Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

* Επιστροφή από την Σκύλλα και Χάρυβδη



και… ένα γκρεμό.
μ Οδύσσειας
*
Μπήκαμε αμέσως κι ανοιχτήκαμε στα πελαγίσια πλάτη
με το κατάρτι ορθό και πάνω του τα άσπρα πανιά απλωμένα.
Μα ως το νησί πια πίσω αφήκαμε κι ουδέ φαινόταν άλλη
στεριά τρογύρα, μόνο η θάλασσα τον ουρανό να σμίγει,
405
στύλωσε πάνω από το καράβι μας ο γιος του Κρόνου ξάφνου
σύγνεφο μαύρο, που σκοτείνιασε το πέλαγο άκρη ως άκρη.
Πολληώρα ακόμα δεν αρμένιζε το πλοίο μας, κι ο πουνέντης
χύθηκε απάνω μας μουγκρίζοντας στη λυσσομάνητά του,
κι από την ορμή του ανέμου εκόπηκαν τα δυο μπροστά τα ξάρτια,
410
και το κατάρτι, πίσω γέρνοντας, σωριάστη, και στο αμπάρι
πέφτουν πανιά, σκοινιά στα απόνερα; και το κατάρτι βρήκε,
στην πρύμνα ως έπεφτε, κατάκορφα τον τιμονιέρη, κι όλα
του θρεί της κεφαλής τα κόκαλαα σα βουτηχτής εκείνος
από την κουβέρτα πέφτει, κι αφήκε τα κόκαλα η ψυχή του.
415
Μαζί κι ο Δίας βροντάει και το άρμενο χτυπάει με αστροπελέκι,
κι αυτό από του Δία το αστραποπέλεκο στρουφοτινάχτη ακέριο
και θειάφι εμύρισε, κι οι σύντροφοι μες στο νερό βρέθηκαν,
κι ίδια κουρούνες γύρω στο άρμενο το μαύρο παράδερναν
στο κύμα, μα ο θεός τους έκοψε του γυρισμού τη στράτα.
420
Εγώ μες στο άρμενο γυρόφερνα, μα κάποτε η φουρτούνα,
χτυπώντας, τα πλευρά του σκόρπισε, κι απόμεινε η καρίνα
γυμνή στο κύμα ξάφνου απάνω της και το κατάρτι πέφτει'
κι όπως η σκότα, από βοϊδόπετσο φτιαγμένη, του κρεμόταν,
πήρα τα δυο μαζί και τα 'δεσα, καρίνα και κατάρτι,
425
κι έκατσα πάνω κι αμολήθηκα στη λύσσα των ανέμων.
Ήρθε ώρα που ο πονέντης έκοψε την άγρια μάνητα του,
μα ασκώθη ευτύς ο νότος, βάσανα καινούργια φέρνοντας μου,
μπρος να περάσω από τη Χάρυβδη ξανά μαθές την άγρια.
Ολονυχτίς το κύμα με έσερνε, κι εκεί που ο γήλιος σκούσε,
430
στης Σκύλλας και στης άγριας Χάρυβδης ξανάφτασα τους βράχους
κι ως το αρμυρό νερό της θάλασσας αναρουφούσε τούτη,
την αψηλή προφταίνω αγριοσυκιά να ανασκωθώ να αρπάξω,
κι ως νυχτερίδα εκείθε πιάστηκα κι ουδέ είχα τα ποδάρια
που να πατήσω, για ανεβαίνοντας να βρω κλαρί να κάτσω'
435
τι οι ρίζες χαμηλά απλωνόντουσαν και τα κλωνάρια άνοιγαν
μακριά, χοντρά κι αψηλοκρέμαστα, τη Χάρυβδη να ισκιώνουν.
Κείθε γερά κρατιόμουν άπαυτα, την ώρα λαχταρώντας
πού θα ξερνούσε το κατάρτι μου και την καρίνα — κι ήρθαν
αργά πολύ! Ποιάν ώρα ασκώνεται για δείπνο ο κρισολόγος,
440
στην αγορά πολλούς που εδίκασε και μοίρασε το δίκιο —
την ώρα αυτή τα ξύλα η Χάρυβδη στο φως να βγουν αφήκε.
Κι εγώ ψηλάθε ξαμολήθηκα με χέρια και με πόδια
κι έπεσα μέσα, στα στενόμακρα μαδέρια πλάι, με βρόντο

κι έκατσα πάνω τους, και κίνησα να λάμνω με τα χέρια
Τη Σκύλλα ωστόσο των αθάνατων καί των θνητών ο κύρης
δε με αφήκε να ιδώ δε γλίτωνα μαθές του Χάρου τότε.
Μέρες εννιά θαλασσοδέρνομουν, στις δέκα, μες στη νύχτα,
στης Καλυψώς της ωριοπλέξουδης, της ανθρωπολαλούσας
θεάς, το ερημονήσι οι αθάνατοι, την Ωγυγία, με ρίξαν,
που μου 'δειξε όλη την αγάπη της — μα τι μιλώ για τούτα;
Χτες βράδυ ακόμα σου τα ιστόρησα μες στο παλάτι —
εσένα και της αρχόντισσας γυναίκας σου
δε μου 'ρχεται καθόλου αυτά που ειπώθηκαν
ξεκάθαρα να τα ξαναιστορήσω.»

