Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Ο. Τα Φτερά του Ονείρου



Ο νείρεμα... συνειδητό:
Η πραγματικότητα έχει μεγάλη φαντασία, λέει ... ο Άνεμος!

Για τους αφυπνισμένους υπάρχει ένας και ο αυτός κόσμος,
ενώ οι κοιμισμένοι στρέφονται ο καθένας σε ένα δικό του υποκειμενικό κόσμο
λέει...ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Ο ανθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς λέει ...ο ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΙΑ.

Συνειδητό ονείρεμα ονομάζουμε εκείνη την κατάσταση στην οποία ο ονειρευόμενος γνωρίζει απόλυτα ότι ονειρεύεται και μπορεί να επηρεάσει , αν θέλει, το περιεχόμενο του ονείρου του.
Ξέρουμε λοιπόν συνεχώς ότι ονειρευόμαστε και αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο όλες τις τρομακτικές καταστάσεις, αναγνωρίζοντας με κατανόηση την απατηλότητα του ονείρου μας. Μπορούμε επίσης να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποκτήσει υπερφυσικές ικανότητες και να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς του φυσικού μας σώματος.
Ο πολεμιστής, επισκέπτεται με την βοήθεια του συνειδητού ονείρου άλλους κόσμους πνευματικούς, όπου αποκτά την ικανότητα της ενόρασης και της θεραπείας.
Χρησιμοποιεί το συνειδητό ονείρεμα, για να αφυπνιστεί και για να συνειδητοποιήσει την ψευδαισθητική φύση όλων των φαινομένων,τόσο του ύπνου όσο και της εγρήγορσης.
Αυτή η αφύπνηση δεν σημαίνει την απάρνηση του κόσμου και την απόσυρση μας σε μια μηδενιστική κατάσταση.
Ζούμε και δεν ταυτιζόμαστε, δεν φοβόμαστε, δεν ελπίζουμε νευρωτικά σε τίποτα.
Ζούμε γιατί η ζωή στην ύστατη σημασία της σημαίνει ευδαιμονία και συνεχή παρουσία της συνειδητότητας μας.
Ο συνηθισμένος άνθρωπος μαθαίνει να απολαμβάνει μόνο τα πράγματα που θεωρεί πραγματικά, ταυτιζόμενος με αυτά.
Αυτά όμως εκτός από την απόλαυση κρύβουν και τον πόνο. Και εδώ βρίσκεται η δυστυχία και η μιζέρια της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ποτέ δεν μπορέσει να είναι ευτυχισμένος γιατί όση πραγματική είναι η ευτυχία του άλλο τόσο πραγματικός είναι και ο πόνος που κρύβεται πίσω από αυτή,
ο οποίος διευρύνεται όσο ο άνθρωπος προσπαθεί μάταια να τον αποφύγει η να τον εξοβελίσει.

Οι αισθήσεις λοιπόν εξαπατώνται και ο συνηθισμένος μας κόσμος που τόσο αυτάρεσκα αγκιστρωνόμαστε πάνω του δεν είναι παρά και αυτός μια ψευδαίσθηση.
Οι ανατολικές θρησκείες κάνουν πολλές φορές αναφορές στα όνειρα, και αντίθετα με τον Χριστιανισμό θεωρούσαν το συνειδητό ονείρεμα ως μια εμπειρία που προσδίδει κύρος και πνευματική αξία στον ονειρεύομενο. Απέδιδαν δε αυτή την ικανότητα σε κάποιον μάγο, προφήτη, θεραπευτή. Ιδιαίτερα στις ινδιάνικες φυλές η αναζήτηση του οράματος ήταν ακριβώς μια μέθοδος για την πρόκληση ισχυρών συνειδητών ονείρων που μυούσαν και εκπαίδευαν τον ονειρευόμενο.
Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν σε τρεις σχετικές θεότητες,τον Ύπνο, το Μορφέα και τον Όνειρο. Ο Ύπνος ήταν ένας ήσυχος και πράος θεός,που περιπλανάτο στην γή αγγίζοντας με την ραβδο του τους ανθρώπους φέρνοντάς τους ένα γλυκό ύπνο. Ο Μορφέας, ήταν γυιος του Υπνου και της Νύχτας. Εθεωρειτο σαν ένας γέροντας με γλυκιά όψη και αθόρυβα φτερά ,που πλησίαζε τους ανθρώπους με άνθη παπαρούνας και του άγγιζε απαλά και τους αποκοίμιζε. Στη συνέχεια παρουσιάζονταν στον όνειρο τους με την μορφή γνωστών τους. Ήταν η προσωποποίηση του ονείρου.
Ο Όνειρος ήταν ο αγγελιοφόρος του Δία που τον έστελνε την ώρα του ύπνου στους ανθρώπους για να τους συμβουλέψει η να τους αποκαλύψει τα μελλούμενα.
Σύμφωνα με τον Ομηρο υπάρχουν δυο είδη ονείρων, τα ψεύτικα, που προέρχονται από τις ΄΄πύλες του Ελεφαντοστού΄΄ και τα πραγματικά, που προέρχονται από τις ΄΄ πύλες του Κέρατος΄΄.
Η Πηνελόπη, που είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον Μορφέα, γνωρίζει την διαφορά
τους και θεωρεί ότι είναι μηνύματα των θεών.

ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΑΣ ΦΥΣΗΣ.

