Ι.Ιαχή Ελευθερίας

Νίκος Πετρόπουλος. Αθήναι 2004

Αλέξανδρος, υπέρμαχος στρατηγός
των Ελλήνων πολεμιστών
αστέρι στον ουρανό των γαλαξιών
φως λαμπερό στον διαφωτιστικό ήχο
των μουσικών σφαιρών
λάμψη και αστραπή μοναδική
στο διάβα των πολιτισμών
κοσμοπολίτης
των μεγάλων ωκεανών, ποταμών, νησιών
και ιστορικών διαδρομών

"Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας,
θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών" -
Εμπρός, παιδιά των Ελλήνων! Εμπρός!
Πέρσες, 402:
«Ω παίδες Ελλήνων, ίτε»
Ενδυθείτε την γερή αρματωσιά της αγάπης και ενός έρωτα για την Ελευθερία

Με τα όπλα των πολεμιστών για την δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια,

την αρετή και των αληθινών ανθρώπων την ποιητική Δημιουργία.

Κρατήστε στα χέρια σας γερά την ασπίδα του Άρη και του Αχιλλέα

Για να προστατευτείτε από κτύπηματα ύπουλα και μαχαίρα σκληρά

Αγκαλιάστε μια δέσμη από τα στάχια της Δήμητρας

Για να αυτοτραφείτε με τις ζωτικές δυνάμεις της μάνας γης

Κλέψτε με την έγκριση του το Κηρύκειο από τον Ερμή που χαμογελά

Για να τοποθείτε τον Λόγο σωστά

Ξεδιπλώστε τα φτερά μιας Ηρωικής ψυχής της Ήρας

Για να πετάξετε στις κορυφές του Ολύμπου ψηλά

Αδράξτε το τόξο από τον Απόλλωνα με μια ακριβοθώρητη ματιά

Για να δείτε τον στόχο καθαρά

Σμιλέψτε την φλόγα της Εστίας στα δάκτυλα σας

Για να πλέξετε με της μοίρας της αναγκαιότητας

στο αδράχτι της το υφαντό

Δέσατε τριγύρω ενωτικά την ζώνη της Αφροδίτης

για να στερεώσετε τον συνδετικό

ανθρώπινο κρίκο και ιστό

Φορέσατε την Αίδιο κεφαλή του Πλούτωνα

για να κυκλοφορείτε αόρατοι, απρόσιτοι

άπιαστοι των κακοθελητών και των προδοτών

Πιάστε στοιβαρά το δόρυ της Αθηνάς με την αιχμηρή βολή

ίνα να μην ξεφύγει κανείς επίορκος της ιστορίας

από την κυκλωτική της γραμμή ροή

Χορέψτε με τους κεραυνούς του τερπινοκέραυνου Διός

Για να γεννήσετε ζωής αστέρια φωτός

Τοξεύστε με τα βέλη της Άρτέμιδος της κόρης του φεγγαριού της νυκτός

Για να καλέσετε την αυγή με την χρυσομαλλούσα Ηώς

Και....

αναταράξτε με την τρίαινα του Ποσειδώνος

τα νερά του κοσμικού πόντου

σηκώστε τα κύματα των μυστηριακών θαλασσών

ανυψώστε φρόνημα κραταιό

κοσμοσείστες εσείς

στης Γαίας τον χορό

για ένα μοναδικό διαχρονικό της Μυθιστορίας ταγκό

χ Οδύσσειας

Ἀμφίνομος δ' Ὀδυσῆος ἐείσατο κυδαλίμοιο
ἀντίος ἀΐξας, εἴρυτο δὲ φάσγανον ὀξύ, 90
εἴ πώς οἱ εἴξειε θυράων. ἀλλ' ἄρα μιν φθῆ
Τηλέμαχος κατόπισθε βαλὼν χαλκήρεϊ δουρὶ
ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσε·
δούπησεν δὲ πεσών, χθόνα δ' ἤλασε παντὶ μετώπῳ.
Τηλέμαχος δ' ἀπόρουσε, λιπὼν δολιχόσκιον ἔγχος
αὐτοῦ ἐν Ἀμφινόμῳ· περὶ γὰρ δίε, μή τις Ἀχαιῶν
ἔγχος ἀνελκόμενον δολιχόσκιον ἢ ἐλάσειε
φασγάνῳ ἀΐξας ἠὲ προπρηνέα τύψας.
βῆ δὲ θέειν, μάλα δ' ὦκα φίλον πατέρ' εἰσαφίκανεν,
ἀγχοῦ δ' ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· 100

"ὦ πάτερ, ἤδη τοι σάκος οἴσω καὶ δύο δοῦρε
καὶ κυνέην πάγχαλκον, ἐπὶ κροτάφοισ' ἀραρυῖαν,
αὐτός τ' ἀμφιβαλεῦμαι ἰών, δώσω δὲ συβώτῃ
καὶ τῷ βουκόλῳ ἄλλα· τετευχῆσθαι γὰρ ἄμεινον."

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
"οἶσε θέων, εἷός μοι ἀμύνεσθαι πάρ' ὀϊστοί,
μή μ' ἀποκινήσωσι θυράων μοῦνον ἐόντα."

ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί,
βῆ δ' ἴμεναι θάλαμόνδ', ὅθι οἱ κλυτὰ τεύχεα κεῖτο.
ἔνθεν τέσσαρα μὲν σάκε' εἵλετο, δούρατα δ' ὀκτὼ 110
καὶ πίσυρας κυνέας χαλκήρεας ἱπποδασείας·
βῆ δὲ φέρων, μάλα δ' ὦκα φίλον πατέρ' εἰσαφίκανεν.
αὐτὸς δὲ πρώτιστα περὶ χροῒ δύσετο χαλκόν·
ὣς δ' αὔτως τὼ δμῶε δυέσθην τεύχεα καλά,
ἔσταν δ' ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην.

αὐτὰρ ὅ γ', ὄφρα μὲν αὐτῷ ἀμύνεσθαι ἔσαν ἰοί,
τόφρα μνηστήρων ἕνα γ' αἰεὶ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
βάλλε τιτυσκόμενος· τοὶ δ' ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον.
αὐτὰρ ἐπεὶ λίπον ἰοὶ ὀϊστεύοντα ἄνακτα,
τόξον μὲν πρὸς σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο 120
ἔκλιν' ἑστάμεναι, πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα,
αὐτὸς δ' ἀμφ' ὤμοισι σάκος θέτο τετραθέλυμνον,
κρατὶ δ' ἐπ' ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν,
ἵππουριν, δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν·
εἵλετο δ' ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ.

ὀρσοθύρη δέ τις ἔσκεν ἐϋδμήτῳ ἐνὶ τοίχῳ,
ἀκρότατον δὲ παρ' οὐδὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο
ἦν ὁδὸς ἐς λαύρην, σανίδες δ' ἔχον εὖ ἀραρυῖαι·
τὴν Ὀδυσεὺς φράζεσθαι ἀνώγει δῖον ὑφορβὸν
ἑσταότ' ἄγχ' αὐτῆς· μία δ' οἴη γίνετ' ἐφορμή. 130

ΕΛΖΙΝ

Πολεμικά κορυθαίολοι...

όπως ο Άρης , ο Περικλής, ο Κολοκοτρώνης ,

ο Αλέξανδρος, ο Οδυσσέας και η Αθηνά

και όποιος άλλος ενθυμείται, μπορεί , δύναται και τολμά

να ατενίζει την ιστορία και το άπειρο να αναμετρά

σε αλώνια ραψωδικά

Α. Αθάνατη Ελλανίς

Οι πολεμιστές, Γ. Νίκου

Ποια είναι η Ελλάς;

Ελλάς, η καλλιγύναικος ψυχή του κόσμου!

Ελλανία Ελλάς! Η χώρα του Ήλιου!

Η μητέρα της γνώσης, του φωτός, του πολιτισμού, το λίκνον της ανθρωπότητος.
Β Ιλιάδος 681
Νῦ αὖ τοὺς ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἔναιον,
οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’ Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖνα νέμοντο,
οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα,
Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες καὶ Ἀχαιοί,
τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸς Ἀχιλλεύς.
Οι Έλληνες
«νηχόμενος λαίτμα διέτμαγον» ...κολυμπώντας σε βαθιά νερά «λαιόν»
έφθασε ναυαγός στο νησί των Φαιάκων.
η Οδύσσειας 276

Ποιοι είναι οι Έλληνες;

Ζητιάνοι ρακένδυτοι στο Παλάτι τους, άθλιοι επαίτες, φολκλόρ για τους τουρίστες, εξαθλιωμένοι δούλοι, υπηρέτες των ισχυρών, χαμέρποντες δειλοί, αλαλάζοντες φανατικοί εθνικιστές, αυτοκαταστροφικά κατακερματισμένοι, στείροι προγονολάγνεις με μια τέτοια κληρονομιά, ανόητοι παγανιστές με μια τέτοια γνώση στα χέρια τους, νεόπλουτοι κοιλαδάρες καναπεδοδείχτες,κενοί ειδωλολάτρεις με τόσα θαύματα κα θαυμαστά που δημιούργησαν, αμόρφωτοι, θρησκόληπτοι θεοκράτες,ανέλπιδες γραφικοί μίμοι, απόγονοι της ανύπαρκτης ινδοευρωπαϊκής φυλής;Ποιος είναι ο Έλληνας;Αιώνια νέος ,έφηβος ,όπως ο Φοίβος Απόλλων στην χώρα του Φωτός και του Ήλιου, την γενέτειρα του;
Ο επαναστάτης χωρίς αιτία, εγωιστής έφηβος, η τρικυμισμένη “Μαρίνα” των βράχων;

Ο οργισμένος ημίθεος Αχιλλέας αδικοχαμένος με το τρωτό του σημείο;
Ο εσωστρεφής Τηλέμαχος ,το αγανακτισμένο πριγκιπόπουλο της Ιθάκης;
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας που γυρίζει τον κόσμο και τον εξερευνεί;
Η Σπαρτιάτισσα, η Ηπειρώτισσα, η Κυκλαδίτισσα, η Αθηναία,
η Μακεδονίτισσα, η Κρητικιά και η Επτανήσια γυναίκα, η Πηνελόπη και τα μυστικά της;

Ο Έλληνας είναι:
Ο Οδυσσέας, το Ελληνικό μυαλό, η Ελληνική λογική, ο πολυμήχανος νους και η πολύπλευρη αντίληψη για τα πράγματα που θα ταξιδέψει παντού, για να γνωρίσει και να κατανοήσει τα πάντα.
Θα γυρίσει τον κόσμο, θα αντιμετωπίσει θεούς και τέρατα, θαρθεί σε επαφή με όλες τις κουλτούρες και τους λαούς και θα γυρίσει πίσω με τα δώρα της Γνώσης και συμφιλιωμένος με τον θεό των άγριων κυμάτων, των ψευδαισθήσεων και της ομίχλης. Κοσμοπολίτης και πατριώτης.

