Χ. Ραψωδία Οδύσσειας

ΡΑΨΩΔΙΑ χ: κυνηγώντας ένα Άγνωστο Χ
.... σε Γνωστή εξίσωση του Φ

Τότε ο Οδυσσέας ο πολυμήχανος γυμνώθη απ΄τα κουρέλια
και στο κατώφλι απάνω πήδηξε, κρατώντας το δοξάρι
και το γεμάτο σαιτολόγο του, και τις γοργές σαγίτες:
αυτού, μπροστά στα πόδια του, άδειασε και στους μνηστήρες είπε.
Πια τέλος πήρε αυτό το αλύπητο δοκίμι μας, και τώρα διαλέγω άλλο σημάδι,
 που άνθρωπος κανείς δε βρήκε ακόμη,
να ιδώ αν πετύχω κι αν ο Απόλλωνας μου δώσει αυτή τη δόξα.

Αὐτὰρ ὁ γυμνώθη ῥακέων πολύμητις Ὀδυσσεύς,
ἆλτο δ' ἐπὶ μέγαν οὐδὸν ἔχων βιὸν ἠδὲ φαρέτρην
ἰῶν ἐμπλείην, ταχέας δ' ἐκχεύατ' ὀϊστοὺς
αὐτοῦ πρόσθε ποδῶν, μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἔειπεν·

"οὗτος μὲν δὴ ἄεθλος ἀάατος ἐκτετέλεσται·
νῦν αὖτε σκοπὸν ἄλλον, ὃν οὔ πώ τις βάλεν ἀνήρ,
εἴσομαι, αἴ κε τύχωμι, πόρῃ δέ μοι εὖχος Ἀπόλλων."

Λειώδης
Ο λείος γυαλιστερός Λειώδης είναι ένας μάντης. Ένας γλοιώδης μάντης των μνηστήρων που προφητεύει ότι ο Οδυσσέας έχει χαθεί και οι τραπεζοφάγοι οργιάζουν ανενόχλητα.
Καφετζούδες, χαρτορίχτρες, ρούνοι, αστρόπληκτοι, λείες γυάλινες σφαίρες, και εντόσθια ζώων επιδίδονται στην μαντεία και στην κερδοσκοπία. Από τον αναίσχυντο τσαρλατανισμό στην … βαθειά άγνοια. Γιατί συντρώγει με τους μνηστήρες παρά τους πόδας του Αντίνοου και του Ευρύμαχου;
Η αδυναμία του ανθρώπου να εξηγήσει κάποια φαινόμενα, η αβεβαιότητα και η ομίχλη ενός δρόμου, η έλλειψη αυτογνωσίας, ο φόβος του θανάτου τον οδηγούν σε ιστούς αραχνών και μελλοντολόγων.
Ο θεοκρατικός Αντίνοος αφορίζει την αστρολογία και την μαντεία, αλλά ο ίδιος την χρησιμοποιεί για να αποδείξει την παρουσία του. Μάγοι αστρολόγοι προσκυνούν το βρέφος οδηγούμενοι από ένα αστέρι και πολλοί μάντεις προφητεύουν τις βασιλείες που επιθυμεί. Κρατά για λογαριασμό του αυτή την γνώση για να διαφεντεύει το ποιμνίο.
Από την άλλη ο Ευρύμαχος, πιο “ορθολογιστής” ανοίγει μάχες παραθύρων με ειδικούς άσχετους να αποδείξουν κάτι που αγνοούν και τους διαφεύγει κάτω από την μύτη τους. Χρειάζεται να έχεις μελετήσει καλά κάτι για να μπορείς να το απορρίψεις παντελώς ή να το δεχθείς ως ένα βαθμό.
Όσο επηρεάζουν οι άνθρωποι ένα πλανήτη με τις σκέψεις τους και τις πράξεις τους άλλο τόσο επηρεάζει και ο πλανήτης αυτούς γιατί η σχέση είναι ταυτόχρονη, συγχρονιστική και ισχύει ο τρίτος νόμος του Νεύτωνα για την αλληλεπίδραση στο σύμπαν και ο λόγος του Ερμή του τρισμέγιστου. “Όπως τα πάνω έτσι και τα κάτω”.
