The Abduction of Europa (1726-27)
Nöel-Nicolas Coypel.
es la historia de un amor
...σαν ηφαίστειο που ξυπνά!
Ένας έρωτας πλανάται και περιπλανάται πάνω από την Ευρώπη
«Κάντε ησυχία να μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες»…
Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους θεούς των Ελλήνων!
Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε το ηφαίστειο της Ευρώπης!
Ταύροι και Ταυρομάχοι στην Ιβηρική χερσόνησο
του Ίβηρος ποταμού Έβρου!
Το ξύπνημα του Ταύρου!
Η εξέγερση του Έρωτος!
Η επανάσταση των Ερωτώντων!
Ο Ζεύς αρπάζει την Ευρώπη
με μια μεγάλη φωτεινή αγκαλιά
σε ένα καινούργιο διαφωτισμό
με ένα έρωτα τρελλό υπερρεαλιστικό.
Σε 12 ....Σονάτες κόκκινου έρωτα φλογερού
Νύχτα του Άγρυπνου Έρωτα
Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες.
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός, τα δικά μου παράπονα
στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.
Νύχτα κάτω από τους δυο. Κρύσταλλο οδύνης,
έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα.
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.
Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι,
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ αστείρευτου που χύνεται.
Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη.
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα- Ιππότης της ΑνδαλουσίαςΝύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες.
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός, τα δικά μου παράπονα
στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.
Νύχτα κάτω από τους δυο. Κρύσταλλο οδύνης,
έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα.
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.
Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι,
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ αστείρευτου που χύνεται.
Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη.
Το μανιφέστο των ερωτευμένων Ευρωπαίων
ΓηΠροχωρούμε
πάνω σ'έναν καθρέφτη
δίχως ασήμι
πάνω σ'ένα κρύσταλλο
δίχως σύννεφα.
Αν οι ίριδες γεννιόταν
στην ανάστροφη όψη
αν τα ρόδα γεννιόταν
στην ανάστροφη όψη
αν όλες οι ρίζες
κοιτούσαν τ' αστέρια
κι ο νεκρός δεν έκλεινε
τα μάτια
θα γινόμασταν σαν κύκνοι.
Ε.Λ.Ζ.Ι.Ν…ιππότες της κοσμοϊστορικής Ελληνουσίας
Στην χαραυγή της αδιάψευστης ταυροκαθαψίας
....την εποχή των κύκνων
Ο λόγος των εξεγερμένων ζαπατίστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας λόγος για την αξιοπρέπεια!
Εδώ είναι ξανά ο λόγος μας
Αυτό βλέπουμε, αυτό κοιτάζουμε
Αυτό φτάνει στα αυτιά μας, στη μελαχρινή καρδιά μας φτάνει.
Εκεί ψηλά, οι από πάνω, δοκιμάζουν να επαναλάβουν την ιστορία τους.
Θέλουν πάλι να μας επιβάλλουν το δικό τους ημερολόγιο, ημερολόγιο θανάτου, τη δική τους γεωγραφία, γεωγραφία καταστροφής.
Όταν δεν μας ξεριζώνουν από τις ρίζες μας, τις καταστρέφουν.
Στη δουλειά μας κλέβουν, τη δύναμή μας.
Τους κόσμους μας, τη γη, τα νερά και τους θησαυρούς της, χωρίς ανθρώπους, χωρίς ζωή αφήνουν.
Οι πόλεις μάς καταδιώκουν και μας εκτοπίζουν.
Ο κάμπος πεθαίνει και μας πεθαίνει.
Και το ψέμα μετατρέπεται σε κυβερνήσεις και οι στερήσεις όπλο γίνονται για τους στρατούς και τις αστυνομίες τους.
Στον κόσμο είμαστε παράνομοι, χωρίς χαρτιά, ανεπιθύμητοι είμαστε.
Καταδιωγμένοι.
Γυναίκες, άντρες, παιδιά και γέροι πεθαίνουν στο θάνατο και στη ζωή πεθαίνουν.
Εκεί ψηλά, οι από πάνω, κηρύττουν για τους κάτω, την υποταγή, την ήττα κηρύττουν, την παράδοση και την παραίτηση.
Εδώ κάτω μένουμε χωρίς τίποτα.
Μόνο οργή.
Αξιοπρέπεια μονάχα.
Δεν υπάρχει αυτί για τον πόνο μας, πέρα από το αυτί όσων είναι σαν κι εμάς
Ο κανένας είμαστε.
Μόνοι είμαστε. Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.
Οργή και αξιοπρέπεια οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια τα λόγια μας.
Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν. Ας γνωριστούμε τότε.
Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.
Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει.
Είδαμε και ακούσαμε.
