Ο. Τα Φτερά του Ονείρου

Ο νείρεμα... συνειδητό:

Η πραγματικότητα έχει μεγάλη φαντασία, λέει ... ο Άνεμος!

Για τους αφυπνισμένους υπάρχει ένας και ο αυτός κόσμος,

ενώ οι κοιμισμένοι στρέφονται ο καθένας σε ένα δικό του υποκειμενικό κόσμο

λέει...ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Ο ανθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς λέει ...ο ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΙΑ.

Συνειδητό ονείρεμα ονομάζουμε εκείνη την κατάσταση στην οποία ο ονειρευόμενος γνωρίζει απόλυτα ότι ονειρεύεται και μπορεί να επηρεάσει , αν θέλει, το περιεχόμενο του ονείρου του.

Ξέρουμε λοιπόν συνεχώς ότι ονειρευόμαστε και αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο όλες τις τρομακτικές καταστάσεις, αναγνωρίζοντας με κατανόηση την απατηλότητα του ονείρου μας. Μπορούμε επίσης να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποκτήσει υπερφυσικές ικανότητες και να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς του φυσικού μας σώματος.
Ο πολεμιστής, επισκέπτεται με την βοήθεια του συνειδητού ονείρου άλλους κόσμους πνευματικούς, όπου αποκτά την ικανότητα της ενόρασης και της θεραπείας.

Χρησιμοποιεί το συνειδητό ονείρεμα, για να αφυπνιστεί και για να συνειδητοποιήσει την ψευδαισθητική φύση όλων των φαινομένων,τόσο του ύπνου όσο και της εγρήγορσης.

Αυτή η αφύπνηση δεν σημαίνει την απάρνηση του κόσμου και την απόσυρση μας σε μια μηδενιστική κατάσταση.

Ζούμε και δεν ταυτιζόμαστε, δεν φοβόμαστε, δεν ελπίζουμε νευρωτικά σε τίποτα.

Ζούμε γιατί η ζωή στην ύστατη σημασία της σημαίνει ευδαιμονία και συνεχή παρουσία της συνειδητότητας μας.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος μαθαίνει να απολαμβάνει μόνο τα πράγματα που θεωρεί πραγματικά, ταυτιζόμενος με αυτά.

Αυτά όμως εκτός από την απόλαυση κρύβουν και τον πόνο. Και εδώ βρίσκεται η δυστυχία και η μιζέρια της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ποτέ δεν μπορέσει να είναι ευτυχισμένος γιατί όση πραγματική είναι η ευτυχία του άλλο τόσο πραγματικός είναι και ο πόνος που κρύβεται πίσω από αυτή,

ο οποίος διευρύνεται όσο ο άνθρωπος προσπαθεί μάταια να τον αποφύγει η να τον εξοβελίσει.

Οι αισθήσεις λοιπόν εξαπατώνται και ο συνηθισμένος μας κόσμος που τόσο αυτάρεσκα αγκιστρωνόμαστε πάνω του δεν είναι παρά και αυτός μια ψευδαίσθηση.

Οι ανατολικές θρησκείες κάνουν πολλές φορές αναφορές στα όνειρα, και αντίθετα με τον Χριστιανισμό θεωρούσαν το συνειδητό ονείρεμα ως μια εμπειρία που προσδίδει κύρος και πνευματική αξία στον ονειρεύομενο. Απέδιδαν δε αυτή την ικανότητα σε κάποιον μάγο, προφήτη, θεραπευτή. Ιδιαίτερα στις ινδιάνικες φυλές η αναζήτηση του οράματος ήταν ακριβώς μια μέθοδος για την πρόκληση ισχυρών συνειδητών ονείρων που μυούσαν και εκπαίδευαν τον ονειρευόμενο.
Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν σε τρεις σχετικές θεότητες,τον Ύπνο, το Μορφέα και τον Όνειρο. Ο Ύπνος ήταν ένας ήσυχος και πράος θεός,που περιπλανάτο στην γή αγγίζοντας με την ραβδο του τους ανθρώπους φέρνοντάς τους ένα γλυκό ύπνο. Ο Μορφέας, ήταν γυιος του Υπνου και της Νύχτας. Εθεωρειτο σαν ένας γέροντας με γλυκιά όψη και αθόρυβα φτερά ,που πλησίαζε τους ανθρώπους με άνθη παπαρούνας και του άγγιζε απαλά και τους αποκοίμιζε. Στη συνέχεια παρουσιάζονταν στον όνειρο τους με την μορφή γνωστών τους. Ήταν η προσωποποίηση του ονείρου.
Ο Όνειρος ήταν ο αγγελιοφόρος του Δία που τον έστελνε την ώρα του ύπνου στους ανθρώπους για να τους συμβουλέψει η να τους αποκαλύψει τα μελλούμενα.

