Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

* Το δένδρο του Οδυσσέα

Το Ιερό δένδρο της Αθηνάς
Το δένδρο της Αθηνάς και τα κλαδιά του!
 
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τονίζει ένας Έλληνας… με τα φτερά αντίληψης
και το τέλος είναι πολύ σημαντικό για τα πράγματα,υπογραμμίζει ένας σαμουράϊ … με τον τρόπο του.
Οι Μύθοι επιδέχονται πάντα πολλές ερμηνείες και λειτουργούν σε διάφορα επίπεδα συμβολισμού.
Η επιλογή βαραίνει πάντα τον ερμηνευτή και οφείλει να είναι συνεπής σε αυτή , υπερβαίνων, εποπτεύων σφαιρικά την αντίληψηκαι όχι ξεπερνώντας την κόκκινη γραμμή δεοντολογίας.Το ήθος και η εντιμότητα του πολεμιστή τον υποχρεώνουν να δηλώσει από την αρχή, την επιλογή, την προτίμηση του αυτή, να την τονίσει και να την υπογράψει στην ανακοίνωση της,καθώς και το κέντρο του κύκλου που θα στερεωθεί, ώστε κανείς μην έχει αμφιβολία και να καταλήγει σε αμφινομία για την πρόθεση, το κίνητρο και το σκοπό της πράξης και την δημιουργίας του.Η ακτίνα συμπεριεκτικότητας μπορεί να διευρυνθεί αλλά,πάντα να συνδέεται με το κέντρο του κύκλου που έχει ορισθεί στην αρχή για να μη πέφτει και ξεπέφτει ο ακροβάτης από το σχοινί που περιπατεί.Οι γρίφοι και τα αινίγματα, με μέτρο, οξύνουν τον νου και την αντίληψη αρκεί να μη καταλήγουν στην Σφίγγα και πρήζουν τα πόδια του αναζητητή.Τα ποιήματα και οι στίχοι, προωθημένοι δρομείς εκφράζουν την λαχτάρα των δημιουργών τους και τους πόθους της καρδιάς, αρκεί να μη μονοπωλούν και παγιδεύουν την προσοχή σε βάρος της αναλυτικής σκέψης και της λογικής.
Τα σύμβολα και οι συμβολισμοί είναι αρχέτυπα , « οι θεοί», οι Ιδέες του συλλογικού υποσυνείδητου,
αρκεί ο πόλεμος των Ιδεών και των θεών στη σφαίρα του ιδεαλισμού να μη εξοντώνουν ανθρώπους στο ρεαλισμό του υλισμού.Οι πεποιθήσεις, θρησκευτικές και όχι μόνο, είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής διαμόρφωσης μιας χειραγωγημένης προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου του συστήματος που συντηρείται μέσα από αυτές.Οι γνώμες είναι περιφερόμενες σκέψεις, συνήθως ατάκτως άλογες ερριμένες σαν πλίνθοι και κέραμοι … πολλαπλασιαστικές.Οι απόψεις, είναι πιο τεκμηριωμένες και έχουν ψάξει και ερευνήσει πριν μιλήσουν … συνήθως διαιρετικές έως εμμονές.Οι λεπτοφυείς συλλογισμοί, αναλυτικοί και συνθετικοί, επαγωγικοί και αναγωγικοί, είναι συνδετικοί κρίκοι και έχουν κάνει όλες τις πράξεις πριν καταλήξουν εκεί, μαζί με την πρόσθεση και την αφαίρεση,σε επιμεριστικές μεταθετικές προσεταιριστικές και ιδιότητες κατ΄εκλογήν.
Είναι εστιασμένοι στόχοι και πολύπλευρο, πολυμήχανοι στοχασμοί!
Ο πολεμιστής δεν λέει ποτέ :
Δεν καταλαβαίνω κάτι.
Λέει απλά :
Δεν καταλαβαίνω κάτι ακόμη. Και έτσι … μαθαίνει.
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να καταλάβει και να κατανοήσει ο πολεμιστής.
Είναι σαν τον Αλέξανδρο που δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κατακτήσει! Άλυτους κόμπους και ψευτοδιλήμματα, τα κόβει αστραπιαία με το σπαθί.