Ο Έλληνας είναι:

Είναι η Πηνελόπη,

η Αθάνατη Ελληνική ψυχή, το πνεύμα του, που περιμένει πιστή, υπομονετική, ανέγγιχτη, σιωπηλά ενεργητική την επιστροφή του Ανθρώπου και το ταίρι της και γνωρίζει πολλά και ποτέ δεν έφυγε από την πατρίδα που γεννήθηκε.

Είναι ο Τηλέμαχος, η καρδιά του Έλληνα, πάντα νέα, πάντα ενθουσιώδης, φωτεινά ηλιακή,
πάντα μεγαλόκαρδη και γενναία να θαυμάζει τον κόσμο σαν να τον βλέπει για πρώτη φορά και να συμμετέχει στο “γίγνεσται” της ιστορίας.

Είναι οι Έλληνες μια σπίθα, μια φωτιά ,μια φλόγα λαμπερή ,που φώτιζεκαι φωτίζει, την οικουμένη, όπως και ο λαμπερός πανέμορφος

και πάντα νέος θεός τους ,ο Απόλλων!

Και είναι η ιστορία του Ελληνισμού, μια Μεγάλη Οδύσσεια μια μεγάλη ιστορία αγάπης γνώσης και σοφίας και ενός έρωτα ακαταμάχητου για δράση περιπέτεια και εμπειρία.

…Ο βράχος υψωνόταν απότομα σ’αυτό το σημείο,που τελείωναν τα σκαλιά,

και είχε δημιουργηθεί μια πλατιά εσοχή ημικυκλική.
Έφτασα εκεί και κοιτάζοντας το απέραντο πέλαγος και την μορφή του κυβερνήτη Ποσειδώνα ,αδελφού του Δία, να μισοφαίνεται μέσα από τα παιχνιδιάρικα κύματα μαζί με το ιερό δελφίνι του Απόλλωνα και του ζήτησα με δυνατή φωνή:

Φέρε πίσω τον Οδυσσέα!
Είναι καιρός… να επιστρέψει Σπίτι του!

“Δύο ήλιοι στον ουρανό ”
και μια μονομαχία
Γιγάντων και Τιτάνων Πάντα συμβαίνει κάτω από ένα κόκκινο γαλαξία αστεριών.

Τα “φίδια” τρέφονται από την δουλεία, την σύγχρονη δουλοπαροικία, την αποχαύνωση, τον φιλοτομαρισμό τον ωχαδελφισμό, την αμάθεια, την βλακεία, την παραπληροφόρηση, την επίδειξη, την απληστία, τις άσκοπες έριδες μεταξύ εκείνων που θα έπρεπε να συμφωνούν και να συμπράττουν σε ένα κοινό συμφέρον, την θεοκρατία, την ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, την παθητικότητα, τον τραμπουκισμό, τις καλοστημένες υποσχέσεις, την έλλειψη μέτρου αρμονίας και αυτογνωσίας.

ΟΧΙ!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΚΙΑΖΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΜΙΑ….

Η Ελλάδα είναι το Φως!
Αν πεθάνει η Ελλάδα ο κόσμος θα χαθεί.
Ούτε οι εχθροί της δεν θέλουν να πεθάνει.

Δεν την θέλουν πεθαμένη.
Την θέλουν μισοζώντανη, ζητιάνα, αναξιοπρεπή, ρακένδυτη, να εκλιπαρεί "σωτηρίες έξωθεν και άνωθεν" βρώμικη,λεηλατημένη, προδοτικών μνημονίων τυλιγμένη σε κάλπικα λόγια αγάπης και υποταγής,
ή παντρεμένη με κάποιο από τους μνηστήρες τους αρχηγικούς ελεγχόμενη και δούλα προσκυνημένη χωρίς παιδιά με τους άγαμους γερόντους να “διδάσκουν” τον γάμο και τον έρωτα σαν να τον ήξεραν… με παχιά λόγια ανεδαφικά.

Έχουμε το Μίτο έχουμε και το Υφαντό
και το Τόξο του Απόλλωνα το Ιερό.

Θα την βρούμε την άκρη και τον στόχο και τον σκοπό !
Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες
νέοι πάντα καινουργείς
στην χαραυγή του καινούργιου Αιώνα
… θα την βρούμε την άκρη
και το Αύριο μας περιμένει.
Ο κόσμος ποτέ δεν είναι αρκετός
και ποτέ δεν τελειώνει στις Ηράκλειες Στήλες.
..για μας!

Έχουμε το Μίτο έχουμε και το Υφαντό
και το Τόξο του Απόλλωνα το Ιερό
Και τον Λόγο τον φωτογόνο τον Ελληνικό
και την ευρύθωρη ματιά του πνεύματος
Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες
η κρίσιμη μάζα των αλλαγών επί του Πλανήτη
γι αυτό και πάντα είμαστε νέοι

Ναι εμείς
…πάντα νέοι αν και αφελείς
εκ του Ήλιου γαρ προερχόμενοι
Αστραφτεροί με λαμπερό το βλέμμα τοξοβόλο

Έχουμε ένα Νου που θα ερωτευτεί την γνώση
θα αγκαλιάσει την σκέψη, τον στοχασμό, την ευρύτητα, την φιλοσοφία,
την Λήδα, την Λητώ, την Αλκμήνη την Σεμέλη, την Θέμιδα…
Θα κοιμηθεί μαζί της θα ενωθεί θα διαιρέσει θα προσθέσει
θα πολλαπλασιάσει θα χωρίσει και θα ζευγαρώσει
και το πρωί θα ξυπνήσει….με το “παιδί”.

Και ένα μας να μείνει θα είναι πάντα αρκετός και ανίκητος!

Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε «ναι, είμαστε» .
Ναι είμαστε!
Έτσι είμαστε …εμείς οι Έλληνες!
Έχουμε αποδείξει το “αδύνατο”
και θα το κάνουμε το θαύμα για μια ακόμη φορά!
Όλος ο κόσμος το περιμένει και κρατάει την ανάσα του.
Ας μη τον απογοητεύσουμε!
TO «MHNYMA» EINAI OIKOYMENIKO !!!
Πάμε, adiamo,
τσιμέντο να τους ντύσουμε, θαλασσί βαθύ, -στο χρώμα του Αιγαίου,
να τους φουντάρουμε βαθιά, -στους κόλπους της Τιθύος,
όλοι μαζί, του Κόσμου ΕΜΕΙΣ, οι Έλληνες Ένθεοι Άθρησκοι!!!
adiamo,
Εμείς οι Έλληνες κοσμοπολίτες
TO «MHNYMA» EINAI OIKOYMENIKO !!!!!!!!!!!!
Πολλοί, θα μας κατηγορήσουν, ως σφόδρα ρομαντικούς ή ουτοπιστές. ΕΜΕΙΣ, θα τους πούμε, ότι είμαστε γεννημένοι και ταγμένοι γι’ αυτά ακριβώς τα δύσκολα, επειδή είναι θαυμαστά, όπως κάθε «καλόν καγαθόν». Άλλοι, θα πουν, ότι ματαιοπονούμε. ΕΜΕΙΣ, θα τους θυμίσουμε τους στίχους και θα τους τραγουδήσουμε: «Δεν αφήνουν σημάδια στην άμμο του Χρόνου, γιατ’ ακίνητοι μένουν…». Περισσότεροι, θα οχυρωθούν πίσω από το δήθεν ακατόρθωτο του εγχειρήματος. ΕΜΕΙΣ, θα τους βροντοφωνάξουμε, για να ξεβουλώσουν τ’ αυτιά της Ψυχής τους: «Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ». Ή θα τους ψιθυρίσουμε, σε χαμηλές ποιητικές συχνότητες, μπας και συν-τονισθεί η χορδή της συνείδησής τους στην τρυφερή αρμονία της ευ-αισθησίας και κατανοήσουν ότι σημασία έχει η Ιθάκη και το «πολύχρωμο και διευρυντικό τής Συνείδησης» tripάκι προς την Ελευθερία…. Στο κάτω – κάτω, ισχύει, αυτάρ after all ή όλα:
Ας μας κατηγορήσουν!!!!!!!!!
“ ΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ, ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ ”- Αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστον, δεν πρόκειται να σε βρει, του προ-προ-παππούλη μας, Ηρακλείτου…
“Θέλουμε έναν ΗΛΙΟ το πρωί πάνω απ’τη θάλασσα,
έναν ΑΝΕΜΟ το απόγευμα να διώχνει τις σκιές,
ένα ΣΥΝΝΕΦΟ το βράδυ, ένα σύννεφο
να σκαρφαλώνουμε και να ατενίζουμε το Σύμπαν.
Θέλουμε ελεύθερο ΑΕΡΑ!!!! Να αναπνέουμε.
Αναζητώντας μία γέφυρα ευφυούς συνεργασίας και την χαμένη μας αξιοπρέπεια,
μία προσευχή μας ταιριάζει πια σε όλους τους Έλληνες.
Θεοί μας και Πνεύμα Ιερό της Ελλάδος
δώστε μας Ο,ΤΙ αξίζουμε…
Είναι το ενωτικό πιο δυνατό
κορυφαίε Πανγήϊνε Πολεμιστή
και είμαστε στο ΕΜΕΙΣ…
Εμείς οι Έλληνες και οι Έλληνίδες,
Στην χαραυγή του καινούργιου αιώνα ζητούμε και θέλουμε τον κόσμο μας πίσω και το Παλάτι μας καθαρό λαμπερό και νοικοκυρεμένο
ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ ΜΑΣ.
Και ένας Ποιητής Δημιουργός συμφωνεί και συναινεί στο δίκαιο αίτημα μας.
Είναι μαζί μας και θέλει να είναι Ελεύθερος πια και όχι Όμηρος
της ανθρώπινης ανοησίας, υπερβολής και αμετροέπειας.
Καλημέρα Ήλιε!
ΕΛΖΙΝ
... "λαίτμα μέγ΄ εκπερόωσιν" η 35
"λαιόν " μεγάλες θάλασσες περνούν και τα κύματα του οίνοπα πόντου μετρούν σε ώρες περισυλλογής.