Σύμφωνα με τον Ομηρο υπάρχουν δυο είδη ονείρων, τα ψεύτικα, που προέρχονται από τις ΄΄πύλες του Ελεφαντοστού΄΄ και τα πραγματικά, που προέρχονται από τις ΄΄ πύλες του Κέρατος΄΄.

Η Πηνελόπη, που είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον Μορφέα, γνωρίζει την διαφορά

τους και θεωρεί ότι είναι μηνύματα των θεών.

ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΑΣ ΦΥΣΗΣ.

Δεν υπάρχει τελικό σταυροδρόμι ή τελικό βήμα πουθενά.

Η προσωπική δύναμη αποφασίζει για το ποιός μπορεί η για το ποιός δεν μπορεί να επωφεληθεί από την αποκάλυψη των μυστικιστικών διδασκαλιών.

Πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν, και από αυτούς πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να δράσουν σύμφωνα με αυτά που ακούν.

Και από αυτούς ακόμα λιγότεροι έχουν την προσωπική δύναμη που χρειάζεται για να επωφεληθούν από την δράση τους.

Έτσι τα ασταθή , μη συγκροτημένα άτομα που δεν έχουν την απαραίτητη νηφαλιότητα ,θέληση, επιμονή και υπομονή γρήγορα θα εγκαταλείψουν τον αγώνα.

Η μη δομημένη προσωπικότητα τους είναι ουσιαστικά και η προστασία τους, αλλά και

η μεγάλη "ύπνωση" τους.

Ο κόσμος μας λέει ο Δον Χουάν, αναγκάζεται να συμμορφωθεί με την περιγραφή που έχουμε γι΄αυτόν, δεν είναι πραγματικός, αντανακλά απλώς την κοσμοθεώρησή μας.

Αν είναι πράγματι έτσι, τότε δεν παρατηρούμε απλώς τον κόσμο συμμετέχουμε και στην δημιουργία του. Ο κόσμος είναι αυτός που είναι γιατί λέμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν θέλουμε να πάψει να είναι έτσι, αρκεί να σταματήσουμε τον ακατάπαυστο εσωτερικό μας διάλογο με τον οποίο τον αναδημιουργούμε κάθε στιγμή.

Υπάρχει μέσα μας μια οχλαγωγία, διάφορες σκέψεις, πεποιθήσεις, μνήμες , απόψεις περιγραφές που μας ωθούν βλέπουμε τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Η μία σκέψη διαδέχεται την άλλη χωρίς διακοπή, με αποτέλεσμα να ταυτιζόμαστε με αυτές και να προσκολλόμαστε χωρίς καμμία ελπίδα να βρούμε διέξοδο.
Μόνο με τον διαλογισμό μπορεί ο νούς μας να ηρεμήσει για λίγο. Με τον διαλογισμό ,παρακολουθούμε τις σκέψεις που εμφανίζονται στον μυαλό μας, χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτές χωρίς να τις απωθούμε ούτε να τις ακολουθούμε.Τις αφήνουμε να περάσουνε μπροστά από τον εσωτερικό μας καθρέπτη χωρίς καμμία προσκόλληση. Αφού λοιπόν δεν τις τροφοδοτούμε με το ενδιαφέρον μας και με τη ταύτιση μας αυτές σιγά αραιώνουν και ξαφνικά προβάλλει το κενό,η διακοπή. Βιώνοντας για πρώτη φορά την κενότητα και την απουσία σκέψεων από το μυαλό μας, ανακαλύπτουμε τι σημαίνει διαυγής και καθαρή συνείδηση. Συγχρόνως βιώνουμε και μια πρωτόγνωρη αίσθηση νηφαλιότητας,μακαριότητας και ευδαιμονίας. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση.

