Γ. Σε αναζήτηση του Ανθρώπου

Γ κουρτζίφ

...από τον Ouspensky :

Αναζητώντας τον κόσμο του... Θαυμαστού!

Η Γνώση δεν μπορεί ν ‘αποκτηθεί από τους ανθρώπους χωρίς προσπάθεια.
Η Αθανασία είναι μια από τις ιδιότητες που αποδίδουμε στους ανθρώπους χωρίς να καταλαβαίνουμε το νόημά της
Άλλες παρόμοιες ιδιότητες είναι η ατομικότητα, η συνειδητότητα, η θέληση.
Όλες ανήκουν στο άνθρωπο, είναι δυνατόν αλλά αυτό δεν

σημαίνει ότι ανήκουν σ'όλους ανεξαιρέτως.
Ο άνθρωπος με την απόλυτη έννοια της λέξης, αποτελείται από 4 σώματα.
Αυτά συναπαρτίζονται από ουσίες που σιγά εκλεπτύνονται και διαπερνούν η μία την άλλη.
Τέτοιες συγκρίσεις και παραλληλισμούς βρίσκομαι στα περισσότερα συστήματα και τις διδασκαλίες που αναγνωρίζουν κάτι περισσότερο από το υλικό σώμα στον άνθρωπο,

ο οποίος δεν γεννιέται με τα λεπτότερα σώματα.
Αυτά πρέπει να καλλιεργηθούν μέσα του, με την προυπόθεση πως υπάρχουν ευνοικές συνθήκες τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές.
Το αστρικό σώμα δεν είναι απαραίτητο όργανο για ένα άνθρωπο.
Είναι μεγάλη πολυτέλεια, προσιτή σε ελάχιστους.
Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει κάλλιστα χωρίς αστρικό σώμα.
Το υλικό του σώμα διαθέτει όλες τις λειτουργίες τις απαραίτητες για την ζωή.
Ένας άνθρωπος χωρίς αστρικό σώμα, μπορεί να δώσει την εντύπωση

ότι είναι πολύ έξυπνος ή ακόμη και πνευματικός άνθρωπος

και μπορεί να ξεγελάσει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους..
Είναι αδύνατον να σταθεροποιηθεί η αμοιβαία σχέση

όσο αυτά βρίσκονται σε κατάσταση μηχανικού μίγματος.
Για τον σκοπό αυτό πρέπει ν’ανάψει κανείς μια φωτιά.
Η φωτιά που προκαλεί την συγχώνευση δημιουργείται με την τριβή.Με την πάλη ανάμεσα στο ναι και στο όχι.
Το τέταρτο σώμα χαρίζει στον άνθρωπο την αθανασία,

και όλες οι θρησκευτικές διδασκαλίες πασχίζουν να του δείξουν τον δρόμο που οδηγεί σ’αυτή.

Μια σημαντική στιγμή στην εργασία κάποιου είναι όταν αρχίζει να διακρίνει την προσωπικότητα του από την ουσία του .

Το αληθινό Εγώ, η ατομικότητα, μπορεί να βελτιωθεί μόνο από την ουσία του.

Μπορεί κανείς να πει πως η ατομικότητα είναι η ουσία επαυξημένη, ωριμασμένη.

Αλλά για να μπορέσει η ουσία να μεγαλώσει πρώτα απ' όλα, είναι απαραίτητο να αδυνατίσει η συνεχής πίεση της προσωπικότητας επάνω στην ουσία.
Ορισμένες διδασκαλίες συγκρίνουν τον άνθρωπο μ' ένα σπίτι με τέσσερα δωμάτια.

Ο άνθρωπος ζει στο μικρότερο και φτωχότερο των άλλων ώσπου να μάθει για την ύπαρξη των άλλων τριών που είναι γεμάτα θησαυρούς.

Μόλις το μάθει, αρχίζει να ψάχνει για τα κλειδιά αυτών των δωματίων και ειδικά του τέταρτου και πιο σημαντικού.

Μόλις το βρει, αληθινά τότε γίνεται ο κύριος του σπιτιού,

τότε μόνο το σπίτι πράγματι του ανήκει καθ' ολοκληρίαν και δια παντός.

Το πλήθος ούτε θέλει ούτε ψάχνει για τη γνώση, οι αρχηγοί του μέσα στις επιδιώξεις τους προσπαθούν να δυναμώσουν το φόβο του και την απέχθεια του για ό,τι καινούργιο και άγνωστο.

Μόνο ένα πράγμα είναι βέβαιο:

η σκλαβιά του ανθρώπου μεγαλώνει κι αυξάνεται.

Ο άνθρωπος γίνεται ένας πρόθυμος σκλάβος.

Δεν χρειάζεται πλέον αλυσίδες - αρχίζει να αρέσκεται στη σκλαβιά,

να είναι γι' αυτήν υπερήφανος.

Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο για τον ίδιο.
Δεν υπάρχει υποχρεωτική, μηχανική εξέλιξη.

Η εξέλιξη είναι προϊόν της ενσυνείδητης προσπάθειας.

Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της συνειδήσεως του και αυτή η "συνείδηση",

δεν μπορεί να εξελιχθεί ασυνείδητα.

Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της θέλησης του, κι αυτή η "θέληση" ,

δεν μπορεί να αναπτυχθεί άθελα του.

Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της δύναμη του να πράττει και το να "πράττει" δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα των πραγμάτων που "συμβαίνουν".

Πρόοδος και Πολιτισμός, στο αληθινό τους νόημα μπορούν να συντελεσθούν,

μόνο σαν αποτέλεσμα ενσυνείδητης προσπάθειας.

Δεν μπορούν να επιτευχθούν σαν αποτέλεσμα ασυνείδητων μηχανικών πράξεων.

Από τις εκδηλούμενες επιθυμίες, μόνο μια είναι θεμιτή - η επιθυμία να είσαι

"κύριος του εαυτού σου" διότι χωρίς αυτή την επίτευξη, τίποτα δεν είναι δυνατό.

Η εξέλιξη του ανθρώπου μπορεί να εκδηλωθεί μόνο, σαν το αποτέλεσμα της εξέλιξης μέσα του αυτών των δυνάμεων και δυνατοτήτων, που δεν μπορούν να αναπτυχθούν από μόνες τους,

αν βιώνονται μ' έναν μηχανικό τρόπο.

Μόνο αυτό το είδος της ανάπτυξης, μόνο αυτό το είδος της ωρίμανσης κάνει την αληθινή ανάπτυξη του ανθρώπου.

Δεν υπάρχει άλλη ανάπτυξη πουθενά αλλού.

Τι σημαντικό και θαυμαστό έχουμε... ξεχάσει:

Κύριος της Λάϊον

21ος Αιών

 

1.Τα Φτερά

Ποια είναι τα Φτερά του Ανθρώπου?
Α τένισα από την άκρη του βράχου τον ορίζοντα και στάθηκα λίγο εκεί.
Θα μπορούσα να φορέσω τα Φτερά για να κατέβω

ή να χρησιμοποιήσω τον ανελκυστήρα,

που βρισκόταν στην Ανατολική πλευρά.
Προτίμησα όμως να πάρω το μονοπάτι, που οδηγούσε στις μικρές πέτρινες σκάλες.

Ήθελα να περπατήσω για λίγο ξυπόλυτη στο γρασίδι

και να νιώσω τα μικρά χόρτα να γαργαλούν τα πέλματα,

στέλνοντας τα μηνύματα από την μεγάλη και αγαπημένη μητέρα την Γη.

Πολύ πριν αποκτήσω τα Φτερά, μου άρεσε να την αγγίζω με γυμνά πόδια

και να περπατώ πάνω της στο χώμα, στα χόρτα, στους βράχους

και στην άμμο παίζοντας μαζί της.
Ένιωθα ν’αγαπώ την Μεγάλη αυτή Οντότητα, που μας γεννά, μας θρέφει,

μας προστατεύει, μας συγχωρεί και μας αγκαλιάζει πάντα.
Είναι η παρηγοριά μας πάντοτε σε στιγμές μοναξιάς και θλίψης,

για όσες και περάσει κανείς.

Περπατώντας στην αγκαλιά της γνωρίζεις ότι είσαι πάντα.. Σπίτι.

Πριν 4,5 δις ξεκίνησε σαν Γη και παντρεύτηκε τον Ουρανό.
Μετά ΄πέρασε στην φάση της Ρέας κι έγινε η σύζυγος του Κρόνου.
Τότε δεν υπήρχε το ανθρώπινο γένος είδος, όπως το ξέρουμε όπως σήμερα.
Η τρίτη μεταμόρφωση ήρθε με την μορφή της Δήμητρας και των διαχωρισμό των ηπείρων.
Πριν 500.000.000 περίπου χρόνια,

όλα τα τμήματα της ξηράς , είχαν συγκεντρωθεί στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη.
Ήταν η εποχή, που είχε αρχίσει να αποκαθίσταται η ισορροπία

μεταξύ των δυνάμεων που δημιουργούν και των δυνάμεων που καταστρέφουν.
Από την εποχή αυτή άρχισαν οι συνεχείς μετακινήσεις των ηπειρωτικών μαζών που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Μια οριακή στιγμή στην ιστορία των σημερινών ηπείρων

ήταν η δημιουργία της Παν-γαιας, Παγγαίας, μιάς ενιαίας ηπείρου

πριν από 2000.000.000 χρόνια.
Η ήπειρος αυτή περιβαλλόταν από μια απέραντη θάλασσα, την Παν-θαλασσα.
Η Παγγαία χωρίστηκε σε δύο τμήματα:
τηνΛαυρασία προς Βορά και την Γκοντουάνα στο Νότο,

που χωριζόταν με μια βαθιά θάλασσα την Τηθύ.

Πριν 65.000.000 άρχισε ο διαχωρισμός σε μικρότερα τμήματα,

τις λιθοσφαιρικές πλάκες και να διαμορφώνεται ο Ατλαντικός,

που χώρισε την Β. Αμερική από την Ευρασία και την Ν.Αμερική από την Αφρική.

Η γιγαντομαχία έπαιρνε σιγά-σιγά τέλος και ο νέος κυβερνήτης του κόσμου,

ο Ζευς, εγκαθίσταντο στον Όλυμπο.Ο κόσμος ετοιμαζόταν να υποδεχθεί το γιό του τον Ηρακλή

και το καινούργιο είδος πάνω στην γη, τον άνθρωπο!

