Θ. Η έννοια της θρησκείας

Θρησκείες και... Κοσμοθεωρίες!

Ο δρόμος, ο λιγότερος ταξιδεμένος …συνεχίζεται…
στο δίχτυ της θρησκείας!
Πεκ Σκοτ

Υπάρχουν ανάμεσα στα μέλη του ανθρώπινου γένους, τεράστιες διαφορές,
ως προς το εύρος και την πολυμέρεια του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε τι είναι ζωή, ανάλογα με το πώς αναπτύσσεται η διάνοια του καθενός.
Αυτός ο τρόπος αντίληψης είναι η θρησκεία μας.Μιας που ο καθένας μας έχει ένα ορισμένο τρόπο αντίληψης, ορισμένη κοσμοθεωρία, άσχετα με το πόσο αυτή είναι περιορισμένη, πρωτόγονη, ή λαθεμένη,
Ο καθένας μας έχει μια θρησκεία.
Αυτό το γεγονός είναι υψίστης σημασίας.Υποφέρουμε από μια τάση να δίνουμε ένα στενό ορισμό της θρησκείας.
Τείνουμε να θεωρούμε ότι θρησκεία πρέπει να περιλαμβάνει πίστη στο θεό, ή κάποια τυπολατρική πρακτική, ή την συμμετοχή σε κάποια ομάδα εκκλησιαζόμενων.
Τείνουμε να θεωρούμε την θρησκεία σαν κάτι το μονολιθικό, μονοκόμματο κα συνακόλουθα σε τούτη την υπεραπλουστευμένη γενική ιδέα απορούμε πως δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μπορούν να αποκαλούνται χριστιανοί ή Εβραίοι, η ένας άθεος μπορεί να έχει ανεπτυγμένη την αίσθηση της ηθικής περισσότερο από κάποιον που πηγαίνει στην εκκλησία.
Είναι ένα αδιασφισβήτητο γεγονός, ότι ο καθένας μας έχει τον δικό του τρόπο να βλέπει τον κόσμο και ένα σαφές ή υπονοούμενο σύνολο ιδεών και πεποιθήσεων ως προς την ουσιαστική φύση του κόσμου.
Κάποιοι νομίζουν ότι το σύμπαν είναι θεμελιακά χαοτικό και χωρίς νόημα, έτσι το μόνο λογικό πράγμα που έχουν να κάνουν είναι να αδράχνουν την κάθε μικρή ευχαρίστηση όπου την βρίσκουν.
Άλλοι βλέπουν τον κόσμο σαν ένα τόπο όπου σκυλοτρώγονται και όπου η σκληρότητα είναι απαραίτητη για την επιβίωση τους.
Μερικοί τον βλέπουν σαν ένα βοσκότοπο όπου πάντα κάτι καλό θα βρεθεί και όπου δεν υπάρχει ανάγκη να ανησυχούν για το μέλλον, και ακόμη ένα μέρος οφείλει να τους εξασφαλίζει τα προς το ζην άσχετα πως διευθύνουν την ζωή τους.
Και υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν σε ένα σύμπαν με άκαμπτους νόμους, όπου θα τσακιστούν και θα αποβληθούν αν κάνουν και ένα βήμα από την γραμμή που χαράχτηκε για αυτούς.
Οι άνθρωποι εστιάζονται σε διάφορες κοσμοθεωρίες και πάντα έχουν μια θρησκεία και αυτή όπως και η κοσμοαντίληψη τους στην καλύτερη περίπτωση είναι εν μέρει συνειδητές.
Μερικές φορές μάλιστα συμβαίνει να πιστεύουν σε μια θρησκεία ενώ στην πραγματικότητα πιστεύουν σε κάποια άλλη πολύ διαφορετική, από αυτό που νομίζουν.
Πως αναπτύσσονται οι λαϊκές θρησκείες;Τι είναι εκείνο που καθορίζει την κοσμοαντίληψη ενός ατόμου.
Είναι βέβαιο πως υπάρχουν ολόκληρα συμπλέγματα καθοριστικών παραγόντων.

Ο πιο σημαντικός παράγων για την ανάπτυξη μιας θρησκείας στους περισσότερος ανθρώπους είναι η κουλτούρα τους.Αν είμαστε ευρωπαίοι το πιθανότερο είναι να πιστεύουμε ότι ο Χριστός ανήκε στην λευκή φυλή και αν είμαστε αφρικανοί ότι ήταν μαύρος.
Αν κάποιος είναι Ινδός και μεγάλωσε στην Βομβάη το πιθανότερο είναι να γίνει Ινδουιστής και θα έχει μια αισιόδοξη κοσμοαντίληψη.
Αν κάποιος Αμερικάνος και μεγαλωμένος στην Ινδιάνα θα γίνει Χριστιανός με απαισιόδοξη αντίληψη.
Το ίδιο συμβαίνει και σε ένα Μωαμεθανό.

Έχουμε την τάση να πιστεύουμε αυτό που οι γύρω μας πιστεύουν και έχουμε την τάση να δεχόμαστε σαν αλήθεια αυτό που οι άνθρωποι μας λένε για την φύση του κόσμου, όπως τους ακούμε στα χρόνια που διαπλάθεται ο χαρακτήρας μας.Και το πιο σπουδαίο μέρος της κουλτούρας μας είναι η συγκεκριμένη οικογένεια μας.
Η πιο βασική κουλτούρα μέσα στην οποία αναπτυσσόμαστε είναι η οικογένεια μας και οι γονείς μας οι πολιτισμικοί ηγέτες.Επιπλέον η σημαντικότερη πλευρά αυτής της κουλτούρας, δεν είναι αυτό που μας λένε οι γονείς μας για τον θεό και την φύση των πραγμάτων, αλλά αυτό που κάνουν και πως συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον , στα αδέλφια μας και πάνω απ'όλα σε μας.
Μ ε άλλα λόγια, αυτά που μαθαίνουμε για την φύση του κόσμου, όταν μεγαλώσουμε, καθορίζονται από την συγκεκριμένη φύση των εμπειριών μας στο μικρόκοσμο της οικογένειας μας.
Αυτό που καθορίζει την κοσμοαντίληψη μας δεν είναι τόσο τι λένε οι γονείς μας αλλά όσο ο ξεχωριστός κόσμος που δημιουργούν με την συμπεριφορά τους..Το γεγονός ότι η θρησκεία μας ή η κοσμοαντίληψη μας, είναι αρχικά καθορισμένες σε μεγάλο βαθμό από την μοναδική εμπειρία των παιδικών μας χρόνων, μας φέρνει αντιμέτωπους με το κεντρικό πρόβλημα:Την σχέση θρησκείας και πραγματικότητας.Είναι το πρόβλημα του μικρόκοσμου και μακρόκοσμου.
Για να αναπτύξουμε μια κοσμοαντίληψη που να είναι ρεαλιστική, να συμφωνεί με την πραγματικότητα το κόσμου και του ρόλου μας σε αυτό,
πρέπει συνεχώς να θεωρούμε και να πλαταίνουμε τον νοητικό μας ορίζοντα, ώστε να συμπεριλαμβάνεις καινούργιες γνώσεις για τον μακρόκοσμο..
Πρέπει να διευρύνουμε το πλαίσιο αναφοράς μας.
Η θρησκεία των περισσότερων ενηλίκων είναι ως ένα βαθμό, προϊόν συναισθηματικής αναφοράς.Οι περισσότεροι ενεργούμε με βάση ένα πρότυπο αναφοράς στενότερο από εκείνο που είμαστε ικανοί, αδυνατώντας να υπερβούμε την επίδραση της ιδιαίτερης κουλτούρας μας, της ιδιαίτερης στάσης των γονέων μας και των παιδικών εμπειριών μας πάνω στην αντίληψη μας.
Δε είναι να απορεί κανείς που ο κόσμος του ανθρώπου είναι τόσο γεμάτος συγκρούσειςΈχουμε μια κατάσταση, που τα ανθρώπινα όντα, πρέπει να συνδιαλλάσσονται μεταξύ τους, έχουν απείρως διαφορετικές απόψεις ως προς την φύση της πραγματικότητας και όμως ο καθένας πιστεύει ότι η δική του άποψη είναι σωστή .Το χειρότερο είναι ότι οι περισσότερο από εμάς δεν έχουμε επίγνωση των ίδιων μας των απόψεων για τον κόσμο, και ακόμα λιγότερο συνείδηση, έχουμε για την μοναδικότητα της εμπειρίας από την οποία βγήκαν.
Είμαστε πράγματι, όπως οι τυφλοί της παροιμίας, που ο καθένας βρίσκεται
σε επαφή μόνο με ένα μεμονωμένο τμήμα του σώματος του ελέφαντα και ωστόσο ο καθένας ισχυρίζεται ότι γνωρίζει όλη την φύση του ζώου.
Έτσι και εμείς φιλονικούμε γύρω από τις διαφορετικές μικροαντιλήψεις και όλοι οι πόλεμοι είναι... "ιεροί πόλεμοι", ποδηγετοκινούμενοι.

Θρησκεία ...ποδηγετιμένη κοσμοαντίληψη
ή διευρυμένη κοσμοθεώρηση της θρησκείας;

Θρησκειολόγος της Λάϊον
21ος Αιών

Π. Ο δρόμος της αγάπης

Πεκ Σκοτ
 

Βαδίζοντας  στον δρόμο τον « λιγότερο ταξιδεμένο »  ελεύθερος !

 

Αφιερωμένο

... σε όσους συνεχίζουν να ταξιδεύουν!

 

 

Οι πολεμιστές, που ταξιδεύουν στον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο,
αποφεύγουν να μιλούν πολύ... για την …αγάπη.
Προτιμούν τις πράξεις και τα έργα αγάπης από τα λόγια της αγάπης.
Ο λόγος είναι ότι αυτά τα λόγια έχουν χρησιμοποιηθεί δημαγωγικά και έχουν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας.
Σε ένα κόσμο ταλαιπωρημένο, διψασμένο για αγάπη, πεινασμένο για λίγα ψίχουλα στοργής και συμπάθειας είναι εύκολο να πουλήσειςαισθήματα και συναισθήματα προς ίδιο όφελος και να τα εξαργυρώσεις σε χρυσό.
Όμως οι πολεμιστές δεν θέλουν χρυσωμένα χάπια και δεν θέλουν
υπνωτιστικά λόγια, δεν θέλουν λόγια και μόνο λόγια… ψεύτικα και μεγάλα.
Οι πολεμιστές είναι πρακτικοί άνθρωποι, και εκτός από αθεράπευτα ρομαντικοί είναι άνθρωποι της δράσης, της απόδειξης και της εργασίας.

Δεν θα επιτρέψουν παιγνίδια με την καρδιά τους και ψεύτικες υποσχέσεις τυλιγμένες

σε ροζ κορδέλες.

Αντέχουν την αλήθεια, όσο σκληρή και να είναι και μόνο έτσι μπορούν να πολεμήσουν .
Κοιτάζοντας την κατάματα και ατενίζοντας αδυσώπητα... αυτόν που λέει ψέματα.
Ιδίως αυτόν που άλλα λέει και... άλλα κάνει.
Αυτόν που, τα λόγια του απέχουν πολύ από τα έργα του.
Και φυσικά τον πρώτο που θα υποβάλουν σε εξονυχιστική εξέταση είναι,

τον εαυτό τους γιατί τα μεγαλύτερα ψέματα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί.

Παγιδευμένοι όλοι σε μια αυτοανάκλαση ενός εγωκεντρικού και σχιζοφρενικού εαυτού.