Δεν υπάρχει τελικό σταυροδρόμι ή τελικό βήμα πουθενά.
Η προσωπική δύναμη αποφασίζει για το ποιός μπορεί η για το ποιός δεν μπορεί να επωφεληθεί από την αποκάλυψη των μυστικιστικών διδασκαλιών.
Πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν, και από αυτούς πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να δράσουν σύμφωνα με αυτά που ακούν.
Και από αυτούς ακόμα λιγότεροι έχουν την προσωπική δύναμη που χρειάζεται για να επωφεληθούν από την δράση τους.
Έτσι τα ασταθή , μη συγκροτημένα άτομα που δεν έχουν την απαραίτητη νηφαλιότητα ,θέληση, επιμονή και υπομονή γρήγορα θα εγκαταλείψουν τον αγώνα.
Η μη δομημένη προσωπικότητα τους είναι ουσιαστικά και η προστασία τους, αλλά και
η μεγάλη "ύπνωση" τους.
Ο κόσμος μας λέει ο Δον Χουάν, αναγκάζεται να συμμορφωθεί με την περιγραφή που έχουμε γι΄αυτόν, δεν είναι πραγματικός, αντανακλά απλώς την κοσμοθεώρησή μας.
Αν είναι πράγματι έτσι, τότε δεν παρατηρούμε απλώς τον κόσμο συμμετέχουμε και στην δημιουργία του. Ο κόσμος είναι αυτός που είναι γιατί λέμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν θέλουμε να πάψει να είναι έτσι, αρκεί να σταματήσουμε τον ακατάπαυστο εσωτερικό μας διάλογο με τον οποίο τον αναδημιουργούμε κάθε στιγμή.
Υπάρχει μέσα μας μια οχλαγωγία, διάφορες σκέψεις, πεποιθήσεις, μνήμες , απόψεις περιγραφές που μας ωθούν βλέπουμε τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Η μία σκέψη διαδέχεται την άλλη χωρίς διακοπή, με αποτέλεσμα να ταυτιζόμαστε με αυτές και να προσκολλόμαστε χωρίς καμμία ελπίδα να βρούμε διέξοδο.
Μόνο με τον διαλογισμό μπορεί ο νούς μας να ηρεμήσει για λίγο. Με τον διαλογισμό ,παρακολουθούμε τις σκέψεις που εμφανίζονται στον μυαλό μας, χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτές χωρίς να τις απωθούμε ούτε να τις ακολουθούμε.Τις αφήνουμε να περάσουνε μπροστά από τον εσωτερικό μας καθρέπτη χωρίς καμμία προσκόλληση. Αφού λοιπόν δεν τις τροφοδοτούμε με το ενδιαφέρον μας και με τη ταύτιση μας αυτές σιγά αραιώνουν και ξαφνικά προβάλλει το κενό,η διακοπή. Βιώνοντας για πρώτη φορά την κενότητα και την απουσία σκέψεων από το μυαλό μας, ανακαλύπτουμε τι σημαίνει διαυγής και καθαρή συνείδηση. Συγχρόνως βιώνουμε και μια πρωτόγνωρη αίσθηση νηφαλιότητας,μακαριότητας και ευδαιμονίας. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση.
Αυτή είναι η σιωπηρή γνώση που αναφέρουν οι δάσκαλοι ότι διέθετε κάποτε η ανθρωπότητα πριν την πτώση της. Να γνωρίζεις να αντιλαμβάνεσαι χωρίς λόγια και σκέψεις.
Ο σκοπός του διαλογιζόμενου είναι να μεταφέρει αυτή την γνώση και της εμπειρίας της καθαρής φύσης του πνεύματος στη καθημερινή του ζωή.
Αυτό σημαίνει να ξαναμάθει να περπατά να τρώει να ντύνεται να κοιμάται με την συνεχή παρουσία της αρχέγονης φύσης του.
Αν μπορέσουμε μετά από άσκηση να μετακινήσουμε το σημείο σε μία άλλη καινούργια θέση,τότε ο κόσμος μας όπως τον ξέραμε θα καταρρεύσει και μια καινούργια πραγματικότητα θα φανεί με άλλους νόμους και ιδιότητες.
Κρατώντας όμως το σημείο της προσοχής μας καθηλωμένο στο ίδιο σημείο, προστατεύομαστε από ένα άγνωστο κόσμο που μας κάνει να νοιώθουμε ανασφαλείς και απροστάτευτοι.
Και έτσι πληρώνουμε τον φόβο του αγνώστου και της ελευθερίας με την ασφάλεια των πληκτικών και μονότονων τοίχων της φυλακής μας.Πρέπει να γίνουμε, πιο χαλαροί, πιο ροικοί λιγότεροι ανασφαλείς και προγραμματισμένοι,
πιο ανοιχτοί και απρόβλεπτοι,για να επιτρέψουμε στο σημείο συναρμογής μας να μετακινηθεί και σε άλλες θέσεις που θα μας αποδείξουν την υποκειμενικότητα των αντιλήψεων μας.
Με άλλα λόγια να εγκαταλείψουμε τον παλιό μας εαυτό και τις αλυσίδες των συνηθειών του, που μας κρατούν συντονισμένους σε ένα μοναδικό κανάλι του μυαλού μας.
Θα πρέπει να σφυροκοπήσουμε ανελέητα το "εγώ" μας και τις παλιές του απόψεις.
Συνοψίζοντας,γεννιόμαστε με τα σημεία συναρμογής μας ευκίνητα και ροϊκά. Στην αρχή είμαστε απλά μια παρατηρούσα συνείδηση. Σιγά σιγά όμως αποκτάμε μνήμες και προγραμματιζόμαστε χωρίς να το θέλουμε σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα.Υπάρχει μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή μας που το σημείο συναρμογής σταθεροποιείται στην ίδια θέση με τους γονείς μας και την μείζονα ανθρωπότητα. Από τη στιγμή εκείνη είμαστε ένα πλήρως προσαρμοσμένο άτομο που αντιλαμβάνεται ότι έχει προγραμματιστεί να αντιλαμβάνεται.
Το μορφογενετικό πεδίο της ενταγμένης και διαμορφωμένης ανθρωπότητας βοήθησε στην παραγωγή ενός καινούργιου τέλειου αντίγραφου και ενισχύθηκες επιπλέον από αυτή την διαδικασία.Το όμοιο γεννάει όμοιο.Το κωδικοποιημένο μυαλό μας προβάλλει πια σταθερά τις προκατασκευασμένες εικόνες του,που ενισχύονται και από τις ταυτόσημες προβολές των άλλων. Ετσι κάνουμε το όνειρο μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα.
Ποιος είναι όμως τελικά ο κόσμος της πραγματικότητας στον οποίο προσδοκούμε να ξυπνήσουμε;
Ο Δον Χουάν λέει ότι ο κόσμος της καθημερινής ζωής αποτελείται από δύο σημεία αναφοράς. Εχουμε το μέσα και το έξω ,το πάνω και το κάτω,κλπ. Ετσι μπορούμε να πούμε ότι η αντίληψη μας είναι δισδιάστατη.Τίποτε από όσα αντιλαμβανόμαστε δεν έχει βάθος.
Οταν το σημείο συναρμογής βρεθεί στο τρίτο σημείο που είναι το σημείο της σιωπηλής γνώσης ,τότε μπορούμε να βρεθούμε σε δύο τόπους συγχρόνως.Το τρίτο αυτο σημείο αναφοράς θεωρείται ως η ελευθερία της αντίληψης μας, ο σκοπός, το πνεύμα, η πράξη του να ξεπερνάμε τα όρια και να αγγίζουμε το ασύλληπτο.’’
Η ανθρωπότητα βρίσκεται τώρα στο πρώτο σημείο, τη λογική.
και των περισσοτέρων ανθρώπων βρίσκεται στο περίπου. Η ανθρωπότητα έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της στην θέση της σιωπηλής γνώσης και έτσι εξηγείται και η λαχτάρα της γι΄αυτή.
Μόνο ένας άνθρωπος που είναι πρότυπο λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο σιωπηλής γνώσης.
Μόνο αυτοί που βρίσκονται ακριβώς στη μία θέση μπορούν να αντιληφθούν ακριβώς και την άλλη.
Η μονόδρομη γέφυρα από την σιωπηλή γνώση στην λογική λέγεται ‘’ έννοια’’.
Η άλλη μονόδρομη γέφυρα από την λογική στην σιωπηλή γνώση λέγεται ’’καθαρή κατανόηση’’.Ο άνθρωπος που διαθέτει και τις δύο αυτές γέφυρες είναι σε άμεση επαφή με το πνεύμα.
Ο Δον Χουάν μιλάει στον Καστανέτα για το εγώ,τους αυτοκατοπτρισμούς μας και το ξεμασκάρεμά τους.
Ο παλιός άνθρωπος ήξερε με τον πιο άμεσο τρόπο τι να κάνει και πως να το κάνει.
Αλλά επειδή ακριβώς τα πήγαινε πολύ καλά άρχισε να αναπτύσσει μια αίσθηση ατομικότητας,που του έδινε την αίσθηση ότι μπορούσε να προβλέπει και να προγραμματίζει τις πράξεις του. Ετσι εμφανίστηκε η ιδέα του ανεξάρτητου ατόμου.Καθώς μεγάλωνε το αίσθημα της ατομικότητας, ο άνθρωπος έχασε την επαφή του με την σιωπηλή γνώση.Ο σύγχρονος άνθρωπος , κληρονόμος αυτής της παράδοσης,είναι τόσο απελπιστικά απομακρυσμένος από την πηγή των πάντων,ωστε το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκφράσει την απελπισία του με βίαιες και κυνικές πράξεις αυτοκαταστροφής.Οι πολεμιστές είχαν ανακαλύψει ότι κάθε κίνηση του σημείου προσαρμογής, σήμαινε την απομάκρυνση από την υπερβολική απασχόληση με την ατομικότητα που ήταν το στίγμα του σύγχρονου ανθρώπου. Πίστευαν ότι αυτή η θέση ,σε συτό το σημείο,κάνει τον σύγχρονο άνθρωπο εναν καταστροφικό εγωιστή, μια ύπαρξη που έχει ενδιαφέρον μόνο για την εικόνα της. Εχοντας χάσει κάθε ελπίδα επιστροφής στην πηγή των πάντων,ο άνθρωπος αναζητά ανακούφιση στην ατομικότητα του και σε αυτή του την προσπάθεια κατάφερε να σταθεροποιήσει το σημείο συναρμογής του στη θέση διαιώνισης της εικόνας του.Ετσι μπορούμε να πούμε ότι κάθε απομάκρυνση αποό αυτή τη θέση,συνεπάγεται και μια αντίστοιχη απομάκρυνση απο τον αυτοκατοπτρισμό μας και την σημασία του εγώ μας.
Οι πολεμιστές έχουν ξεσκεπάσει την σημασία του εγώ και βρήκαν ότι είναι η αυτολύπηση μασκαρεμένη σε κάτι άλλο. Η αυτολύπηση λοιπόν είναι ο πραγματικός εχθρός του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος δεν λυπόταν τον εαυτό του δεν θα τον θεωρούσε τόσο σπουδαίο.
Η φαινομενικά ανεξάρτητη φύση του εγώ είναι που δίνει την ψεύτικη αίσθηση της αξίας και σπουδαιότητάς του.
Ολοι μας κουβαλάμε μαζί μας ένα μεταφορικό κοφτερό μαχαίρι.
Είναι οι υποθέσεις της αυτοανάκλασης μας. Με το μαχαίρι αυτό κοβόμαστε μόνοι μας και αιμοραγούμε. Δουλειά της αυταρέσκειά μας είναι να μας δίνει την αίσθηση ότι αιμοραγούμε όλοι μαζί,και έτσι νομίζουμε ότι μοιραζόμαστε δήθεν κάτι θαυμάσιο με τους άλλους, την ανθρώπινη φύση μας.Αν όμως δούμε καθαρά θα καταλάβουμε ότι δεν μοιραζόμαστε τίποτε με κανέναν,και ότι αιμοραγούμε μόνοι μας. Ολα αυτά δε είναι παιχνίδια της αυτανακλάσης μας.
Η θέση της αυτοανάκλασης αναγκάζει το σημείο συναρμογής μας να συναρμολογήσει ένα κόσμο ψεύτικης ευσπλαχνίας, αλλά πραγματικής σκληρότητας και εγωκεντρισμού.
ΣΕ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΙΥ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ.
ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΝΑΚΛΑΣΗΣ ΜΑΣ .
Το πρόβλημα του ανθρώπου ξεκινάει συνήθως γιατί συγχέει την πραγματικότητα με τις ιδέες και τα μοντέλα που δημιουργεί, και πιστεύει ότι επειδή διαθέτει μια λέξη για ένα φαινόμενο μπορεί να καταλάβει και την φύση του. Δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Με τις λέξεις απλώς εξορκίζουμε την άγνοια μας και χρησιμοποιώντας την μαγική τους δύναμη κτίζουμε τα απατηλά τείχη της οικειότητας και ασφάλειας γύρω από ένα βασικά άγνωστο και ανασφαλή κόσμο.Η σύγχρονη επιστήμη είναι αμείλικτη μπροστά στην καθησυχαστική αυτή ψευδαίσθηση μας.Το σύμπαν δεν είναι έτσι όπως νομίζουμε.Η κλασσική Νευτώνεια, μηχανιστική άποψη δεν ισχύει και αντικαταστάθηκε από την κβαντική θεωρία, την κυματομηχανική και την θεωρία της σχετικότητας.Ο ντετερμινισμός και τα βέβαια γεγονότα πέθαναν. Βασιλεύει παντού η αβεβαιότητα και η απροσδοριστία.