Εμείς.... οι Ονειροπόλοι Έλληνες ναυβάτες ηνίοχοι της άμαξας του Ηλίου

της Ιδέας της Δελφικής!

Ρ. Ροή Ηλίου

APOLLON ENLEVANT CYRENE

BRIDGMAN FREDERICK ARTHUR

Καλπάζει στην ροή της χρονοδίνης

ο φωτεινός θεός

ορμητικά τις σκιές του φόβου

για να διώξει που μας κρύβουν το φως.

Την πιο μεγάλη ημέρα του χρόνου

Στο ζενίθ της δύναμης του

Στην ισχύ της εκπομπής του.

Στα μονοπάτια των ουρανών

Στους δρόμους των πουλιών

Στις όχθες των ποταμών

Στα ρυάκα των πηγών

Στα αυλάκια των οργωτών

Στους χορούς των Μουσών.

Ελθέ Φοίβε…

εκατηβόλος αρματοδρόμος
και μείνε στις καρδιές μας για πάντα
...λαμπερός λαμπαδηδρόμος!

Μαντολογία του ορθού χρησμού!
Είπατε τω βασιλεί, στον δυνάστη και της ιστορίας καταχραστή πως τα τείχη παλαιάς και νέας αρπακτικότητας πέφτουν όπως έχει προαγγελθεί ακόμη και αν οσιοποιηθεί.
Είπατε τω βασιλεί πως εξαγορασμένος ανάξιος δούλος ανάξιου «θεού» εστί ,την δε κλεμμένη ομορφιά παράνομα δεν δύναται να κρατεί.
Δι΄ όσα ανομήματα έχει διαπράξει κατά του Ελληνισμού, του ανθρωπισμού εξ αιτίας τούτου θα καθαιρεθεί.
Είπατε τω βασιλεί και σε κάθε δόλιο, φανερό ή υφέρποντα ανθελληνιστή πως είναι γυμνός και από τους ράφτες του και τους κοπτοράπτες αντιγραφών και λογοκλοπών έχει ξεγελαστεί.
Διότι με άνομα μέσα στην εξουσία έχει αναρριχηθεί.
Διότι ο Φοίβος Απόλλων από την καρδία των ανθρώπων και των παιδιών της Ελλάδος δεν έχει φύγει ποτέ και η καθαρή συνείδηση των νοήμονων όντων αυτό επιθυμεί.
Χαίρε Φοίβε Απόλλων ,καθαιρέτη της ανοησίας, της δουλείας , της μαύρης μαγείας επίορκων εξουσιαστών.
Χαίρε φως Ελληνικό, παγκόσμιο οικουμενικό που κάθε μέρα υψώνεσαι ολόλαμπρο στον Ουρανό!
Δώσε την διαύγεια στους ανθρώπους να διακρίνουν το ψεύδος από το αληθινό
και την δύναμη το δίκιο τους να πάρουν πίσω με τρόπο ευθύ και ορθό.
Η Ελληνική ψυχή είναι εδώ όρθια , αδάμαστη και ζωντανή και διεκδικεί πίσω ότι της ανήκει με τον τρόπο τον ομηρικό!

Ο οργασμός των Ελλήνων και Φιλελλήνων

.... ο νοητικός !

Η ΧΡΥΣΉ ΒΡΟΧΉ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΛΥΡΙΦΘΟΓΓΩΝ ΛΥΡΙΔΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ

Η γονιμοποίηση του Νου στον κόσμο των Ιδεών

και ο τερπικέραυνος Διαφωτισμός.

Ο Απόλλωνιος Ερωτισμός!

Ορφικός ύμνος Ήλιου

‘Ακουσε μακάριε, πού έχεις μάτι αιώνιον και βλέπει τα πάντα συ ό Τιτάν πού λάμπεις ωσάν χρυσός, πού βαδίζεις υψηλά, και είσαι το επουράνιον φώς
Σύ είσαι αφ’ εαυτού γεννημένος, ακαταπόνητος, των ζώων γλυκύ θέαμα και είσαι της μεν αυγής ο δεξιός γεννήτωρ της δε νυκτός ό αριστερός έχεις την συνένωσιν των εποχών και χορεύεις (κινείσαι κυκλικώς) με τέσσερα πόδια (ό δημιουργός των τεσσάρων εποχών του έτους), είσαι ταχύς, ορμητικός, πύρινος, με χαρωπόν βλέμμα, διφρηλάτης. και διέρχεσαι την όδόν του απέραντου ρόμβου με περιστροφικάς κινήσεις- καθοδηγείς τους ευσεβείς ανθρώπους εις τάς καλάς πράξεις και εις τους ασεβείς επιδεικνύεις δυσμένειαν συ έχεις χρυσήν λύραν και σύρεις (διανύεις) τον άρμονικόν δρόμον του κόσμου επισημαίνεις τα καλά έργα, συ είσαι ό νέος που τρέφεις τάς έποχάς. ΕΙσαι ό κυρίαρχος του κόσμου, ό αυλητής, διατρέχεις δια του πυρός και περιστρέφεσαι κυκλικώς, φέρεις το φως εμφανίζεσαι με ποικίλες μορφές, φέρεις την ζωήν, είσαι καρποφόρος, ώ Παιάν αειθαλής, αμόλυντος, πατήρ του χρόνου, ό αθάνατος Ζευς.
Καθαρός, πού λάμπεις εις όλους, είσαι το περιφερόμενον κυκλικώς μάτι του κόσμου, πού σβύνει και λάμπει με ωραίες φωτεινές ακτίνες’
δεικνύεις την δικαιοσύνην, αγαπάς το νερό. είσαι ό δεσπότης (ό κύριος) του κόσμου, ό φύλαξ της αληθείας, ο αιώνιος υπέρτατος, ό βοηθός εις όλους είσαι ό οφθαλμός της δικαιοσύνης, το φως της ζωής· ώ συ, πού οδηγείς τους Ιππους, και κατευθύνεις με λιγυρό μαστίγιο τέθριππον (με τέσσερα άλογα) άρμα (και εδώ ό ‘ Υμνωδός δια του συμβολισμού αύτοϋ αναφέρεται εις την υπό του «ΗΛΙΟΥ» διαμόρφωσιν των τεσσάρων εποχών του έτους), άκουσε τους λόγους μου και φανέρωσε εις τους μεμυημένους γλυκεία και ευχάριστη ζωή.

Κλῦθι μάκαρ, πανδερκὲς ἔχων αἰώνιον ὄμμα, Τιτὰν χρυσαυγής, Ὑπερίων, οὐράνιον φῶς, αὐτοφυής, ἀκάμας, ζώιων ἡδεῖα πρόσοψι, δεξιὲ μὲν γενέτωρ ἠοῦς, εὐώνυμε νυκτός, κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων, εὔδρομε, ῥοιζήτωρ, πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά, ῥόμβου ἀπειρεσίου δινεύμασιν οἶμον ἐλαύνων, εὐσεβέσιν καθοδηγὲ καλῶν, ζαμενὴς ἀσεβοῦσι, χρυσολύρη, κόσμου τὸν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων, ἔργων σημάντωρ ἀγαθῶν, ὡροτρόφε κοῦρε, κοσμοκράτωρ, συρικτά, πυρίδρομε, κυκλοέλικτε, φωσφόρε, αἰολόδικτε, φερέσβιε, κάρπιμε Παιάν, ἀιθαλής, ἀμίαντε, χρόνου πάτερ, ἀθάνατε Ζεῦ, εὔδιε, πασιφαής, κόσμου τὸ περίδρομον ὄμμα, σβεννύμενε λάμπων τε καλαῖς ἀκτῖσι φαειναῖς, δεῖκτα δικαιοσύνης, φιλονάματε, δέσποτα κόσμου, πιστοφύλαξ, αἰεὶ πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ, ὄμμα δικαιοσύνης, ζωῆς φῶς· ὦ ἐλάσιππε, μάστιγι λιγυρῆι τετράορον ἅρμα διώκων·

Στην πλάστιγγα της Δικαιοσύνης ....ο Φοίβος εγκαταλείπει τους ανόμους

μνημονίων νόμων της φιλοξενίας.... καταπατητές

Χ Ιλιάδος
οὔτ' ἄρ' ὃ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ' ὃ διώκειν· 200
ὣς ὃ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποσίν, οὐδ' ὃς ἀλύξαι.
πῶς δέ κεν Ἕκτωρ κῆρας ὑπεξέφυγεν θανάτοιο,
εἰ μή οἱ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤντετ' Ἀπόλλων
ἐγγύθεν, ὅς οἱ ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα;
λαοῖσιν δ' ἀνένευε καρήατι δῖος Ἀχιλλεύς,
οὐδ' ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα,
μή τις κῦδος ἄροιτο βαλών, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπὶ κρουνοὺς ἀφίκοντο,
καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
ἐν δ' ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 210
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ' Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ' Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
ᾤχετο δ' εἰς Ἀΐδαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων.