Τι είναι αγάπη;
Σε τι συνίσταται;
Πως έχει χρησιμοποιηθεί και πως χρησιμοποιείται και γιατί;

Η αγάπη δεν είναι αίσθημα αλλά πάντα είναι μια δράση, μια δραστηριότητα.
Πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν ένα αίσθημα αγάπης και που ενεργούν μάλιστα ανταποκρινόμενοι σε αυτό το αίσθημα, ενεργούν με όλους τους τρόπους μιας άστοργης και καταστροφικής συμπεριφοράς.Από το άλλο μέρος, ένα άτομο που αγαπά αληθινά θα αναλάβει και θα επαναλάβει συχνά μια στοργική και εποικοδομητική δράση απέναντι σε ένα άτομο, συνειδητά.
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που συνοδεύει την εμπειρία της κάθεξης.
Η κάθεξη είναι μια διαδικασία με την οποία ένα αντικείμενο γίνεται σημαντικό για μας.Από την στιγμή που το αντικείμενο έγινε κατοχή μας, επενδύεται με την ενέργεια μας σαν να ήταν μέρος του εαυτού μας και αυτή η σχέση μεταξύ του εαυτού μας και του επενδυμένου αντικειμένου λέγεται κάθεξη.
Η λαθεμένη αντίληψη ότι η αγάπη είναι ένα αίσθημα είναι γιατί μπερδεύουμε την κάθεξη με την αγάπη.
Αυτή η σύγχυση είναι δικαιολογημένη, μιας και οι διαδικασίες είναι ομότυπες.
Όμως υπάρχουν και πολλές διαφορές.
Μπορούμε να κατέχουμε ένα οποιοδήποτε αντικείμενο άψυχο ή έμψυχο,

με πνεύμα ή χωρίς πνεύμα.
Ένα άτομο μπορεί να επενδύει την ενέργεια του, να κατέχει, στο χρηματιστήριο, σε ένα κόσμημα ή ακόμη και στο θεό σαν προέκταση της προβολής και μπορεί να αισθάνεται αγάπη για αυτά τα πράγματα και πλήρη εξάρτηση από αυτά.
Ακόμη μπορεί να κατέχει ένα άνθρωπο και να μη τον νοιάζει καθόλου η πνευματική ανάπτυξη αυτού του ανθρώπου.
Στην πραγματικότητα, το εξαρτώμενο άτομο, φοβάται την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου , στον οποίο επένδυσε την ενέργεια του.
Η αληθινή αγάπη συνεπάγεται την συνέπεια και την άσκηση της ορθής κρίσης.
Η λέξη κλειδί γι αυτήν την διάκριση είναι η βούληση.Η αγάπη ως η βούληση να προεκτείνεις τον εαυτό σου με σκοπό να καλλιεργήσεις την δική σου και του άλλου την πνευματική ανάπτυξη.
Η αληθινή αγάπη είναι βουλητική όχι συναισθηματική.
Το πρόσωπο που αγαπά, το κάνει, γιατί πήρε μια απόφαση να αγαπά..Η κοινή τάση να συνδέεται η αγάπη με το αίσθημα της αγάπης, κάνει τους ανθρώπους να τρέφουν κάθε λογής αυταπάτες.
Είναι φανερό ότι υπάρχει κάποιο συμφεροντολογικό κίνητρο σε τούτη την τάση να συνδέεται η αγάπη με το αίσθημα της αγάπης.
Είναι εύκολο και καθόλου δυσάρεστο να βρίσκει ένας στοιχεία αγάπης στα αισθήματα του.
Μπορεί να είναι δύσκολο και οδυνηρό να ψάχνει κανείς για στοιχεία αγάπης στις πράξεις του.
Καθώς όμως η αληθινή αγάπη είναι μια πράξη βούλησης που συχνά υπερβαίνει τα εφήμερα αισθήματα αγάπης ή την κάθεξη, σωστό είναι να πούμε

ότι η αγάπη είναι αυτό που η αγάπη πράττει.Η αγάπη και η μη αγάπη, όπως και το καλό και το κακό, είναι αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά φαινόμενα..
Υπάρχουν πράξεις που δεν είναι αγάπη και ο ορισμός της αγάπης δηλώνει προσπάθεια.
Όταν υπερβαίνουμε τον εαυτό μας και βαδίζουμε ένα ακόμη χιλιόμετρο, το κάνουμε σε αντίθεση προς την αντίθεση της οκνηρίας και την αντίσταση του φόβου.
Την υπέρβαση να βγούμε από τον φόβο την ονομάζουμε θάρρος..
Η αγάπη λοιπόν είναι μια μορφή εργασίας ή μια μορφή θάρρους.
Συγκεκριμένα είναι εργασία ή θάρρος που τείνουν προς την πνευματική καλλιέργεια του άλλου η της δικής μας.
Μπορούμε να εργαστούμε και να επιδείξουμε θάρρος προς άλλες κατευθύνσεις αλλά κάθε εργασία ή θάρρος δεν είναι αγάπη.Εφ’όσον όμως απαιτεί την υπέρβαση του εαυτού μας και του 'εγώ' μας, η αγάπη είναι πάντοτε εργασία και θάρρους.
Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή.Όταν αγαπάμε ένα άλλο άτομο του δίνουμε την προσοχή μας.
Προσέχουμε την ανάπτυξη αυτού του ατόμου.
Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας προσέχουμε την δική μας ανάπτυξη.
Η πράξη της προσοχής απαιτεί να υποβληθούμε στην προσπάθεια σαν παραμερίσουμε τις έγνοιες μας και να μετακινήσουμε ενεργά την συνείδηση μας.
Η προσοχή είναι μια πράξη θέλησης εργασίας ενάντια στην αδράνεια του μυαλού μας.
Μα πάνω απ΄’όλα η αληθινή αγάπη είναι μια ουσιαστική πράξη αυτογνωσίας

και η ρεαλιστική προέκταση της.Χωρίς αυτή την προϋπόθεση είναι ανύπαρκτη και ανειλικρινής.
Πως μπορείς να εμπιστευθείς τα αισθήματα αγάπης κάποιου,

που δεν έχει αγαπήσει τον εαυτό του, που δεν τον έχει γνωρίσει, δεν τον έχει ψάξει, δεν το έχει δοκιμάσει ,δεν έχει τολμήσει να αναμετρηθεί με την σκιά του και να την θέσει υπό έλεγχο, που δεν έχει κάνει το ταξίδι αυτογνωσίας ενός... Οδυσσέα;

Η Ευαγγελική ρήση: «αγάπησε τον πλησίον σου ως εαυτόν»είναι ανεπαρκής και ημιτελής, παρόλο που έγινε σημαία
της χριστιανικής θεοσοφικής κοσμοθεώρησης.
Διότι, πώς να αγαπήσεις τον πλησίον αν είσαι πολύ μακριά από τον εαυτό σου και αν αξίξει και πρέπει να αγαπήσεις τον πλησίον, ΄έτσι, όταν έχεις κάνει... τόσο κακό στον εαυτό σου; Χωρίς την βαθιά γνωριμία με το εαυτό μας και τον έλεγχο του, χωρίς να υπάρχει ο Αμαξάς στην ¨Άμαξα δεν υπάρχει καμιά ελπίδα ούτε να βγούμε από τον Λαβύρινθο,ούτε να φθάσουμε στον προορισμό μας, αλλά ούτε να αγαπήσουμε κανένα ανθρώπο με τον τρόπο που θα ήθλελε και θα του ταίριαζε.
Χωρίς την βαθιά εξερεύνηση του εαυτό μας κάθε αγάπη μετατρέπεται σε τυραννία, όπως και να... πλασάρεται η ωραιοποιείται.

Οι Ευαγγελιστές φαίνεται ότι αγάπησαν τον θεό περισσότερο από τον άνθρωπο γι'αυτό και τον θυματοποίησαν παίζοντας το παιγνίδι του θύτη και του θύματος εναλλάξ.

Γι'αυτό και τον... θυσίασαν.Επένδυσαν στην ουράνια βασιλεία και μετέτρεψαν την γη σε...επίγεια κόλαση.
Προβαίνοντας σε πράξεις ανυπέρβλητου εγωκεντρισμού και εγωμανίας και με την εμμονή ότι αυτοί είναι οι εκλεκτοί, της εξ αποκαλύψεως αλήθειας αποφάσισαν φασιστικά να σώσουν τον κόσμο και να επιβάλουν τις δικές τους μεθόδους σωτηρίας των ανθρώπων.Η ιστορία και ο χρόνος που έχει περάσει, απέδειξαν ότι αυτά τα λόγια της αγάπης,

ήταν λόγια που έκρυβαν μια σκοπιμότητα και έμειναν απλώς... λόγια και υποσχέσεις.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη του έργου αγάπης τους, τουναντίον...Αυτό που αποδεικνύεται πια, περίτρανα, είναι ότι δυστυχώς οι κληρονόμοι και διάδοχοι του Ιησού, θέλησαν να τον βγάλουν από το περιθώριο και την αφάνεια μιας Ιουδαϊκής αίρεσης και να τον "αξιοποιήσουν" διαφορετικά και επικερδώς,
στοχεύοντας σε μια άγρια οικονομική αφαίμαξη και απομύζηση των λαών και των ανθρώπων.
Πράγμα που διαγράφεται πλέον καθαρά από τα τεράστια κεφάλαια και τις υλικές περιουσίες που διαχειρίζεται η εκκλησία υπηρετώντας ένα... άυλο θεό.
Στο παιγνίδι με την δύναμη νικήθηκαν γιατί ενέδωσαν σε αυτήν και θέλησαν να τον καταστήσουν παγκόσμια εξουσία, τυραννική και δογματική, περνώντας στην σκοτεινή πλευρά και παίζοντας βρώμικα πολιτικά παιγνίδια, συνθηκολογώντας με δικτάκτορες, δοσίλογους και κατακτητές.
Δημιούργησαν με αυτό τον τρόπο την σχιζοφρενική σαδομαζοχιστική προσωπικότητα του Χριστιανοπαθούς "τύπου".Η Ελληνιστική φιλοσοφία είναι αρκετά συμπεριεκτική στο θέμα αυτό
και βαθιά ουσιαστική όταν μιλάει για την φιλότητα και τον νείκο.Λαμβάνει υπ'όψιν της και την άλλη πλευρά και προστατεύει τον άνθρωπο με την γνώση και της άλλης πλευρά του, χωρίς να το τρομοκρατεί και να το κάνει δέσμιο του φόβου, υποδουλώνοντας τον.
Δεν υπάρχει μόνο η αγάπη , υπάρχει και η αντιπαλότητα,... η αντιπαράθεση.
Αν δεν διαγνωστεί εγκαίρως θα γίνει μίσος, πόλεμος, ρήξη.
Η θεά της αγάπης, η Αφροδίτη δεν είναι ποτέ μόνη της και χωρίς ένα δυνατό Άρη
αυτή η αγάπη θα γίνει κουραστική, γλυκανάλατη, ανούσια,
Αλλά και ο Άρης, χωρίς το άγγισμα της Αφροδίτης θα παραμείνει βάναυσος, γκροτέσκος και κτηνώδης.
Ο Γιουγκ τόνισε τον ρόλο της σκιάς που καταπιέζεται και παίρνει τα ηνία από τον σκοτεινό ΄χώρο του υποσυνείδητου, ζητώντας αναγνώριση.
Έχουμε όμως και την περίπτωση της Ουράνιας Αφροδίτης, αυτή που γεννήθηκε στον αφρό της θάλασσας από τα κομμένα γεννητικά όργανα του αυταρχικού εξουσιαστή Ουρανού.
Ο αφηρημένος πυρήνας αυτού του μύθου διδάσκει ότι η αγάπη η πραγματική, γεννιέται από την κατάργηση τη διεκδίκησης της εξουσίας και της κυριαρχίας στους άλλους.

Μερικοί, διάδοχοι και απόγονοι του Σηθ,
χρησιμοποίησαν την ομίχλη ενός θαλάσσιου Ποσειδώνα,
για να υπνωτίσουν τις μάζες και να τις χειριστούν και να τις εκμεταλλευτούν λαίμαργα και ξεδιάντροπα καταλαμβάνοντας καρέκλες Αντι-νοικής εξουσίας,,
στο σπίτι του Ανθρώπου και μετατρέποντας το "σε λεηλατημένο παλάτι".Είναι καιρός να αποχωρήσουν και να αρχίσουν να προσέχουν πολύ
το συκώτι, που έχει εκφυλιστεί από το μεγάλο φαγοπότι , τις καταχρήσεις και ειδικά τον λαιμό τους, γιατί κανένα φυλαχτό δεν μπορεί να τους σώσει με τόσες Ύβρεις που έχουν διαπράξει.

Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται νταβαντζήδες... μεσάζοντες για τον θεό.
Μπορεί να πιστεύει όπου θέλει αρκεί αυτό να τον βοηθάει να γίνεται καλύτερος άνθρωπος και να μη βλάπτει τον πλησίον του.
Και ούτε χρειάζεται πολυτελείς εκκλησιές και δομημένες ιεραρχίες εξουσίας για την συνδιαλλαγή.
Τον ακούει ο θεός και όταν κάθεται σε ένα βράχο και σε ένα δέντρο και σηκώνει τα χέρια του ψηλά και το κεφάλι του όρθιο, να του μιλήσει να τον δει και να τον αγκαλιάσει΄.

