Χ. Βέλος για τον Αμφίνομο

Ειρήνη εάν είναι δυνατόν, δικαιοσύνη με κάθε τρόπο!!!
 
Ο ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ
Ο Αντίνοος, ο αντινούς επιθυμεί να εξοντώσει τον Τηλέμαχο, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς. Όμως ακούγεται και η φωνή της αμφιβολίας και της αμφινομίας που αντιπροσωπεύεται από τον Αμφίνομο, που υπακούει σε δύο νόμους και διπλό σύστημα αξιών. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είναι απόγονος του Νίσου και εγγονός του Άρητου. Νίσος είναι αυτός που πηγαινοέρχεται. Το ρήμα νίσομαι σημαίνει αυτό ακριβώς πηγαίνω μπρός πίσω και αμφιταλαντεύομαι.
Ο Αντίνοος και ο Αμφίνομος αποτελούν ένα πάζλ εσωτερικών συγκρούσεων του ψυχισμού. Στην ανηθικότητα και το αδίστακτο του Αντίνοου αντιτάσσεται ο Αμφίνομος ,όχι όμως από καλοσύνη αλλά γιατί ξέρει ότι αυτό θα έχει συνέπειες.
Έτσι θέλει να τα έχει με όλους καλά, θεούς και ανθρώπους, αποσκοπώντας βέβαια και σε κάποια οφέλη, από αυτήν την αποχή της θέσης και της απόφασης.
Ενώ φαίνεται ότι δεν διακατέχεται από τις κακοήθειες των άλλων μνηστήρων και ότι έχει ένα σύστημα αξιών, ωστόσο είναι μόνο και μόνο από φόβο। Παλινδρομεί ανάμεσα στην σκοτεινή του και την φωτεινή πλευρά. Δεν παίρνει ποτέ ξεκάθαρα μία θέση, και συνεχώς διχάζεται ανάμεσα σε διλήμματα που παγιδεύουν την ψυχή και είναι αυτό που την καθηλώνει, παραμένοντας πάντα αναποφάσιστος,ανάμεσα σε δύο κόσμους ταυτόχρονα.
Είναι διαφορετικά να είσαι καλός από πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για το δίκαιο και αλλιώς από φόβο. Ο Καζαντζάκης έλεγε ΄΄ Οι μισοκαλοσύνες είναι οι χειρότερες.΄΄
Η καλοσύνη λοιπόν του Αμφίνομου δεν είναι πραγματική, αλλά πλαστή και υποκινούμενη από τον φόβο της τιμωρίας και της αμφιταλάντευσης του.Δεν έχει καθόλου τρυφερά και ευσπλαχνικά αισθήματα για τον Τηλέμαχο αλλά φοβάται μην ξεσηκώσει την οργή των θεών και των ανθρώπων. Η ηθική μας συμπεριφορά πρέπει να είναι συνειδητή και όχι αναγκαστική, από φόβο ή περιμένοντας μία ανταμοιβή.
Τότε μόνο είναι αξιόπιστη.
Αυτό θυμίζει και το μύθο του Γύγη ,όπως τον περιγράφει ο Γλαύκωνας στον Β΄τόμο της Πολιτείας του Πλάτωνα. Εν συντομία,ο Γύγης ήταν ένας απλοικός και αγαθός βοσκός, που μια μέρα βρήκε ένα δακτυλίδι που τον έκανε αόρατο. Αμέσως εξελίχτηκε σε έναν αδίστακτο απατεώνα, σκότωσε τον άνδρα της Βασίλισσας και πήρε την θέση του …γιατί ήξερε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να τον τιμωρήσει..
Συναντήσαμε τον Αμφίνομο για πρώτη φορά στην Ραψωδία Σ στ.120- 150.
Με την καρδιά βαριά κι ο Αμφίνομος, την κεφαλή σκυμμένη
πίσω γυρνάει ,ψυχανεμίζουνταν μαθές το χαλασμό του.
Τον συναντάμε και στην Ραψωδία Π στ.345-350 και 395-405,
όταν οι μνηστήρες με πρώτους τον Αντίνοο και τον Ευρύμαχο μελετούσαν τον χαμό του Τηλέμαχου.
Ο Ευρύμαχος ,ο γυιος του Πολύβου,το λόγο ξεκίνα πρώτος.
΄΄ Φίλοι,τρανή δουλειά ο Τηλέμαχος με τούτο το ταξίδι σκάρωσε απόκοτα, κι ας λέγαμε πως δε θα το τελέψει.
Ακόμη εστέκουνταν ο λόγος του, κι ο Αμφίνομος,γυρνώντας απ΄το θρονί του, βλέπει τα άρμενο μες στο βαθύ λιμάνι.
Κι ο γυιός του Ευπείδη, ο Αντίνοος, μίλησε κι ανάμεσά τους είπε:
Καιρός πια εδώ να μελετήσουμε το μαύρο χαλασμό του να μη γλιτώσει πια ο Τηλέμαχος απ΄τα δικά μας χέρια.
Έτσι μιλούσε, κι όλοι απόμειναν και δεν εβγάζαν άχνα.
Τον λόγο πήρε ο Αμφίνομος κι ανάμεσα τους είπε, μες στους μνηστήρες, που από τον ολόχλωρο, πολύσταρο Δουλίχι εδώ είχαν έρθει, αυτός αφέντευε, και πιο στην Πηνελόπη τα λόγια αρέσαν που της έλεγε, κακός μαθές δεν ήταν.
΄΄ Θάνατο ,φίλοι, στον Τηλέμαχο δε θάθελα να δώσω ,είναι φριχτό γενιάς να χύνεται βασιλικιάς το αίμα.
Κάλλιο πιο πρώτα να ρωτήσουμε και των θεών την γνώμη
κι αν οι χρησμοί το καλοδέχουνται του Δία του τρισμεγάλου ατός μου θα του δώσω θάνατο και σας μαζί θα σπρώξω. Μα αν οι θεοί δε θέλουν, θάλεγα τούτη η δουλειά να λείψει.΄΄
Η έννοια της Δικαιοσύνης, αποτελεί ένα από τα υψηλότερα ιδανικά του ανθρώπου, τα οποία συναντούμε στην αρχαία ακόμη εποχή. Την εποχή αυτή, η δικαιοσύνη θεωρείτο ότι αποδιδόταν από τις θεότητες που ήσαν υπεύθυνες γι’ αυτό το σκοπό। Πρώτη θεά της δικαιοσύνης φαίνεται να είναι η Θέμις, κόρη του τιτάνα Ουρανού και της αρχέγονης Γης, η οποία εμφανίζεται φέρουσα τις ζυγαριές της δικαιοσύνης. Κόρη του Δία και της Θέμιδας είναι η θεά Δίκη, η οποία αντίθετα από τη μητέρα της, είναι υπεύθυνη για την ανθρώπινη δικαιοσύνη.
 
