Α. Το εισιτήριο για το Άψογο

Α ψογοσύνη:
Σωστή χρήση ενέργειας!

 

Είχε νυχτώσει όταν ο Δον Χουάν μιλούσε για το σπάσιμο του εσωτερικού καθρέφτη.
Η αβεβαιότητα είναι δεδομένη είπε,
οι πολεμιστές περνούν χρόνια σε ένα τέλμα, όπου δεν είναι ούτε μέσοι άνθρωποι ούτε
οραματιστές.
Θα σου πω το εισιτήριο ενός οραματιστή είπε μετά από κάποια λεπτά σιωπής.
Θα σου πω την ιστορία του θανάτου μου.

Άρχισε να διηγείται πώς ο δάσκαλος του τον περιμάζεψε, όταν τον βρήκε μισοπεθαμένο ,

πως φοβόταν ένα τέρας που έβλεπε συνέχεια και δεν απομακρυνόταν ποτέ από την χασιέντα που τον φιλοξενούσαν, την ζωή του με αυτούς τους παράξενους ανθρώπους ανθρώπους και την εκπαίδευση του.Τον πήραν στην στην αρχή και του έδειξαν ένα μέρος του σπιτιού υπό κατασκευή

και του είπαν πως συμβόλιζε την ζωή του και τις πράξεις του

και ότι ήταν ένα δοκάρι που ίσως να στήριζε την οροφή.
Μέχρι να το βάλουμε πάνω στην οροφή δεν ξέρουμε αν θα αντέξει το βάρος του.

Ο Δον Χουάν ήταν ανίκανος να αντιληφθεί την σημασία των λέξεων αυτών

αλλά παρέμεινε μαζί τους παρόλο που τους θεωρούσε ακατανόητους και τρελούς.
Συνειδητοποιούσε όμως τις σχέσεις ιεραρχίας μεταξύ τους.
Έμεινε έκπληκτος που κανείς δεν ήταν καλύτερο ή ανώτερος από τον άλλον.
Μερικοί έκαναν πράγματα που δεν μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι,

αλλά αυτό δεν τους έκανε ανώτερους απλά διαφορετικούς.Έμεινε γύρω στα τρία χρόνια σε αυτό το σπίτι και αμέτρητα πράγματα

του συνέβησαν αλλά δεν τα θεώρησε σημαντικάΚάποια στιγμή μάλιστα είδε πως αυτό που φοβόταν σαν τέρας

δεν ήταν παρά μια δική του προβολή και ζήτησε εξηγήσεις .Ο δάσκαλος του είπε πως ήταν ο φόβος του που τον έκανε να βλέπει

ένα απλό κύμα ενέργειας σαν τέρας και ότι θα τον καταβρόχθιζε ήταν συμβολικό.
Ο πραγματικός εχθρός είναι η βλακεία σου του είπε και βρίσκεσαι σε θανάσιμο

κίνδυνο να σε καταβροχθίσει πάντα αυτό το τέρας..

Όμως ο Δον Χουάν αισθανόταν ξεγελασμένος και δεν ήθελε να ακούσει

τίποτα για αυτές τις ανόητες δηλώσεις.
Ζήτησε τους μισθούς του και την άδεια να φύγει..
Ο έξω κόσμος ήταν ένα ερωτηματικό για αυτόν .
Τον αποζητούσε.
Ήταν νέος είχε λεφτά και δίψα για ζωή.
Έφυγε χωρίς να τους ευχαριστήσει.
Ο δάσκαλος του είχε πει πως ήταν δυνατός και είχε μείνει λίγος χρόνος

να κανονίσει κάποια πράγματα πριν τον 'προλάβει' ο κόσμος.
Εννοούσε πως δεν είχα ιδέα για την κόλαση στην οποία κατευθυνόμουν

και ότι είχα λίγο χρόνο να οργανώσω τις άμυνες μου και τους σιωπηλούς προστάτες.
Οι σιωπηλοί προστάτες είναι μια ροή ανεξήγητης ενέργειας

που έρχεται σε ένα πολεμιστή όταν δεν λειτουργεί τίποτα άλλο.
Ένα σωσίβιο κάτι σαν τον από μηχανής θεό.Έφυγε λοιπόν και κατευθύνθηκε βόρεια.
Η μεγάλη του δύναμη μαζί με την νεοαποκτημένη πονηριά

του επέτρεπαν να βρει δουλειά εύκολα.