Οι πολεμιστές δεν μιλούν εύκολα για αισθήματα και για αγάπη, ούτε για... τον θεό.
Τηρούν τις απαραίτητες αποστάσεις αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης.
Στοχεύουν, στον αυτοσεβασμό, στην αυτογνωσία, στην αυτοπειθαρχία και στην συνέπεια των λόγων με τα έργα τους.
Μπορούν όμως να μιλήσουν τολμηρά και επαναστατικά για το άνθρωπο και τις δυνατότητες του και να φωτίσουν όλα τα πεδία της αντίληψης γιατί είναι μέσα στα πλαίσια των γνώσεων τους και των ορίων τους.
Τα συναισθήματα τους, τα δοκιμάζουν πολύ, τα περνούν από φωτιά και σίδερο, γιατί δεν θέλουν να είναι ψεύτικα επιπόλαια και ρηχά και θέλουν
να προέρχονται από την καρδιά τους για να είναι αληθινά
και να έχουν αποδείξει... την αντοχή και την εμπιστοσύνη.
Τα συναισθήματα στους πολεμιστές και η αγάπη διαρκούν για πάντα
και ισχύουν όπως και ο λόγος τους... άπαξ και δοθεί.

Λόγια αγάπης ή... Έργα Αγάπης;

 

Πολεμιστής της Λάϊον

21ος Αιών

...στο δρόμο...

 

Γ. Η έννοια της Γνώσης και ο Λαβύρινθος

Γ νώση και... περιπέτεια!

 

Αναζητητές της γνώσης, αλλά, καθόλου
αναζητητές του εαυτού μας,
είπε ο Νίτσε,

αναζητώντας… τον Υπεράνθρωπο!

Πόσο άγνωστος και ξένος παραμένει ο άνθρωπος... για τον εαυτό του;
Πριν από 6000 περίπου χρόνια από τώρα,
ο άνθρωπος έχανε την πρωτογενή αθωότητα που είχε, την σύνδεση με την φύση, την επικοινωνία με τα ζώα, την άμεση πρόσβαση… στο '"γνωρίζω και νοιώθω".

Ο Μίνωας, άρχισε να κατασκευάζει το τρομερό οίκημα του Λαβύρινθου και έτσι ,

ο άνθρωπος, homo Sapiens, πια, ξεκίνησε την περιπέτεια της γνώσης.
Άρχισε να μπαίνει στο Λαβύρινθο της Γνώσης και να εξερευνά τους ατέλειωτους διαδρόμους και τα δωμάτια του.
Ήθελε να «γνωρίσει» και αυτό είχε ένα κόστος και την απώλεια του… παραδείσου.
Ο Μίνωας, ο Μινώταυρος. ο Θησέας, η Αριάδνη και ο Δαίδαλος, που μπόρεσε να πετάξει, είναι από τους κύριους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας,
και έχουν πολλά να μας διηγηθούν.

Τι είναι γνώση όμως;
Σε τι συνίσταται και σε τι χρησιμεύει;Θα ήταν καλύτερα να μη είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι αυτό
και να μη είχε γίνει;
Ποιος είναι ο Μίτος της Αριάδνης;Ο Θησέας, τολμηρός εξερευνητής, θα αναλάβει αυτή την επικίνδυνη αποστολή.
Η Αριάδνη ψιθυρίζει κρυφά, στον Θησέα τις τρεις βασικές αρχές και τρεις κύριες οδηγίες για να μπορέσει να βγει ζωντανός, από τον φοβερό χώρο.

Γνώθι σαυτόν, του τονίζει, για να ξέρεις ποιος είναι ο στόχος.
Παν μέτρον άριστον,για να έχεις δικλείδα ασφαλείας
Και να είσαι πάντα σε ένα μονοπάτι με καρδιά, για να επιβιώνεις με... ποιότητα ζωής.
Του σκιαγραφεί τα τρία μεγάλα πεδία της γνώσης
και πως θα τα χειριστεί.

Τον συμβουλεύει να προσέξει πολύ
αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό, μέσα στην ανθρώπινη επικράτεια και με την ανθρώπινη μορφή
και που είναι η Τρίτη προσοχή.
Είναι το απερίγραπτο το αδιανόητο, λαμπερό και ταυτόχρονα τρομακτικό στην απεραντοσύνη του.

Να λαμβάνει σοβαρά υπ’οψιν του
το Άγνωστο, που είναι η σιωπηλή υπερβατική γνώση, η έμπνευση , η τέχνη, η θρησκεία, η μαγεία, η αριστερή πλευρά, η Δεύτερη προσοχή, η θηλυκότητα.
Κρυμμένο από τον άνθρωπο αλλά μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του και γίνεται γνωστό κάποια δεδομένη στιγμή.

Να ασχοληθεί πολύ προσεχτικά με
το Γνωστό και ότι περιλαμβάνει η λογική, η δεξιά πλευρά, η επιστήμη, η Πρώτη προσοχή,

πολύτιμη για άνθρωπο, η αρσενικότητα.

Και του συνιστά να θέτει πάντα το ερώτημα:
Ποια είναι η αξία αυτού που μαθαίνουμε
Και σε ποιο χώρο ανήκει, από πού προέρχεται
Να ξεχωρίζει τα πεδία της γνώσης και την πρόσβαση σε αυτά.

Μπροστά σε αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό,
νιώθει κανείς αδράνεια, ηττοπάθεια, κατάθλιψη, ματαιότητα.
Οι πολεμιστές, όσο διατηρούν την ανθρώπινη μορφή, το αποφεύγουν, έχουν ρίξει φευγαλέες ματιές και είδαν ότι απορροφά την ζωτική τους δύναμη.
Προκαλεί τρομερή κατάθλιψη, γιατί δεν βρίσκεται στα πλαίσια μέσα των δυνατοτήτων του ανθρώπου.
Ο διαχωρισμός είναι υψίστης σημασίας, για τους εξερευνητές της γνώσης.

Μπροστά στο ¨Άγνωστο, γίνεται κανείς δραστήριος, ενεργητικός, δυναμικός, νοιώθει ενδιαφέρον.
Οι πολεμιστές το θεωρούν πρόκληση και το δέχονται με χαρά.

Αυτοί που φλερτάρουν με το Άγνωστο είναι οι μυστικιστές, οι καλλιτέχνες, ιερείς ,μοναχοί, φευγάτοι, ρομαντικοί, ασαφείς, διφορούμενοι, ονειρευτές, ιδεαλιστές.
Η ενασχόληση με αυτό το πεδίο χωρίς ένα γερό φυσικό ΄σώμα και σκληρή αυτοπειθαρχία, δημιουργεί τις μεγάλες ψευδασθήσεις και τις φυγές από την κλασική πραγματικότητα.

Το Γνωστό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’οψιν, γιατί είναι ότι έχει κατακτήσει ο άνθρωπος, μέχρι την δεδομένη στιγμή. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το Γνωστό, είναι οι γνωστοί τύποι ορθολογιστές, υλιστές, κυνηγοί , επιστημονικοί.. τεχνοκράτες.

Η επίμονη χρήση όμως του γνωστού δημιουργεί εμμονές , και αρρωστημένα κολλήματα και περιορίζει τους ορίζοντες της σκέψης κα της φαντασίας, σε στενά πλαίσια και πεπατημένα.
Φτιάχνει και τους μικρούς τυράννους που κάνουν μανιακή χρήση και κατάχρηση του Γνωστού.

Ανάλογα με τις επιλογές τουςστην θέα και στην πρόκληση ενός Λαβύρινθου,
οι άνθρωποι είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι.
Μερικοί, αρκετοί, δεν θα τολμήσουν να εισέλθουν ποτέ.
Για αυτούς θα είναι ένα παραμύθι και θα ίσως να αγνοήσουν την ύπαρξη του.

Θα διατηρήσουν ένα πρωτόγονο αυθορμητισμό κα μια ζωική φυσικότητα και αυθεντικότητα.

Είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν ασχοληθεί με την ύπαρξη του αυτού του χώρου
Καλά παιδιά, πρωτόγονα, ακατέργαστα, φυσικοί τύποι, απλοϊκοί.
Κάποιοι άλλοι τον κοιτάζουν, και έχουν μείνει με το καημό της μόρφωσης και το… δέος.

Κάποιοι θα τολμήσουν απερίσκεπτα και υπερτιμώντας τις δυνάμεις τους, να τον διερευνήσουν.
Χωρίς τον Μίτο όμως, δεν θα μπορέσουν να βγουν.
Θα μείνουν σε κάποιο δωματιάκι ή σε ένα διάδρομο ή θα συναντήσουν το Μινώταυρο και θα καταβροχθιστούν.
Οι καταβροχθισμένοι είναι συνήθως διανοούμενοι, κουρασμένοι, μπλαζέ τύποι, υπερόπτες, πλαδαροί, άκεφοι, μπουκωμένοι πανεπιστημιακού τύπου κυρίως, περισπούδαστοι.
Αυτοί που έχουν εγκλωβιστεί, είναι χαρακτηριστικοί τύποι που έχουν παγιδευτεί σε ένα δωμάτιο, ειδικοί σε κάτι , εμπειρογνώμονες, αυθεντίες, απόλυτοι, μονοκόμματοι, μονόχνωτοι
και επαναλαμβανόμενα βαρετοί, λέγοντας τα ίδια και τα ίδια και κάνοντας τα ίδια και τα ίδια.

Μερικοί περιδιαβαίνουν τα δωμάτια και τους διαδρόμους χωρίς να καταλήγουν πουθενά και δεν χωρίς να βγούνε ποτέ από εκεί, σκόρπιοι, με σκόρπιες σκέψεις εδώ και εκεί...

Και είναι κάποιοι, που έχουν βγει κι όλας σώοι και ζωντανοί, όπως ο γιος του Αιγέα,

με την βοήθεια μια γυναίκας και μιας θηλυκής ενέργειας.
Είναι λοιπόν απαραίτητη η Αριάδνη και ένα σημείο αναφοράς και σύνδεσης όλων των δωματίων και των διαδρόμων.
Μα πάνω απ’ όλα είναι απαραίτητος ο έρωτας για την γνώση, και το μονοπάτι του πολεμιστή.
Μόνο ο Θησέας βγαίνει ζωντανός και αναδύεται σώος, αλλά ο άνθρωπος έχει ακόμη μακριά πορεία για να ολοκληρώσει το ταξίδι της γνώσης και να φωτίσει όλους τους διαδρόμους και τα δωμάτια.
Παρ’ολο τον μεγάλο του κατόρθωμα, ο Θησέας, θα παραμείνει ημιτελής ήρωας, γιατί η περιπέτεια του ανθρώπου δεν τελειώνει εδώ.
Την συνέχεια την περιγράφει ο Όμηρος... στην Οδύσσεια, που είναι και άλλη οκτάβα

της περιπέτειας της γνώσης
Ο Ο-δυ-σσέας, όχι μόνο είναι κυρίαρχος του Λαβύρινθου, αλλά, τον βλέπει αφ 'υψηλού, πανοραμικά, γιατί βρίσκεται στο κέντρο της λογικής πάντα και του... Γνωστού.
Έχει όλα τα κλειδιά από τα δωμάτια και έχει και τα... Φτερά.

Όποτε χρειάζεται κάτι, τα επισκέπτεται παίρνει αυτό που θέλει και φεύγει πετώντας, σαν Αετός.Ο δύσκολος ρόλος του Οδυσσέα βρίσκεται, στο να μπορέσει να συνδέσει το Γνωστό με το Άγνωστο και αυτό κάνει στους 12 μεγάλους σταθμούς της πορείας του, φτιάχνοντας την γέφυρα με την αριστερή πλευρά που βρίσκεται η Πηνελόπη και δένοντας την με γερά σχοινιά που του δίνει η Καλυψώ.
Ο πολυμήχανος, βασιλιάς της Ιθάκης, ενώνει την λογική με την σιωπηλή γνώση και ολοκληρώνει τον Άνθρωπο.
Χαρτογραφεί το Άγνωστο και το κάνει... γνωστό,
δημιουργώντας το Υπεράνθρωπο Τέλειο Όν.Αυτό είναι και το ταξίδι του Οδυσσέα και η επιστροφή
στην Ιθάκη, γυρίζοντας από την κόλαση με τα τρόπαια της γνώσης, που είναι η κατανόηση και στοχεύοντας στην ολοκλήρωση του εαυτού, με οδηγό την αυτογνωσία
Δύο γυναικείες προσωπικότητες κρατούν τα νήματα των ιστοριών.
Η Πηνελόπη, ξετυλίγει ένα μπερδεμένο κουβάρι- πηνίο
και η Αριάδνη έχει τον Μίτο.

