12. Το Τόξο

ενός παιχνιδιάρη θεού!
…από τις σημειώσεις της Πηνελόπης.
Ποιο είναι το Τόξο;
Ένα Βλέμμα που γνέφει τον Σκοπό και γυρίζει τον τροχό του Χρόνου
σε ρυθμό μαγικά ερωτικό θεατρικό και τραγουδιστικό.
Το τόξο είναι το βλέμμα του Οδυσσέα!
Μια αυτοσυνείδητη ακτίνα φωτός ευθυγραμμισμένη από τα πόδια στη κορυφή Ολυμπιακής νίκης φωτός σε μια Παναθηναϊκή γιορτή!
Ένα βλέμμα που έχει παρατηρήσει ότι έπρεπε να παρατηρηθεί κάνοντας τον γύρο του κόσμου σε ένα μεγάλο Ενιαυτό!
Ένα βλέμμα που έχει χαρτογραφήσει γνωστές και άγνωστες περιοχές του νου και του εαυτού.
Ένα βλέμμα που έχει κολυμπήσει σε βαθιά νερά άγριων θαλασσών
και κυμάτων φοβερών.
Ένα βλέμμα που έχει βουτήξει στην Άβυσσο και έχει επιστρέψει με τρόπαια κεραυνού.
Μία ματιά κοφτερή σαν ατσάλινο σπαθί καθαρή σαν διαυγή αστραπή.
Ένα βλέμμα που διακρίνεται από την λάμψη στο υμένα και είδε
όλα όσα έπρεπε να ειδωθούν.
Το βλέμμα γνέφει την Πρόθεση.
Η Πρόθεση φτιάχνει τον κόσμο και ο Σκοπός τον συγκρατεί.
Ο Όμηρος, ο μεγάλος πρωταρχικός μας πολεμιστής πήγε στην Πηγή και αιχμαλώτισε την Πρόθεση, έγινε ένα μ’αυτή ενώνοντας την εξωτερική όραση με την εσωτερική.
Γι’αυτό και την έχει δεσμεύσει μπορεί και να τη ξανακαλέσει σε συντονισμό με την σκέψη του αυτή που έχει καλλιτεχνήσει σε μια μεγάλη αξεπέραστη διαχρονική ιστορία δράσης και μη πράξης οδυσσειακή των Ομηρικών Επών.
Ο πολεμιστής γνέφει στο Πνεύμα , το γοητεύει, το προστάζει γιατί μπορεί να χειριστεί την Πρόθεση και είναι συνδεδεμένος με τον Σκοπό.
Η Εντολή του γίνεται εντολή του Πνεύματος και του Αετού του Δία.
Είναι η μόνη επίγεια ύπαρξη που μπορεί να διασχίσει την γέφυρα των δύο πλευρών , σιωπηλός μέσα στη πάλη του, ακάθεκτος επειδή δεν έχει να χάσει τίποτα, λειτουργικός και αποτελεσματικός και επειδή έχει να κερδίσει τα πάντα.
Ο Οδυσσέας έχει ξανατεντώσει το τόξο ,το έχει δοκιμάσει, το ξέρει, το γνωρίζει.
Σε κάθε σταθμό της πορείας του σταθεροποιεί και ένα βασικό ενεργειακό κέντρο αρχίζοντας από το κεφάλι τον Κριό και τους Κίκονες μέχρι τον τελευταίο σταθμό τους μμνηστήρες-πόδια,πελματα-Ιχθείς και σφυρηλατεί το ενεργειακό σώμα,,
Αυτή η αργή διαδικασία της καθόδου τελειώνει με την άνοδο και
αστραπιαία περνώντας η ευθυγραμμισμένη η ενέργεια από τα 12 ενεργειακά κέντρα του σώματος φθάνει στο κεφάλι .
Ο χειρισμός της συνείδησης και της ενέργειας γίνεται από την θέση χωρίς οίκτο μέσω της ισχυρής Θέλησης.