Ο Τόλκινεμπνεύστηκε το έργο του από τότε που οι άνθρωποι

συνυπήρχαν με τα ξωτικά τους νάνους και τις άλλες ανόργανες οντότητες

και το περιγράφει με πολλές και υπέροχες λεπτομέρειες ενορατικά.

Με τη εμφάνιση της Δήμητρας και την θέση της στο Υψηλό Όρος,

παράλληλα εμφανίζεται και η Περσεφόνη Κόρη

και τα Ελευσίνια μυστήρια εξελίσσουν την ανθρώπινη συνείδηση

σε άλλες οκτάβες επίγνωσης.

Άγγιξα τα πέτρινα σκαλοπάτια κατηφορίζοντας τον μεγάλο βράχο προς την θάλασσα.
Ήταν ζεστά.
Είχαν αποθηκεύσει την θερμότητα της ημέρας.
Και τώρα που ο ήλιος έδυε.

την αντανακλούσε στο περιβάλλον .

Αυτή η θερμότητα έφτανε ως την καρδιά μου

και την ζέσταινε με μιά χρυσαφένια ζωντανή φλόγα...

…συνεχίζεται…

Ποιοί είναι οι Έλληνες;

Ε.Π 21ος Αιών

Χ. Οι περιπέτειες της Τέχνης

Χ έγκελ:

Η επιστροφή του Πνεύματος...

στον Εαυτό του,

μέσω της διαδικασίας της Τέχνης.

Το Πνεύμα είναι μια αόρατη δύναμη,που κινεί την ιστορία.Η καταγραφή της ιστορίας ,δεν είναι τίποτα άλλο

παρά η καταγραφή των περιπετειών του πνεύματος,

στην προσπάθεια του να πετύχει τον τελικό σκοπό του,

που είναι η επιστροφή στον εαυτό του.

Το πνεύμα στην αρχή ήταν ελεύθερο,αυτάρκες

και δεν εξαρτιόταν από κανένα άλλο παράγοντα .
Πριν ξεκινήσει την ιστορική διαδρομή του

ήταν συγκεντρωμένο στον εαυτό του.
Στην συνέχεια εξέπεσε από τον εαυτό του στην κατάσταση της ύλης.
Άρχισε να υπάρχει για κάτι άλλο διαφορετικό από τον εαυτό του,

την ύλη ,και να δεσμεύεται από αυτήν.
Έτσι έχασε την ελευθερία του.

Από το σημείο αυτό θέτει σαν στόχο να επιστρέψει στον εαυτό του

και να αποκτήσει ξανά την ελευθερία του.
Η ιστορία περιγράφει την προσπάθεια του πνεύματος να ξαναβρεί τον εαυτό του.
Είναι η αποτύπωση των διαφόρων φάσεων της πορείας του πνεύματος

προς την ελευθερία του.
Ένα από αυτά τα στάδια από τα οποία είναι υποχρεωμένο να διέλθει το Πνεύμα

προκειμένου να επιτύχει την απελευθέρωση του, είναι η τέχνη.

Η απελευθέρωση του πνεύματος ,μέσω της τέχνης είναι κλιμακωτή.
Θα χρειαστεί κατά την πορεία του προς την Ελευθερία

να περάσει από διαδοχικά τρία στάδια:
Πρώτα από την συμβολική μορφή της τέχνης,

έπειτα από την κλασσική μορφή της

και τέλος από την ρομαντική μορφή της.

Σε καθένα από τα στάδια αυτά της τέχνης ,

η σχέση της μορφής του καλλιτέχνη και του περιεχομένου του,

της ιδέας που εκφράζει αυτό, μέσω της μορφής του ορίζεται διαφορετικά.
Στην συμβολική μορφή, η σχέση της μορφής του καλλιτεχνήματος

ως προς την ιδέα είναι εξωτερική.
Στα έργα που υπάγονται στην κλασσική τέχνη

η σχέση που υφίσταται μεταξύ της μορφής και του περιεχομένου

είναι εσωτερική και αυτοδύναμη.

Μπορεί στα έργα της κλασσικής τέχνης να επιτυγχάνεται

η τέλεια αρμονία του περιεχομένου με την μορφή

και ένας μεγάλος βαθμός ελευθερίας που αυτά εκφράζουν,

αλλά η ιδέα δεν παύει να δεσμεύεται από την εναρμόνιση της

με την μορφή του καλλιτεχνήματος.

Η διασάλευση της αρμονικής συνύπαρξης μορφής και περιεχομένου

σημειώνεται στο πλαίσιο της ρομαντικής εποχής.
Με την ανατροπή της κλασσικής αρμονίας και την αντικατάσταση της

από την ανταρσία της ιδέας απελευθερώνεται

η εσωτερική ζωή της ομορφιάς και μπορεί να κυματίζει αδέσμευτα.

Ιεραρχεί τα αντιπροσωπευτικά είδη τέχνης, ο Χέγκελ, σε δύο κατηγορίες:
Τις κατώτερες και τις ανώτερες,

με κριτήρια την απόσταση από τον υλικό κόσμο,

την πνευματικότητα τους, τον βαθμό ελευθερίας

που παρέχουν στην ιδέα , την οποία εκφράζουν.
Αναφέρεται σε πέντε αντιπροσωπευτικά είδη τέχνης.
Την αρχιτεκτονική, την γλυπτική, την ζωγραφική, την μουσική και την ποίηση.

Η αρχιτεκτονική αποτελεί το αντιπροσωπευτικό είδος τέχνη της συμβολικής μορφής,

η γλυπτική είναι η έκφραση της κλασικής μορφής ΄τέχνης
Η ζωγραφική, η μουσική και η ποίηση υπερέχουν πνευματικά

έναντι της αρχιτεκτονικής και της γλυπτικής.
Συγκροτούν τα αντιπροσωπευτικά είδη της ρομαντικής τέχνης.
Εδώ το Πνεύμα έχει εξασφαλίσει ένα μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας

από το συμβολικό και το κλασικό.

Η ανωτερότητα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι για να εκφραστούν

χρειάζεται λιγότερο χώρο από τις προηγούμενες.
Η μουσική παρατηρεί ο Χέγκελ, δεν χρησιμοποιεί καθόλου χώρο.
Οι αισθήσεις μέσω των οποίων μπορούμε να συλλάβουμε τις ιδιότητες του χώρου

είναι η όραση και η αφή.
Την μουσική δεν μπορούμε να την δούμε και να την αγγίξουμε
Η μουσική είναι η τέχνη της ακοής , που δεν έχει σχέση με τον χώρο.

Εκείνη όμως που έχει την μεγαλύτερη,

την μέγιστη πνευματικότητα απ’όλες είναι

η ποίηση .

Είναι η τέχνη του πνεύματος, που έχει καταστεί ελεύθερο

και δεν εξαρτάται από τα υλικά στοιχεία για την πραγματοποίησή του.
Τα εκφραστικά μέσα που μεταχειρίζεται η ποίηση είναι λέξεις ,

οι οποίες είναι συνυφασμένες με την σκέψη μας.
Λέξεις που χωρίς την παρουσία του Πνεύματος είναι αδύνατες

γιατί΄είναι άνευ νοήματοςΧάρι στην ποίηση το πνεύμα αποκτά το μέγιστο βαθμό της ελευθερίας του,

όχι όμως και την απόλυτη ελευθερία του.

Το πνεύμα μπορεί να φθάσει στην απόλυτη ελευθερία του

μέσα από άλλες εκδηλώσεις του πολιτισμού, των οποίων τα μέσα
σε αντίθεση με εκείνων της τέχνης δεν είναι αισθητά

και επομένως δεν ανήκουν στο εμπειρικό κόσμο της φύσης.
Τέτοιες εκδηλώσεις θεωρεί ο Χέγκελ πρώτα την θρησκεία και την φιλοσοφία μετά ,

η οποία χάρις στον αφηρημένα λογισμό της

είναι εκείνη που μπορεί να οδηγήσει το Πνεύμα να επιτύχει τον ύψιστο στόχο του,

την απόλυτη ελευθερία ,

που αποτελεί και το έσχατο στόχο της ιστορίας

Ποιά είναι η μεγαλύτερη τέχνη;

Τεχνογράφος της Λάϊον

21ος Αιών

T. H επανάσταση της Τέχνης

T έχνη:
Λύτρωση ή ...αυτούπνωση;


Η ΤΕΧΝΗ ΠΟΥ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ

ΣΕΜΝΗ ΠΟΡΝΗ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ

ΠΟΛΥΦΕΡΝΗ ΣΤΑ ΜΑΓΑ ΖΙΑ

ΜΙΖΕΡΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΖΗΤΙΑΝΑ ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, ΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ

ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΝΕΚΡΗ

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, ΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ

ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΝΗΜΗ

ΑΝΥΠΟΤΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΑΦΑΙΡΕΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ
.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ΤΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ .


.
Η ΤΕΧΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ,

ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ
.
ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΥΒΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ

ΚΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ

ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.


ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ
.
Ο ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
.
...από αφίσα αντεξουσιαστών...
.

Πόσο βαρύς είναι ο Ουρανός... Άτλαντα;

.
Επαναστατημένος καλλιτέχνης της Λάϊον
21ος Αιών

Ε. Καιρός να επιστρέψουμε Σπίτι

  Ε στίας άρχεσθαι.

υ Οδυσσείας 

 τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
"βουκόλ', ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτ' ἄφρονι φωτὶ ἔοικας,
γινώσκω δὲ καὶ αὐτός, ὅ τοι πινυτὴ φρένας ἵκει,
τοὔνεκά τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι·
ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα, θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος, 230
ἱστίη τ' Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω·

Γιατί ο θεοπλάστης   Όμηρος δεν αναφέρει πουθενά την πιο ιερή θεά την Εστία;

Στα Ομηρικά Έπη δεν αναφέρεται πουθενά  το όνομα της ,ούτε η θεά.

Ποια είναι η Εστία, η πρώτη θυγατέρα Τιτανίδα αδελφή του Κρονίδη Διός;  

Μα η Εστία είναι η πατρίδα , είναι η  Ιθάκη του πολυμητίδος  Λαερτίδη και όλη η ποιητική δημιουργία είναι αφιερωμένη σε αυτή  την επιστροφή,  νόστιμον ήμαρ σε οδυσσειακή  πλεύση κοίλης ερυθράς  νηός.

