Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Α. Αθάνατη Ελλανίς


Οι πολεμιστές, Γ. Νίκου


Ποια είναι η Ελλάς;
Ελλάς, η καλλιγύναικος ψυχή του κόσμου!

Ελλανία Ελλάς! Η χώρα του Ήλιου!
Η μητέρα της γνώσης, του φωτός, του πολιτισμού, το λίκνον της ανθρωπότητος.
Β Ιλιάδος 681
Νῦ αὖ τοὺς ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἔναιον,
οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’ Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖνα νέμοντο,
οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα,
Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες καὶ Ἀχαιοί,
τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸς Ἀχιλλεύς.
Οι Έλληνες
«νηχόμενος λαίτμα διέτμαγον» ...κολυμπώντας σε βαθιά νερά «λαιόν»
έφθασε ναυαγός στο νησί των Φαιάκων.
η Οδύσσειας 276

Ποιοι είναι οι Έλληνες;
Ζητιάνοι ρακένδυτοι στο Παλάτι τους, άθλιοι επαίτες, φολκλόρ για τους τουρίστες, εξαθλιωμένοι δούλοι, υπηρέτες των ισχυρών, χαμέρποντες δειλοί, αλαλάζοντες φανατικοί εθνικιστές, αυτοκαταστροφικά κατακερματισμένοι, στείροι προγονολάγνεις με μια τέτοια κληρονομιά, ανόητοι παγανιστές με μια τέτοια γνώση στα χέρια τους, νεόπλουτοι κοιλαδάρες καναπεδοδείχτες,κενοί ειδωλολάτρεις με τόσα θαύματα κα θαυμαστά που δημιούργησαν, αμόρφωτοι, θρησκόληπτοι θεοκράτες,ανέλπιδες γραφικοί μίμοι, απόγονοι της ανύπαρκτης ινδοευρωπαϊκής φυλής;Ποιος είναι ο Έλληνας;Αιώνια νέος ,έφηβος ,όπως ο Φοίβος Απόλλων στην χώρα του Φωτός και του Ήλιου, την γενέτειρα του;
Ο επαναστάτης χωρίς αιτία, εγωιστής έφηβος, η τρικυμισμένη “Μαρίνα” των βράχων;
Ο οργισμένος ημίθεος Αχιλλέας αδικοχαμένος με το τρωτό του σημείο;
Ο εσωστρεφής Τηλέμαχος ,το αγανακτισμένο πριγκιπόπουλο της Ιθάκης;
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας που γυρίζει τον κόσμο και τον εξερευνεί;
Η Σπαρτιάτισσα, η Ηπειρώτισσα, η Κυκλαδίτισσα, η Αθηναία,
η Μακεδονίτισσα, η Κρητικιά και η Επτανήσια γυναίκα, η Πηνελόπη
και τα μυστικά της;
Ο Έλληνας είναι:
Ο Οδυσσέας, το Ελληνικό μυαλό, η Ελληνική λογική, ο πολυμήχανος νους και η πολύπλευρη αντίληψη για τα πράγματα που θα ταξιδέψει παντού, για να γνωρίσει και να κατανοήσει τα πάντα.
Θα γυρίσει τον κόσμο, θα αντιμετωπίσει θεούς και τέρατα, θαρθεί σε επαφή με όλες τις κουλτούρες και τους λαούς και θα γυρίσει πίσω με τα δώρα της Γνώσης και συμφιλιωμένος με τον θεό των άγριων κυμάτων, των ψευδαισθήσεων και της ομίχλης. Κοσμοπολίτης και πατριώτης.
Ο Έλληνας είναι:
Είναι η Πηνελόπη,
η Αθάνατη Ελληνική ψυχή, το πνεύμα του, που περιμένει πιστή, υπομονετική, ανέγγιχτη, σιωπηλά ενεργητική την επιστροφή του Ανθρώπου και το ταίρι της και γνωρίζει πολλά και ποτέ δεν έφυγε από την πατρίδα που γεννήθηκε.
Είναι ο Τηλέμαχος, η καρδιά του Έλληνα, πάντα νέα, πάντα ενθουσιώδης, φωτεινά ηλιακή,
πάντα μεγαλόκαρδη και γενναία να θαυμάζει τον κόσμο σαν να τον βλέπει για πρώτη φορά και να συμμετέχει στο “γίγνεσται” της ιστορίας.