Οι ακτίνες με την ταχύτητα του φωτός μπορούν να κατακεραυνώσουν το αδηφάγο ιο ερπετό που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου και χαρίζει αυτή την ηλίθια λογική στους ανθρώπους να προτιμούν την φυλακή του MATRIX από τη ελευθερία τους.
Ο Απόλλων είναι παρών με το τόξο του, που είχε δώσει ο Ίφιτος γιος του Εύρυτου στον βασιλιά της Ιθάκης και η δοκιμασία πραγματοποιείται την ημέρα της γιορτής του Απόλλωνα του Νουμηνίου στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Ο Ποσειδώνας πρέπει να εξευμενιστεί και τα πόδια που ανήκουν στους Ιχθείς, το σπίτι του Ποσειδώνα, πρέπει να είναι καθαρά, και ο Οδυσσέας πλένει τα πόδια του όταν μπαίνει στο παλάτι .Έτσι ο Ποσειδώνας εξευμενίζεται και συναινεί φεύγοντας για τους Αιθίοπες.
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΤΟΝΑΛ
Όλοι μας είμαστε ανόητα πλάσματα όταν συναντάμε τον κόσμο της γνώσης,και αυτή η συνάντηση δεν σημαίνει με κανένα τρόπο την σιγουριά ότι θα αλλάξουμε.
Μερικοί μπορεί να παραμείνουν ανόητοι μέχρι να πεθάνουν.
Κάθε ανθρώπινο όν έχει δύο πλευρές, δύο χωριστές οντότητες, δύο αντίτυπα που αρχίζουν να λειτουργούν από την στιγμή της γέννησής μας.
Το ένα είναι το τονάλ και το άλλο το ναγουάλ
Το Τονάλ είναι ο οργανωτής του κόσμου,είναι ένας προστάτης ένας φύλακας που μετατρέπεται τον περισσότερο καιρό σε φρουρό. Είναι ένας φύλακας που προστατεύει κάτι ανεκτίμητο, το ίδιο μας το είναι.
Έτσι μια ιδιότητά του είναι να δείχνει αφιέρωση και ζήλο στην δράση του. Και εφόσον οι πράξεις του είναι το πιο σημαντικό μέρος της ζωής μας, ευνόητο είναι ότι μπορεί να μεταβληθεί ,στον καθένα μας από .φύλακας σε φρουρό
.Ένας φύλακας έχει ανοιχτό μυαλό και κατανόηση, αντίθετα, ένας φρουρός είναι άγρυπνος ,στενόμυαλος και τις περισσότερες φορές δεσποτικός.
Το τονάλ μέσα σε όλου μας έχει γίνει ένας ταπεινός και δεσποτικός φρουρός ενώ θα έπρεπε να είναι ένας ανοιχτόμυαλος φύλακας.
Το τονάλ είναι καθετί που ξέρουμε και το αποκτάμε από την στιγμή της γέννησής μας. Έτσι ταιριάζει να ειπωθεί πως το τονάλ αρχίζει και συνδέεται αδιάρρηκτα με την γέννησή μας και τελειώνει με τον θάνατό μας και έχει μεγάλη σημασία για την κατανόηση όλων.
Το Τονάλ δημιουργεί τον κόσμο και αυτό δεν βέβαια νατο παίρνει κανείς κατά γράμμα .Είναι σχήμα λόγου, γιατί το Τονάλ δεν μπορεί να δημιουργήσει ούτε να αλλάξει τίποτε,και όμως δημιουργεί τον κόσμο, γιατί η λειτουργία του είναι να κρίνει να εκτιμά και να αντιλαμβάνεται.Με άλλα λόγια το τονάλ δημιουργεί τους κανόνες που με αυτούς αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Μπορείς να πεις ότι είναι ‘ένα Νησί, ένα νησί όπου πάνω σε αυτό έχουμε το καθετί. Υπάρχει ένα προσωπικό για τον καθένα μας και ένα συλλογικό που λέγεται το τονάλ των καιρών.
Το Ναγουάλ τώρα είναι το μέρος του εαυτού μας που δεν ασχολούμαστε διόλου μαζί του. Δεν υπάρχει γι αυτό περιγραφή λόγια ονόματα ούτε αισθήματα ούτε γνώση.