ΕΛΖΙΝ......στον τρόχο του χρόνου στην ροή του μεγάλου Ενιαυτού

Θέλουμε την Ελλάδα Ηλιομέγιστη να ξεπροβάλλει μέσα από τις φλόγες μιας πυρακτωμένης χαραυγής σε ηλιόλουστη κοσμική χώρα Ηλιακής επιλογής!

Ε. Επωδοί Αλόγων

Καλπασμοί αλόγων

στους ωκεανούς της κοσμικής αντίληψης.

Σε ιστορικούς πυριφλεγείς ποταμούς Ηριδανούς ύδατος γνώσης διηνεκούς

εφίππων ιπποδαμαστών ιπποκορυστών

μακριάς κόμης κομητών

Κυρίες και κύριοι, αμαξάδες και ηνίοχοι ,θεοί και θεές

τέθριππα δίθυρα άρματα ,κένταυροι αμαζόνες

....και της αφυπνισμένης συνείδησης πολεμιστές

μιας έλλογης εύνοης εποχής

Τα άλογα του Διομήδους

Η Αθηνά ηνίοχος δίπλα στον Διομήδη

 φορούσα του Άδη την περικεφαλαία το άρμα οδηγεί

Ε Ιλιάδος

Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
μήτε σύ γ’ Ἄρηα τό γε δείδιθι μήτε τιν’ ἄλλον
ἀθανάτων, τοίη τοι ἐγὼν ἐπιτάῤῥοθός εἰμι·
ἀλλ’ ἄγ’ ἐπ’ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους,
τύψον δὲ σχεδίην μηδ’ ἅζεο θοῦρον Ἄρηα 830
τοῦτον μαινόμενον, τυκτὸν κακόν, ἀλλοπρόσαλλον,
ὃς πρῴην μὲν ἐμοί τε καὶ Ἥρῃ στεῦτ’ ἀγορεύων
Τρωσὶ μαχήσεσθαι, ἀτὰρ Ἀργείοισιν ἀρήξειν,
νῦν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλεῖ, τῶν δὲ λέλασται.
Ὣς φαμένη Σθένελον μὲν ἀφ’ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
χειρὶ πάλιν ἐρύσασ’, ὃ δ’ ἄρ’ ἐμμαπέως ἀπόρουσεν·
ἣ δ’ ἐς δίφρον ἔβαινε παραὶ Διομήδεα δῖον
ἐμμεμαυῖα θεά· μέγα δ’ ἔβραχε φήγινος ἄξων
βριθοσύνῃ· δεινὴν γὰρ ἄγεν θεὸν ἄνδρά τ’ ἄριστον.
λάζετο δὲ μάστιγα καὶ ἡνία Παλλὰς Ἀθήνη· 840
αὐτίκ’ ἐπ’ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους.
ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον ἐξενάριζεν
Αἰτωλῶν ὄχ’ ἄριστον Ὀχησίου ἀγλαὸν υἱόν·
τὸν μὲν Ἄρης ἐνάριζε μιαιφόνος· αὐτὰρ Ἀθήνη
δῦν’ Ἄϊδος κυνέην, μή μιν ἴδοι ὄβριμος Ἄρης.

Ο Διομήδης αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή της μάχης και όλα δείχνουν ότι η Αθηνά ετοιμάζει την αριστεία του: τον περιβάλλει με φως, τον γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση και εκείνος ρίχνεται ακάθεκτος στη μάχη. Μάταια ο Πάνδαρος προσπαθεί με το τόξο του να ανακόψει την ορμή του Τυδείδη· καταφέρνει μόνο να τον τραυματίσει ελαφρά στον ώμο. Και καυχιέται γι' αυτό! Ο Διομήδης ζητάει τη συνδρομή της Αθηνάς κι εκείνη σπεύδει κοντά του. Τον ενδυναμώνει με την ανδρεία του πατέρα του και του δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους θεούς, για να τους αποφεύγει. Μόνο την Αφροδίτη του επιτρέπει να χτυπήσει, αν βρεθεί μπροστά του.Με ορμή λιονταριού ο Διομήδης ξαναρίχνεται στη μάχη. Βλέποντάς τον ο Αινείας να σκορπά το θάνατο στις φάλαγγες των Τρώων, πείθει τον Πάνδαρο ν' ανεβεί στο άρμα του και να τον αντιμετωπίσουν μαζί. Ο Διομήδης ειδοποιείται από τον Σθένελο για τους Τρωαδίτες που πλησιάζουν απειλητικοί και αποφασίζει να τους αντιμετωπίσει πεζός. Δίνει μόνο οδηγίες στον ηνίοχο του να προσπαθήσει να πάρει τα περίφημα άλογα του Αινεία. Στη σκληρή σύγκρουση που ακολουθεί, ο Διομήδης σκοτώνει τον Πάνδαρο και τραυματίζει τον Αινεία, τον οποίο σπεύδει να απομακρύνει από τη μάχη η μητέρα του Αφροδίτη. Ενώ ο Σθένελος έχει ήδη κερδίσει τα άλογα του Αινεία, ο Τυδείδης καταδιώκει τη θεά της ομορφιάς και την τραυματίζει στο χέρι. Εκείνη εγκαταλείπει τον Αινεία, που τον αρπάζει αμέσως ο Απόλλωνας για να τον σώσει, και φεύγει κλαίγοντας στον Όλυμπο, όπου βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά της μητέρας της, της Διώνης.Στο μεταξύ, στο πεδίο της μάχης οι τρωικές φάλαγγες, με τη συμπαράσταση του Άρη, ασκούν έντονη πίεση στους Αργίτες και πολλοί επώνυμοι Αχαιοί πέφτουν νεκροί. Την κρίσιμη στιγμή επεμβαίνουν η Ήρα και η Αθηνά. Η σύζυγος του Δία με «στεντόρεια» φωνή επιπλήττει τους Αχαιούς και τους θυμίζει τα κατορθώματα του Αχιλλέα, ενώ η Αθηνά παίρνει θέση ηνίοχου πλάι στον Διομήδη και τον παρακινεί να ρίξει το ακόντιο του εναντίον του Άρη. Η θεά φροντίζει, ώστε η βολή να είναι εύστοχη και η αριστεία του ήρωα να συμπεριλάβει και δεύτερο τραυματισμό θεού. Σφαδάζοντας από τους πόνους, ο θεός του πολέμου καταφεύγει στον Όλυμπο, όπου δέχεται τις φροντίδες του Δία. Τέλος, επιστρέφουν στην κατοικία των θεών και η Ήρα με την Αθηνά.

Τα άλογα του Ηρακλή

Από τους Άθλους του....

Αλλά,... πριν φθάσουμε στην αγάπη,

θα πρέπει να δαμάσουμε τα’αλογα του Διομήδη,
που καταβροχθίζουν την ανθρώπινη ενέργεια,
με όχημα τις «ανθρώπινες σκέψεις.»
Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο «μυαλό»
- Υποψιάζομαι πως πρέπει να έχει σχέση με τον νου, τις περιττές και υπερβολικές σκέψεις που χορεύουν στο μυαλό μας.
-Ακριβώς έχει να κάνει με τον «άλογο» νου, που τρέχει σαν τρελός πίθηκος, στην φαντασία μας, στην οποία , έχουν συμβεί πολλά πράγματα, τα περισσότερα μόνο μέσα στο μυαλό μας.
Η περιέργεια μου ήταν μεγάλη.
-Πως δαμάζονται αυτά τα φοβερά άλογα?
Απάντησε, τονίζοντας κάποιο σημείο.
-Όχι, με το να τα εμπιστευτείς σε φίλο σου, γιατί θα τον “φάνε” και αυτόν.
Με την αναπνοή, μπορείς να το κατορθώσεις.
Τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα!

Μια ήρεμη και βαθιά αναπνοή μπορεί να οδηγήσει σένα ήρεμο ,ατάραχο και νηφάλιο νου.
Τιθάσευση των άλογων είναι¨ο έλεγχος της αναπνοής.

Τα άλογα του Ρήσου

Κ. Νυκτεγερσία και Δολωνοφονία

Αναφορά στον Νέστορα:
Διομήδης και Οδυσσέας, οι κατάσκοποι που γύρισαν ζωντανοί 

από τον δόλο με τα άλογα του Ρήσου

Ο Οδυσσέας, λέει:
"Αλήθεια, η καρδιά μεγάλα δώρα πόθησε,
του αντρειωμένου Αιακίδη τ' άλογα, που δύσκολα οι θνητοί
μπορούν να τα δαμάσουν και να τα κυβερνήσουν
άλλος κανείς εξόν ο Αχιλλέας, που αθάνατη τον γέννησε μητέρα,"

( Κ 400-403).

Τα Δολώνεια. Η νύχτα που ακολουθεί την άρνηση του Αχιλλέα είναι δύσκολη για τους Αχαιούς. Όλοι αγωνιούν για τις εξελίξεις, ενώ στο τρωικό στρατόπεδο επικρατεί μια ζωηρή κίνηση. Ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος δεν μπορούν να κοιμηθούν και, αφού ξυπνούν και τους άλλους αρχηγούς, συγκροτούν πολεμικό συμβούλιο. Αποφασίζουν να στείλουν κάποιον κατάσκοπο στο εχθρικό στρατόπεδο, ώστε να μάθουν τις προθέσεις των αντιπάλων. Την επικίνδυνη αποστολή αναλαμβάνουν ο Διομήδης και ο Οδυσσέας. Την ίδια στιγμή ο Έκτορας για τον ίδιο σκοπό στέλνει τον Δόλωνα στο ελληνικό στρατόπεδο. Ο Τρώας κατάσκοπος όμως θα πέσει στα χέρια του Οδυσσέα και του Διομήδη, οι οποίοι, αφού τον ανακρίνουν και παίρνουν τις πληροφορίες που χρειάζονται, τον σκοτώνουν. Στη συνέχεια πλησιάζουν τον καταυλισμό των Θρακών, συμμάχων των Τρώων. Ο Διομήδης σκοτώνει το βασιλιά των Θρακών Ρήσο και τους άντρες του, ενώ ο Οδυσσέας αρπάζει τα ονομαστά άλογά του. Μ' αυτό το περίλαμπρο λάφυρο οι δυο Έλληνες κατάσκοποι επιστρέφουν στο αχαϊκό στρατόπεδο, όπου τους γίνεται θριαμβευτική υποδοχή.