Δεν υπάρχει πραγματική μοναξιά και απομόνωση αλλά ροϊκός συσχετισμός σε ένα “τα πάντα ρει”.
Η αστρολογία μόνο σαν μέθοδος αυτογνωσίας, χάρτης και οδηγός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς και οι γιατροί κι οι θεραπευτές καλό είναι να την γνωρίζουν αποφεύγοντας την μοίρα του Κενταύρου Χείρωνα.
Ο Οδυσσέας έχει την δική του τρέλα, παρ όλο που μερικοί έχουν πουλήσει πανάκριβα την δική τους και έχουν θησαυρίσει επί της γης, δεν την αγοράζει. Έχει και την δική του ερμηνευτική λογική σαν απόγονος του Ερμή και είναι αυτόφωτος σαν εγγονός του Αυτόλυκου.Κρύβει στο άνδρο των Ναίδων τα δώρα των Φαιάκων μαντικό τρίποδα και λέβητα.Έχει και ένα σπαθί να κόβει και να λύνει διφορούμενους κόμπους και σκουριασμένους δεσμούς. Έχει γνωρίσει πολλούς μάντεις και μάντισσες.Από απατεώνες έως χαρισματικούς ανθρώπους,Κάλχες, Τειρεσίες, Κασσάνδρες, Θεοκλύμενους και τα μαντικά τους ραβδιά.
Τον Λαβύρινθο τον εποπτεύει από ψηλά γιατί έχει της Αντίληψης τα φτερά.Έχει συναντήσει κόκκινα σκουφάκια αρκετά στην νεότητα του και έχει μάθει από αυτά. Δεν είναι πεινασμένος για τίποτα. Είναι χορτάτος.Έχει γνωρίσει μεγάλες αγάπες , μερικές πήγαν στον παράδεισο και έχει ζήσει σημαντικούς έρωτες. Στην ωριμότητα του ενδιαφέρεται μόνο για ένα ευθύ νησί και κάποιους ανθρώπους που ζουν εκεί. Μία συνάντηση τον ενδιαφέρει στα ψηλά δωμάτια του παλατιού και ένα παραμύθι.Αυτό της ωραίας κοιμωμένης…που ξυπνά.
Αγέλαος
Γιος του Δαμάστορα, ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης, που τον σκότωσε ο Οδυσσέας με το ακόντιό του। Οδύσσεια(υ 321, χ 131, χ 247).Από τον γιο του Οίνοπα, ενός μέθυσου από το κρασί μυστικών δείπνων, στον γιο του Δαμάστορα που δαμάζει όχι τα κύματα, αλλά τα πλήθη,
στον αγέλαστο σκυθρωπό οδηγό μιας αγέλης μάζας λαού, τον Αγέλαο.Με τις πλάτες και την υποστήριξη των δύο αρχηγικών μνηστήρων, ο Αγέλαος από ένα άκρατο ιδεαλισμό ποδηγετεί τον λαό φθάνοντας μέχρι ένα στυγνό υλισμό.Δικτάτωρ, λαϊκιστής, τυχοδιώκτης, πνευματιστής, υλιστής, θεοκρατικός, προλεταριακός, οδηγεί τις αμορφοποιήτες μάζες σε μια άσκοπη αιματοχυσία.Εμμένων στις θέσεις του στην εξουσία, δεν διστάζει να σκοτώσει τον Ταύρο και να θυσιάσει το παιδί του για χάρη του σκοπού και όλα τα παιδιά του κόσμου να γνωρίζουν την φρίκη του πολέμου και της επανάστασης μιας σοσιαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Ευρύμαχος-Ευρύνομος τον προωθεί με τα εκάστοτε μαζικά μέσα αποβλάκωσης της εποχής και τα παράθυρα, τις μάχες, τις πόρτες και τους νόμους που ανοίγει.
Ο Κωνσταντίνος Ρωμαίος αυτοκράτωρ, δολοφόνος του γιου και της γυναίκας του
Με το σύμβολο «εν τούτω νίκα», μιας αίρεσης που εξυπηρετούσε την χειραγώγηση και τον έλεγχο της μάζας προωθεί στην εξουσία την νέα θρησκεία που τον βολεύει.