Ενα από τα βασικά συμπεράσματα της κβαντικής θεωρίας είναι η επίδραση του παρατηρητή στην διαδικασία της παρατήρησης. Ο παρατηρητής δεν είναι έξω από το πείραμα, αλλά συμμέτοχος σε αυτό,και επηρεάζει το αποτέλεσμα.
ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ,ΕΝΩ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΝ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ. Με άλλα λόγια είναι σαν να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι τον κόσμο μας. Αποφασίζουμε από κοινού πως θα είναι ο κόσμος μας και τον αποδεχόμαστε έτσι όπως τον θέλουμε. Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στο σύνολο, δεχόμαστε ακόμη και το μεγαλύτερο ψέμα σαν απόλυτη αλήθεια.
Από την γέννηση μας μας διδάσκουν να υποτασσόμαστε στις απόψεις του συνόλου. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να αγνοούμε ορισμένες όψεις της πραγματικότητας,γιατί οι άλλοι ενήλικοι τις θεωρουν γελοίες η ανύπαρκτες. Αποδεχόμαστε την εικόνα του κόσμου έτσι όπως μας τον παρουσιάζουν.
Και όμως, δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και δεν παρατηρούμε μόνο τον φυσικό κόσμο, συμμετέχουμε σε αυτόν. Οι αισθήσεις μας δεν είναι χωρισμένες από αυτό που υπάρχει εκεί εξω. Συμμετέχουμε αδιάκοπα σε μια περίπλοκη και ψυχολογική διαδικασία, που ουσιαστικά παράγει όλα τα πράγματα του κόσμου.
ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΣΑΝ ΠΤΩΜΑ
ΜΠΕΣ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗ ΑΔΙΑΣΑΛΕΥΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΣΕ ΦΩΤΙΣΗ.
ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΖΩΟ.
ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΜΙΓΝΥΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Μια βουδιστική προσευχή
.

