1. Συζητώντας με την Καλυψώ για την εξουσία

Η υπερπολυτελής θεά με τα αρχαϊκά μυστικά!

Στεκόταν μπροστά μου υπεροπτικά και ντυμένη εντυπωσιακά
καθώς με κοιτούσε ερευνητικά.
Καλώς ήρθες στο νησί… μου είπε.
Μπορώ να πραγματοποιήσω κάθε σου επιθυμία.
Μέσα στην ερημιά της μοναξιάς μου είχα πάντοτε πολύ χρόνο
να επεξεργαστώ όλα τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης,

τις δράσεις της και τις αντιδράσεις της
τις αδυναμίες της και, μαντεύω τις δικές σου.
Την κοίταξα … ανιχνευτικά προσπαθώντας
να καταλάβω που βρίσκομαι και κερδίζοντας χρόνο με κάποιες ερωτήσεις.
Πόσο χρόνο είχες…. ρώτησα δήθεν ανέμελα.
Χαμογέλασε ελαφρά.
Δεν χάνεις τον χρόνο σου... βλέπω
καθόλου και περνάς στην αντεπίθεση με ερώτηση ανακριτική
…πρόσθεσε,
αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα να σου απαντήσω.
Είχα και έχω πολύ χρόνο στην διάθεση μου
γιατί είμαι πολύ παλιά.
Από την αρχή του κόσμου, την δημιουργία του και την επιθυμία
για την κυριαρχία του.
Είσαι θεά… σκέφτηκα μονολογώντας δυνατά.
Ναι... είμαι θεά και όλοι με προσκυνούν
παραδέχθηκε άμεσα και
είμαι ανώτερη θεά…. συνέχισε,
όλοι γοητεύονται από μένα,
θεοί και άνθρωποι και από την εξουσία που μπορώ να τους δώσω
από την κυριαρχία και την μεθυστική αίσθηση της.
Ο Ουρανός, πρώτος εξουσιαστής, ο Κρόνος, ακόμη και ο Ζευς,
και πολλοί άλλοι ημίθεοι και τα παιδιά τους.
Πολιτικοί και θρησκευτικοί αρχηγοί.
Γιατί;… ρώτησα
...γιατί γοητεύονται τόσο πολύ;
Τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο ευάλωτους σε σένα;
Η εξουσία έχει πολύ μοναξιά, στέγνωμα ψυχής καθόλου ανεμελιά
ελάχιστη χαρά, απουσία προσωπικής ζωής,
γιατί κάποιος να θέλει να ζήσει σε
χρυσό κλουβί μιας εξουσιαστικής φυλακής ακόμη

και αν κάθεται σε θρόνο με διαμάντια πολλά;
Ποια είναι η βαθύτερη εξήγηση για αυτή την επιλογή;

Η εξήγηση είναι πάντοτε απλή, μου απάντησε χωρίς περιστροφή
και βρίσκεται στον πυρήνα της κάθε ύπαρξης οργανική ή ανόργανης
Συνείδησης.
Είναι ο εγωισμός στην πολλαπλή του μορφή!
Είναι η επιβεβαίωση… του «εγώ» .
Ο εγωισμός με χίλια πρόσωπα και τις άπειρες μορφές
που κρύβεται πίσω από κάθε τι.
Πίσω από την δύναμη και την υπεροχή, εγώ ο δυνατός!
Πίσω από την αδυναμία και τον αυτοοίκτο, εγώ ο καημένος και ο αδικημένος!
Από την φιλανθρωπία, εγώ ο φιλάνθρωπος!
Από την ελεημοσύνη, εγώ ο ελεήμων!
Από την σωτηρία, εγώ ο σωτήρας!
Από την ομιλία, εγώ ο ρήτορας!
Από την σιωπή, εγώ ο σιωπηλός σοφός!
Πίσω από όλα αυτά, βρίσκεται μία συνείδηση που
παρατηρεί και αυτοπαρατηρεί και προσπαθεί να αυτοεπιβεβαιωθεί
στα μάτια των άλλων.
Υπάρχουμε... γιατί υπάρχουν οι άλλοι.
Μέσα από τα μάτια των άλλων επβεβαιώνουμε την ύπαρξη μας και την υπόσταση μας.
Αν δεν υπάρχουν οι άλλοι, δεν υπάρχει κανένας να επιβεβαιώσει την ύπαρξης μας

είτε θετικά είτε αρνητικά
δεν υπάρχουμε απλά…
Είμαστε πάντα μια αλληλεπίδραση δυνάμεων και ενέργειας και εξ αιτίας αυτής,
εμπλεκόμαστε σε σχέσεις εξουσίας εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου
γιατί δύσκολα ισορροπούμε σε ισότιμες σχέσεις ευφούς συνεργασίας και αρμονίας.
Είναι η ικανοποίηση που νιώθεις όταν κάποιος συμφωνεί με την γνώμη σου
και νιώθεις πολύ σπουδαίος γι αυτό.
Όταν το παιδί είναι δικό σου.
Όταν η γυναίκα σου έχει μάτια μόνο για σένα
Όταν οι ελεηθέντες υποκλίνονται μπροστά σου.
Όταν ζητιανεύουν τα ψίχουλα της αυτού μεγαλειότητας σου.

Είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης σε ένα... "εγώ είμαι"!

