Σ...Με τον τρόπο του Γ.Σ

Ιθάκη ΦΙΛΙΑΤΡΟ

Σ εφέρης:

…από την ποιητική διαδρομή του…

Με τον τρόπο του Γ.Σ

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές
Το πουκάμισο του Κενταύρου γλιστρούσε μέσα στα φύλλα
για να τυλιχτεί στο κορμί μου καθώς ανέβαινα την ανηφόρα
και η θάλασσα μ’ακολουθούσε.
Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική
και δεν βρίσκεται πουθενά.
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες…
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 937.

Μέχρι τον τελευταίο σταθμό…

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσαν.

Τ' αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις

όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας

και βγάζεις άλλα νοήματα κι άλλες ελπίδες,

πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.

Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω

λίγα φεγγάρια απόμειναν στη μνήμη~νησιά,

χρώμα Θλιμμένης Παναγίας, αργά στη χάση

ή φεγγαρόφωτα σε πολιτείες του βοριά

ρίχνοντας κάποτεσε ταραγμένους δρόμους ποταμούς

και μέλη ανθρώπωνβαριά μια νάρκη.

Είναι κι αυτός ένας ειρμός της σκέψης, ένας τρόπος

ν' αρχίσεις να μιλάς για πραγματα που ομολογείς δύσκολα, σε ώρες όπου δε βαστάς, σε φίλοπου ξέφυγε κρυφά και φέρνει

μαντάτα από το σπίτι κι από τους συντρόφους,

και βιάζεσαι ν' ανοίξεις τη καρδιά σου

μη σε προλάβει η ξενιτιά και τον αλλάξει.

Ερχόμαστε απ' την Αραπιά, την Αίγυπτο την Παλαιστίνη

τη Συρίατο κρατίδιοτης Κομμαγηνής που 'σβησε

σαν το μικρό λυχνάρι πολλές φορές γυρίζει στο μυαλό μας,

και πολιτείες μεγάλες που έζησαν χιλιάδες χρόνια

κι έπειτα απόμειναν τόπος βοσκής για τις γκαμούζες

χωράφια για ζαχαροκάλαμα και καλαμπόκια.

Ερχόμαστε απ' την άμμο της έρημος απ' τις Θάλασσες του Πρωτέα,

ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,

καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του.

Το βροχερό φθινόπωρο σ αυτή τη γούβακακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας

ή αυτό που Θά 'λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα

ή μοναχά κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,

ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.

Εύκολα τρίβεται ο άνθρωπος μες στους πολέμους~

ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο~

χείλια και δάχτυλα που λαχταρούν ένα άσπρο στήθος

μάτια που μισοκλείνουν στο λαμπύρισμα της μέρας

και πόδια που θα τρέχανε, κι ας είναι τόσο κουρασμένα,

στο παραμικρό σφύριγμα του κέρδους.

Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,

άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν

~σαν έρθει ο Θέροςπροτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ' άλλο χωράφι

~σαν έρθει ο Θέροςάλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό

άλλοι μπερδεύουνται μες στ' αγαθά τους, άλλοι ρητο- ρεύουν.

Αλλά τα ξόρκια τ' αγαθά τις ρητορείες,σαν είναι οι ζωντανοί μακριά,

τι θα τα κάνεις;Μήπως ο άνθρωπος είναι άλλο πράγμα;

Μην είναι αυτό που μεταδίνει τη ζωή;

Καιρός του σπείρειν, καιρός του Θερίζειν.

Πάλι τα ίδια και τα ίδια, Θα μου πεις, φίλε.

Ομως τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμάλωτου

τη σκέψητου ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια

δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.

lσως και να 'θελε να μείνει βασιλιάς ανθρωποφάγων

ξοδεύοντας δυνάμεις που κανείς δεν αγοράζει,

να σεργιανά μέσα σε κάμπους αγαπάνθων

ν' ακούει τα τουμπελέκια κάτω απ' το δέντρο του μπαμπού,

καθώς χορεύουν οι αυλικοί με τερατώδεις προσωπίδες.

Ομως ο τόπος που τον πελεκούν και που του καίνε σαν το πεύκο, και τον βλέπεις

είτε στο σκοτεινό βαγόνι, χωρίς νερό, σπασμένα τζάμια, νύχτες και νύχτες

είτε στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δει- χνουν οι στατιστικές,

ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν

ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα

που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση

κι αυτά καρφώνουνται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν

~ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελόυτας

λεύγες και λεύγες~ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.

Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωυτανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει~στάζει τη μέρα,

στάζει στον ύπνομνησιπήμων πόνος. Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες:

ο Μιχάληςπου έφυγε μ' ανοιχτές πληγές απ' το νοσοκομείο

ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνηπου έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας

~ "Στα σκοτεινάπηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε...

"Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν.

.

Είναι ο μεγάλος Οδυσσέας, εκείνος που είπε να γίνει το ξύλινο άλογο

και οι Αχαιοί κερδίσανε την Τροία.Φαντάζομαι πως έρχεται

να μ' αρμηνέψει πώς να φτιάξωκι εγώ ένα ξύλινο άλογο

για να κερδίσω τη δική μου Τροία.

.

¨Πάνω σε ένα ξένο στίχο¨

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ.

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ,

ΕΝΙΩΘΕ ΓΕΡΗ ΤΗΝ ΑΡΜΑΤΩΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΑΠΛΩΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ,

ΣΑΝ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΟΠΟΥ ΒΟΥΙΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ.

.

...με ένα Ερωτικό λόγο...

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;

Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να ‘ναι για μας πλωτός;
Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξειγια την ψυχή που νάρκωσε

κι ανάθρεψε ο λωτός;
Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμαπου ανοίγει τα επουράνια κι είν’ όλα βολετάπροσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ’ ανοιχτά τριαντάφυλλα.
Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,μόνο στη μνήμη απέμεινες,

ένας βαρύς ρυθμόςρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας

τρίκυμισμα της θάλασσας…

Ο κόσμος (τελικά) ...είναι απλός;!

Ποια είναι η γερή αρματωσιά της Αγάπης?

.

Αρματωμένος Λεόν

21ος Αιών

Ο. Με τον τρόπο του Υπεράνθρωπου

 

Ό μηρος:
Το ταξίδι του Ανθρώπου, η κατάκτηση Τροίας

και η κατανόηση της Γνώσης!

Ο άνθρωπος από την σύλληψη και την γέννησή του, είναι υποχρεωμένος

να τηρεί και ως ένα βαθμό, την συμφωνία που υπογράφτηκε

με το ανόργανο Ον τον ‘Όφη’, με αντάλλαγμα την υλοποίηση του.Αυτό σημαίνει ότι η ενέργεια συνεχώς κατεβαίνει και άνθρωπος συνεχώς ‘εκπίπτει’.

Εκείνο που μας γοητεύει όλους, στα μωρά, είναι η καθαρότητα

και η λάμψη της ενέργειας που έχουν και μας θυμίζουν την πρωταρχική

κατάσταση που Παραδείσου.

Όμως είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε αυτό το ταξίδι της Γνώσης και της αυτογνωσίας,

να κατεβούμε στην ‘κόλαση’ της ‘ύλης και να γνωρίσουμε τον πόνο την οδύνη, την εξορία, τον θάνατο τα γηρατειά, τις αρρώστιες, τον διαχωρισμό και να γυρίσουμε πίσω,

φέρνοντας σαν τρόπαια, την κατανόηση και την ενότητα.

Η στιγμή της σύλληψης καθορίζει το ποσόν και την ποιότητα της ενέργειας

που μεταβιβάζεται από τους γονείς μας και η στιγμή της γέννησης

την κατανομή αυτής της ενέργειας.
Η στιγμή της πρώτης αναπνοής και η έξοδος στον κόσμο της ύλης ,

δείχνει την θέση- κλειδιά, που βρίσκονται οι 12 αρχετυπικές ενέργειες,

σε ένα ανθρώπινο σώμα.

Ο Όμηρος καταγράφει και περιγράφει την διαδρομή

και την προσπάθεια επαναδιάταξης και επανατοποθέτησης των ενεργειών αυτών,

στη θέση που μπορούν να λειτουργήσουν αρμονικά χωρίς υπερβολές και ελλείψεις,

σε ισοδύναμες αναλογίες.

Οι αρσενικοί πλανήτες σε αρσενικά ζώδια, φτιάχνουν την δεξιά πλευρά του Οδυσσέα
και οι θηλυκοί σε θηλυκά ζώδια την αριστερή πλευρά την Πηνελόπη μπροστά.
Σε ένα άντρα οι αρσενικοί πλανήτες σε θηλυκά ζώδια θα στελεχώσουν την σκιά πίσω και οι θηλυκοί πλανήτες σε αρσενικά ζώδια, μέρος της Άνιμα.
Το αντίστροφο για τις γυναίκες.
Το μαύρο φίδι γύρω από το κηρύκειο του Ερμή συμβολίζει το ταξίδι του Οδυσσέα

και δείχνει την κάθοδο της ενέργειας.
Το άσπρο είναι το ταξίδι της επιστροφής και η άνοδος τη ενέργειας.
Στα σημεία επαφής και συνάντησης κάθε φορά, βρίσκεται ο Τηλέμαχος

και βοηθά την κατανόησης της Ένωσης των δύο πλευρών λειτουργώντας πάντα

σαν συνδετικός κρίκος. Παρόντες και οι τρεις.

Ο Σκοπός συνυπάρχει στον Άνθρωπο και συνδέεται με σκέψη και την Πρόθεση,

αφού ο τετελεσμένος μέλλων της μέσης φωνής του σκοπούμαι είναι ‘εσκέψομαι’ και

είναι στις δυνατότητες του ανθρώπου να το στοχεύσει και να το σκοπεύσει αυτό

συνδεόμενος με τον Σκοπό και φυσικά να το πετύχει.
Είναι και στην Πρωταρχική Πρόθεση του Ομήρου

και αυτή έχει καταθέσει για την ανθρωπότητα.

Η καινούργια συμφωνία όπως παρουσιάζεται στην τριλογία του MATRIX,

που μίλησε έμμεσα στο υποσυνείδητο των ανθρώπων, ξυπνώντας την ανάμνηση,

δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες του Ανθρώπου για τα επόμενα 2000 χρόνια, που η ανθρωπότητα θα βρίσκεται και θα δονείται στον κραδασμό του Υδροχόου.
Όλες οι αισθήσεις θα αμβλυνθούν και ιδιαίτερα η Όραση , εσωτερική και εξωτερική
Είναι η ώρα των Εξηγήσεων και τα καινούργια παιδιά που γεννιούνται πια

έχουν ικανότητες και αντίληψη ανεπτυγμένες και μπορούν να τις καταλάβουν αμέσως.