Ο Οδυσσέας, είναι το τελειότερο σημείο σε μια ανθρώπινη πορεία και είναι στο μέτρο του ανθρώπου.
Από εκεί και μετά τον ρόλο αναλαμβάνει ο Ηρακλής, ο οποίος έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει και αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό στην Τρίτη προσοχή, γιατί είναι ημίθεος και δεν δεσμεύεται από την ανθρώπινη μορφή και είναι στο μέτρο του θεού.

 

Ποιο είναι το σημείο αναφοράς και σύνδεσης;Είναι το αξεπέραστο προτρεπτικό ρητό των Δελφών.
Γνώθι σαυτόν και η έννοια της αυτογνωσίας.
Χωρίς τον στόχο της αυτογνωσίας και την κατάκτηση της, κάθε γνώση γίνεται ένα Μινώταυρος για τον άνθρωπο, ένα "φυλακισμένο" δωμάτιο και ένας αδιέξοδος Λαβύρινθος.

Χωρίς την έννοια της αυτογνωσίας και της προσωπικής αλλαγής, της ευθύνης και μεταμόρφωσης του εαυτού, όλα τα κινήματα, οι ιδεολογίες, οι θρησκευτικές συνταγές 'λύτρωσης' και οι επαναστάσεις, είναι καταδικασμένα να εκφυλίζονται και να μετατρέπονται σε τυραννίες…

Γνώση... γνώση ή αυτογνωσία,
Γνώση της.. γνώσης;
Λαβυρινθιολόγος της Λάιον
21 ος Αιών

Α. Η έννοια της συγχρονικότητας

Είπε ο Άνεμος και φύσηξε δυνατά, προς όλες τις κατευθύνσεις:Και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα,
ίσως το αστέρι-οδηγός
να μπορούσε να είναι μία αδογμάτιστη φιλοσοφική σκέψη!
Συγχρονικότητα:Τούνελ σε παράλληλα σύμπαντα;

Από αρχαιοτάτων χρόνων, στην ανάπτυξη των διαφόρων θρησκευτικών και φιλοσοφικών ρευμάτων, ενυπάρχει η αντίληψη ενός μη γραμμικούς σύμπαντος, άποψη που έχει γίνει σήμερα αποδεκτή και πειραματικά αποδείξιμη από τους εκπροσώπους των φυσικών επιστημών.
Με βάση την αρχή της αβεβαιότητας, την οποία διατύπωσε ο Χάιζενμπεργκ, οι φυσικοί νόμοι γκρεμίστηκαν από το ορθολογιστικό βάθρο τους και έγιναν απλές στατιστικές αλήθειες… με σχετική αξία.
Οι σύγχρονες ανακαλύψεις της φυσικής προκάλεσαν μια σημαντική αλλαγή στο κόσμο, γιατί γκρέμισαν την απόλυτη αξία του φυσικού νόμου και την έκαναν σχετική.Οι φυσικοί νόμοι είναι στατιστικές αλήθειες.
Αυτό σημαίνει ότι είναι έγκυρες μόνο όταν σχετίζονται με μακροφυσικές ποσότητες.
Στο βασίλειο των μικρών ποσοτήτων η πρόβλεψη είναι αδύνατη και αβέβαιη γιατί οι μικρές ποσότητες δεν συμπεριφέρονται με του γνωστούς φυσικούς νόμους.
Η φυσική αρχή που αποτελεί την βάση για τον φυσικό νόμο είναι η αιτιότητα.Όμως η σχέση ανάμεσα στην αιτία και το αποτέλεσμα τείνει να γίνει στατιστικά έγκυρη και μόνο σχετικά αληθινή, τότε η αιτιώδης αρχή έχει σχετική μόνο χρησιμότητα για την εξήγηση των φυσικών διαδικασιών και για αυτό η ερμηνεία του προβλήματος προϋποθέτει την ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων παραγόντων.
Είναι σαν να λέμε ότι η σύνδεση των γεγονότων μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να
μη είναι αιτιατή και να απαιτεί κάποια άλλη αρχή προκειμένου να ερμηνευτεί.
Φυσικά θα αναζητήσουμε μάταια τα αναίτια γεγονότα στον μακροφυσικό κόσμο γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε γεγονότα που δεν συνδέονται αιτιατά.
Η πειραματική μέθοδος έρευνας στοχεύει στην καθιέρωση κανονικών γεγονότων που μπορούν να επαναληφθούν.
Συνεπώς τα μοναδικά ή σπάνια γεγονότα εξαιρούνται του κανόνα.
Επιπλέον το πείραμα θέτει περιοριστικούς παράγοντες στην φύση, μιας και ο σκοπός του είναι να δώσει απαντήσεις στις ερωτήσεις που επινοεί ο άνθρωπος.

Γι'αυτό κάθε απάντηση της φύσης επηρεάζεται κατά το μάλλον η ήττον από το είδος της ερώτησης που γίνεται και το αποτέλεσμα είναι πάντοτε ένα νόθο προϊόν.Επειδή η αποκαλούμενη επιστημονική άποψη του κόσμου βασίζεται σε κάτι τέτοιο, δύσκολα μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από μια μερική και ψυχολογικά προκαταλειμένη άποψη από την οποία λείπουν οι ασήμαντες όψεις, που δεν μπορούν υπολογιστούν στατιστικά.
Για να αντιληφθούμε όμως αυτά τα γεγονότα τα σπάνια και μοναδικά χρειαζόμαστε εξ ίσου μοναδικές και ξεχωριστές περιγραφές .

Ο Σοπενχάουερ στην πραγματεία του ,
"Για το φανερό Σχεδιασμό της Μοίρας του Ατόμου", πραγματεύεται το ταυτόχρονο των αιτιατά ασύνδετων γεγονότων, τα οποία αποκαλούμε καλή τύχη. Και επεξηγεί το ταυτόχρονο με την γεωγραφική αναλογία όπου οι γεωγραφικοί παράλληλοι αναπαριστάνουν το μέσο σύνδεσης των μεσημβρινών, τους οποίους αποδίδει σαν αιτιατές αλυσίδες.
Όλα τα γεγονότα της καθημερινής ζωής στηρίζονται σε δύο θεμελιακά διαφορετικά είδη σύνθεσης.
Πρώτα στην αντικειμενική αιτιατή σύνδεση της φυσική διαδικασίας, έπειτα σε μια υποκειμενική σύνδεση που βιώνει το άτομο και έτσι είναι τόσο υποκειμενική, όσο τα όνειρα του.
Αυτά τα δύο είδη σύνδεσης υπάρχουν ταυτόχρονα και το γεγονός καθαυτό, αν και αποτελεί κρίκο διαφορετικών αλυσίδων διαιρείται στα δύο και έτσι ο καθένας είναι ήρωας του δικού του δράματος εμφανιζόμενος ταυτόχρονα σε ένα ξένο δράμα.
Κάτι τέτοιο υπερβαίνει τις δυνατότητες κατανόησης μας και μπορεί να γίνει αντιληπτό σαν δυνατό μόνο στην βάση μιας θαυμάσιας πρωτοεγκαθιδρυμένης αρμονίας.
Σύμφωνα με την άποψη, το θέμα του μεγάλου Ονείρου της ζωής, δεν είναι παρά ένα , η υπερβατική θέληση, η πρωταρχική αιτία από την οποία ακτινοβολούν σαν μεσημβρινοί από τους πόλους όλες οι αιτιατές αλυσίδες των κυκλικών παραλλήλων, έτοιμες να συνδεθούν με μια σημαίνουσα σχέση ταυτόχρονα.

Η φιλοσοφία του ολισμού υποθέτει ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι είναι ενιαίο σύστημα και ότι μέσα στο ευρύτερο σύνολο υπάρχουν μικρότερα σύνολα των οποίων οι δομές αντιστοιχούν ακριβώς σε εκείνα του μεγάλου συνόλου.
Κατά συνέπεια οι έναστροι σχεδιασμοί στον ουρανό θεωρούνται ο μεγάλος Άνθρωπος, ο Κοσμικός.
Ένα παράδειγμα αυτού του συσχετισμού είναι η σύγκριση του ατόμου με το ηλιακό μας σύστημα, την οποία ονόμαζαν 'αρχή της αντιστοιχίας'.
Το σημαντικό είναι ότι μελετώντας τους κύκλους και τα μοντέλα στο ευρύτερο σύνολο ,τους πλανήτες, μαθαίνουμε για τους κύκλους και τα μοντέλα μέσα στον άνθρωπο.
Η ολιστική προσέγγιση δεν αποδέχεται ότι η αιτιότητα είναι απόλυτος νόμος του σύμπαντος.
Γιατί αν το σύμπαν είναι όντως ενιαίο σύνολο, τότε πως συμβαίνει κάτι να γίνεται η αιτία για κάτι άλλο;
Και συμπερασματικά η αιτιότητα καταλήγει να δαγκώνει την ουρά της γιατί
τίθεται το τελικό ερώτημα:
Πως δημιουργήθηκε η πρωταρχική Αιτία;

Έτσι η έννοια της συγχρονικότητας δεν μπορεί είναι μόνο μια έκφραση της αποφένιας, αυτή που αφορά την ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να βρίσκει νόημα και σημασία εκεί που δεν υπάρχει,
αλλά είναι η ικανότητατης ανθρώπινης φαντασίας και να υπερβαίνει τα περιορισμένα όριαμιας κοινωνικά διαμορφωμένης φτωχικής λογικής και να πετά ψηλά, διασχίζοντας τον χωροχρόνο… ελεύθερα και αδόγματιστα.

Για τον Γιουγκ, η συγχρονικότητα είναι μια νοήμων χρονική σύμπτωση, ένας ψυχολογικός παράγοντας ανεξάρτητος από το γραμμικό χωρόχρονο.
Αυτή η επαναστατική ιδέα προκαλεί και ταυτόχρονα συμπληρώνει την κλασική άποψη των φυσικών για το τυχαίο.
Επίσης μας οδηγεί σε μια θεμελιακή αναθεώρηση του νοήματος της τύχης, της πιθανότητας, της σύμπτωσης και των εξαιρετικών γεγονότων της ζωής μας.
Ο Γκαίτε σκέπτεται τα συγχρονιστικά γεγονότα, με τον ίδιο μαγικό τρόπο και λέει στην συζήτησή του με τον Έκερμαν:
"Διαθέτουμε όλοι ορισμένες ηλεκτικές και μαγνητικές δυνάμεις μέσα μας και εξασκούμε μια ελκτική και απωθητική δύναμη, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με κάτι ανόμοιο ή όμοιο".

Δεν είναι έξυπνο να δεχθούμε δογματικά την αστρολογία και χωρίς όρους, ιδίως όταν αυτή συνδέεται με την κερδοσκοπία και το ευτελές εμπόριο και χρησιμεύει ως απαλλαγή ευθύνης για τον άνθρωπο,
Αλλά δεν είναι καθόλου σοφό να την απορρίψουμε εντελώς, όταν περικλείει την γνώση τόσων αιώνων και όταν αυτοπροσδιοριστεί σαν ένας οδηγός και βοηθός αυτογνωσίας στο δύσκολο ταξίδι της εξερεύνησης του εαυτού, της ζωής και αυτού, του απέραντου σύμπαντος.

Τι μπορεί να είναι, ένα αστέρι ... "οδηγός" ;

Αστροθαυμαστής της Λάϊον
21ος Αιών

Δ. Η δίψα

...για όσους
έχουν μια δίψα για ένα καθαρό Ουρανό
.
μαζί με τον
Νίκο Πορτοκάλογλου,
ταξιδεύοντας σε μια Σκοτεινή Θάλασσα...
ενός... Ποσειδώνα!
.
Η Δίψα
.
Δεν είν' η Κίρκη,
η μάγισσα, του σεξ η θεά,
η Καλυψώ, η Ναυσικά
με του μπαμπά τα λεφτά.
Δεν είν' η θάλασσα, ο ήλιος,
τα χαμένα νησιά.
.
Δεν είναι τίποτα απ' όλα
κι είναι όλ' αυτά...
.
Είν' η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα
είν' η δίψα που σε κρατά ζωντανό.
Είν' η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα
είν' η δίψα για καθαρό ουρανό.
.
Δεν είν' οι φίλοι, τα ξενύχτια,
τσιγάρα, ποτά
οι μουσικές, οι μουσικές
γύρω απ' την ίδια φωτιά.
Παλιά σου όνειρα, ταξίδια
με καινούργια πανιά

Δεν είναι τίποτα απ' όλα
κι είναι όλ' αυτά...
.