Ο θεός είναι ένα στοιχείο του προσωπικού μας τονάλ και του τονάλ των καιρών .
Ο θεός δεν έχει καμία σπουδαιότητα από το ότι είναι μέρος του τονάλ της εποχής μας. Δεν μπορείς να τον αντιληφθείς αλλά μπορείς να μιλάς γι΄αυτόν.
Αντίθετα το ναγουάλ είναι στην υπηρεσία του πολεμιστή, μπορείς να το αντιληφθείς αλλά δεν μπορείς να μιλάς γι΄αυτό.
Από την στιγμή της γέννησής μας αισθανόμαστε ότι αποτελούμαστε από δύο μέρη. Την ώρα της γέννησής μας και λίγο μετά είμαστε μόνο ναγουάλ. Τότε αισθανόμαστε ότι χρειαζόμαστε ένα αντίβαρο. Μας λείπει το τονάλ και αυτό μας φέρνει από την πρώτη στιγμή ένα αίσθημα ανολοκλήρωσης. Τότε αρχίζει να αναπτύσσεται το τονάλ και γίνεται ζωτικό για την λειτουργία μας, που θαμπώνει την λάμψη του ναγουάλ,το επισκιάζει.Από την στιγμή που είμαστε όλο τονάλ δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να εκκρίνουμε αυτό το παλιό αίσθημα ανολοκλήρωσης που μας συνοδεύει από την στιγμή της γέννησης μας και μας λέει αδιάκοπα ότι υπάρχει ένα άλλο μέρος που μας δίνει την ολοκλήρωση.Από την στιγμή που είμαστε όλο τονάλ αρχίζουμε να δημιουργούμε ζεύγη. Μόνο που δεν συνειδητοποιούμε ότι ζευγαρώνουμε πράγματα του νησιού,όπως σώμα ,ψυχή νόηση ύλη.
Είμαστε τυχαία ζώα.Ξεστρατίζουμε και μες την τρέλα μας πιστεύουμε ότι δίνουμε τέλειο νόημα.
Ο άνθρωπος δεν κινείται ανάμεσα στο καλό και το κακό.
Η πραγματική του κίνηση είναι ανάμεσα στο αρνητικό και το θετικό.
Το τονάλ με τις πανουργίες του αρπάζει το ραβδί και με υπερβολικό ζήλο μας αναγκάζει να εξαλείψουμε και το μικρότερο ίχνος από το άλλο μέρος του πραγματικού ζευγαριού ,το Ναγκουάλ. Έτσι όσο και να προσπαθήσουμε να στερεώσουμε αυτή την άλλη πλευρά το τονάλ δεν μας αφήνει.
Όλο αυτό το χάλι που έχουν τα περισσότερα ανθρώπινα όντα είναι γιατί έχουν αδύνατο τονάλ Δεν υπάρχει λόγος να μεταχειρίζεται τόσο άσχημα το σώμα του.
.Είναι θλιβερό το πώς μαθαίνουμε στην εντέλεια να αποδυναμώνουμε το Τονάλ μας.
Αυτό είναι το παραστράτημα.
Ο πολεμιστής έχει πάντα το ΄΄ κατάλληλο Τονάλ΄΄ ενώ ο μέσος άνθρωπος έχει στην καλύτερη περίπτωση ένα σωστό Τονάλ.
Οι Πολεμιστές προέρχονται από αυτή την πάστα.
Υπάρχουν δύο πλευρές κάθε Τονάλ. Ένα εξωτερικό,η κρούστα,η επιφάνεια του νησιού. Αυτό το μέρος συνδέεται με την δράση και την πράξη.
Το άλλο μέρος είναι η απόφαση και η κρίση,το εσωτερικό Τονάλ,το πιο μαλακό,πιο ευαίσθητο και περίπλοκο.
Το Κατάλληλο Τονάλ είναι αυτό όπου τα δύο αυτά επίπεδα βρίσκονται σε τέλεια αρμονία και ισορροπία.
