Σ. Πλάθοντας ένα ρόλο

.

 

Σ τανιλάβσκι:
Πλάθοντας ένα... ρόλο.

Στην αρχή του έργου, ο μεγάλος ηθοποιός φαινόταν σαν να μη ήθελε

να τραβήξει την προσοχή του κοινού

Αν ήθελε θα μπορούσε να το πετύχει με μια παύση.
Όμως…
Ο Σαλβίνι προχώρησε πιο κοντά στη έδρα των δόγηδων,

έμεινε μια στιγμή συμμαζεμένος, συγκεντρωμένος στις σκέψεις του

και τότε χωρίς να το καταλάβουμε πως, πήρε στα χέρια του

ολόκληρο το ακροατήριο του μεγάλου θεάτρου της όπερας του Μπολσόι.

Νόμιζες πως αυτό το πέτυχε με μια μονάχα κίνηση.
Χωρίς να κοιτάξει το κοινό, τέντωσε το χέρι του και μας άδραξε γερά,

λες και ήμασταν μυρμήγκια οι μύγες.
Έσφιγγε το χέρι του και νοιώθαμε τον άνεμο της συμφοράς,

το άνοιγε κι' ήταν χαρά και ευφρόσυνη.
Μας είχε στην εξουσία του και θα μας κρατούσε ως το τέλος του έργου

μα κι'έπειτα ,για πολύ καιρό .
Τώρα καταλαβαίναμε ποιος ήταν και τι ήταν αυτή η μεγαλοφυΐα

και τι μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτόν.

Στην αρχή φαινόταν Οθέλος, σαν ο Οθέλος να μην ήταν καθόλου Οθέλος,

αλλά Ρωμαίος. Δεν είχε μάτια για τίποτα μόνο για την Δυσδαιμόνα.

Μονάχα αυτήν σκεφτόταν, η πίστη του σ'έκεινη ήταν απεριόριστη

και βλέπαμε κατάπληκτοι πως ο Ιάγος κατάφερε να μεταμορφώσει αυτόν τον Ρωμαίο,

σε Οθέλο τρελό από την ζήλια του.

Πώς να σας κάνω να νιώσετε την ισχυρή δόνηση,

από την εντύπωση που προκαλούσε ο Σαλβίνι;

Ίσως αναφέροντας τα λόγια του ποιητή:

Πως ‘ η δημιουργία είναι για τη ν αιωνιότητα'.Έτσι έπαιζε ο Σαλβίνι.
Για την αιωνιότητα!

Που βρίσκονται τα σύνορα της... Αιωνιότητας?

Ελ. Λάϊονς
21ος Αιών