Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Θ. Η έννοια της θρησκείας



Θρησκείες και... Κοσμοθεωρίες!

Ο δρόμος, ο λιγότερος ταξιδεμένος …συνεχίζεται…
στο δίχτυ της θρησκείας!
Πεκ Σκοτ

Υπάρχουν ανάμεσα στα μέλη του ανθρώπινου γένους, τεράστιες διαφορές,
ως προς το εύρος και την πολυμέρεια του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε τι είναι ζωή, ανάλογα με το πώς αναπτύσσεται η διάνοια του καθενός.
Αυτός ο τρόπος αντίληψης είναι η θρησκεία μας.Μιας που ο καθένας μας έχει ένα ορισμένο τρόπο αντίληψης, ορισμένη κοσμοθεωρία, άσχετα με το πόσο αυτή είναι περιορισμένη, πρωτόγονη, ή λαθεμένη,
Ο καθένας μας έχει μια θρησκεία.
Αυτό το γεγονός είναι υψίστης σημασίας.Υποφέρουμε από μια τάση να δίνουμε ένα στενό ορισμό της θρησκείας.
Τείνουμε να θεωρούμε ότι θρησκεία πρέπει να περιλαμβάνει πίστη στο θεό, ή κάποια τυπολατρική πρακτική, ή την συμμετοχή σε κάποια ομάδα εκκλησιαζόμενων.
Τείνουμε να θεωρούμε την θρησκεία σαν κάτι το μονολιθικό, μονοκόμματο κα συνακόλουθα σε τούτη την υπεραπλουστευμένη γενική ιδέα απορούμε πως δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μπορούν να αποκαλούνται χριστιανοί ή Εβραίοι, η ένας άθεος μπορεί να έχει ανεπτυγμένη την αίσθηση της ηθικής περισσότερο από κάποιον που πηγαίνει στην εκκλησία.
Είναι ένα αδιασφισβήτητο γεγονός, ότι ο καθένας μας έχει τον δικό του τρόπο να βλέπει τον κόσμο και ένα σαφές ή υπονοούμενο σύνολο ιδεών και πεποιθήσεων ως προς την ουσιαστική φύση του κόσμου.
Κάποιοι νομίζουν ότι το σύμπαν είναι θεμελιακά χαοτικό και χωρίς νόημα, έτσι το μόνο λογικό πράγμα που έχουν να κάνουν είναι να αδράχνουν την κάθε μικρή ευχαρίστηση όπου την βρίσκουν.
Άλλοι βλέπουν τον κόσμο σαν ένα τόπο όπου σκυλοτρώγονται και όπου η σκληρότητα είναι απαραίτητη για την επιβίωση τους.
Μερικοί τον βλέπουν σαν ένα βοσκότοπο όπου πάντα κάτι καλό θα βρεθεί και όπου δεν υπάρχει ανάγκη να ανησυχούν για το μέλλον, και ακόμη ένα μέρος οφείλει να τους εξασφαλίζει τα προς το ζην άσχετα πως διευθύνουν την ζωή τους.
Και υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν σε ένα σύμπαν με άκαμπτους νόμους, όπου θα τσακιστούν και θα αποβληθούν αν κάνουν και ένα βήμα από την γραμμή που χαράχτηκε για αυτούς.
Οι άνθρωποι εστιάζονται σε διάφορες κοσμοθεωρίες και πάντα έχουν μια θρησκεία και αυτή όπως και η κοσμοαντίληψη τους στην καλύτερη περίπτωση είναι εν μέρει συνειδητές.
Μερικές φορές μάλιστα συμβαίνει να πιστεύουν σε μια θρησκεία ενώ στην πραγματικότητα πιστεύουν σε κάποια άλλη πολύ διαφορετική, από αυτό που νομίζουν.
Πως αναπτύσσονται οι λαϊκές θρησκείες;Τι είναι εκείνο που καθορίζει την κοσμοαντίληψη ενός ατόμου.
Είναι βέβαιο πως υπάρχουν ολόκληρα συμπλέγματα καθοριστικών παραγόντων.