Τα παιδιά είναι το μέλλον και το όραμα για τον καινούργιο κόσμο

και ο Τηλέμαχος πρέπει να προστατευθεί με κάθε τρόπο από την μόλυνση των 'Σμιθ '

και την εξόντωση του από τους Μνηστήρες.
Ο Μορφέας ψάχνει χρόνια-αιώνες για τον Νίο για να τον βρει και ο Οδυσσέας εξηγεί τα πάντα στον Τηλέμαχο μόλις τον συναντά.Ο Όμηρος και ο Αρχιτέκτονας της Πηγής υπογράφουν την καινούργια συνθήκη

για τον λαό της Ιθάκης και της Ζάιον με την λέξη :
ΕΙΡΗΝΗ.

Είναι καιρός να σταματήσουμε την ανοησία της αλληλοεξόντωσης,

των διαχωρισμών,την αυτοκαταστροφή, τους παράλογους πολέμους.
Ας ξεκινήσουμε από τους εχθρούς μέσα μας, και να τους εξοντώσουμε αλύπητα.

Ας είμαστε αδυσώπητοι με την τεμπελιά΄, τον εγωκεντρισμό, τις προκαταλήψεις,

την μισαλλοδοξία,, τον αριβισμό, την έλλειψη πειθαρχίας, αρμονίας, την αυταρέσκεια,

τη επιφάνεια, την ρηχότητα, τον άκρατο ευδαιμονισμό,, τον φιλοτομαρισμό,τον ναρκισσισμό

την λαγνεία, την απληστία,την αμάθεια , τον δογματισμό την ανοησία, την σαχλαμάρα,

την αρένα του ανταγωνισμού και της επίδειξης, τον φανατισμό, την κατανάλωση, την συσσώρευση υπερβολικών υλικών αντικειμένων

και να μην λυπηθούμε κανένα... Μνηστήρα και Σμίθ.

Καιρό τώρα έχουν εγκατασταθεί στο παλάτι της ψυχής μας

και την πολιορκούν ξεδιάντροπα.Μας έχουν καταντήσει ζητιάνους, αφαιρώντας μας

κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας, συναδελφικότητας, συνεργασίας,

μας καταδυναστεύουν, μας υποβιβάζουν , μας απομονώνουν,μας ταπεινώνουν,

μας λεηλατούν αδιάκοπα, μας προσβάλουν.

Ας τοποθετήσουμε τον Ηνίοχο ,κυβερνήτη της Άμαξας και με μεγάλα γράμματα να
γράψουμε στα φυλλώματα της καρδιά μας,για να μη το ξεχάσουμε ποτέ :
Γνώθι σαυτόν και παν μέτρο άριστον.

Ας σταματήσουμε τον κατακερματισμό της Γνώσης, σε κουτάκια και παραθυράκια και σε απομονωμένες ειδικότητες και ας ενώσουμε την φιλοσοφία, την πολιτική, την τέχνη, την μαγεία και την επιστήμη σε μια ουμανιστική μεγάλη ενότητα.

Ας προάγουμε την Αρετή, σαν δικλείδα ασφαλείας για τις πράξεις μας και τις ενέργειες μας

και ας αναλάβουμε την ευθύνη της ύπαρξης μας σε αυτό τον όμορφο κόσμο ,

αγκαλιάζοντας την μητέρα μας την Γη,τα ζώα,

τα φυτά, τα δέντρα , τα πουλιά, τους συνανθρώπους μας.

Μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι, σε μια ισότιμη σχέση, καταργώντας την παράλογη και αδιέξοδη λογική:

του δούλου και του αφέντη, του ανώτερου και του κατώτερου,

αφού είμαστε παιδιά ενός Θεού όλοι και μια κοινή μοίρα μας ενώνει όλους.

Έχουμε όλοι ένα κοινό εξωτερικό Εχθρό, που είναι μέσα μας

και είναι ο Θάνατός μας και η Πτώση μας!

Η ανθρωπότητα έχει ενηλικιωθεί πια και ο Τηλέμαχος έχει ''βγάλει'' τα γέννια του.

Η Νίκη ανήκει στον Νέο-Υιό του Ανθρώπου,

που εγκαινιάζει την Νέα εποχή!

Ποιός είναι ο Νέος Άνθρωπος;

Άντερ Λεόν
21ος Αιών.

Υ. Το πορτραίτο του Υπερανθρώπου

Υ περάνθρωπος:
Ο Άνθρωπος στην κορυφαία θέση, που του ανήκει δικαιωματικά

και έχει την υπογραφή του... Ομήρου!

Τι είναι ο άνθρωπος;
Ποιο είναι το νόημα και ο στόχος, ο σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης;

Είναι ο άνθρωπος, αυτό το ζώο που θέλει πάντα να αρπάξει για να φάει,

να κοιμηθεί, να ικανοποιήσει τις γεννέτησιες ορμές του , να στολισθεί, να επιδειχθεί ,

να συσσωρεύσει ανόητα αντικείμενα και αποκτήματα;
Είναι η ανθρώπινη ζωή, μια ικανοποίηση συνεχών αναγκών,

ένα γράπωμα και μια άπληστη επένδυση στην ύλη;

Ο άνθρωπος, είναι ο Οδυσσέας, με όλα τα λάθη του και την προσπάθεια

να ξεπεράσει τον απλό εαυτό του και να τον μετασχηματίσει

να τον μεταμορφώσει σε αληθινό Εαυτό, κάνοντας όλα αυτό το ταξίδι της μετουσίωσης.
Είναι η Πηνελόπη που τον περιμένει κάπου βαθιά μέσα του να ολοκληρώσει την διαδρομή

και να φθάσει στον στόχο του.
Και είναι ο Τηλέμαχος, αυτό το παιδί που γεννιέται μαζί του

και κοιτάζει πάντα τον κόσμο με δέος θαυμασμό και παιδική απορία

και που δεν πρέπει να εξοντωθεί ποτέ, για να μπορέσει να λειτουργήσει

σαν συνδετικός κρίκος για την μεγάλη συνάντηση και Ένωση.

Είναι η ανθρώπινη ζωή μια συνεχής και αδιάκοπη Ιλιάδα και Οδύσσεια

με όλους τους χαρακτήρες και τις αντιδράσεις ,αλλά και το πεπρωμένο τους

εύκολα αναγνωρίσιμους σε μια πρώτη ματιά.
Όλοι θα ξεκινήσουνε το ταξίδι για να κατακτήσουν την Τροία,
Είναι αναγκασμένοι να το κάνουν αυτό.
Είναι οι ανάγκες της επιβίωσης.
Αλλά ακόμη και αυτοί που θα βρεθούν με άλλες προδιαγραφές και αποκτήματα,

είναι ανώφελο να κλειστούν μέσα από τα Τείχη για να προστατευθούν.
Η Τροία πάντα πέφτει και αυτοί που είναι μέσα γνωρίζουν την απόγνωση

και των ξεριζωμό κα την μοίρα των Τρωάδων.
Πολλές γενεές και άνθρωποι πολέμησαν άγρια για αυτό και έχουν αφήσει τα κορμιά τους

μέσα και έξω,γύρω από το Ίλιον της υλιστικής Τροίας.

Κάποιοι θα έχουν την ευκαιρία να την πάρουν κι’όλας και να ζήσουν όλο

τον θρίαμβο της μεγάλης κατάκτησης, κάνοντας όλα τα λάθη

και τις υπερβολές ενός νέου κατακτητή.
Μερικοί θα αποφασίσουν να ψάξουν για τον δρόμο της επιστροφής.Λίγοι είναι αυτοί και είναι επιλογή τους.
Θα είναι μια διαδρομή δύσκολη πολύ, γεμάτη παγίδες που δεν είχαν υπολογίσει

με την αλαζονεία και την αυτοπεποιθεση ενός εκπορθητή.

Ακόμη πιο λίγοι είναι αυτοί θα είναι αυτοί που θα αντέξουν μέχρι τέλους.Οι πιο πολλοί θα απομείνουν σε κάποιο σταθμό, ημιτελείς και ανολοκλήρωτοι.

Σε κάθε σταθμό, ο Οδυσσέας αποχωρίζεται κάποιους από τους συντρόφους

και τα ελαττώματα του, σε μια διαδρομή βαθιάς αυτογνωσίας, καταδυόμενος στα πιο σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής και ικανότητας.
Όσο προχωρά οι σταθμοί γίνονται πιο δύσκολοι και οι πειρασμοί μεγάλοι,

οι πρόσφορες κάποια στιγμή είναι ανυπολόγιστης αξίας.
Όμως πρέπει να πει σε όλα :
ΟΧΙ.

Όχι πολλά και δύσκολα!Να μη ξεχάσει να μη ξεχαστεί και να βλέπει κάθε φορά, ποιος είναι ο στόχος,

ο προορισμός και που βρίσκεται η Ιθάκη.
Υπάρχει 'κάτι' που τον οδηγεί σαν φάρος και τον ακολουθεί πάντα και φεύγει την ροδοδάκτυλη αυγούλα.
Ο Μορφέας του σιγοψιθυρίζει το μυστικό…

Σε κάθε σταθμό ο Οδυσσέας δουλεύει με το φυσικό σώμα και επαναδιατάσσει

την ενέργεια που κληρονόμησε με την σύλληψη και την γέννηση του.

Δουλεύει με τις 12 αρχετυπικές ενέργειες του Ολύμπου, ώστε να τοποθετηθούν

στην θέση τους και συνεργαστούν αρμονικά, για να μπορέσουν να ευθυγραμμιστούν στην τελική φάση, δίνοντας την δυνατότητα της στόχευσης και την επίτευξη του στόχου.

Έτσι λοιπόν:
Στους Κίκονες,
τοποθετεί τον Άρη στο κεφάλι στην θέση του.
Μόνο από εκεί μπορεί να λειτουργεί ο θεός του πολέμου χωρίς

καταστροφικές παρενέργειες και άσκοπες φιλονικίες.
Στους Λωτοφάγους,
Την Δήμητρα-Γη, στο λαιμό και στη σωστή τροφοδοσία .
ΣτοΑίολο,

τον Ερμή, στα πνευμόνια ρυθμίζοντας την αναπνοή και τον λόγο.
Στον Κύκλωπα,
την Ήρα, στο στομάχι, και τον μεταβολισμό.
Στο νησί του Ήλιου,
τον Ήλιο –Απόλλωνα, στην καρδιά και στους νόμους της.
Στους Λαιστρυγόνες,
την Εστία στην περιοχή της κοιλίας και την καθαρότητα των εντέρων.
Στην Σκύλλα και την Χάρυβδη,
την Αφροδίτη, στα δύο νεφρά, "ποτάμια", τοίχους των Συμπληγάδων

και στην αρμονία των αποφάσεων και των πράξεων.
Στην Κίρκη και στον ¨Άδη,
τον Ήφαιστο, Πλούτωνα, στα γεννητικά όργανα και στη σωστή χρήση

της σεξουαλικής ενέργειας.
Στις Σειρήνες,
την Αθηνά, στους μηρούς και την ανώτερη εκπαίδευση του Νου.
Στην Καλυψώ,τον Άνακα Δία, στα γόνατα και την αποφυγή της κατάχρησης της εξουσίας.
Στους Φαίακες,
την Άρτεμη στους αστραγάλους και το μέτρο και το ήθος της πολιτικής και της φιλίας.
Και στην Μνηστηροφονία,
τον Ποσειδώνα στα πέλματα να κρατηθεί και να κολυμπήσει στο Άπειρο.

