Θ. Η Θέμις κάνει την αυτοκριτική της

Θ έμις :
Κριτική στις Αμαζόνες…...Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις ενός ρομαντικού και αξιοπρεπούς Δικαστού...

Ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, προοπτική.

Πέρασε ο καιρός της σιωπής!

Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός και κάποιοι πρέπει να μιλήσουν γι’αυτό

και έχουν να ειπωθούν πολλά. ..

Μα πρέπει να γίνουν και πολλά και ξαναγίνουν με το καλύτερο τρόπο.
Η δικαιοσύνη οφείλει μέσα από την κριτική και της αυτοκριτική της

να πάρει την πρώτη θέση που αρμόζει στην γυναίκα του Δία

και να λειτουργεί ελεύθερη ανεξάρτητη, σοφή, απλή ακριβοδίκαια

και πάνω απ’όλους και απ’όλα.

... "η σιωπή, η ανοχή και η αδράνεια απέναντι στα προβλήματα της δικαιοσύνης δεν ενισχύουν το κύρος της, αλλά το βλάπτουν και το απαξιώνουν".

Η δικαιοσύνη χρειάζεται να κρατήσει ένα καθρέφτη στο πρόσωπό της και να δει πολλά.
Να καταλάβει την ταλαιπωρία ενός απλού, αθώου Έλληνα πολίτη ,

που δεν θα καταφύγει πια σ’αυτήν να βρει το δίκιο του.
Δεν θα καταφύγει γιατί γνωρίζει ότι θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του στους σκοτεινούς διαδρόμους άχαρων κτιρίων στριμωγμένος.
Ότι θα δουλεύει για να πληρώνει τους δικηγόρους .
Ότι θα συμπληρώνει άπειρα χαρτιά και αναρίθμητες αιτήσεις…
γνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αμφίβολο

και ότι στο τέλος... θα μείνει το αίσθημα της απελπισίας και της απογοήτευσης.

Η δικαιοσύνη πρέπει να δει και να σταματήσει πιά την γάγγραινα των μεγαλοδικηγόρων, που διαβρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Την πολυπλοκότητα των νόμων και τον φοβερό λαβύρινθο των παραγράφων.

Ποιος μπορεί να βγει ζωντανός από αυτό τον Μινώταυρο, που περιτριγυρίζει

στους διαδρόμους των κτιρίων της δικαιοσύνης ;
Ποιος μπορεί να τρέξει κοντά της για να βρει το φοβερό αυτό συναίσθημα, που λέγεται απόδοση δικαιοσύνης;Πως μπορεί η ίδια να υφίσταται χωρίς την δική μας εμπιστοσύνη;
Πόσο μπορεί να μας εξοντώνει πια σ’αυτό το "περιθώριο "

και αποσταθεροποιείται και η ίδια;


Που είναι τα ρούχα του αυτοκράτορα;


Ενεργός και ελεύθερος πολίτης της Λάϊον
21ος Αιών

Α. Αποφάσεις

Α ποφάσεις!

Σ’ένα κόσμο, όπου ο θάνατος είναι κυνηγός, φίλε μου,
δεν υπάρχει χρόνος για τύψεις ή αμφιβολίες.

Υπάρχει χρόνος μόνο για αποφάσεις.
Τίποτε δεν μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο σοβαρό από οτιδήποτε άλλο.
Σένα κόσμο όπου ο θάνατος είναι κυνηγός, δεν υπάρχουν μικρές ή μεγάλες,
σημαντικές ή ασήμαντες αποφάσεις που παίρνει ο πολεμιστής,
μπροστά στον αναπόφευκτο θάνατό του.

Κάθε φορά, που ένας πολεμιστής αποφασίζει να κάνει κάτι, πρέπει να το ολοκληρώσει
Πρέπει όμως και να αναλάβει την ευθύνη αυτού που κάνει.
Άσχετα με το τι κάνει, πρέπει να ξέρει πρώτα γιατί το κάνει και
μετά να συνεχίσει το έργο του χωρίς τύψεις ή αμφιβολίες για αυτό...

Ο πολεμιστής εστιάζει την προσοχή του, στο κρίκο
που συνδέει τον ίδιο με τον... θάνατό του.
Χωρίς τύψεις λύπη ή ανησυχία, πρέπει να εστιάζει την προσοχή του στο γεγονός,
ότι δεν έχει αρκετό χρόνο και έτσι αφήνει τις πράξει του να ακολουθούν ανάλογη ροή.
Πρέπει να επιτρέπει στις πράξεις του ,
σε κάθε μια από αυτές να είναι η τελευταία πάνω στην γη. Μόνο μ'αυτές τις προϋποθέσεις οι πράξεις του θα φέρουν μέσα τους την ενάρετη δύναμή τους.

Αλλιώς όσο ζει θα είναι οι πράξεις ενός ανόητου.

Ο θάνατός μας περιμένει, και αυτή η πράξη που τελούμε τώρα,
μπορεί να είναι η τελευταία μας πάνω στην γη, μάχη.

