Πρόσταξε η γαλανομάτα θεά του Ολύμπου, την βασίλισσα της Ιθάκης.
Ώρα για να διεκδικήσει κάποιος το τόξο του μεγάλου Εξερευνητή!
Ψιθύρισε η κόρη του Δία, στην κόρη του Ικαρίου.
Ώρα για τον διαγωνισμό του Τόξου!
Συμβούλεψε η Αθηνά, την Πηνελόπη.
Aνέβηκε
στα ψηλά δωμάτια του παλατιού, η Πηνελόπη, ύστερα από προτροπή της Αθηνάς.
Στα χέρια της κρατούσε ένα χαλκινοφίλντισι κλειδί και όταν άνοιξε
Ώρα για να διεκδικήσει κάποιος το τόξο του μεγάλου Εξερευνητή!
Ψιθύρισε η κόρη του Δία, στην κόρη του Ικαρίου.
Ώρα για τον διαγωνισμό του Τόξου!
Συμβούλεψε η Αθηνά, την Πηνελόπη.
Aνέβηκε
στα ψηλά δωμάτια του παλατιού, η Πηνελόπη, ύστερα από προτροπή της Αθηνάς.
Στα χέρια της κρατούσε ένα χαλκινοφίλντισι κλειδί και όταν άνοιξε
την λαμποκοπούσα πόρτα της μυστικής κάμαρης ακούστηκε ένας βαρύς θόρυβος.
Προχώρησε ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς και κατευθύνθηκε στο Τόξο
Προχώρησε ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς και κατευθύνθηκε στο Τόξο
με την φαρέτρα περίλυπη.
Ήταν το δώρο του Ιφιτου, το Τόξο του Απόλλωνα, αλλά ο Οδυσσέας
δεν το πήρε μαζί του όταν ξεκίνησε την μεγάλη εξερεύνηση του Κόσμου.
Η περίφρων κόρη του Ικάριου ,το άγγιξε και,
Η περίφρων κόρη του Ικάριου ,το άγγιξε και,
δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια της.
Έκλαιγε για την εξορία, την μοναξιά, την αγωνιά του Ανθρώπου ,αιώνες τώρα, να βασανίζεται χωρίς τέλος, χωρίς οίκτο.
Έκλαιγε μ'αναφιλητά για τα παιδιά που δεν έχουν προλάβει να χαρούν την ξεγνοιασιά ,την νεότητα ,την αθωότητα, που τους ταιριάζει.
Έκλαιγε για τις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να μοιραστούν την ζωή τους
Έκλαιγε για την εξορία, την μοναξιά, την αγωνιά του Ανθρώπου ,αιώνες τώρα, να βασανίζεται χωρίς τέλος, χωρίς οίκτο.
Έκλαιγε μ'αναφιλητά για τα παιδιά που δεν έχουν προλάβει να χαρούν την ξεγνοιασιά ,την νεότητα ,την αθωότητα, που τους ταιριάζει.
Έκλαιγε για τις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να μοιραστούν την ζωή τους
μ'ενα ταίρι που θα εκτιμούσαν, θ'αγαπούσαν και θα σεβόταν.
Ακόμη θρηνούσε για τους άντρες που έχουν χάσει την την περηφάνια τους,
Ακόμη θρηνούσε για τους άντρες που έχουν χάσει την την περηφάνια τους,
την τιμή τους, τον στόχο , τον προορισμό τους που, όφειλαν να έχουν.
Έκλαιγε γοερά η Πηνελόπη, για τους ανθρώπους όλων των εποχών,
Έκλαιγε γοερά η Πηνελόπη, για τους ανθρώπους όλων των εποχών,
όλων των φυλών και των φύλων, όλων των θρησκειών,
που γεννιούνται και πεθαίνουν μόνοι τους, εξαπατημένοι απ'όλα, που έχουν καταδικαστεί σ'ενα τόσο άνισο και δύσκολο αγώνα.
Σ'ένα αγώνα που, πάντα, μα πάντα, κάτι τους ξεπερνά και στο τέλος τους νικά..
Κι'όταν στέρεψαν τα δάκρυα, κατέβηκε τις μαρμαρένιες σκάλες,
Σ'ένα αγώνα που, πάντα, μα πάντα, κάτι τους ξεπερνά και στο τέλος τους νικά..
Κι'όταν στέρεψαν τα δάκρυα, κατέβηκε τις μαρμαρένιες σκάλες,
ακούμπησε σ'ένα Στύλο και παρέδωσε το Τόξο,
στο Τηλέμαχο και στους Μνηστήρες.
Στο πρόσωπο της ήταν ζωγραφισμένη η αυστηρότητα αλλά ,
Στο πρόσωπο της ήταν ζωγραφισμένη η αυστηρότητα αλλά ,
βαθιά μέσα της
ήλπιζε και ευχόταν να έχει επιστρέψει ο Οδυσσέας ,
να είναι πια εδώ
και να διεκδικήσει τον Τίτλο του.