Τα άλογα του Αχιλλέως Βαλίος και Ξάνθος

" Πόσο γρήγορα είναι τα δικά μου άλογα, το ξέρετε,
γιατί είναι αθάνατα, δώρο του Ποσειδώνα στον Πηλέα,
τον πατέρα μου, κι εκείνος πάλι τα χάρισε σε μένα.
Στέκουν τώρα και κλαιν τον Πάτροκλο, οι χαίτες τους ακουμπούν στη γη, και μένουνε ασάλευτα με την καρδιά θλιμμένη"

( Ψ 276-284).

Τα άλογα, που έχουν προαισθανθεί το θάνατο του Πάτροκλου, μένουν ασάλευτα, κλαίνε και θρηνούν τον σύντροφό τους.Έτσι νιώθουν τον Πάτροκλο, το γενναίο τους ηνίοχο, που δεν υπάρχει πια.

Το άλογο του Αλεξάνδρου

Τα άλογα του Ποσειδώνος

Το άρμα της Ηρας και της Αθηνάς

Το άρμα του Ηλίου

Τα άλογα που μιλάνε με ανθρώπινη λαλιά

σε άρματα φλογερά

ΕΛΖΙΝ

...ανιχνευτές αλόγων

μελετώντας της ιστορίας

τα ίχνη και των ίππων στην Γη τις πατημασιές

όντων εν τω Λόγω ... ελλόγων

Α. Αγανακτισμένων Μήνις

Αλέξανδρος και Πώρος Charles Le Bruno 1673
Ο Αλέξανδρος στις Όχθες του Ποταμού της Ασίας
Το Πέρασμα των Ορίων της Αθανασίας
στις Πύλες και τα Τείχη της Τροίας

Α Ιλιάδος

Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληιάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή· 5
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.

Σαν βγεις αγανακτισμένος στον πηγαιμό για την πλατεία

να εύχεσαι τρεις γύρους να κάνεις χωρίς αγωνία

νερό δε να πιείς από δύο πηγές τις Ομηρικές που βρίσκονται στην γωνία.

Στο ώμο σου σε ένα δισάκι να κουβαλάς μόνο με τα απαραίτητα γιατί άχρηστες αποσκευές θα σου γίνουν βραχνάς.

Την ζωή σου να έχεις ανακεφαλαιώσει σε αλχημιστικάς δομάς.

Μη κρατάς ενεργοβόρες αναμνήσεις της σπουδαιότητας ενός μικρού βεληνεκούς "εγώ".

Δεν θα σου χρειαστούν πουθενά σε αυτό το κόσμο που αναποδογυρνά.

Ενθυμήσου όλα τα αξιοσημείωτα γεγονότα και τα κόλπα του πνεύματος που σε οδήγησαν σε αυτό τον σκοπό.

Το εγχειρίδιον του "μαθητευόμενου μάγου" να μελετήσεις καλά

για να ξεχωρίζεις τα ανόητα από τα σωστά.

Τους μαύρους μάγους "σωτήρες" της μνημονιακής ζωής να αναγνωρίζεις από τα λόγια τους τα πλαστά. Αυτά που σου χρεώνουν για να σε υποδουλώνουν σε μια προπατορική ενοχή.

Αυτά που λένε για αγάπες και ουρί του παραδείσου, και πολέμους για την πίστη του θεού.

Κανείς θεός δεν έχει ανάγκη δεν χρειάζεται την πίστη σου, αλλά κάποιοι χειρίζονται την ύπνωση σου ως αρπακτικά για να σε σέρνουν από τον λαιμό με μια αλυσίδα σταυρό και ένα λουρί.

Σε καταδυναστεύουν και σε κλέβουν πρώτα από το μυαλό που είναι στόχο τους ληστρικά.

Θα βγει και ο χοντρούλης Ευρύμαχος που μόλις έχει από τον παχύσαρκο Αντίνοο "ευλογηθεί" να κάνει για τα λάθη του την αυτοκριτική.

Και να σου πει ότι τα φάγατε... τα γουρουνάκια μαζί.

Μην τον πιστέψεις και μη δεχθείς την απολογία του αρχιληστή.

Τα έφαγε μόνος του μαζί με τους υπόλοιπους χοντρούς στο τραπέζι της μεγάλης αρπαχτής.

Μαζί τα τρώνε. Να το θυμάσαι αυτό.

Στους δούλους και τις δούλες τους δίνουν κανένα κοκαλάκι για να τους κλείνουν το στόμα και να τους χρησιμοποιούν.

Σαν "καλό παιδί" ο Έκτωρ θα βγει για να εκλιπαρήσει συναίνεση και την πατρίδα να θυμηθεί.

Όμως η Τροία κατηγορείται για προσβολή υφαρπαγή και κλοπή.

Πρίαμοι και Αινείες της παλαιάς και νέας Ρώμης και της διαθήκης της ....κρατούν την ανθρωπότητα σε μια μεσαιωνική φάρμα άδικη πολύ.

Τα άλογα να προσέξεις στους στάβλους του Αυγεία όταν σε στέλνουν να καθαρίσεις από την κοπριά.

Μια σανίδα ασπίδα να βάλεις για να σε προστατεύει καλά.

Τον φίλο σου τον σύντροφο σου να προφυλάξεις από των αλόγων προβοκατόρων τα πατήματα και τις οπλές.

Και τους ασκούς το Αιόλου να χειρίζεσαι με τις σωστές ακροβατικές των σχοινιών ροπές.

Μην δεχθείς τους απάτριδες διεθνιστές ... μην εμπλακείς στους θερμόαιμους εθνικιστές.

Η πατρίδα είναι Ιερή γιατί είναι η Εστία του κάθε Πολεμιστή.

Περπάτησε κατά μήκος της όχθης ενός υδατογενούς της ασπίδος γνώσης ποταμού.

Πάνω κάτω και χαρτογράφησε τις κινήσεις του εχθρού

Μην κουραστείς μη τα παρατήσεις.

Βρες ... δες το ακριβές σημείο της απόβασης και πέρνα στης ιστορίας την άλλη πλευρά με του Αλέξανδρου την κοφτερή ματιά.

Ξεπερνώντας τον οίκτο τον αυτοοίκτο την ελεημοσύνη τα ψίχουλα την δουλεία την ζητιανιά

Σημασία έχει να μη παραιτηθείς ποτέ,ακόμη και να νικηθείς,να συνεχίσεις, να προχωράς συνέχεια…

Ξεπέρασε τα όρια, ξεπέρασε τις προδιαγραφές που είχαν σχεδιαστεί για σένα.

Νίκησε τον πίθηκο μέσα σου που σε παγιδεύει και σε λεηλατεί.

Εστιάσου στον στόχο στο κέντρο του κύκλου την αποφασιστική στιγμή στην Υ επιλογή.

Η Γνώση είναι λύτρωση και ευθύνη μαζί.
Ρώτησε την καρδιά σου, τι θα κάνεις με την γνώση, που σου δόθηκε,στον χρόνο που απομένει…
και πες στους συνανθρώπους σου, να τολμήσουν,

γιά το μεγαλείο του Ανθρώπινου Πνεύματος και

την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού.

Ω Ιλιάδος

Ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
τῆμος ἄρ' ἀμφὶ πυρὴν κλυτοῦ Ἕκτορος ἔγρετο λαός.
αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἤγερθεν ὁμηγερέες τ' ἐγένοντο 790
πρῶτον μὲν κατὰ πυρκαϊὴν σβέσαν αἴθοπι οἴνῳ
πᾶσαν, ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος· αὐτὰρ ἔπειτα
ὀστέα λευκὰ λέγοντο κασίγνητοί θ' ἕταροί τε
μυρόμενοι, θαλερὸν δὲ κατείβετο δάκρυ παρειῶν.
καὶ τά γε χρυσείην ἐς λάρνακα θῆκαν ἑλόντες
πορφυρέοις πέπλοισι καλύψαντες μαλακοῖσιν.
αἶψα δ' ἄρ' ἐς κοίλην κάπετον θέσαν, αὐτὰρ ὕπερθε
πυκνοῖσιν λάεσσι κατεστόρεσαν μεγάλοισι·
ῥίμφα δὲ σῆμ' ἔχεαν, περὶ δὲ σκοποὶ ἥατο πάντῃ,
μὴ πρὶν ἐφορμηθεῖεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί. 800
χεύαντες δὲ τὸ σῆμα πάλιν κίον· αὐτὰρ ἔπειτα
εὖ συναγειρόμενοι δαίνυντ' ἐρικυδέα δαῖτα
δώμασιν ἐν Πριάμοιο διοτρεφέος βασιλῆος.

Ὣς οἵ γ' ἀμφίεπον τάφον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο.

