1. Οι τέσσερις εχθροί της Γνώσης

Ο Φόβος:"Ηρθα στο κόσμο φοβισμένος και έζησα σε διαρκή φόβο

για τη ζωή και τους ανθρώπους"

Όλες οι δυνάμεις στη φύση είναι βασικά ουδέτερες.
Εκδηλώνονται θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με τον σκοπό του ατόμου.
Η παρερμηνεία αυτού του γεγονότος έχει δημιουργήσει

την εσφαλμένη ιδέα της ελεύθερης βούλησης.
Οι πολεμιστές δεν έχουν ελεύθερη βούληση, γι 'αυτούς υπάρχει μια επιλογή.Να ενεργούν άψογα ή μη άψογα.
Το να μην ενεργούν άψογα δεν είναι για αυτούς μια επιλογή που δεν αξίζει να εξεταστεί.
Έτσι η ελεύθερη βούληση αποτελεί για τους πολεμιστές μια αντίφαση όρων.
Όλη η μάθηση είναι αργή, αλλά συγκεντρώνει τελικά αρκετή ορμή για να δημιουργήσει ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας.
Η πραγματική μάθηση όμως απέχει πολύ από ότι υποτίθεται, ότι είναι και,

συχνά ο μαθητευόμενος πολεμιστής βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του..
Επειδή δεν μαθαίνει τελικά αυτά που ανέμενε να μάθει γίνεται θύμα των αμφιβολιών και της καχυποψίας του και πριν περάσει πολύς καιρός, νικιέται από μια συντριπτική αίσθηση φόβου που τον καταβάλλει, ενός φόβου που κλιμακώνεται γρήγορα καθώς εστιάζεται πάνω του

χωρίς να μπορεί να καταλάβει την αιτία.
Χωρίς να το συνειδητοποιήσει,, έχει συναντήσει τον πρώτο φυσικό εχθρό του, τον φόβο.
Κάτω από την επίδραση του φόβου, η αίσθηση του για τον σκοπό και η κατεύθυνση του αρχίζει να καταρρέει, αφήνοντας τον με το αίσθημα ότι απειλείται η λογική του και ότι αυτή έχει με κάποιον τρόπο προσβληθεί.
Ο φόβος είναι ένας τρομερός εχθρός που δεν είναι καθόλου εύκολο να νικηθεί, για τον απλούστατο λόγο, ότι έχει παρά πολλές όψεις.
Μόλις νικηθεί η μια του όψη, προβάλλει αμέσως μια άλλη πιο τρομακτική.Εάν ενδώσεις οποιαδήποτε στιγμή στον φόβο, έστω και ελάχιστα, θα νικηθεί αναπόφευκτα από αυτόν και ο πανικός θα τερματίσει αμέσως τον αγώνα.
Ο λογικός νους νιώθει ένα ακαταμάχητο πειρασμό, να ενδώσει στον φόβο, αλλά ενδίδοντας σε αυτόν τον πειρασμό, ο νους σκοτώνει απλώς τον εαυτό του.. .
Ο φόβος μπορεί μερικές φορές να είναι τόσο λεπτός που να μη αναγνωρίζεται εύκολα.
Οι άνθρωποι φοβούνται γενικά πολλών ειδών πράγματα.Δεν είναι πάντα φανεροί οι φόβοι που καταλαμβάνουν ένα άνθρωπο.
Τις περισσότερες φορές αυτός εξουθενώνεται από ένα προσεκτικά κρυμμένο φόβο.

Ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος γιατί φοβάται.

Τί φοβάται;

Μα, φυσικά, την ελευθερία. Φοβάται την ελευθερία.

Κι όταν δεν τη φοβάται αυτός, δεν πειράζει, τη φοβούνται οι άλλοι, στο πρόσωπό του…

Οι «ελεύθεροι» άνθρωποι συνήθως είναι ύποπτοι.

Φυσικά, αυτό ισχύει γιατί ο άνθρωπος, πάνω απ’ όλα, φοβάται το άγνωστο

και την ύψιστη σύνοψη όλων των φόβων, δηλαδή τον θάνατο.

Σε μεγάλο βαθμό είμαστε όντα της συνήθειας.

Αν είμαι κλεισμένος στο βολικό, γνωστό, ασφαλές κελί μου, που στο κάτω-κάτω το έχω συνηθίσει κιόλας, γιατί να βγω εκεί έξω στο άγνωστο, άβολο, ανασφαλές και ασυνήθιστο σύμπαν για χάρη της ελευθερίας μου;

Η παράξενη αλήθεια είναι αυτή:

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι, γιατί φοβούνται.

Φοβούνται να περιπλανηθούν... στο δάσος και το κυριότερο φοβούνται... να πετάξουν.

Κάποιοι, τους έχουν πείσει ότι πρέπει να είναι καλά πρόβατα και ακόμη καλύτερα

οικιακά κοτόπουλα, γρήγορης εκτροφής.