Οι εξηγήσεις των πολεμιστών να είναι πάντα στην ώρα τους και να αποδεικνύουν συνέπεια σκέψεων,λόγων, πράξεων, προθέσεων και κινήτρων με όρθιο και ορθό Απολλώνιο λόγο.
Η πλάγια σκέψη και ο πλάγιος λόγος να αφορά “ξαπλωτούς μνηστήρες” σε άσπρα χαρτιά με μαύρα γράμματα, “σκιές ” του Άδη συνοδευόμενους από τον ψυχοπομπό Ερμή.
Εξετάζοντας τα πράγματα… από την αρχή και από μια Αρχή!
ΕΝΔΕΛΕΧΩΣ!
Υλικό αίτιον: αυτό από το οποίο είναι φταγμένο κάτι.
Ο άνθρωπος σε πορεία αξιοπρέπειας, γνώσης και αυτογνωσίας.
Ποιητικό αίτιον:Ο ποιητής δημιουργός αυτός που έφτιαξε κάτι.
Ο συγγραφέας.
Μορφικό αίτιο:Η μορφή της δημιουργίας.
Ιστοσελίδες, σχόλια , αναρτήσεις και αφηγήσεις καταγραμμένα λεπτό προς λεπτό στο χωροχρόνο.
Τελικό αίτιο:Ο σκοπός για χάρη του οποίου έγινε κάτι.
Τα Ομηρικά Έπη, έρευνα και μελέτη σε όλα τα επίπεδα και ζωντανή συμμετοχή.
Ενέργεια σύνδεσης: ο χρόνος, ο χώρος και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στο χορό.
3 Φεβρουαρίου 2008- 7 Μαΐου 2010 χρόνια, ώρες, λεπτά… διαδίκτυο και βιβλία , ταινίες και μουσική, ενορατική φαντασία.
Η πρόθεση, το κίνητρο και η θέληση του δημιουργού:
Ο δρόμος της καρδιάς του!
Κυριακή, 03 Φεβρουαρίου 2008
Α. Ο καιρός του Τόξου
Aνέβηκε στα ψηλά δωμάτια του παλατιού, η Πηνελόπη,
ύστερα από προτροπή της Αθηνάς!
Στα χέρια της κρατούσε ένα χαλκινοφίλντισι κλειδί
και όταν άνοιξε την λαμποκοπούσα πόρτα της μυστικής κάμαρης
ακούστηκε ένας βαρύς θόρυβος.Προχώρησε ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς
και κατευθύνθηκε στο Τόξο με την φαρέτρα περίλυπη. Ήταν το δώρο του Ίφιτου, το Τόξο του Απόλλωνα,
αλλά ο Οδυσσέας δεν το πήρε μαζί τουόταν ξεκίνησε την μεγάλη εξερεύνηση του Κόσμου
Η περίφρων κόρη του Ικάριου ,το άγγιξε και, δάκρυαάρχισαν να κυλούν από τα μάτια της
Έκλαιγε για την εξορία, την μοναξιά, την αγωνιά του Ανθρώπου,
αιώνες τώρα, να βασανίζεται χωρίς τέλος, χωρίς οίκτο.
Έκλαιγε μ’αναφιλητά για τα παιδιά που δεν έχουν προλάβει
να χαρούν την ξεγνοιασιά ,την νεότητα ,την αθωότητα, που τους ταιριάζει.
Έκλαιγε για τις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να μοιραστούν την ζωή τους
μ’ενα ταίρι που θα εκτιμούσαν, θ’αγαπούσαν και θα σεβόταν.
Ακόμη θρηνούσε για τους άντρες που έχουν χάσει την την περηφάνια τους,
την τιμή τους, τον στόχο , τον προορισμό τους που, όφειλαν να έχουν.
Έκλαιγε γοερά η Πηνελόπη, για τους ανθρώπους όλων των εποχών,
όλων των φυλών και φύλων, όλων των θρησκειών,
που γεννιούνται και πεθαίνουν μόνοι τους, εξαπατημένοι απ’όλα,
που έχουν καταδικαστεί σ’ενα τόσο άνισο και δύσκολο αγώνα.Σ’ένα αγώνα που, πάντα μα πάντα, κάτι τους ξεπερνά και στο τέλος τους νικά..Κι’όταν στέρεψαν τα δάκρυα, κατέβηκε τις μαρμαρένιες σκάλες,
ακούμπησε σ’ένα Στύλο και παρέδωσε το Τόξο στο Τηλέμαχο και στους Μνηστήρες. Στο πρόσωπο της ήταν ζωγραφισμένη η αυστηρότητα αλλά , βαθιά μέσα της ήλπιζε και ευχόταν να έχει επιστρέψει ο Οδυσσέας , να είναι πια εδώ και να διεκδικήσει τον τίτλο του.
Υπάρχει κανείς που να μπορεί να λυγίσει το Τόξο
και να περάσει το βέλος ανάμεσα από τις οπές 12 τσεκουριών?