Για ένα Κατάλληλο Τονάλ,οτιδήποτε βρίσκεται στο νησί του Τονάλ είναι μια πρόκληση Για ένα πολεμιστή καθετί σε αυτό τον κόσμο είναι πρόκληση Και η μεγαλύτερη από όλες είναι φυσικά η αναζήτηση της δύναμης.
Όμως αυτή η δύναμη προέρχεται από το Ναγουάλ,και όταν ένα πολεμιστής βρίσκεται στην άκρη της μέρας,αυτό σημαίνει ότι σιμώνει η ώρα του Ναγουάλ,η ώρα της δύναμης για τον αυτόν.
Οι άνθρωποι είναι εύθραυστα όντα και γίνονται πιο εύθραυστα με τα παραστρατήματά τους. Αυτή είναι η εύκολη διέξοδος. Ο δρόμος του παραστρατήματος.Αντικρύζουν τον κόσμο με την αίσθηση ότι καθετί είναι βαρύ για αυτούς.
ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Ένας κανόνας για τον πολεμιστή είναι είναι να παίρνει τις αποφάσεις του τόσο προσεχτικά, που τίποτε από ότι θα μπορούσε να συμβεί σαν αποτέλεσμα τους να μην μπορεί να τον ξαφνιάσει και πολύ περισσότερο να εξαντλήσει την δύναμή του.
Το να είσαι πολεμιστής σημαίνει να μη είσαι εγωκεντρικός και να παραμένεις άγρυπνος.
Καθετί πρέπει να το δέχεσαι ήρεμα γιατί δεν περιμένεις τίποτε.
Είσαι όλα αυτά μόνο που μπορείς να τα ανεχτείς ακόμη. Πρέπει να εξαλείψεις όλα τα αισθήματα σύγχυσης και να αποκτήσεις την παλικαριά να τα βλέπεις όλα αυτά σαν τον δικό σου οικείο κόσμο.
Μια έκρηξη οργής που νοιώθει μπορεί να τραβήξει τον θάνατό του
Ένας πολεμιστής ποτέ δεν φεύγει από το Τονάλ του ,μόνο το χρησιμοποιεί.
Αυτός είναι ο κόσμος του. Δεν μπορείς να τον παρατήσει κάποιος.
Είναι ανώφελο να νοιώθει θυμό και δυσαρέσκεια με τον εαυτό του.
Αυτό αποδείχνει ότι το Τονάλ του έχει μπλεχτεί σε μια εσωτερική μάχη.
Μια μάχη μέσα στο Τονάλ είναι μια από τις πιο ανόητες αμφισβητήσεις
.Η σφιχτή ζωή ενός πολεμιστή έχει σκοπό να σταματήσει αυτή την πάλη
γιατί ο δρόμος του Πολεμιστή είναι η αρμονία.
Αρμονία πράξεων και αποφάσεων,στην αρχή,και έπειτα ανάμεσα στο Τονάλ και το Ναγουάλ.
Πρέπει να μιλήσεις στο Τονάλ. Γιατί αυτό πρέπει να εγκαταλείψει τον έλεγχο του. Πρέπει όμως να το κάνει με χαρά .Πρέπει να καταλάβει ότι ορισμένα άχρηστα πράγματα όπως η εγωπάθεια και τα παραστρατήματα μόνο οδύνες του φέρνουν.
Το κακό είναι ότι το Τονάλ κρέμεται σε τέτοια πράγματα την ώρα που θα έπρεπε με χαρά του να τα ξεφορτωθεί. Έτσι στόχος είναι να πείσεις το Τονάλ να γίνει ελεύθερο και εύπλαστο.
Γι΄αυτό ένας γνώστης χρειάζεται πάνω από όλα ένα ισχυρό και ελεύθερο τονάλ
.Όσο πιο γερό τόσο λιγότερο κρέμεται από τις πράξεις του και τόσο ευκολότερο τις περιορίζει Το Τονάλ περιορίζεται σε ορισμένες στιγμές,ειδικά όταν είναι αμήχανο
.Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι η διστακτικότητά του,η οποία δεν είναι αληθινή,όμως όταν αιφνιδιάζεται τον κάνει να μαζεύεται. όταν λοιπόν το Τονάλ μαζευτεί τότε το Ναγουάλ σαν να ήταν έτοιμο ξεκινά και κάνει απίστευτα πράγματα.