Στην τελική φάση ευθυγραμμίζει όλα τα κέντρα και η ενέργεια,

αντιστρέφει την καθοδική φορά της Πτώσης και ανεβαίνει στο κεφάλι περνώντας απ’όλα .

Είναι η στιγμή της φώτισης και η στιγμή, που ένας απλός άνθρωπος,

γίνεται υπεράνθρωπος περνώντας μέσα απ'όλα τα ανθρώπινα.
Εδώ σταματούν οι περιπέτειες του Οδυσσέα,
από εκεί και μετά αρχίζουν οι ¨Άθλοι του Ηρακλή, που είναι άλλη οκτάβα και στο τέλος γίνεται θεός.

Ο Οδύσσεας΄είναι στο μέτρο του Ανθρώπου, ο Ηρακλής είναι στο μέτρο του Θεού!

Αφού το έχει καταφέρει ένας, ο Όμηρος εγγυάται ότι μπορούν να το καταφέρουν όλοι,

αρκεί να το Επιλέξουν , να το Στοχεύσουν και να το Σκοπεύσουν.


Ποιός είναι ο τρόπος του Υπεράνθρωπου;
Σορήμο Λεον
21 Αιών

Γ. Ο τρόπος του Οδυσσέα.

Γ νώση:

Στοχεύοντας το κέντρο του κύκλου!

Το σύμβολο του Ήλιου, είναι ένας κύκλος, με το σημειακό του κέντρο.
Όλη η πορεία του Οδυσσέα, του Ηλιακού Ανθρώπου είναι να δει να στοχεύσει, να βρεθεί εκεί, να γίνει ένα με αυτό.

Να γίνει ο Ήλιος μιας φωτισμένης και λαμπερής Συνείδησης.

Γι αυτό τον λόγο χρησιμοποιεί στη τελική φάση ,

το Τόξο του Απόλλωνα, που παρ’όλο που ο ίδιος δεν πρωταγωνιστεί ακριβώς

καθόλη την διάρκεια της Οδύσσειας, στο τέλος έχει τον τελευταίο λόγο.

Όλη η πορεία του Οδυσσέα, είναι μια διαδρομή στην Γνώση και στα μονοπάτια της.
Ομως τι είναι ¨Γνώση;
Πως προσεγγίζεται;
Πως μπορεί να Γνωρίσει κάποιος;
Τι είναι Αλήθεια ;
Πώς να ξεχωρίσει κανείς το 'είναι' και το 'φαίνεσται' των πραγμάτων;

Η Γνώση, όταν την πρωτοκοιτάξει κανείς είναι ένας τεράστιος Λαβύρινθος,

με τον τρομερό Μινώταυρο να καραδοκεί.
Ελάχιστοι πλησιάζουν και ακόμη πιο ελάχιστοι βγαίνουν σώοι από εκεί.

Η πρώτη προσέγγιση του ανθρώπου -Οδυσσέα, θα γίνει με την μορφή του Θησέα,

που θα τον εξερευνήσει με την βοήθεια μιας γυναίκας και ενός Μίτου.
Από εκεί και μετά θα υψωθεί και θα τον βλέπει πάντα πανοραμικά και από ψηλά.

Στην συνέχεια θα οργανώσει την δράση του σε 12 σημεία και σταθμούς

και με την βοήθεια μιας θεάς θα φθάσει τον στόχο του.

Ενώ μια άλλη γυναίκα, η Πηνελόπη θα ξετυλίγει το κουβάρι... του Πηνίου.

Στόχος είναι να περάσει το βέλος της συνείδησης από τις 12 οπές των τσεκουριών, ευθυγραμμίζοντας και ενοποιώντας όλα τα ενεργειακά γνωστικά κέντρα της.

Ποια είναι αυτά τα κέντρα- σταθμοί, σε μία πρώτη ανάλυση;

Κίκονες:
Το πρώτο βήμα, η αρχή της απόφασης, το κουράγιο, το θάρρος, το περιθώριο, να μη τα παρατήσεις όταν κάποιοι σου πετούν πέτρες, πουλώντας εφημερίδες στο δρόμο…

Λωτοφάγοι:
Καλοπέραση, ευδαιμονισμός, δουλειά, σπίτι και αυτοκίνητο, καναπές και εξοχικό, μκροαστισμός, μεσοαστισμός, νεοπλουτισμός, επικουρισμός...αρκεί να μη το παρακάνεις και ξεχαστείς…

Αίολος:
Ο λόγος και ο λόγος, η ομιλία, φλυαρία, η περιέργεια .
Υπερπληροφόρηση, παραπληροφόρηση, μηδαμινή κατανόηση.
Τα παράθυρα των δημοσιογράφων…


Κύκλωπας:
Εγκαταλείποντας την οικογενειακή εστία, είσαι πια ο "Κανένας".
‘Απογαλακτισμός’, η αυτοπεποίθεση του αυτοδημιούργητου, είσαι ‘κάποιος’ σπουδαίος.
Η έξοδος από την 'σπηλιά' της μήτρας και του MATRIX... ο Νιο.

Νικώντας τον 'μικρό' ή ΄μεγάλο' Τύρρανο...

Στο νησί του Ήλιου:
…και η αβάσταχτη ελαφρότητα της μπουρζουαζίας.
Ακριβά μοντέλα, φιλανθρωπικά γκαλά συμπόνιας για τον συνάνθρωπο, λάμψη ,τόλμη και γοητεία, επισκέψεις στο Μέγαρο για ενημέρωση περί 'τέχνης', το τέννις 'ιν' σπορ.
Τα βόδια του Ήλιου καταβροχθίζονται άπληστα…

Λαιστρυγόνες:
Η αγριότητα της υπερανάλυσης και της κριτικής.
Διυλίζοντας τον κώνωπα, η άγρια σκληρότητα των 'ελίτ'… ανθρώπων.

Κίρκη:
Η αρχέγονη δύναμη του σεξ, οι ηδονές και η οδύνη του θανάτου.

Επικίνδυνες, κάθετες 'μετακινήσεις' του σημείου της αντίληψης.
Η μαγεία του σεξ απήλ και τα 'γουρούνια' των θαυμαστών-συντρόφων.
Τα είδωλα και οι βεντέτες… οι γόησες και τα τερτίπια τους.

Πεθαίνοντας σαν 'άνθρωπος'. Κάθοδος στο Άγνωστο.

Η αρχή της μεταμόρφωσης...

Σκύλα και Χάρυβδη:
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και στην μέση αναμμένα κάρβουνα.
Το κρίσιμο σταυροδρόμι και η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.
Με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις…

Σειρήνες:
Η αλαζονία της επιστήμης καταλήγει στην θεοκρατία της.
Ο δογματισμός της θρησκείας καταλήγει στην μοναξιά... των Συμπληγάδων.

Η υπεροψία της φιλοσοφίας στην αυταρέσκεια.

Τραγουδούν τόσο γλυκά όλες τους...

Καλυψώ:
Αυτή που ‘κρύβει' τα πράγματα στον Οδυσσέα, τα απο-καλύπτει ...όλα.

Η αρχή της μετουσίωσης.
Η γοητεία της μεταφυσικής, από τον απλοϊκό τσαρλατανισμό μέχρι την εξελιγμένη μαγεία των ‘μαύρων μάγων της Ατλαντίδος.
Το μεγάλο τάξιμο.
Πώς να πεις 'όχι' σε μια θεά όταν σου προσφέρει την θέση του κυρίαρχου του κόσμου;
Αδόλφος Χίτλερ σε πρωταγωνιστικό ρόλο…

Ναυσικά:
Η ξεκούραση, η παρέα, η φιλία, η ομάδα, οι νέοι άνθρωποι που θα σε λατρέψουν σαν θεό και καθοδηγητή, φωτισμένο και γκουρού τους.

Η έλξη της πολιτικής, ο ναρκισσισμός των χειροκροτημάτων και η γοητεία της εξουσίας.
Γλυκιά αίσθηση τρυφερή, ύστερα από τόση κούραση, πώς να φύγεις και να πας που ;
Ξανά στο άγνωστο; Μόνος ξανά;

Τα χρόνια βαραίνουν στην πλάτη…εγκαταλείποντας τους φιλικούς Φαίακες

που σου έδωσαν τόσα...

Μνηστηροφονία:
Η ζητιανιά, ο χλευασμός , ο προπηλακισμός.

Τελική αναμέτρηση με τον Ποσειδώνα και τα ανόργανα του.

Κάθετες μετακινήσεις του σημείου της Αντίληψης.

Μετουσίωση.
Το χάσιμο της ανθρώπινης μορφής, συνομιλίες στην Πηγή… με τον Αρχιτέκτονα.
Η επιστροφή, η κάμπια που γίνεται μια πολύχρωμη, φαντασμαγορική

και υπεράνθρωπη πεταλούδα,

σπάζοντας το Κέλυφος…

Ποιος είναι ο Υπεράνθρωπος?

.

Σολέιγ Λεόν

21ος Αιών

Ο. Γράμμα σ'ένα φίλο

                           Ιθάκη Βαθύ

Ό μηρος:

Ο τρόπος του Οδυσσέα.

.

Αγαπητέ μας φίλε Ιάσιε,Και τα ελάχιστα λόγια ‘προδίδουν τα βάθη της καρδιάς’
Το ερώτημα που θέτεις είναι πολύ σημαντικό, ουσιαστικό

και βαθύ και είναι εξ ίσου αγωνιώδες και για μας.
Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί, αλλά όμως,

και μόνο που τοποθετείται κορυφαία, είναι μια καλή αρχή .

Θ 'αποπειραθούμε να το προσεγγίσουμε, αναζητώντας την λύση

και ανοίγοντας τον διάλογο.
Μέσα από μια προσωπική Οδύσσεια και αναζητήσεις,

βιώνοντας τα πράγματα εκ των έσω και όχι μόνο θεωρητικά,

καταλήξαμε σε μία πρόταση-λύση:Στον τρόπο του Οδυσσέα!

Καταθέτουμε αυτή την πρόταση σταδιακά και την αφιερώνουμε

στο Πνεύμα του Ανθρώπου,σε ένδειξη ευγνωμοσύνης
για όσα μας έχουν δοθεί και κυρίως για το δώρο της ζωής και της ύπαρξης.

Ποιος είναι αυτός ο τρόπος λοιπόν;
Σε τι συνίσταται;
Πως προσεγγίζεται;
Ποιος είναι ο Οδυσσέας;
Πως κατορθώνει να πάρει πίσω το βασίλειο του;
Τι κερδίζει;
Γιατί η Ιθάκη και ο Όμηρος ασκεί μια τέτοια αβάσταχτη γοητεία, σ’όλους του ανθρώπους;
Πως μιλάει στις καρδιές τους, σ’όλες τις εποχές;
Σαφώς ο Όμηρος δίνει μια λύση και τα Ομηρικά Έπη είναι ακριβής περιγραφή

τόσο της ανθρώπινης ζωής όσο και της ιστορίας τη ανθρωπότητας .