Συνάντησε μια νεαρή χήρα και τα παιδία ης και χωρίς να το καταλάβει

ανέλαβε τον ΄ρόλο του πατέρα και συζύγου.
Οι καινούργιες ευθύνες τους φόρτωσαν ένα μεγάλο βάρος.
Έζησα στιγμές καθαρής ευτυχίας κοντά τους και δεν πρόσεξα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.Αντιλήφτηκα πως έχανα την αίσθηση αποστασιοποίησης που είχα στο σπίτι του δάσκαλου

και έβρισκα να ταυτίζομαι με τους ανθρώπους που με περιέβαλαν..
Όσο περνούσε ο καιρός η ελεύθερη αγάπη του έγινε ένα πάθος

που τον έκανε να χάνει την αποτελεσματικότητα του..
Το μόνο που είχε ήταν πια γήινες ανάγκες απελπισία και εγκατάλειψη ,

τα κύρια χαρακτηριστικά του κόσμου της καθημερινής ζωής..Ο πιο αποκαρδιωτικός όμως πόνος έβγαινε από την γνώση

ότι στραγγιζόταν η φυσική του ενέργεια χωρίς φυσικά να έχει κακή υγεία.
Μια μέρα παρέλυσε εντελώς και έμεινε στο κρεβάτι να κοίτεται και να σκέφτεται.
Συνειδητοποίησε πως απέτυχε γιατί δεν είχε ένα αφηρημένο στόχο

και ότι οι άνθρωποι του σπιτιού ήταν εξαιρετικοί γιατί ο αφηρημένος στόχο τους

ήταν το κυνήγι της ελευθερίας,

παρόλο που δεν καταλάβαινε τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η έννοια.
Έκανε την ανακεφαλαίωση της ζωής του και κατάλαβε πως την μοναδική φορά

που δεν ήταν φτωχός και δεν είχε συγκεκριμένες ανάγκες

ήταν τα χρόνια που ζούσε στο σπίτι και είχε κλωτσήσει την ευκαιρία να είναι μαζί τους.
Πέρασε ένας ακόμη χρόνος στο διάστημα που προσπαθούσε να καταφέρει κάτι.

Αλλά δεν μπόρεσε να ευημερήσει και είχε φθάσει σε πλήρη αδιέξοδο.Περίμενε το θάνατό του και μαζί του τα παιδιά και η γυναίκα,

μαζί με τα υποσιτισμένα σώματα τους.
Μια μέρα φαντάστηκε ότι άλλαξε η τύχη του.
Βρήκε μια προσωρινή δουλειά στην περίοδο του θερισμού.
Αλλά το πνεύμα είχε άλλα σχέδια για αυτόν.
Δυο μέρες μετά την δουλειά κάποιος του έκλεψε το καπέλο.

Δεν είχε την δυνατότητα να αγοράσει καινούργιο αλλά

του ήταν απαραίτητο να δουλεύει κάτω από τον ήλιο.
Έφτιαξε ένα είδος με κουρέλια και χούφτες από άχυρο.
Η εμφάνιση του προκάλεσε αφάνταστο γέλιο αλλά τους αγνόησε.
Είχε στο νου του τις ζωές των τριών ανθρώπων που εξαρτώνταν

από την εργασία του, όμως αυτοί δεν σταματούσαν.
Γελούσαν τόσο πολύ που ο επιστάτης φοβήθηκε ότι θα ξεσηκωνόταν

και απέλυσε τον Δον Χουάν.
Μια άγρια οργή τον συνεπήρε και παρέσυρε κάθε έννοια φρονιμάδας και προσοχής.
Ήξερε ότι είχε αδικηθεί.
Άφησε μια διαπεραστική κραυγή και βούτηξε ένα από τους άντρες

και ήταν έτοιμος να του σπάσει το κεφάλι.