Όμως όταν το Ναγουάλ αναδύεται μπορεί να φέρει μεγάλη ζημιά στο Τονάλ αν προβάλει χωρίς κανένα έλεγχο.
Το Τονάλ πρέπει να πειστεί με την λογική και το Ναγουάλ με τις πράξεις,μέχρι που το ένα να στηρίζει το άλλο. Το τονάλ κυριαρχεί ,όμως είναι τόσο τρωτό.Το Ναγουάλ, αντίθετα ποτέ η σχεδόν ποτέ δεν εκδηλώνεται.
Όταν όμως το κάνει τότε κατατρομάζει το Τονάλ.
Κάθε χτύπημα στο Τονάλ το οδηγεί στο θάνατό του,και αν αυτό πεθάνει, πεθαίνει και ο ίδιος ο άνθρωπος. Εξαιτίας αυτής της αδυναμίας του,το Τονάλ καταστρέφεται εύκολα,και γι΄αυτό μία από τις ισορροπιστικές τέχνες του πολεμιστή είναι να κάνει το Ναγουάλ να εμφανίζεται με τρόπο που να υποστηρίζει το Τονάλ.
Αυτό είναι τέχνη, ότι μόνο προωθώντας το Τονάλ μπορεί και εμφανίζεται το Ναγουάλ
.ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ.
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΝΑΓΟΥΑΛ
Το Ναγουάλ είναι υπεύθυνο για την δημιουργικότητα, και είναι το μόνο μέρος μας που μπορεί να δημιουργεί. Είναι δε στις διαταγές του πολεμιστή.
Το πλεονέκτημα των πολεμιστών είναι ότι ξέρουν πώς να φθάσουν μέχρι το Ναγουάλ Όμως από την στιγμή που θα βρεθούν εκεί δεν έχουν κανένα πλεονέκτημα,μήτε περισσότερη γνώση από κανένα.
Ποτέ δεν κοιτάμε ολόισια το Ναγουάλ. Πρέπει να ανοιγοκλείνουμε τα μάτια και όχι να τα καρφώνουμε πάνω του .Πρέπει δε να το κοιτάμε σαν κάτι συνηθισμένο και ποτέ από τα αριστερά,γιατί είναι θανάσιμο και δεν χρειάζεται να διπλασιάζεις τους κινδύνους. Τα μάτια μας είναι τα μάτια του Τονάλ,είναι εκπαιδευμένα από αυτό για αυτό και είναι αυτό που τα επικαλείται. Πολλά προβλήματα και δυσκολίες γεννιούνται ,γιατί το Τονάλ δεν σε αφήνει να ξεφύγεις από τα μάτια του.
Την μέρα που θα γίνει αυτό,το Ναγούαλ θαχει κερδίσει μια μεγάλη νίκη.
Όλοι μας επιμένουμε να καθορίσουμε τον κόσμο σύμφωνα με τους νόμους του Τονάλ .Για αυτό ‘όποτε είμαστε αντιμέτωποι με το Ναγουάλ,λυσσάμε να κάνουμε τα μάτια μας πεισματικά και αδιάλλαχτα. Πρέπει λοιπόν αυτό το τμήμα του Τονάλ να κατανοεί αυτή την αντίφαση και πρέπει να προσπαθήσει να απελευθερώσει τα μάτια του ανοίγοντας την όραση
.Σκοπός είναι να πείσεις το Τονάλ σου ότι υπάρχουν και άλλοι κόσμοι που διαβαίνουν μπρος από τα ίδια παράθυρα.
Για αυτό τα μάτια να είναι ελεύθερα, να είναι πραγματικά παράθυρα που εισδύουν μέσα στη οδύνη ή ρίχνουν μια ματιά στην απεραντοσύνη.