ΕΛΖΙΝ

Αν όχι τώρα...πότε;

Αν όχι ΕΜΕΙΣ....ποιοί;

Από το πορτραίτο ...του καλού και δια τον σωστό λόγο,

του κάθε αγανακτισμένου πολεμιστή

Ω. Ωρών Χάρις

Aurora ,1614 Guido Reni

Το άρμα του Ηνιόχου Ηλίου με τις Ώρες
στον χορό του Παρθενώνα μαζί
με τις Καρυάτιδες Κόρες

Ζεῦ πάτερ ……

Οι Ώρες, δωροδότριες πολυγήθεες, οι Πύλες του Ουρανού!
Η Ήρα και ο Χρονισμός.
Ο καλπασμός των αλόγων της ψυχής στον χωροχρόνο.
Το σπάσιμο του φράγματος!
Η Ήρα σε περίτεχνο άρμα ανεβαίνει με τιμόνι αργυρό και ρόδες χάλκινες οκτάκτινες . Τα χρυσά λουριά πιάνει στα χέρια της και τα άλογα μόνη της δένει.
Κοντά της η Αθηνά, το λεπτό πέπλο ιδίας κατασκευής αφήνει , την ασπίδα με το κεφάλι της Γοργόνας κρατά. Τον χιτώνα του αιγιδοφόρου Διός, δικέρατον κράνος τετράφαλο χρυσό φορά που 100 στρατούς χωρά.
Από τους θυρωρούς, τις Ώρες περνούν και τις μετρούν.
24 ώρες, 24 ραψωδίες, 24 γράμματα , στιγμές από τα ταξίδια της αιωνιότητας από οξυδερκείς αναγνώστες περιμένουν να διαβαστούν σε ενθυμική ανάγνωση
διαλογιστική.
Βρίσκουν τον νεφεληγερέτη να στέκεται μακρόθεν από τους άλλους θεούς στην ακροκορφή του πολύκορφου Ολύμπου:
Ζευ πάτερ….
Γράμματα από το μέλλον, το παρελθόν και το αιώνιο παρόν!
Ομηρικές επιστολές…. η επικίνδυνη αποστολή στο σύμπαν .
Μέτρα τις ώρες, τα λεπτά, τα βράδια που έχω ξενυχτίσει πλάι σου, τα δάκρυα των ποταμών, τα γράμματα που σου έχω στείλει, τα τραγούδια που σου έχω τραγουδήσει, τους αναστεναγμούς, τις μπόρες ,τα κύματα που χτύπησαν πάνω μου,τα νησιά που έχω εξερευνήσει, , τους δρόμους που έχω περπατήσει για χάρη σου, τα άδεια καλοκαίρια, τα όνειρα που έχω ζωγραφίσει, τις σελίδες, τις ζωές που ζούμε χωριστά, μέτρα τα ψυχή μου και σήκω πάνω, άνω στήσου ολόρθη ατένισε ένα Ήλιο λαμπερό
σε άρμα πολεμικό!
Ξέρεις να μετράς…. ;
Μέτρα τις Ώρες…Ευνομία, Δίκη, και Ειρήνη σε 12 Έργα και Ημέρες
εργασιακά οκτάωρα στον Ηριδανό ποταμό!

Ε Ιλιάδος
Τοὺς δ’ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
Ἀργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ,
αὐτίκ’ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
ἦ ῥ’ ἅλιον τὸν μῦθον ὑπέστημεν Μενελάῳ
Ἴλιον ἐκπέρσαντ’ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
εἰ οὕτω μαίνεσθαι ἐάσομεν οὖλον Ἄρηα.
ἀλλ’ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς.
Ὣς ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
ἣ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμπυκας ἔντυεν ἵππους 720
Ἥρη πρέσβα θεὰ θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο·
Ἥβη δ’ ἀμφ’ ὀχέεσσι θοῶς βάλε καμπύλα κύκλα
χάλκεα ὀκτάκνημα σιδηρέῳ ἄξονι ἀμφίς.
τῶν ἤτοι χρυσέη ἴτυς ἄφθιτος, αὐτὰρ ὕπερθε
χάλκε’ ἐπίσσωτρα προσαρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι·
πλῆμναι δ’ ἀργύρου εἰσὶ περίδρομοι ἀμφοτέρωθεν·
δίφρος δὲ χρυσέοισι καὶ ἀργυρέοισιν ἱμᾶσιν
ἐντέταται, δοιαὶ δὲ περίδρομοι ἄντυγές εἰσι.
τοῦ δ’ ἐξ ἀργύρεος ῥυμὸς πέλεν· αὐτὰρ ἐπ’ ἄκρῳ
δῆσε χρύσειον καλὸν ζυγόν, ἐν δὲ λέπαδνα 730
κάλ’ ἔβαλε χρύσει’· ὑπὸ δὲ ζυγὸν ἤγαγεν Ἥρη
ἵππους ὠκύποδας, μεμαυῖ’ ἔριδος καὶ ἀϋτῆς.
Αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπ’ οὔδει
ποικίλον, ὅν ῥ’ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν·
ἣ δὲ χιτῶν’ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα.
ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὤμοισιν βάλετ’ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
δεινήν, ἣν περὶ μὲν πάντῃ Φόβος ἐστεφάνωται,
ἐν δ’ Ἔρις, ἐν δ’ Ἀλκή, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωκή, 740
ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου
δεινή τε σμερδνή τε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
κρατὶ δ’ ἐπ’ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον
χρυσείην, ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσ’ ἀραρυῖαν·
ἐς δ’ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο, λάζετο δ’ ἔγχος
βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
ἡρώων, οἷσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
Ἥρη δὲ μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετ’ ἄρ’ ἵππους·
αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,
τῇς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε 750
ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδ’ ἐπιθεῖναι.
τῇ ῥα δι’ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔχον ἵππους·
εὗρον δὲ Κρονίωνα θεῶν ἄτερ ἥμενον ἄλλων
ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο.
ἔνθ’ ἵππους στήσασα θεὰ λευκώλενος Ἥρη
Ζῆν’ ὕπατον Κρονίδην ἐξείρετο καὶ προσέειπε·
Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ Ἄρῃ τάδε καρτερὰ ἔργα
ὁσσάτιόν τε καὶ οἷον ἀπώλεσε λαὸν Ἀχαιῶν
μὰψ ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον ἐμοὶ δ’ ἄχος, οἳ δὲ ἕκηλοι
τέρπονται Κύπρίς τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων 760
ἄφρονα τοῦτον ἀνέντες, ὃς οὔ τινα οἶδε θέμιστα;
Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι, αἴ κεν Ἄρηα
λυγρῶς πεπληγυῖα μάχης ἐξαποδίωμαι;
Τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
ἄγρει μάν οἱ ἔπορσον Ἀθηναίην ἀγελείην,
ἥ ἑ μάλιστ’ εἴωθε κακῇς ὀδύνῃσι πελάζειν.
Ὣς ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
μάστιξεν δ’ ἵππους· τὼ δ’ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
ὅσσον δ’ ἠεροειδὲς ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν 770
ἥμενος ἐν σκοπιῇ, λεύσσων ἐπὶ οἴνοπα πόντον,
τόσσον ἐπιθρῴσκουσι θεῶν ὑψηχέες ἵπποι.
ἀλλ’ ὅτε δὴ Τροίην ἷξον ποταμώ τε ῥέοντε,
ἧχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος,
ἔνθ’ ἵππους ἔστησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
λύσασ’ ἐξ ὀχέων, περὶ δ’ ἠέρα πουλὺν ἔχευε·
τοῖσιν δ’ ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε νέμεσθαι.
Αἳ δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθ’ ὁμοῖαι
ἀνδράσιν Ἀργείοισιν ἀλεξέμεναι μεμαυῖαι·

Με βήματα πελειάδων ... λευκών περιστεριών

κατεβαίνουν και περπατούν στην Γη

Ήρα και Αθηνά μαζί


Aurora 1621 Guercino

Ἔνθ’ αὖ Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ Παλλὰς Ἀθήνη 1
δῶκε μένος καὶ θάρσος, ἵν’ ἔκδηλος μετὰ πᾶσιν
Ἀργείοισι γένοιτο ἰδὲ κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο·
δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἀκάματον πῦρ
ἀστέρ’ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον, ὅς τε μάλιστα
λαμπρὸν παμφαίνῃσι λελουμένος ὠκεανοῖο·
τοῖόν οἱ πῦρ δαῖεν ἀπὸ κρατός τε καὶ ὤμων,
ὦρσε δέ μιν κατὰ μέσσον ὅθι πλεῖστοι κλονέοντο. 10

Εσπερινοί αστέρες της Αθηνάς, οι Λυρίδες δημιουργούν «μπάλες φωτιάς», από τον γαλαξιάκο ωκεανό της κοσμικής αντίληψης,
μετέωρα πιο φωτεινά και από τον πλανήτη Αφροδίτη.
Χαιρετισμοί , αύρες της σκέψης του Διός
σε ομηρικές απελευθερωμένες ραψωδίες
και ολυμπιακές παραβολές.

Βροχή από «πεφταστέρια», εν μέσω πολέμου νοητικού και καταδυναστευτικού.

Ε. Ραψωδία Ε
Λ. Ραψωδία Λ
Ζ. Ραψωδία Ζ
Ι. Ραψωδία Ι
Ν. Ραψωδία Ν

Τα παιδιά που τα μετρούν , καταμετρώντας τα κάνουν μια ευχή:
Από τους μικρούς και μεγάλους τυράννους πάσης φύσεως να απαλλαγούν!

X. Χάρις Ζήνοος Σοφίας

Οι στήλες και οι πύλες του Ολυμπίου Δίος στην Αθήνα
Δέκτες και πομποί στην παγκόσμια ως κόσμημα
του Φωτός ... Δημιουργία Εκπομπή

Η κατάβασις των θεών στις στήλες πύλες διόδους του Διός

Η κάθοδος του πνεύματος στην Γη.

Η άνοδος της σημαντικότητας σε Ολύμπια κορυφή

Η κρίσις διάκρισις, η απονομή της δικαιοσύνης στην ώρα της αλήθειας την εναργή.

Στην σύσκεψη και την αγορά των θεών , ο Ζευς, πατήρ θεών τε και ανθρώπων παίρνει εις τας στοιβαράς χείρας του την χρυσαφένια ζυγαριά και δικάζει τα άνομα από τα σωστά.

Η ετυμηγορία γέρνει προς των αδίκων την πλευρά.

