Α. Νους Πους Ρους

Ά ρρητοι Λόγοι :

ΑλτάνηΗ φιλοσοφία προσήγγισε την Αρετή διά να αποκαθάρει την ψυχήν.
Η κάθαρσις, προυπόθεσις ανόδου εις λεπτοφυέστερα νοητικά πεδία,

είναι αποτέλεσμα Αρετής.
Αύτη θα επιτρέψει την σύνδεση μετά των τριών Μεγάλων Αδελφών:
Διός, Ποσειδώνος και Πλούτωνος, τέκνων του Κρόνου και της Ρέας.

Τούτο σημαίνει ότι η αφύπνισις της ψυχής θα γίνει

όταν ο Χρόνος –Κρόνος δια της Ροής –Ρέας, την κατάλληλη χρονική στιγμή,

φέρουν εις επαφή την ψυχονοητικήν δομή του μικροκοσμικού θνητού

μετά των μακροκοσμικών Θείων Όντων.
Η ψυχονοητική δομή του θνητού κατά την ενσάρκωση ανάγεται κατά το ήμισυ

εις τον Ποσειδώνα, τον έχοντα την εποπτεία των ενσάρκων ψυχών

και κατά το έτερον ήμισυ εις τον Δία, τον παρακολουθούντα την νόηση των.

Η σημαντικωτέρα των ψυχικών διεργασιών, η οποία μυθολογικώς

μεταφέρεται εις το Ολυμπιακόν Πάνθεον, είναι η σύνδεσις των δύο μεγάλων Αδελφών,

Διός και Ποσειδώνος, μετά των Θνητών και εν συνεχεία η σύνδεσις των μετά του τρίτου αδελφού Πλούτωνος-Αίδου κατά την άσαρκον κατάσταση της ψυχής.

Η Ελληνική Γλώσσα εμφανίζει εκπλήξεις.
Διά της συγκρίσεως και αντιπαραβολής των συμβόλων καθίσταται φανερά

η διαμετρική αντίθεσις των ιδιοτήτων Ποσειδώνος, Διός:
Η τρίαινα= ύδωρ, απροσδιόριστο συναίσθημα,αρμοδιότητα Ποσειδώνος
Ο κεραυνός=πυρ, φωτισμός της διανοίας, της αρμοδιότητας του Διός.

Η σύνδεσις των όμως πως εκδηλούται;
Μήπως η γλώσσα διά των λέξεων εμπεριέχει αφανώς τας ιδιότητας των δύο θεών, κεκρυμένας εις τα άκρα των θνητών συνδεδεμένων μέσω της ροής;
Η λέξις πους έχει αρκτικόν σύμφωνος το Π της πύλης.
Διά της σχεδιαστικής του αναπαραστάσεως το Π εικονίζει μίαν πύλη.
Είναι το Π= πέρασμα της ψυχής από μία διάστασιν ‘ύλης εις μία άλλη διάσταση ύλης

πάντοτε διαφορετικής όμως πυκνότητας, βάρους, κινητικότητας και διαπερατότητας.

Ως επεσήμανε ο Πλάτων, στον Τίμαιος:’Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα άλλο

εις τον κόσμο πλήν των διαβαθμίσεων της Ύλης, εφ’’οσον εκ των νοητών πυλών

διέρχονται τα τέσσερα στοιχεία»
Η έρευνα συνεπώς παραμένει εις την ανάλυση των τεσσάρων στοιχείων,

ως ανεπτύχθησαν εις τον εν λόγω διάλογον.

Εις την Γλώσσα την Ελληνική, συνώνυμος λέξη άλλη,

πλήν της πύλης=π+ύλης δεν υπάρχει, συνεπώς ουδέν άλλο υπάρχει πλην της ύλης.

Συνεπής τόσο ο Λόγος ο ελληνικός, όσον και η Μυθολογία, επισημαίνουν ότι το αρκτικόν σύμφωνον της λέξεως πους είναι το Π=πέρασμα.
Όταν εμβαπτίζονται τα τέκνα των θνητών εις το στοιχείον του Πυρός της αθανασίας και ο αστράγαλος των, το στοιχείον της Γης, μένει άθικτο ναό το πυρ χάνουν την αθανασία.