Είν' η κρυφή σου...
.
Παλιές σου νίκες και ήττες
και λάθη σωστά.
Η ξενιτιά, η ξενιτιά
του γυρισμού η χαρά
.
κι αυτός ο κάποιος που σου γνέφει
απ' το λιμάνι μακριά
Δεν είναι τίποτα απ' όλα
Κι είναι όλ' αυτά...
.
Είν η κρυφή σου,
η ατέλειωτη δίψα
είν' η δίψα που σε κρατά ζωντανό
Είν' η κρυφή σου,
η ατέλειωτη δίψα
είν' η δίψα για καθαρό ουρανό.
.
Για ουρανό
που χρώματα αλλάζει
και σαν ποτάμι μοιάζει,σαν νερό.
Σαν το νερό
που σκύβεις και το πίνεις
μα τη φωτιά δε σβήνεις,
.
δε σβήνεις τον καημό
για ουρανό...
.
Είν' η κρυφή σου...
η ατέλειωτη δίψα
είν' η δίψα που σε κρατά ζωντανό
για ένα καθαρό Ουρανό
.
...και για ένα πολεμιστή της καρδιάς,
.
Γιατί...
Είναι
Η Yπόσχεση Μιας... Καρδιάς!
.
Clear Sky
21st Century

Α. Μάχες του νου

homoblogousΟ νους είναι πολύ πιο ευρύτερος για να εμμένει σε περιορισμένες

και πεπερασμένες θρησκείες και ιδεολογίες.

Ο πολεμιστής μπορεί να κρατάει τόξο, σπαθί και ασπίδα και να παρατάσσει το σώμα του στους πολέμους, αλλά τις μεγαλύτερες μάχες τις δίνει με το νου, έτσι ξεπέρασε τους τρεις μεγαλύτερους εχθρούς, και φτάνει τώρα στο τέλος όπου, αρματωμένος με τα ισχυρότερα ψυχικά αποθέματα του νικητή μπορεί να αντιστρέψει ακόμη και τη φυσική ροή της ζωής, να σταματήσει το γήρας.

Και γυρνάει θριαμβευτής στην Ιθάκη, η ψυχή του είναι ανέγγιχτη, δεν την πρόδωσε, δεν την απαρνήθηκε ποτέ.
Η καρδιά του, καθαρή σαν του γιου του Τηλέμαχου, που τον κουβαλά μαζί του, μέσα του,
το βλέμμα του, λαμπερό, νεανικό, παρ' όλες τις ρυτίδες και το πνεύμα, όρθιο, σπινθηροβόλο, αγέρωχο, απροσκύνητο, αδάμαστο.

Και κοντά του είναι όλοι όσοι ένιωσαν αυτή την υπέρβαση, αυτή την ανθρώπινη ανάταση του πολεμιστή που πάλεψε με όλες τις αντιξοότητες, αλλά κράτησε το όνειρο ανέγγιχτο.
Οι μεγαλύτερες μάχες δίνονται με τον νου και όλες οι ήττες είναι... εξ’αιτίας αυτού.Κοντά του είναι όλοι όσοι ένιωσαν αυτή την υπέρβαση, αυτή την ανθρώπινη ανάταση του πολεμιστή που πάλεψε με όλες τις αντιξοότητες,

αλλά.... κράτησαν το όνειρο ανέγγιχτο.

Ο Οδυσσέας, είναι το αθάνατο διαχρονικό αρχέτυπο, ενός ολοκληρωμένου ανθρώπου και ενός τέλειου πολεμιστή.
Ο Όμηρος άφησε τον χάρτη, που περιγράφει οποιαδήποτε ανθρώπινη κατάσταση και σκιαγραφεί όλους τους ανθρώπινους χαρακτήρες, μαζί με τις αντιδράσεις τους και το πεπρωμένο τους.
Γιατί.... ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου οδηγεί ...την μοίρα του.
Άφησε όλες τις οδηγίες , για να μπορέσει να αντιμετωπίσει κανείς όλα τα προβλήματα και τα αδιέξοδα, είτε αφορούν ένα προσωπικό επίπεδο, είτε ένα γενικότερο ...κοσμικό αδιέξοδο, πνευματική κληρονομιά και παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα.
Η Καλυψώ συμβουλεύει τον Οδυσσέα να κοιτάζει τον ουρανό για να μη χαθεί, ταξιδεύοντας πάντα από Δυτικά προς Ανατολικά και από την δεξιά πλευρά... στην αριστερή,
κοιτάζοντας ένα αστέρι …. και φτιάχνοντας την γέφυρα.

Στην ραψωδία ε και μετάφραση Εφταλιώτη

....του 'βαλε ασκί μαύρο κρασί, νερό σε ασκί μεγάλο,
του γέμισε σακκί θροφές και διαλεχτά προσφάγια,
και πρύμο του 'στειλε απαλό κι απείραγο, που ο μέγας
Δυσσέας αναγαλλιάζοντας απλώνει τα πανιά του.
270

Μέ το τιμόνι τεχνικά κυβέρναε καθισμένος,
κι ο ύπνος δεν κατέβαινε στα μάτια του όσο 'κοίτα
την Πούλια, το Βοδοζευγά που αργεί να βασιλέψη,
και την Αρκουδα, -- κι Άμαξα τη λέν, -- που αυτού γυρίζει
και τον Ωρίωνα τηράει, και μόνη αυτή ποτές της
275

στα πέλαγα δε λούζεται εκείνη του 'πε η νύφη,
να τη φυλάη απ' τη ζερβή μεριά σαν αρμενίζη.Αρμένιζε έτσι δεκαφτά μερόνυχτα ο Δυσσέας,
στα δεκοχτώ φανήκανε τα όρη τα ισκιωμένα,
280

τώ Φαιάκων, που κοντύτερα στο δρόμο του βρισκόνταν,
και σαν ασπίδα μες στ' αχνά φαντάζανε πελάγη.

συντροφιά με ...

Τ' αστέρι του βοριά,

του Μάνου Χατζιδάκη, να φέρνει την ξαστεριά....

.

αφιερωμένο σε όσους κρατούν... το Όνειρο ανέγγιχτο!
Την ψυχή ακέραιη, την καρδιά αθώα και το πνεύμα ελεύθερο...

Τ' αστέρι του βοριά
θα φέρει η ξαστεριά
μα πριν φανεί μέσα από το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ' αγκαλιάσω ξενιτιά

Κι εσύ χαμένη μου Πατρίδα μακρινή
θα γίνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ' άλλη γη

Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,
Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτή

Φεγγάρια μου παλιά
καινούρια μου πουλιά
διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνό
για να με δείτε να περνώ
σαν αστραπή στον ουρανό.

Ποιο αστέρι οδηγεί τον δρόμο ενός ... πολεμιστή;
Αστροπαρατηρητής της Λάϊον
21 ος Αιών

4. Οι τέσσερις εχθροί της Γνώσης

Πύλαρος

Τα γηρατειά.
.
Το τέλος του δρόμου και ενός ...ταξιδιού!

Παρ’όλο που κάποιοι άνθρωποι δεν θα αγωνιστούν ποτέ, με την διαύγεια και την δύναμη, σίγουρα θα αντιμετωπίσουν τον φόβο και τα γηρατειά, αφού είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Τα γηρατειά του πολεμιστή όμως δεν είναι η ίδια εμπειρία με τα γηρατειά ενός μέσου ανθρώπου.
Αφού ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο, βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της νικήσει την δύναμη, θέτοντας την σε έλεγχο, φθάνει σε ένα σταυροδρόμι, που είναι ο τέταρτος φυσικός εχθρός του και αφορά τα γηρατειά.
Είναι και η τελευταία πρόκληση και επιλογή που θα κάνει.

Τα γηρατειά είναι ένα σταυροδρόμι, με την έννοια ότι είναι το σημείο στο οποίο διασταυρώνονται δύο δυνάμεις σε ορθή γωνία.
Η μια δύναμη είναι ο διαρκής πειρασμός για ανάπαυση, να τα παρατήσεις και η άλλη είναι η αποφασιστικότητα να συνεχίσεις.
Εάν παραδοθείς στον πειρασμό για ανάπαυση, τα γηρατειά θα τον αποσυνδέσουν από την προσωπική του δύναμη και πριν περάσει πολύς καιρός θα γίνει τόσο αδύναμος όσο και ο οποιαδήποτε μέσος άνθρωπος στα γηρατειά του.
Εάν από την άλλη πλευρά καταπολεμήσει τον πειρασμό να αναπαυτεί επιτελεί ένα θαύμα και προκαλεί μετατόπιση 90 μοιρών, στην συνείδηση του, που τον βοηθά να εισέλθει σε εκείνη την κατάσταση που λέγεται το τελικό ταξίδι του πολεμιστή.Ο πολεμιστής είναι ένας άνθρωπος που έχει ακολουθήσει πιστά την καρδιά του, στον δρόμο για την αληθινή γνώση και δύναμη, τα οποία, όταν τα αποκτά ΄φθάνει και στο τέλος του ταξιδιού του.
Η ιδέα της συνταξιοδότησης είναι ένας τρομερός πειρασμός για κάποιον, που έχει ζήσει στην κόψη του ξυραφιού και ήρθε η ώρα να απολαύσει τα επιτεύγματα του.
Όμως , αυτά είναι μια πολυτέλεια που δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του.
Αν το κάνει την ίδια στιγμή του θριάμβου του τα γηρατειά θα του στερήσουν όλα όσα έχει αποκτήσει στις μάχες του.
Έτσι χωρίς να το συνειδητοποιεί, θα αρχίσει να γίνεται οκνηρός και απρόσεχτος.
Χάνοντας την εγρήγορση του θα ανακαλύψει ότι έχει γίνει ένας αδύναμος γέρος.
Τα γηρατειά είναι ένας θανάσιμος εχθρός και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και οι προηγούμενοι.
Να κυλήσει μαζί τους χωρίς ...να παραδοθεί.Με αυτόν τον τρόπο προκαλεί ένα παράξενο φαινόμενο.
Χωρίς να παρεμβαίνει στην φυσική διαδικασία της γήρανσης, η ζωτικότητα του είναι τέτοια που επιβραδύνει την διαδικασία, σε τέτοιο βαθμό που να φαίνεται αγέραστος και μπαίνει στην φάση της μετατόπισης των 90 μοιρών.
Το ψυχολογικό αποτέλεσμα αυτής της μετατόπισης, είναι γνωστό σαν το τελικό ταξίδι του πολεμιστή, αρχίζοντας μια πλήρη ανακεφαλαίωση ,με την προοπτική της νέας του συνείδησης, παίζοντας ένα ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση του πεπρωμένου του.
Η μετατόπιση δεν ακυρώνει το αποτέλεσμα των γηρατειών στο σώμα αλλά βοηθά τους πολεμιστές να διατηρήσουν τον έλεγχο των ικανοτήτων τους, την γνώση, την νηφαλιότητα και την διαύγεια μέχρι την στιγμή του θανάτους τους και ακόμη... παραπέρα.
Ο πολεμιστής δεν ενδιαφέρεται για την νίκη ή την ήττα ,αλλά, για την χαρά
να δίνει την μάχη του με άψογο τρόπο.