Είναι οι Έλληνες μια σπίθα, μια φωτιά ,μια φλόγα λαμπερή ,που φώτιζεκαι φωτίζει, την οικουμένη, όπως και ο λαμπερός πανέμορφος
και πάντα νέος θεός τους ,ο Απόλλων!
Και είναι η ιστορία του Ελληνισμού, μια Μεγάλη Οδύσσεια μια μεγάλη ιστορία αγάπης γνώσης και σοφίας και ενός έρωτα ακαταμάχητου για δράση περιπέτεια και εμπειρία.
…Ο βράχος υψωνόταν απότομα σ’αυτό το σημείο,που τελείωναν τα σκαλιά,
και είχε δημιουργηθεί μια πλατιά εσοχή ημικυκλική.
Έφτασα εκεί και κοιτάζοντας το απέραντο πέλαγος και την μορφή του κυβερνήτη Ποσειδώνα ,αδελφού του Δία, να μισοφαίνεται μέσα από τα παιχνιδιάρικα κύματα μαζί με το ιερό δελφίνι του Απόλλωνα και
του ζήτησα με δυνατή φωνή:
Φέρε πίσω τον Οδυσσέα!
Είναι καιρός… να επιστρέψει Σπίτι του!
“Δύο ήλιοι στον ουρανό ”
και μια μονομαχία
Γιγάντων και Τιτάνων Πάντα συμβαίνει κάτω από ένα κόκκινο γαλαξία αστεριών.
Τα “φίδια” τρέφονται από την δουλεία, την σύγχρονη δουλοπαροικία, την αποχαύνωση, τον φιλοτομαρισμό τον ωχαδελφισμό, την αμάθεια, την βλακεία, την παραπληροφόρηση, την επίδειξη, την απληστία, τις άσκοπες έριδες μεταξύ εκείνων που θα έπρεπε να συμφωνούν και να συμπράττουν σε ένα κοινό συμφέρον, την θεοκρατία, την ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, την παθητικότητα, τον τραμπουκισμό, τις καλοστημένες υποσχέσεις, την έλλειψη μέτρου αρμονίας και αυτογνωσίας.
ΟΧΙ!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΚΙΑΖΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΜΙΑ….
Η Ελλάδα είναι το Φως!
Αν πεθάνει η Ελλάδα ο κόσμος θα χαθεί.
Ούτε οι εχθροί της δεν θέλουν να πεθάνει.
Δεν την θέλουν πεθαμένη.
Την θέλουν μισοζώντανη, ζητιάνα, αναξιοπρεπή, ρακένδυτη, να εκλιπαρεί "σωτηρίες έξωθεν και άνωθεν" βρώμικη,λεηλατημένη, προδοτικών μνημονίων τυλιγμένη σε κάλπικα λόγια αγάπης και υποταγής,
ή παντρεμένη με κάποιο από τους μνηστήρες τους αρχηγικούς ελεγχόμενη και δούλα προσκυνημένη χωρίς παιδιά με τους άγαμους γερόντους να “διδάσκουν” τον γάμο και τον έρωτα σαν να τον ήξεραν… με παχιά λόγια ανεδαφικά.
Έχουμε το Μίτο έχουμε και το Υφαντό
και το Τόξο του Απόλλωνα το Ιερό.
Θα την βρούμε την άκρη και τον στόχο και τον σκοπό !
Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες
νέοι πάντα καινουργείς
στην χαραυγή του καινούργιου Αιώνα
… θα την βρούμε την άκρη
και το Αύριο μας περιμένει.
Ο κόσμος ποτέ δεν είναι αρκετός
και ποτέ δεν τελειώνει στις Ηράκλειες Στήλες.
..για μας!
Έχουμε το Μίτο έχουμε και το Υφαντό
και το Τόξο του Απόλλωνα το Ιερό
Και τον Λόγο τον φωτογόνο τον Ελληνικό
και την ευρύθωρη ματιά του πνεύματος
Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες
η κρίσιμη μάζα των αλλαγών επί του Πλανήτη
γι αυτό και πάντα είμαστε νέοι
Ναι εμείς
…πάντα νέοι αν και αφελείς
εκ του Ήλιου γαρ προερχόμενοι
Αστραφτεροί με λαμπερό το βλέμμα τοξοβόλο
Έχουμε ένα Νου που θα ερωτευτεί την γνώση
θα αγκαλιάσει την σκέψη, τον στοχασμό, την ευρύτητα, την φιλοσοφία,
την Λήδα, την Λητώ, την Αλκμήνη την Σεμέλη, την Θέμιδα…
Θα κοιμηθεί μαζί της θα ενωθεί θα διαιρέσει θα προσθέσει