Και αυτό θα γίνει όταν είσαι στον κόσμο του Τονάλ να είναι ένα άψογο Τονάλ,όταν θα είσαι στον κόσμο του Ναγουάλ να είναι και εκεί ένα άψογο Ναγουάλ.
Το άλλο που χρειάζεται είναι να μετακινούνται τα μάτια όταν βλέπουν το Ναγουάλ,για να σπάζουν την σαγήνη του. Η αλλαγή της θέσης των ματιών ευνοεί το ξαλάφρωμα του Τονάλ. Αυτή η μετακίνηση πρέπει νάχει σκοπό την ανακούφιση και όχι την διαφύλαξη της τάξης του Τονάλ.
Η την τεχνική δεν είναι για να καλύπτει τον ορθολογισμό του Τονάλ,πιστεύοντας έτσι ότι το σώζει από την εξόντωσή του αλλά για να τον συμπληρώσει.Κάτι ακόμη που πρέπει να ξέρει κανείς ,είναι ότι πρέπει το νησί του Τονάλ πρέπει να είναι τακτοποιημένο και καθαρό,γιατί δεν θα αντέξει την αναμέτρηση με το Ναγουάλ.
Ένα νησί καθαρό δεν φέρνει αντίσταση,σαν να μην υπάρχει τίποτε πάνω του.
Κανείς δεν αντέχει μια σχεδιασμένη συνάντηση με το Ναγουάλ χωρίς μακρόχρονη προετοιμασία. Χρειάζεται χρόνια για να ετοιμαστεί το Τονάλ γι αυτό κανονικά αν ένας μέσος άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με το Ναγουάλ,το πλήγμα θα είναι τέτοιο που θα πεθάνει.
Ο σκοπός της εκπαίδευσης του πολεμιστή είναι να προετοιμάσει το Τονάλ του να μην σκορπίσει. Δύσκολη δουλειά!
.Ένας πολεμιστής πρέπει να μάθει να είναι άψογος και ολότελα άδειος πριν ακόμη να αντιληφθεί την συνάντηση με το Ναγουάλ.
Η όραση πρέπει να είναι άμεση,γιατί ο πολεμιστής δεν χάνει τον καιρό του για να ανακαλύψει τι είδε,γιατί τότε μπαίνει σε σύγχυση και χάνεται σε αυτήν
Η ΄΄ όραση΄΄ πρέπει να είναι άμεση γνώση.
Είναι σπουδαίο για ένα πολεμιστή να ξέρει πότε ακριβώς θα αφήσει το Τονάλ του να μαζευτεί και πότε θα το σταματήσει. Είναι μεγάλη τέχνη αυτό.
Ένας πολεμιστής πρέπει να παλεύει λυσσασμένα για να περιορίσει το Τονάλ του.
Αλλά την ώρα που αυτό μαζεύεται,πρέπει να αναστρέψει αυτή την πάλη για να σταματήσει αυτό το μάζεμα.
Μόλις λοιπόν το Τονάλ μαζεύεται ,ο πολεμιστής κλείνει την πόρτα πίσω του αμέσως για να μην τον σαρώσει ο άνεμος.
Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου,πέρα από την πύλη των ματιών του τονάλ λυσσομανάει ο άνεμος.
Άνεμος αληθινός που σαρώνει την ζωή.
Όσο το Τονάλ δεν προκαλείται και τα μάτια του είναι συντονισμένα μόνο για τον κόσμο του τονάλ, ο πολεμιστής βρίσκεται σε ασφαλές μέρος.
Γνωρίζει τον τόπο και όλους τους κανόνες.
Κατά κανόνα το τονάλ πρέπει να φυλάγεται με κάθε τρόπο όποτε απειλείται.
Δεν έχει σημασία με ποιόν τόπο θα αμυνθεί.Αυτό που έχει σημασία είναι το ότι το Τονάλ του πολεμιστή πρέπει να γνωριστεί και με άλλες εναλλακτικές λύσεις για τον περιορισμό του Τονάλ,και ταυτόχρονα βοηθάει και το σταμάτημα του Τονάλ προτού βρεθεί έξω από την σκηνή.