Ζήτω ο θεός! Ζήτω ο παράδεισος.Κάτω ο άνθρωπος.
Ο Αντίνοος του ανταποδίδει την χάρη και τον ανακηρύσσει άγιο। Ο σταυρός μοσχοπουλιέται σε ατελείωτους τόνους και απορροφάται από την υπνωτισμένη μάζα σε κατάσταση παραφροσύνης.
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών 1964- 1974. Σαν χθες και σήμερα. Το αποκορύφωμα της παράνοιας της σχιζοφρένειας του Ελληνοχιστιανικού παντρολογήματος με την είσοδο του ‘Ηλιου στο Ταύρο ενός ταύρου ταυροφονιά εθνοσωτήρα.
Ιωσήφ Στάλιν, ο κόκκινος επαναστάτης και η δικτατορία του προλεταριάτου.
Τα παιδιά του τσάρου δολοφονούνται …γιατί ήταν παιδιά του.
«Στο δάσος των θεών» του ΑΛΓΚΙΜΑΝΤΑΣ ΠΟΥΙΠΑ δεν υπήρχαν ιδέες μόνο άνθρωποι που συντρίφτηκαν κάτω από αυτές. Γα τους κομμουνιστές η πλοκή είναι unpolitical. Οι παραστάσεις ακυρώνονται και απαγορεύονται οι δημοσιεύσεις. Ο ίδιος γίνεται “ανεπιθύμητο” πρόσωπο. Ως ανεπιθύμητος, επιστρέφει στο στρατόπεδο στη φαντασία του, όπου οι νεκροί τον αποδέχονται. Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία! Από το μυθιστόρημα του BALIS SRUOGA “TO ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”
Ζήτω το προλεταριάτο! Κάτω ο θεός. Καλώς ήλθατε στην κόλαση θεών και ανθρώπων.
Αδόλφος Χίτλερ! Ζήτω η ανώτερη φυλή και “ο θεός μαζί μας” στην επιγραφή που χαράσσεται στην ζωστήρα των στρατευμάτων του.Got mit uns. Φράση από το δευτερονόμιο, κ΄, 4, στην ομιλία που απευθύνει ο Γιαχβέ στου Ισραηλίτες.Με απόφαση του τα παιδιά δημόσιου γερμανικού σχολείου υποχρεούνται κάθε πρωί να απαγγέλλουν την προσευχή για τον Ιησού μέσα στο εθνικοσοσιαλιστικό ράϊχ με τον αγκυλωτό σταυρό.Ο καθολικός Αντίνοος τον ευλογεί. Στο Ίντεξ τον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων, συμπεριλήφθηκε ο Πιέρ Λαρούς για το λεξικό, ο Ανρί Μπερκσόν, η Σιμόν ντε Μποβουάρ και ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, αλλά ουδέποτε ο Φύρερ. Ήταν καλός χριστιανός για το βατικανό.
Ο καταθλιπτικός θεός του εμπορίου της σωτηρίας που αιματοκύλησε τον κόσμο αγαπούσε τους Έλληνες… λένε οι πιστοί του.Ο βλοσυρός καγκελάριος λάτρευε το Ελληνικό πνεύμα και τονίζει στην ομιλία του πριν την έναρξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου πως “προερχόμαστε από τους Έλληνες “….ομιλών στα στρατεύματα του.