θα πολλαπλασιάσει θα χωρίσει και θα ζευγαρώσει
και το πρωί θα ξυπνήσει….με το “παιδί”.
Και ένα μας να μείνει θα είναι πάντα αρκετός και ανίκητος!
Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε «ναι, είμαστε» .
Ναι είμαστε!
Έτσι είμαστε …εμείς οι Έλληνες!
Έχουμε αποδείξει το “αδύνατο”
και θα το κάνουμε το θαύμα για μια ακόμη φορά!
Όλος ο κόσμος το περιμένει και κρατάει την ανάσα του.
Ας
μη τον απογοητεύσουμε!
TO «MHNYMA» EINAI OIKOYMENIKO !!!
Πάμε, adiamo,
τσιμέντο να τους ντύσουμε, θαλασσί βαθύ, -στο χρώμα του Αιγαίου,
να τους φουντάρουμε βαθιά, -στους κόλπους της Τιθύος,
όλοι μαζί, του Κόσμου ΕΜΕΙΣ, οι Έλληνες Ένθεοι Άθρησκοι!!!
adiamo,
Εμείς οι Έλληνες κοσμοπολίτες
TO «MHNYMA» EINAI OIKOYMENIKO !!!!!!!!!!!!
Πολλοί, θα μας κατηγορήσουν, ως σφόδρα ρομαντικούς ή ουτοπιστές. ΕΜΕΙΣ, θα τους πούμε, ότι είμαστε γεννημένοι και ταγμένοι γι’ αυτά ακριβώς τα δύσκολα, επειδή είναι θαυμαστά, όπως κάθε «καλόν καγαθόν». Άλλοι, θα πουν, ότι ματαιοπονούμε. ΕΜΕΙΣ, θα τους θυμίσουμε τους στίχους και θα τους τραγουδήσουμε: «Δεν αφήνουν σημάδια στην άμμο του Χρόνου, γιατ’ ακίνητοι μένουν…». Περισσότεροι, θα οχυρωθούν πίσω από το δήθεν ακατόρθωτο του εγχειρήματος. ΕΜΕΙΣ, θα τους βροντοφωνάξουμε, για να ξεβουλώσουν τ’ αυτιά της Ψυχής τους: «Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ». Ή θα τους ψιθυρίσουμε, σε χαμηλές ποιητικές συχνότητες, μπας και συν-τονισθεί η χορδή της συνείδησής τους στην τρυφερή αρμονία της ευ-αισθησίας και κατανοήσουν ότι σημασία έχει η Ιθάκη και το «πολύχρωμο και διευρυντικό τής Συνείδησης» tripάκι προς την Ελευθερία…. Στο κάτω – κάτω, ισχύει, αυτάρ after all ή όλα:
Ας μας κατηγορήσουν!!!!!!!!!
“ ΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ, ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ ”- Αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστον, δεν πρόκειται να σε βρει, του προ-προ-παππούλη μας, Ηρακλείτου…
“Θέλουμε έναν ΗΛΙΟ το πρωί πάνω απ’τη θάλασσα,
έναν ΑΝΕΜΟ το απόγευμα να διώχνει τις σκιές,
ένα ΣΥΝΝΕΦΟ το βράδυ, ένα σύννεφο
να σκαρφαλώνουμε και να ατενίζουμε το Σύμπαν.
Θέλουμε ελεύθερο ΑΕΡΑ!!!! Να αναπνέουμε.
Αναζητώντας μία γέφυρα ευφυούς συνεργασίας και την χαμένη μας αξιοπρέπεια,
μία προσευχή μας ταιριάζει πια σε όλους τους Έλληνες.
Θεοί μας και Πνεύμα Ιερό της Ελλάδος
δώστε μας Ο,ΤΙ αξίζουμε…
Είναι το ενωτικό πιο δυνατό
κορυφαίε Πανγήϊνε Πολεμιστή
και είμαστε στο ΕΜΕΙΣ…
Εμείς οι Έλληνες και οι Έλληνίδες,
Στην χαραυγή του καινούργιου αιώνα ζητούμε και θέλουμε τον κόσμο μας πίσω και το Παλάτι μας καθαρό λαμπερό και νοικοκυρεμένο
ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ ΜΑΣ.
Και ένας Ποιητής Δημιουργός συμφωνεί και συναινεί στο δίκαιο αίτημα μας.
Είναι μαζί μας και θέλει να είναι Ελεύθερος πια και όχι Όμηρος
της ανθρώπινης ανοησίας, υπερβολής και αμετροέπειας.
Καλημέρα Ήλιε!
ΕΛΖΙΝ
... "λαίτμα μέγ΄ εκπερόωσιν" η 35
"λαιόν " μεγάλες θάλασσες περνούν και τα κύματα του οίνοπα πόντου μετρούν σε ώρες περισυλλογής.