Όσοι έχουν παραβιάσει τους νόμους της φιλοξενίας και έχουν κλέψει την κόρη και την περιουσία του Ξενίου Διός κηρύσσονται ένοχοι χωρίς άλλοθι και δικαιολογητικά.

Το ίδιο ισχύει δια όσους καταχρώνται της φιλοξενίας και πολιορκούν την σύζυγο του ιδιοκτήτη ,απειλούν το παιδί προσβάλουν την έμφυτη νοημοσύνη και την λογική και ξοδεύουν τους πόρους ενός παλατιού σε ένα ευθύ νησί.

Ο θεόμορφος Πηλείδης διακόπτει τους διαλογισμούς και απολογισμούς του Τρωαδίτη κλέφτη και απολογητή και κτυπά τον κτήτορα Έκτορα με το δόρυ από τα δεξιά . Τρεις φορές τον κυνηγά περνώντας την ανεμοδαρμένη επινεόν συκιά γύρω από δύο πηγές με ζεστά και κρύα ύδατα νερά.

Όταν το ΕΝΑ γίνεται ΔΥΟ αρσενικό θηλυκό, συν και πλην, διαίρεση και πολλαπλασιασμό, κρύο και ζεστό, την νύχτα την ερεβεννή και την ροδοδάκτυλη αυγή ...αρχίζει το πρόβλημα να μετρά.

Ο διώκτης και ο κυνηγός

Ο ονειρευτής και ο διεκδικητής

Ο οραματιστής και ο ρεαλιστής

"θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος·"

Έχε θάρρος Τριτογένεια φίλο τέκνο με την καρδία μου πρόφρονα παράφρονα δεν ομιλώ . Κάνε όπως σου λέει ο νους σου και μη βραδύνεις στης ιστορίας τον ποτάμιο ρου η ετυμηγορία να εφαρμοστεί και η δικαιοσύνη να απονεμηθεί.

Ομιλεί ο αστραποκέραυνος αοσσητήρ στην κόρη του την σοφή από τις Πηγές ενός Ποιητή

Χ Ιλιάδος

εἴδομεν ὁπποτέρῳ κεν Ὀλύμπιος εὖχος ὀρέξῃ. 130

Ὣς ὅρμαινε μένων, ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθεν Ἀχιλλεὺς
ἶσος Ἐνυαλίῳ κορυθάϊκι πτολεμιστῇ
σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον
δεινήν· ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ
ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος.
Ἕκτορα δ', ὡς ἐνόησεν, ἕλε τρόμος· οὐδ' ἄρ' ἔτ' ἔτλη
αὖθι μένειν, ὀπίσω δὲ πύλας λίπε, βῆ δὲ φοβηθείς·
Πηλεΐδης δ' ἐπόρουσε ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς.
ἠΰτε κίρκος ὄρεσφιν ἐλαφρότατος πετεηνῶν
ῥηϊδίως οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν, 140
ἣ δέ θ' ὕπαιθα φοβεῖται, ὃ δ' ἐγγύθεν ὀξὺ λεληκὼς
ταρφέ' ἐπαΐσσει, ἑλέειν τέ ἑ θυμὸς ἀνώγει·
ὣς ἄρ' ὅ γ' ἐμμεμαὼς ἰθὺς πέτετο, τρέσε δ' Ἕκτωρ
τεῖχος ὕπο Τρώων, λαιψηρὰ δὲ γούνατ' ἐνώμα.
οἳ δὲ παρὰ σκοπιὴν καὶ ἐρινεὸν ἠνεμόεντα
τείχεος αἰὲν ὑπ' ἐκ κατ' ἀμαξιτὸν ἐσσεύοντο,
κρουνὼ δ' ἵκανον καλλιῤῥόω· ἔνθα δὲ πηγαὶ
δοιαὶ ἀναΐσσουσι Σκαμάνδρου δινήεντος.
ἣ μὲν γάρ θ' ὕδατι λιαρῷ ῥέει, ἀμφὶ δὲ καπνὸς
γίγνεται ἐξ αὐτῆς ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο· 150
ἣ δ' ἑτέρη θέρεϊ προρέει ἐϊκυῖα χαλάζῃ,
ἢ χιόνι ψυχρῇ ἢ ἐξ ὕδατος κρυστάλλῳ.
ἔνθα δ' ἐπ' αὐτάων πλυνοὶ εὐρέες ἐγγὺς ἔασι
καλοὶ λαΐνεοι, ὅθι εἵματα σιγαλόεντα
πλύνεσκον Τρώων ἄλοχοι καλαί τε θύγατρες
τὸ πρὶν ἐπ' εἰρήνης πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν.
τῇ ῥα παραδραμέτην φεύγων ὃ δ' ὄπισθε διώκων·
πρόσθε μὲν ἐσθλὸς ἔφευγε, δίωκε δέ μιν μέγ' ἀμείνων
καρπαλίμως, ἐπεὶ οὐχ ἱερήϊον οὐδὲ βοείην
ἀρνύσθην, ἅ τε ποσσὶν ἀέθλια γίγνεται ἀνδρῶν, 160
ἀλλὰ περὶ ψυχῆς θέον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο.
ὡς δ' ὅτ' ἀεθλοφόροι περὶ τέρματα μώνυχες ἵπποι
ῥίμφα μάλα τρωχῶσι· τὸ δὲ μέγα κεῖται ἄεθλον
ἢ τρίπος ἠὲ γυνὴ ἀνδρὸς κατατεθνηῶτος·
ὣς τὼ τρὶς Πριάμοιο πόλιν πέρι δινηθήτην
καρπαλίμοισι πόδεσσι· θεοὶ δ' ἐς πάντες ὁρῶντο·
τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
ὢ πόποι ἦ φίλον ἄνδρα διωκόμενον περὶ τεῖχος
ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· ἐμὸν δ' ὀλοφύρεται ἦτορ
Ἕκτορος, ὅς μοι πολλὰ βοῶν ἐπὶ μηρί' ἔκηεν 170
Ἴδης ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου, ἄλλοτε δ' αὖτε
ἐν πόλει ἀκροτάτῃ· νῦν αὖτέ ἑ δῖος Ἀχιλλεὺς
ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκει.
ἀλλ' ἄγετε φράζεσθε θεοὶ καὶ μητιάασθε
ἠέ μιν ἐκ θανάτοιο σαώσομεν, ἦέ μιν ἤδη
Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμάσσομεν ἐσθλὸν ἐόντα.

Τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
ὦ πάτερ ἀργικέραυνε κελαινεφὲς οἷον ἔειπες·
ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ
ἂψ ἐθέλεις θανάτοιο δυσηχέος ἐξαναλῦσαι; 180
ἔρδ'· ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι.

Τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος· οὔ νύ τι θυμῷ
πρόφρονι μυθέομαι, ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι·
ἔρξον ὅπῃ δή τοι νόος ἔπλετο, μὴ δ' ἔτ' ἐρώει.

Ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην·
βῆ δὲ κατ' Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα.

Ἕκτορα δ' ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ' ὠκὺς Ἀχιλλεύς.
ὡς δ' ὅτε νεβρὸν ὄρεσφι κύων ἐλάφοιο δίηται
ὄρσας ἐξ εὐνῆς διά τ' ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας· 190
τὸν δ' εἴ πέρ τε λάθῃσι καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ,
ἀλλά τ' ἀνιχνεύων θέει ἔμπεδον ὄφρά κεν εὕρῃ·
ὣς Ἕκτωρ οὐ λῆθε ποδώκεα Πηλεΐωνα.
ὁσσάκι δ' ὁρμήσειε πυλάων Δαρδανιάων
ἀντίον ἀΐξασθαι ἐϋδμήτους ὑπὸ πύργους,
εἴ πως οἷ καθύπερθεν ἀλάλκοιεν βελέεσσι,
τοσσάκι μιν προπάροιθεν ἀποστρέψασκε παραφθὰς

πρὸς πεδίον· αὐτὸς δὲ ποτὶ πτόλιος πέτετ' αἰεί.
ὡς δ' ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται φεύγοντα διώκειν·
οὔτ' ἄρ' ὃ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ' ὃ διώκειν· 200
ὣς ὃ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποσίν, οὐδ' ὃς ἀλύξαι.
πῶς δέ κεν Ἕκτωρ κῆρας ὑπεξέφυγεν θανάτοιο,
εἰ μή οἱ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤντετ' Ἀπόλλων
ἐγγύθεν, ὅς οἱ ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα;
λαοῖσιν δ' ἀνένευε καρήατι δῖος Ἀχιλλεύς,
οὐδ' ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα,
μή τις κῦδος ἄροιτο βαλών, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπὶ κρουνοὺς ἀφίκοντο,
καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
ἐν δ' ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 210
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ' Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ' Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
ᾤχετο δ' εἰς Ἀΐδαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων.

Ειρήνη; ΝΑΙ!
Δικαιοσύνη; ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
Εν παντί τρόπω

ΕΛΖΙΝ

....μαζί με την Χάρη και τις Χάριτες τραγουδούν τον ίδιο ως από την Αρχή ΕΝΑ Σκοπό
Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι.
Κάνε μου τη χάρη, για να σ' ακούω απ' όπου και να'σαι

A. Αχιλλέως Διάγγελμα

Hector's fall
"Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε·"
Έκτωρ μη μου μιλάς για συμφωνίες που έχεις καταπατήσει
και μας έχεις όλους ξεπουλήσει
....ανακράζει ο πρώτος πολεμιστής των Ελλήνων

Προς τον Έκτορα τον πρωτοκαθήμενο της άρπαγης Τροίας και τους υπόλοιπους προεστούς θρησκευτικούς

και ομοτράπεζους πολιτικούς

Με λόγια απλά ξεκάθαρα Ελληνικά , λακωνικά

και στην καθομιλουμένη για να γίνουν κατανοητά

Είστε έκπτωτοι.....κυρίες και κύριοι μιας αντινοϊκής κατοχής και παράλογης λογικής.