Οι αστράγαλοι των ποδών των Θεών (Ήφαιστος), των ηρών (Μελάμ-πους) και των βασιλοπαίδων(Οιδί-πους), δεικνύουν την αδυναμία της ψυχής, όταν έχουν σημείο δυσμορφίας ή χωλότητας εις τους πόδας.
Η ψυχή έχει άμεσον σχέση με τους πόδας, επισημαίνει η ελληνική Μυθολογία.

Σήμερον αι αδυναμίαι της ψυχής γίνονται αμέσως αντιληπταί από τον ψυχολόγο με την παρατήρηση των ποδιών του ασθενούς.’Οι πόδες εκφράζουν τον συναισθηματικό, υδάτινο φορέα της ψυχής, και όταν δεν είναι αρμονικοί, επισημαίνουν τας αδυναμίας της.

Δύο είναι τα κάτω άκρα του ανθρώπου: οι πόδες του.
Εν είναι το άνω άκρο του: ο νους και ευρίσκεται εις την κορυφήν, εις την κεφαλή του ανθρώπου.
Η λέξη νους έχει αρκτικό σύμφωνο το Ν, της νοήσεως, το οποίο δια της σχεδιαστικής του αναπαραστάσεως αναπαριστά τον Κεραυνό του Διός και συγχρόνως είναι σήμερα το σύμβολο του ηλεκτρισμού.
Το περίεργον είναι ότι η Ελληνικά γλώσσα επισημαίνει ότι οι πόδες έχουν ώτα, ως έχει ο νους.
Οι Έλληνες Θεοί ουδέποτε εγκατέλειψαν τας ψυχάς μας.

Εμείς δεν γνωρίζουμε την ύπαρξη των εντός μας.

Οι δύο αδελφοί συνδεδεμένοι δια του ωτός (ν=ους και π+ους) ορίζουν εις την Ελληνική γλώσσα την νοητική, Ζευς και την ψυχοσωματική, Ποσειδών, κίνηση του θνητού.Εις τη γενικήν πτώσιν,π-οδος, επιτρέπει τον βηματισμό επί της οδού δια των π-οδών.

Το ους της λέξεως π=ους έχει αντιληφθεί και ακούσει τον κίνδυνον

προτού ακόμη δει δια των οφθαλμών τον επερχόμενο .
Τα ζώα και κυρίως οι κύνες αναγνωρίζουν την έλευσιν του κυρίου τους πολύ πριν της εμφανίσεως του.
Ο ποσίδεσμος Ποσειδών δένων τους πόδας, δεσμεύει τον άνθρωπον συναισθηματικώς.
Δεν του επιτρέπει την ελεύθερη μετακίνηση:πο-δων-σειων.
Οι σεισμοί εις την επικράτεια και δικαιοδοσία του Ποσειδώνος εις το φυσικό αλλά και το συναισθηματικό πεδίο είναι πλέον καταστροφικοί δια την ψυχή.
Ο Ποσειδών εις τα ανώτερα πεδία συνειδητότητας, ως μυσταγωγός αποκαλύπτεται

δια του χώρου των ποδών, των συνδεδεμένων δια της ακροάσεως (π-ους)

του κοσμικού ρυθμού.
Αυτήν την ανώτερη ενέργεια του Ποσειδώνος συλλαμβάνει η εσωτερική ακοή του ανθρώπου.
Ο ρυθμός είναι η πρώτη ιδιότης της μ-ουσ-κής, η οποία μεταδίδεται δια του αέρος.
ΡΥΘΜΟΣ
Ρ-ΘΥΜΟΣ
Ρ-ΜΥΘΟΣ
Ρ ΟΥΣ
Ρ ΟΥΣ
Ο ρυθμός, Ποσειδώνιος ιδιότης, αναιρεί τον ποσίδεσμο, τον δεσμό των ποδιών και απελευθερώνει την ενορατική ψυχή δια του ρυθμού της κινήσεις των ποδιών.
Οι δύο μεγάλοι αδελφοί, τους Πυρός και του Ύδατος, φέρουν την ισορροπία

εις το ανθρώπινο ον δια του στοιχείου του αέρος.
Η θάλασσα έχει ρυθμικό κυματισμό και ο πους ανταποκρίνεται εις το φυσικό ρουν

του ρυθμού, όταν ο μουσικός κρατεί τον ρυθμόν με τον πόδα.
Η εσωτερική πύλη των ανωτέρω πεδίων ανοίγει όταν η μουσική δια της ακοής

εισέρχεται στην ψυχή και την ...Μυεί!
Πους ή Νους ή Ρους;

Ειδόπους Λεόν
21ος Αιών