Μικρή είναι η φωνή μας για να γίνει ηχώ αυτός ο λόγος, μικρή και η ματιά μας για τόση και τόσο αξιοπρεπή οργή.
Να ειδωθούμε, να κοιταχτούμε, να ακουστούμε: Αυτό μας λείπει.
Αλλιώτικοι είμαστε, αλλιώτικες. Το άλλο είμαστε.
Αν ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας, τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε.
Δίχως άλλα εργαλεία, μονάχα την οργή μας, δίχως άλλο υλικό απ’ την αξιοπρέπειά μας.
Να συναντηθούμε μας λείπει, να γνωριστούμε μας λείπει.
Λείπει ό,τι λείπει….
Λίο
Ο λόγος των αγανακτισμένων ανθρώπων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια δημιουργική οργή.
Μια οργή που ζωγραφίζει ήδη όλα τα χρώματα των δρόμων των από κάτω και αριστερά στις πέντε ηπείρους….
Γι’ αυτούς οι ιστορίες μας είναι παραμύθια, οι θρησκείες μας θρύλοι, η επιστήμη μας μαγεία, τα πιστεύω μας δεισιδαιμονίες, η τέχνη μας χειροτεχνία, τα παιχνίδια μας, οι χοροί μας και οι φορεσιές μας φολκλόρ, η διακυβέρνησή μας αναρχία, οι γλώσσες μας διάλεκτοι, ο έρωτάς μας αμαρτία και ποταπότητα, το βήμα μας σούρσιμο, το ανάστημά μας μικρό, η φυσιογνωμία μας άσχημη, η συμπεριφορά μας ακαταλόγιστη.
Στον κόσμο τους δε χωράμε παρά μόνο μουγκοί, ακίνητοι, νεκροί.
Αν θέλουμε να υπάρξει το χρώμα της γης που είμαστε, πρέπει να μιλήσουμε. Πρέπει να ξεσηκωθούμε. Πρέπει να ζήσουμε.
Για να μιλήσουμε, να ξεσηκωθούμε, να ζήσουμε χρειαζόμαστε μόνο τους εαυτούς μας. Όχι εκείνους.
Για να μιλήσουμε ξεσηκωνόμαστε.
Για να ξεσηκωθούμε μιλάμε.
Για να ζήσουμε ξεσηκωνόμαστε και μιλάμε.
Για να μιλήσουμε και να ξεσηκωθούμε ζούμε.
Ας τρέμει το χρήμα γιατί μιλάμε. Ας τρέμει γιατί ξεσηκωνόμαστε. Ας τρέμει γιατί ζούμε.
Και ζωντανοί και εξεγερμένοι...
Λίο
ο λόγος του.... ΕΜΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήενάντια στη λήθη!
Φωνάζουμε ξανά ποιοι είμαστε
Η πνοή είμαστε εμείς. Όχι το στήθος που φυσάει.
Ο λόγος είμαστε εμείς. Όχι τα χείλη που τον μιλούν.
Το βήμα είμαστε εμείς. Όχι τα πόδια που περπατάνε.
Ο σφυγμός είμαστε εμείς. Όχι η καρδιά που χτυπάει.
Η γέφυρα είμαστε εμείς. Όχι το έδαφος που γεφυρώνεται.
Ο δρόμος είμαστε εμείς. Όχι το ξεκίνημα ούτε το τέρμα.
Ο τόπος είμαστε εμείς. Όχι εκείνος που τον κατέχει.
Δεν υπάρχουμε εμείς. Μόνο είμαστε.
Εφτά φορές είμαστε. Εφτά φορές εμείς.
Εμείς. Είδωλο σε αντικριστούς καθρέφτες.
Η σκέψη που σκέφτεται στις σκέψεις της εμείς.
Το χέρι που μόλις ανοίγει το παράθυρο εμείς.
Εμείς. Οι άνθρωποι στο κατώφλι της αυγής.
Αδερφοί και αδερφές
Για την εξουσία είμαστε μονάχα ένα αριθμός στους λογαριασμούς της. Ένα ενοχλητικό νούμερο. Ένα νούμερο στη ζυγαριά. Για να μας εξαφανίσουν μας ζυγίζουν. Για να ζυγίσουν το χρόνο και το κόστος τους. Για να μας εκμεταλλευτούν μας ζυγίζουν. Για να ζυγίσουν το χρόνο και το κέρδος τους. Για να μας ελέγξουν μας ζυγίζουν. Για να ζυγίσουν το χρόνο και τη δαπάνη τους.