Ο προβληματισμός σε αυτό το σημείο είναι ο εξής:
Καταλήγει ένας Μύστης και Γνώστης του επιπέδου του Ομήρου

σε μια τόσο αιματηρή λύση για τον κόσμο;

Φθάνει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη για να καταλήξει ένας αιμοσταγής εκδικητής;
Η λύση που φαίνεται να δίνει ο Όμηρος με σκοπό

να ταρακουνήσει κοιμισμένες συνειδήσεις είναι βίαιη και τρομερή στην περιγραφή.
Όμως η ανθρωπότητα έχει δοκιμαστεί από τέτοιους είδους λύσεις.

Η βία γεννάει πάντα χειρότερη μορφή βίας και δεν είναι σοφή λύση,

ούτε καν έξυπνη και δεν είναι αντάξια ενός βασιλιά που πέρασε πολλά

για να καταλάβει πολλά.

Η διαπίστωση όμως είναι πως βρισκόμαστε σένα σημείο

που κλείνουν σιγά΄σιγά οι πόρτες του "παλατιού "για όλους μας,

είτε είμαστε πλούσιοι είτε φτωχοί είτε αστοί ,μικροαστοί περιθωριακοί,

εργάτες, ασπροι μαύροι, κίτρινοι κόκκινοι…
Οι λύσεις που έχουν δοκιμαστεί αποδεικνύονται αδιέξοδες

και όλα τα παλιά σχήματα έχουν φθαρεί.

Σωστά επισημαίνεις την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού γιατί μόνο

΄έτσι μπορεί να υφίσταται, μακριά από εθνικιστικές κορώνες,

γραφικές επιδείξεις, αγκαλιάζοντας τον Άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται,

την παιδεία και την φιλοσοφία και όλα τα όντα της γης.
Εδώ που φθάσαμε κλείνουν πια οι πόρτες και μένει να αποδειχτεί

πόσο αξεπέραστος παραμένει ο Όμηρος και να επαληθευτεί η λύση

και το τέλος που δίνει ο ίδιος.
Σε μας μένει να αναζητήσουμε να κατανοήσουμε τον τρόπο του Οδυσσέα

και να πάρουμε πίσω ότι μας ανήκει πραγματικά.

.

Ποιός είναι ο τρόπος του Οδυσσέα;

Ο φίλος σου Λεόν

21 Αιών

4.Ποσειδών ο μεγάλος γητευτής των ένλογων όντων

 

Π οσειδών:
Η Πύλη του Άγνωστου!

Ποιός είναι ο Ποσειδών;
Το πέλαγος απλωνόταν μπροστά μου, βαθύ, σαγηνευτικό, ξελογιαστικό.
Ο Ποσειδώνας, κυβερνήτης του απέραντου γαλάζιου, φαινόταν φιλικός σήμερα

κι έστελνε μικρά παιχνιδιάρικα κύματα σε φρακτάλ σχηματισμούς, να αγγίζουν το στρογγυλό κεφαλόσκαλο, που είχε δημιουργηθεί στο βράχο.
Ο Ποσειδώνας!
Τα φρακτάλ του Χάους.
Η είσοδος σε άλλους κόσμους και παράλληλα σύμπαντα.
Η βουτιά στην κοσμική θάλασσα της Αντίληψης και οι μεταθέσεις της.
Το περπάτημα στο χείλος της Αβύσσου
Η Πύλη της σκοτεινής συλλογικής ασυνειδητότητας.
Ο αδελφός και ‘μέρος’ του Δία, ομοούσιο.Κυρίαρχος των Ωκεανών της Ζωής και αρχηγός των όλων των ανόργανων όντων,

θηλυκών στην πλειοψηφία τους.
Θηλυκών, γιατί το σύμπαν είναι θηλυκό,στρογγυλό, σφαιρικό ή ωώδες, γεννοποιητικό
.Είναι η παγκόσμια Μάρα-Μαρία που γεννά, τίκτει, τα όντα με την Ένωση του Θεϊκού σπέρματος του Λόγου, Παρθένος ούσα και αμόλυντος και ανέγχιχτος πάντα.

Γι’αυτό η αρσενική αρχή είναι περιζήτητη και πρέπει να προστατεύεται

στα πρώτα βήματα της
Το θηλυκό θα βρει τον δρόμο του ,είναι ανθεκτικό,και ακατάστρεπτο.
Το αρσενικό όμως είναι πολύ ευάλωτο μέχρι να σταθεροποιηθεί

και θα δώσει μεγάλους αγώνες για να επιβιώσει.Πρέπει να βοηθήσεις ένα αγόρι να γίνει ΄άντρας' και δεν μπορείς να επαναπαυτείς

στην φύση, ότι θα κάνει το έργο της.
Η μητέρα εδώ και η γυναίκα έχει το πρώτο ρόλο σε άμεση και πρώτη επαφή με το παιδί.

Πώς να βοηθήσει όμως μία μητέρα το παιδί της, όταν στην ουσία δεν μπορεί

να βοηθήσει τον εαυτό της ΄σένα αντροκρατούμενο κόσμο;
Όταν η ίδια έχει υποφέρει πολλά από μια κακώς εννοούμενη αρσενικότητα;

Μήπως η ομοφυλοφιλία είναι σε τελική ανάλυση η εκδίκηση των γυναικών;Των γυναικών που έχουν υποστεί πολλά στο πέρασμα των αιώνων από αρσενικούς εκπροσώπους;
Μήπως διέβρωσαν και υπέσκαψαν την αρσενικότητα φτιάχνοντας ‘άντρες’

που θα βρεθούν΄θα πολλές φορές στην ίδια αδύναμη και ταπεινωτική θέση με την δική τους;
Ή μήπως είναι στοιχείο της εντροπίας που οδηγεί σένα θερμοδυναμικό σεξουαλικό θάνατο εξισώνοντας και ομογενοποιώντας τις πρωταρχικές ενέργειες;

Αλλά τι μπορεί να σημαίνει αρσενικότητα;Φαίνεται να είναι η λογική ,ο ορθολογισμός, η ανάλυση και η σύνθεση,

η δύναμη ,το θάρρος, ο λόγος.
Είναι ο Οδυσσέας, Η δεξιά πλευρά του ανθρώπου.Οι περιπέτειες του Οδυσσέα, είναι οι περιπέτειες της αρσενικότητας και της Λογικής,

της Γνώσης, τα λάθη και οι υπερβολές, οι παγίδες μέχρι να βρει την ισορροπία και να συναντήσει την Άλλη πλευρά, που τον περιμένει πάντα, να ολοκληρώσει το ταξίδι αυτό.

Γιατί ο Ποσειδώνας είναι τόσο άγριος διώκτης του Οδυσσέα;
Γιατί οι περιπέτειες του Οδυσσέα, είναι οι περιπέτειες της ορθολογιστικής πλευράς του ανθρώπου, της αρσενικής, μέχρι να βρει το δρόμο της και να κατακτήσει την ύλη και τους νόμους της, να την εξερευνήσει και να την γνωρίσει.
Ο Οδυσσέας παλεύει να κατακτήσει την Γνώση την ύλη, την φύση , να μάθει , να εξερευνήσει, να αποδείξει , να διεκδικήσει και στην προσπάθεια του αυτή, κάνει τόσα λάθη και υπερβολές.
Η Πηνελόπη Ονειρεύεται!

Ονειρεύεται σε μια ατέλειωτη αναμονή, την επιστροφή του.Γι’αυτήν είναι δεδομένα κάποια πράγματα και κατανοητά πλήρως.
Ο Οδυσσέας χρειάζεται να κάνει το ταξίδι και να αποδείξει πολλά.
Και ο Οδυσσέας πρέπει να βρεί τον τρόπο να φθασει κοντά της, να φτιάξει την γέφυρα και να την διαβεί, να πετύχει την ισορροπία την αρμονία.

Ο Ποσειδώνας ,βασιλιάς των Υδάτων,κυβερνά τους Ιχθείς από 21 Φεβρουαρίου μέχρι 21 Μαρτίου, που είναι η εαρινή ισημερία, ο ένας βραχίονας του παρορμητικού σταυρού

και η αρχή του ζωδιακού.
Είναι κατά κάποιο τρόπο ‘το τέλος’, πάντα των πραγμάτων και το ενεργειακό του κέντρο βρίσκεται στα πόδια, τα πέλματα, στην άκρη του ανθρωπίνου σώματος.
Συνδέεται με το λεμφικό σύστημα.
Εκφράζει την γοητεία, την έμπνευση, τους καλλιτέχνες, τον μύθο το παραμύθι, τα όνειρα, τον ύπνο, τον γιό του Μορφέα, την ομίχλη, την εξαπάτηση, την τρέλα ,την φυλακή ,την προδοσία και όλες τις μορφές τέχνης.

Σχετίζεται με την θρησκευτικές πεποιθήσεις , τα παραισθησιογόνα, όλα τα υγρά, τα αέρια,, τα αναισθητικά,τις ναρκωτικές ουσίες, την έννοια της θυσίας και της φυγής από τα εγκόσμια.

Η ανακάλυψη του πλανήτη- από ένα λάθος- το 1846, συγχρονιστικά συνέπεσε με την εμφάνιση του πετρελαίου και του μαύρου πολύτιμου υγρού στην ζωή μας, την έξαρση του μυστικισμού, του μεντιουμισμού και των ενδιαμέσων.
Είχε προηγηθεί, η ανακάλυψη του εκεντρικού Ουρανού, το 1781, της ανεξάρτητης και ελεύθερης Άρτεμης, με την διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την Γαλλική και Αμερικάνικη επανάσταση.
Θα ακολουθήσει η εμφάνιση του μαύρου και αόρατου Αίδη –Πλούτωνα, το 1930, με την διάσπαση του ατόμου, την κατασκευή της ατομικής βόμβας και την άνοδο του φασισμού.

Η ανθρωπότητα ,τα τελευταία 2000 χρόνια, βρίσκεται υπό την επιρροή των Ιχθύων

με κύριο εκπρόσωπο τον Ιησού και την επικράτηση του χριστιανισμού

στην δυτική πλευρά του κόσμου, την δεξιά κυρίως.
Στην Οδύσσεια είναι ο τελευταίος σταθμός του Οδυσσέα , η μνηστηροφονία,
και τονίζεται η πράξη συμφιλίωσης και εξουδετέρωσης , τα Νίπτρα, με τον άγριο διώκτη του, όταν εισέρχεται στα ψηλά διαμερίσματα της Πηνελόπης.
Στον Ηρακλή αντιστοιχεί στον τελευταίο Άθλο, τα Μήλα των Εσπερίδων και την συνδιαλλαγή με τον Άτλαντα.