Σκέφτηκε όμως τα πεινασμένα παιδιά και τα αδύνατα κορμάκια τους

που περίμεναν μαζί του τον θάνατο κάθε βράδυ ακούμπησε κάτω τον άνθρωπο και απομακρύνθηκε.
Ήταν εξαγριωμένος με τον εαυτό του.
Κάθισα εκεί κοιτάζοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους

και άρχισα να κλαίω, συνέχισε ο Δον Χουάν.
Με κοίταζαν σαν να ήμουν τρελός αλλά δεν με ένοιαζε,.
Είχα περάσει το σημείο που με ένοιαζαν τέτοια πράγματα.
Μόλις καταλάγιασε η οργή του ήρθε ένας σιωπηλός προστάτης.
Είχε την μορφή ΄κύματος ενέργειας που τον άφησε με τη αίσθηση

ότι ο θάνατος του θα ήταν άμεσος.
Οι εργάτες συνέχιζαν να τον κοροϊδεύουν και να γελούν.
Είχαν κάθε δικαίωμα να τον γελοιοποιούν.’

Είχε βρεθεί στο κατώφλι της αιωνιότητας και δεν το είχε καταλάβει.
Κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ο δάσκαλος του όταν του έλεγε ότι η βλακεία

ήταν ένα τέρας που τον είχε κατασπαράξει.
Είχα χάσει την ευκαιρία και τώρα διασκέδαζα αυτούς τους ανθρώπους.
Το πνεύμα δεν μπορούσε να ενδιαφερθεί για την απελπισία μου.
Ήμασταν τόσο πολλοί μέσα στις μικρές ιδιωτικές κολάσεις για να μας δώσει κάποια σημασία..
Γονάτισα νοτιανατολικά ένα τεράστιο κύμα ΄έφτασε τότε και η μαυρίλα με συνεπήρε.
Το φως της ζωής μου έσβησε.
Η κόλαση είχε τελειώσει ήμουν ελεύθερος.

Οι σύγχρονοι οραματιστές αποκαλούν την διαδικασία της κατάργησης αυτής

εισιτήριο για το άψογο ή τον συμβολικό τους θάνατο.Πέθανα σε αυτό το χωράφι και είδα την συνείδηση να φθάνει στον Αετό,

αλλά επειδή είχα κάνει την ανακεφαλαίωση άψογα δεν κατάπιε και με έφτυσε.
Ήταν σαν να μου έλεγε πήγαινε πίσω και προσπάθησε πάλι.Βρέθηκα σε ένα ρηχό τάφο στην άκρη του χωραφιού

και με τα νύχια του έσκαψε και βγήκε έξω..
Τον ρώτησα αν έψαξε για τους δικους του και μου απάντησε

ότι οι οραματιστές δεν ψάχνουν για κανένα.Οι άνθρωποι πρέπει να φτιάχνουν γέφυρα να ενωθούν μαζί τους

και ότι ζουν με μια περίεργη κλίση,
Αυτή που περιγράφεται αποκλειστικά με τις λέξεις ….και όμως...

στο λυκόφως ενός συναισθήματος.
Όταν τα πάντα έχουν σωριαστεί γύρω τους δέχονται ότι η κατάσταση είναι φοβερή και αμέσως ξεφεύγουν στο λυκόφως ενός συναισθήματος που παίρνουν μαζί τους να τους ζεσταίνει
ΚΙ' ΌΜΩΣ.... θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν αλλιώς…. !

Είναι το εισιτήριο για το άψογο,

μια ευκαιρία για την... Ελευθερία?

Δον Λεόν
21ος Αιών