Που αρχίζει και που σταματά η ελευθερία κάποιου πριν γίνει ανομία και υποδούλωση κάποιου άλλου;
Πως μπορεί στο όνομα της αγάπης και της σωτηρίας του να σκοτώνεις ένα συνάνθρωπο σου και να του επιβάλλεις θεούς σωτήρες και ιδεολογίες;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να δουλοσύρεται να ποδοσύρεται και εξοντώνεται νοητικά πνευματικά υλικά σε βάναυσες κοσμοθεωρίες θεών φωστήρων και Αγελαίων μνηστήρων υπερ πνευματοποιημένων και υπερ υλιστικών ανισορροπιών;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να μπαίνει στο κρεβάτι του Προκρούστη και να ακρωτηριάζεται ανάμεσα στο ακραίο ανεδαφικό ιδεαλισμό και ένα χυδαίο υλισμό;
Πως μπορεί να δένεται σε δύο δένδρα από τον Σίνη τον Πυτιοκάμπη και να κόβεται στην μέση φανατισμένος θρησκόληπτος και φανατικός άθεος;
Γιατί δεν αφήνουμε τον Θεό στην ησυχία του και να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο;
Ποιος θεός χρειάζεται την αγάπη μας, τα παράλια μας, τα πεσκέσια μας και τα προσκυνήματα μας;
Ποιος άνθρωπος και ποιος θεός αυτοδικαιώνεται σε ένα κοπάδι γονατισμένης μάζας ανθρώπων μπροστά του;
Γιατί δεν κρατάμε την σωστή απόσταση ασφαλείας και δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε σωστά και μαζί με αυτό τον κόσμο και όλα τα όντα του;
Γιατί μιλάμε συνέχεια για την αγάπη του θεού και καταλήγουμε στην βαρβαρότητα του ανθρώπου;
Μη μου λες πως μ αγαπάς, μονολογεί ο Μπρεχτ τρυφερά,την τελευταία φορά που μου το είπε κάποιος αυτό,…πόνεσα παρά πολύ.
Θα προτιμούσα να με καταλάβεις και να με κατανοήσεις και να με αγγίξεις απαλά περπατώντας πάνω μου και στα χαλιά που έχω στρώσει για χάρη σου σε ένα παλάτι του νου ενός νησιού, λέει ο Οδυσσέας….ονειροπόλος της γνώσης της αγάπης και ενός έρωτα συμπεριεκτικά.
Ο Αντίνοος βρίσκεται πάντα πίσω από κάθε θεοκρατική και θεοσοφιστική κοσμοθεωρία γιατί παγιδεύει τον νου του ανθρώπου σε ένα σημείο και δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα άλλο πέρα από αυτό. Βρίσκεται όμως και σε κάθε εμμονή και έμμονη ιδέα του νου, σε κάθε εξάρτηση και προσκόλληση γιατί κολλάει την βελόνα του σημείου συναρμογής.
Όταν τρεμοπαίζει δημιουργεί ψυχικές διαταραχές και όταν εμμένει και ξεμένει είναι μικρής εμβέλειας και συμπεριεκτικότητας.Οι πολύ λογικοί άνθρωποι είναι αφόρητα βαρετοί και προβλέψιμοι και οι πολύ τρελοί αβάσταχτα κουραστικοί.Η ζωή θέλει και λογική και τρέλα και αυτό είναι η ελεγχόμενη λογική τρέλα του πολεμιστή που δρα δυναμικά και παρορμητικά,κινείται μεταβλητά και ροϊκά και εστιάζεται πάντα στον στόχο αποφασιστικά και σταθερά.
Ευρύμαχος- Ευρύνομος ,
μεγάλος μνηστήρας της μάχης με μεγάλη νομή και φαρδείς νόμους και νομούς, πολλά παραθυράκια για να ξεφεύγει, ανούσιες μάχες εντυπώσεων και επιδείξεων μπαλκόνια και ζητωκραυγές. Βασιλείς ελέω θεού, ηγεμόνες στην υπηρεσία του, αριβίστες κερδοσκόποι ανερχόμενοι σε θέσεις εξουσίας με αδιάφανο πόθεν έσχες της νομής και της περιουσίας τους, με γραφεία με σφιχτοδεμένες γραβάτες, με σοβαροφανές πομπώδες ύφος, με ξύλινη γλώσσα, με την δημαγωγία των μπαλκονιών, πονηροί πολιτικάντηδες, αρπαχτικά, πρώτο τραπέζι πίστα στο μεγάλο φαγοπότι. Είναι στη Ιθάκη αλλά αγνοεί και το ταξίδι γιατί ήταν πάντα στο ίδιο τραπέζι μοιράζοντας την πίτα με τον Αντίνοο και παίρνοντας τον δρόμο για το ΔΝΤ.
