Α. Αγανακτισμένων Μήνις

Αλέξανδρος και Πώρος Charles Le Bruno 1673
Ο Αλέξανδρος στις Όχθες του Ποταμού της Ασίας
Το Πέρασμα των Ορίων της Αθανασίας
στις Πύλες και τα Τείχη της Τροίας

Α Ιλιάδος

Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληιάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή· 5
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.

Σαν βγεις αγανακτισμένος στον πηγαιμό για την πλατεία

να εύχεσαι τρεις γύρους να κάνεις χωρίς αγωνία

νερό δε να πιείς από δύο πηγές τις Ομηρικές που βρίσκονται στην γωνία.

Στο ώμο σου σε ένα δισάκι να κουβαλάς μόνο με τα απαραίτητα γιατί άχρηστες αποσκευές θα σου γίνουν βραχνάς.

Την ζωή σου να έχεις ανακεφαλαιώσει σε αλχημιστικάς δομάς.

Μη κρατάς ενεργοβόρες αναμνήσεις της σπουδαιότητας ενός μικρού βεληνεκούς "εγώ".

Δεν θα σου χρειαστούν πουθενά σε αυτό το κόσμο που αναποδογυρνά.

Ενθυμήσου όλα τα αξιοσημείωτα γεγονότα και τα κόλπα του πνεύματος που σε οδήγησαν σε αυτό τον σκοπό.

Το εγχειρίδιον του "μαθητευόμενου μάγου" να μελετήσεις καλά

για να ξεχωρίζεις τα ανόητα από τα σωστά.

Τους μαύρους μάγους "σωτήρες" της μνημονιακής ζωής να αναγνωρίζεις από τα λόγια τους τα πλαστά. Αυτά που σου χρεώνουν για να σε υποδουλώνουν σε μια προπατορική ενοχή.

Αυτά που λένε για αγάπες και ουρί του παραδείσου, και πολέμους για την πίστη του θεού.

Κανείς θεός δεν έχει ανάγκη δεν χρειάζεται την πίστη σου, αλλά κάποιοι χειρίζονται την ύπνωση σου ως αρπακτικά για να σε σέρνουν από τον λαιμό με μια αλυσίδα σταυρό και ένα λουρί.

Σε καταδυναστεύουν και σε κλέβουν πρώτα από το μυαλό που είναι στόχο τους ληστρικά.

Θα βγει και ο χοντρούλης Ευρύμαχος που μόλις έχει από τον παχύσαρκο Αντίνοο "ευλογηθεί" να κάνει για τα λάθη του την αυτοκριτική.

Και να σου πει ότι τα φάγατε... τα γουρουνάκια μαζί.

Μην τον πιστέψεις και μη δεχθείς την απολογία του αρχιληστή.

Τα έφαγε μόνος του μαζί με τους υπόλοιπους χοντρούς στο τραπέζι της μεγάλης αρπαχτής.

Μαζί τα τρώνε. Να το θυμάσαι αυτό.

Στους δούλους και τις δούλες τους δίνουν κανένα κοκαλάκι για να τους κλείνουν το στόμα και να τους χρησιμοποιούν.

Σαν "καλό παιδί" ο Έκτωρ θα βγει για να εκλιπαρήσει συναίνεση και την πατρίδα να θυμηθεί.

Όμως η Τροία κατηγορείται για προσβολή υφαρπαγή και κλοπή.

Πρίαμοι και Αινείες της παλαιάς και νέας Ρώμης και της διαθήκης της ....κρατούν την ανθρωπότητα σε μια μεσαιωνική φάρμα άδικη πολύ.

Τα άλογα να προσέξεις στους στάβλους του Αυγεία όταν σε στέλνουν να καθαρίσεις από την κοπριά.

Μια σανίδα ασπίδα να βάλεις για να σε προστατεύει καλά.

Τον φίλο σου τον σύντροφο σου να προφυλάξεις από των αλόγων προβοκατόρων τα πατήματα και τις οπλές.

Και τους ασκούς το Αιόλου να χειρίζεσαι με τις σωστές ακροβατικές των σχοινιών ροπές.

Μην δεχθείς τους απάτριδες διεθνιστές ... μην εμπλακείς στους θερμόαιμους εθνικιστές.

Η πατρίδα είναι Ιερή γιατί είναι η Εστία του κάθε Πολεμιστή.

Περπάτησε κατά μήκος της όχθης ενός υδατογενούς της ασπίδος γνώσης ποταμού.

Πάνω κάτω και χαρτογράφησε τις κινήσεις του εχθρού

Μην κουραστείς μη τα παρατήσεις.

Βρες ... δες το ακριβές σημείο της απόβασης και πέρνα στης ιστορίας την άλλη πλευρά με του Αλέξανδρου την κοφτερή ματιά.

Ξεπερνώντας τον οίκτο τον αυτοοίκτο την ελεημοσύνη τα ψίχουλα την δουλεία την ζητιανιά

Σημασία έχει να μη παραιτηθείς ποτέ,ακόμη και να νικηθείς,να συνεχίσεις, να προχωράς συνέχεια…

Ξεπέρασε τα όρια, ξεπέρασε τις προδιαγραφές που είχαν σχεδιαστεί για σένα.

Νίκησε τον πίθηκο μέσα σου που σε παγιδεύει και σε λεηλατεί.

Εστιάσου στον στόχο στο κέντρο του κύκλου την αποφασιστική στιγμή στην Υ επιλογή.

Η Γνώση είναι λύτρωση και ευθύνη μαζί.
Ρώτησε την καρδιά σου, τι θα κάνεις με την γνώση, που σου δόθηκε,στον χρόνο που απομένει…
και πες στους συνανθρώπους σου, να τολμήσουν,

γιά το μεγαλείο του Ανθρώπινου Πνεύματος και

την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού.

Ω Ιλιάδος

Ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
τῆμος ἄρ' ἀμφὶ πυρὴν κλυτοῦ Ἕκτορος ἔγρετο λαός.
αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἤγερθεν ὁμηγερέες τ' ἐγένοντο 790
πρῶτον μὲν κατὰ πυρκαϊὴν σβέσαν αἴθοπι οἴνῳ
πᾶσαν, ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος· αὐτὰρ ἔπειτα
ὀστέα λευκὰ λέγοντο κασίγνητοί θ' ἕταροί τε
μυρόμενοι, θαλερὸν δὲ κατείβετο δάκρυ παρειῶν.
καὶ τά γε χρυσείην ἐς λάρνακα θῆκαν ἑλόντες
πορφυρέοις πέπλοισι καλύψαντες μαλακοῖσιν.
αἶψα δ' ἄρ' ἐς κοίλην κάπετον θέσαν, αὐτὰρ ὕπερθε
πυκνοῖσιν λάεσσι κατεστόρεσαν μεγάλοισι·
ῥίμφα δὲ σῆμ' ἔχεαν, περὶ δὲ σκοποὶ ἥατο πάντῃ,
μὴ πρὶν ἐφορμηθεῖεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί. 800
χεύαντες δὲ τὸ σῆμα πάλιν κίον· αὐτὰρ ἔπειτα
εὖ συναγειρόμενοι δαίνυντ' ἐρικυδέα δαῖτα
δώμασιν ἐν Πριάμοιο διοτρεφέος βασιλῆος.

Ὣς οἵ γ' ἀμφίεπον τάφον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο.

ΕΛΖΙΝ

Αν όχι τώρα...πότε;

Αν όχι ΕΜΕΙΣ....ποιοί;

Από το πορτραίτο ...του καλού και δια τον σωστό λόγο,

του κάθε αγανακτισμένου πολεμιστή