Είστε έκπτωτοι στα μάτια της ιστορίας

Στο βλέμμα της μυθοπλασίας

στον ατένισμα της δικαιοδοσίας.

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα

Φέρτε πίσω τα λεφτά την ομορφιά τα αγάλματα, τους θησαυρούς και την περιουσία ενός περήφανου λαού.

Όλα όσα κλέψατε εσύ ο πατέρας σου τα αδέλφια σου οι συγγενείς σου,

οι πνευματικοί σας "νονοί", οι λέσχες σου και οι σύμμαχοι σου οι ανθελληνικοί.

Κλέψατε μια χώρα την λεηλατήσατε την διασύρατε την γελοιοποιήσατε

την εξευτελίσατε χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή.

Μα πάνω απ΄όλα κλέψατε τις λέξεις μας τις αρχέγονες έννοιες και την σημασία τους μαζί με την ιστορία τους.

Κλέψατε την δύναμη τους , την ιδιοποιηθήκατε για ίδιους ποταπούς σκοπούς.

Δεν δεχόμεθα παράλογα διλήμματα , προκρούστρειες λύσεις και ωμούς εκβιασμούς.

Δεν υπάρχουν συμφωνίες μεταξύ λύκων και προβάτων και μερίδες του λέοντος για επίγειους και επουράνιους μνημονιακούς δυνάστες θεούς

δικτάτορες ταχυδακτυλουργούς .

Δεν υπάρχει τίποτα που να χρωστάει κανείς σε τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας που δεν έχουν εργαστεί ποτέ και δεν δικαιούνται καμιά περιουσία να κρατούν και για χρέη να ομιλούν.

Δεν υπάρχουν συμφωνίες και δικαιώματα μεταξύ αδίκων ανόμων και καταχραστών παρανόμων και όλα στο όνομα του κοσμικού δικαίου

θα αναιρεθούν.

Αχιλλέας Αιακίδης του Πηλείδη

οργισμένος αγανακτισμένος αποφασισμένος στρατηγός

των Μυρμιδόνων φρουρός

Έκτορος κτήτορος καθαίρεσις

Η αποτελεσματική διδασκαλία εκπαίδευσις του Χείρωνος.

Η ήττα των εχόντων και κατεχόντων έμπροσθεν

τειχών απληστίας τρωικά σε άμεση αναμέτρηση

με τους πολεμιστάς

δια την δικαία των υλικών αγαθών μοιρασιά

Χ ΙλιάδοςΤὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· 260
Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε·
ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά,
οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν,
ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν,
ὣς οὐκ ἔστ' ἐμὲ καὶ σὲ φιλήμεναι, οὐδέ τι νῶϊν
ὅρκια ἔσσονται, πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα
αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.
παντοίης ἀρετῆς μιμνήσκεο· νῦν σε μάλα χρὴ
αἰχμητήν τ' ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν.
οὔ τοι ἔτ' ἔσθ' ὑπάλυξις, ἄφαρ δέ σε Παλλὰς Ἀθήνη 270
ἔγχει ἐμῷ δαμάᾳ· νῦν δ' ἀθρόα πάντ' ἀποτίσεις
κήδε' ἐμῶν ἑτάρων οὓς ἔκτανες ἔγχεϊ θύων.

Ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος·
καὶ τὸ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
ἕζετο γὰρ προϊδών, τὸ δ' ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος,
ἐν γαίῃ δ' ἐπάγη· ἀνὰ δ' ἥρπασε Παλλὰς Ἀθήνη,
ἂψ δ' Ἀχιλῆϊ δίδου, λάθε δ' Ἕκτορα ποιμένα λαῶν.
Ἕκτωρ δὲ προσέειπεν ἀμύμονα Πηλεΐωνα·
ἤμβροτες, οὐδ' ἄρα πώ τι θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ
ἐκ Διὸς ἠείδης τὸν ἐμὸν μόρον, ἦ τοι ἔφης γε· 280
ἀλλά τις ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύθων,
ὄφρά σ' ὑποδείσας μένεος ἀλκῆς τε λάθωμαι.
οὐ μέν μοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξεις,
ἀλλ' ἰθὺς μεμαῶτι διὰ στήθεσφιν ἔλασσον
εἴ τοι ἔδωκε θεός· νῦν αὖτ' ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι
χάλκεον· ὡς δή μιν σῷ ἐν χροῒ πᾶν κομίσαιο.
καί κεν ἐλαφρότερος πόλεμος Τρώεσσι γένοιτο
σεῖο καταφθιμένοιο· σὺ γάρ σφισι πῆμα μέγιστον.

Ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
καὶ βάλε Πηλεΐδαο μέσον σάκος οὐδ' ἀφάμαρτε· 290
τῆλε δ' ἀπεπλάγχθη σάκεος δόρυ· χώσατο δ' Ἕκτωρ
ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,
στῆ δὲ κατηφήσας, οὐδ' ἄλλ' ἔχε μείλινον ἔγχος.
Δηΐφοβον δ' ἐκάλει λευκάσπιδα μακρὸν ἀΰσας·
ᾔτεέ μιν δόρυ μακρόν· ὃ δ' οὔ τί οἱ ἐγγύθεν ἦεν.
Ἕκτωρ δ' ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
ὢ πόποι ἦ μάλα δή με θεοὶ θάνατον δὲ κάλεσσαν·
Δηΐφοβον γὰρ ἔγωγ' ἐφάμην ἥρωα παρεῖναι·
ἀλλ' ὃ μὲν ἐν τείχει, ἐμὲ δ' ἐξαπάτησεν Ἀθήνη.
νῦν δὲ δὴ ἐγγύθι μοι θάνατος κακός, οὐδ' ἔτ' ἄνευθεν, 300
οὐδ' ἀλέη· ἦ γάρ ῥα πάλαι τό γε φίλτερον ἦεν
Ζηνί τε καὶ Διὸς υἷι ἑκηβόλῳ, οἵ με πάρος γε
πρόφρονες εἰρύατο· νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει.
μὴ μὰν ἀσπουδί γε καὶ ἀκλειῶς ἀπολοίμην,
ἀλλὰ μέγα ῥέξας τι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι.

Ὣς ἄρα φωνήσας εἰρύσσατο φάσγανον ὀξύ,
τό οἱ ὑπὸ λαπάρην τέτατο μέγα τε στιβαρόν τε,
οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ' αἰετὸς ὑψιπετήεις,
ὅς τ' εἶσιν πεδίον δὲ διὰ νεφέων ἐρεβεννῶν
ἁρπάξων ἢ ἄρν' ἀμαλὴν ἢ πτῶκα λαγωόν· 310
ὣς Ἕκτωρ οἴμησε τινάσσων φάσγανον ὀξύ.
ὁρμήθη δ' Ἀχιλεύς, μένεος δ' ἐμπλήσατο θυμὸν
ἀγρίου, πρόσθεν δὲ σάκος στέρνοιο κάλυψε
καλὸν δαιδάλεον, κόρυθι δ' ἐπένευε φαεινῇ
τετραφάλῳ· καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι
χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.
οἷος δ' ἀστὴρ εἶσι μετ' ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ
ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ,
ὣς αἰχμῆς ἀπέλαμπ' εὐήκεος, ἣν ἄρ' Ἀχιλλεὺς
πάλλεν δεξιτερῇ φρονέων κακὸν Ἕκτορι δίῳ 320
εἰσορόων χρόα καλόν, ὅπῃ εἴξειε μάλιστα.
τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα
καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξε κατακτάς·
φαίνετο δ' ᾗ κληῗδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσι
λαυκανίην, ἵνα τε ψυχῆς ὤκιστος ὄλεθρος·
τῇ ῥ' ἐπὶ οἷ μεμαῶτ' ἔλασ' ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεύς,
ἀντικρὺ δ' ἁπαλοῖο δι' αὐχένος ἤλυθ' ἀκωκή·
οὐδ' ἄρ' ἀπ' ἀσφάραγον μελίη τάμε χαλκοβάρεια,
ὄφρά τί μιν προτιείποι ἀμειβόμενος ἐπέεσσιν.
ἤριπε δ' ἐν κονίῃς· ὃ δ' ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς· 330
Ἕκτορ ἀτάρ που ἔφης Πατροκλῆ' ἐξεναρίζων
σῶς ἔσσεσθ', ἐμὲ δ' οὐδὲν ὀπίζεο νόσφιν ἐόντα
νήπιε· τοῖο δ' ἄνευθεν ἀοσσητὴρ μέγ' ἀμείνων
νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγὼ μετόπισθε λελείμμην,
ὅς τοι γούνατ' ἔλυσα· σὲ μὲν κύνες ἠδ' οἰωνοὶ
ἑλκήσουσ' ἀϊκῶς, τὸν δὲ κτεριοῦσιν Ἀχαιοί.

Τὸν δ' ὀλιγοδρανέων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
λίσσομ' ὑπὲρ ψυχῆς καὶ γούνων σῶν τε τοκήων

μή με ἔα παρὰ νηυσὶ κύνας καταδάψαι Ἀχαιῶν,
ἀλλὰ σὺ μὲν χαλκόν τε ἅλις χρυσόν τε δέδεξο 340
δῶρα τά τοι δώσουσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
σῶμα δὲ οἴκαδ' ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με
Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα.

Iλιάς!

Ο Λόγος, το Βιβλίο, τα Έπη,

το Φως των Ελλήνων

Χειρωνία μάχη σώμα με σώμα

χέρια με χέρια

στου Δάρδανου Δαρού τα στενά!

Το αστέρι του Βορρά!

2800 χρόνια από τον Όμηρο και μετά...

body of Hector round on his chariot
του Αχιλλέα στου Ιλίου τις πλατείες
και τα περάσματα τα στενά

ΕΛΖΙΝ
...παρά τω πλευρώ των Μυρμιδόνων
από αριστερά και από δεξιά