Ο κάθε μεγαλοφυής δημιουργός ποτέ δεν κάνει ένα έργο στο οποίον δεν απαιτείται η μέθεξη, η μετουσίωση, η κριτική σκέψη, το ερέθισμα το απείκασμα, η συμμετοχή του αναγνώστη θεατή και η σχέση είναι σαφώς  έντονα ερωτική ετερωνύμως και ομωνύμως ελκτική ή χορευτικά  αντιθετική. Άλλωστε ό,τι αγαπούμε ή μισούμε πολύ κατά  βάθος μας μοιάζει σε δομή συναφή.

Ποια είναι η πατρίδα, που είναι και τι αντιπροσωπεύει η Ιθάκη του καθενός;

Ποια είναι τα σύνορα, τα όρια σε μια πατρίδα νησί  που προσπαθεί ανάμεσα από τα κύμματα του οίνοπος πόντου σε στεριά ή υφαλοκρηπίδα  να ορισθεί  να στερεωθεί;
Πρωτίστως είναι η Συνείδηση,  αυτοσυνείδηση, προσωπική συλλογική  εθνική  που δύσκολα γεννιέται και σε καμιά της γης γωνιά μαζί με την Λητώ δεν γίνεται δεκτή.
Ποια είναι η Εστία και γιατί πρέπει να παραμένει Ιερή Ανέγγιχτος και Παρθένος;
Η Εστία είναι ένας χώρος, προσωπικός, ιδιωτικός, ένα σπίτι, ένας δημόσιος χώρος, η δημόσια ζωή του τόπου, η πατρίδα, οι πατρίδες …όλου του κόσμου.
Η Εστία είναι… ένα Νησί.
Το πρώτο νησί είναι, το Νησί της Ηλιακής Συνείδησης, η Δήλος,το νησί που μπόρεσε να στερεωθεί και να γεννηθεί ο Απόλλων και η αδελφή του η Άρτεμις μετά την καταδίωξη της Λητούς.
Θα ακολουθήσουν και όλα τα υπόλοιπα “νησιά” και οι αντίστοιχες επικρατούσες λογικές τους.
Η αμάθεια, οι πόλεμοι, η επιθετικότητα, ο ιμπεριαλισμός, η απληστία, οι φιλοδοξίες  αρχομανών ρημάξανε κυριολεκτικά όλους τους χώρους, τους βεβηλώσανε… τους λεηλατήσανε.
Η ανθρωπότητα δεν γνώρισε στιγμές ειρήνης και σεβασμού της Εστίας σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Το Ιερό Νησί,ένας κύκλος και…το κέντρο του!
Το Ιερό Νησί, είτε είναι ένας χώρος, προσωπικός, ιδιωτικός, ένα σπίτι,
ένας δημόσιος χώρος η δημόσια ζωή του τόπου, η πατρίδα, οι πατρίδες όλου του κόσμου,
πρέπει να περιφρουρείται,να προστατεύεται, να παραμένει καθαρός, αμόλυντος, απαραβίαστος…χώρος!
Αυτό σημαίνει, πως όλα τα πράγματα πάνω σε αυτό το νησί χρειάζεται να τοποθετούνται με αρμονία, με λειτουργικότητα, με προτεραιότητα, με αποτελεσματικότητα,
με οικονομία, χωρίς να λείπει κάτι και χωρίς να σπαταλιέται άσκοπα και ανίερα.
Το κάθε τι… στη θέση του, ακόμη και …τα σκουπίδια.

Το πιο σημαντικό είναι όμως, τι, τοποθετεί κανείς στο κέντρο του νησιού και του κύκλου

… σαν σημείο αναφοράς.
Αν τοποθετήσεις στο κέντρο και στο σαλόνι του σπιτιού τα σκουπίδια όλο το σπίτι θα …θυμίζει χωματερή.
Αν τοποθετήσεις ένα Φως…θα λάμπει!

Το “σπίτι” επιβάλλεται να αερίζεται να το βλέπει Ήλιος να είναι καθαρό,
τακτοποιημένο, νοικοκυρεμένο.
Οι επισκέπτες να φιλοξενούνται, να περιποιούνται αλλά όχι
να κάνουν κατάχρηση της φιλοξενίας και να διεκδικούν… το κρεβάτι του ιδιοκτήτη.
Το πλαίσιο ανταλλαγής κουλτούρας πολιτισμών και λαών σαφώς θα περιέχει συνεργασία, όχι όμως να διαβρώνεται και να υποσκελίζεται και να παραπετιέται η βασική ουσία, η σύσταση του νησιού.
Να παραποιείται το χρώμα του, το χώμα και οι ρίζες του δέντρου!
Η ιστορία φανερώνει ότι αυτό το νησί καταστρέφεται παραβιάζεται διαβρώνεται από πολλούς εχθρούς και κατακτητές πολλές φορές.

Οι κατακτητές είναι αρκετές φορές άμεσοι, ευκρινείς και τους βλέπεις μπροστά σου με τα όπλα τους και τα ταγκς… γνωρίζεις ποιοι είναι.

Αρκετές φορές όμως είναι έμμεσοι κρύβονται πίσω από μορφές προβάτων,
“αδύναμοι” φαινομενικά, με ωραία λόγια κολακευτικά και υπνωτιστικά,
μιλώντας για την αγάπη και την απόλυτη εξουσία του θεού
και πίσω από καλοραμμένα κουστούμια τεχνοκρατών των πολυεθνικών συζητώντας για την αγάπη και την κυρίαρχη αύξηση του χρήματος.

Χρειάζεται μεγάλη οξυδέρκεια να τους διακρίνεις μαζί και την πρόθεση τους και τους σκοπούς τους.
Χρειάζεται να  βλέπεις καθαρά και χρειάζεται το Φως … για αυτό.
Πολύ σημαντικό είναι το παράδειγμα το πρότυπο των κυβερνώντων και συμμετεχόντων στην διοίκηση αυτού του νησιού.
Οι δημόσιοι άντρες και οι γυναίκες τους,οι συγγενείς τους, οι κουμπάροι τους,οι γραμματείς τους, οι πνευματικοί καθοδηγητές τους,πρέπει και να είναι και να φαίνονται ενάρετοι και δεν μπορεί να υπάρχει καμιά δικαιολογία για αυτό.
Αν, μία παράβαση για ένα απλό πολίτη είναι παράπτωμα για ένα κυβερνώντα είναι πολύ παραπάνω και μεγαλύτερο ολίσθημα.
Το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι, το νησί του δημοσίου γίνεται άνω κάτω, αν “το κεφάλι πάσχει βαριά” και μυρίζει άσχημα.
Η προσωπική ζωή “του κεφαλιού”,
εφ όσον αναλαμβάνει τέτοια καθήκοντα και ευθύνες,
παύει να είναι τόσο προσωπική και οφείλει να είναι υποδειγματική και πρότυπο για την καινούργια γενιά και τα παιδιά..

Που είναι τα όρια του εθνικισμού και που του πατριωτισμού;

Πατριωτισμός σημαίνει να γνωρίζεις την θέση σου, την πατρίδα σου,την ιστορία σου και να την σέβεσαι και ταυτόχρονα και τις άλλες πατρίδες… άλλων ανθρώπων.
Εθνικισμός σημαίνει μία υπεροψία που χρησιμοποιείται για ιδιοτελείς αντιδεοντολογικούς σκοπούς και δε σέβεται τον άνθρωπο με την πλατειά του και ευρεία έννοια και καμιά πατρίδα… ούτε καν την δική του 

Η Εστία, “η ιστίη” του Ομήρου,ξ159,τ304, υ231 είναι η θεά του Όρκου, η Πρυτανίς και αναφέρεται τρείς φορές στον όρκο του Οδυσσέα προς τον Εύμαιο, την Πηνελόπη και τον Φιλοίτιο.

Ενός όρκου ιερού απαράβατου και πάντα που … αφ΄ Εστίας άρχεσθαι.

Συμβολίζεται με μια πρεσβύτερη γυναίκα αγκαλοφορούσα ένα παιδί

και μερικές φορές να πλέκει και να γνέθει και όλα τα κτίρια και οι ναοί, είχαν κυκλικό σχήμα,… τα πρυτανεία των πόλεων.

Στο μέσον… η Ιερή Φλόγα.

Γιατί ο θεοπλάστης   Όμηρος δεν αναφέρει πουθενά την πιο ιερή θεά την Εστία;
Γιατί ο ίδιος ως άνθρωπος της γνώσης κοσμοπολίτης πατριώτης και εξερευνητής του σύμπαντος άναψε την φλόγα μιας όρθια ψυχής και την κρατά όρθια  άσβεστη σε όλους τους στίχους της ποιήσεως της επικής  στο κέντρο ενός κύκλου μιας ηρωικής επιστροφής.

ΕΜΕΙΣ ταξιδεύουμε μαζί της  σε έπη λαμπερά με των Φαιάκων τα ταχύπλοα τα ομηρικά  και κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ποια είναι η Ιθάκη , η Εστία, ποιο είναι το νησί και που μας περιμένει  μαζί με  ό,τι  αγαπούμε πολύ στην απέναντι στεριά.

ΕΜΕΙΣ ..... οι ονειροπόλοι  ρομαντικοί ομηριστές ποιητές μονάχα

Ποιός είναι ο Καιρός και τα Σημάδια του;

Καιροντολόγος της Λάϊον

21ος Αιών
 

W. Wake Up

W ake Up, Wake Up!
Rage Against The Machine.
Come on!

Come on, although ya try to discredit

Ya still never edit

The needle,

I'll thread it

Radically poeticStandin

with the fury that they had in 66And

like e-double Im mad

Still knee-deep in the systems

shitHoover, he was a body remover

Ill give ya a dose

But it'll never come close

To the rage built up inside of me

Fist in the air, in the land of hypocrisy

Movements come and movements go

Leaders speak, movements cease

When their heads are flown

Cause all these punks

Got bullets in their heads

Departments of police,

the judges, the feds

Networks at work,
keepin people calm

You know they went after king

When he spoke out on vietnam

He turned the power to the have-nots

And then came the shot

Yeah!

Yeah, back in this...

Wit poetry, my mind

I flexFlip like wilson,

vocals never lackin dat finesseWhadda

I got to, whadda
I got to do to wake ya up

To shake ya up, to break the structure up

Cause blood still flows in the gutter

Im like takin photos
Mad boy kicks open the shutter

Set the groove

Then stick and move like

I was cassius

Rep the stutter step

Then bomb a left upon the fascists

Yea, the several federal men

Who pulled schemes on the dream

And put it to an end

Ya better beware

Of retribution with mind war

20/20 visions and murals with metaphors

Networks at work, keepin people calm

Ya know they murdered x

And tried to blame it on islam

He turned the power to the have-nots

And then came the shotUggh!