'Εχει, η πραγματικότητα μεγάλη φαντασία...άραγε;

Οι ονειρευτές της Λάϊον
21 ος Αιών
 

16 σχόλια:

  1. Εχει η πραγματικοτητα μεγαλη φαντασια η η φαντασια ειναι ενα μεγαλο μερος της πραγματικοτητας?

    Στον Ομηρο η Αθηνα λεει στο Διομηδη οτι του αφαιρεσε την αχλυ απο τα ματια για να βλεπει και να μπορει να διακρινει τοσο τους θεους οσο και τους ανθρωπους.

    Τα ονειρα δεν ειναι ολα σημαντικα,πρεπει να γινεται διακρισις λεει ο Πλατων.
    Οταν πεφτεις για υπνο ταραγμενος,θυμωμενος,παραδομενος για ακομη μια φορα στις οποιες καταχρησεις,ακολασιες,οταν το επιθυμιτικο η το θυμοειδες εχουν επαναστατισει
    εναντιον του λογιστικου,τοτε οτι ονειρο και να δεις πεταξε το.
    Αντιθετα αν πλαγιασεις ηρεμος,βιωνοντας την αισθηση οτι το θυμοειδες και το επιθυμιτικο εχουν αποδεχτει την ηγεμονια του λογιστικου,με την θεληση τους, και οχι επειδη αυτο τους επιβληθηκε,που σημαινει παραλληλα οτι το λογιστικο νοιαζεται γιαυτα τα δυο και τους παρεχει τις ικανες και καταλληλες ηδονες ,τοτε αν δεις ονειρα ,δωσε βαση.

    Με τις αισθησεις μας βλεπουμε τον κοσμο που θελουμε να δουμε η τον κοσμο που μας εμαθαν να βλεπουμε.
    Καθε ηδονη και καθε θλιψη σαν να κραταει ενα καρφι καρφωνει την ψυχη στο σωμα και την κανει να πιστευει οτι ειναι αληθινο αυτο που και εκεινο λεει οτι ειναι.
    Και οσο μεγαλυτερη ειναι η χαρα η η θλιψη τοσο μεγαλυτερη και η βεβαιοτητα μας οτι αυτο ειναι αληθινο,ενω εκεινη την στιγμη βιωνουμε την μεγιστη πλανη,γιατι εκεινη την στιγμη ειμαστε οσο ποτε αλλοτε προσκολλημενοι στο σωμα,που σημαινει εχουμε αφησει την ψυχη, νηστικια και παραμελλημενη. (Εξαρτησεις)

    Με τον διαλογισμο η ψυχη κλεινει τα καναλια με τις αισθησεις ,μενει μονη με τον εαυτον της και βλεπει ολοφανερα μπροστα της.

