Δυτικά της Λύπης και της Προσμονής
Ο Νέστωρ και οι πολεμιστές της Δύσης
στην μαγική ώρα του δειλινού ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους ονειρευτές του χώρου, την σχισμή του, διαπερνούν και στην δεύτερη προσοχή περνούν.
Ο σιωπηλός μάρτυς, όλων των γεγονότων του πνεύματος,
ο γέρος που νεύει με νεύματα
καθόλου φλύαρα για την σιωπηλή γνώση,
όπως ο Κρισναμούρτι δεν ομιλεί και ατέλειωτα για την σιωπή.
Έίναι πιο απρόσιτος από το καλό παιδί του λαού, τον Μενέλαο
γιατί την Πύλη της Δύσης στην Πύλο φρουρεί με την σοφή λογική.
Και η γυναίκα του η Ευρυδίκη, Αναξίβια παραμένει σύζυγος ,βασίλισσα σωστή.
Ορθολογιστής, αριστοτελιστής, επιστήμων,ή δονχουανιστής σαμανιστής ρήτωρ γλυκομίλητος, συνδυάζει σοφά την φυσική και την εξήγηση της πλατωνικής την μεταφυσική με σπονδές στο Ποσειδώνα και σε αιγιαλό εκατόμβης μακρύ. Του Αγαμέμνονα και Αχιλλέα σεβάσμιος συμφιλιωτής.
Ο Τηλέμαχος, περνά δυο φορές από την θέση της αντίληψης ,
του συμπολεμιστή του πατέρα του, στον δρόμο για την Σπάρτη
κατόπιν συμβουλής της Αθηνάς που τον συνοδεύει ,ως Μέντωρ.
Η κόρη του η Πολύκαστη ,τον γιο του Οδυσσέα σε λουτρό τον βοηθά να καθαριστεί.
Λούζει τον Τηλέμαχο, τον αλείφει με λάδι και να ντύνει με όμορφα ρούχα, χλαμύδα και χιτώνα. Μαζί του ο Πεισίστρατος ο μικρότερος γιος του, ταξιδεύει σε άρμα για το παλάτι της Σπάρτης και στην επιστροφή για την Ιθάκη, ο Θεοκλύμενος ο μάντης του Απόλλωνα, τον ακολουθεί προφητεύοντας την μνηστηροσφαγή.
Οι Δυτικοί πολεμιστές εργάζονται πίσω τα φώτα, διακρίνοντας στο σκοτάδι μετά την Δύση του Ηλίου, πίσω από την δημοσιότητα και την σκηνή, σεμνά ,αθόρυβα σκληρά και μεθοδικά, αφανείς ήρωες , χωρίς πολλές επιδείξεις και αυτοπροβολές.
Αφουκράζονται την καρδιά του Τηλέμαχου που για τον πατέρα του ψάχνει και αγωνιεί.
Με την κύρια ιδιότητα προσήλωσης στον Σκοπό και την λειτουργία ενός εργαστηρίου, την οργανωτική.
Την διαύγεια την υπερβολική, σαν εχθρό της γνώσης κατατροπώνουν, την υπεροπτική.
Ο Νέστωρ ο Γερήνιος , ανδρείος πολεμιστής του πνεύματος και της ορθής σοφίας την Πύλη της Δύσης άγρυπνα φρουρεί και δια τον ορθό Λόγο όταν χρειάζεται , ομιλεί.
από την Ρωγμή του Χρόνου να εμφανιστείς
Δυτικά της Λύπης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μια ζωή απ’την αρχή απροσκύνητη!
Χωρίς κεριά , χωρίς πολυέλαιους, με μια στην θέση αδάμαντος βέρα χρυσή ανεμώνη
Στα κρυφά φεύγω με όλα τα κλοπιμαία στο νου μου …
Γράμματα θα υπάρχουν.
Θα διαβάζουν οι άνθρωποι πάλι και από την ουρά της η ιστορία θα πιάνεται.
Μόνο τα’αμπέλια θα καλπάζουν κι’αχαλίνωτος νάνε ο ουρανός όπως τον θέλουν τα παιδιά…
Ποιός πλην του θανάτου μας διεκδικεί?
Ποιός επ’αμοιβή πράττει το άδικο?
Μια συγχορδία η ζωή όπου ένας τρίτος ήχος παρεμβάλλεται …
Αχ! Δύσεις έχω δει πολλές κι αρχαίων διαβεί θεάτρων τα διαζώματα …
Μπορεί μ’ευθείες να χαράζεται ο Μεσημβρινός αλλ’η αλήθεια πάντοτε με τεθλασμένες…
Σ’ολες τις γλώσσες το αδύνατο διαρκεί!
Η ύλη ηλικία δεν έχει. Μόνο ν αλλάζει ξέρει .
Θες πάρτη από την αρχή θες απ’το τέλος.
Ήρεμα κυλάει η επιστροφή και συ την παρακολουθείς αδιάφορος.
Αχ! Θάλασσα πάνω που ξυπνάς, πως ξανακαινουργιώνται όλα!
Παράξενο είναι ! Πόσο ακατανόητα ζούμε αλλά από αυτό κρεμόμαστε …
Ταλαντεύονται τα γεγονότα και στο τέλος πέφτουν πριν κι από τους ανθρώπους
αλλά φανό θυελλης δεν έχει το σκοτάδι.
Στους χίλιους ύπνους ένας βγαίνει ξυπνητός αλλά , για πάντοτε….
Ποίηση Μόνο είναι κείνο που απομένει.
Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι’ευθεια.
Όπως μπορεί να την φαντάστηκαν οι πρωτόπλαστοι.
Δίκαιη στα στυφά του κήπου και στο ρολόι αλάθητη.
Για μια ζωή απροσκύνητη!
Οδυσσέας Ελύτης