Το Ναγουάλ μπορεί να κάνει απίστευτα πράγματα.
Το πιο απίστευτο όμως είναι ότι αυτός που τα κάνει δεν ξέρει πως γίνονται.
Ξέρει μόνο ότι τα κάνει.
Ο πολεμιστής μαθαίνει να κατευθύνει την θέλησή του σε ένα σημείο και να την συγκεντρώνει όπου θέλει.
Είναι σαν η θέλησή του, που έρχεται από την μέση του σώματός του, να είναι μια απλή φωτεινή ίνα,μία ίνα που μπορεί να κατευθυνθεί όπου θέλει.
Αυτή η ίνα είναι ο δρόμος για το Ναγουάλ.¨η αλλιώς ο πολεμιστής βυθίζεται στο Ναγουάλ μέσα από αυτή την ίνα
Σαν βυθιστεί η έκφραση του Ναγουάλ είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας.
Αν είναι ο πολεμιστής είναι εύθυμος ,εύθυμο θα είναι και το Ναγουάλ,αν είναι καταθλιπτικός το ίδιο και το Ναγουάλ.
Η όραση εξωτερική ανήκει στον Απόλλωνα Ήλιο Λέοντα
και η εσωτερική στην Άρτεμη Υδροχόο Ουρανό.
Η Πηνελόπη είναι το Άγνωστο, το ναγουάλ και η σιωπηλή γνώση
Ο Οδυσσέας είναι το Γνωστό, η λογική και το τονάλ.
Στο βλέμμα της Πηνελόπης καθρεφτίζεται η περιφρόνηση, γι’αυτούς που εκπίπτουν συνεχώς στη κατηγορία των δούλων και μνηστήρων
και είναι ο χειρότερος θάνατός … αυτό “το καθρέφτισμα”.
Στο βλέμμα του Οδυσσέα “λάμπει” το αδυσώπητο,
αυτό που αντίκρισε όταν ατένισε το άπειρο και αναμετρήθηκε μαζί του
και είναι αρκετά αποτελεσματικό.
Αυτά τα δύο βλέμματα θα κρατήσουν την μοίρα του κόσμου στα χέρια τους κάποια νύχτα που θα είναι η πιο μεγάλη του χρόνου και θα γυρίσουν τον τροχό στη ιστορία της ανθρωπότητας και του χρόνου.
Και αυτή η νύχτα αλλά και η επόμενη μέρα που ξημερώνει
δεν είναι πολύ μακριά….
Πλησίασε πολύ κοντά μου με το τόξο και τα βέλη του.
Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και το βλέμμα του
είχε μια λάμψη φωτιάς και μια φλόγα χόρευε
όταν μου ψιθύρισε με τα πτερόεντα λόγια του.
Θέλω να με ερωτευτείς Πηνελόπη
να μείνεις κοντά μου για πάντα
έως την αιωνιότητα και μια ημέρα.
Μα πάνω απ όλα θέλω να με θυμηθείς.
Εγώ είμαι Εσύ!
ΕΓΩ ΕΊΜΑΙ
που κάποτε ήμασταν ΕΜΕΊΣ … οι ΔΥΟ.
Άνοιξα τα μάτια μου.
Το φως του φεγγαριού είχε τρυπώσει από τα ανοιχτό παράθυρο
και στο κομοδίνο ήταν αφημένο ένα κοχύλι από την πρωτογενή Αιγηίδα και ένα φλοιό από ένα κούτσουρο της μεγάλης Ένότητας από την Θεσσαλία.
Αναρωτήθηκα αν ήταν όνειρο όταν ξύπνησα….
από την πρώτη αχτίνα του ήλιου που μπήκε από μια ρωγμή του χρόνου στα μάτια μου αρχίζοντας να ξημερώνει…
Ε.Π
21 ος αιών
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ
σφυρίζουν τον Σκοπό σε ένα θέατρο του δρόμου
ενωτικά γιορτινό
δύο Κύκνοι στον ίδιο της Ιστορίας ποταμό.