    Καλη δυναμη για την συνεχεια ΕΛ.ΖΙΝ.
    Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους τους ΔΙΑ-λογιζομενους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις Φύλακα σε όλα!

    Πάντα να υπάρχει η διάκριση και η κριτική σκέψη, σε συνδυασμό με την δια-λογιστική έ-πνευση…της μούσας!

    Ο Φοίβος Απόλλων, η Ηλιακή συνείδηση, συνδέεται με την καρδιά
    του ανθρώπου και τον Λέοντα
    και με την όραση την εξωτερική
    την οξυδερκή, σαν το γεράκι, το ιερό πουλί του.
    Η αδελφή του η Άρτεμις
    είναι η εσωτερική όραση, αυτή που βλέπει στο σκοτάδι με τα μάτια της ψυχής, την νύχτα, μακριά στον ουρανό.

    Το όνειρο της Πηνελόπης είναι από την πύλη του Αληθινού,
    Γιατί η Πηνελόπη ζεί μια καθαρή ζωή,
    Δουλεύοντας με την καθημερινότητα και
    Ενεργοποιώντας την διαδικασία του ονειρέματος.

    Οι περιστροφικές μετακινήσεις του σημείου της αντίληψης,
    Αντιλαμβάνονται το Γνωστό και είναι στην δεξιά πλευρά και τις
    Θέσεις της λογικής, που ο Οδυσσέας πρέπει να κατέχει, μέσα από πρακτικές εμπειρίες ζωής.

    Οι κάθετες μεταθέσεις ανήκουν στο Άγνωστο, αριστερά και στην σιωπηλή γνώση που κατέχει η Πηνελόπη και προυποθέτουν μεγάλα ποσά ενέργειας, που ο πολεμιστής
    Διαθέτει ζώντας μια άψογη ζωή.

    Καλημέρα Έλληνα της μακρινής Ανατολής
    Και σ ευχαριστούμε για την θαυμάσια ευχή τηςς δύναμης!

    Θα την χρειαστούμε
    και θα την κρατήσουμε... Φυλαχτό;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πώς τί! θά μπορούσα νά αφήσω Ονειρευτώ! τώρα εδώ'μεσα.,σπεύδω
    νά Επαναλάβω'ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ'υπάρχει
    ΕΝΑΣ&ΑΥΤΟΣ'ΚΟΣΜΟΣ,'
    ο Ανθρωπος ειναι τό ΟΝΕΙΡΟ'μιάς
    ΣΚΙΑΣ..λεει'ο'ΠΙΝΔΑΡΟΣ.
    Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ
    Ο ΣΟΦΟΣ&Ο ΜΥΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ
    'ΠΙΑ.!
    Μέ τό Θράσος τού ενστίκτου,τόλμησα
    νά 'Σάς'πώ.!
    !..............:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ας τολμήσουμε να ονειρευτούμε
    αγαπημένε μας φίλε
    με ένα υγιές ένστικτο,
    θαρραλέο, τολμηρό
    και με μια φαντασία,
    που υπερβαίνει την πραγματικότητα,
    γιατί την προσχεδιάζει,
    ...εμείς οι Ονειροπόλοι της Γνώσης,
    την ανατροπή της στο Ασύλληπτο...;)

    Καλό βράδυ, Νισπέλ
    και όνειρα "μαγικά"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΗΝΕΛΟΠΗ: -Ξένε, εσύ που από μακρυά έρχεσαι και την πείρα της ζωής κουβαλάς στους ώμους σου, άκου αυτό μου τ’ όνειρο να μου το ξεδιαλύνεις...

    Στο σπίτι μου ήμουνα κι απ’ το νερό είκοσι χήνες βγήκαν έξω κι άρχισαν να τρώνε στάρι... Και μένα η καρδιά μου χαιρόταν να τις βλέπω... Μα ξαφνικά, ένας αετός με δύναμη πάνω τους χύμηξε και μία - μία, κόβοντάς τους το λαιμό, τις εξολόθρευσε όλες! Κι ύστερα στον γαλάζιο αιθέρα πέταξε κι έφυγε. Κι εγώ, μέσα στ’ όνειρο μου θρηνούσα για την συμφορά, γιατί έχασα απ’ τον αετό τις χήνες... Μα εκείνος πάλι γύρισε κι έκατσε στου Παλατιού τη στέγη και με ανθρώπινη φωνή άρχισε να με παρηγορεί και να λέει:
    - Έχε θάρρος Πηνελόπη! Κι αυτό που είδες δεν ήταν ψεύτικο όνειρο, μα όνειρο που θ’ αληθέψει, γιατ’ είναι σαν να έχει κιόλας γίνει... Οι χήνες είναι οι Μνηστήρες κι ο Αετός εγώ, ο άνδρας σου είμαι, που θάνατο σκληρό ήρθα να φέρω στους Μνηστήρες!
    -Αχ, Ξένε... Υπάρχουν όνειρα τρελλά, αξεδιάλυτα. Κι όσα ονειρεύονται οι Θνητοί δεν αληθεύουν όλα. Γιατ’ είναι των ονείρων δυό οι Πύλες: η μιά είναι κεράτινη κι η άλλη φιλντισένια... Κι όσα όνειρα περνούν απ’ την φιλντισένια την λεία πύλη, όλα ξεγελούν τον άνθρωπο με τις ψεύτικες εικόνες που φέρνουν... Ενώ, όσα περνούν από την κεράτινη την ελικοειδή πύλη, βγαίνουν αληθινά στους ανθρώπους εκείνους που τα βλέπουν...

    (http://www.heliodromion.gr/Odyssey.htm)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η Πηνελόπη είναι μια καταπληκτική ονειρεύτρια!