Αμφίνομος με την τριγύρω νομή και έκταση των αμφιλεγόμενων νόμων του. Χωρίς θέση, χωρίς πρόταση, χωρίς κρίση και διάκριση περιφερόμενος σχολιαστής και συλλέκτης αναμνηστικών. Αμφιλεγόμενος. Τριγύρω πάντα από ένα θέμα. Όλοι έχουν δίκιο, όλοι έχουν άδικο.
Όταν φθάνει στη Ιθάκη ο Οδυσσέας κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου. Δεν πηγαίνει αμέσως στο παλάτι γιατί θέλει να ανιχνεύσει την κατάσταση και να δει πως έχουν τα πράγματα. Δεν προσπαθεί να μιλήσει στον λαό. Είναι μάταιο. Ο λαός της Ιθάκης είναι αδιάφορος, αποχαυνωμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος από τις εργασιακές και οικονομικές συνθήκες που φυτοζωεί. Η παιδεία του συστήματος έχει σακατέψει το μυαλό του και δεν μπορεί να σκεφτεί. Δεν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος των μνηστήρων που έχουν στρογκυλοκαθίσσει στο τραπέζι και τρώνε και πίνουν σε βάρος του. Τους γνωρίζει αλλά νιώθει ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε γιατί έχει προδοθεί πολλές φορές από τους ίδιους. Στην συνέλευση που καλεί ο Τηλέμαχος παραμένει αμέτοχος και με παρέμβαση των Μνηστήρων παίρνει ένα πλοίο να μεταβεί στη Πύλο και στην Σπάρτη, με σκοπό φυσικά την εξόντωση του στο καρτέρι της Αστερίδος. Ο Οδυσσέας φορά την τετράπυχη ασπίδα, συμβουλεύει τον Αμφίνομο να αποχωρήσει και να εξετάσει τον ρόλο του αλλά αυτός παραμένει.
Ευρυδάμας, γόνος του δήμου μεγάλος, τα τζάκια, τα μαγαζιά της οικογενειοκρατείας μιας μαφίας, μεγάλα ονόματα σε συνεχή βασιλεία. Γιοι, κόρες ξαδέλφια, εγγονοί και ανεψιοί και οι γυναίκες τους, κουμπάροι συμπεθέροι.
Δημοπτόλεμος, ο πόλεμος του λαού σε ξέφρενες πορείες, σπασμένα κεφάλια σπασμένα τζάμια, σπασμένες βιτρίνες λεητατημενα καταστήματα, νεκρά παιδιά χειραγωγούμενος από τον μεγάλο μνηστήρα, το κράτος βίας και αναρχίας.
Πόλυβος, πλούσιος πολύ με πολλά βόδια, ποδοσφαιρικές ομάδες, πλοιοκτήτης και φιλανθρωπικά σωματεία, αλληλοβραβεία επωνύμων με γκαλά και φλάς της δημοσιότητας.
Κτήσιππος, ο έχων στην κατοχή του, άλογα και έλλογα μέσα που τρέχουν συνεχώς εφημερίδες κανάλια πρακτορεία.
Πείσανδρος, η κλίκα των μεγαλοδικηγόρων ρητόρων, λύνουν δένουν αγορεύουν, κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους και μόνο αυτοί μπορούνε να τους γνωρίζουν τόσο πολύπλοκοι που είναι, εσκεμμένα για να μην βγάζει κανείς άκρη Ένας αθώος άνθρωπος, αν βρεθεί στο έλεος τους θα καταλήξει φτωχός και δεν θα βρει το δίκιο του. Μαζί με τα περισσότερα τσιράκια των κανελαρχών των δημοσιοκάφρων μιλούν ατελείωτα από καθέδρας και πείθουν τους άντρες και τον κόσμο ότι «ο γάιδαρος πετάειι» μαζί με παράλογη λογική τους. «Οι άνθρωποι θα σκεφτούν ότι τους πω εγώ» λέει ο πολίτης Καίην.
Έλατος , ελατός και όλκιμος, ισοπεδωμένος και ισοπεδωτικός δασόβιος καταπατητής εθνικών δρυμών παράνομος βιλοκράτης οικοπεδούχος καταστροφέας ελάτων και δημιουργός αναψυκτήριων. Μαλακή συνείδηση ελασματική και ελαστική. Να χωράει παντού.