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ
συλλογίζονται στο αγαπημένο τους δένδρο ….με τα 12 αόρατα όπλα τους.
Την ασπίδα του Άρη, το άροτρο της Δήμητρας, το κηρύκειο του Ερμή, τα πολύχρωμα φτερά του παγωνιού της Ήρας, το τόξο του Απόλλωνα, το αδράχτι της Εστίας, το μήλο και την ζώνη της Αφροδίτης, την αόρατη κυνός κεφαλή του Πλούτωνα και το αμόνι και σφυρί του Ήφαιστου,το δόρυ της Αθηνάς, τους κεραυνούς του Δία, την φαρέτρα και τα βέλη της Άρτεμης, την τρίαινα του Ποσειδώνα!
Σε ένα αγαπημένο τους νησί και μία αγάπη... από τον Αύγουστο!
Ένα νησί που βρίσκετε μέσα σε έναν ωκεανό τρυφερότητας που σε τυλίγει νοσταλγικά
Και που πολλές φορές αναρωτήθηκες εάν υπάρχει, και σε ποια μελλοντική ζωή μπορεί να υπάρξει.
Η Ιθάκη πανταχού παρούσα!
ΙΘΑΚΗ!
Ένας έρωτας αγιάτρευτος, σημείο αναφοράς, στόχος και προορισμός!
ΙΘΑΚΗ!
Ένα Νησί, μία Πατρίδα, ένα Παλάτι, ένας Νους διαυγής, μία Ψυχή ολόρθη ανέγγιχτη, μία Καρδιά μεγάλη καινούργια πάντα νέα….μαζί με την ματιά της.
Ένα ΔΕΝΔΡΟ με γερές ρίζες αμετακίνητο αειθαλές!
Ένα Δένδρο Σοφίας, Γνώσης, Αυτογνωσίας και Αγάπης!
Γύρω από αυτό το Δένδρο ο Οδυσσέας έφτιαξε τον κόσμο του, ότι αγαπούσε πολύ και ένα κρεβάτι ενός Αθάνατου Ζευγαριού που συναντιέται κάθε φορά όταν το Ένα γίνεται Δύοκαι δημιουργεί το Τρία και …χιλιάδες άλλα νέα πράγματα και ιδέες.Για αυτό τον Έρωτα, για χάρη του, ο Οδυσσέας δεν μπορεί να μείνει πουθενά και παρ όλες τις δελεαστικές προτάσεις και προσφορές… θα πει τα μεγάλα ΟΧΙ.
Για να βρεθεί κοντά του και να υποβληθεί στην τελευταία δοκιμασία από την βασίλισσα της καρδιάς του:
Αν γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του δένδρου και τι σημαίνει;
ψ Οδύσσειας
Ποιος το κλινάρι μετασάλεψε; Καλός τεχνίτης να ‘ταν,
185 και πάλε θα του ‘ρχόταν δύσκολο! Μόνο θεός μπορούσε,
αν ήθελε, να ‘ρθεί κι ανέκοπα να το μετασαλέψει. Μα απ᾿ τους θνητούς που ζουν δε γίνεται τη θέση να του αλλάξει κανείς, κι ας είναι απά στα νιάτα του᾿ το τορνευτό κλινάρι τρανό σημάδι κρύβει᾿ τα ‘φτιαξαν τα χέρια τα δικά μου. 190 Φύτρωνε δέντρο, ελιά στενόφυλλη, μες στον αυλόγυρο μας,
ξεπεταμένο κι ολοφούντωτο, χοντρό σα μια κολόνα.
Και πήρα κι έχτισα τρογύρα του την κάμαρα με πέτρες
πυκνές ως πάνω, και τη σκέπασα καλά καλά με στέγη’
κι αφού της πέρασα πορτόφυλλα καλαρμοσμένα, στεριά,
195 έκοψα απάνω της στενόφυλλης ελιάς κλαδιά και φούντα, και τον κορμό απ᾿ τη ρίζα κλάδεψα, προσεχτικά, πιδέξια με το σκεπάρνι πελεκώντας τον, με στάφνη ισιώνοντας τον, κλινόποδο να γένει, κι άνοιξα με το τρυπάνι τρύπες. Κει πάνω το κλινάρι εστήριξα, καλά πλανίζοντας το, 200 και με το μάλαμα το πλούμισα, το φίλντισι, το ασήμι! τέλος λουριά από βόδι ετάνυσα, που απ᾿ την πορφύρα άστραφταν. Το μυστικό σου το φανέρωσα σημάδι, μα δεν ξέρω αν το κλινάρι ακόμα στέκεται, γυναίκα, για κανένας το λιόδεντρο απ᾿ τη ρίζα του ‘κοψε και του άλλαξε τη θέση.» 205 Αυτά είπε, κι εκείνης τα γόνατα λύθηκαν κι η καρδιά της, τ᾿ αλάθευτα σημάδια ως γνώρισε στα λόγια του Οδυσσέα’
 
