Σ. Ο ανώτερος αντικειμενικός σκοπός

 

Σ τανιλάβσκι:

Ένας ηθοποιός δημιουργείται!

Αυτό που έσπρωξε τον Ντοστογιέφσκι να γράψει τους Αδελφούς Καραμαζώφ,

ήταν η αναζήτηση του για το θεό,

μια αναζήτηση που συνεχίστηκε σ’όλη την ζωή του.
Ο Τολστόι αγωνίστηκε για να φθάσει στην τελειότητα.
Ο Άντων Τσέχωφ αγωνιζόταν ενάντια στην μηδαμινότητα της αστικής ζωής,

κι αυτό έγινε το στο μεγαλύτερο μέρος του λογοτεχνικού του έργου.

Μπορείτε να νιώσετε, πως καθένας από αυτούς τους μεγαλύτερους σκοπούς

του ενός και του άλλου μεγάλου συγγραφέα έχει την δύναμη να τραβάει όλες τις δημιουργικές ικανότητες του ηθοποιού και να απορροφά

και τις μικρότερες ενότητες ενός έργου ή ρόλου.

Σε κάθε έργο, ολόκληρο το ρεύμα από ανεξάρτητους αντικειμενικούς σκοπούς,

‘όλα τα φανταστικά ευρήματα, οι σκέψεις, τα αισθήματα και οι πράξεις του ηθοποιού

πρέπει να σμίξουν σε μια κατεύθυνση:
Να  ολοκληρώσουν ένα απώτερο αντικειμενικό σκοπό του μύθου.

Ο κοινός τους δεσμός πρέπει να είναι τόσο δυνατός,

ώστε ακόμη και η πιο ασήμαντη λεπτομέρεια, όταν δεν σχετίζεται με τον απώτερο αντικειμενικό σκοπό,

να ξεχωρίζει σαν περιττή ή άχρηστη και λαθεμένη.
Κι ακόμη αυτή η ορμή προς τον ανώτερο αντικειμενικό σκοπό πρέπει

να συνεχίζεται αδιάκοπα σ’όλο το έργο.

Αν είναι επιφανειακή στην προέλευση της, θα δίνει στο έργο μια

όχι τόσο σωστή κατεύθυνση.
Αν είναι ανθρώπινη και κατευθύνεται στην εκπλήρωση του βασικού σκοπού του έργου,

θα λειτουργεί σαν κεντρική αρτηρία, που δίνει τροφή και ζωή τόσο στο έργο,

όσο και στους ηθοποιούς.
Φυσικά όσο πιο μεγάλο είναι το έργο του συγγραφέα τόσο μεγαλύτερη έλξη

ασκεί ο αντικειμενικός στόχος και σκοπός.

-Αν από το έργο λείπει η σφραγίδα της μεγαλοφυΐας;
-Τότε η έλξη θα αποδειχθεί αδύνατη.

-Κι ‘αν το έργο είναι κακό;
-Τότε ο ηθοποιός πρέπει να τονίσει μόνος του τον απώτερο σκοπό του έργου,

να τον κάνει βαθύτερο και εντονότερο.

Έχει μεγάλη σημασία, το όνομα που θα δώσει στον απώτερο σκοπό.
Εσείς ξέρετε πια πόσο σπουδαίο είναι να διαλέξει κανείς το σωστό όνομα

για κάθε αντικειμενικό σκοπό,
Θυμάστε πως γι’αυτό διαπιστώσαμε ότι είναι προτιμότερο το ρήμα

γιατί δίνει περισσότερη ώθηση για δράση.

Την εσωτερική αυτή γραμμή που ακολουθεί ο ηθοποιός στην προσπάθεια του,

που τον οδηγεί από την αρχή ως το τέλος,

την ονομάζουμε συνοχή ή κεντρικό άξονα δράσης.Αυτή η κεντρική γραμμή δίνει ζωή σ’όλες τις μικρές ενότητες

και αντικειμενικούς σκοπούς του έργου

και τα κατευθύνει στον απώτερο αντικειμενικό σκοπό.

Από αυτή την στιγμή και μετά όλα εξυπηρετούν τον κοινό σκοπό.

Σε ποιόν αντικειμενικό Σκοπό, θα στηριχτεί η ζωή ενός ανθρώπου;

Βιλνισά Λεόν

21ος Αιών