    Αν ο Οδυσσέας είναι ένα αξεπέραστος κυνηγός,
    η Πηνελόπη
    Είναι κάτοχος της σιωπηλής γνώσης, "μαλακή", απέξω και "σκληρή" από μέσα,
    κολυμπάει στα βαθιά νερά
    του ωκεανού της Αντίληψης.

    Αυτή κρατάει το κλειδί από τους Θησαυρούς του Παλατιού , το Τόξου και το Νήμα του κουβαριού.

    Η αναβάθμιση της κοινωνίας μπορεί να ξεκινήσει από τη αναμόρφωση των γυναικών.
    Μια κοινωνία, πού δεν σέβεται την γυναίκα, δεν την προστατεύει και η γυναίκα δεν σέβεται τον εαυτό της είναι καταδικασμένη.

    Ο Όμηρος , ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου, δίνει την Γνώση.
    Και τη δίνει με στρατηγική ευφυία!

    Την περνάει με την μορφή παραμυθιού κάτω από την μύτη της εκάστοτε εξουσία, και έτσι την προφυλάσσει, μέχρι την ενηλικίωση της ανθρωπότητας.
    Την δίνει όμως και με μεγαλόπνοη σοφία, προστατεύοντας τους ανθρώπους από
    διαστροφικές θεοκρατικές προσκολλήσεις και επιδείξεις εγωκεντρισμών.

    Γιατί η υπερβολική ενασχόληση με τον θεό και μάλιστα προσωπολατρικά συντρίβει τον άνθρωπο ,τον γονατίζει,
    αλλά και ο υπέρμετρος ζήλος της ύλης και ενός κυνικού υλισμού, η απουσία πνεύματος,
    τον αδειάζει, τον νεκρώνει.

    Η έλλειψη μέτρου είναι η αυτοκαταστροφή του ανθρώπου.

    Γι αυτό ο Όμηρος προσεγγίζει τα μεγάλα θέματα, με ειδική μαεστρία,
    παιγνιδιάρικα, γοητευτικά, διεισδυτικά, χαρτογραφώνταςτο Γνωστό και το Άγνωστο και ενοποιώντας τα.

    Σε μια περιπετειώδη ιστορία που την παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα,
    Περιγράφει κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής ,΄
    κάθε κατάστασης, κάθε χαρακτήρα και αντίδραση.

    Σαν ένα έμπειρος πατέρας, προετοιμάζει τα παιδιά του για την ζωή και τι θα συναντήσουν
    και σαν μια στοργική μητέρα, τα παίρνει το βράδυ αγκαλιά
    και τους μιλάει αλληγορικά, για το ταξίδι της ζωής.

    Ο Όμηρος δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να γνωρίσει τον θεικό πνευματικό σπινθήρα μέσα του, χωρίς να "τσουρουφλιστεί", από αυτόν και χωρίς να ‘κάψει» τους συνανθρώπους τους,
    γιατί δουλεύει σε μια βαθιά αυτογνωστική βάση.

    Καλημέρα Έλληνα συμπολεμιστή Πυρίσπορε, απόγονε του Ομήρου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Δρ. Stephen LaBerge ισχυρίζεται ότι τα διαυγή όνειρα είναι,
    ένας ανεκτίμητος θησαυρός που ανήκει σε καθένα από εμάς. Αυτός ο θησαυρός, η δυνατότητα του να ονειρευόμαστε διαυγώς, μας δίνει τη δυνατότητα να βιώσουμε οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε-- να υπερπηδήσουμε περιορισμούς, φόβους και εφιάλτες, να εξερευνήσουμε το νου μας, να απολαύσουμε απίθανες περιπέτειες και ν' ανακαλύψουμε την υπερβατική συνείδηση.
    Τα συνηθισμένα όνειρα μας δίνουν απλά ένα ίχνος αυτών των δυνατοτήτων μέσα από την συχνή παραβίαση τον κανόνων της κανονικής "ξύπνιας" ζωής, και την περιστασιακή προσφορά διοράσεων για τη ζωή μας. Η τέχνη του "ονειρέματος" είναι μια επίκτητη δεξιότητα και πιστεύω ότι το υψηλότερο επίπεδο αυτής της δεξιότητας βρίσκεται στο διαυγές ονείρεμα. Τα διαυγή όνειρα είναι όνειρα στα οποία γνωρίζεις ότι ονειρεύεσαι και έχεις επίγνωση ότι το όνειρο είναι δικό σου κατασκεύασμα.
    Με την διαύγεια έρχεται μια εκπληκτική και απολαυστική αίσθηση ελευθερίας -- η γνώση ότι μπορεί να κάνεις οτιδήποτε, χωρίς τις δεσμεύσεις των νόμων της φυσικής ή της κοινωνίας. Μια από τις πρώτες απολαύσεις αυτών που βλέπουν διαυγή όνειρα είναι η πτήση: να σκίζουν τον αέρα σαν τα πουλιά, ελεύθεροι από τους περιορισμούς της βαρύτητας. Από 'κει και μετά, μπορούν να πάνε ν' ανακαλύψουν την μεγάλη δύναμη των διαυγών ονείρων για να μεταμορφώσουν τη ζωή τους.

    Η ονειρική διαδικασία θεωρείται σαν μια πολύ λεπτή τέχνη..όπως θα έλεγε και ο Δον Χουάν.

    Καλημέρα :))..αγκαλιά και φιλί απο μακριά..άσχημα κρυωμένη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η τέχνη του "ονειρέματος" είναι μια επίκτητη δεξιότητα και πιστεύω ότι το υψηλότερο επίπεδο αυτής της δεξιότητας βρίσκεται στο διαυγές ονείρεμα.

    Περνούμε το ένα τρίτο κοιμόμενοι.Πολλές φορές ονειρευόμαστε, αλλά δεν θυμόμαστε τι ονειρευτήκαμε.Άλλες φορές βλέπουμε όνειρα διαφόρων αποχρώσεων, όπου ταξιδεύουμε στο άγνωστο και συναντούμε περίεργες καταστάσεις και οντότητες.