Αδερφοί και αδερφές, σήμερα θέλουν να μας εκσυγχρονίσουν. Να μας κάνουν μόδα, θέαμα, περαστική είδηση. Σήμερα θέλουν να μας μετατρέψουν σε κάτι το παροδικό, στιγμιαίο, φευγαλέο, μιας μόνο χρήσης, περιττό, προορισμένο στη λήθη. Αλλά πότε υπήρξε μόδα η ιστορία; Από πότε πουλιέται η μνήμη; Από πότε η καταγωγή είναι έκθεμα σε βιτρίνα; Από πότε το παρελθόν είναι παροδικό; Από πότε η γνώση είναι στερεότυπη και στιγμιαία; Από πότε η αντοχή είναι φευγαλέα; Από πότε είναι άχρηστα τα θεμέλια; Από πότε περιττεύει το αύριο; Από πότε λησμονιέται ότι αυτοί υπάρχουν επειδή υπάρχουμε εμείς;
Αδερφοί και αδερφές
Μας ένωσε ο πόνος και η ελπίδα. Ο πόνος και ελπίδα μας κάνει να πορευτούμε ξανά. Όπως χθες. Όπως πάντα.
Αλλά τώρα δε βαδίζουμε μόνοι. Βαδίζουμε όλοι μαζί εμείς, που είμαστε ιθαγενείς. Όλοι εμείς, μαζί με άλλους.
Θα πορευτούμε και πάλι. Αλλά τώρα θα τρέμουν από το βήμα μας, το βήμα των ιθαγενών, οι εφτά μέρες που θα μας φέρουν στη γη των ισχυρών, στη γη που φτιάχνουν τους νόμους.
Ο πόνος που μας ένωσε, η ελπίδα που μας ενώνει θα βρουν το νόημα τους αν μας ενώσει το αύριο.
Λίο
«ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ».
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι τη λένε αυτή την λέξη
του συντελεσμένου ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!
Η γέφυρα της αξιοπρέπειας!
Η αξιοπρέπεια είναι μια γέφυρα. Μια γέφυρα με δυο πλευρές διαφορετικές και ξεχωριστές, δυο πλευρές μακριά η μία απ’ την άλλη. Δυο πλευρές που γίνονται μία πάνω στην γέφυρα, που παύουν να ‘ναι μακριά δίχως να πάψουν να ‘ναι διαφορετικές και ξεχωριστές.
Όταν η γέφυρα της αξιοπρέπειας απλώνεται, μιλάει γι’ αυτό που είμαστε εμείς και μιλάει για τον άλλο που είμαστε εμείς. Στη γέφυρα που είναι η αξιοπρέπεια υπάρχει ο ένας και ο άλλος. Και ο ένας δεν είναι περισσότερος ή καλύτερος από τον άλλο, ούτε ο άλλος είναι περισσότερος ή καλύτερος από τον έναν.
Η αξιοπρέπεια απαιτεί να είμαστε ο εαυτός μας. Αλλά η αξιοπρέπεια δεν είναι μονάχα το εμείς. Για να υπάρχει αξιοπρέπεια είναι απαραίτητος ο άλλος. Γιατί είμαστε εμείς πάντα σε σχέση με τον άλλον. Και ο άλλος είναι άλλος σε σχέση με μας.
Η αξιοπρέπεια είναι μία ματιά. Μία ματιά που μέσα από μας βλέπει τον άλλον . Η αξιοπρέπεια είναι αναγνώριση και σεβασμός. Αναγνώριση αυτού που είμαστε και σεβασμός σ’ αυτό που είμαστε, ναι, αλλά και αναγνώριση αυτού που είναι ο άλλος, σεβασμός σ’ αυτό που είναι ο άλλος.
Η αξιοπρέπεια είναι και γέφυρα και ματιά και αναγνώριση και σεβασμός. Η αξιοπρέπεια είναι το μέλλον. Αλλά το μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν είναι για όλους, για εκείνους που είμαστε εμείς και για εκείνους που είναι οι άλλοι.
Η αξιοπρέπεια είναι ένα σπίτι. Μέσα του ο άλλος και εμείς. Η αξιοπρέπεια είναι ένα σπίτι με ένα μόνο πάτωμα. Μέσα του εμείς και ο άλλος έχουμε ο καθένας μας τη θέση του, αλλά έχουμε το ίδιο σπίτι.
Η αξιοπρέπεια θα ‘πρεπε να είναι ο κόσμος, ένας κόσμος που να χωράνε πολλοί κόσμοι.
Η αξιοπρέπεια δεν υπάρχει ακόμα. Η αξιοπρέπεια φτιάχνεται. Η αξιοπρέπεια είναι να παλεύεις για να υπάρξει επιτέλους αξιοπρέπεια στον κόσμο. Έναν κόσμο που να χωράνε πολλοί κόσμοι.
Η αξιοπρέπεια είναι και φτιάχνεται. Είναι ο δρόμος που έχουμε να βαδίσουμε.
Η αξιοπρέπεια είναι το μέλλον του ΚΟΣΜΟΥ ως κόσμημα του σύμπαντος!