Ευρυάδης, λαίμαργος τρώει πολύ φουσκωμένοι λογαριασμοί χρηματιστήρια εταιρείες, κοντεύει να σκάσει από το πολύ φαγητό. Συσσωρεύει αδιάκοπα θησαυρίζει ασταμάτητα, αντικείμενα, υποκείμενα, χαρτοφυλάκια, θησαυροφυλάκια.
Αμφιμέδων, βασιλεύει ολόγυρα σαν τον Αμφίνομο που βόσκει παντού συλλέγοντας πληροφορίες και μένοντας σε αυτές χωρίς πρωτότυπη σκέψη πρωτογενή γιατί του λείπει το κέντρο αναφοράς και βάρους. Αποδώ και από εκεί τριγυρίζει και δεν μπορεί να τις φιλτράρει και να τις συνδέσει. Διπλωματία και προσποιητή ευγένεια. Παπαγάλος. Να τα έχουμε καλά με όλους και να έχουμε τα κεφάλι μας ήσυχο. Ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα. Κάτι θα κερδίσουμε από αυτό και εκεί αποσκοπεί όταν δεν είναι σε θέση διακρίνει το σωστό από το λάθος, το άδικο από το άδικο. Βολεμένες συνειδήσεις, απαθείς, αδιάφορες ,η αβάσταχτη ελαφρότητα του μικροαστισμού και του τυποποιημένου καθωσπρεπισμού. Αυτάρεσκοι κύριοι, μπλαζέ ύφος, κερδοσκοπική νοοτροπία, ρηχότητα, ωραιοπαθείς κυρίες, ναρκισσιστές, χαμένοι στην μετάφραση. Ο δανεισμός στην γνώση, δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψει κάποιος από την αρχή, ότι η Γη κινείται, όταν το έχουν κάνει άλλοι, αλλά αξιοποιώντας αυτή την κατάκτηση να προχωρήσει ένα σκαλί παραπάνω. Πόσες κινήσεις κάνει η Γη και ποιες;
Όταν τραυματίζεται το δικό σου παιδί να φωνάζεις για δικαιοσύνη και όταν μπροστά στα μάτια σου σκοτώνανε άλλα παιδιά ποιούσες την νήσσα, γιατί νόμιζες πως δε σε αφορούσε το πρόβλημα και δεν θα σε αφορούσε ποτέ.Η αλλαγή δεν πρόκειται ποτέ να γίνει από τους πολύ φτωχούς ανθρώπους και να γίνει θα καταλήξει σε πλιάτσικο γιατί είναι πεινασμένοι. Δεν πρόκειται να προέλθει από τους πολύ πλούσιους ανθρώπους, έχουν διαφθαρεί και αισθάνονται ισχυροί στην θνητότητα τους μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι και τότε είναι αργά.Δεν θα τη αναδείξουν πολεμοχαρείς άνθρωποι και οι ιδεολογίες τους και δεν θα την προωθήσουν παθητικοί ειρηνόφιλοι συγκαταβατικοί .Ούτε οι φανατικοί θρησκόληπτοι, ούτε οι φανατισμένοι άθεοι.Ούτε αυτοί που λατρεύουν τους Εσκιμώους παράφορα και τους προσκυνούν, ούτε αυτοί που τους μισούν και θέλουν να τους εξοντώσουν. Ούτε αυτοί που στην χώρα τους ντύνονται και συμπεριφέρονται σαν Εσκιμώοι και στην χώρα των Εσκιμώων ξεχνούν την καταγωγή τους.
Δεν θα την δημιουργήσουν οι πολύ ομιλητικοί τύποι ούτε και οι σιωπηλοί συνεχώς.