Ο Εωσφορικός του χαρακτήρας επισημαίνεται με το κύριο σύμβολο του, την τρίαινα
που ξεσηκώνει θύελλες στις ψυχές των ανθρώπων.
Ο Σεισίχθων Ποσειδών, Σειθ, θα προσπαθήσει να φέρει

τους Τζεντάι στην σκοτεινή πλευρά παγιδεύοντας τους και ο Σ-μ-ίθ, η αρνητική εξίσωση του κ Αντερ-σον, θα προσπαθήσει να εξοντώσει τον Νίο-Νέο.
Ο πολυμήχανος βασιλιά της Ιθάκης θα ταλαιπωρηθεί από τον ανοικτό πόλεμο μαζί του,

την ομίχλη, τις παγίδες και τα άγρια κύματά του.

Στην θέση, που βρίσκεται στο ενεργειακό σώμα του ανθρώπου δείχνει μία αδυναμία, μία ευαισθησία μία φυγή , μια έξοδο αλλά και μία είσοδο ανοιχτή στους πειρασμούς,

ένα αδύνατο σημείο, μία δύσκολη ροή ενέργειας.

Η ποιότητα και ποσόν της ενέργειας καθορίζονται από την στιγμή της σύλληψης και την αναπνοή της μητέρας καθώς και από τα αποθέματα των δύο γονέων και το τόπο.
Καθ’όλη την διάρκεια της κύησης μορφοποιείται και μετασχηματίζεται, βάση των ενδομήτριων εμπειριών.
Η κρυσταλλοποίηση αυτής της ενέργειας συντελείται την στιγμή της γέννησης

και της πρώτης αναπνοής του καινούργιου όντος και ολοκληρώνεται σταδιακά.

Η προσπάθεια είναι όλη διαδρομή που πρέπει να κάνει κάποιος για να τον τοποθετήσει

στην ΄θέση ‘ του στα πέλματα και να λειτουργεί χωρίς παρενέργειες.

Από την ανακάλυψη του και μετά εισήλθε στην σφαίρα επιρροής ,του συλλογικού ασυνείδητου, με ένα πιο προσωπικό τρόπο, και άρχισε να επηρεάζει ατομικά, δημιουργώντας Ποσειδώνιους τύπους, ενώ πριν επηρέαζε μόνο συνολικά την ανθρωπότητα, τελείως αόρατος.

Επηρέασε όλες τις μορφές τέχνης, εισάγοντας καινουργια εμπρεσιονιστικά στοιχεία και σουρεαλιστικά και καινούργιες μορφές , όπως η φωτογραφία και ο κινηματογράφος.
Πολλοί καλλιτέχνες βυθίστηκαν και παρασύρθηκαν από τα κύματα του, ζώντας μια αυτοκαταστροφική και χαοτική ζωή και αναζητώντας διέξοδο στην υπερβολη του σεξ και στα ναρκωτικά,αναζητώντας ιδεαλιστικές ουτοπίες στην φυγή.

Η ενασχόληση με την τέχνη προϋποθέτει μία δικλείδα ασφαλείας πέρα΄

από την έμπνευση και την σεμνότητα:
Αρετή και αψογοσύνη.Η αρετή και η προσπάθεια να δρας άψογα είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας για να μπορέσεις να περπατήσεις σε αυτά τα πεδία και αυτούς τους χώρους χωρίς να κατακρεουργηθείς και να δαμάσεις τα άγρια κύματα του φοβερου θεού.

Οπωσδήποτε παραμένει κυρίως σαν επίδραση γενεάς, γιατί η διαμονή σ’ένα ζώδιο είναι περίπου 14 χρόνια.
Οι άνθρωποι που έχουν γεννηθεί 1956-1970 για παράδειγμα, έχουν τον Ποσειδώνα στο Σκορπιό,στο ενεργειακό κέντρο της σεξουαλικής ενέργειας

και οι απόψεις τους για την χρήση αυτής είναι επηρεασμένες, από τον μεγάλο Πλανευτή.

Σ’ένα αρσενικό ζώδιο, ο Ποσειδών θα φτιάξει την δεξιά πλευρά του Οδυσσέα, ενώ σένα θηλυκό ζώδιο θα δείξει για τις γυναίκες, στοιχεία του Άνιμους και τους άντρες αντιδράσεις της Άνιμα.
Τα παιδιά του Ποσειδώνα σε αντίθεση με τα παιδιά του Δία, είναι κυρίως τέρατα και ζώα. Μόνο ο Ζευς μπορεί να γεννά ήρωες και ημίθεους.

Ο μεγάλος αδελφός του Δία θα κυβερνήσει την Ατλαντίδα και θα διεκδικήσει την Αθήνα- Κεκροπία, αλλά η Αθηνά θα κερδίσει αυτό τον αγώνα και η ελιά θα γίνει το δέντρο του Ελληνισμού.
Η Ατλαντική συμμαχία θα κηρύξει τον πόλεμο, αλλά αυτό είναι μια… άλλη ιστορία.

Τι θα γινόταν, αν είχαν διαλέξει οι πρώτοι Έλληνες, τον Ποσειδώνα και το δώρο του;
Κοίταξα τα κύματα και μία πανέμορφη γοργόνα, απεσταλμένη του θεού της θάλασσας πρόβαλε , μέσα από ένα άσπρο κύμα , που είχε την μορφή αλόγου και μου έκλεισε πονηρά το μάτι, χτυπώντας επιδέξια την ουρά της .Μετά εξαφανίστηκε στην φαντασμαγορική αλουργίδα των χρωμάτων του δειλινού.

Τι ήταν η Ατλαντίδα;
Ε.Π21ος Αιών

Ο. Είναι που Ονειρεύομαι

Ο νειρεύομαι:
…από τον Νιόνο

...στις μεγάλες του στιγμές!

αφιερωμένο σένα nice girlύστερα από πρόσκλησή της.

Κείνο που με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαισαν τον καραγκιόζη

Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να 'ταν επιβάτες

Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει

Σαν κουκιά μετρώ
τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί
μέσα στο κιβούρι

Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν' η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει

Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
και του τρέχουνε τα σάλια

Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
να σε γιουχαΐσω

Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει.

Πολλές φορές σιγοτραγουδήσαμε ένα ρεφρέν.

Πολλές φορές ταξιδέψαμε με ένα δίστιχο από ένα ποίημα .

Άλλες πάλι κλάψαμε από μια μαντινάδα.
Όμως ένας στίχος από ποίημα ή από τραγούδι μας στιγμάτισε

και μας χαρακτηρίζει.
Μόνο ένας.
δίστιχο…τρίστιχο…τετράστιχο……..
Στην γλώσσα μας…..σε μια ξένη γλώσσα.
Δικός μας ή ξένος

.

1)Γράψε τον στίχο που σε χαρακτηρίζει.
2)Μπες στην Στιχομυθία http://distixo.wordpress.com/
3)στείλε τον στίχο σου και το link για το blog σου στο Στιχομυθία
http://distixo.com/
4)Προσκάλεσε άλλους 3 φίλους να κάνουν το ίδιο.
όλοι οι καλοί ευπρόσδεκτοι
…και οι κακοί αν έχουν άποψη….

 

Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει... πού να πάει.

Η χορεύτρια Κατερίνα

Η μαθήτρια Βάννα

Ο θεατρίνος Αντίγονος

...ας πάρουν μέρος στο παιχνίδι

.

ένα βασίλειο για ..ένα δύο στίχους

Ποιά αγάπη τάχα μας φυσάει;

Ονειρευτής της Λάιον
21ος Αιών

Η. Ο τρόπος του Σαμουράι

H agakure:
Ο δρόμος του πολεμιστή  Σαμουράι βρίσκεται στον θάνατο.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν το Ένα γίνεται Δύο.

Τα ζητήματα μεγάλης σημασίας πρέπει να αντιμετωπίζονται ελαφρά.
Τα ζητήματα μικρής σημασίας πρέπει να αντιμετωπίζονται σοβαρά.
Η αμέλεια είναι κακό πράγμα.

Όλοι θέλουμε να ζήσουμε και σε μεγάλο βαθμό προσαρμόζουμε
την λογική μας σε αυτό που μας αρέσει.
Αλλά το να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς
να έχουμε πετύχει το σκοπό μας είναι μεγάλη δειλία..

Οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να ξεκαθαρίσουν περίπλοκα ζητήματα
αν σκεφτούν σε βάθος, αλλά χρησιμοποιούν παράλογες σκέψεις και δεν καταλήγουν σε καλό
γιατί σκέφτονται με επίκεντρο το προσωπικό συμφέρον.

Στην εξάσκηση της ιατρικής υπάρχει διαφοροποίηση στην θεραπεία,
ανάλογα με το Γιν και Γινγκ των αντρών και γυναικών.
Υπάρχει επίσης διαφορά στο σφυγμό.
Τα τελευταία χρόνια ‘όμως ο σφυγμός των αντρών έχει γίνει ίδιος με των γυναικών.
Έχοντας παρατηρήσει αυτό εφάρμοσα γυναικεία θεραπεία
στην αντιμετώπιση ασθένειας ματιού σε άντρες και ήταν αποτελεσματική.
Έτσι ήξερα πως το πνεύμα των αντρών είχε εξασθενήσει
και το τέλος του κόσμου είχε έρθει.

Ο Δρόμος βρίσκεται ανάμεσα σε μια αναπνοή, εκεί που κανένας παραλογισμός
δεν μπορεί να κρατηθεί.
Η αγνότητα επιτυγχάνεται μέσα από μια συνεχή προσπάθεια.
Δεν είναι καλό να επαναπαύεται κανείς στις απόψεις του.
Είναι λάθος το να αποκτάς κατανόηση ύστερα από μια προσπάθεια
και μετά να σταματάς εκεί.
Θα πρέπει κανείς να ψάχνει σε όλη του την ζωή πώς να ακολουθήσει τον Δρόμο
καλύτερα,να μελετά να εξασκείται να δουλεύει.
Σε αυτό βρίσκεται ο Δρόμος.

Υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε από τις καταιγίδες.
Η κατανόηση αυτού εκτείνεται σε όλα τα πράγματα.
Ένας πολεμιστής δεν θα πρέπει να πει κάτι λιγόψυχο ούτε τυχαία.
Θα πρέπει να είναι αποφασισμένος γι’αυτό εκ των προτέρων.
Ακόμη και στα πιο ασήμαντα ζητήματα μπορούν να φανούν τα βάθη της καρδιάς.

Λένε η πολύ ιδιοτέλεια, υπερηφάνεια και πολυτέλεια,θα πρέπει
να αποφεύγονται από ένα σαμουράι.
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας όταν είσαι δυστυχισμένος, αλλά αν είσαι περιχαρής
τα τρία αυτά΄πράγματα γίνονται επικίνδυνα.