Με ξύπνησε αξημέρωτα. Μου έδωσε τον σάκο και προχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο.
Αυτό είναι το τελευταίο ταξίδι που κάνουμε μαζί είπε.
Ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Ήξερα τι εννοούσε.
Ακούμπησε στο προφυλακτήρα και με κοίταξε με ένα τρόπο, όπως ποτέ του προηγούμενα κάνοντας μια σκοτεινή παρατήρηση που την κατάλαβα στην εντέλεια.
Είπε πως μας έμειναν λίγα λεπτά για να αγγίξουμε μερικά αισθήματα πολύ προσωπικά.
Καθόμουν ήσυχα αλλά το πνεύμα μου ήταν ταραγμένο.
Ήθελα να πως κάτι που με ξαλάφρωνε. Μάταια έψαχνα τις κατάλληλες λέξεις για την φόρμουλα που θα εκφράζει αυτό που «ήξερα» χωρίς να ειπωθεί.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αποχαιρετισμού.
Ίσως ο καλύτερος είναι να κρατάς μια ιδιαίτερη θύμηση αγαλλίασης.
Αυτός είναι ο τρόπος που αποχαιρετά ένας πολεμιστής.
Οδήγησα βιαστικά για καμίά ώρα μέχρι το σύδεντρο που μας περίμεναν ο Δον Χενάρο, ο Παμπλίτο και ο Νέστορας. Φαινόταν όλοι χαρούμενοι.
Το θέαμα της καταπράσινης κοιλάδας μπροστά μας με τα δυο ουράνια τόξα πάνω της ήταν μαγευτικό στην βρεγμένη ατμόσφαιρα.
Ο Δον Χουάν μου έβαλε το μπλοκάκι να γράψω αλλά δεν είχα καμιά διάθεση.
Άρχισες το μονοπάτι της γνώσης γράφοντας είπε και θα τελειώσεις με τον ίδιο τρόπο.
Όλοι με παρακινούσαν να γράψω λες και ήταν απαραίτητο.
Φθάνεις στο τέλος Καρλίτο μου είπε ο Δον Χουάν και η φωνή του ακούστηκε τρυφερή.
Κι άλλοι πολεμιστές στάθηκαν σε αυτό εδώ ο σημείο που ταξίδεψαν στο Άγνωστο.
Όλοι τους σας εύχονται καλή τύχη.
Ένιωσα ένα κυματισμό σαν να έγινε στέρεος ο αέρας.
Έχουμε λίγη ώρα ακόμη είπε ο Χενάρο .Τι θα κάνουμε;
Θα γελάμε και θα διασκεδάζουμε απάντησε ο Νέστορας.
Είπα στον Δον Χουάν πως φοβόμουν αυτό που με περίμενε και κάτι τρομαχτικό με
λύγιζε.
Παράπονα είπε ο Δον Χουάν .
Μέχρι την τελευταία στιγμή λυπάσαι τον εαυτό σου.
Γέλασαν όλοι.
Τι αναπάντεχη παρόρμηση.
Κι εγώ που νόμιζα πως την είχα εξοστρακίσει από την ζωή μου..
Όχι δικαιολογίες είπε ο Δον Χουάν.
Δεν έχουν νόημα.
Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι ένας άψογος πολεμιστής σε αυτό το μοναδικό μέρος δύναμης.
Εδώ αναδείχτηκαν μεγάλοι πολεμιστές.
να είσαι καλός σαν και αυτούς.
Κα γυρίζοντας σε μένα και τον Παμπλίτο τόνισε.
Αυτό είναι το τελευταίο καθήκον που θάστε μαζί.
Θα μπείτε στο ναγουάλ και το τονάλ με μόνη την προσωπική σας δύναμη.
Εμείς είμαστε εδώ για να σας αποχαιρετίσουμε. Η δύναμη όρισε τον Νέστορα σαν μάρτυρα..
Αυτό θα είναι το τελευταίο σταυροδρόμι.
Από την στιγμή που θα μπείτε μόνοι σας στο Άγνωστο δεν μπορείτε να υπολογίζετε σε μας να σας φέρουμε πίσω..
Πρέπει να αποφασίσετε αν θα επιστρέψετε ή όχι. Για αυτό η απόφαση είναι επιβεβλημένη.
Είμαστε βέβαιοι ότι και οι δυο σας έχετε την δύναμη να επιστρέψετε αν το θελήσετε.
Πρέπει να προσθέσω πως ελάχιστοι πολεμιστές επιζούν από αυτή την αναμέτρηση με το Άγνωστο.
Και αυτό όχι γιατί είναι τόσο σκληρή αλλά γιατί το ναγουάλ είναι πολύ γοητευτικό
και οι πολεμιστές που ταξιδεύουν σε αυτό ελκυστικό βρίσκουν πως η επιστροφή στο τονάλ είναι πολύ αποκρουστική υπόθεση.
Η απόφαση να μείνετε ή να γυρίσετε παίρνεται από κάτι μέσα που δεν είναι μήτε λογική μήτε η επιθυμία μας αλλά η θέληση μας.
Αν αποφασίσετε να μη γυρίσετε θα εξαφανιστείτε σαν να άνοιξε η γη και να σα κατάπιε.
Αν αποφασίσετε να επιστρέψετε και να γυρίστε στην ζωή τότε πρέπει σαν αληθινοί πολεμιστές να περιμένετε να εκπληρωθεί το καθήκον σας.
Και να ελέγχετε την ολότητα του εαυτού σας.
Ο δον Χενάρο με κοίταξε κλείνοντας το μάτι λέγοντας.
Ο Καρλίτο θέλει να μάθει τι εννοείς με τον έλεγχο της ολότητας του εαυτού είπε.
Γέλασαν όλοι τους.
Είχε δίκιο.
Σε άλλη περίπτωση αυτό θα ρώταγα αλλά η στιγμή ήταν πολύ επίσημη για αυτές τις ερωτήσεις.
Εννοώ όταν τελικά ο πολεμιστής αντιμετωπίσει την δύναμη είπε ο Δον Χουάν.
Κανένας δεν μπορεί να πει τι θα απογίνει κάθε πολεμιστής με αυτό.
Ίσως να τριγυρνάτε γαλήνιοι κα αφανείς πάνω στη γη ίσως να γίνετε μισητοί.
Ίσως ακόμη ξακουστοί ή ευγενικοί. Όλα εξαρτώνται από το αν ο πολεμιστής είναι άψογος και από την ελευθερία του πνεύματος σας.
Το πιο σημαντικό είναι το καθήκον σας.
Το καθήκον σου είναι τώρα να βυθιστείς στο άγνωστο μόνος σου χωρίς την παρέμβασή μας. Σταμάτα τον εσωτερικό σου διάλογο για να συγκεντρώσεις την δύναμη που χρειάζεσαι για να απλώσεις τα φτερά της αντίληψης σου και να πετάξεις στην απεραντοσύνη. Μόλις γίνει αυτό, τότε θα ελέγχετε την ολότητα του εαυτού σας.