Από εδώ δεν φεύγει κανείς… μου ανακοίνωσε με σιγουριά.
Ούτε έρχεται κανείς χωρίς την έγκριση μου.
Δεν υπάρχει διέξοδος αλλά και ούτε το θέλει κανείς.
Είναι όλοι πολύ ευχαριστημένοι μαζί μου.
Δούλοι και αφέντες εξουσιαστές όλες οι μάζες και όλος ο λαός.
Όλος ο κόσμος είναι ευχαριστημένος από τις συνθήκες της κυριαρχίας του.
Γκρινιάζει βεβαίως, αλλά, απλώς του αρέσει να γκρινιάζει

και να κρατά απασχολημένο τον εαυτό του με συνεχείς γκρίνιες και παράπονα,
με ατέλειωτες αναλύσεις επί των αναλύσεων,

με ατέρμονες ενδοσκοπικές αυτιστικές ψυχαναλύσεις μιας πολυθρόνας

και με πολλές ζητωκραυγές και συγκεντρώσεις μαζικές μπαλκονιών και σταυροφοριών.

Αποσύρθηκε στα εσωτερικά δωμάτια του κάστρου.
Οι δούλες της… έτρεξαν ξοπίσω της με σκυμμένο κεφάλι σιωπηλές

και μου έδωσε χρόνο να επεξεργαστώ τα καινούργια δεδομένα,
παρατηρώντας τον χώρο γύρω μου και το περιβάλλον
και εφαρμόζοντας την τέταρτη και πέμπτη αρχή

της ελεγχόμενης τρέλας του πολεμιστή, που
χαλαρώνει και αφήνει τον εαυτό του να ηρεμήσει

και να παραμεριστεί ο φόβος

και τότε οι δυνάμεις που τον οδηγούν,

ανοίγουν τον δρόμο και τον βοηθούν.

Όταν οι πολεμιστές αντιμετωπίζουν καταστάσεις

που δεν μπορούν να χειριστούν,

υποχωρούν για μια στιγμή.

Αφήνουν το νου τους να περιπλανηθεί.

Γεμίζουν τον χρόνο τους με κάτι άλλο, οτιδήποτε άλλο.
περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή
για να δώσουν την μάχη στο δικό τους πεδίο

και ανασυντάσσοντας τις δυνάμεις τους.

Το οικοδόμημα έμοιαζε απόρθητο όπως υψωνόταν μεγαλόπρεπα

μέσα από την θάλασσα των αθλίων εξωτερικών παραγκών

μιας υφέρπουσας φτώχιας και θλιβερής δυστυχίας.
Το χρυσάφι έρεε άφθονο, η πολυτέλεια αμύθητη,

οι θησαυροί αναρίθμητοι και μια μεγάλη βιβλιοθήκη

στο βάθος του διαδρόμου έστεκε λαβυρινθώδης και ελκυστική.
Ένιωσα δέος!
Ένιωσα το ίδιο συναίσθημα και την γκράμπα στο στομάχι
και στο ηλιακό πλέγμα με ένα κόμπο στο λαιμό

και ένα μούδιασμα στο μυαλό που είχα νιώσει όταν επισκέφθηκα το Βατικανό.
Η μεγάλη πλατεία, οι αμύθητοι θησαυροί, η μεγαλοπρέπεια, η χλιδή
έκαναν τον επισκέπτη να θέλει γονατιστός να συρθεί

και να ζητήσει χάρη για να προσευχηθεί μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό.
Εδώ είναι το κέντρο των αποφάσεων συνειδητοποίησα άμεσα.
Το πλήθος δίπλα μου σε ανοϊκη και παρανοϊκη κατάνυξη

συλλογικά ελεγχόμενο σαν σκύλος και έντομο και ένα φυτό
και παραληρούσε μαζί με τον θεό που προσκυνά
κάθε φορά που ζητά βοήθεια, συμμάχους και προστάτες από ψηλά.
Έβαλα τα χέρια μου κάθετα στο σώμα και στο στομάχι μου

σαν μυτερά σπαθιά
και σαν τα κύμβαλα της Αθηνάς πνευστά και κρουστά,

δώρο του Ηρακλή,
από την ελώδη περιοχή των Στυμφαλίδων Ορνίθων

και προχώρησα μετωπικά χωρίς καθόλου να γονατίσω στα σκαλιά.
Διέσχισα τον διάδρομο κοιτάζοντας τα βιβλία και τους συγγραφείς.
Φιλοσοφία ποίηση επιστήμη, τέχνη, πολιτική θρησκεία μεταφυσική όλα ήταν εκεί.
Κάποια στιγμή θα συζητήσουμε αναλυτικά για όλα αυτά
μου είπε μια φωνή πίσω μου και την σχέση τους μαζί μου.
Ήταν η δική της φωνή μαζί με μια ματιά κοφτερή.
Οι ματιές μας συναντήθηκαν.
Η πρώτη συνθήκη για μια ήττα και μια νίκη αρχίζει από εκεί.
Από αυτή την συνάντηση την αναμέτρηση των βλεμμάτων.
Δεν χαμήλωσα το βλέμμα.
Την ζύγισα και

η θεά με μέτρησε.... από τα πόδια ως την κορυφή.

Την κοίταξα με περιέργεια και ήταν πραγματικά πολύ ελκυστική.
Με διάβασε και αρκέστηκε σε ένα αινιγματικό χαμόγελο.
Από αριστερά ερχόταν μια θαυμάσια μυρωδιά μυρτιάς και κυπαρισσιών.
Τέσσερις βρύσες άφηναν το νερό να τρέχει κελαριστό

από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δεξιά

ένα δάσος διαγραφόταν στον ορίζοντα με διάφορα δένδρα

λεύκες και σκλήθρες ψηλά.
Μπροστά το πέλαγος βαθύ απέραντο γαλάζιο.
Άρχισα να περπατάω

στο νησί της ωραιοπλέξουδης εκθαμπωτικής θεάς.
Λήο Λεόν
21η Ομηρική Ραψωδία