What was the price on his head?

What was the price on his head!

I think I heard a shot

I think I heard, I think

I heard a shot

Βlack nationalism

He may be a real contender for this position should he

Abandon his supposed obediance to white liberal doctrine

Of non-violence...and embrace black nationalism

Through counter-intelligence

it should be possible to

Pinpoint potential trouble-makers...

And neutralise them

Wake up! wake up! wake up!
wake up!wake up! wake up!

wake up! wake up!

Ηow long? not long, cause

What you reap is what you sow.

Wake up, wake up Neo, knock knock...

Why don't gou wake up, Neo?

R.A.T.M. http://www.youtube.com/watch?v=B1T8xgHdMEM&feature=related

 

Rage Lions

21st Century

12. Στην χώρα του Άτλαντα με τον Ηρακλή

Ένας νεαρός φοιτητής, συζητά με τον γνωστό γιό του Δία

και ελευθερωτή του Προμηθέα, για τους Άθλους του.…από τις σημειώσεις του…

-Είμαστε στον τελευταίο Άθλο και τον τελευταίο σταθμό της διαδρομής σου.
Είναι τα μήλα των Εσπερίδων,έτσι;
Και αποφασίζοντας να μην χρονοτριβίσω καθόλου, τον ρώτησα κατευθείαν.
-Ποιά είναι αυτά... τα Μήλα;Με κοίταζε μ’ένα ελαφρό περιπαικτικό και τρυφερό μειδίαμα, καθώς μου απαντούσε.
-Το ένα από αυτά, το γνωρίζεις πολύ καλά.
Σε ξετρελαίνει, κι’όλας, το αγαπάς...
Πολλούς τους έχει κάνει αθάνατους…το υποψιάζεσαι, μήπως;
Και χωρίς να μου δώσει καιρό ν’απαντήσω, συνέχισε.
-Είναι η τέχνη και όλες οι μορφές της.
Σιωπή.
Προσπαθούσα να συνδυάσω τα πράγματα, τα πρόσωπα, τις λέξεις

και ύστερα από τόσο χρόνο , που συζητούσαμε, είχα εξασκηθεί και είχα αρχίσει να τα καταφέρνω.
-Ναι! Η τέχνη!
Πλανεύτρα, ξελογιάστρα,ακατανόητη, ανεξήγητη, λυτρωτική, παγιδευτική,υπνωτιστική, επαναστατική, άπιαστη,ομιχλώδης πάντα, ανεξήγητη.
-Και ο Άτλας ;
Ποιος είναι ο ρόλος του, στην πύλη του κήπου;
Ήταν η εύλογη απορία μου.

- Ο Άτλας είναι το παράλληλο σύμπαν με εμάς.Περιλαμβάνει ‘όλα τα όντα που υπάρχουν εκεί ,όντα με συνείδηση

και θηλυκή κυρίως μορφή ενέργειας, γι’αυτό, η μούσα είναι, θηλυκού γένους,

αλλά χωρίς μεταβολισμό και αναπαραγωγή.
Η συνδιαλλαγή μαζί τους είναι πρόκληση για το ανθρώπινο μυαλό,

αλλά ισοδυναμεί με περπάτημα σε ...ναρκοπέδιο.
Είναι πρόκληση και ρίσκο, γιατί ο Άτλας γνωρίζει πολύ καλά

τα τρωτά μας σημεία,τις προσδοκίες μας και ιδίως τις αδυναμίες μας ,

τις πιο κρυφές και μπορεί να μας σύρει κυριολεκτικά από΄την μύτη, δελεάζοντας μας.
Ο οραματιστής, Γκαίτε, την περιγράφει πολύ αναλυτικά,

αυτή την επίσκεψη στον κόσμο του Άτλαντα και τις συμφωνίες μαζί τους, στο Φάουστ.
Πολλοί΄άνθρωποι επώνυμοι πλούσιοι και διάσημοι, έχουν κάνει συμφωνία μαζί τους

για δόξα λεφτά,εξουσία και τιμές.
Μη πιστέψεις πως αυτά χαρίζονται ..."τζάμπα."
Ο Άτλας δεσμεύει τα πάντα μετά και απαιτεί πολύ υψηλό αντίτιμο, την ελευθερία μας.
Η ελευθερία είναι υπέρτατο αγαθό,

δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε καμιά διαπραγμάτευση.Μια παρόμοια δελεαστική πρόταση είχε και ο Οδυσσέας στο νησί της Καλυψούς,

αλλά δεν την αποδέχτηκε.
Προτίμησε να συνεχίσει τον δρόμο του για την μονάκριβη Ιθάκη

-Τι μπορώ να κάνω σ’αυτό το σημείο; Τον ρώτησα.

-Να χαρτογραφήσεις τον εαυτό σου.

Να τον γνωρίσεις καλά και ιδίως τις κρυφές σου αδυναμίες.
Και φυσικά να μην ενδίδεις .
Κάθε αδυναμία είναι ανιχνεύσιμη από τον πονηρό Άτλαντα και το επιτελείο του.
Ο Ποσειδώνας εδώ είναι σε κυρίαρχη θέση και ο Ωκεανός του Απείρου,

του ανήκει μαζί με τα κλειδιά του Κήπου.
Η απέραντη θάλασσα της συλλογικής συνείδησης, η τέχνη και οι παγίδες της,

είναι στην επικράτεια του.
Οι ζωές των περισσότερων καλλιτεχνών και η ενέργεια τους,

θυσιάζονται στο κράτημα του Ουρανού.
Ο Πλάτωνας είχε προβλέψει αυτόν τον κίνδυνο,

από την τέχνη και την υπνωτιστική της ιδιότητα, τόσο για τους δημιουργούς,

όσο και τους συμμετέχοντες…
Ήταν επιφυλακτικός στο να την συμπεριλάβει στην ιδεώδη πολιτεία,

γνωρίζοντας την αστάθεια της ανθρώπινης φύσης και την αδυναμία της.

-Ποιος είναι ο ρόλος του Προμηθέα, που βρίσκεται στο δρόμο σου, σ’αυτό το σημείο;
Είναι κι’αυτός μέρος του ¨Άτλαντα;

-Όχι! Απάντησε.
Ο Προμηθέας είναι πάντα ένας αγγελιοφόρος, που βασανίζεται,σταυρώνεται,προπηλακίζεται, μόλις κατορθώσει και βγει από την σπηλιά και αποφασίσει να επιστρέψει, να βοηθήσει τους συνανθρώπους του.
Οι φρουροί της σπηλιάς, δεν το συγχωρούν αυτό!
Όλοι οι άνθρωποι, που αποκτούν και κατακτούν κάποιες μορφές γνώσεις,

υποφέρουν πολύ γι’αυτό
Ανυψώνονται, ξεχωρίζουν από την μάζα, γι’αυτό και προκαλούν έντονα μίση και πάθη.

Διώκονται, εξοντώνονται, φυλακίζονται ,λοιδωρούνται.
Οι αδιάλλακτοι φρουροί της σπηλιάς, προωθούν, ότι κοιμίζει περισσότερο τους ανθρώπους,

και τους παραπλανά.
Η φράση "Μακάριοι οι πτωχοί... τω πνεύματι" εδώ, έχει το νόημά της.
Ο Ιησούς, που υπήρξε ο κύριος εκπρόσωπος της εποχής των Μήλων των Εσπερίδων, το υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
Ποιός σώφρων άνθρωπος, θα μπει σε μια τέτοια διαδικασία εξερεύνησης;
Προτιμά την ασφάλεια ενός κοπαδιού.
-Η υψηλή περιεκτικότητα των εσπεριδοειδών σε βιταμίνη c συμβάλει στην μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και έχει κάποια σχέση με την "Αθανασία" των Μήλων αυτών;
Ήταν η διατύπωση μιάς πιο πεζής και πρακτικής ερώτησης μου.
-Η Αθανασία της ψυχής είναι πιό πολύπλοκη υπόθεση και έχει να κάνει,

με την σφυρηλάτηση του ενεργειακού σώματος.Τα εσπεριδοειδή συμβάλουν,φυσικά, στην καλύτερη φυσική άμυνα του οργανισμού.
Το ενεργειακό σώμα, είναι άλλη υπόθεση πολύ σημαντική.
Είναι ο Άλλος μας... Εαυτός!Ο διαχωρισμός γίνεται αμέσως μετά την γέννηση,κάτι που ξεχνάμε αμέσως

και είναι η πηγή της ενέργειας και της ζωτικότητας, του φυσικού σώματος.
Κατά την διάρκεια του ύπνου, είναι πιο εύκολη η σύνδεση μαζί του και πιο ομαλή, τουλάχιστον στις αρχές.
Ο ρόλος του Μορφέα εδώ είναι καθοριστικός.
Ο Ασκληπιός γνώριζε τις θεραπευτικές και τις μαγικές ιδιότητες του ενεργητικού ύπνου και τις χρησιμοποιούσε για την θεραπεία των ασθενών του.
Οι μετακινήσεις του σημείου της αντίληψης στην χώρα των Εσπερίδων είναι κάθετες, ενώ οι μετακινήσεις που συμβαίνουν στην χώρα του Πλούτωνα είναι οριζόντιες.

-Τι είναι το σημείο της αντίληψης; Προσπάθησα να το προσδιορίσω.

-Είναι το σημείο της κατανόησης. Κάτι, σαν βελόνα ραδιοφώνου.
. Εκεί που βρίσκεται, εκεί υπάρχει και η αντίληψη.
Κάποιοι επιμένουν να το κρατούν μονίμως σ’ένα σημείο και σκουριάζει,

κολλάει η βελόνα και δεν κουνιέται πιο πέρα.

-Όλα αυτά μοιάζουν τρομερά πολύπλοκα.

Ένας τεράστιος Λαβύρινθος.

Πως θα μπορέσω να βγω από αυτό τον Λαβύρινθο

και να μη καταβροχθιστώ από το τέρας του Μινώταυρου;
Χρειάζομαι ένα μίτο και μια μια Αδριάνη.

