Η Θυσία

Ποια είναι η θυσία του πολεμιστή;
Ο πολεμιστής θυσιάζει
το νηπιακό ΕΓΩ και τον εγωκεντρισμό του Κριού στη χώρα των Κικόνων
τη λαιμαργία και τον μαλθακό ευδαιμονισμό  του Ταύρου,στην χώρα των Λωτοφάγων
την άσκοπη φλυαρία και τον διασκορπισμό των Διδύμων  στη χώρα του Αιόλου
την  βαλτώδη  παρελθοντολογία και ζηλοφθονία  του Καρκίνου  στη χώρα του Κύκλωπα
τη φθηνή επίδειξη  και  τον αυτοθαυμασμό του Λέοντος στο νησί του Ήλιου
την υπερσχολαστικότητα, υπερκριτική, διύλιση του κώνωπος  της Παρθένου στο νησί των Λαιστρυγόνων
την αμφιγνωμία και αμφιταλάντευση  του Ζυγού στα στενά της Σκύλλας και της Χάρυβδης
τη λαγνεία, φιληδονία και τις σεξουαλικές καταχρήσεις  του Σκορπιού στο νησί της Κίρκης
τον θεοκρατισμό και τον δογματισμό του Τοξότη στα βράχια των Σειρήνων
την  αρχομανία και αυταρχική εξουσία  του Αιγόκερω στο νησί της Καλυψούς
την αυταρέσκεια και τον ναρκισσισμό του Υδροχόου στο νησί των Φαιάκων
και τον νοσηρό συναισθηματισμό  και θυμικό των Ιχθύων στο νησί της Ιθάκης.
Ο πολεμιστής θυσιάζει όλα τα ελαττώματα του,  μέσα και έξω του,όπου τα συναντά, την έλλειψη και υπερβολή που   εκφράζει κάθε σταθμός ΝΗΣΙ σε μια οδυσσειακή διαδρομή, ανελέητος,  χωρίς να χρονοτριβεί.

Ο πολεμιστής δεν  χαραμίζει, δεν θυσιάζει ποτέ τον παιδικό  αυθορμητισμό του, την σωστή διατροφή, τον ορθό λόγο και λογική του, τις ρίζες του και την καταγωγή του γιατί τις γνωρίζει και δεν τις  γυρεύει σαν τον Οιδίποδα, την χαρά, την ψυχαγωγία του, την υπερηφάνεια του, την καθαρότητα του και την κριτική σκέψη του,  την αποφασιστικότητα του, την σεξουαλική του ενέργεια, την φιλοσοφική του διαλλακτικότητα,  την ανάληψη ευθύνης και ηγεσίας,  την φιλία και την συντροφικότητα, την διορατική του διαίσθηση. Δεν θυσιάζει το   παιδί του σαν τον Αγαμέμνονα από άμετρη φιλοδοξία για μια εκστρατεία, ζώα, ανθρώπους, δεν καταστρέφει  την φύση, δένδρα φυτά και ποτέ δεν  σκοτώνει το ΠΑΙΔΙ μέσα του,   ζωντανό  το κρατά σε μια ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΗ ΚΑΡΔΙΑ, βαδίζοντας πάντοτε  σε ένα μονοπάτι που έχει καρδιά.

Η ΘΥΣΙΑ του πολεμιστή αφορά μόνο την ενέργεια του και την δίδει σε ένα σκοπό κατάθεση στο ΠΝΕΥΜΑ του Ανθρώπου, αφιέρωση σε μια Ιδέα Υψηλή.

 Ο Οδυσσέας στη Χώρα της  Μνημοσύνης
Λέανδρος Λαμπρινός
 8 Φεβρουαρίου 2016