Αυτή είναι η σιωπηρή γνώση που αναφέρουν οι δάσκαλοι ότι διέθετε κάποτε η ανθρωπότητα πριν την πτώση της. Να γνωρίζεις να αντιλαμβάνεσαι χωρίς λόγια και σκέψεις.
Ο σκοπός του διαλογιζόμενου είναι να μεταφέρει αυτή την γνώση και της εμπειρίας της καθαρής φύσης του πνεύματος στη καθημερινή του ζωή.

Αυτό σημαίνει να ξαναμάθει να περπατά να τρώει να ντύνεται να κοιμάται με την συνεχή παρουσία της αρχέγονης φύσης του.
Αν μπορέσουμε μετά από άσκηση να μετακινήσουμε το σημείο σε μία άλλη καινούργια θέση,τότε ο κόσμος μας όπως τον ξέραμε θα καταρρεύσει και μια καινούργια πραγματικότητα θα φανεί με άλλους νόμους και ιδιότητες.

Κρατώντας όμως το σημείο της προσοχής μας καθηλωμένο στο ίδιο σημείο, προστατεύομαστε από ένα άγνωστο κόσμο που μας κάνει να νοιώθουμε ανασφαλείς και απροστάτευτοι.

Και έτσι πληρώνουμε τον φόβο του αγνώστου και της ελευθερίας με την ασφάλεια των πληκτικών και μονότονων τοίχων της φυλακής μας.Πρέπει να γίνουμε, πιο χαλαροί, πιο ροικοί λιγότεροι ανασφαλείς και προγραμματισμένοι,

πιο ανοιχτοί και απρόβλεπτοι,για να επιτρέψουμε στο σημείο συναρμογής μας να μετακινηθεί και σε άλλες θέσεις που θα μας αποδείξουν την υποκειμενικότητα των αντιλήψεων μας.

Με άλλα λόγια να εγκαταλείψουμε τον παλιό μας εαυτό και τις αλυσίδες των συνηθειών του, που μας κρατούν συντονισμένους σε ένα μοναδικό κανάλι του μυαλού μας.

Θα πρέπει να σφυροκοπήσουμε ανελέητα το "εγώ" μας και τις παλιές του απόψεις.
Συνοψίζοντας,γεννιόμαστε με τα σημεία συναρμογής μας ευκίνητα και ροϊκά. Στην αρχή είμαστε απλά μια παρατηρούσα συνείδηση. Σιγά σιγά όμως αποκτάμε μνήμες και προγραμματιζόμαστε χωρίς να το θέλουμε σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα.Υπάρχει μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή μας που το σημείο συναρμογής σταθεροποιείται στην ίδια θέση με τους γονείς μας και την μείζονα ανθρωπότητα. Από τη στιγμή εκείνη είμαστε ένα πλήρως προσαρμοσμένο άτομο που αντιλαμβάνεται ότι έχει προγραμματιστεί να αντιλαμβάνεται.

Το μορφογενετικό πεδίο της ενταγμένης και διαμορφωμένης ανθρωπότητας βοήθησε στην παραγωγή ενός καινούργιου τέλειου αντίγραφου και ενισχύθηκες επιπλέον από αυτή την διαδικασία.Το όμοιο γεννάει όμοιο.Το κωδικοποιημένο μυαλό μας προβάλλει πια σταθερά τις προκατασκευασμένες εικόνες του,που ενισχύονται και από τις ταυτόσημες προβολές των άλλων. Ετσι κάνουμε το όνειρο μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα.

Ποιος είναι όμως τελικά ο κόσμος της πραγματικότητας στον οποίο προσδοκούμε να ξυπνήσουμε;
Ο Δον Χουάν λέει ότι ο κόσμος της καθημερινής ζωής αποτελείται από δύο σημεία αναφοράς. Εχουμε το μέσα και το έξω ,το πάνω και το κάτω,κλπ. Ετσι μπορούμε να πούμε ότι η αντίληψη μας είναι δισδιάστατη.Τίποτε από όσα αντιλαμβανόμαστε δεν έχει βάθος.
Οταν το σημείο συναρμογής βρεθεί στο τρίτο σημείο που είναι το σημείο της σιωπηλής γνώσης ,τότε μπορούμε να βρεθούμε σε δύο τόπους συγχρόνως.Το τρίτο αυτο σημείο αναφοράς θεωρείται ως η ελευθερία της αντίληψης μας, ο σκοπός, το πνεύμα, η πράξη του να ξεπερνάμε τα όρια και να αγγίζουμε το ασύλληπτο.’’
Η ανθρωπότητα βρίσκεται τώρα στο πρώτο σημείο, τη λογική.