Η αναμονή της εκπλήρωσής του είναι μία ιδιαίτερη αναμονή. Μοιάζει πολύ με το βάδισμα του πολεμιστή που προχωρά έξω από τον ανθρώπινο χρόνο. Πρέπει να είναι ατάραχος και να βαδίζει ήρεμα Τα βήματά του να είναι σίγουρα και σταθερά, τα μάτια του να κοιτάζουν ολόισια μπροστά και ήσυχα. Πρέπει να φτάσει στο στόχο του να περπατήσει, χωρίς να κοιτάξει πίσω και προπαντός χωρίς να τρέξει.
παρόλο που ξέρει ότι τον σημαδεύει το Άγνωστο. Η μόνη του ελπίδα είναι η αψογοσύνη του. Δεν περιμένει ανταμοιβή αλλά παρόλα αυτά βάζει όλη του την προσωπική δύναμη για να εκπληρώσει το καθήκον του.
Αν λοιπόν δεν ενεργήσετε άψογα. αν αρχίσετε τις ανυπομονησίες και τις απελπισίες,

τότε θα σας κομματιάσουν ανελέητα οι σκοπευτές από το άγνωστο.
Αντίθετα αν είστε άψογοι και η προσωπική σας δύναμη σας κάνει ικανούς να εκπληρώσετε το καθήκον σας τότε θα φθάσετε στην επαγγελία της δύναμης.
Είναι η επαγγελία της δύναμης στους ανθρώπους σαν φωτεινά όντα.
Κάθε πολεμιστής έχει δική του μοίρα και δεν υπάρχει τρόπος να πεις ποια θα είναι αυτή η επαγγελία για τον καθένα μας.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι αποχαιρετισμού.

Ίσως ο καλύτερος είναι να κρατάς κάποια ιδιαίτερη θύμηση αγαλλίασης.
Αν ζεις σαν πολεμιστής η ζεστασιά που ένοιωσες όταν το παιδί που ανέβηκε στους ώμους σου θα μείνει πάντα ζωντανή σε όλη σου την ζωή.
Αυτός είναι ο τρόπος που αποχαιρετά ο πολεμιστής.
Το τοπίο ήταν όμορφο αλλά και θλιμμένο και μοναχικό. Έφθανα στο τέλος
Η φωνή του Δον Χουάν ήταν τρυφερή αλλά και στεναχωρημένη.
Ένοιωθα ακόμη λύπη για τον εαυτό μου ,παρόλο που νόμιζα ότι την είχα εξοστρακίσει από την ζωή μου.
Όχι δικαιολογίες που είπε ο Δον Χουάν, δεν έχουν νόημα. Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι άψογος πολεμιστής σε αυτό το μοναδικό μέρος δύναμης, όπου αναδείχθηκαν οι μεγαλύτεροι πολεμιστής. Να είσαι όσο μπορείς καλός σαν και αυτούς.
Κάθε πολεμιστής έχει την δική του μοίρα και δεν υπάρχει τρόπος να πει κανείς ποια είναι αυτή για τον καθένα σας.
Έχετε μάθει πως η ραχοκοκαλιά του πολεμιστή είναι ...και η αποτελεσματικότητα του.
Μάθατε να ενεργείτε χωρίς να περιμένετε ανταμοιβή.
Τώρα πρέπει να αντέξετε σ΄αυτό που βρίσκετε μπροστά σας και θα χρειαστείτε την υπέρτατη μακροθυμία.
Ο πολεμιστής πρέπει να είναι πάντα έτοιμος και επιβάλλεται να αποχαιρετίσει όλους όσους βρίσκονται εδώ και όλους όσους αφήνει πίσω. Πρέπει να κάνει τα λόγια του δυνατά και μεγαλόφωνα ώστε η φωνή του να μείνει για πάντα εδώ σε αυτό το μέρος της δύναμης. Τώρα για να αντέξετε σε αυτό που βρίσκεται πέρα από την μέρα αυτή, μπροστά σας,

θα χρειαστείτε την υπέρτατη μακροθυμία.
Τίποτε δεν συγκρινόταν με την αγωνία και την μοναξιά αυτής της στιγμής.
Η εξήγηση των μάγων μου είχε στερήσει και αυτή την λογική μου.
Ο Δον Χουάν είχε δίκιο λέγοντας ότι ο πολεμιστής δεν μπορεί να αποφύγει τον πόνο και την θλίψη ,αρκεί να μην παρασύρεται από αυτά.
Εκείνη την στιγμή η θλίψη μου ήταν αβάσταχτη.