Όταν φθάνει στη Ιθάκη, ο Οδυσσέας, είναι στην μέση ηλικία.
Και αντιμετωπίζει μια κατάσταση περίπου σαν την σημερινή, τόσο απελπιστική…
Οι κρόταφοι γκριζάρουν και οι ρυτίδες ,εμφανείς στο πρόσωπο του, τα γηρατειά είναι μπροστά του πια και διαγράφεται η πιο δύσκολη μάχη που θα δώσει, κάποιος που έχει περάσει ήδη πολλά και… απ’όλα.
Αυτός, που δεν ενέδωσε σε μια θεά, που του προσφέρει την θέση του κυρίαρχου του κόσμου, αυτός, που πήγε στον Άδη και γύρισε ζωντανός, αυτός που αρνήθηκε τον Έρωτα μια νεαρής δροσερής Ναυσικά και την γλυκειά ξεκούραση στους φίλους, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με μια αδιέξοδη…κατάσταση.
Το παλάτι υπό κατάληψη, το σπίτι του Ανθρώπου ένα πλιάτσικο παντού, η γη καμένη.
Τα δέντρα κομμένα, το νερό βρώμικο, ο αέρας δηλητηριασμένος, οι μνηστήρες στρωμένοι στο τραπέζι να εξαντλούν και τα τελευταία αποθέματα, αδιάντροπα.
Ο λαός φτωχός αδιάφορος παραιτημένος, εξαθλιωμένος.
Ο Αντίνοος στην καρέκλα της θρησκευτικής εξουσίας, λαίμαργος, αλαζών, υποκριτής και φαρισαίος,κοιλαράς και αντι-νοικός.
Ο Ευρύμαχος, στην θέση της πολικής εξουσίας να ανοίγει κερδοσκοπικούς πολέμους
και τις μάχες εντυπώσεων, μιας άσκοπης, αποπροσανατολιστικής φλυαρίας παραθύρων, διεφθαρμένος, άπληστος, ξεδιάντροπος και ευτραφής.
Οι γυναίκες, Μελάνθες, στους καναπέδες τους , να τους κάνουν τα χατίρια, υποκύπτοντας
... για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι Μελάνθιοι, να πουλάν εκδουλεύσεις με το…. αζημίωτο.
Οι δούλοι να πηγαινοέρχονται γλύφοντας ένα κοκαλάκι και αυτοί και προσκυνώντας συνεχώς για καμιά θεσούλα, στο δημόσιο ή στον... παράδεισο.
Τα περήφανα γηρατειά, της Ευρύκλειας, σε εξαθλίωση, αγανακτισμένα.
Κάποιοι σοφοί γέροντες, Εύμαιοι, σε απομακρυσμένες κορυφές, απομονωμένοι με το κοπάδι τους, βυθισμένοι σε μεγάλη λύπη.
Η Πηνελόπη μακρινή υπόθεση, απρόσιτη, αμφίβολη…
Ο Τηλέμαχος στο έλεος της μόλυνσης των ακάλεστων … Σμιθ, αβέβαιος, ανασφαλής, αθώος,
ανυπεράσπιστος και η νεολαία να αφανίζεται, να εξοντώνεται στις καφετέριες, στις ουσίες, στην παραπαιδεία και στην ανεργία.
Και τα γηρατειά πια μπροστά του να είναι πια ο χειρότερος εχθρός του
και οι μνηστήρες πολυπληθέστατοι, και σε θέσεις εξουσίας όλοι τους, με μεγάλες κοιλιές και αχόρταγα στομάχια.... σε ένα ατέλειωτο φαγοπότι σκανδάλων.Να κάνουν τους ανθρώπους να γεράζουν γρήγορα, αφού τους κλέβουν, τους διαβρώνουν, τους απομυζούν, τους μολύνουν, με την αρπακτική, άπληστη και διαστροφική παρανοική "λογική τους".
Από πού θα αντλήσει δύναμη και κουράγιο, να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση;
Τι μπορεί να κάνει ένας πολεμιστής σαν τον Οδυσσέα;
Ποιόν θα μπορούσε να εμπιστευθεί ;
Η οργή ανεβαίνει στο μέτωπο του.
Ότι αγαπά, το βλέπει, να προσβάλλεται, να καταστρατηγείται, να χλευάζεται,
να λεηλατείται, να εξοντώνεται, η θλίψη του είναι απέραντη, για αυτή την κατάντια του ανθρώπου.Όμως ο μεγάλος εξερευνητής και λάτρης της γνώσης δεν μπορεί ποτέ να δηλώσει ανάπαυση, συμβιβασμό ή παραίτηση, και η λέξη "αδύνατον", δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του.
Την νύχτα που περνάει στο παλάτι , κάτω από μια προβιά, κάνει την μετατόπιση και την ανακεφαλαίωση της ζωής του και περνάει σε άλλη προσοχή και σε μια δεύτερη «κάθετη» μεταμορφωμένη Νεότητα.
Ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου, θα φτιάξει το σχέδιο ακόμα και με αυτές τις συνθήκες και θα δώσει την τελευταία του μάχη.
Έτσι θα γεράσει με αξιοπρέπεια, κοντά σε ότι αγάπησε πολύ και δεν ξέχασε ποτέ
… σαν ένα ολοκληρωμένο τέλειο ον, στον τελικό προορισμό του.

Όταν φθάνει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, η ψυχή του είναι ανέγγιχτη, δεν την πρόδωσε, δεν την απαρνήθηκε ποτέ.
Η καρδιά του, καθαρή σαν του γιου του Τηλέμαχου, που τον κουβαλά μαζί του, μέσα του,
το βλέμμα του, λαμπερό, νεανικό, παρ'όλες τις ρυτίδες και το πνεύμα, όρθιο, σπινθηροβόλο, αγέρωχο, απροσκύνητο, αδάμαστο.
Και... είναι αυτό το πνεύμα του πολεμιστή ,
που θα του δώσει το θάρρος και την έμπνευση, να δώσει την τελευταία μάχη της ζωή του περήφανα, ακατάβλητα και με την αξεπέραστη ευφυΐα και δύναμη ενός μεγάλου στρατηγού,….μαζί με αυτούς, που έχουν απομείνει και είναι σαν και… αυτόν
φτιαγμένοι από την ίδια πάστα των πολεμιστών…και των Ανθρώπων.

Ποιοι είναι αυτοί, που μένουν κοντά του,
σε αυτή την τελευταία μάχη… ενός πολεμιστή;
Νέα Ιθάκη
21ος Αιών

3. Οι τέσσερις εχθροί της Γνώσης

Η δύναμη

Η αίσθηση της κυριαρχίας…
Μόλις ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο του και βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της, προχωρά με τα σίγουρα και εύκολα βήματα ενός ανθρώπου ,που ξέρει χωρίς αμφιβολία τον σκοπό στην ζωή του.
Αρχίζει να περιβάλλεται από μια σίγουρη ηρεμία και εσωτερική γαλήνη, με την οποία κατορθώνει να εξοικονομεί και να αποταμιεύει προσωπική δύναμη.
Κάποια μέρα και ενώ κάνει μια πολύ γήινη πράξη συνειδητοποιεί ότι όλες του οι πράξεις έχουν διαποτιστεί από μια νέα ποιότητα που δεν υπήρχε πριν και η δύναμη βρίσκεται υπό την εξουσία του..Η δύναμη είναι πραγματικά ένα μυστήριο, οι πολυπλοκότητες της οποίας, αψηφούν ακόμα και τις ικανότητες των πιο τέλειων ενορατικών.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνει όλους όσους την αναζητούν.

Η δύναμη δεν είναι ο θεός ή κανένα άλλο Ον, αλλά το αποτέλεσμα της Αντίληψης.Με άλλα λόγια, το Α αντιλαμβάνεται το Β και το αποτέλεσμα είναι η γνώση που αποκτάται από αυτή την επαφή και εμπειρία, δηλαδή η προσωπική δύναμη.
Το Β αντιλαμβάνεται με ένα παρόμοιο τρόπο το Α και ταυτόσημο αποτέλεσμα.
Τότε λόγω της αλληλεπίδρασης ακόμα και στιγμιαίας, το Α ακτινοβολεί την προσωπική του δύναμη στο Β και αυτό κάνει το ίδιο.
Το προϊόν της ανάμειξης αυτών των δύο είναι μια δευτερεύουσα δύναμη
που ονομάζεται συναίσθημα και αυτή η συναισθηματική αντίδραση θα πυροδοτήσει με την σειρά της περισσότερη αντίληψη.
Όλη η ζωή περιέχει αλληλοσυσχετισμούς και οποιαδήποτε προσωπική δύναμη χάνεται ή αποκτιέται έχει επίδραση πάνω στο όλον, στην παγκόσμια δύναμη.
Τα αποτελέσματα της προσωπικής δύναμης είναι σχετικά μικροσκοπικά αλλά η συνολική δύναμη που παράγεται κάθε δευτερόλεπτο είναι πέρα από κάθε φαντασία και το αποτέλεσμα της απρόβλεπτο και εμείς ο ι άνθρωποι είμαστε ένα ακέραιο μέρος αυτού του μεγαλειώδους μυστηρίου..
Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι μόνο τα φυσικά πλάσματα που πολεμούν για μερικά ψίχουλα κοσμικής ύπαρξης πάνω στην γη αλλά συγχρόνως μαγικά όντα του σύμπαντος που έχουν ένα ένδοξο και απεριόριστο δυναμικό.
Παρ’όλο που η κοινωνική διαμόρφωση και η κοινή κοσμοθεώρηση του ανθρώπου έχουν κρατήσει την ανθρωπότητα στην σκλαβιά της άγνοιας σήμερα ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ανακαλύψει , αυτό που πραγματικά είναι.

Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που πολλοί άνθρωποι θα ξεκινήσουν την αναζήτηση της αληθινής τους κληρονομιάς στην οποία δεν θα αισθάνονται σκλαβιά και δουλοπρέπεια αλλά ,ελευθερία και μεγαλοπρέπεια.
Από΄την στιγμή που ένας πολεμιστής ανακαλύψει την δύναμη δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στο έλεος του κόσμου, αλλά προχωρά μπροστά με την εξουσία και την δύναμη ενός ηγέτη.
Η εντολή του αναγνωρίζεται ενστικτωδώς και υπακούεται.
Η ζωτικότητα του παράγει στους γύρω του αίσθηση ελπίδας και συγκίνησης, ενώ οι τολμηρές κινήσεις του καλλιεργούν μια έμπνευση και ένα σεβασμό που κάνουν τον λόγο του να έχει την ισχύ νόμου.Σε αυτό το σημείο η δύναμη του πολεμιστή είναι τέτοια που τον βοηθά να κάνειοτιδήποτε θεωρεί σωστό, αλλά είναι η στιγμή που αντιμετωπίζει τις προσκλήσεις του τρίτου φυσικού εχθρού του τη δύναμης.
Τότε πρέπει να κατανοήσει πως εξουσία δεν σημαίνει κυριαρχία στους άλλους, αλλά σημαίνει να είσαι τέλειος κυρίαρχος της γνώσης και να δέχεσαι την ευθύνη της ηγεσίας

σαν ένα καθήκον και με την αίσθηση της λεπτότερης χροιάς του χιούμορ.
Όλη η πραγματική γνώση βασίζεται στις αλήθειες που βρίσκονται στην αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη της ζωής, κανείς δεν μπορεί να αψηφήσει αυτόν τον παγκόσμιο νόμο και να γίνει δικτάτορας χωρίς να δώσει λόγο για αυτό.
Όλοι είμαστε δάσκαλοι και μαθητές συγχρόνως και ηγέτες και οπαδοί.

Υπάρχουν πάντα εκείνο που προχωρούν μπροστά και θέτουν τον βηματισμό, αλλά δεν καθορίζει κάποιος την πορεία.
Το Πνεύμα του Ανθρώπου είναι εκείνο, που οδηγεί πραγματικά και το κάθε άτομο είναι απλώς ένα μικροσκοπικό κομμάτι εκείνου του όλου που ονομάζεται Πνεύμα.
Κανένας από εμάς δεν είναι πιο σημαντικός ή λιγότερο από κάποιον άλλον ή άλλο πράγμα στο κόσμο.
Ο άνθρωπος είναι ένα μαγικό ον του σύμπαντος αλλά επίσης και... ένα μυρμήγκι.
Όπως ένα μικρό μυρμήγκι υφίσταται την επίδραση της γνώσης του ανθρώπου ,έτσι και ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση εκείνης της παγκόσμιας ευφυΐας, που την αντιλαμβανόμαστε να εκδηλώνεται στο φυσικό επίπεδο συλλογικά σαν μια οικογένεια ...εντόμων.
Είναι μόνο η περιορισμένη όραση του ανθρώπου που τον κάνει να διαχωρίζει τον εαυτό του από τα πλάσματα του κόσμου.

Οι πολεμιστές στοχεύουν στην ελευθερία τους και την διεκδικούν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωπο πιστεύουν ότι εξουσιάζοντας τους άλλους ή κυριαρχώντας... μπορούν να είναι ελεύθεροι.
Όμως ένας δικτάτορας δεν είναι ποτέ ελεύθερος, διότι για να διατηρεί την εξουσία πρέπει να κρατά συνεχώς τους υπηκόους σε έλεγχο και τους εχθρούς στην γωνία.
¨Όπως και όταν αγαπάς κάποιον εγωιστικά, δεν είσαι ελεύθερος γιατί έχεις την εμμονή να διατηρήσεις την σχέση μαζί του..
Έτσι ο πολεμιστής αν δεν αποσπαστεί από τη δύναμη δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ελεύθερος.
Κανένα ον ή πράγμα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να διεκδικηθεί σαν προσωπική ιδιοκτησία, διότι υπάρχει μονάχα μια ζωή και ένα πνεύμα που εκδηλώνεται από μυριάδες μορφές και όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι ιδιοκτησία μόνο της ζωής του πνεύματος, που όλοι δανειζόμαστε και δουλεύομε σε οποιαδήποτε ζωή μας.
Αυτό ισχύσει για όλα τα πράγματα της ζωή μας, το ταλέντο μας τα συναισθηματικά και νοητικά μας χαρακτηριστικά, ο πλούτος μας και φυσικά για την δύναμη μας.
Όλα αυτά δεν είναι ιδιοκτησία μας αλλά τα έχουμε δανειστεί και πρέπει να τα χειριστούμε σωστά , αρμονικά και άψογα.Επομένως αν έχουμε την δύναμη πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε με οποιαδήποτε τρόπο θεωρούμε σωστό αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να την καταχραστούμε και να παραβιάσουμε τον παγκόσμιο νόμο.