Ούτε οι τεχνοκράτες επιστήμονες και φιλόσοφοι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο του λαβύρινθου να αισθάνονται θεοί μέχρι να συναντήσουν τον Μινώταυρο. Ούτε αυτοί που περιδιαβαίνουν άσκοπα στους διαδρόμους του.Ούτε αυτοί που εμμένουν σε θέσεις δογματικά, ούτε αυτοί που δεν διατύπωσαν ποτέ μια θέση και πρόταση.Ούτε αυτοί που έχουν αντίλογο για τον αντίλογο, και διαφωνία για την διαφωνία σε μια ατέλειωτη γκρίνια αυτοεπιβεβαίωσης της ύπαρξης τους, ούτε αυτοί που συμφωνούν μόνο όταν νομίζουν ότι έχουν προσωπικό συμφέρον αποβλέποντας ότι θα κερδίσουν κάτι.Ούτε αυτοί που παίρνουν πολύ στα σοβαρά ένα μικρό εγώ, ούτε αυτοί που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της ύπαρξης του.
Η αλλαγή, δομική μετασχηματιστική και ουσιαστική ίσως εκπορευτεί από μια ισορροπία και αρμονία δυνάμεων, κινητική και όχι στατική, ροϊκή, ανάμεσα σε ένα ΕΓΩ και ένα ΕΜΕΙΣ συνείδησης άλματος κβαντικής.
Τι κάναμε; Δικαιολογείται ο Ευρύμαχος.
Λίγα γουρουνάκια φάγαμε και σε ένα πλιάτσικο καταλήξαμε. Να σε αποζημιώσουμε με το παραπάνω. Πόσα θες;Με το εν λόγω μεγάλο μνηστήρα θα μιλήσουμε διεξοδικά στοχεύοντας στο συκώτι του και εστιαζόμενοι στο τι σημαίνει ήθος στην πολιτική σε μια απαρτίζουσα κοινωνία ανθρώπων και τις δυσχέρειες της πραγμάτωσης της πολιτικής πράξης.Ο Τηλέμαχος θα ασχοληθεί με τον Αμφίνομο και να δούμε τον Αγέλαο και τον Λειώδη πως συντρώγουν μαζί τους.
Νικητές και νικημένοι είναι εξίσου κοντά στην ψυχή μας όλοι τους είναι εικόνες της αναγκαιότητας που τους κλαίμε με τρυφερότητα και τους βλέπουμε με το μάτι του βοσκού.
Η Οδύσσεια δεν έχει αυτή την αμεροληψία και κάνει διάκριση μεταξύ καλών και κακών φίλων και εχθρών.
Το κλάμα που ανέβρυζε στην Ιλιάδα για τις λεύκες τις ελιές ή τις παπαρούνες θύματα της φύσης δεν αναβρύζει πια και ούτε ένα δάκρυ δεν σταλάζει πάνω στους μνηστήρες και στους συντρόφους του Οδυσσέα.
Ούτε για μια στιγμή δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι η Οδύσσεια γράφτηκες εν ονόματι αλλά, και από την πλευρά του πεπρωμένου, για τα θύματα του πεπρωμένου δεν υπάρχει παρά μια περαστική στιγμή και σωριάζεται κατευθείαν όταν ο Οδυσσέας κλαίει για την μοίρα της Τρωαδίτισσας δούλας και για την δική του μοίρα στο παλάτι του Αλκίνοου.Το βλέμμα του βοσκού χάνεται από την σκηνή.
Εκείνο το μακρινό μάτι, το ξένο σε κάθε μοίρα, σε κάθε νίκη ή ήττα το οποίο κοιτάζει τη σελήνη και τις καταιγίδες δεν διεισδύει ποτέ μέσα στα τόσα βλέμματα στην Οδύσσεια.
Έτσι καμιά φορά το ποίημα του Οδυσσέα μας μοιάζει ανυπόφορα απάνθρωπο όπως κάθε κείμενο που το έχει υπαγορεύσει το πεπρωμένο.

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ είναι εδώ,

μαζί με τους Οδυσσείς, τους Τηλέμαχους, τις Ευρύκλειες, τους Φιλοίτιους , τους Εύμαιους και τις Πηνελόπες της Ελλάδος και υπερασπίζουν ότι αγαπούν με πάθος, τρέλα, δημιουργική φαντασία και λογική!

2341 χρόνια μετά την μάχη των Γαυγαμήλων υπογράφοντας την ληξιαρχική πράξη θανάτου για την Μηδική αυτοκρατορία με το σπαθί του Αλέξαδρου στρατηγού νικητή και μιας Ελευθερίας που σαν αστραπή μετρά την Γη!