Η φωνή και τα λόγια του φώτιζαν και μια άλλη διάσταση της κατάστασης μου εκείνη την στιγμή.
Βρισκόμουν εκεί πιο γυμνός από κάθε άλλη φορά. Τίποτα δεν συγκρινόταν με την αγωνία και την μοναξιά αυτής της στιγμής. Δεν άντεχα να αποχαιρετίσω όσους στάθηκαν κοντά μου σε αυτές τις καμπές της μοίρας μου.
Όλοι είμαστε μόνοι.
Όλοι μας είμαστε μόνοι, όμως το να πεθάνεις μόνος δεν σημαίνει ότι πεθαίνεις έρημος.

Ο πολεμιστής αναγνωρίζει τον πόνο του αλλά δεν παρασύρεται από αυτόν. Έτσι η διάθεση του όταν μπαίνει στο άγνωστο δεν είναι η θλίψη.
Αντίθετα είναι χαρούμενος γιατί νοιώθει ταπεινός από την μεγάλη του τύχη,
σιγουριά ότι το πνεύμα του είναι άψογο και πάνω από όλα έχει πλήρη επίγνωση της αποτελεσματικότητάς του.
Η χαρά του προέρχεται από την αποδοχή της μοίρας του και από την αληθινή εκτίμηση αυτού που βρίσκεται μπροστά του.
Ο Δον Χενάρο κοίταξε τον ουρανό και μας είπε, ιδιαίτερα σε μένα.
Πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό των πολεμιστών,

που μπορείτε να το πείτε και σαν προτίμηση τους..
Πάντα πίστευες ότι η ζωή του πολεμιστή ήταν ψυχρή και μοναχική και χωρίς αισθήματα, όμως αυτό είναι αδύνατο να συμβαίνει, γιατί η ζωή του βασίζεται στην στοργή,

την αφιέρωση του και την αφοσίωσή του στην αγαπημένη του γη.
Παίρνοντας τον λόγο ο Δον Χουάν, αυτή είναι η προτίμηση των πολεμιστών είπε .

Αυτή η γη αυτός ο κόσμος. Δεν μπορεί να υπάρχει πιο μεγάλη αγάπη για έναν πολεμιστή.
Μόνο αν κάποιος αγαπά τη γη αυτή με ακατανίκητο πάθος, μόνο τότε μπορεί να γλιτώσει από την θλίψη του. Ένας πολεμιστής είναι πάντα χαρούμενος, γιατί η αγάπη του είναι αμετάβλητη και η αγαπημένη του γη, τον αγκαλιάζει και του προσφέρει ασύλληπτα δώρα.

Η θλίψη ανήκει μόνο σε αυτούς που την μισούν παρόλο που δίνει καταφύγιο στην ύπαρξη τους.
Αυτό το αγαπημένο ον ,που είναι ζωντανό μέχρι τα έσχατά του όρια και κατανοεί κάθε αίσθημα, με μαλάκωσε με γιάτρεψε από τους πόνους και τέλος όταν πια κατάλαβα βαθιά την αγάπη μου γι΄αυτό,με δίδαξε την ελευθερία.
Άκουσα το γαύγισμα αυτού του σκύλου. Είναι το πιο θλιμμένο πράγμα που μπορείς να ακούσεις. Αυτό το γαύγισμα και η μοναξιά που δημιουργεί, μιλάει για τα αισθήματα των ανθρώπων, που η ζωή τους είναι σαν Κυριακή απόγευμα, όχι πάντα άθλιο αλλά

ζεστό, ανόητο και άβολο. Το αντίδοτο για αυτά τα συναισθήματα είναι αυτό το χώμα.
Είσαι πιο μόνος από ποτέ γιατί χωρίς την αταλάντευτη αγάπη γι΄αυτό το όν που σου προσφέρει καταφύγιο ,το να είσαι μόνος θα πει ότι είσαι έρημος.
Μόνο η αγάπη γι΄αυτό το λαμπρό όν μπορεί να δώσει την ελευθερία στο πνεύμα του πολεμιστή.
Και η ελευθερία είναι χαρά, αποτελεσματικότητα και ξεγνοιασιά, όποιες αναποδιές και να τύχουν. Αυτό είναι το στερνό μάθημα.

Το αφήνουμε πάντα για την τελευταία στιγμή, για την στιγμή της υπέρτατης ερημιάς, όταν ο άνθρωπος αντικρίζει τον θάνατό του και την μοναξιά του.
Μόνο τότε αποκτά νόημα.