και των περισσοτέρων ανθρώπων βρίσκεται στο περίπου. Η ανθρωπότητα έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της στην θέση της σιωπηλής γνώσης και έτσι εξηγείται και η λαχτάρα της γι΄αυτή.

Μόνο ένας άνθρωπος που είναι πρότυπο λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο σιωπηλής γνώσης.

Μόνο αυτοί που βρίσκονται ακριβώς στη μία θέση μπορούν να αντιληφθούν ακριβώς και την άλλη.
Η μονόδρομη γέφυρα από την σιωπηλή γνώση στην λογική λέγεται ‘’ έννοια’’.

Η άλλη μονόδρομη γέφυρα από την λογική στην σιωπηλή γνώση λέγεται ’’καθαρή κατανόηση’’.Ο άνθρωπος που διαθέτει και τις δύο αυτές γέφυρες είναι σε άμεση επαφή με το πνεύμα.

Ο Δον Χουάν μιλάει στον Καστανέτα για το εγώ,τους αυτοκατοπτρισμούς μας και το ξεμασκάρεμά τους.
Ο παλιός άνθρωπος ήξερε με τον πιο άμεσο τρόπο τι να κάνει και πως να το κάνει.

Αλλά επειδή ακριβώς τα πήγαινε πολύ καλά άρχισε να αναπτύσσει μια αίσθηση ατομικότητας,που του έδινε την αίσθηση ότι μπορούσε να προβλέπει και να προγραμματίζει τις πράξεις του. Ετσι εμφανίστηκε η ιδέα του ανεξάρτητου ατόμου.Καθώς μεγάλωνε το αίσθημα της ατομικότητας, ο άνθρωπος έχασε την επαφή του με την σιωπηλή γνώση.Ο σύγχρονος άνθρωπος , κληρονόμος αυτής της παράδοσης,είναι τόσο απελπιστικά απομακρυσμένος από την πηγή των πάντων,ωστε το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκφράσει την απελπισία του με βίαιες και κυνικές πράξεις αυτοκαταστροφής.Οι πολεμιστές είχαν ανακαλύψει ότι κάθε κίνηση του σημείου προσαρμογής, σήμαινε την απομάκρυνση από την υπερβολική απασχόληση με την ατομικότητα που ήταν το στίγμα του σύγχρονου ανθρώπου. Πίστευαν ότι αυτή η θέση ,σε συτό το σημείο,κάνει τον σύγχρονο άνθρωπο εναν καταστροφικό εγωιστή, μια ύπαρξη που έχει ενδιαφέρον μόνο για την εικόνα της. Εχοντας χάσει κάθε ελπίδα επιστροφής στην πηγή των πάντων,ο άνθρωπος αναζητά ανακούφιση στην ατομικότητα του και σε αυτή του την προσπάθεια κατάφερε να σταθεροποιήσει το σημείο συναρμογής του στη θέση διαιώνισης της εικόνας του.Ετσι μπορούμε να πούμε ότι κάθε απομάκρυνση αποό αυτή τη θέση,συνεπάγεται και μια αντίστοιχη απομάκρυνση απο τον αυτοκατοπτρισμό μας και την σημασία του εγώ μας.
Οι πολεμιστές έχουν ξεσκεπάσει την σημασία του εγώ και βρήκαν ότι είναι η αυτολύπηση μασκαρεμένη σε κάτι άλλο. Η αυτολύπηση λοιπόν είναι ο πραγματικός εχθρός του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος δεν λυπόταν τον εαυτό του δεν θα τον θεωρούσε τόσο σπουδαίο.

Η φαινομενικά ανεξάρτητη φύση του εγώ είναι που δίνει την ψεύτικη αίσθηση της αξίας και σπουδαιότητάς του.
Ολοι μας κουβαλάμε μαζί μας ένα μεταφορικό κοφτερό μαχαίρι.