-Ας πούμε ότι το βρήκες ήδη.
Σημασία έχει να μη παραιτηθείς ποτέ,ακόμη και να νικηθείς,

να συνεχίσεις, να προχωράς συνέχεια…
μετά θα συνεχίσεις ως στο νησί των Φαιάκων.
Θα είσαι, χωρίς τίποτε, πιο φτωχός και πιό έρημος από ποτέ, όπως ο Οδυσσέας.
Αλλά θα ξεκουραστείς.
Άλλωστε από μακριά θα αχνοφέγγουν οι καπνοί από τις καμινάδες ,

των σπιτιών της Ιθάκης, που σε περιμένει.
Αφού βέβαια πάρεις την ζώνη από τις Αμαζόνες,

θα μπορείς να κυκλοφορείς αόρατος.
Τα Μήλα θα σε δυσκολέψουν και πρέπει να είσαι προσεκτικός πολύ στην συνδιαλλαγή σου με τον Άτλαντα που θα θελήσει να σε ξεγελάσει και ξέρεις ΄τώρα πως και γιατί.
Είσαι πολύ κοντά στο τέλος και πολύ κοντά στην Ελευθερία της Αθανασίας.
Ξεπέρασες τα όρια, ξεπέρασες τις προδιαγραφές που είχαν σχεδιαστεί για σένα.

-Αυτές είναι ικανότητες ενός… «Θεού»!
Θα είμαι ένας θεός;

Ρώτησα με ανάμεικτα συναισθήματα.

-Θα είσαι ένας Άνθρωπος που γνώρισε την Θεϊκή του πλευρά,

νικώντας τον πίθηκο μέσα του.
Η Γνώση είναι λύτρωση και ευθύνη μαζί.
Ρώτησε την καρδιά σου, τι θα κάνεις με την γνώση, που σου δόθηκε,

στον χρόνο που απομένει…
και πες στους συνανθρώπους σου, να τολμήσουν,

γιά το μεγαλείο του Ανθρώπινου Πνεύματος και

την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού.

Ξεκίνησα …να φύγω, με μία γλυκιά θλίψη στην καρδιά μου.
Ήξερα, πως θα έκανα καιρό να τον... ξαναδώ.
Ένιωσα το βλέμμα του, να μ’αγκαλιάζει, τρυφερά,στοργικά με αγάπη, που ξεπερνούσε,

ότι είχα γνωρίσει μέχρι τότε.
Ένιωσα ότι ήταν στην Πρόθεση του, η ευχή του...να πραγματοποιήσω το Όνειρό μου.Κράτησα αυτή "την αγκαλιά του το βλέμματος του"
συντροφιά μου, από εκεί και ...μετά.
Ένα "ευχαριστώ",ανάβλυσε από μέσα μου και το είπα στον άνεμο, γιατί είχε φύγει..
-Σ’ευχαριστώ που υπήρξες!

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική.

 

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο...

Πνεύμα και στην Καρδιά του Ανθρώπου!

.

Θαλασσοπόρος φοιτητής της Λάϊον
21ος Αιών

Ι. Η Λύπη και η Σιωπή της Προσμονής

Ι θάκη!

Ένα… Όνειρο της Καρδιάς!

Νιώθω προσωρινός
Κι’αυτό μου δίνει

την ικανοποίηση

της ελαφρότητας…

κι’αυτό, μου δίνει

την ικανότητα

της Ελευθερίας

Η λύπη, η προσμονή,

η επιθυμία στο βωμό

... του αδυσώπητου.

Η λαχτάρα να συναντήσεις
την Πηνελόπη,
η αμφιβολία αν σε περίμενε…
η διαπίστωση ότι,
η Πηνελόπη, ο Οδυσσέας
και ο Τηλέμαχος της ζωής σου,
ήσουν εσύ… ο ίδιος.
Η Ιθάκη, που είναι;
Πόσο αργεί αυτό το
ταξίδι ακόμη;
Πρέπει να σκοτώσεις

και τους μνηστήρες

Δοκίμασαν να σου κλέψουν
τον κόσμο σου.
Δοκίμασαν να σου κλέψουν την
Ψυχή σου.
Λεηλάτησαν την ζωή σου…

Μείνε όρθιος, Οδυσσέα !Απέναντι ... σ¨ένα
ανελέητο Ποσειδώνα.
Μείνε όρθιος, Οδυσσέα!
Κι ονειρέψου τον εαυτό σου
Μεγαλόπρεπο βασιλιά
Της Ιθάκης ξανά!!!

…από τα βουνά της Ιθάκης…

Ι. Σορήμο Λεόν

21ος Αιών

Χ. Χορογραφίες

Χορός Ροών
Πηγές και ροές.

Μας ενέπνευσε :
ο …Όμηρος!!!
...υποκύψαμε στην γοητεία του...κι' εμείς!!!

Μας φώτισαν:
...και έπαιξαν σε πρωταγωνιστικούς ρόλους

Ο Γνωστός Αριστοτέλης.
Ο Άγνωστος Πλάτωνας.
Ο Υπεράνθρωπος Νίτσε.
Ο μεταφυσικός Χάιντεγκερ
Ο ιδεαλιστής Χέγκελ
Ο αποστασιοποιημένος Μπρεχτ.
Ο αιώνιος μάγος Στανισλάβσκι.
Ο λογικός Μπέκετ.
Ο νομπελίστας Πίντερ.
Ο ερωτευμένος Βέντερς.
Ο ιππότης Μπέργκαμ
Ο ανοιξιάτικος Κιμ Κι Ντουκ
Οι ξυλουργοί Γουατσόφσκι.
Ο αναζητητής της Γνώσης, Καστανέντα .
Ο Τολτέκος Τεν Μάρες
Ο σερ Λορεντζάτος
Ο ελιτίστικος Ελύτης.
Ο Ιθακήσιος Καβάφης.
Ο Ζορμπάς, Καζαντζάκης.
Η Υδροχόος Φέργκιουσον.
Ο ανύσταχτος Νταρβίς.
Ο ρομαντικός Γκιμπράν.
Ο αλχημιστής Κουέλο.
Ο κριτικός φύλαρχος, Τουιαβούι.
Ο ομιλητικός Ινδιάνος, Σίατλ.
Οι Σαολίν και η τέχνη τους ...στον πόλεμο.
Ο ψυχολόγος Νεύτων.
Ο κρυστάλλινος Εμότο.
Η ομάδα του μπιπ...τι ξέρουμε.
Ο εξερευνητής του Εαυτού, Γιούνγκ
Η εσωτερική 'Εσωτέρικα' .
Ο συγγραφέας της Υπατίας, Βαρβαρήγος.
Ο Κομαντάντε Μάρκος.
Τα αλανιάρικα παιδιά της Αλάνας.
Οι άνθρωποι από καλαμπόκι και… αξιοπρέπεια.
Η ελεύθερη Ελευθεροτυπία.
Το ‘άλλο’… Βήμα.
Η Ελληνική Μακεδονία.

Φωτογραφίες:Flickr Creative Commons
Public Domain Pictures
Public Domain Photos
Public Domain Clip Art
Clker - Online Clipart
Wikimedia commons - Public Domain
NASA

Τραγούδησαν!  Νιόνος και Μαχαιρίτσας.


Μουσική:
Θεοδωράκης,
Ρίτσαρ Στράους.

Χόρεψε:
Ο Αντονυ Κουίν

Μας βοήθησαν:
οι φίλοι μας
και... οι ενεργοί αναγνώστες μας
με τα εύστοχα σχόλια τους

Σκηνοθέτησαν:
οι ...ΕΛ.ΖΙΝ

Τους ευχαριστούμε θερμά... όλους!
Χορογράφος  της Λάϊον
21ος Αιών

Α. Η εξεγερμένη αξιοπρέπεια

                                                     Εξεγερμένοι αξιοπρεπείς Ζαπατίστας

Α ξιοπρέπεια:
Οι περιπέτειες της...
...από τα βουνά του Μεξικού...
Ήταν η κραυγή της αξιοπρέπειας.
Ο άνεμος που φύσηξε στον κόσμο, αυτός ο άνεμος που έρχεται από τα κάτω, ο άνεμος της εξέγερσης, ο άνεμος της αξιοπρέπειας.
Έφερε μια ελπίδα, την ελπίδα του μετασχηματισμού της αξιοπρέπειας και της εξέγερσης σε ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Όταν ο άνεμος κοπάσει, «όταν η θύελλα θα έχει περάσει, όταν η βροχή και η φωτιά θ' αφήσουν ξανά τη γη στην ησυχία της, ο κόσμος δεν θα είναι πλέον ο κόσμος,
αλλά κάτι καλύτερο»:
Ο πόνος που μας ένωνε μας έκανε να μιλήσουμε.
Και ανακαλύψαμε ότι στα λόγια μας υπήρχε αλήθεια, μάθαμε πως στη γλώσσα μας δεν κατοικούσαν μόνο ο πόνος και η θλίψη,
καταλάβαμε πως υπάρχει ελπίδα ακόμα στις καρδιές μας.
Μιλήσαμε μεταξύ μας, κοιτάξαμε μέσα μας και κοιτάξαμε την ιστορία μας:
είδαμε τους προγόνους μας να υποφέρουν και να αγωνίζονται, είδαμε τους παππούδες μας να αγωνίζονται, είδαμε τους πατέρες μας με την οργή στα χέρια, είδαμε πως δεν είχαν τελειώσει όλα, πως είχαμε το πιο πολύτιμο, αυτό που μας κράτησε στη ζωή, αυτό που μας επέτρεψε να σηκώνουμε το βήμα μας πάνω από φυτά και ζώα, και είδαμε, αδέλφια, ότι ήταν
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ αυτό που είχαμε όλο κι όλο, και είδαμε πως είναι μεγάλη ντροπή να την έχουμε ξεχάσει, και είδαμε πως είναι καλή.

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ για να γίνουν οι άνθρωποι και πάλι άνθρωποι.
Και κατοίκησε ξανά η αξιοπρέπεια την καρδιά μας, και ήμασταν ακόμα νέοι, και οι νεκροί, οι δικοί μας νεκροί είδαν ότι είμαστε νέοι ακόμα και μας κάλεσαν ξανά:
στην αξιοπρέπεια, στον αγώνα.
Η αξιοπρέπεια, η άρνηση να δεχτείς την ταπείνωση και την απανθρωπιά,
η άρνηση να συμβιβαστείς:

Η αξιοπρέπεια δεν είναι ιδιαιτερότητα ή αποκλειστικότητα των ιθαγενών του νοτιοανατολικού Μεξικού:
η πάλη για το μετασχηματισμό «της αξιοπρέπειας και της εξέγερσης σε ελευθερία και αξιοπρέπεια»
είναι η πάλη της ανθρώπινης ύπαρξης... για ανθρώπινη ύπαρξη
σε μια κοινωνία καταπιεστική, πάλη προεξέχουσας σημασίας για τη ζωή τόσο στο Εδιμβούργο, στην Αθήνα, στο Τόκιο ή στο Γιοχάνεσμπουργκ
όσο και για τους αγώνες των λαών στη Ζούγκλα Λακαντόνα.