Είπε απαλά ο Δον Χενάρο,
όμως το να πεθαίνεις μόνος δεν σημαίνει ότι πεθαίνεις και έρημος.
Ο Παμπλίτο αναστέναξε λέγοντας:
Τι υπέροχο πράγμα νάσαι σε αυτόν τον θαυμάσιο κόσμο !
Αν δεν γυρίσω σας ζητώ σαν τελευταία χάρη να βοηθήσετε όσους μοιράστηκαν την μοίρα μου.
Δεν μπορούσα να ορθώσω λέξη όμως μι εξωτερική δύναμη με κυρίεψε και με σήκωσε όρθιο.
Μίλησα και εγώ.
Είπα τις ευχαριστίες μου
Ακολούθησε μια μακριά σιωπή που έσπασε από τα τελευταία λόγια του Δον Χουάν.
Το σούρουπο είναι η χαραμάδα ανάμεσα σε δυο κόσμους.
Είναι η πόρτα στο ΄Άγνωστο.
Αυτό είναι το κεφαλόσκαλο προς αυτή την πόρτα δείχνοντας την πλατωσιά του γκρεμού μπροστά μας.
Να η πόρτα. Πέρα από αυτή υπάρχει η άβυσσος και πέρα από την Άβυσσο το Άγνωστο...
Τώρα θάμαστε σαν σκόνη του δρόμου που ίσως ξαναμπεί στα μάτια σας

κάποια μέρα που θα ξαναγυρίσετε.
Μια παράξενη παρόρμηση με έκανε να τρέξω στον γκρεμό και να πέσω μέσα του.

Κράτησα το χέρι του Παμπλίτο, μία δύναμη με έκανε να τρέξω μαζί του.
Ένοιωσα το χέρι του να κρατά το δικό μου καθώς πηδούσαμε.
ΕΠΕΙΤΑ ΒΡΕΘΗΚΑ ΜΟΝΟΣ
.

Όταν επέστρεψα από την άβυσσο, όταν γύρισα πίσω,
ήμουν σε μια ακρογιαλιά ξεβρασμένος από τα κύματα του θεού της θάλασσας
και μικρά καβουράκια μου κάνανε παρέα. ..μπερδεμένα στα μαλλιά μου.
Μια μεγαλόπρεπα στολισμένη Θεά που καλύπτει πολλά,

με κοιτούσε με ενδιαφέρον από τον Θρόνο της
σαν να με περίμενε και σαν να γνώριζε πως ποιος ήμουν
και πως είχα φθάσει στο Νησί της.
Στη άμμο ήταν γραμμένο ένα ΝΑΙ

που συχνά παρασύρεται από τα κύματα και εξουσία και θρόνους αναζητά
και ένα ΟΧΙ στο κατάρτι μιας ΣΧΕΔΙΑΣ

μιας επιστροφής... δεμένο στα ανοικτά..
21η ραψωδία Ομήρου Οδύσσειας
Λήο Λεόν
και οι πολεμιστές της Λάϊον
... στην εξερεύνηση Άγνώστων και Γνωστών νησιών.


 

18 σχόλια:

  1. Η επιστροφή των πολεμιστών!

    Ιθάκη!
    Ένα… Όνειρο της Καρδιάς!

    Νιώθω προσωρινός
    Κι’αυτό μου δίνει
    την ικανοποίηση
    της ελαφρότητας…
    κι’αυτό, μου δίνει
    την ικανότητα
    της Ελευθερίας .

    Η λύπη, η προσμονή,
    η επιθυμία στο βωμό
    ... του αδυσώπητου.

    Η λαχτάρα να συναντήσεις
    την Πηνελόπη,
    η αμφιβολία αν σε περίμενε…
    η διαπίστωση ότι,
    η Πηνελόπη, ο Οδυσσέας
    και ο Τηλέμαχος της ζωής σου,
    ήσουν εσύ… ο ίδιος.

    Η Ιθάκη, που είναι;
    Πόσο αργεί αυτό το
    ταξίδι ακόμη;
    Πρέπει να σκοτώσεις
    και τους μνηστήρες.

    Δοκίμασαν να σου κλέψουν
    τον κόσμο σου.
    Δοκίμασαν να σου κλέψουν την
    Ψυχή σου.
    Λεηλάτησαν την ζωή σου…

    Μείνε όρθιος, Οδυσσέα !
    Απέναντι ... σ¨ένα
    ανελέητο Ποσειδώνα.
    Μείνε όρθιος, Οδυσσέα!
    Κι ονειρέψου τον εαυτό σου
    Μεγαλόπρεπο βασιλιά
    Της Ιθάκης ξανά!!!

    …από τα βουνά της Ιθάκης!

    ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ... κι ένας νέος κύκλος αρχίζει,
    όχι κύκλος αλλά σπείρα,
    σπείρα δεξιόστροφη και ανελικτική,
    εξελικτική.

    ...μια νέα σπείρα αρχίζει λοιπόν, ίδια με την προηγούμενη αλλά και τόσο διαφορετική...

    Καλή αρχή στη νέα αφύπνιση μετά τα ονειρικά περάσματα και τα σκοτεινά παραπετάσματα στα φωτεινά συμπεράσματα, διδάγματα που περιμένουμε οι πολεμιστές.

    Χρόνια Πολλά και προσμονή για Ελληνική Αφύπνιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μεινετε ορθιοι πολεμιστες
    ..η μερα εκεινη δεν θα αργησει...

    Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
    που μπρος μου θα σε ξαναδώ
    το φως του ήλιου θα ραγίσει
    και συ θα τρέχεις προς τα δω

    θε να σκορπά το μέτωπό σου
    χρυσή βροχή στον ουρανό
    και θα 'ν' τ' ωραίο πρόσωπό σου
    κι απ' το φεγγάρι πιο χλωμό

    Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
    όλα θα λάμψουνε αλλιώς
    και θα χαθεί μες τις σκιές μας
    όλος ο κόσμος ο παλιός

    Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
    κυνηγημένο μου πουλί
    σε πήρε κάποτε η δύση
    σε ξαναφέρνει η ανατολή

    καλη Αρχη..
    στην επιστροφη σας
    ευχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλη επιστροφή των πολεμιστών
    που επιτυχώς κινήθηκαν
    ανάμεσα στο ναι και στο όχι
    με την ελαφράδα
    και την ελευθερία
    της γνώσης του προσωρινού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η Σκύλα και η Χάρυβδη θα μπορούσαν να είναι οι Ερινύες από τη μία και η Απελπισία από την άλλη, από μία άποψη… …

    Συνειδητά και υποσυνείδητα έχω συνέχεια στο μυαλό μου κάτι που λές πολύ συχνά, κάπως έτσι:
    «Η πιο σκοτεινή στιγμή της ημέρας είναι λίγο πριν ξημερώσει….…..»
    Και το πιστεύω αγαπητέ μου Πολεμιστή!
    Είναι η στιγμή που….….
    «Βρισκόμουν εκεί πιο γυμνός από κάθε άλλη φορά. Τίποτα δεν συγκρινόταν με την αγωνία και την μοναξιά αυτής της στιγμής. Δεν άντεχα να αποχαιρετίσω όσους στάθηκαν κοντά μου σε αυτές τις καμπές της μοίρας μου.»
    Είναι η στιγμή που στο σάκο σου έχεις πάρει τα εντελώς απαραίτητα σύνεργα σου, που με αυτά θα πορευτείς για να συναντήσεις επιτέλους το Φως.
    Ίσως να είναι και η στιγμή που λέει ο Νίο
    «με πονούν τα μάτια μου»
    Και ο Μορφέας του απαντάει
    «είναι γιατί βλέπεις για πρώτη φορά»

    Σας γνώρισα από τη Χώρα της Λάϊον, θα σας γνωρίσω και από εδώ. Να ευχηθώ Καλή Επάνοδο;
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ιάσιε παλιόφιλε θεραπευτή,
    την μεγάλη αυτή αφύπνιση ονειρευόμαστε
    με όσους τρόπους μπορούμε και δεν μπορούμε ακόμη
    και με ενεργή προσμονή!

    Εμείς
    οι σύγχρονοι της Ελλάδος πολεμιστές,
    γιατροί αγρότες καλλιτέχνες ηθοποιοί φυσικοί μαθηματικοί
    πυροσβέστες δάσκαλοι οικοδόμοι και πολλοί άλλοι…εργαζόμενοι
    γονείς παιδιά και μαθητές!
    Με νέες σπείρες τρισδιάστατες τεταρτοδιάστατες
    έως 12 διάστασεις
    και χορούς κυκλοτερούς
    ίδιους και διαφορετικούς!

    Χρόνια πολλά
    φίλε μας διαχρονικέ
    με πολλά διδάγματα συμπεράσματα
    από σκοτεινά παραπετάσματα
    σε φωτεινά περάσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τέλος και αρχή
    είναι πάντα σε κύκλο μιας σπείρας
    Συνείδησης σε εξελικτική πορεία ανοδική.

    Ευχαριστούμε πολύ
    Πεταλούδα φτερωτή
    για το τραγούδι και τους στίχους
    και συμπληρώνουμε με μερικούς ακόμη
    για μια όμορφη γιορτή!

    Θα μείνουμε όρθιοι στη Γη εδώ
    κοιτάζοντας ένα αστέρι
    στον ουρανό!

    Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι
    που λάμπει χλωμό
    να σου το χαρίσω, το έχω μεράκι
    αλλά δεν τολμώ.
    Είναι σαν διαμάντι, για φίνο χεράκι
    και άσπρο λαιμό
    το μικρό εκείνο, αστέρι - αστεράκι
    που λάμπει χλωμό

    Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι
    που λάμπει ψηλά
    να σου το προσφέρω απόψε δωράκι
    με παρακαλά,
    λέει πως στον λαιμό σου, ή και στο χεράκι
    θα ζει πιο καλά
    το μικρό εκείνο, αστέρι - αστεράκι
    που λάμπει ψηλά.

    Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι
    που ζει μοναχό
    στ΄ουρανού την πλάτη, το τρώει το σαράκι
    και κλαίει το φτωχό
    τ' άστρα των ματιών σου τ΄ανάψαν μεράκι
    κι ανησυχώ
    μη μου σβήσει εκείνο τ΄αστέρι αστεράκι
    που ζει μοναχό.

    http://www.youtube.com/watch?v=6dVB2GTNfqE&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύτιμες πάντα οι ευχές σου και οι συμβουλές
    σμαραγδένια greenlion,
    και το κόσμημα της Ειλειθυίας

    «Θα έδινα εκείνο το κόσμημα που αποτελείται από εννέα υπέροχα γράμματα ΩΜΕΓΑΔΙΝΗ ώστε να γνωρίσει ότι δεν είμαι γυναίκα της οδύνης αλλά της ωδίνης.
    δεν ξέρω αν είναι κατάλληλο για γέννηση Ηλίου αλλά ήταν αποτελεσματικότατο για να γεννήσω τα παιδιά μου χωρίς ίχνος οδύνης αλλά με χαμόγελα και χαλαρή κουβεντούλα με τον γιατρό μου στην διάρκεια του τοκετού.
    Τώρα αν σώνει και καλά θα έπρεπε να ήταν από φυσικό υλικό θα ήταν σαν εκείνο που συνειδητά φορώ για να μην ξεχνώ ποτέ τα πάθη και τα λάθη μας κεχριμπάρι»

    Που μας γλίτωσε από πολλές οδύνες
    του εννιάμηνου
    … από τον Ιανουάριο τοκετού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάνε λοιπόν τον κύκλο σου Οδυσσέα
    Κι όσο λείπεις θα'μαι εδώ
    Θα υφαίνω ατέλειωτο πανί
    Ώσπου να βρεις το δρόμο σου μοιραία
    Στης Ιθάκης το νησί να ξαναβγείς

    ````
    Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
    που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
    να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
    έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
    πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
    Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει.
    Αν ρωτιούνταν πάλιόχι θα ξαναέλεγε.Κι όμως τον καταβάλλει
    εκείνο το όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

    Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1901)

    `````
    ..Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
    κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
    κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
    θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
    θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
    ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές..