    Κάποιες φορές φοβόμαστε , ενω άλλες μένουμε με την αίσθηση οτι κάτι ακούσαμε ή πληροφορηθήκαμε απο άγνωστες πηγές, αλλά δεν γνωρίζουμε τι και πως...
    Όνειρα που επαληθεύονται, όνειρα που προβλέπουν, ενισχύουν, διασκεδάζουν, φοβίζουν, συνεπαίρνουν, εκπαιδεύουν(!), ενοχλούν, ενω εμείς μοιάζουμε με ιδιαίτερους ταξιδιώτες, τους λεγόμενους ονειροταξιδιώτες .

    Τελικά αποδεχόμαστε όσα διαδραματίζονται σε έναν άγνωστο χωροχρόνο , όπου πολλές φορές κινούμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα?

    Παρά ταύτα υπάρχουν πολλοί που απαρνιούνται αυτή την μαγική ικανότητα του νου, ή την απορρίπτουν την στιγμή που και ίδιοι έστω και μια φορά στην ζωή τους έχουν δεί ένα σημαντικό όνειρο!

    Τα όνειρα είναι εξίσου απαραίτητα , όπως και ο ύπνος, επειδή αποτελούν μέρος της συνολικής μας συνειδητότητας.
    Κατά συνέπεια πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα όνειρα με ενδιαφέρον και οχι αδιαφορία, σαν ένα επρόκειτο θέμα σημαντικό , όπως η διατροφή μας και η υγεία μας.

    Η ονειρική διαδικασία θεωρείται σαν μια πολύ λεπτή τέχνη..όπως θα έλεγε και ο Δον Χουάν.

    Μια ζεστή αγκαλιά σε ένα κρυωμένο κορίτσι και ένα φιλί από όλους μας;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα στους πολεμιστές!
    Να προσθέσω μόνο αυτό που λένε πολλοί που διαλογίζονται ...καιρό,
    ότι η ζωή τελικά είναι όνειρο ονείρου!(;)
    Καθώς και ότι τα καθοδηγητικά όνειρα που μπορεί να είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή είναι αυτά που έχουμε,καθώς ξυπνούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι απίστευτο το ότι τα λόγια του Ηράκλειτου είναι πάντα τα πιο ξεκάθαρα. Ο δάσκαλος, ήξερε πάντα ακριβώς τι εξέφραζε και το δώριζε απλόχερα σε όσους τον είπαν σκοτεινό. Τελικά δυστυχώς κλείστηκε και ο ίδιος στο δικό του όνειρο.

    Ο μεγάλος μου φόβος, η προσωπική αυταπάτη ελπίζω να μη με έχει βρει και να μη με βρει ποτέ. Γιατί θεωρώ "ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΝΑΚΛΑΣΗΣ ΜΑΣ ."

    Όμως τα σκουπίδια της πραγματικότητας δεν επιτρέπουν εύκολα το "άδειασμα" από σκέψεις προκειμένου κατά βούληση να μπορεί κανείς να επεξεργαστεί με καθαρό μυαλό τις εικόνες ώστε η σιωπηλή γνώση να μπορέσει να φωνάξει χωρίς να κινδυνέψει να εκτεθεί. Ώστε τα συμπεράσματα της καθαρής κατανόησης να δοθούν εύκολα στους πολλούς χωρίς αυτοί να κινδυνεύουν να τα χάσουν για πάντα όντας απροετοίμαστοι.

    Γίνεται μέσα από τα σκουπίδια να διακρίνει κανείς κάποιες αλήθειες και να αντικαθιστά με αυτές κάποια από τα σκουπίδια που αρέσκεται να μεταφέρει; Ίσως. Ίσως και όχι! Αν όχι, είμαι καταδικασμένος από χέρι να ζήσω για πάντα σε μία ψευδαίσθηση, αφού ποτέ δε μπόρεσα να αδειάσω πραγματικά το κρανίο μου από σκουπίδια ώστε να μπορέσω να επεξεργαστώ επιμέρους έννοιες χωρίς παρεμβολές. Η μόνη περίπτωση δεν ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας διαλογισμού, αλλά μία πτώση από 40 μέτρα με λάστιχο. Όμως δε θα ξόδευα το όμορφο κενό που βρέθηκε το είναι μου για τις επόμενες ώρες μετά την πτώση, σε σκέψεις αυτογνωσίας. Ίσως στην πραγματικότητα αναζητώ εκείνο το γλυκό κενό παρά την επίγνωση...

    Τις διαφωνίες μου για την κβαντομηχανική θεώρηση του κόσμου, λέω να μη τις εκφράσω και να παραμείνω σιωπηλός... Γιατί μπορεί και να κάνω λάθος.

    Καλησπέρα πολεμιστές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα,
    συνταξιδιώτη στο όνειρο μας, Ατείχιστη ΄Πόλη!
    Να "προσέχουμε" τα όνειρα μας .

    Είμαστε υπεύθυνοι για αυτά!

    Η ζωή και η πραγματικότητα,
    δεν είναι παρά η αντανάκλαση τους και η προβολή;)

    Και μάλλον αφού ο κόσμος είναι τόσο γκριζόμαυρος, δεν βλέπουμε ...πολύχρωμα όνειρα;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο μεγάλος δάσκαλος πολεμιστή Ηράκλειτος, παρασύρθηκε από την διαύγεια και γλίστρησε περπατώναντας στο χείλος του Αγνώστου.

    Αυτός όπως και ο ομοιδεάτης του
    ο Νίτσε , παρέλειψαν να ζητήσουν την βοήθεια μιας γυναίκας, για
    να περπατήσουν την περιοχή.
    Κλείστηκαν στον εγωκεντρισμό τους
    και στην μεγαλοφυία τους και ...στο όνειρο τους.