Εμείς.... οι Ονειροπόλοι Έλληνες ναυβάτες ηνίοχοι της άμαξας του Ηλίου

της Ιδέας της Δελφικής!

1 σχόλιο:

  1. Η Ώρα των Θεριστών!

    “ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΕΣ”- by …Paolo Paolini

    Μπήκε ένας ΗΛΙΟΣ μες στο σπίτι και με ΞΥΠΝΗΣΕ
    μετά με οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές,
    έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλωσε,
    άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές.

    Μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπια
    και είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούς
    να στρέφονται στο φως σαν περισκόπια
    γι’ αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς.

    Για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
    ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς,
    αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
    απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς…

    Ήρθε ένας άνεμος το απόγευμα και φύσηξε,
    κάπου μακριά μουγκρίζαν κάτι μηχανές
    κι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε,
    ΚΑΤΙ μου θύμιζε, κάτι εικόνες απ’ το χτες.

    Κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε,
    αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές,
    κάτι κορίτσια που με κύλισαν στα σύννεφα
    όταν πατάγανε στη Γη με τα δρεπάνια οι θεριστές.

    Όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλιτώσαν,
    άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο με ένα χτες,
    μα οι θεριστές ποτέ κανένα δεν προδώσαν,
    ξηλώσαν τα αγκάθια απ’ όλες τις καρδιές…

    Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε,
    πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπές
    κι ώσπου να βρω κάτι να πω η νύχτα μίλησε,
    η νύχτα είπε πως ΑΠΟΨΕ ΕΙΝΑΙ ΝΥΧΤΑ ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ…

    Τα πλάσματα τριγύρω ησυχάσαν,
    μόνο το δέντρο της σιωπής, το δέντρο της σιωπής
    άπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με φτάσαν,
    είχαν τα λόγια που θα πω μέσα στα φύλλα του φολιές:

    “Θέλω έναν ΗΛΙΟ το πρωί πάνω απ’τη θάλασσα,
    έναν ΑΝΕΜΟ το απόγευμα να διώχνει τις σκιές,
    ένα ΣΥΝΝΕΦΟ το βράδυ, ένα σύννεφο
    που οι κεραυνοί του να φωτίζουνε στα βράχια τις μορφές
    όλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
    ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς,
    αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
    απ’το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν ΑΠΛΩΣ…

    Αυτά είχα να τους πω όμως δε μίλησα,
    μ’ άρεσε όπως την κοιτάζανε οι λύκοι από μακριά,
    αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα,
    ήτανε ωραία τα φιλιά…
    ήτανε ωραία…
    ήτανε…

    Οι Ώρες των Ποιητών!

    Λίο Λαιόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;