    Πρίν αρκετό καιρό οι κάτοικοι αυτης της τόσο αγαπημένης γειτονιάς,έφυγαν για ταξίδι..Λυπηθήκαμε πολύ,μα έτσι έπρεπε να γίνει..πάντα ομως περνάγαμε απο τούτη την πολυαγαπημένη μας γωνιά,ο καθένας για τους δικούς του λόγους..Σήμερα το πρωί πέρασα απο δω για άλλη μια φορά..και τι βλέπω?..ανοιχτά πορτοπαράθυρα,ασβεστωμένα σοκάκια,και γνώριμες χαρούμενες φωνές..περπάτησα πολύ, πολύ απαλά,στις μύτες..κρυφάκουσα λόγια σοφά..και το ίδιο απαλά έφυγα..σιγοτραγουδώντας..και σιγοτραγουδώντας ξαναγύρισα και λέω..παρούσα!!..να 'μαι κι εγώ!

    Καλωσορίσατε..σας περιμέναμε!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πριγκίπισσα της Ελλάδος
    Ιφιγένεια
    με ιδιαίτερη χαρά
    σε υποδεχόμαστε
    και στον χώρο αυτό
    με τους βαθυστόχαστα
    πολύπλευρους συλλογισμούς σου!

    Ναι.. είναι και αυτό
    οι Ερινύες από τη μία και η Απελπισία
    η Σκύλλα και η Χάρυβδη
    και σίγουρα αφορά πολλά επίπεδα και διλήμματα συνείδησης.

    Είναι η κρίση διάκριση
    του Ζυγού και το τέλος της οριζοντίου δύναμης.
    Από εκεί και μετά αρχίζει η κάθετος αλλαγή της αντίληψης.

    Είναι πάντα ένα δύσκολο δίλημμα και η απόφαση μοιάζει
    αδύνατη.
    Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και στην μέση αναμμένα κάρβουνα.
    Ποιος άνθρωπος δεν έχει περάσει από αυτό;

    Πέφτοντας στον γκρεμό
    Μπορεί να βρεθείς στην έρημο του πραγματικού
    καταπίνοντας το κόκκινο χάπι της αλήθειας
    και τα μάτια σου πονούν
    αλλά πιο πολύ πονά
    η αλήθεια που αντικρίζεις
    και η μοναξιά.

    Είναι όμως το ερώτημα …βλέπεις!
    Είναι το ερώτημα που δεν σε άφηνε να κοιμηθείς τα βράδια.
    Τι είναι το MATRIX;
    Και ξαφνικά ένα κουνέλι πετάγεται μπροστά σου
    και το ακολουθείς…

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ποιο είναι αυτό το γενναίο κορίτσι
    με πολλές αποφάσεις σε τεντωμένο σχοινί;
    Ποια είναι αυτή η καρδιά που μόνο να αγαπά
    μπορεί και ποτέ δεν ξεχνά;
    Ποια είναι αυτή η ψυχή που σε ένα αστέρι ξενυχτά;
    Ποιο είναι αυτό το παιδί που αστέρια και ποίηση μετρά
    και σιγοτραγουδά;

    Μια Μαργαρίτα από ένα αλωνάκι μας μιλά!

    Ήρθαμε και από εδώ
    στην παλιά την γειτονιά
    Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται πάνε δεν πάνε στον παράδεισο.
    Ξεσκονίσαμε λιγάκι…
    ανοίξαμε και τα παράθυρα ...ένα χρωματάκι.

    Για αναπαλαίωση
    λένε θα μας χρεώσουνε
    κάτι Πεταλούδες
    ακριβά θα το κοστολογήσουν αλλά κάνουμε υπομονή…
    Είμαστε τύποι υπομονετικοί και ενίοτε σκεφτικοί
    αλλά
    αγαπούμε πολύ μια περιπέτεια οδυσσειακή.

    Καλησπέρα Εντελβάις
    ...Πηνελόπη Καβαφική
    με πολλά συν ένα...φιλιά!

    Τί όμορφα που είναι
    ένα καλοσώρισμα στην δική σου αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πονα η αληθεια και η μοναξια
    με ποιους θα παμε
    και ποιους θα αφησουμε?
    σαν τον Οδυσσεα,που σε καθε σταθμο αφηνε πισω και καποιους απο τους συντροφους του
    θαρρεις κι ηταν βαριδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Έρχεται η στιγμή
    που αποφασίζεις
    με ποιους θα πας
    και ποιους θα αφήσεις!
    Άφηνε τους συντρόφους του
    μαζί με τα ελαττώματα του
    και ό,τι αντιπροσώπευαν αυτοί
    αλλά τον άφηναν και οι ίδιοι
    γιατί προτιμούσαν
    άλλου είδους απολαβές
    και κάναν άλλες επιλογές.