Λίο
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι' αυτό κι εγώ θα σας το πω...
Τραγούδι λέω δυνατά
ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία
Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής
να τραγουδάς κι εσύ απ' την πλατεία
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις
Τραγούδι λέω δυνατά
ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα...
Στα ιδια μέρη θα ξαναβρεθούμε..τα χέρια θα περάσουμε στου ώμους!
Μεγάλη η αγκαλιά που ανοίγω..είστε πάντα στη σκέψη μου και στις..κουβέντες μου.
Σαν το ξύπνημα των κύκνων πάνω σε μια γαλάζια σφαίρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν το πρώτο βήμα των πελαργών μια ανοιξιάτικη ημέρα
Σαν το πέταγμα των μελισσών γύρω από ασημένια βέρα
Σαν την εξέγερση των αφυπνισμένων γαλαξιών σε πλεγμένη κορδέλα
Σαν την κάθοδο των μυρίων ονείρων την έγχρωμη εσπέρα
Σαν τον κύκλο των ξενιτεμένων ποιητών κομητών μια πρωία ωραία
Σαν να μη πέρασε ούτε μια στιγμή μια ημέρα, μικρή Μαργαρίτα
μεγάλη μας φίλη αγαπημένη, πανέμορφο λουλούδι αθάνατης βουνοκορφής
συναντιόμαστε ξανά ύστερα από την περιήγηση, τις περιπέτειες και τα ταξίδια του Κον Τίκι στης μπλογκόσφαιρας τα νησιά και τα νερά.
Τι ευχάριστη έκπληξη αποτελεί η παρουσία του σχολίου σου η δροσερή!
Έχεις απ ΄όλους μας ένα τραγούδι … πολλά φιλιά και από τον Αφήτορα τον νεαρό μας πολεμιστή … παρ όλο που μεγάλωσε και έχει πολύ σοβαρευτεί
...μια θερμή αγκαλιά .
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους… όλα τα λουλούδια του δάσους,
οι μέλισσες του κήπου , οι πελεκάνοι των βράχων,
και οι αρκούδες του ψύχους από την χειμέρια νάρκη και τον ύπνο τον βαθύ,
…οι δε βασιλοπούλες να βιαστούνε στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούν.
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα με ένα στο ώμο μας δισάκι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Ξύπνα λουλούδι του δάσους
πουλί του λιβαδιού
που σεργιανάς στον ουρανό
που 'χεις τα μάτια μικρού ελαφιού
Σαν τα λουλούδια που πίνουν δροσιά
έτσι χορταίνω όταν με κοιτάς
σαν ευωδιά λουλουδιών πρωινή
σαν ευωδιά μαραμένου φύλλου
είναι η ανάσα σου
Κοίταξε με, κοίταξε με
αίμα της καρδιάς μου
Η γη χαμογελάει
τα νερά χαμογελάνε
τα σύννεφα στον ουρανό
όλα χαμογελάνε
αγαπημένη μου
Ξύπνα λουλούδι του δάσους
ξύπνα ξύπνα αγαπημένη
Despierto cuardo de los bajes
coracon en amorado
Λίο
Ο λόγος των αγανακτισμένων ανθρώπων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια δημιουργική οργή.
Μια οργή που ζωγραφίζει ήδη όλα τα χρώματα των δρόμων των από κάτω και αριστερά στις πέντε ηπείρους….
Μας ένωσε ο πόνος και η ελπίδα. Ο πόνος και ελπίδα μας κάνει να πορευτούμε ξανά. Όπως χθες. Όπως πάντα.
Αλλά τώρα δε βαδίζουμε μόνοι. Βαδίζουμε όλοι μαζί εμείς, που είμαστε ιθαγενείς. Όλοι εμείς, μαζί με άλλους.
Θα πορευτούμε και πάλι. Αλλά τώρα θα τρέμουν από το βήμα μας, το βήμα των ιθαγενών, οι εφτά μέρες που θα μας φέρουν στη γη των ισχυρών, στη γη που φτιάχνουν τους νόμους.
Η αξιοπρέπεια είναι το μέλλον του ΚΟΣΜΟΥ ως κόσμημα του σύμπαντος!
Τι να αφησω και τι να πάρω μαζί μου..απο τα πιο όμορφα σχολια που εχω διαβασει ποτε..μα πάντα εδω δεν έβρισκα τις απαντήσεις που έψαχνα?..
και ξανά..."Η αξιοπρέπεια είναι το μέλλον του ΚΟΣΜΟΥ ως κόσμημα του σύμπαντος"
Αγκαλιά ζεστή, τρυφερή, σοβαρή,γελαστή και πάντα λουσμένη απο απειρη αγάπη προς όλους σας και σε κάποιον ξεχωριστά..πολύ ξεχωριστά!