τα μεγάλα φιλοσοφικά συστήματα επηρέασαν και επιδρούν στην εξέλιξη της συνείδησης και διαμόρφωσαν την επίγνωση της ανθρωπότητας συνολικά.
Οι πολεμιστές εκπαιδεύονται, ιδίως οι γυναίκες που το αποφεύγουν, στο να μπορούν να κατανοούν την αφηρημένη φιλοσοφική σκέψη και να εμβαθύνουν σε αυτή και στον τρόπο που τους επηρεάζει.Εκπαιδεύονται στην “ακοή”.
Οι Σειρήνες είναι ο σταθμός που αντιστοιχεί στον Τοξότη, στην πορεία του Οδυσσέα.
Ο Πυθαγόρας αφιέρωσε ειδική μελέτη για το θέμα των Σειρήνων, γιατί το θεωρούσε πολύ σοβαρό και επικίνδυνο. Θεωρούσε προυπόθεση και δικλείδα ασφαλείας τον εξαγνισμό σώματος και πνεύματος για να προσεγγίσει κανείς τα μεγάλα θέματα της γνώσης και να τα αφομοιώσει σωστά.
Η Αθηνά “κερδίζει” περισσότερους “πολέμους” από τον πολεμοχαρή Άρη,
χωρίς να καταφεύγει… στα όπλα.,
με τα μυστικά της οπλα, που είναι
το Μέτρο, η Επαγρύπνηση, η Νηφαλιότητα και η Σοφία!Και η σοφία είναι μια θέση ισορροπίας, στην οποία, σε κάθε σώμα, ιόν, φορτίον, άνθρωπος ή λαός, υπάρχει η μέγιστη εξοικονόμηση ενέργειας, ώστε τίποτα να μη λείπει και τίποτα να μη είναι περιττό!
Ούτε έλλειψη… ούτε υπερβολή!Για αυτά τα όπλα:
Αναζητήστε την γλαυκωμάτα Αθηνά,που μπορεί να βλέπει και στο σκοτάδι ακόμη …με τα γαλάζια φωτεινά μάτια της ψυχής.

Το δόρυ …των πολεμιστών!

Ο πολεμιστής δεν είναι ένα ον που προσκολλάται πουθενά αλλά έχει ένα ρευστό σημείο αντίληψης και εμπειρίες πολλών θέσεων.Έτσι προχωρεί και στην καθημερινή του ζωή εντελώς ξύπνιος, σε εγρήγορση, με σεβασμό και σίγουρος για τον εαυτό του και κάνοντας χρήση της ασπίδας του,

έτοιμος να δώσει την μάχη εδώ και τώρα και ζώντας στην στιγμή.Η αληθινή γνώση είναι να έχεις την εμπειρία του εσωτερικού εαυτού.Συμμετέχοντας πλήρως στην διαδικασία της ζωής δεν έχει καμιά επιθυμία να αποφύγει καμιά πρόκληση ή όψη.
Τα δάκρυα και το γέλιο, η ευτυχία και η λύπη, ο πλούτος και η φτώχια , το μυρμήγκι και ο ελέφαντας, όλα αγκαλιάζονται από τον πολεμιστή με την ίδια χαρά και ταπεινότητα, διότι ξέρει από εμπειρία στα μύχια της καρδιας΄του όλα είναι ίσα.
Οι πολεμιστές της ελευθερίας έχοντας μάθει τι σημαίνει ελεύθερο ον, θα πολεμήσουν
άγρια κάθε τι που προκαλεί σκλαβιά και παρασύρει τους ανθρώπους στην δουλεία.
Τέτοιο είναι το πάθος του πολεμιστή για ελευθερία!
Όμως δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ελευθερία χωρίς γνώση και χωρίς την σοφία της γνώσης.Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία χωρίς την εδραίωση της μεγάλης θεάς του Ολύμπου και την αρματωσιά της.
Με την καθοδήγηση της οι Ηρακλείδες Έλληνες πολεμιστές τρίτης προσοχής αφού τακτοποίησαν το Γνωστό, εξερεύνησαν το Άγνωστο ,τα συνδέσαν μεταξύ τους,

κατασκεύασαν το θαύμα του Παρθενώνα, σαν την μεγαλύτερη μη Πράξη τους,

αφιερωμένο στο Πνεύμα του Ανθρώπου, φάρο, φλόγα και φως για την ανθρωπότητα

και όχι τυραννική, σκοταδιστική, υποκριτική εξουσία,

περνώντας στην Αθανασία και την Ελευθερία.
Με αυτή την έννοια η ζωή του πολεμιστή είναι μια ζωή συνεχούς αλλαγής καινοτομίας και επομένως κάθε του πράξη τον παίρνει σε μια ακόμη συναρπαστική περιπέτεια στις άγνωστες περιοχές του μυστηρίου της ύπαρξης με οδηγό του την Σοφία,

το αγαπημένο παιδί του Δία και

τον Κλειδοκράτορα του θησαυροφυλακίου του Ολύμπου.

Ιλιάς!

Ο Λόγος, το Βιβλίο, τα Έπη,

μήνις Αχιλλειάς, η Τρωτή πτέρνα των Ελλήνων ημιθέων της οργής!

Το αστέρι του Βορρά!

2800 χρόνια από τον Όμηρο και μετά...

ΕΛΖΙΝ

...Πάνοπλοι με τα όπλα της κόρης Ατρυτώνης πετούν

εκεί που μόνο αετοί τολμούν και με τον Ηφαιστίωνα παρά τω πλευρώ του Αλεξάνδρου από την αριστερή πτέρυγα της εκστρατείας του πολεμούν