    Η αυτοανάκλαση είναι πρόβλημα
    καταναλώνει πολύ ενέργεια και δεν περισσεύει τίποτα, για δημιουργικές
    ασχολίες και σκέψεις;)

    Τα σκουπίδια της πραγματικότητας
    μας προφυλάσουν από τον ¨Αγνωστο ,
    αλλά μας αποκοιμίζουν κιόλας, δίνοντας μας μια ψεύτικη ασφάλεια.

    "Γίνεται μέσα από τα σκουπίδια να διακρίνει κανείς κάποιες αλήθειες και να αντικαθιστά με αυτές κάποια από τα σκουπίδια που αρέσκεται να μεταφέρει; Ίσως. Ίσως και όχι!"


    "Ίσως στην πραγματικότητα αναζητώ εκείνο το γλυκό κενό παρά την επίγνωση..."

    Είναι δελεαστικό το κενό...του Ζεν!!

    Αλλά η γκρίζα πραγματικότητα
    είναι το πεδίο της μάχης για ένα πολεμιστή που εξελίσσεται μέσα από εμπειρίες ζωής.
    Δεν θα επιλέξει την διαφυγή,αλλά την πρόκληση να ζήσει την ζωή,
    να... την αντιμετωπίσει.

    Γνωρίζεις πόσο μας ενθουσιάζουν οι διαφωνίες σου και το σπινθηροβόλο, ανατρεπτικό σου πνεύμα,καθώς επίσης και οι αμφισβητήσεις της σκέψης όταν πάει να γίνει κατεστημένη, επαναλαμβανόμενη και παγιωμένη...

    Καλό μήνα ανήσυχε Άνεμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Ζούμε και δεν ταυτιζόμαστε, δεν φοβόμαστε, δεν ελπίζουμε νευρωτικά σε τίποτα."
    "η ζωή στην ύστατη σημασία της σημαίνει ευδαιμονία και συνεχή παρουσία της συνειδητότητας μας"
    "Οι αισθήσεις λοιπόν εξαπατώνται και ο συνηθισμένος μας κόσμος που τόσο αυτάρεσκα αγκιστρωνόμαστε πάνω του δεν είναι παρά και αυτός μια ψευδαίσθηση."

    Όταν έρθει στην επίγνωσή μας η συνειδητοποίηση ότι αυτός ο κόσμος είναι μια σειρά από προβολές - ψευδαισθήσεις η πρώτη αίσθηση είναι οδυνηρή και ίσως νιώσουμε και φόβο....είναι σαν να γκρεμίζεται κόσμος όλος μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Αν δεν αφήσουμε όμοως αυτόν τον πρώτο φόβο να μας αποθαρρύνει, αυτός μετουσιώνεται σε δύναμη και μια αίσθηση απελευθέρωσης από την φυλακή...
    .....από εκεί και πέρα ο δρόμος δείχνει καθαρά τον προορισμό μας.
    Την εμπειρία της αληθινής μας Φύσης.
    "ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΑΣ ΦΥΣΗΣ."

    "ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΣΑΝ ΠΤΩΜΑ
    ΜΠΕΣ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗ ΑΔΙΑΣΑΛΕΥΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ.
    ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΣΕ ΦΩΤΙΣΗ.
    ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΖΩΟ.
    ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΜΙΓΝΥΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ"
    Αμήν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Επίγνωση 24 ώρες το 24ώρο,
    συνειδητότητα,
    αυτοπειθαρχία,
    συμπεριεκτικότητα,
    πνευματικότητα,
    αξιοπρέπεια στην ύλη και
    στα υλικά αγαθά,
    να μη λείπει να μη περισσεύει τίποτα,
    αυτοβελτίωση,
    το Θείον στη σωστή θέση
    ούτε ψηλά να μη το φθάνουμε,
    ούτε χαμηλά να το πατάμε,
    κρατώντας την σωστή απόσταση από τον Ήλιο,
    όχι πολύ κοντά και με εμμονές και φανατισμούς... να "καούμε",'
    ούτε μακριά να "παγώσουμε"
    ...από την αδιαφορία.

    Το ίδιο ισχύει και για το "Όνειρο".
    Το κολύμπι στα βαθιά νερά του Αγνώστου, ασφαλώς προυποθέτει,
    μέτρο, ακεραιότητα, αρετή
    αψογοσύνη και ειδικά για τους άντρες...κάποια να τους αγαπά και να τους προσέχει;)

    ...και να μη ξεχνάμε
    ...το "κυνήγι'' του Γνωστού.
    Εδώ οι γυναίκες χρειάζονται΄καποιον να τις προστατεύει και να τις σέβεται;)

    Με απλά λόγια χρειαζόμστε όλοι
    ...μια ευφυή συναργασία!

    Καλό μήνα ονειρική θησαυροσυλέκτρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλησπέρα Λιοντάρια, :)

    Η διάλυση του εσωτερικού διαλόγου ειναι ο στόχος για να βγεί η ακτίνα της ψυχής το δρόμο για την φώτιση και την θέωση. Φυσικά κάτι τέτοιο ειναι δύσκολο μεν αλλα οχι ακατόρθωτο μπορούμε να το νικήσουμε με προσπάθεια ,δύναμη, θέληση και πειθαρχεία.

    Μεσα απο τον χορό της ελευθερία θα μπορέσουμε να κάνουμε τις κατάλληλες κινήσεις και να επιλέξουμε τις σωστές στρατιγικές για να μπορέσουμε να βρούμε τελικά το δρόμο μας.:)

    Τα σέβη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μεσα απο τον χορό της ελευθερία θα μπορέσουμε να κάνουμε τις κατάλληλες κινήσεις και να επιλέξουμε τις σωστές στρατιγικές για να μπορέσουμε να βρούμε τελικά το δρόμο μας.:)

    Η Αρετή οδηγεί στην Ελευθερία!

    Ο ενάρετος άνθρωπος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα,
    ούτε από ανθρώπους ούτε από θεούς,
    ούτε στη ζωή ούτε στον θάνατο!

    Καλημέρα καρδιοπολεμιστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;