Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Μ. Ο Πρίγκηπας











Homesickness, 1940,
 oil on canvas, Galerie Isy Brachot, Brussels.


Μ ακιαβέλι: ο Ηγεμών
Οδηγίες σε μικρούς και μεγάλους πρίγκηπες!

Ο ηγεμόνας πρέπει να κερδίσει την αγάπη, να αποφεύγει πάντως το μίσος.
Κι αυτό θα το κατορθώσει μην εγγίζοντας τις περιουσίες των συμπολιτών του.
Γιατί οι άνθρωποι πιο γρήγορα λησμονούν το θάνατο του πατέρας τους
από το χάσιμο της κληρονομιάς.

Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν.

Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.
Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή

που δίνουν οιάνθρωποι που τον περιστοιχίζουν.
Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μια ανωμαλία

για να αποφύγει έναν πόλεμο, γιατί δεν τον αποφεύγει.
Αλλάζουν μόνο οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του.
Ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος

είτε πραγματικός εχθρός.

Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς.
Αυτή η τακτική έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από την απλή ουδετερότητα.
Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις.
Κάνε το κακό μια κι έξω, αλλά το καλό δίνε το σιγά-σιγά.
Οι πρίγκιπες και οι κυβερνήσεις είναι, μακράν, τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία.
Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές·

προτιμούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο και είναι αχόρταγοι για κέρδος.
Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.


Συμβαίνει, όλοι οι ένοπλοι προφήτες να είναι νικητές και οι άοπλοι να χάνονται.
Η τύχη είναι γυναίκα και γι' αυτό ευνοεί τον νέο που τη χειρίζεται με τόλμη.
Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν επικρατεί ηρεμία,

να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται.
Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.
Μια αλλαγή αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να μπουν και άλλες.


Είναι συνηθισμένο ελάττωμα στους ανθρώπους να μην ανησυχούν για την ενδεχόμενη τρικυμία, όταν επικρατεί νηνεμία.
Η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος, που όσο ψηλά

και αν φθάσει κανείς δεν είναι ικανοποιημένος.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Μόλις κυριαρχήσει σε μια πόλη ένας κυβερνήτης,

θα πρέπει να σκεφθεί τι τιμωρίες θα επιβάλει.
Πρέπει να τις επιβάλει όλες μια κι έξω και να μην τις ανανεώνει κάθε μέρα.

Οι άνθρωποι ξεχνούν περισσότερο το θάνατο του πατέρα τους

παρά την απώλεια της περιουσίας τους.

Σήμερα είναι αναγκαίο σε όλους τους ηγεμόνες να ευχαριστούν μάλλον το λαό παρά το στρατό, γιατί ο λαός είναι ισχυρότερος απ’ το στρατό.
Οι άνθρωποι γενικά κρίνουν με βάση τα φαινόμενα και όχι τα έργα,

γιατί όλοι μπορούν να βλέπουν και ν’ ακούν,
λίγοι όμως είναι εκείνοι που μπορούν και να κρίνουν.»
Τα θεμέλια όλων των κρατών, τόσο των νέων, όσο και των παλιών,

είναι οι καλοί νόμοι και οι στρατοί, και καθώς δεν μπορεί να υπάρχει καλή νομοθεσία
όταν το κράτος δεν είναι γερά εξοπλισμένο,
έτσι και όταν το κράτος δεν έχει απόλυτη ασφάλεια δεν έχει καλή νομοθεσία.

Ο Θεός δεν είναι πρόθυμος να τα κάνει όλα για μας,

γι’ αυτό μας στερεί την ελεύθερη θέληση και το μέρος της δόξας που μας ανήκει.
Όπου η θεληματικότητα είναι μεγάλη, οι δυσκολίες γίνονται μικρές.

Δύο τρόποι υπάρχουν για να πολεμάς.
Πρέπει να είσαι και αλεπού και λιοντάρι.



Πολεμιστής της Λάϊον
μετράει τα βήματά του στην άμμο
...αγναντεύοντας ένα νησί,
σε 21η ραψωδία Ομηρική!

3 σχόλια:

  1. Και ένα τραγούδι
    για ένα απλό ανθρωπάκο
    κουρασμένο πολύ
    που εξακολουθεί και τραγουδεί.

    Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
    των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.

    Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
    Άστε με ήσυχο όλοι.
    Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
    δίχως ταυτότητα πια.

    Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγγο.
    Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.

    Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
    Άστε με ήσυχο όλοι.
    Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
    δίχως ταυτότητα πια.

    Όπου χαρά πρώτη-πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
    Κι όποιο κακό κάνει τ' αφεντικό, εγώ είμ' ο φταίχτης.

    Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
    Άστε με ήσυχο όλοι.
    Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
    δίχως ταυτότητα πια.

    http://www.youtube.com/watch?v=Z23b9xyX4TE&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Γιατί οι άνθρωποι πιο γρήγορα λησμονούν το θάνατο του πατέρας τους
    από το χάσιμο της κληρονομιάς".

    Πάνε εντεκα χρόνια πια..μα δεν τον ξέχασα ούτε στιγμή..το ξέρει και γι'αυτο με επισκέπτεται πολύ συχνά και ομορφαίνει τα όνειρά μου!
    Του μοιάζω..αυτη η κληρονομιά, μου αρκεί!


    "Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι"

    "Δύο τρόποι υπάρχουν για να πολεμάς.
    Πρέπει να είσαι και αλεπού και λιοντάρι"

    Η αλεπού του μικρού πρίγκιπα και ο Μουφάσα απο τον Βασιλιά των λιονταριών..άξια παραδείγματα πολεμιστών..σοφία,γνώση,δύναμη!

    Αφελές ίσως,μα εγω με αυτους τους δυο ήρωες έχω ταυτίσει,αλεπού και λιοντάρι!

    Ίσως να ξέφυγα λιγάκι απο την πραγματική έννοια του κειμένου αλλά εσεις με γνωρίζετε καλά..παρασύρομαι απο τα συναισθήματα! :)

    Σας φιλώ γλυκά..και ένα μελένιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καθόλου δεν λάθεψες
    αγαπημένο μας μονάκριβο λουλούδι!

    Στην καρδιά του θέματος στόχευσες
    γιατί την αφουγκράστηκες διαισθητικά!

    Γιατί ξεχνάμε τον πατέρας μας;
    Την κληρονομιά του;
    Και δεν εκτιμούμε ότι μας άφησε και δεν μας επισκέφτηκε στο όνειρό μας;

    Του μοιάζεις και είσαι μικρή πριγκίπισσα
    .... σε ένα αστέρι γνωστό!

    Ο βασιλιάς των Λιονταριών
    κάνει τα πάντα για σώσει τον γιο του
    και η σοφή αλεπού εξημερώνει τον μικρό πρίγκιπα
    και κάποια άλλα λιοντάρια στο
    …..αλωνάκι της;)

    σοφία,γνώση,δύναμη!

    Μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί, από τον πιο νεαρό της παρέας,
    το μικρό μας λιονταράκι,
    που σου έχει αδυναμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;