Άψογος είναι κάποιος που αποσύρεται από τα ζητήματα,
αλλά αυτό πρέπει να γίνει με δύναμη.
Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τον μοναδικό σκοπό της στιγμής.
Όλη η ζωή είναι διαδοχή στιγμών.
Αν κάποιος καταλαβαίνει απόλυτα την παρούσα στιγμή,δεν θα υπάρχει
τίποτα άλλο να ακολουθήσει.
Όλοι αφήνουν την στιγμή να κυλήσει και μετά την ψάχνουν κάπου αλλού.
Κανένας δεν φαίνεται νάχει προσέξει το γεγονός.

Λέγεται ότι αυτό που ονομάζεται ‘Το πνεύμα μιας εποχής ’είναι κάτι που δεν μπορεί να επιστρέψει.
Το ότι αυτό το πνεύμα διαλύεται σταδιακά οφείλεται ότι ο κόσμος φτάνει σε ένα τέλος.
Μόνο η κατάληξη των πραγμάτων είναι σημαντική.
Έτσι πρέπει να είναι η ζωή του ανθρώπου.

Σε όλες τις συναλλαγές με ανθρώπους είναι σημαντικό να δίνει κανείς
μια φρέσκια εντύπωση.
Θα πρέπει πάντα να δίνει την εντύπωση ότι κάνει κάτι σημαντικό.
Λέγεται ότι αυτό είναι εύκολο με κάποια κατανόηση.
Άσχετο με το αν είναι από υψηλή ή χαμηλή τάξη, φτωχοί ή πλούσιοι,
νέοι ή γέροι, φωτισμένοι και αφώτιστοι, όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν
στο ότι κάποια μέρα θα πεθάνουν.
Δεν είναι ότι δεν το ξέρουμε, αλλά στο ότι καταφεύγουμε
σε εντελώς ανεπαρκείς μεθόδους μέσα στην απελπισία μας.
Επίσης πιστεύουμε ότι οι άλλοι θα πεθάνουν πριν από μας.
Δεν είναι ρηχή σκέψη αυτή;
Είναι άχρηστο και ένα αστείο σ’ένα όνειρο. Δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε έτσι
και να είμαστε αμελείς.

Είναι καλή οπτική γωνία να βλέπεις τον κόσμο, σαν ένα Όνειρο.Όταν βλέπεις εφιάλτη ξυπνάς και λες στον εαυτό σου ότι είναι απλώς ένα όνειρο.
Λένε ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν διαφέρει καθόλου από αυτό.
Δεν μπορεί να πετύχει πράγματα μόνο με την εξυπνάδα, πρέπει να έχει ευρεία άποψη.

Εάν η δύναμη σου είναι μόνο αυτή που προέρχεται από την ζωτικότητα σου,
οι λέξεις σου και η συμπεριφορά σου θα είναι σε συμφωνία μ ε τον Δρόμο.

Η τελευταία γραμμή του ποιήματος να είναι πάντα:
όταν η καρδιά σου σε ρωτά..

Ένα μονάχος δεν μπορεί να πραγματώσει τον δρόμο εάν δεν δείχνει συμπόνια προς τα έξω
και δεν μαζεύει επίμονα κουράγιο προς τα μέσα.
Και ένας πολεμιστής θα βρεθεί μακριά από αυτόν, εάν δεν δείχνει κουράγιο προς τα έξω και δεν τοποθετεί συμπόνια στην καρδιά του μέσα.
Το τέλος είναι σημαντικό για όλα τα πράγματα.
Ghost dog
Είναι το τέλος σημαντικό για όλα τα πράγματα;
Αλκίμαχος Λεόν
21ος Αιών

Ρ. Ο νόμος του ρυθμού

 

Ρ υθμός:

Όλες οι τραγωδίες στο κόσμο,στο άτομο και στα πλήθη, προέρχονται

από την έλλειψη αρμονίας και ρυθμού.
Ιναγιάτ Χαν

Μία οξυδερκής παρατήρηση αποκαλύπτει ότι ολόκληρο το σύμπαν

είναι ένας μοναδικός μηχανισμός που λειτουργεί με τον νόμο του ρυθμού.
Ο νόμος του ρυθμού είναι ένας σημαντικός νόμος που κρύβεται πίσω από την φύση.
Σε συμφωνία με αυτόν ακριβώς τον νόμο κατασκευάζεται κάθε μορφή

και εκδηλώνεται κάθε κατάσταση. Αν δεν υπήρχε ο νόμος του ρυθμού

δεν θα είχαμε ξεχωριστές μορφές και καταστάσεις.

Προκειμένου να δείξουμε τον ρυθμό δεν χρειάζεται να πάρουμε την μπαγκέτα

του μαέστρου και να χτυπήσουμε ‘ένα- δύο’.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να κουνήσουμε το χέρι μας.
Χωρίστε το ένα και έχετε δύο.Διπλασιάστε το ένα και γίνεται δύο. Από το ένα προκύπτει το δύο.

Η δυαδικότητα προέρχεται από την μοναδικότητα..
Όμως αν το εξετάσουμε από μια άλλη σκοπιά βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα

η δυαδικότητα είναι ενότητα, με άλλα λόγια το δύο είναι ένα.
Το πιο ενδιαφέρον είναι , ότι μόλις βλέπουμε το δύο αμέσως το καθένα από τα δύο παίρνει διαφορετική και ιδιαίτερη θέση στα μάτια μας.
Αυτό γίνεται σαφές με τον άντρα και την γυναίκα,

αλλά και καθένα από τα χέρια μας έχει μια ιδιαίτερη δύναμη και λειτουργία

και καθένα πόδι έχει την ιδιαίτερη θέση του στην ζωή,
Το δεξί διαφέρει σαφώς από το δεξί.
Επίσης η όραση των δύο ματιών δεν είναι ίδια.
Το ένα μάτι είναι πάντα καλύτερο ισχυρότερο ή τουλάχιστον διαφορετικό .
Αν δεν υπήρχε διαφορά στα μάτια δεν θα αποτελούσαν κατάλληλο όργανο για την όραση.

Αν δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στην δύναμη και την ισχύ

της αριστερής και δεξιάς πλευράς του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ζήσει.
Ακριβώς αυτή η διαφορά είναι που προκαλεί την δυαδικότητα

και αυτή η δυαδικότητα είναι που συντηρεί την ύπαρξη των πραγμάτων.
Η λεπτή όψη αυτού του φαινομένου μπορεί να φανεί στο μουσικό ρυθμό..
Όταν λέμε ‘ένα-δυο’ καταλαβαίνουμε τι είναι εκείνο που μας κάνει να τονίζουμε

το ένα και τι είναι εκείνο που κάνει σαν ηχώ, σαν αντανάκλαση,

κάτι που απαντάει στο άλλο.
Υποθέστε ότι λέμε ‘ένα-ένα- ένα ένα’όλα με την ίδια έμφαση.
Αυτό δεν μπορεί μας ικανοποιήσει.
Δεν νιώθουμε κανένα ρυθμό.
Βλέπουμε να συμβαίνει το ίδιο και κατά την άσκηση του βαδίσματος.
Αν ασκηθούμε να περπατάμε με το ένα πόδι θα δούμε ότι κάτι λείπει από τον ρυθμό..
Ο ρυθμός είναι ένας κρυμμένος νόμος στη φύση.
Η Ανατολή , η Δύση, η αύξηση και η μείωση της σελήνης, οι εποχές, όπως έρχονται

και φεύγουν, όλα δείχνουν ένα ρυθμό.
Ο ρυθμός είναι που κάνει τα πουλιά να πετούν, τα πλάσματα της γης να περπατούν.
Αν διεισδύσουμε βαθιά στην επιστήμη του ρυθμού θα βρούμε

ότι ο ρυθμός είναι εκείνος που αναγκάζει το ένα πράγμα να γίνει με ένα ορισμένο τρόπο.
Αν σχηματίζεται τριγωνικό ή τετράγωνο ή στρογγυλό.
Η αιτία που βρίσκεται πίσω από την μορφή είναι ο ρυθμός της δύναμης που το σχημάτισε.
Οι αρμονικές μορφές είναι εκδηλώσεις ενός σωστού ρυθμού και οι δυσαρμονικές μορφές

είναι εκδηλώσεις διαταραχής του ρυθμού.
Τα χρώματα είναι διαφορετικά εξ’αιτίας του ότι ένα συγκεκριμένο χρώμα

κραδαίνεται σύμφωνα με ένα ορισμένο ρυθμό.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η ζωή και ο θάνατος, καθώς και περιορισμένος χρόνος που χωρίζει την γέννηση από τον θάνατο, είναι η εκπλήρωση ενός καθορισμένου ρυθμού

και με τον έλεγχο αυτού του ρυθμού μπορούμε να επιμηκύνουμε την ζωή ή να την συντομεύσουμε αν τον αγνοήσουμε.
Για ποιο λόγο άραγε η μουσική που τονίζει τον ρυθμό δημιουργεί στον καθένα

την επιθυμία να χορέψει;
Και τα άλογα κινούνται στον ρυθμό της μπάντας που παίζει μπροστά από το ιππικό.
Ακόμα και κουρασμένοι ,αποθαρρυμένοι στρατιώτες ξαναβρίσκουν το θάρρος τους στο ήχο του εμβατηρίου, το παιδί ηρεμεί , όταν η μητέρα του ενστικτωδώς το χτυπάει απαλά στην πλάτη δίνοντας ρυθμό στο σώμα του.
Κουνώντας το χέρι μας στο φίλο που φεύγει, δίνουμε ένα ρυθμό ενάντια

στην θλίψη του αποχωρισμού, προκειμένου να τον κρατήσει

ρυθμικό σε όλα τα πεδία της ζωής.
Εκείνο που μας απωθεί ή μας έλκει ένα άτομο είναι ο ρυθμός του.
Ένα άτομο είναι ρυθμικό και η επιρροή του είναι ηρεμιστική, ένα άλλο είναι άρρυθμο

και η παρουσία του αναστατώνει τον καθένα.

Γιατί θα πρέπει ο ρυθμός να έχει τέτοια επίδραση πάνω μας;
Γιατί εμείς είμαστε ο ρυθμός!
Ο κτύπος της καρδιά μας, ο σφυγμός που πάλλεται, η κυκλοφορία, όλος ο μηχανισμός του σώματος είναι ρυθμικός.
Όταν ο ρυθμός αυτός παρεμποδίζεται προκύπτει αταξία και ασθένεια.
Η ενόχληση, η απελπισία και η απογοήτευση ακολουθούν την διακοπή του ρυθμού.
Για να γνωρίσουμε τον ρυθμό πρέπει να αναπτύξουμε την αίσθηση του ρυθμού.
Ο ρυθμός είναι ένα μεγάλο μυστήριο και μια αίσθηση την οποία το άτομο

πρέπει να αναπτύξει στην ζωή.