    Έτσι πολλοί παλιοί σύντροφοι
    και φίλοι χάνονται στο μαγγανοπήγαδο της ζωής
    και σε κάθε σταθμό θρηνείς
    και μερικούς από αυτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλώς τους στην Ιθάκη....
    Όντως οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο ...και είναι ωραίο αν είναι πάντα εκεί...
    Τέλος και αρχή
    είναι πάντα σε κύκλο μιας σπείρας
    Συνείδησης σε εξελικτική πορεία ανοδική....
    Υποκλίνομαι στους ακαταμάχητους... αποφασισμένους... ερωτικούς Πολεμιστές....
    Εσεις γνωρίζετε ότι είμαι πάντα εδώ ως πιστή Πηνελόπη που ονειρευέται την επιστροφή του Οδυσσέα...
    Προσπαθώ να προετοιμαστώ για ...την διεκδίκηση της Ιθάκης...
    Χαιρετώ την πολύχρωμη πεταλούδα...
    την διεισδυτική λιονταρίνα, την σοφή Ιφιγένεια ....την ευαίσθητη Μαργαρίτα...τους Σταυραετούς... τους Φύλακες... όλους τους γενναίους ξεχωριστούς...οραματιστές μιας Άνοιξης που δεν είναι μακριά τελικά ...
    Ονειρευόμαστε πάντα Μαζί....ο Οδυσσέας πάντα όρθιος ....δεν άφησε κανέναν πίσω ως βαρίδιο ...τον είχαν αφήσει πρώτα αυτοί....
    Άξιοι και ικανοί για το πέρασμα του τόξου απο τα δώδεκα τσεκούρια δεν γινόμαστε εύκολα...
    Μια βελούδινη αγκαλιά χωρίς λόγια με την ζεστασιά της οικειότητας μιας παλιάς αγάπης ....
    ΑΠΕΙΡΑ ΦΙΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. επρεπε να τους "αφησει".
    δεν παρατησε καποιον απο δειλια..
    οι συντροφοι συμβολικα ηταν βαριδια.
    απελευθερωνοταν
    εβρισκε την πορεια του
    και τον εαυτο του μαζι.

    γεια σου αρτεμις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άπειρα φιλιά από κακά παλιόπαιδα
    που πάνε παντού στη Γη και αφήνουν τον παράδεισο
    για τα καλά… κορίτσια!

    Άξιοι και ικανοί για το πέρασμα του τόξου απο τα δώδεκα τσεκούρια δεν γινόμαστε εύκολα...
    Αλλά ας παραμείνουμε όρθιοι ως το τέλος!
    Και να Ονειρευόμαστε πάντα Μαζί....
    μια καινούργια της συνείδησης Αρχή
    χωρίς βαρίδια πολλά στην ευθεία την τελική!

    Που χάθηκες Άρτεμις Πηνελοπική;
    Σε… ποια αρμενίζεις
    Θάλασσα Υδροχοϊκή;

    Εμείς εδώ παραμένουμε φίλοι σου πιστοί!
    Μας έχουν πνίξει τα δάκρυα και οι στεναγμοί
    ….με την απουσία σου αυτή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα φωτεινή και αισιόδοξη...
    Πρώτα το προσωπικό τονάλ (ειδικά το δικό μου όλο μαντάρα το κάνω ως άτακτο παιδάκι) χρειάζεται ένα συγύρισμα μια τακτοποίηση ειδικά όταν διευρύνονται οι παράμετροι της αντίληψης, όταν αλλάζουν οι τρόποι ερμηνείας (βοηθήσατε σε αυτό και είμαι παντοτινά ευγνώμων).
    Χρειάζεται μια αναδιάταξη λοιπόν για να είναι εξελικτική η πορεία ...
    Συμβαίνουν και πράγματα που για μένα είναι δύσκολο να αντιμετωπίζω μόνη μου και τότε απομονώνομαι...
    Όμως, όπως οι ακουσματικοί …έτσι και γω σας ακολουθώ ….σιωπηλή …(αν δεν έχω κάτι σημαντικό να πω.. πολλές φορές με ξεπερνά η συζήτηση )αναγνωστική και ακουσματική ….
    Μοιραζόμαστε ένα Όνειρο καρδιάς για την Ελεύθερη Ιθάκη που είναι απαραίτητο να υλοποιηθεί ....με τις όποιες παράπλευρες απώλειες και τα βαρίδια που μένουν πίσω...
    Τα σκοτεινά παραπετάσματα πολλά όπως εύστοχα τονίζει ο Θεραπευτής Πολεμιστής Ιάσιος ...αλλά εσείς και εμείς προχωράμε ....
    SHOW MUST GO ON
    http://www.youtube.com/watch?v=lSkx34M3XtY
    Το ακούσαμε ξανά τελευταία αλλά άλλη μια φορά ....
    Φιλιά
    στην αγαπημένη παρέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα με τραγούδια
    και φιλιά Άρτεμις,
    Αστέρι του Ουρανού
    σε μια ουράνια σκηνή!

    Το σόου να συνεχιστεί!
    Μαζί με το όνειρο της καρδιάς μας
    Σε ένα δρόμο θαλασσοταξιδευτή!
    Και να προχωράμε όρθιοι με ορμή!
    Όλα τα νησιά προσωπικά
    εθνικά και παγκόσμια συλλογικά
    σε ξεκαθάρισμα αναδιάταξη
    εσωτερικά και εξωτερικά
    ακουσματικά και δραστικά.

    Εγώ ...εσείς... εμείς συνειδητά και ευφυώς συνεργαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;