Ιθάκη, το νησί ενός καθαρού νου, μιας ζωντανής καρδιάς και μιας ανέγγιχτης ψυχής!
 
Το νησί των ελευθέρων ανθρώπων, δίκαιων, ισότιμων, ερωτευμένων
, αγαπημένων και αξιοπρεπών!
 

5 σχόλια:

  1. Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

    Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
    Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
    Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή σεντόνια
    Νά μαδάω γιασεμιά –κι έχω τή δύναμη
    Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
    Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
    Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
    Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
    Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδεισο.
    Οδυσσέας… Ελύτης Μονόγραμμα

    Οι πολεμιστές της Λάϊον
    αθεράπευτα ρομαντικοί και ονειροπόλοι κρατούν στα χέρια τους την Γη, τον Ουρανό,
    τον Φάνητα Έρωτα, τον Ήλιο , την Πούλια και ένα ολόγιομο Αυγουστιάτικο Φεγγάρι λαμπερό
    και ζωγραφίζουν τον Άνθρωπο
    ταξιδιώτη του Σύμπαντος τολμηρό!

    http://elzin.wordpress.com/2009/08/05/%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%8D%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%BF/#comment-4851

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εντελέχεια…ενέργεια σύνδεσης!

    H ουσία, εκείνο που κάνει ένα πράγμα να είναι αυτό που είναι,
    δεν είναι κάτι δεδομένο, κάτι έτοιμο,που προϋπάρχει του πράγματος.Απεναντίας είναι το αποτέλεσμα μιας σύνθετης διαδικασίας.
    Η διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθηθεί προκείμενου ένα πράγμα, αποκτώντας την ουσία του, να εισέλθει στην σφαίρα της πραγματικότητας, καθορίζεται από τέσσερις αιτίες: την ύλη, την μορφή, την ενέργεια και τον σκοπό.
    Απαιτείται η παρέμβαση ενός άλλου συντελεστή: του τεχνίτη η του καλλιτέχνη.
    Χρειάζεται αυτός, χρησιμοποιώντας το εργαλείο του να επεξεργαστεί το μάρμαρο ώστε να πάρει την μορφή του αγάλματος.
    Ο τεχνίτης η ο καλλιτέχνης, για την ακρίβεια, η ενέργεια που καταβάλει αυτός, είναι η τρίτη αιτία της δημιουργίας του αγάλματος.