Αν προσπαθούσε κανείς να εξηγήσει ποιος είναι ο σωστός ρυθμός εργασίας και ανάπτυξης τότε ολόκληρος ο δυτικός τρόπος ζωής θα έμπαινε σε αμφισβήτηση,

γιατί όταν τον εξετάζουμε από την σκοπιά ρυθμού και ισορροπίας

υπάρχει υπερβολική δραστηριότητα στην ζωή.
Κάτι τέτοιο είναι αφύσικο.
Τα προβλήματα δεν γίνονται αμέσως αντιληπτά γιατί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά απασχολημένοι με όχι τόσο αρμονικές ασχολίες.
Όμως θα έρθει καιρός που τα σκεπτόμενα άτομα θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται

πως το πρόβλημα έχει αγνοηθεί για μεγάλο διάστημα.
Ποιο το προκάλεσε;
Η ζωή του ανταγωνισμού.’Οι άνθρωποι κάνουν πράγματα όχι για δική τους ευχαρίστηση και ευχαρίστηση του θεού αλλά προκειμένου να ανταγωνιστούν μεταξύ τους.

Ο νόμος του ρυθμού μπορεί να θεωρηθεί ότι κυβερνά τέσσερις πράξεις,

με ορθό ή λαθεμένο τρόπο στον ρυθμό.
Την σκέψη, την ομιλία, την δράση και το συναίσθημα.Όχι μόνο τι μίσος αλλά ακόμη και η αγάπη που δεν διατηρείται με ρυθμό

μπορεί να αποτύχει και μία καλή σκέψη μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική

αν δεν δοθεί προσοχή στο ρυθμό..
Επίσης μια ομιλία που στερείται ρυθμού μοιάζει άτοπη και πολλές φορές ακόμη και αν κάνουμε το σωστό αποβαίνει λάθος.Όπως πχ. Όταν λέμε σε κάποιον που είναι οργισμένος και λογομαχεί, έκανες λάθος..
Λέγοντας το δεν του δώσαμε καλή σκέψη αλλά προσθέσαμε ένα ερέθισμα

για να λογομαχήσει εναντίον μας.
Συχνά βλέπει κανείς δύο άτομα να τσακώνονται και πλησιάζει με τις καλύτερες προθέσεις

και τότε στρέφονται και οι δύο εναντίον του και καταλήγουν να τσακώνονται και οι τρεις.
Το κάθε πεδίο της ανθρώπινης ύπαρξης εξαρτάται από τα άλλα πεδία.
Αν το σώμα χάσει τον ρυθμό κάτι πηγαίνει στραβά στο νου.
Αν η καρδία χάσει τον ρυθμό ο νους ταράζεται, αν ο ρυθμός της ψυχής χαθεί

τότε πολλά χάνονται.
Ο ρυθμός της ψυχής επηρεάζεται από τον νου και την δράση και κατά μια ανώτερη έννοια

η αρετή είναι αγνή, απ΄΄όλα τα πράγματα που μπορούν να ξεχωριστούν και να διαιρεθούν.

Πως γίνεται ο ρυθμός της ψυχής να χάνεται;

Θυρμική Λάϊον

21ος Αιών

Α. Νους Πους Ρους

Ά ρρητοι Λόγοι :

ΑλτάνηΗ φιλοσοφία προσήγγισε την Αρετή διά να αποκαθάρει την ψυχήν.
Η κάθαρσις, προυπόθεσις ανόδου εις λεπτοφυέστερα νοητικά πεδία,

είναι αποτέλεσμα Αρετής.
Αύτη θα επιτρέψει την σύνδεση μετά των τριών Μεγάλων Αδελφών:
Διός, Ποσειδώνος και Πλούτωνος, τέκνων του Κρόνου και της Ρέας.

Τούτο σημαίνει ότι η αφύπνισις της ψυχής θα γίνει

όταν ο Χρόνος –Κρόνος δια της Ροής –Ρέας, την κατάλληλη χρονική στιγμή,

φέρουν εις επαφή την ψυχονοητικήν δομή του μικροκοσμικού θνητού

μετά των μακροκοσμικών Θείων Όντων.
Η ψυχονοητική δομή του θνητού κατά την ενσάρκωση ανάγεται κατά το ήμισυ

εις τον Ποσειδώνα, τον έχοντα την εποπτεία των ενσάρκων ψυχών

και κατά το έτερον ήμισυ εις τον Δία, τον παρακολουθούντα την νόηση των.

Η σημαντικωτέρα των ψυχικών διεργασιών, η οποία μυθολογικώς

μεταφέρεται εις το Ολυμπιακόν Πάνθεον, είναι η σύνδεσις των δύο μεγάλων Αδελφών,

Διός και Ποσειδώνος, μετά των Θνητών και εν συνεχεία η σύνδεσις των μετά του τρίτου αδελφού Πλούτωνος-Αίδου κατά την άσαρκον κατάσταση της ψυχής.

Η Ελληνική Γλώσσα εμφανίζει εκπλήξεις.
Διά της συγκρίσεως και αντιπαραβολής των συμβόλων καθίσταται φανερά

η διαμετρική αντίθεσις των ιδιοτήτων Ποσειδώνος, Διός:
Η τρίαινα= ύδωρ, απροσδιόριστο συναίσθημα,αρμοδιότητα Ποσειδώνος
Ο κεραυνός=πυρ, φωτισμός της διανοίας, της αρμοδιότητας του Διός.

Η σύνδεσις των όμως πως εκδηλούται;
Μήπως η γλώσσα διά των λέξεων εμπεριέχει αφανώς τας ιδιότητας των δύο θεών, κεκρυμένας εις τα άκρα των θνητών συνδεδεμένων μέσω της ροής;
Η λέξις πους έχει αρκτικόν σύμφωνος το Π της πύλης.
Διά της σχεδιαστικής του αναπαραστάσεως το Π εικονίζει μίαν πύλη.
Είναι το Π= πέρασμα της ψυχής από μία διάστασιν ‘ύλης εις μία άλλη διάσταση ύλης

πάντοτε διαφορετικής όμως πυκνότητας, βάρους, κινητικότητας και διαπερατότητας.

Ως επεσήμανε ο Πλάτων, στον Τίμαιος:’Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα άλλο

εις τον κόσμο πλήν των διαβαθμίσεων της Ύλης, εφ’’οσον εκ των νοητών πυλών

διέρχονται τα τέσσερα στοιχεία»
Η έρευνα συνεπώς παραμένει εις την ανάλυση των τεσσάρων στοιχείων,

ως ανεπτύχθησαν εις τον εν λόγω διάλογον.

Εις την Γλώσσα την Ελληνική, συνώνυμος λέξη άλλη,

πλήν της πύλης=π+ύλης δεν υπάρχει, συνεπώς ουδέν άλλο υπάρχει πλην της ύλης.

Συνεπής τόσο ο Λόγος ο ελληνικός, όσον και η Μυθολογία, επισημαίνουν ότι το αρκτικόν σύμφωνον της λέξεως πους είναι το Π=πέρασμα.
Όταν εμβαπτίζονται τα τέκνα των θνητών εις το στοιχείον του Πυρός της αθανασίας και ο αστράγαλος των, το στοιχείον της Γης, μένει άθικτο ναό το πυρ χάνουν την αθανασία.

Οι αστράγαλοι των ποδών των Θεών (Ήφαιστος), των ηρών (Μελάμ-πους) και των βασιλοπαίδων(Οιδί-πους), δεικνύουν την αδυναμία της ψυχής, όταν έχουν σημείο δυσμορφίας ή χωλότητας εις τους πόδας.
Η ψυχή έχει άμεσον σχέση με τους πόδας, επισημαίνει η ελληνική Μυθολογία.

Σήμερον αι αδυναμίαι της ψυχής γίνονται αμέσως αντιληπταί από τον ψυχολόγο με την παρατήρηση των ποδιών του ασθενούς.’Οι πόδες εκφράζουν τον συναισθηματικό, υδάτινο φορέα της ψυχής, και όταν δεν είναι αρμονικοί, επισημαίνουν τας αδυναμίας της.

Δύο είναι τα κάτω άκρα του ανθρώπου: οι πόδες του.
Εν είναι το άνω άκρο του: ο νους και ευρίσκεται εις την κορυφήν, εις την κεφαλή του ανθρώπου.
Η λέξη νους έχει αρκτικό σύμφωνο το Ν, της νοήσεως, το οποίο δια της σχεδιαστικής του αναπαραστάσεως αναπαριστά τον Κεραυνό του Διός και συγχρόνως είναι σήμερα το σύμβολο του ηλεκτρισμού.
Το περίεργον είναι ότι η Ελληνικά γλώσσα επισημαίνει ότι οι πόδες έχουν ώτα, ως έχει ο νους.
Οι Έλληνες Θεοί ουδέποτε εγκατέλειψαν τας ψυχάς μας.

Εμείς δεν γνωρίζουμε την ύπαρξη των εντός μας.

Οι δύο αδελφοί συνδεδεμένοι δια του ωτός (ν=ους και π+ους) ορίζουν εις την Ελληνική γλώσσα την νοητική, Ζευς και την ψυχοσωματική, Ποσειδών, κίνηση του θνητού.Εις τη γενικήν πτώσιν,π-οδος, επιτρέπει τον βηματισμό επί της οδού δια των π-οδών.

Το ους της λέξεως π=ους έχει αντιληφθεί και ακούσει τον κίνδυνον

προτού ακόμη δει δια των οφθαλμών τον επερχόμενο .
Τα ζώα και κυρίως οι κύνες αναγνωρίζουν την έλευσιν του κυρίου τους πολύ πριν της εμφανίσεως του.
Ο ποσίδεσμος Ποσειδών δένων τους πόδας, δεσμεύει τον άνθρωπον συναισθηματικώς.
Δεν του επιτρέπει την ελεύθερη μετακίνηση:πο-δων-σειων.
Οι σεισμοί εις την επικράτεια και δικαιοδοσία του Ποσειδώνος εις το φυσικό αλλά και το συναισθηματικό πεδίο είναι πλέον καταστροφικοί δια την ψυχή.
Ο Ποσειδών εις τα ανώτερα πεδία συνειδητότητας, ως μυσταγωγός αποκαλύπτεται

δια του χώρου των ποδών, των συνδεδεμένων δια της ακροάσεως (π-ους)

του κοσμικού ρυθμού.
Αυτήν την ανώτερη ενέργεια του Ποσειδώνος συλλαμβάνει η εσωτερική ακοή του ανθρώπου.
Ο ρυθμός είναι η πρώτη ιδιότης της μ-ουσ-κής, η οποία μεταδίδεται δια του αέρος.
ΡΥΘΜΟΣ
Ρ-ΘΥΜΟΣ
Ρ-ΜΥΘΟΣ
Ρ ΟΥΣ
Ρ ΟΥΣ
Ο ρυθμός, Ποσειδώνιος ιδιότης, αναιρεί τον ποσίδεσμο, τον δεσμό των ποδιών και απελευθερώνει την ενορατική ψυχή δια του ρυθμού της κινήσεις των ποδιών.
Οι δύο μεγάλοι αδελφοί, τους Πυρός και του Ύδατος, φέρουν την ισορροπία