Θα μπορούσε ν' αναπτυχθεί σαν επαναστατική έννοια μόνο στην πορεία μιας επανάστασης δημιουργημένης από ανθρώπους γαλουχημένους στην αξιοπρέπεια της αντίστασης.
Αλλά από τη στιγμή που εμφανίζεται σαν θεμελιώδης έννοια, συνεπάγεται ριζική επανατοποθέτηση του επαναστατικού σχεδιασμού, θεωρητικά αλλά και με οργανωτικούς όρους.
Η σύλληψη της επανάστασης στην ολότητα της γυρνάει ανάποδα:
από το να είναι μια απάντηση, η επανάσταση μετατρέπεται σε ερώτημα.
Το «ρωτώντας βαδίζουμε» αναδύεται ως θεμελιώδης αρχή του επαναστατικού κινήματος, ως η ριζοσπαστική δημοκρατική αντίληψη
που είναι ο πυρήνας του ζαπατίστικου καλέσματος για «ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη».

Η επανάσταση πάει μπροστά ρωτώντας όχι διακηρύττοντας.
Ή, καλύτερα, η επανάσταση είναι να ρωτάς αντί να διακηρύσσεις, είναι
Η εξέγερση της αξιοπρέπειας είναι μη προσδιορισμένη
Μια επανάσταση που ακούει, μια επανάσταση που έχει σαν σημείο εκκίνησης την αξιοπρέπεια των εξεγερμένων, είναι αναπόφευκτα μια επανάσταση μη προσδιορισμένη, μια επανάσταση στην οποία η διάκριση ανάμεσα σε επανάσταση και εξέγερση χάνει το νόημα της.

Η επανάσταση είναι μια κίνηση από, όχι μια κίνηση προς, μια εκκίνηση και όχι ένα τέρμα.
Δεν υπάρχει κανένα μεταβατικό πρόγραμμα, κανένας προκαθορισμένος σκοπός.
Ωστόσο, πουθενά δεν προσδιορίζεται επακριβώς τι πάει να πει αυτό, ούτε ποια είναι τα συγκεκριμένα και απαραίτητα βήματα για να γίνει κατορθωτό.
Αυτό έχει γίνει αντικείμενο κριτικής πολλές φορές από κόσμο που είναι γαλουχημένος στην κλασική επαναστατική παράδοση, ως δείγμα έλλειψης πολιτικής ωριμότητας από μεριάς των Ζαπατίστας ή ως απόδειξη του ρεφορμισμού τους.
Στην πραγματικότητα, όμως, είναι η λογική συνέπεια του να βάζεις στο κέντρο της επαναστατικής διαδικασίας την αξιοπρέπεια.
Εάν η επανάσταση οικοδομείται με σημείο εκκίνησης την αξιοπρέπεια του κόσμου που βρίσκεται σε αγώνα, εάν θεμελιώδης αρχή είναι η ιδέα του «βαδίζουμε ρωτώντας», έπεται ότι η επανάσταση πρέπει να είναι αυτοδημιουργούμενη, μια επανάσταση που δημιουργείται κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Εάν η επανάσταση είναι δημοκρατική, όχι μόνο με την έννοια ότι έχει τη δημοκρατία σαν σκοπό της, αλλά και με την έννοια ότι είναι δημοκρατική όσον αφορά τις μορφές του αγώνα, τότε είναι αδύνατο να προκαθορίσεις το δρόμο της, ή ακόμα και να υποθέσεις ένα ακριβές σημείο.
Η εξέγερση της αξιοπρέπειας μας υποχρεώνει να σκεφτούμε την επανάσταση με άλλο τρόπο, ως μια εξέγερση που δεν επιδέχεται προσδιορισμό ούτε περιγραφή, μια εξέγερση που υπερβαίνει, μια επανάσταση που από τη φύση της είναι αμφιλεγόμενη και αντιφατική.
Η εξέγερση της αξιοπρέπειας είναι μια εξέγερση ενάντια στον προσδιορισμό
Ο μη προσδιορισμένος και ανοιχτός χαρακτήρας του ζαπατίστικου κινήματος προκαλεί μερικές φορές απογοήτευση σε εκείνους που είναι εκπαιδευμένοι σε μια πιο καθαρή επαναστατική παράδοση.
Ωστόσο, πίσω από την έλλειψη προσδιορισμού υπάρχει ένα σημείο πιο σημαντικό.
Η έλλειψη προσδιορισμού δεν είναι αποτέλεσμα μιας θεωρητικής ανικανότητας- το αντίθετο, η επανάσταση ουσιαστικά αρνείται τον προσδιορισμό.

Η αξιοπρέπεια είναι μια δύναμη που ξεπερνάει τον ίδιο τον εαυτό της.
Η κατάφαση της αξιοπρέπειας υποδηλώνει την πραγματικότητα της άρνησης της.
Η αξιοπρέπεια, λοιπόν, είναι ο αγώνας ενάντια στην άρνηση της αξιοπρέπειας, ο αγώνας για την πραγμάτωση της.
Η αξιοπρέπεια είναι και δεν είναι:
είναι ο αγώνας ενάντια στην ίδια της την άρνηση.
Μόνο σαν αγώνας ενάντια στην ίδια της την άρνηση έχει νόημα η αξιοπρέπεια.
Κάποιος έχει αξιοπρέπεια ή αλήθεια, μονάχα αγωνιζόμενος ενάντια στην αναξιοπρέπεια ή στη σημερινή αναλήθεια.
Η αξιοπρέπεια συνεπάγεται ένα διαρκές κίνημα ενάντια στα όρια που βάζει το υπαρκτό, μια ανατροπή και υπέρβαση των προσδιορισμών.

Είναι η κραυγή «φτάνει πια!» που είναι αξεχώριστη από την εμπειρία της καταπίεσης.
Η καταπίεση ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτη: όποια και να είναι η μορφή της, είναι πάντα μία καταπίεση που αντιμετωπίζει μία αντίσταση, η απανθρωποποίηση που αντιμετωπίζει την ανθρωπιά.
Η αξιοπρέπεια είναι η άλλη πλευρά, πολλές φορές λησμονημένη, πολλές φορές υπονομευμένη:
είναι ο αγώνας για την ανατροπή της αποξένωσης, για την αποφετιχοποίηση.
Η αξιοπρέπεια είναι η ζωντανή εμπειρία που δείχνει πως ο κόσμος δεν είναι έτσι, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται.

Είναι η κραυγή της ύπαρξης εκείνου που αποσιωπάται από τον «κόσμο που είναι», είναι το να αρνείσαι τον αποκλεισμό εξαιτίας αυτού.
Είναι η κραυγή ενάντια στο να είσαι ξεχασμένος, η κραυγή ενάντια στον κατακερματισμό του κόσμου από τους διαφορετικούς κλάδους των κοινωνικών επιστημών, αυτούς τους κλάδους που τεμαχίζουν την πραγματικότητα και, τεμαχίζοντας την, αποκλείουν καταπιέζοντας τους ήδη καταπιεσμένους.
Η αξιοπρέπεια είναι η κραυγή «εδώ είμαστε!»

Η αξιοπρέπεια είναι η κραυγή εκείνων που δεν ακούγονται, η φωνή των χωρίς φωνή.
Η αξιοπρέπεια είναι η αλήθεια της απαρνημένης αλήθειας.

«Εμείς, οι πλέον λησμονημένοι, δεν αντέχαμε πια να πεθαίνουμε λησμονημένοι και ταπεινωμένοι. Γιατί το να πεθαίνεις δεν πονάει, αυτό που πονάει είναι η λήθη.
Ανακαλύψαμε λοιπόν πως πια δεν υπήρχαμε, πως οι κυβερνώντες μάς είχαν ξεχάσει στην ευφορία των αριθμών και των συντελεστών ανάπτυξης.
Μια χώρα που ξεχνάει τον εαυτό της είναι μια χώρα θλιβερή, μια χώρα που ξεχνάει το παρελθόν της είναι μια χώρα χωρίς μέλλον.
Πήραμε λοιπόν τα όπλα και εισβάλαμε στις πόλεις, εκεί που για ζώα μας είχαν.
Πήγαμε και είπαμε στον ισχυρό: "εδώ είμαστε!", και στη χώρα ολόκληρη φωνάξαμε: "εδώ είμαστε!".
Και κοιτάξτε πώς έχουν τα πράγματα: για να μας δουν, κρύψαμε τα πρόσωπα μας.
Για να μας ονομάσουν, αρνηθήκαμε το όνομα μας.
Παίζουμε στο στοίχημα το παρόν για να έχουμε μέλλον.
Και για να ζήσουμε, πεθαίνουμε...Το «εδώ είμαστε!» δεν είναι το «εδώ είμαστε!» της καθαρής ταυτότητας.
Είναι ένα «εδώ είμαστε!» που αντλεί το νόημα του από την άρνηση της παρουσίας του.

