Τ. Ηλιάδης
Ξεπροβάλει η ροδοδάκτυλη αυγή ...« ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς»Το μυστικό της λύσης του κάθε προβλήματος για ένα άνθρωπο της γνώσης, είναι να το βλέπει σαν Ζευς από ψηλά ,πανοραμικά, με του αετού την ματιά.
Να το εξετάζει σε βάθος και σε πλάτος ατενίζοντας ταυτόχρονα το δένδρο και το δάσος. Να μην παίρνει τα πράγματα πολύ προσωπικά, εγκλωβισμένος, εγκιβωτισμένος σε εμμονές ανύπαρκτης σπουδαιότητας και χάνει πολύ ενέργεια προσπαθώντας να την υπερασπίσει και από την οποία ένας θνητός δεν μπορεί να κρατηθεί αποτελεσματικά.
Ο Μάρτιος είναι ο μήνας του Κριού και ο Άρης ο κυβερνήτης του μαζί με την ημέρα της Τρίτης.
Ο Αχιλλέας είναι το αρχέτυπο του και ο Αλέξανδρος του Φιλίππου,το ακριβές αντίγραφο του.
Εμπρός Μαρς ! Είναι το παράγγελμα του.
Το γ της εκλειπτικής αρχίζει στις ο μοίρες του Κριού.
Είναι η εαρινή ισημερία, η αρχή της Άνοιξης και η αναγέννηση της φύσης.
Η επιστροφή της Περσεφόνης Κόρης.
Τα προηγούμενα 2000 χρόνια, πίσω από το ζώδιο του Κριού που είναι μια περιοχή 30 μοιρών στην ζώνη των εκλείψεων της , της ευθυγράμμισης τουτέστιν του Ήλιου, της Σελήνης και της Γης βρισκόταν ο αστερισμός των Ιχθύων με κυρίαρχο τον Ποσειδώνα. Όλος ο κόσμος παραδερνόταν μέσα σε μια ομίχλη που δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει τον ρόλο και την πορεία του καθαρά.
Παρά πολλοί άνθρωποι πνίγηκαν και ξέμειναν σε ξερονήσια και άγνωστα του νου νησιά.
Τα επόμενα 2000 χρόνια, πίσω από το ζώδιο του Κριού θα βρίσκεται ο αστερισμός του Υδροχόου και πίσω από το ζώδιο του Ζυγού ο αστερισμός του Λέοντος στην πολικότητα της ευθείας τους.
Ο Άρης θα βαδίζει μαζί στον Ουρανό με την γνώση της Αρτέμιδος και η Αφροδίτη θα τραγουδά με τον Απόλλωνα αγκαλιά την αυτοσυνείδηση του φωτός.
Η Άρτεμις, ο πλανήτης Ουρανός εισήλθε από τις 13 Μαρτίου 2011 στον Κριό και θα μείνει 7 χρόνια.
Στις 19 Μαρτίου είναι το περίγειο της Σελήνης , πανσέληνος στον σεληνιακό της μήνα.
Οι ενέργειες του σύμπαντος συνωμοτούν για το πεπρωμένο του αληθινού, νοήμονος, ενήλικος ανθρώπου που δεν έχει καμία δικαιολογία πλέον να μην γνωρίζει και να συμπεριφέρεται ανόητα, παράλογα , άπληστα και καταχρηστικά διαπράττων την ύβριν αντινοϊκά.
Όταν ο Αχιλλέας συνομιλών με μια υδάτινη θεότητα, την Θέτιδα αποσύρεται θυμωμένος στην σκηνή του, ο Απόλλων στο Α της Ιλιάδος , κατεβαίνει όμοιος με την νύχτα και ρίχνει τα βέλη με το τόξο του σημαδεύοντας την ασυνειδησία, την διαφωνία και την υπερβολή.
Όταν η Πηνελόπη εμπνεόμενη με μια πύρινη θεότητα, την Αθηνά, όμοια με την Άρτεμη και την Αφροδίτη, αποσύρεται στην κάμαρα της, ο Οδυσσέας οργισμένος πιάνει το τόξο του Απόλλωνα και σαν Λύρα στα χέρια του άδει στοχεύοντας μία κατάχρηση φιλοξενίας σε ενός παλατιού την αυλή, με μια αυδή στην ραψωδία Φι.
Οι ρόλοι εναλλάσσονται στην Διονυσιακή σκηνή και οι μεταμορφώσεις του Διονυσιακού Πνεύματος ακολουθούν αξιόπιστα την Ομηρική Γραφή.
Χορεύοντας στο Γαλαξιακό Σύμπαν με της Ήρας την Ηρωική Ψυχή.
Κοντά στο μειλίχιο Δία που μόλις έχει επιστρέψει από μια 12ήμερη στους Αιθίοπες επίσκεψη απουσία,πλαγιάζει μαζί του αγκαλιά για να κοιμηθεί και μειδιόντες παρόντες είναι όλοι οι Ολύμπιοι Θεοί!
Η Ιλιάς είναι η τέχνη του ένοπλου πολέμου , του Άρη.
Η Οδύσσεια είναι η μαεστρία της ένοπλης ειρήνης , της Αθηνάς.
Και τα δύο φτερωτά τοξοβόλα έπη ανήκουν στον Απόλλωνα , είναι ο δρόμος μιας καθαρής καρδιάς.
Ο τρομερός θυμός του Αχιλλέα γίνεται εκτυφλωτικό πυροτέχνημα αλουργίδος εκστρατεύοντας προς την Ανατολή.
Η βαθιά οργή του Οδυσσέα μετασχηματίζεται σε ελεγχόμενη πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση ουράνιας μεταστοιχείωσης της Δύσης .
Μια ηλιακή απολλώνια επιστροφή.
Ο Άρης ,θεός του πυρός σε ζώδιο της φωτιάς , παιδί της Γης , του Αιγόκερω Διός και του Νερού του αρθρωτού καβουριού της Ήρας , παράνομος εραστής της Αφροδίτης ,
στην ζυγαριά του αέρος αναζητά με πάθος “το οξυγόνο” του σε μια ερωτική συμπολική συμπνοή.
Η Αθηνά, πύρινη θεότητα με τον αέρινο Ερμή , λόγιο ερμηνευτή
άριστα , νηφάλια συνομιλεί καθ όλη την διάρκεια του ταξιδιού ενός διανοητή.
Ο ‘Ηλιος εισέρχεται την εαρινή ισημερία στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του Άρη Κριού ,
ξεκινώντας από την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Όταν αρχίσουν και κλείνουν οι Πύλες της Παγγαίας Ηπείρου,στην Ανατολή, την Δύση, Βορρά και Νότο από τον Εύμαιο πολεμιστή,
στο μέσον της Γης και ενός αιθρίου ένα τόξο απολλώνειο θα στηθεί.
Γελιέται κανείς, αν νομίζει πως θάχει κάπου να πάει κάτω από ένα λαμπερό Ήλιο για να κρυφτεί.
Η αυγή της Οδύσσειας του 2013 από το πρώτο πρωινό της ανθρωπότητος σε έκδοση ομηρική.
ΕΛΖΙΝ