Υπάρχει κανείς που να μπορεί να λυγίσει το Τόξο
Υπάρχει κανείς που να μπορεί να λυγίσει το Τόξο
και να περάσει το βέλος
Εγώ είμαι... ο Οδυσσέας...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είναι το τόξο;;;;
θα πρέπει και να το... αποδείξεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπροστά σου είναι... το Τόξο και τα τσεκούρια... αριθμημένα.
Δοκίμασε...να σε δούμε...!!!
θα δοκιμάσω θα μπω ! θα βυθιστω στο αγνωστο ΜΕ ΤΟΛΜΗ σε αυτή ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ! με νηφαλιώτητα , ταπεινωτητα, τιμη , και ΑΨΟΓΟΣΥΝΗ ΤΕΧΝΙΚΗΣ για να πετύχω το στόχο χωρίς να ταυτιστώ με αυτόν ! θα τολμήσω για την τολμη ! την δοκιμασια! την επιτευξη ! οχι με την ταυτιση του στοχου! δωσε μου το τοξο ! ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΤΟΞΟ ! ΤΟ ΒΕΛΟΣ ! Θα τομλησω το λυγισμα με αγαπη και οτι βγει ! και απο την ηττα θα μαθω θα διδαχτω ! αρκει να τολμησω ! ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΩ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟ ! ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΨΟΓΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΡαψωδία φ
ΑπάντησηΔιαγραφή115
δε θα πονώ πια, τι η καλή μητέρα μου άλλον άντρα
δε θά 'παιρνε να φύγη, αφού θά 'μνησκα εγώ κατόπι
άξιος τα όπλα τα λαμπρά του κύρη να σηκώνω.»
Κι ορθός πετάχτηκε, έβγαλε την πορφυρένια χλαίνα
από τους ώμους, και μαζί το κοφτερό σπαθί του.
120
Χαντάκι σκάβει ολόμακρο, και τα πελέκια αράδα
στήνει με στάφνη ισιώνοντας, το χώμα στρώνει γύρω·
κι όλοι θαμάζαν βλέποντας την τόση τάξη του έργου,
αν και ποτές πρωτύτερα δεν τό 'χε δη και μάθει.
Και στο κατώφλι στέκοντας δοκίμαζε το τόξο,
125
Και τρεις φορές το τράνταξε με βία να το τεντώση,
και τρεις τού 'λειψε η δύναμη, κι ας τό 'λπιζε την κόρδα
πως θα τεντώση, με σαϊτιά τ' αξίνια να περάση.
Στην τέταρτη τραβώντας το μ' ορμή το τέντωνε, όμως
όχι ο Οδυσσέας τού 'γνεψε και του έκοψε τη φόρα.
130
Και τότες ο αντρειόψυχος Τηλέμαχος τους είπε·
«Αλλοίς μου, ή πάντα αδύναμος θένα 'μαι εγώ και χαύνος,
ή νιός είμαι και δύναμη στα χέρια μου δε νιώθω,
μπρος σ' άντρα να διαφεντευτώ που θα με βρίση πρώτος.
Μα ελάτε, εσείς στη δύναμη που με περνάτε, αρχίστε
135
τη δοκιμή του δοξαριού, να τελεστή ο αγώνας.»
Είπε, και χάμου απίθωσε το τόξο, γέρνοντάς το
στο κολλητό κι ωριόξεστο σανίδωμα της θύρας,
και τη σαγίτα ακούμπησε στην όμορφη κρικέλα,
και πήγε πάλε στο θρονί που αρχίτερα καθόταν.
Να προσέχεις... Τηλέμαχε!
Το τόξο είναι δικό σου, όπως και αυτή η ενθουσιώδης καθαρή καρδιά
με το λαμπερό βλέμμα!
Να το χειριστείς με δύναμη, με γνώση, με σοφία, με αψογοσύνη και μέτρο;)!
Υπάρχει εκείνος που άλλαξε την εστίαση της καρδιάς του, απ τον ξένο Ιουδαιοφερμένο θεό, στης Εστίας-Πατρίδας του τα θεία νομιζόμενα κι όχι τυφλά πιστευόμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνος και μόνο μπορεί να λυγίσει το Τόξο και να περάσει το βέλος ανάμεσα από τις οπές... 12 τσεκουριών.
Εκείνος και μόνο μπορεί να λυγίσει το Τόξο και να περάσει το βέλος ανάμεσα από τις οπές... 12 τσεκουριών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνος μόνο που όταν φθάσει στο νησί του
γνωρίζει σε ποια κατεύθυνση θα στραφεί
και δύναμη από ποιο κέντρο
θα αντλήσει αποφασιστική
...ανώνυμε περιεκτικέ σχολιαστή!