Ονομάζεται μάχη, γιατί είναι ένας αγώνας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν μιά διαδοχή πράξεων χωρίς αγώνα και σκέψη.
Αντίθετα ο πολεμιστής υπολογίζει το κάθε τι που κάνει.
Και εφ’όσον διαθέτει βαθιά γνώση του θανάτου του,
βαδίζει με σύνεση, λες και είναι η κάθε πράξη του η τελευταία πάνω στην γη μάχη.

Αντιμετωπίζει την τελευταία μάχη με τον σεβασμό που της αξίζει.
Είναι φυσικό λοιπόν να δώσει τον καλύτερο εαυτό του,
κάνοντας την τελευταία πράξη του, πάνω στην γη.

Ο θάνατός μας είναι ο μόνιμος σύντροφός μας.
βρίσκεται πάντοτε αριστερά μας και πίσω, σε απόσταση ενός τεντωμένου χεριού.

Είναι ο μόνος σοφός σύμβουλος του πολεμιστή.

Όποτε αισθάνεται ότι όλα πάνε στραβά και πρόκειται να εκμηδενιστεί,
μπορεί να στραφεί στον θάνατό του και να τον ρωτήσει,
αν τα πράγματα έχουν έτσι στα αλήθεια.
Ο θάνατός του θα του πει ότι κάνει λάθος και ότι τίποτα δεν έχει σημασία,
εκτός από το άγγισμα του.
Ο θάνατός του θα του πει:

Δεν σ ΄έχω αγγίξει ...ακόμη...!!!?

Ιππότης Ελ.Ζην
21ος Αιών

B. Σκάκι με τον θάνατο

B ergman:
Η έβδομη σφραγίδα!Μια παρτίδα σκάκι…

Τη Σουηδία το 14 αιώνα τη θερίζει πανούκλα.

O ιππότης Antonius Block ( Max von Sydow) και ο ιπποκόμος του Jens

επιστρέφουν από τις σταυροφορίες στην πατρίδα τους,

μετά από δέκα χρόνια απουσίας.
Ο Ιππότης της πίστης, Μαξ Φον Σύντοφ,

επιστρέφει από τον πόλεμο με το σαράκι της αμφιβολίας για την ύπαρξη του Θεού. Περιπλέκεται ακόμα περισσότερο έχοντας να αντιμετωπίσει στο σκάκι ...τον Θάνατο.

Έναν Θάνατο με παρουσία ολοζώντανη .

Η εικόνα του Ιππότη που παίζει σκάκι με το Θάνατο το χάραμα,

σκιαγραφεί και πλέκει το υφαντό της ανθρώπινης ύπαρξης και της αγωνίας,

με ανεξίτηλα χρώματα, παντοτινά.
Είμαστε όντα , που οδεύουν στο θάνατό τους…

- Τι ζητάς;Ρωτάει, ο θάνατος.
-Γνώση!Απαντά ,ο ιππότης.
-Ζητάς εγγυήσεις!
Καταλήγει, ο μόνιμος σύντροφός μας.
...Και συνεχίζει…

-Τώρα ξέρω ποια θα είναι η επόμενη κίνησή σου.

Ερωτήματα,

ύπαρξη, ζωή, θρησκεία, θεός, ευτυχία, αγάπη, μυστήριο, Θάνατος.

Ερωτήματα ρεαλιστικά, ταυτόχρονα σουρεαλιστικά και παιχνιδιάρικα μαζί.

Ο ιππότης είναι ένας άνθρωπος σκεπτόμενος, έντονα προβληματισμένος,

με υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα.

Σε κάνει να συμμετέχεις σε όλη αυτή τη διαδικασία αναζήτησης.

Διψάει για γνώση και στο μεταδίδει.

Αντίθετα ο ιπποκόμος είναι πιο ρεαλιστής έχει υιοθετήσει

την άποψη, του υλιστή, του μηδενιστή.

Ο ιππότης εκφράζει τον στοχασμό, τον στωικισμό,

ο ιπποκόμος την αμφιβολία, την άρνηση, τον κυνισμό,τον 'επικουρισμό'.

Το ζευγάρι των γελωτοποιών την ευτυχία την αγάπη, το βλέμμα ενός παιδιού,

που κοιτάζει πρώτη φορά τον κόσμο, την ελπίδα.
Όλοι... μέσα στην σκακιέρα του παιγνιδιού!

Αυτό που διακρίνει την τέχνη από την α-τεχνία

είναι ο βαθμός στον οποίο μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε

σαν καινούρια μια οικεία παράσταση ή κατάσταση,

ο βαθμός στον οποίο οι εικόνες της μένουν μέσα μας να μας συντροφεύουν και

δεν καταναλώνονται απλώς επί τόπου,

για να ξεχαστούν αμέσως μετά. ..

Είναι η ανθρώπινη ζωή... μιά μάταιη παρτίδα σκάκι;

Ιππότης Ναξ φον Λύντοφ
21ος Αιών