Δεν είναι ένα «εδώ είμαστε!» στατικό, αλλά μια κίνηση, μια επίθεση ενάντια στα όρια του αποκλεισμού.
Είναι το σπάσιμο των ορίων, η κίνηση ενάντια στους διαχωρισμούς, τις ταξινομήσεις, τους προσδιορισμούς, η επιβεβαίωση της αναιρεμένης από τους προσδιορισμούς ενότητας.
Η αξιοπρέπεια είναι μια επίθεση ενάντια στο διαχωρισμό της ηθικής και της πολιτικής, στο διαχωρισμό του ιδιωτικού και του δημόσιου.
Η αξιοπρέπεια ξεπερνάει αυτά τα σύνορα, επιβεβαιώνει την ενότητα του διαχωρισμένου.
Η επιβεβαίωση της αξιοπρέπειας δεν είναι μια ηθική διεκδίκηση ούτε μια πολιτική διεκδίκηση: είναι περισσότερο μια έφοδος ενάντια στο διαχωρισμό του ηθικού και του πολιτικού, διαχωρισμό που επιτρέπει στα επίσημα δημοκρατικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο να συνυπάρχουν με όλο πιο αυξανόμενα επίπεδα φτώχειας και κοινωνικής περιθωριοποίησης.
Δεν είναι μόνο το «εδώ είμαστε!» των περιθωριοποιημένων, αλλά και του πνιγμένου φόβου που όλοι νιώθουμε μπρος στην αυξανόμενη φτώχεια και τη μαζική πείνα.
Δεν είναι μόνο το «εδώ είμαστε!» του αυξανόμενου αριθμού των έγκλειστων στις φυλακές, στα νοσοκομεία και στα άσυλα, αλλά και της ντροπής και της απέχθειας όλων μας που, εξαιτίας του ότι ζούμε, συμμετέχουμε στον εγκλεισμό αυτού του κόσμου σε αυτές τις φυλακές, τα νοσοκομεία και τα άσυλα.
Η αξιοπρέπεια είναι μια επίθεση ενάντια στο συμβατικό ορισμό της πολιτικής, αλλά επίσης ενάντια στην αποδοχή αυτού του ορισμού από την εργαλειακή αντίληψη της επαναστατικής πολιτικής, που για τόσο καιρό υπέταξε το προσωπικό στο πολιτικό, με τόσο καταστροφικά αποτελέσματα.
Πιθανότατα τίποτα άλλο δεν έχει κάνει περισσότερα για την υπονόμευση της «αριστεράς» σ' αυτόν εδώ τον αιώνα από αυτόν το διαχωρισμό του πολιτικού από το προσωπικό, του δημόσιου από το ιδιωτικό, και την απανθρωποποίηση που αυτός ο διαχωρισμός συνεπάγεται.

Στη λέξη αξιοπρέπεια συνοψίζεται η επιβεβαίωση της διατύπωσης ότι το πολιτικό είναι προσωπικό και το προσωπικό πολιτικό.
Με έναν εκπληκτικό τρόπο, αυτή η ομάδα εξεγερμένων της ζούγκλας του νοτιοανατολικού Μεξικού συμπύκνωσε και ανέπτυξε όλα τα ζητήματα της αντιστασιακής σκέψης και πρακτικής που υπήρξαν αντικείμενο συζήτησης σε όλον τον κόσμο τα τελευταία χρόνια: τα ζητήματα του φύλου, της ηλικίας, της παιδικότητας, του θανάτου και των νεκρών.

Η εξουσία λέει «Εγώ είμαι αυτή που είμαι, η αιώνια επανάληψη».
Το κράτος είναι ο Μέγας Ταξινομητής.
Η Εξουσία λέει στους εξεγερμένους: «μην είστε αβόλευτοι, μην αρνείστε την ταξινόμηση.
Καθετί που δεν μπορεί να ταξινομηθεί, δεν μετράει, δεν υπάρχει, δεν είναι».

Μία ηχώ που μετατρέπεται σε πολλές φωνές, σε ένα δίκτυο από φωνές που επωφελείται από την κώφωση της Εξουσίας...
Ακολουθεί η αναπαραγωγή των αντιστάσεων, το «δεν συμβιβάζομαι», το «είμαι εξεγερμένος».
Ακολουθεί ο κόσμος με τους πολλούς κόσμους που ο κόσμος έχει ανάγκη.
Ακολουθεί η ανθρωπότητα που αναγνωρίζει μέσα της το πολύμορφο, το διαφορετικό, μια ανθρωπότητα που δεν αποκλείει, που είναι ανεκτική με τον ίδιο της τον εαυτό,
μια ανθρωπότητα με ελπίδα.
Ακολουθεί η ανθρώπινη εξεγερμένη φωνή που συνδιαλέγεται στις πέντε ηπείρους για να υφάνει ένα δίχτυ από φωνές και αντιστάσεις.

...από τα βουνά των Λεόντων...


Είναι η αξιοπρέπεια μιά...παγκόσμια επαναστατική αναγκαιότητα?

Εξεγερμένη υπερηφάνια
21ος Αιών

Σ. Οι περιπέτειες των Ινδιάνων

 Ομηρικό Φτερό  

Σ ίατλ:

Αρχηγός μιας φυλής... Ινδιάνων

Προς τον Πρόεδρο της Αμερικής, Φραγκλίνο Πήρς

όταν ο τελευταίος ζήτησε από τον Σιατλ να πουλήσει στην κυβέρνηση τη γη του.

Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας.

Ο μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα φιλικά και καλοθέλητα.

Καλοσύνη του, γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας.

Την προσφορά του θα τη μελετήσομε, γιατί ξέρομε πως αν δεν το πράξομε, μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.
Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό - τη ζέστα της γης;

Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο Δε μας ανήκουν.

Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας;

Κάθε μερος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.
Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας.

Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι' αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα του χρειάζονται.

Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον καταχτήσει πηγαίνει παρακάτω.

Με το στομάχι που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο. Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου.

Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει, επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο.

Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει;

ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας.

Αλλά δεν το δυνόσαστε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων.

Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς.

Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της. Θα περάσουν οι λευκοί - και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές.

Όταν μαγαρίζεις συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα άγρια αλόγατα μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του ΄δασους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνώτο και το θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες που να βρεις το ρουμάνι; Που να βρεις τον αϊτό;

Και τι σημαίνει να πεις έχε γειά στο φαρί σου και στο κυνήγι;

Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του λευκού. Πουθενά Δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις τα φύλλα στα δένδρα την άνοιξη ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας.

Όμως μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω - μπορεί μοναχά για το λόγο αυτόν ο σαματάς να ταράζει τα αυτιά μου.

Μα τι μένει από τη ζωή, όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγάνει το νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά;

Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι λαγαριασμένο από την καταμεσήμερη βροχή ή μοσχοβολημένο με το πεύκο. Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δένδρα, οι άνθρωποι.

Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται τίποτα.
Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε - αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή.

Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσομε το δρόμο μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε, για να σιγουρέψουμε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε.

Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσομε. Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη, και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου - γιατί αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς.

Αν σας την πουλήσουμε τη γη μας, αγαπήστε την καθώς την αγαπήσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεση σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας.

Ένα ξέρουμε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός.

Η γη Του είναι ακριβή.

Ακόμα και ...ο λευκός δεν γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα!

Τα σκέφτηκε και τα είπε όλα αυτά ...ένας Ινδιάνος, άραγε;

Ασημένιο βέλος

21ος Αιών

Η. Οι περιπέτειες του Πνεύματος

H EGEL:

Ένα ελεύθερο... πνεύμα!

Το ζήτημα αν η ανθρώπινη νόηση μπορεί να καταχτήσει την αντικειμενική αλήθεια δεν είναι ζήτημα θεωρίας, μα πραχτικό ζήτημα.

Στην πράξη πρέπει ο άνθρωπος ν' αποδείξει την αλήθεια δηλαδή την πραγματικότητα και τη δύναμη, το εντεύθεν της νόησης τον.

Η διαμάχη για την πραγματικότητα ή τη μη πραγματικότητα της απομονωμένης από την πράξη νόησης είναι καθαρά σχολαστικό ζήτημα».
(Κάρλ Μαρξ: 2η θέση για τον Φόυερμπαχ)

Η φαινομενολογία του Πνεύματος είναι το βιβλίο του.

Για τη διαλεκτική και τη δύναμη του αρνητικού μίλησε.

Η φιλοσοφία του δικαίου και της ιστορίας είναι το έργο του.

Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι εκτός από,

τον Georg Wilhelm Friedrich Hegel.

Γεννήθηκε το 1770 στη Στουτγάρδη και πέθανε το 1831 στο Βερολίνο.

Συνέχισε την παράδοση του Καντ και επηρέασε βαθιά τον Μαρξ.

Στην ζωή του ήταν πολύ ψυχικά μόνος σε βαθμό που έπαθε μελαγχολία και για να την ξεπεράσει αφοσιώθηκε στην εργασία του.

Μελετούσε κυρίως θεολογία, την κριτική του καθαρού λόγου και ασχολήθηκε με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία.

Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να αναγνωριστεί γιατί ήταν κακός ρήτορας και δεν τον βοηθούσε η φυσική του εμφάνιση, όντας υποτονικός και πρόωρα γερασμένος.

Ο Hegel άντλησε έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα στην κυριολεξία, τον εντυπωσίασε αυτό ακριβώς, ‘η κάθοδος του Πνεύματος’ που στο εξής διαπνέει ολόκληρο το έργο του.

Εξέφρασε την έννοια του πνεύματος με τη λέξη Geist λέγοντάς

ότι το Πνεύμα αφού έχει δεσμευτεί από την ύλη,

προσπαθεί να γυρίσει στον εαυτό του.

Αυτές οι περιπέτειες του πνεύματος είναι η ιστορία της ανθρωπότητας

και μέσα από αυτές εξελίσσεται.

Το εγελιανο σύστημα χωρίζεται σε τρία μέρη: τη λογική, τη φύση και το πνεύμα, η σχέση μεταξύ τους είναι διαλεκτική και η μέθοδός ανάπτυξής του καθενός επίσης.

Πρωταρχικά, συναντάμε την έννοια της διαλεκτικής στον Ηράκλειτο και στον Hegel παίζει κυρίαρχο ρόλο .

Πίστευε ότι η σκέψη προχωρεί πάντοτε με αυτό το σχήμα:

αρχίζει με την διατύπωση μίας σκέψης η οποία αίρεται αμέσως από την αντίθετή της, στο τέλος προκύπτει μια ευρύτερη σκέψη μέσω της σύνθεσης.

Συμπερασματικά, αυτό που κατευθύνει τη σκέψη είναι πάντα

η δύναμη του αρνητικού.

'Η γνώση, που έχει απόλυτο δικαίωμα πάνω στην αλήθεια, πραγματοποιείται με μια σειρά από σχετικές πλάνες.

Ούτε η μια ούτε η άλλη μπορούν να πραγματοποιηθούν ολοκληρωτικά μ' άλλο τρόπο, παρά μόνο με την ατέλειωτη διάρκεια της ζωής της ανθρωπότητας".

Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα ζούμε σήμερα και η “φιλοσοφία της ιστορίας” ξαναζεί, σε χίλιες κομματιαστές προσπάθειες. Ο καθένας έχει το δικαίωμα τώρα να παρουσιάζει τις συνθέσεις του, τα ονειροφαντάσματά του και να διεκδικεί γι' αυτά το κύρος της “αλήθειας”.