εις το ανθρώπινο ον δια του στοιχείου του αέρος.
Η θάλασσα έχει ρυθμικό κυματισμό και ο πους ανταποκρίνεται εις το φυσικό ρουν

του ρυθμού, όταν ο μουσικός κρατεί τον ρυθμόν με τον πόδα.
Η εσωτερική πύλη των ανωτέρω πεδίων ανοίγει όταν η μουσική δια της ακοής

εισέρχεται στην ψυχή και την ...Μυεί!
Πους ή Νους ή Ρους;

Ειδόπους Λεόν
21ος Αιών

X. Το θεμελιώδες ερώτημα της μεταφυσικής

 

Χ άιντεγκερ:
Γιατί να υπάρχουν τα Όντα και όχι το Τίποτα;

Ιδού το ερώτημα!
Και βεβαίως δεν πρόκειται για αυθαίρετο ερώτημα.
Γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα.
Το πρώτον εννοείται όχι μέσα στην χρονική διαδοχή των ερωτημάτων.
Τα άτομα, καθώς και οι λαοί, ολοένα ρωτούν, στην ιστορική τους εξέλιξη,

πορεία ανά το μέσον του χρόνου.Ερευνούν και εξετάζουν και ελέγχουν πολλά πράγματα, προτού αντιμετωπίσουν το ερώτημα:
Γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα.
Πολλοί είναι αυτοί που δεν σκοντάφτουν ποτέ επάνω σε τούτο το ερώτημα,

όταν μ’αυτό εννοούμε όχι απλώς το άκουσμα και το διάβασμα αυτής της ερωτηματικής φράσης, αλλά το να θέσης το ερώτημα, δηλ. να το φέρεις στον ορίζοντα σου,

να το εγείρεις, να νιώσεις την αναγκαιότητα αυτού του ερωτήματος.

Κι όμως ! Η κρυμμένη δύναμη αυτού του ερωτήματος τον καθένα μας

τον αγγίζει μια φορά, ίσως και περισσότερες, χωρίς καλά-καλά

να καταλάβει τι του συμβαίνει.
Σε στιγμές μεγάλης απελπισίας, επί παραδείγματι, όταν τα πράγματα χάσουν

όλο το βάρος τους και όταν κάθε νόημα έχει σκοτεινιάσει, τότε προβάλλεται όλα το ερώτημα.

Ίσως να ηχήσει μόνο μια φορά στην ζωή μας, σαν απόμακρο σήμαντρο, και ύστερα να χαθεί.
Και στις ευφρόσυνες στιγμές της ζωής μας.

Ιδού το ερώτημα, διότι τότε τα πράγματα μετασχηματίζονται και σαν πρώτη φορά να στέκονται γύρω μας, έτσι ώστε περισσότερο τα συλλαμβάνουμε ως΄να να μη υπάρχουν,

παρά σαν να υπάρχουν, και με τον τρόπο που υπάρχουν.
Και σε στιγμές ανίας, ιδού το ερώτημα, όπου είμαστε το ίδιο μακριά και από την απελπισία και από την ευφροσύνη και όπου η καταθλιπτική κοινοτυπία των όντων απλώνει την ερημιά, όπου μας είναι αδιάφορο αν τα όντα υπάρχουν ή δεν υπάρχουν και μεταξύ τους ξαναηχεί το ερώτημα, με μια ιδιότυπη μορφή.

Γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα;
Το ερώτημα φτάνει στα έσχατα. Δεν σταματάει σε κανένα, οπουδήποτε είδους, Ον.
Το ερώτημα καλύπτει όλα τα όντα, όχι μόνο τα παρόντα στην ευρύτερη αλλά όσα υπήρξαν στο παρελθόν και όσα θα υπάρξουν στο μέλλον.
Η έκσταση αυτού του ερωτήματος έχει το όριο της στο καθαρό τίποτα,

στο μη υπάρχον ,στο μηδέν.
Οτιδήποτε δεν είναι μηδέν εμπίπτει στο ερώτημα, στο τέλος και αυτό το ίδιο το Μηδέν.

Η ένταση του ερωτήματος μας είναι τόσο μεγάλη , που δεν μπορούμε να πάμε εκείθεν της.

Όμως το ερώτημα τούτο είναι το ευρύτερο, έτσι και το βαθύτερο:
Γιατί να υπάρχουν τα όντα…;
Γιατί ποιος είναι ο λόγος;
Από ποιόν προκύπτουν τα όντα;
Ποιος είναι ο λόγος που τα θεμελιώνει;
Προς ποιόν λόγο κατευθύνονται;
Το ερώτημα ζητάει τον λόγο που θεμελιώνει τα όντα, όσο τούτα είναι όντα.
Πλην όμως, επειδή τα όντα ετέθησαν υπό ερώτηση, μένει ανοικτό το ζήτημα

ως προς το αν ο λόγος τους είναι θεμελιωτικός, αν πραγματοποιεί θεμελίωση,

αν είναι αρχέγονος λόγος.
Ή αν ο λόγος αδυνατεί να θεμελιωθεί, αν είναι μια απύθμενη Άβυσσος…

Είναι το φιλοσοφείν, το ασυνήθιστο ερωτάν... περί των ασυνήθιστων;

Χάιζεν Λεόν
21ος Αιών

3. Τα Πόδια

Γιατί ο Οδυσσέας πλένει τα πόδια του, μόλις μπαίνει στο παλάτι;
Π οσειδών:

Ποσείδεσμος, αυτός που δένει τα πόδια.Τα νερά απλωνόταν γαλάζια βαθιά, πεντακάθαρα και στο φως του ηλιοβασιλέματος, αντανακλούσαν όλα τα χρώματα σε λεπτές αποχρώσεις.

Από την Ανατολική πλευρά, ο βυθός ήταν ομαλός και η ειδική διαμόρφωση της εσοχής

έκανε το σημείο αυτό ιδανικό για βουτιές και καθόλου επικίνδυνο.
Με τον Τηλέμαχο έχουμε απολαύσει ώρες ατέλειωτης και παιχνιδιού,

όλες σχεδόν τις ώρες της ημέρας, κάνοντας τρελές βουτιές.
Επινοούσαμε διάφορους τρόπους να πέφτουμε, με την πλάτη, στριφογυριστά,

οκλαδόν, με το κεφάλι, και αφήναμε να διαποτίζει το φυσικό μας σώμα,

αυτή η υπέροχη αίσθηση αδιαφορίας για την βαρύτητα και η άνοδος μέσα από το νερό,

εξ ‘αιτίας της άνωσης.
Ήταν η πρώτη αίσθηση του πετάγματος και της ελαφρότητας.
Ήταν απαραίτητο να βρίσκουμε τρόπους να διασκεδάζουμε, να χαιρόμαστε

για να αντέξουμε τόσα χρόνια προσμονής, αναμονής, απώλειας και τόσες δυσκολίες.
Ήταν ένας αγώνας και μία προσπάθεια να διεκδικούμε στιγμές αληθινής χαράς,

σε μια τόσο δύσκολη καθημερινότητα αναμονής και αβεβαιότητας.

Όμως τώρα κάθισα κάτω, στην μικρή εσοχή και ακούμπησα την πλάτη πίσω στο βράχο.
Τα πόδια άγγιξαν το κυκλικό σκαλοπάτι και τα μικρά παιχνιδιάρικα κύματα

πηγαινοερχόταν και χάιδευαν τα γυμνά πέλματα.
Η θάλασσα ήταν πολύ ήσυχη σήμερα και ο Ποσειδώνας, ο άγριος διώκτης του Οδυσσέα, φαινόταν νηφάλιος.

Το καλοκαίρι ήταν μπροστά μας και ο Ήλιος ετοιμαζόταν να εισέλθει στο Καρκίνο.
στις 0 μοίρες στο μεγάλο ταξίδι του στο Άπειρο.
Στις 21 Ιουνίου,κάθε χρόνο,ανοίγει η Π-ύλη του Ουρανού,

την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου με το περισσότερο φως

και ρέει η ενέργεια από αυτό το σημείο, του ζωδιακού κύκλου, την αύρα της Γης.
Είναι ιδιαίτερη στιγμή, φορτισμένη ενεργειακά και πάντα προσπαθώ να βρίσκομαι

τέτοιες στιγμές, σε επαγρύπνηση συνειδητότητας.

Αν έχετε τα πόδια καθαρά΄, είχε πει ,ο Ιησούς στους μαθητές του

και υπογράμμισε την σημαντικότητας της πράξης με το να πλύνει ο ίδιος

τα πόδια των μαθητών του.

Βέβαια πολύ πιο πριν ο Όμηρος , ο βιογράφος του Οδυσσέα, είχε αναφέρει το γεγονός,

σε ιδιαίτερο κεφάλαιο την 19η ραψωδία,Τ, τα Νίπτρα και

η Ήρα φοράει πάντα τα χρυσά της πέδιλα για να προστατεύει

τα ενεργειακά σημεία που βρίσκονται σ'αυτή την περιοχή.

Δεν θα μπορούσα να παραλείψω αυτή την τελετουργία, ιδίως τώρα που η αγωνία μου μεγάλωνε γι αυτή την συνάντηση, που είχε προαγγελθεί.
Άφηνα λοιπόν τα κύματα να φτάνουν μέχρι τους αστραγάλους μ’ένα κυματιστό ρυθμό

και να παρασύρουν στην λήθη του ωκεανού, όλα τα δάκρυα, την θλίψη ,

την κούραση τόσων χρόνων αναμονής σε μια καθαρτική, εξαγνιστική διαδικασία της ανακεφαλαίωσης.

Με την μέθοδο της ρεφλεξολογίας, άλλωστε, ενεργοποιούνται όλα

τα ενεργειακά κέντρα του σώματος αφού βρίσκονται σε συντονισμό,

σχετικότητα και πολικότητα μεταξύ τους.
Ο Ποσειδώνας ήταν σήμερα, σε συνεργασία μαζί μου, γιατί αυτός ελέγχει την είσοδο

και την έξοδο της ενέργειας από το σημείο αυτό, των ποδιών, μέσω των Ιχθύων.

Άλλες φορές χρησιμοποιούσα αλάτι και αιθέριο έλαιο από μύρο, αλλά η πιο ωραία αίσθηση, που είχα ήταν αυτή , κάτω από το τρεχούμενο νερό των πηγών, όταν περπατούσαμε και τρέχαμε στα βουνά και στα δάση, με τον Τηλέμαχο.
Όμως σήμερα ήταν αρκετό αυτό κι ‘άφησα το βλέμμα να περιπλανηθεί τριγύρω

και να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο που με περιέβαλλε..
¨Ένα ελαφρύ αεράκι φυσούσε από τα Δυτικά , που ήταν η κατεύθυνση και ο άνεμος μου

και, ο ήλιος, αυτή η μεγάλη εστία της φωτιάς ετοιμαζόταν να αποχωρήσει.

…συνεχίζεται…
Ποιός είναι ο Ποσειδώνας;

Ε.Π
21ος Αιών