Το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, πρωτοπόρο, δημιουργικό και συνεχής δότης ιδεών, σκέψεων και προσανατολισμών προς ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποτέλεσε τη πηγή της έννοιας της Δικαιοσύνης και του κράτους Δικαίου.
Οι Έλληνες φιλόσοφοι, με πρώτους τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, συνέλαβαν και διετύπωσαν κατά τρόπο μοναδικό αυτές τις έννοιες, αλλά και τις γενικές αρχές της Πολιτικής Επιστήμης.
Πίστευαν ότι η πολιτική και η νομοθετική εξουσία είναι ο καλύτερος τρόπος πραγματώσεως των ΥΨΙΣΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ της πολιτείας, της ΗΘΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ και της καταξιώσεως του «Ανθρωπίνου Όντος». Ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του επιδιώκει να κατασκευάσει μια ΙΔΕΑΤΗ, μια ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, η οποία παρέμεινε, ανά τους αιώνες ως «ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ». Διερευνά και αναλύει την ιδέα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, διότι πιστεύει, ότι αυτή είναι η μέγιστη ΑΡΕΤΗ, την οποία πρέπει να αποκτήσει ο άνθρωπος και η οποία δύναται να συντελεσθεί με την παιδευτική λειτουργία της σωστής και ιδανικής πολιτείας.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, διαπλάθεται ο σωστός και ιδανικός τύπος πολίτη και λαμβάνει ουσιαστικό περιεχόμενο η ΙΔΕΑ της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και της ΑΡΕΤΗΣ
Ιδέες, διαλογισμοί και αρχές οι οποίες με την διαδρομή των αιώνων εδραιώθηκαν, ενδυναμώθηκαν και καταξιώθηκαν στην ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και αποτελούν μέχρι σήμερα τις ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ και τα στηρίγματα που διέπουν τους ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ, όπως ο θεσμός του Άρειου Πάγου μέχρι σήμερα.
Ο δε Αριστοτέλης έλεγε στα ΄΄ ΗθΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ΄΄
Η αρετή πρέπει να αποτελεί σκοπό της ηθική ζωής, και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη πρέπει να προσανατολίζεται προς αυτόν τον σκοπό. Αυτή η δραστηριότητα χειραγωγείται και εκπορεύεται από το ανώτερο μέρος της ανθρώπινης ψυχής, τον νου και αφιερώνεται όλη του η ζωή.
Η ηθικότητα λοιπόν των πολιτών καθορίζει την έννοια του ΄΄ ΕΥΖΗΝ΄΄
Η Ελλάδα θεωρείται όχι άδικα η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά και η γενέτειρα της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας.
Πως όπως φθάσαμε τελικά μέχρι εδώ;;;
Εδώ που μάλλον χάνεται η έννοια και η απονομή Δικαιοσύνης μέσα σε πολύπλοκους νόμους, σε αναβολές και καθυστερήσεις. Σε χρονοβόρες διαδικασίες και οικονομικά εξοντωτικές για τον πολίτη που νοιώθει ανήμπορος και απογοητευμένος από όλον αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Η “Βουλευτική ασυλία ” και “Νόμος περί ευθύνης Υπουργών” χρησιμεύει στο να μην ελέγχονται και να διαφεύγουν της δικαιοσύνης οι επιτήδειοι;
Στην απουσία της Δικαιοσύνης οφείλεται η έκπτωση των ηθών και αξιών σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού και έχει πάρει έκταση πανδημίας πια. Οι Νόμοι έχουν χάσει την υπόστασή τους και την λειτουργικότητα τους με λογική συνέπεια την εγκαθίδρυση του νόμου της ζούγκλας.
Τώρα μείναμε αποσβολωμένοι να κοιτάμε πάνω από τα χαλάσματα για το πώς γκρεμίσαμε και ισοπεδώσαμε τα πάντα γύρω μας
θα χρειαστούν να μπουν από την αρχή γερές βάσεις, για να χτισθεί ξανά ένα γερό οικοδόμημα.
Και ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού του οικοδομήματος είναι η Δικαιοσύνη. Αυτή η πρωτοφανής απαξίωση κάθε έννοιας δικαίου, έχει αφήσει τη χώρα μας έρμαιο των διεθνών εξελίξεων με πρώτη την οικονομική κρίση. Διότι ένα θωρακισμένο και ευνομούμενο κράτος θα λειτουργούσε καλύτερα κα θα αμυνόταν πιο αποτελεσματικά απέναντι στις αντιξοότητες .
Η έξοδος λοιπόν από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να έρθει αν πρώτα δεν αποκατασταθεί η Δικαιοσύνη στη χώρα. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί με την υπάρχουσα κατάσταση κανένα μέτρο εξυγίανσης της οικονομίας, αλλά και κανένα αναπτυξιακό μέτρο. Υπάρχει αυτή την στιγμή ένα διαλυμένο κυριολεκτικά κοινωνικό σύστημα όπου , το κράτος υπεύθυνο για αυτήν την κατάντια και ένδεια λάμπει δια της απουσίας του. Η απαραίτητη αλλαγή όμως ενός ολόκληρου λαού προς τον δρόμο της ατομικής και κοινωνικής προόδου και ευημερίας δεν μπορεί να έρθει αυτόματα.
Η Δικαιοσύνη λοιπόν πρέπει να είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία και αποτελεί αυτό θεμελιώδες στοιχείο.
Αυτό ως γνωστό δεν εφαρμόζεται , γιατί η ανώτατη ηγεσία διορίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο σύμφωνα με συνταγματικές διατάξεις
Πρέπει να γίνουν Θεσμικές αλλαγές για την εδραίωση της, ξεκαθάρισμα Νόμων, χωρίς τα παραπλανητικά παραθυράκια.
Η εφαρμογή του νόμου ισότιμα σε όλους τους πολίτες, αμεσότητα, κατάργηση της παραγραφής των αδικημάτων, ειδικά σε ότι αφορά, χρηματισμό πολιτικών, κατάχρηση Δημοσίου χρήματος, σύσταση παραδικαστικού κυκλώματος, και να αποδίδονται αυστηρές ποινές, χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία», Ισοκράτης.
Λατρεύω την ελευθερία, αλλά θα ήθελα να τη βρίσκω πάντοτε θρονιασμένη ανάμεσα στη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό».

…ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ!!!
Αυτή η φράση αποτελούσε το έρμα των πεποιθήσεων του Αδαμάντιου Κοραή σχετικά με τη σημασία της ελευθερίας.

Λούϊ Λεόν, οι Τηλέμαχοι, πρωτοπόροι νέοι της σκέψης και οι Οδυσσείς δίπλα τους ζητούν δικαιοσύνη αληθινή και όχι καταχρηστικές αμφινομίες,

2344 χρόνια μετά την μάχη του αμφιβαίνοντος απόκρημνου Γρανικού ποταμού .

Οι Μήδοι κοιτάζουν κατάματα τον Ήλιο και τυφλώνονται, ο νέος στρατηγός των Ελλήνων χτυπά το δεξιό κέρας και πλευρό τους. Θρυματίζει το άλογο δύσκινητο νομισματικό ιππικό τους. Προστατεύει το αριστερό του επιτιθέμενος εναντίον του κέντρου του ΔυνΝαστη Δαρείου που είχε εξασθενήσει. Σφοδρά και αστραπιαία.Η νίκη διαδίδεται μέσω φυκτωριών και η Ελλάς πανηγυρίζει κατάπληκτη και ΕΝΩΜΕΝΗ το κατόρθωμα του νεαρού ηγέτη και των παιδιών της.

Μάχη για την ανομία της αμφινομίας! Απόδοση δικαιοσύνης! Να τιμωρηθούν οι ένοχοι!