Αρκεί ν' αρνιέται το κύρος του νόμου της φυσικής αιτιότητας και στον ίδιο το φυσικό κόσμο, αρκεί να κηρύχνει τη χρεοκοπία του “υλισμού” κάθε μορφής, αρκεί να στηρίζει τον απριορισμό, αρκεί ν' ανοίγει την πόρτα ή το παραπόρτι στο μυστήριο και στο θάμα, στο απρόβλεφτο, στο υπερφυσικό, στο πνεύμα, που επιφαίνεται “ελεύθερα” και “αναίτια”, στη θεία βούληση. Η προσέγγιση, λοιπόν, η γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας, πρέπει να ξεκινά απ' αυτή ακριβώς, από τη γνώση των αλληλοσχέσεων των πραγμάτων, από τη διαλεχτική γνώση της αιτίας και του αποτελέσματος, από τη γνώση τελικά της νομοτέλειας,

της κίνησης των αντιθέτων.

Ο Χέγγελ, συνεχιστής του Κάντ και δημιουργός του εργαλείου της σύγχρονης διαλεχτικής στο χώρο της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας, αποδέχεται, την ύπαρξη του αντικειμενικού κόσμου, και μάλιστα με τρόπο συνολικό «διαλεχτικό»,

αλλά αποδίδει την ύπαρξη αυτή, στην «απόλυτη ιδέα» ή το «απόλυτο πνεύμα».
Ως απόλυτος ιδεαλιστής ο Hegel, έδινε όλη την προσοχή στο πνεύμα και παρέβλεψε την σημασία της ύλης.

Η ιστορία, ως ποιό βαθμό, θα τον δικαιώσει... άραγε;

Πνευματολόγος της Λάϊον

21ος Αιών

Κ. Άνιμους

Κ αρλ Γιούνγκ:

Ταξίδι στο... Εσωτερικό του ...Εαυτού!

Άνιμους η αρσενική πλευρά στη γυναίκα
Όπως ακριβώς ζούμε σ’ ένα εξωτερικό κόσμο
όπου μια ολόκληρη ήπειρος μπορεί από στιγμή σε στιγμή να βυθιστεί ,
ή ένας πόλος να μετακινηθεί,
έτσι και εσωτερικά ζούμε σ’ ένα κόσμο όπου σε κάθε στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι παρόμοιο.
Μία τέτοια κατάρρευση καθώς και μερικά από τα πιο δύσκολα
και λεπτά ηθικά μας προβλήματα
δημιουργούνται από την εμφάνιση ενός εσωτερικού προσώπου
με αυτόνομη προσωπικότητα και μη συνειδητή συμπεριφορά.
Το πρόσωπο αυτό εμφανίζεται στα όνειρα, στα οράματα, στις φαντασιώσεις μας
ή προβάλλεται πάνω σε πρόσωπα ή καταστάσεις της καθημερινής μας ζωής.
Είναι η αρσενική προσωποποίηση του ασυνείδητου στη γυναίκα
που εκδηλώνεται σπάνια με τη μορφή ερωτικών φαντασιώσεων.

Είναι η συλλογική εικόνα του άντρα, που υπάρχει σε μία γυναίκα.

Ο άνιμους περιλαμβάνει, όχι μόνο με μιά αφηρημένη αμετάβλητη ενότητα,
αλλά και μιά πνευματική διεργασία.
Χαρακτηριστικό της αρσενικής ψυχής είναι ότι παράγει γνώμες
που στηρίζονται σε εξίσου ασυνείδητες προηγούμενες υποθέσεις.
Αυτές οι γνώμες έχουν το χαρακτήρα σταθερών πεποιθήσεων
που δεν κλονίζονται εύκολα ή αξιωμάτων που το κύρος τους είναι φαινομενικά απρόσβλητο.
Οι γνώμες αυτές δεν είναι καθόλου προϊόντα σκέψης.
Υφίστανται ωστόσο και υποστηρίζονται τόσο θετικά και με μεγάλη πίστη
ώστε η γυναίκα δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτές.
Ακόμη και σε μία γυναίκα πολύ θηλυκή εξωτερικά,
το άνιμους μπορεί να εκδηλωθεί με σκληράδα και να φανεί ανελέητο.
Συγκρούεται ξαφνικά στη γυναίκα με κάτι πεισματικό,
ψυχρό, ολότελα απρόσιτο.
Το άνιμους δεν πιστεύει στις εξαιρέσεις.
Σπάνια μπορούμε ν’ αντικρούσουμε μία γνώμη που βγαίνει από το άνιμους
γιατί είναι συνήθως αληθινή με μία πιο γενική αλήθεια,
σπάνια όμως ταιριάζει στην ιδιαίτερη περίπτωση που εξετάζουμε.
Ενσαρκώνεται κάτι σαν κουκούλι ονείρων, πόθων, κρίσεων που ορίζουν τον κόσμο
«έτσι όπως θα’ πρέπει να είναι» και αποκόβει τη γυναίκα
από την πραγματικότητα και την ενεργητική ζωή.
Διαμορφώνεται από τον πατέρα της γυναίκας.
Συχνά έχει συλλογικό χαρακτήρα, εξαιτίας του οποίου οι γυναίκες λένε
(όταν το άνιμους μιλάει με το στόμα τους: «κάποιος», «όλοι», «αυτοί» κ.α.
Η αρσενική ψυχή μοιάζει μάλλον με μία συγκέντρωση πατεράδων ή κάποιου είδους αξιωματούχων
που από καθ’ έδρας εκφέρουν ακαταμάχητες λογικές κρίσεις.
Αν εξεταστούν προσεκτικότερα οι ακριβολόγοι αυτοί δικαστές αποδεικνύεται
ότι είναι κυρίως ρητά και γνώμες που μαζεύτηκαν λίγο-πολύ ασυνείδητα από την παιδική ηλικία και συμπιέστηκαν σ’ ένα κανόνα μέσης αλήθειας, δικαιοσύνης, και λογικότητας που όταν λείπει ένας συνειδητός και ικανός δικαστής (όπως συμβαίνει συχνά) αμέσως σου προσφέρει μία γνώμη.
Ασυνείδητες διαθέσεις από το άνιμους μπορεί να είναι μία περίεργη παθητικότητα ,
παράλυση όλων των αισθημάτων ή μία βαθιά ανασφάλεια που οδηγεί στο τίποτα.
Δυστυχώς πρόκειται για μία κατοχή του Εγώ κατά τη διάρκεια της οποίας
ταυτιζόμαστε με σκέψεις και αισθήματα που νομίζουμε ότι προέρχονται από εμάς
ενώ πρόκειται για προσωποποιήσεις του ασυνείδητου που κυριεύουν το πνεύμα μας.
Πολλές φορές εξωθούμε εντελώς ασυνείδητα , τον συντροφό μας,με την συμπεριφορά μας, σε αντιδράσεις αρχετυπικές ή εκείνες που αναλογούν στον άνιμους.
Με την απόσυρση της προβολής, αναγνωρίζουμε, πως δεν έχουμε να κάνουμε
με μιά οντότητα έξω από εμάς , αλλά με μιά ιδιότητα μέσα μας.
Μονάχα όταν σταματήσει αυτή η περίοδος της «κατοχής» διαπιστώνουμε με τρόμο
ότι είπαμε και κάναμε πραγματικά διαμετρικά πράγματα
σε σχέση με τις σκέψεις και τα πραγματικά μας αισθήματα
κι ότι ήμασταν έρμαιο ενός παράξενου ψυχικού παράγοντα.
Και η αρσενική ψυχή προβάλλεται εξίσου συχνά όπως και η θηλυκή.

Οι άνδρες που παρουσιάζονται σαν ιδιαίτερα κατάλληλοι για τις προβολές αυτές
είναι είτε περιφερόμενα αντίγραφα του ίδιου του Θεού που γνωρίζουν τα πάντα
ή διαφορετικά παρεξηγημένοι «λεξομανείς»
που έχουν την ικανότητα να μεταφράζουν την κοινότυπη πραγματικότητα
με την ορολογία της μεγαλοπρέπειας χρησιμοποιώντας ένα απέραντο μακροσκελές λεξιλόγιο.

Η αρσενική ψυχή έχει μία εξαιρετική αδυναμία σε δύσκολες και ασυνήθιστες λέξεις που λειτουργούν σαν υποκατάστατο του μισητού έργου του στοχασμού.
Θετικές επιδράσεις του άνιμα είναι η προσωποποίηση στη γυναίκα
του πνεύματος πρωτοβουλίας, το θάρρος, η τιμιότητα το πνευματικό βάθος.
Με τη μεσολάβηση του άνιμους η γυναίκα μπορεί να συνειδητοποιήσει
τη μυστική εξέλιξη της προσωπικής και πνευματικής της κατάστασης
και να βρει το δρόμο για μία πιο έντονη πνευματική ζωή.
Στην πιο εξελιγμένη του μορφή το άνιμους συνδέει καμιά φορά
τη γυναίκα με την πνευματική εξέλιξη της εποχής της και την κάνει,
να είναι πιο επιδεκτική από τον άνδρα στις δημιουργικές ιδέες.
Γι’ αυτό το λόγο σε πολλές χώρες ανέθεταν στις γυναίκες ,
το καθήκον να διαβάζουν το μέλλον ή τη θέληση των θεών.
Η δημιουργική τόλμη του θετικού άνιμους εκφράζει καμιά φορά σκέψεις ή ιδέες
που παρακινούν τους ανθρώπους να ρίχνονται σε καινούργια τολμήματα.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν πάψει να προσκολλάται σε απόλυτες ιδέες.
Η γυναίκα πρέπει να βρει το θάρρος να θέσει υπό αμφισβήτηση ,
τον ιερό χαρακτήρα των πεποιθήσεων της. Μόνο τότε μπορεί ν’ αφομοιώσει τις υποδείξεις του ασυνείδητου,
ιδίως όταν εναντιώνονται στις ιδέες του άνιμους.
Μόνο τότε μπορεί να "δει" πως εκδηλώνεται στο Εαυτό και
η γυναίκα να καταλαβαίνει ...τις προθέσεις του.

Πόσο "άντρας"... αισθάνεται μιά γυναίκα σήμερα;

Λαρκ Ν. Λεόν
21ος Αιών