Όσο ασχολούμαστε με την δύναμη, η ευθύνη να την χειριστούμε άψογα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πρόσκληση να μη την έχουμε επειδή ,υπάρχει ο πειρασμός να της παραδοθούμε.
Όταν κάποιος παραδοθεί στην δύναμη καταντά στην πραγματικότητα ένα αξιοθρήνητο πλάσμα, που συνεχώς θα αγωνίζεται να την αυξήσει΄ η να την προφυλάξει και από σύμμαχους.

Η εξουσία γίνεται ένα τρομερό μειονέκτημα.
Η δύναμη είναι φοβερός εχθρός και πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικός πολεμιστής για να την νικήσει.
Όταν χάσει την μάχη μετατρέπεται σε δικτάτορα και σιγά σιγά χάνει της αίσθηση ανθρωπιάς και δικαιοσύνης.
Μετά από αυτό το σημείο η δύναμη θα αρχίσει να εξαλείφει την επίγνωση του ανθρώπου και θα τον καταντήσει παραμορφωμένη καρικατούρα, ένα κέλυφος μιας αχρείας διαφθοράς, εξαντλημένο και απάνθρωπο.
Ελάχιστοι άνθρωποι σταματούν να σκεφθούν, όταν την αποκτήσουν, ότι δεν είναι ποτέ δική τους.

Το να έχεις την δύναμη και εν τούτοις να είσαι ελεύθερος από αυτήν είναι μια έννοια που υπερβαίνει την απλή λογική..Όμως όταν ο πολεμιστής, ελέγξει την δύναμη του ανυψώνεται πάνω από αυτήν για να γίνει αβλαβής και ταπεινός, αλλά αήττητος με κάθε άποψη.
Αυτοί οι πολεμιστές θα συναντήσουν τους συνάνθρώπους τους στην μέση
της τρέλας του ονείρου τους και θα τους αγκαλιάσουν όλους και όλα χωρίς κανένα φόβο και χωρίς προσδοκία αλλά με πραγματική σεμνότητα και ταπεινότητα.
Η αληθινή ταπεινότητα δεν είναι μια αίσθηση δουλοπρέπειας αλλά μια αυθόρμητη πράξη της καρδιάς γεννημένη από την ευφυή αναγνώριση της αλληλεξάρτησης της ζωής.

Ο Οδυσσέας έρχεται αντιμέτωπος με την δύναμη στο νησί της Καλυψούς.
Μετά τις γνώσεις που διέθετε μετά την επιστροφή από τον Άδη, ξεπερνώντας κάθε ίχνος φόβου και κατακτώντας την διαύγεια ακούγοντας τις σειρήνες, δεμένος στο κατάρτι, δέχεται την δελεαστική πρόταση της ‘κρυμμένης’θεάς, που του προσφέρει την εξουσία του κόσμου.
Όμως ο πολυμήχανος βασιλιάς δεν... ενδίδει. ..!Προτιμά να συνεχίσει το ταξίδι για την αγαπημένη του Ιθάκη, στοχεύοντας στην ολότητα του εαυτού και αρνούμενος την θέση του Σηθ.
Γιατί η γνωριμία και η ολοκλήρωση του εαυτού είναι η πιο σημαντική πράξη ενός ανθρώπου και η έλλειψη αυτογνωσίας ,η πιο ανήθικη…
Η δύναμη και η ευφυΐα της διαύγειας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά, άψογα και δίκαια από κανένα άνθρωπο που δεν έχει γνωρίσει και δεν έχει γίνει κυρίαρχος του εαυτού του.

.

Που εδρεύει η δύναμη ...του πολεμιστή;
New Force
21st century

2. Οι τέσσερις εχθροί της Γνώσης

Η διαύγεια!

 

Βλέποντας καθαρά…

Ξεπερνώντας τον φόβο και τους φόβους του, ο πολεμιστής , αρχίζει να βλέπει τα πράγματα πολύ καθαρά, με καταπληκτική διαύγεια.
Δεν έχει καμία εξάρτηση και δεν χρησιμοποιεί κανένα δεκανίκι για να περπατήσει όρθιος.
Δεν μπορείς να τον παγιδέψεις σε καμιά συνήθεια γιατί δεν θα τον βρεις πουθενά.
Δεν θα τον βρεις στα γήπεδα να ουρλιάζει, δεν θα τον βρεις στις εκκλησίες γονατιστό να παρακαλάει και να προσκυνάει τιμωρούς θεούς, ζητώντας τους, εκδουλεύσεις, δεν θα τον βρεις στα μεγάλα φαγοπότια, στους αχαλίνωτους δρόμους του σεξ, στον καναπέ να παρακολουθεί κατασκευασμένες ειδήσεις και ριάλιτι, στα ποτά, στα τσιγάρα, στις ουσίες, αν και, μπορεί να πιει ένα ποτηράκι και να καπνίσει ένα τσιγαράκι αλλά,

ποτέ να μη μπορεί να κάνει χωρίς αυτά.Ή αν το βρεις, θα είναι μέρος της ελεγχόμενης τρέλας του και ποτέ να.... ανήκει εκεί.

Ο πολεμιστής είναι ένα πραγματικά ελεύθερο Ον!Άπιαστος και ρευστός, χωρίς εξαρτήσεις και δεκανίκια, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα Κύριο.

Αυτό το κάνει, όχι γιατί φοβάται κάτι ή κάποιον ,ούτε γιατί ελπίζει σε ανταλλάγματα,

αλλά γιατί είναι μέρος της προτίμησης του και η ελευθερία είναι

η πρώτη του επιλογή και η αψογοσύνη είναι ο τρόπος!
Με αυτή την έννοια η ελευθερία είναι τρομακτική υπόθεση αλλά
είναι φτιαγμένος έτσι και δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς…
Αυτό, τον φέρνει αυτόματα σε πλεονεκτική θέση από πολλούς συνανθρώπους του, που εξακολουθούν να είναι στο σκοτάδι και να έχουν μια θολή αντίληψη για την πραγματικότητα επαναλαμβάνοντας και αναμασώντας τα τετριμμένα και ότι τους
έχουν σερβίρει οι εκάστοτε σκοπιμότητες μιας εξουσίας πολιτικής και θρησκευτικής αλλά ,

και σε μια αρκετά μοναχική θέση... ταυτοχρόνως.
Δύσκολα συναντά όμοιους μέσα στο πλήθος και ο δρόμος είναι στενός...στην αρχή τουλάχιστον.Η μοναξιά όμως είναι η δύναμη του και την επιζητά κατά διαστήματα και την επιδιώκει.
Ξεπερνώντας τον φόβο, αρχίζει να βιώνει την ευφορία ενός πραγματικούς αισθήματος ελευθερίας, καταλαβαίνει την διαφορά και μια υπεροχή της θέσης του και παγιδεύεται στην υπεροψία.Έχει συναντήσει τον δεύτερο μεγάλο εχθρό του, την διαύγεια.
Βλέπει τα πράγματα πολύ καθαρά! Τα βλέπει σε όλες τους τις διαστάσεις χωρίς να έχουν πλλά μυστικά από αυτόν.
Νικώντας λοιπόν τον φόβο, βυθίζεται σε μια κατάσταση πλήρους νηφαλιότητας, όπου όλα τα πράγματα βρίσκονται σε μια οξεία κατάσταση.
Κάτω από αυτήν την επίδραση αυτής της εστίασης, διακρίνει καθαρά την ζωή του και προσδιορίζει με μεγάλη ακρίβεια τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Αυτή η νέα του ικανότητα να διακρίνει τον σκοπό της ζωής του , παράγει ένα αίσθημα ότι είναι ακαταμάχητος και εάν δεν είναι σε εγρήγορση ότι έχει ξεκινήσει η μάχη κατά της διαύγειας θα συντριβεί από αυτήν, παγιδευμένος στην σιγουριά της υπεροψίας...

Είναι μια τρομερή ανάπαυλα να απελευθερώνεσαι από τον φόβο, αλλά είναι και μια ευάλωτη απροσανατολιστική κατάσταση, στην όποια μπορείς να βρεθείς ανέτοιμος στις ιδιοτροπίες της δύναμης.
Ο μέσος άνθρωπος δύσκολα ελευθερώνεται από τον φόβο και έτσι σπάνια πρέπει αυτός να αγωνιστεί κατά της καθαρότητας ...του ‘ειδέναι’ και 'οιδέναι'.
Θα περάσει όλη του την ζωή φοβούμενος, έντρομος ζητιάνος και δούλος των διαφόρων εξαρτήσεων και δέσμιος μια κοινωνικής διαμόρφωσης, που τον χειρίζεται και τον χρησιμοποιεί.
Η ελευθερία είναι μια έννοια απρόσιτη για αυτόν, πολύ μακρινή για να την αγγίξει και ούτε το επιζητά.
Ποτέ δεν είναι εύκολο να πετύχει την νηφαλιότητα της διαύγειας και όμως μόλις αυτή επιτευχθεί, δεν πρέπει να εγκαταλείψει τα ηνία της αλλά να την φέρει στην σωστή προοπτική της.Εάν κάνει το λάθος και παραδοθεί στην υπεροψία της δεν θα μάθει ποτέ να διακρίνει με σοφία, αλλά θα υπόθετει κάτω από το φως της διαύγειας του ότι οι αποφάσεις του είναι αλάνθαστες.
Βυθισμένος στην υπεροψία του και πιστεύοντας ότι του αποκαλύπτονται τώρα τα πάντα μπροστά του, αρχίζει να διαστρέφει την αλήθεια, σύμφωνα με ότι νιώθει,

από να την δει καθαρά όπως πραγματικά είναι.
Γίνεται επομένως θύμα της αίσθησης ότι είναι αλάνθαστος.
Σε καμιά άλλη περίοδο η υπεροψία δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο τώρα που έχει πετύχει την διαύγεια του νου.
Η υπερβολική αυτοπεποίθεση και η ακαταδεξία θα τον οδηγήσουν σε μια ακαμψία.

Η κατάσταση της διαύγειας είναι μια πραγματική λειτουργία του λογικού νου.
Είναι το αποτέλεσμα να μπορείς να μετακινείς το σημείο της Αντίληψης σου, έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεις διαφορετικούς συνδυασμούς των ενεργειακών πεδίων που αποτελούν την δεξιά πλευρά της ανθρωπότητας.
Η εκλογίκευση δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν διαύγεια γιατί είναι η προσπάθεια του μέσου ανθρώπου που έχει ένα παγιωμένο σημείο συναρμολόγηση να συλλάβει κάτι που ξεπερνά την κοσμοθεωρηση του.
Η διαύγεια από την άλλη πλευρά είναι η ικανότητα να μετακινείς το σημείο στην περιοχή της δεξιάς πλευρά ώστε να συλλαμβάνεις κάτι μέσα στο δικό της πεδίο.Προφανώς αυτό καθιστά μια ανεκτίμητη ικανότητα αλλά δεν παύει να την περιορίζει στην δεξιά πλευρά της συνείδησης..
Είναι σημαντικό για ένα πολεμιστή να κινείται και στην αριστερή πλευρά το ίδιο εύκολα όπως στην δεξιά.
Μόνο τότε έχουμε την αντίληψη που περιβάλλει τα πάντα και η οποία μας βοηθά να διακρίνουμε με σοφία τον περιορισμό της οποιαδήποτε κοσμοθεώρησης.

Οποιαδήποτε κοσμοθεώρηση παραμένει ένα περιορισμός όταν δεν μπορεί να λειτουργήσει κάποιος χωρίς αυτή, ανεξάρτητα αν είναι καλή ή κακή.
Μ ε άλλα λόγια η διαύγεια ανήκει στην δεξιά πλευρά το λογικό νου και δεν αφήνει καθόλου χώρο για το απρόσμενο και την έκπληξη…

Ένας άλλος κίνδυνος είναι ότι όταν οι άνθρωποι προκαλούν αυτή την ευθυγράμμιση κάνουν το λάθος να διατυπώνουν πολύπλοκες θεωρίες βασισμένες σε ότι υποθέτουν... για φυσικό συμπέρασμα.
Αυτοί οι άνθρωποι αντί να αποκτήσουν μια άμεση πρόσβαση στην αριστερή πλευρά ευχαριστιούνται απλώς με τις αφηρημένες θεωρίες, οι οποίες τους παγιδεύουν τελικά στο αχανές ενός Λαβύρινθου.
Η διαύγεια δεν είναι πραγματική όραση, ούτε πραγματική δύναμη, είναι μόνο μια βοήθεια για να πετύχεις την δύναμη και την ικανότητα να βλέπεις.