Προτιμούν την ασφάλεια μιας στάνης ή ενός ορνιθοτροφείου και διαλέγουν και ψηφίζουν τους βοσκούς, που τους αξίζουν.

Μετά τους αρέσει να παραπονιούνται γιατί ...τρώγονται, συνεχίζοντας τις ορνιθοασχολίες τους.

Ή έστω δεν ξέρουν καν γιατί να είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι, δεν έχουν καν λόγο να είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι.

Απ’ ό,τι φαίνεται τους αρκεί να είναι λίγο ελεύθεροι, είναι ικανοποιημένοι, με λίγη ελευθερία, Οι άνθρωποι δεν θέλουν αληθινά την ελευθερία, τους φοβίζει ή δεν την καταλαβαίνουν.

Χρησιμοποιούν τη λέξη ελευθερία, ποιητικά, μάλιστα, ίσως είναι η μόνη ποίηση που επιτρέπουν τόσο συχνά στον εαυτό τους.

Οι άνθρωποι θέλουν ευτυχία., εύκολη και γρήγορη, αν είναι δυνατόν να την αγοράσουν σε ένα σούπερ μάρκετ.

Δεν θέλουν ελευθερία, τί να την κάνουν;

Ο άνθρωπος είναι υπνωτιστικά ευτυχισμένος και απασχολημένος,

μόνο αν είναι εξαρτημένος.

Γι' αυτό κυκλοφορούν τόσες συνταγές εξάρτησης, συνήθειας και εμμονών:

Φαγητό, σεξ, ποδόσφαιρο, τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά, εκκλησίες, τηλεόραση και μερικές άλλες ενασχολήσεις του είδους...

Ελευθερία σημαίνει ανεξαρτησία, να μην εξαρτάσαι από κανέναν και από τίποτε, να είσαι ανεξάρτητος. Όμως, απ’ ό,τι βλέπεις, αυτό δεν είναι και τόσο φυσικό. Οι άνθρωποι, από τη φύση τους, είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τα πάντα, επιθυμούν την εξάρτηση.

Γι αυτό η άρνηση είναι η χειρότερη μορφή ενδοτικότητας και η εξάρτηση, η

μεγαλύτερη σκλαβιά.

Ο πολεμιστής αντιμετωπίζει με στρατηγική τον φόβο του, όπως και όλα τα

...άλλα πράγματα στην ζωή του.
Ο μόνος τρόπος να χειριστεί τον φόβο είναι να προχωρήσει μαζί του και εν τούτοις να μη υποταχθεί σε αυτό.
Για να το κάνει πρέπει να τον αναγνωρίσεις και να προχωρήσει κανονικά σαν να μη φοβόταν.
Αν το κάνει αυτό θα έρθει μια στιγμή που θα αντιληφθεί ότι χειρίζεται τον φόβο του και ότι δεν τον τρομοκρατεί πια.
Από εκείνη την στιγμή είναι ελεύθερος από τον φόβο για όλη την υπόλοιπη ζωή.

Η συνειδητοποίηση ότι έχεις ελευθερωθεί από τον φόβο έρχεται σε μια στιγμή αναλαμπής ενόραση, αλλά η διαδικασία καταπολέμησης του είναι μια μακριά εφιαλτική εμπειρία.

Είναι η εξάσκησης της θέλησης σου να σταθείς ακλόνητος, ότι και να σου συμβεί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φόβος του εχθρού δεν είναι ό ίδιος φόβος που περιλαμβάνεται στην ασπίδα του πολεμιστή.Με αυτήν την έννοια κανένα όν πάνω στη γη δεν είναι ποτέ τελείως ελεύθερο από τον φόβο, που εξηγείται καλύτερα σαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ούτε είναι επιθυμητό να ξεριζωθεί τελείως αυτός ο φόβος που εμφυσά μέσα μας την ανάγκη να παραμείνουμε άγρυπνοι και να διατηρήσουμε την εγρήγορση μας.

Οι άνθρωποι αρέσκονται να πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλές και ανοικτές επιλογές για αυτούς, και ότι έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους,

αλλά αυτό είναι μια δικαιολογία για να αποφύγουν τις μάχες τους.
Ένας πολεμιστής καταλαβαίνει την ανοησία να αναζητά διαφυγές, διότι ξέρει ότι ο κόσμος διαποτίζεται από την δύναμη, η οποία έρχεται σε αυτόν σαν τα κύματα της ΄θάλασσας.
Και είτε θα σερφάρει πάνω τους είτε θα τον πάρουν από κάτω τους.

Ο πολεμιστής, αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του, πάνω σε αυτή την γη,

ελεύθερος από κάθε φόβο και πραγματικά ατρόμητος,

σαν το πιο γενναίο πλάσμα στον κόσμο...!

Γιατί, ο σεβασμός για τον εαυτό μας πρέπει να είναι μεγαλύτερος και ισχυρότερος

... από την έκβαση μιας οποιαδήποτε μάχης.

Που εδρεύει το θάρρος...του πολεμιστή;

Λεοντόκαρδος Λεόν
21 ος Αιών