    Η τετάρτη αιτία του αγάλματος είναι ο σκοπός για τον οποίο φτιάχνεται αυτό.
    Αν ο τεχνίτης έδωσε τελικά στο μάρμαρο την μορφή του αγάλματος είναι γιατί είχε, ως σκοπό να κατασκευάσει ένα άγαλμα.
    Αν δεν είχε τέτοιο σκοπό στο νου του, το ακατέργαστο μάρμαρο θα είχε γίνει κάτι άλλο , ανάλογα με τον σκοπό του κατασκευαστή, η, αν αυτός δεν είχε κανένα σκοπό , θα είχε παραμείνει ακατέργαστο μάρμαρο.
    Με την επίτευξη του στόχου του καλλιτέχνη και την ολοκλήρωση της κατασκευής του αγάλματος αυτό αποκτά εντελέχεια.

    http://elzin.wordpress.com/2008/10/02/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Σκοπός…των πολεμιστών!
    Ο ανώτερος αντικειμενικός σκοπός!
    Στανιλάβσκι:
    Ένας ηθοποιός δημιουργείται!
    Αυτό που έσπρωξε τον Ντοστογιέφσκι να γράψει τους Αδελφούς Καραμαζώφ,
    ήταν η αναζήτηση του για το θεό,
    μια αναζήτηση που συνεχίστηκε σ’όλη την ζωή του.
    Ο Τολστόι αγωνίστηκε για να φθάσει στην τελειότητα.
    Ο Άντων Τσέχωφ αγωνιζόταν ενάντια στην μηδαμινότητα της αστικής ζωής,
    κι αυτό έγινε το στο μεγαλύτερο μέρος του λογοτεχνικού του έργου.
    Μπορείτε να νιώσετε, πως καθένας από αυτούς τους μεγαλύτερους σκοπούς του ενός και του άλλου μεγάλου συγγραφέα έχει την δύναμη να τραβάει όλες τις δημιουργικές ικανότητες του ηθοποιού και να απορροφά και τις μικρότερες ενότητες ενός έργου ή ρόλου.
    Σε κάθε έργο, ολόκληρο το ρεύμα από ανεξάρτητους αντικειμενικούς σκοπούς,όλα τα φανταστικά ευρήματα, οι σκέψεις, τα αισθήματα και οι πράξεις του ηθοποιού
    πρέπει να σμίξουν σε μια κατεύθυνση:
    Να κληρώσουν ένα απώτερο αντικειμενικό σκοπό του μύθου.
    Ο κοινός τους δεσμός πρέπει να είναι τόσο δυνατός,
    ώστε ακόμη και η πιο ασήμαντη λεπτομέρεια, όταν δεν σχετίζεται με τον απώτερο αντικειμενικό σκοπό,
    να ξεχωρίζει σαν περιττή ή άχρηστη και λαθεμένη.
    Κι ακόμη αυτή η ορμή προς τον ανώτερο αντικειμενικό σκοπό πρέπει
    να συνεχίζεται αδιάκοπα σ’όλο το έργο.Αν είναι επιφανειακή στην προέλευση της, θα δίνει στο έργο μιαόχι τόσο σωστή κατεύθυνση.
    Αν είναι ανθρώπινη και κατευθύνεται στην εκπλήρωση του βασικού σκοπού του έργου,
    θα λειτουργεί σαν κεντρική αρτηρία, που δίνει τροφή και ζωή τόσο στο έργο,όσο και στους ηθοποιούς.
    Φυσικά όσο πιο μεγάλο είναι το έργο του συγγραφέα τόσο μεγαλύτερη έλξηασκεί ο αντικειμενικός στόχος και σκοπός.
    -Αν από το έργο λείπει η σφραγίδα της μεγαλοφυΐας;
    -Τότε η έλξη θα αποδειχθεί αδύνατη.
    -Κι αν το έργο είναι κακό;
    -Τότε ο ηθοποιός πρέπει να τονίσει μόνος του τον απώτερο σκοπό του έργου,να τον κάνει βαθύτερο και εντονότερο.
    Έχει μεγάλη σημασία, το όνομα που θα δώσει στον απώτερο σκοπό.
    Εσείς ξέρετε πιά πόσο σπουδαίο είναι να διαλέξει κανείς το σωστό όνομα για κάθε αντικειμενικό σκοπό,
    Θυμάστε πως γι’αυτό διαπιστώσαμε ότι είναι προτιμότερο το ρήμα
    γιατί δίνει περισσότερη ώθηση για δράση.
    Τη εσωτερική αυτή γραμμή που ακολουθεί ο ηθοποιός στην προσπάθεια του,
    που τον οδηγεί από την αρχή ως το τέλος,την ονομάζουμε συνοχή ή κεντρικό άξονα δράσης.
    Αυτή η κεντρική γραμμή δίνει ζωή σ’όλες τις μικρές ενότητες
    και αντικειμενικούς σκοπούς του έργου και τα κατευθύνει στον απώτερο αντικειμενικό σκοπό.
    Από αυτή την στιγμή και μετά όλα εξυπηρετούν τον κοινό σκοπό.