Θα πρέπει επομένως να χρησιμοποιείται μόνο σαν εργαλείο και εάν γίνει αυτό πολεμιστής θα φθάσει να καταλάβει ότι αυτή δεν είναι ΄τίποτα περισσότερο από το ενσωματωμένο μικροσκόπιο του ίδιου του μυαλού.
Οτιδήποτε φέρεται κάτω από αυτό βλέπεται με την παραμικρή του λεπτομέρεια.
Εστιαζόμενοι όμως σε αυτό αποκλείουμε το μεγαλύτερο... όλο.
Ο πολεμιστής δεν μπορεί να δρα με περιορισμένη όραση, χρειάζεται την λεπτομέρεια αλλά και ένα όραμα του μεγαλύτερου όλου που περιλαμβάνει τα πάντα.

Επειδή οφείλει να είναι άγρυπνος, ιδιαίτερα ως προς την φύση κα την χρησιμότητα της καινούργιας ικανότητας, δεν πέφτει στην παγίδα ότι αυτή είναι υπό την ΄πλήρη κατοχή του.
Γνωρίζοντας ότι είμαστε μυστηριώδη πλάσματα με απρόσμενες δυνατότητες προχωρά με προσοχή.

Αυτός είναι ο συνετός τρόπος αντιμετώπισης της διαύγειας που είναι πραγματικά ύπουλος εχθρός.Επειδή είναι ζωτικό εργαλείο είναι επίσης το γρηγορότερο να τον παγιδεύσει.
Παρ όλα αυτά αν αντιμετωπιστεί σωστά θα τον οδηγήσει στην πραγματική δύναμη.
Στην πραγματικότητα, χωρίς την διαύγεια ο πολεμιστής είναι χαμένος σαν βάρκα χωρίς πηδάλιο αλλά αν δεν μπει στην σωστή προοπτική της θα ξεστρατίσει σίγουρα σαν απατηλή ψευδαίσθηση.Έτσι, χρησιμοποιώντας την, μπορεί να δει καθαρά το παρελθόν και να προσπεράσει το μέλλον με παράξενη ακρίβεια, αλλά πάντα οι αποφάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν

το απροσδόκητο... σαν δικλείδα ασφαλείας!

Που εδρεύει η διαύγεια του... πολεμιστή;
Clear water
21st Century

1. Οι τέσσερις εχθροί της Γνώσης

Ο Φόβος:"Ηρθα στο κόσμο φοβισμένος και έζησα σε διαρκή φόβο

για τη ζωή και τους ανθρώπους"

Όλες οι δυνάμεις στη φύση είναι βασικά ουδέτερες.
Εκδηλώνονται θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με τον σκοπό του ατόμου.
Η παρερμηνεία αυτού του γεγονότος έχει δημιουργήσει

την εσφαλμένη ιδέα της ελεύθερης βούλησης.
Οι πολεμιστές δεν έχουν ελεύθερη βούληση, γι 'αυτούς υπάρχει μια επιλογή.Να ενεργούν άψογα ή μη άψογα.
Το να μην ενεργούν άψογα δεν είναι για αυτούς μια επιλογή που δεν αξίζει να εξεταστεί.
Έτσι η ελεύθερη βούληση αποτελεί για τους πολεμιστές μια αντίφαση όρων.
Όλη η μάθηση είναι αργή, αλλά συγκεντρώνει τελικά αρκετή ορμή για να δημιουργήσει ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας.
Η πραγματική μάθηση όμως απέχει πολύ από ότι υποτίθεται, ότι είναι και,

συχνά ο μαθητευόμενος πολεμιστής βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του..
Επειδή δεν μαθαίνει τελικά αυτά που ανέμενε να μάθει γίνεται θύμα των αμφιβολιών και της καχυποψίας του και πριν περάσει πολύς καιρός, νικιέται από μια συντριπτική αίσθηση φόβου που τον καταβάλλει, ενός φόβου που κλιμακώνεται γρήγορα καθώς εστιάζεται πάνω του

χωρίς να μπορεί να καταλάβει την αιτία.
Χωρίς να το συνειδητοποιήσει,, έχει συναντήσει τον πρώτο φυσικό εχθρό του, τον φόβο.
Κάτω από την επίδραση του φόβου, η αίσθηση του για τον σκοπό και η κατεύθυνση του αρχίζει να καταρρέει, αφήνοντας τον με το αίσθημα ότι απειλείται η λογική του και ότι αυτή έχει με κάποιον τρόπο προσβληθεί.
Ο φόβος είναι ένας τρομερός εχθρός που δεν είναι καθόλου εύκολο να νικηθεί, για τον απλούστατο λόγο, ότι έχει παρά πολλές όψεις.
Μόλις νικηθεί η μια του όψη, προβάλλει αμέσως μια άλλη πιο τρομακτική.Εάν ενδώσεις οποιαδήποτε στιγμή στον φόβο, έστω και ελάχιστα, θα νικηθεί αναπόφευκτα από αυτόν και ο πανικός θα τερματίσει αμέσως τον αγώνα.
Ο λογικός νους νιώθει ένα ακαταμάχητο πειρασμό, να ενδώσει στον φόβο, αλλά ενδίδοντας σε αυτόν τον πειρασμό, ο νους σκοτώνει απλώς τον εαυτό του.. .
Ο φόβος μπορεί μερικές φορές να είναι τόσο λεπτός που να μη αναγνωρίζεται εύκολα.
Οι άνθρωποι φοβούνται γενικά πολλών ειδών πράγματα.Δεν είναι πάντα φανεροί οι φόβοι που καταλαμβάνουν ένα άνθρωπο.
Τις περισσότερες φορές αυτός εξουθενώνεται από ένα προσεκτικά κρυμμένο φόβο.

Ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος γιατί φοβάται.

Τί φοβάται;

Μα, φυσικά, την ελευθερία. Φοβάται την ελευθερία.

Κι όταν δεν τη φοβάται αυτός, δεν πειράζει, τη φοβούνται οι άλλοι, στο πρόσωπό του…

Οι «ελεύθεροι» άνθρωποι συνήθως είναι ύποπτοι.

Φυσικά, αυτό ισχύει γιατί ο άνθρωπος, πάνω απ’ όλα, φοβάται το άγνωστο

και την ύψιστη σύνοψη όλων των φόβων, δηλαδή τον θάνατο.

Σε μεγάλο βαθμό είμαστε όντα της συνήθειας.

Αν είμαι κλεισμένος στο βολικό, γνωστό, ασφαλές κελί μου, που στο κάτω-κάτω το έχω συνηθίσει κιόλας, γιατί να βγω εκεί έξω στο άγνωστο, άβολο, ανασφαλές και ασυνήθιστο σύμπαν για χάρη της ελευθερίας μου;

Η παράξενη αλήθεια είναι αυτή:

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι, γιατί φοβούνται.

Φοβούνται να περιπλανηθούν... στο δάσος και το κυριότερο φοβούνται... να πετάξουν.

Κάποιοι, τους έχουν πείσει ότι πρέπει να είναι καλά πρόβατα και ακόμη καλύτερα

οικιακά κοτόπουλα, γρήγορης εκτροφής.

Προτιμούν την ασφάλεια μιας στάνης ή ενός ορνιθοτροφείου και διαλέγουν και ψηφίζουν τους βοσκούς, που τους αξίζουν.

Μετά τους αρέσει να παραπονιούνται γιατί ...τρώγονται, συνεχίζοντας τις ορνιθοασχολίες τους.

Ή έστω δεν ξέρουν καν γιατί να είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι, δεν έχουν καν λόγο να είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι.

Απ’ ό,τι φαίνεται τους αρκεί να είναι λίγο ελεύθεροι, είναι ικανοποιημένοι, με λίγη ελευθερία, Οι άνθρωποι δεν θέλουν αληθινά την ελευθερία, τους φοβίζει ή δεν την καταλαβαίνουν.

Χρησιμοποιούν τη λέξη ελευθερία, ποιητικά, μάλιστα, ίσως είναι η μόνη ποίηση που επιτρέπουν τόσο συχνά στον εαυτό τους.

Οι άνθρωποι θέλουν ευτυχία., εύκολη και γρήγορη, αν είναι δυνατόν να την αγοράσουν σε ένα σούπερ μάρκετ.

Δεν θέλουν ελευθερία, τί να την κάνουν;

Ο άνθρωπος είναι υπνωτιστικά ευτυχισμένος και απασχολημένος,

μόνο αν είναι εξαρτημένος.

Γι' αυτό κυκλοφορούν τόσες συνταγές εξάρτησης, συνήθειας και εμμονών:

Φαγητό, σεξ, ποδόσφαιρο, τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά, εκκλησίες, τηλεόραση και μερικές άλλες ενασχολήσεις του είδους...

Ελευθερία σημαίνει ανεξαρτησία, να μην εξαρτάσαι από κανέναν και από τίποτε, να είσαι ανεξάρτητος. Όμως, απ’ ό,τι βλέπεις, αυτό δεν είναι και τόσο φυσικό. Οι άνθρωποι, από τη φύση τους, είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τα πάντα, επιθυμούν την εξάρτηση.

Γι αυτό η άρνηση είναι η χειρότερη μορφή ενδοτικότητας και η εξάρτηση, η

μεγαλύτερη σκλαβιά.

Ο πολεμιστής αντιμετωπίζει με στρατηγική τον φόβο του, όπως και όλα τα

...άλλα πράγματα στην ζωή του.
Ο μόνος τρόπος να χειριστεί τον φόβο είναι να προχωρήσει μαζί του και εν τούτοις να μη υποταχθεί σε αυτό.
Για να το κάνει πρέπει να τον αναγνωρίσεις και να προχωρήσει κανονικά σαν να μη φοβόταν.
Αν το κάνει αυτό θα έρθει μια στιγμή που θα αντιληφθεί ότι χειρίζεται τον φόβο του και ότι δεν τον τρομοκρατεί πια.
Από εκείνη την στιγμή είναι ελεύθερος από τον φόβο για όλη την υπόλοιπη ζωή.

Η συνειδητοποίηση ότι έχεις ελευθερωθεί από τον φόβο έρχεται σε μια στιγμή αναλαμπής ενόραση, αλλά η διαδικασία καταπολέμησης του είναι μια μακριά εφιαλτική εμπειρία.

Είναι η εξάσκησης της θέλησης σου να σταθείς ακλόνητος, ότι και να σου συμβεί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φόβος του εχθρού δεν είναι ό ίδιος φόβος που περιλαμβάνεται στην ασπίδα του πολεμιστή.Με αυτήν την έννοια κανένα όν πάνω στη γη δεν είναι ποτέ τελείως ελεύθερο από τον φόβο, που εξηγείται καλύτερα σαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ούτε είναι επιθυμητό να ξεριζωθεί τελείως αυτός ο φόβος που εμφυσά μέσα μας την ανάγκη να παραμείνουμε άγρυπνοι και να διατηρήσουμε την εγρήγορση μας.

Οι άνθρωποι αρέσκονται να πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλές και ανοικτές επιλογές για αυτούς, και ότι έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους,

αλλά αυτό είναι μια δικαιολογία για να αποφύγουν τις μάχες τους.
Ένας πολεμιστής καταλαβαίνει την ανοησία να αναζητά διαφυγές, διότι ξέρει ότι ο κόσμος διαποτίζεται από την δύναμη, η οποία έρχεται σε αυτόν σαν τα κύματα της ΄θάλασσας.
Και είτε θα σερφάρει πάνω τους είτε θα τον πάρουν από κάτω τους.

Ο πολεμιστής, αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του, πάνω σε αυτή την γη,

ελεύθερος από κάθε φόβο και πραγματικά ατρόμητος,

σαν το πιο γενναίο πλάσμα στον κόσμο...!

Γιατί, ο σεβασμός για τον εαυτό μας πρέπει να είναι μεγαλύτερος και ισχυρότερος

... από την έκβαση μιας οποιαδήποτε μάχης.

Που εδρεύει το θάρρος...του πολεμιστή;

Λεοντόκαρδος Λεόν
21 ος Αιών