Είναι οι υποθέσεις της αυτοανάκλασης μας. Με το μαχαίρι αυτό κοβόμαστε μόνοι μας και αιμοραγούμε. Δουλειά της αυταρέσκειά μας είναι να μας δίνει την αίσθηση ότι αιμοραγούμε όλοι μαζί,και έτσι νομίζουμε ότι μοιραζόμαστε δήθεν κάτι θαυμάσιο με τους άλλους, την ανθρώπινη φύση μας.Αν όμως δούμε καθαρά θα καταλάβουμε ότι δεν μοιραζόμαστε τίποτε με κανέναν,και ότι αιμοραγούμε μόνοι μας. Ολα αυτά δε είναι παιχνίδια της αυτανακλάσης μας.
Η θέση της αυτοανάκλασης αναγκάζει το σημείο συναρμογής μας να συναρμολογήσει ένα κόσμο ψεύτικης ευσπλαχνίας, αλλά πραγματικής σκληρότητας και εγωκεντρισμού.

ΣΕ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΙΥ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ.
ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΝΑΚΛΑΣΗΣ ΜΑΣ .

Το πρόβλημα του ανθρώπου ξεκινάει συνήθως γιατί συγχέει την πραγματικότητα με τις ιδέες και τα μοντέλα που δημιουργεί, και πιστεύει ότι επειδή διαθέτει μια λέξη για ένα φαινόμενο μπορεί να καταλάβει και την φύση του. Δυστυχώς δεν είναι έτσι.

Με τις λέξεις απλώς εξορκίζουμε την άγνοια μας και χρησιμοποιώντας την μαγική τους δύναμη κτίζουμε τα απατηλά τείχη της οικειότητας και ασφάλειας γύρω από ένα βασικά άγνωστο και ανασφαλή κόσμο.Η σύγχρονη επιστήμη είναι αμείλικτη μπροστά στην καθησυχαστική αυτή ψευδαίσθηση μας.Το σύμπαν δεν είναι έτσι όπως νομίζουμε.Η κλασσική Νευτώνεια, μηχανιστική άποψη δεν ισχύει και αντικαταστάθηκε από την κβαντική θεωρία, την κυματομηχανική και την θεωρία της σχετικότητας.Ο ντετερμινισμός και τα βέβαια γεγονότα πέθαναν. Βασιλεύει παντού η αβεβαιότητα και η απροσδοριστία.

Ενα από τα βασικά συμπεράσματα της κβαντικής θεωρίας είναι η επίδραση του παρατηρητή στην διαδικασία της παρατήρησης. Ο παρατηρητής δεν είναι έξω από το πείραμα, αλλά συμμέτοχος σε αυτό,και επηρεάζει το αποτέλεσμα.

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ,ΕΝΩ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΝ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ. Με άλλα λόγια είναι σαν να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι τον κόσμο μας. Αποφασίζουμε από κοινού πως θα είναι ο κόσμος μας και τον αποδεχόμαστε έτσι όπως τον θέλουμε. Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στο σύνολο, δεχόμαστε ακόμη και το μεγαλύτερο ψέμα σαν απόλυτη αλήθεια.

Από την γέννηση μας μας διδάσκουν να υποτασσόμαστε στις απόψεις του συνόλου. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να αγνοούμε ορισμένες όψεις της πραγματικότητας,γιατί οι άλλοι ενήλικοι τις θεωρουν γελοίες η ανύπαρκτες. Αποδεχόμαστε την εικόνα του κόσμου έτσι όπως μας τον παρουσιάζουν.
Και όμως, δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και δεν παρατηρούμε μόνο τον φυσικό κόσμο, συμμετέχουμε σε αυτόν. Οι αισθήσεις μας δεν είναι χωρισμένες από αυτό που υπάρχει εκεί εξω. Συμμετέχουμε αδιάκοπα σε μια περίπλοκη και ψυχολογική διαδικασία, που ουσιαστικά παράγει όλα τα πράγματα του κόσμου.
ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΣΑΝ ΠΤΩΜΑ
ΜΠΕΣ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗ ΑΔΙΑΣΑΛΕΥΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΣΕ ΦΩΤΙΣΗ.
ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΖΩΟ.
ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΜΙΓΝΥΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Μια βουδιστική προσευχή

.

'Εχει, η πραγματικότητα μεγάλη φαντασία...άραγε;

Οι ονειρευτές της Λάϊον

21 ος Αιών