    http://elzin.wordpress.com/2009/02/16/%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%82%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πλάθοντας ένα… ρόλο!
    Στην αρχή του έργου, ο μεγάλος ηθοποιός φαινόταν σαν να μη ήθελε
    να τραβήξει την προσοχή του κοινού
    Αν ήθελε θα μπορούσε να το πετύχει με μια παύση.
    Όμως…
    Ο Σαλβίνι προχώρησε πιο κοντά στη έδρα των δόγηδων,έμεινε μια στιγμή συμμαζεμένος, συγκεντρωμένος στις σκέψεις του και τότε χωρίς να το καταλάβουμε πως, πήρε στα χέρια του
    ολόκληρο το ακροατήριο του μεγάλου θεάτρου της όπερας του Μπολσόι.
    Νόμιζες πως αυτό το πέτυχε με μια μονάχα κίνηση.
    Χωρίς να κοιτάξει το κοινό, τέντωσε το χέρι του και μας άδραξε γερά,λες και ήμασταν μυρμήγκια και μύγες.
    Έσφιγγε το χέρι του και νοιώθαμε τον άνεμο της συμφοράς,το άνοιγε κι’ ήταν χαρά και ευφρόσυνη.
    Μας είχε στην εξουσία του και θα μας κρατούσε ως το τέλος του έργου
    μα κι’έπειτα …για πολύ καιρό.
    Τώρα καταλαβαίναμε ποιος ήταν και τι ήταν αυτή η μεγαλοφυΐα
    και τι μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτόν.
    Στην αρχή φαινόταν Οθέλος, σαν ο Οθέλος να μην ήταν καθόλου Οθέλος,
    αλλά Ρωμαίος. Δεν είχε μάτια για τίποτα μόνο για την Δυσδαιμόνα.
    Μονάχα αυτήν σκεφτόταν, η πίστη του σ’έκείνη ήταν απεριόριστη
    και βλέπαμε κατάπληκτοι πως ο Ιάγος κατάφερε να μεταμορφώσει αυτόν τον Ρωμαίο,σε Οθέλο τρελό από την ζήλια του.
    Πώς να σας κάνω να νιώσετε την ισχυρή δόνηση,από την εντύπωση που προκαλούσε ο Σαλβίνι?
    Ίσως αναφέροντας τα λόγια του ποιητή:
    Πως η δημιουργία είναι για την …αιωνιότητα.
    Έτσι έπαιζε ο Σαλβίνι.
    Για την αιωνιότητα!

    http://elzin.wordpress.com/2008/09/25/%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπάρχει κανείς που να μπορεί να λυγίσει το Τόξο
    και να περάσει το βέλος ανάμεσα
    από τις οπές 12 τσεκουριών;;;;;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;