Ο πιο σημαντικός παράγων για την ανάπτυξη μιας θρησκείας στους περισσότερος ανθρώπους είναι η κουλτούρα τους.Αν είμαστε ευρωπαίοι το πιθανότερο είναι να πιστεύουμε ότι ο Χριστός ανήκε στην λευκή φυλή και αν είμαστε αφρικανοί ότι ήταν μαύρος.
Αν κάποιος είναι Ινδός και μεγάλωσε στην Βομβάη το πιθανότερο είναι να γίνει Ινδουιστής και θα έχει μια αισιόδοξη κοσμοαντίληψη.
Αν κάποιος Αμερικάνος και μεγαλωμένος στην Ινδιάνα θα γίνει Χριστιανός με απαισιόδοξη αντίληψη.
Το ίδιο συμβαίνει και σε ένα Μωαμεθανό.

Έχουμε την τάση να πιστεύουμε αυτό που οι γύρω μας πιστεύουν και έχουμε την τάση να δεχόμαστε σαν αλήθεια αυτό που οι άνθρωποι μας λένε για την φύση του κόσμου, όπως τους ακούμε στα χρόνια που διαπλάθεται ο χαρακτήρας μας.Και το πιο σπουδαίο μέρος της κουλτούρας μας είναι η συγκεκριμένη οικογένεια μας.
Η πιο βασική κουλτούρα μέσα στην οποία αναπτυσσόμαστε είναι η οικογένεια μας και οι γονείς μας οι πολιτισμικοί ηγέτες.Επιπλέον η σημαντικότερη πλευρά αυτής της κουλτούρας, δεν είναι αυτό που μας λένε οι γονείς μας για τον θεό και την φύση των πραγμάτων, αλλά αυτό που κάνουν και πως συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον , στα αδέλφια μας και πάνω απ'όλα σε μας.
Μ ε άλλα λόγια, αυτά που μαθαίνουμε για την φύση του κόσμου, όταν μεγαλώσουμε, καθορίζονται από την συγκεκριμένη φύση των εμπειριών μας στο μικρόκοσμο της οικογένειας μας.
Αυτό που καθορίζει την κοσμοαντίληψη μας δεν είναι τόσο τι λένε οι γονείς μας αλλά όσο ο ξεχωριστός κόσμος που δημιουργούν με την συμπεριφορά τους..Το γεγονός ότι η θρησκεία μας ή η κοσμοαντίληψη μας, είναι αρχικά καθορισμένες σε μεγάλο βαθμό από την μοναδική εμπειρία των παιδικών μας χρόνων, μας φέρνει αντιμέτωπους με το κεντρικό πρόβλημα:Την σχέση θρησκείας και πραγματικότητας.Είναι το πρόβλημα του μικρόκοσμου και μακρόκοσμου.
Για να αναπτύξουμε μια κοσμοαντίληψη που να είναι ρεαλιστική, να συμφωνεί με την πραγματικότητα το κόσμου και του ρόλου μας σε αυτό,
πρέπει συνεχώς να θεωρούμε και να πλαταίνουμε τον νοητικό μας ορίζοντα, ώστε να συμπεριλαμβάνεις καινούργιες γνώσεις για τον μακρόκοσμο..
Πρέπει να διευρύνουμε το πλαίσιο αναφοράς μας.
Η θρησκεία των περισσότερων ενηλίκων είναι ως ένα βαθμό, προϊόν συναισθηματικής αναφοράς.Οι περισσότεροι ενεργούμε με βάση ένα πρότυπο αναφοράς στενότερο από εκείνο που είμαστε ικανοί, αδυνατώντας να υπερβούμε την επίδραση της ιδιαίτερης κουλτούρας μας, της ιδιαίτερης στάσης των γονέων μας και των παιδικών εμπειριών μας πάνω στην αντίληψη μας.
Δε είναι να απορεί κανείς που ο κόσμος του ανθρώπου είναι τόσο γεμάτος συγκρούσειςΈχουμε μια κατάσταση, που τα ανθρώπινα όντα, πρέπει να συνδιαλλάσσονται μεταξύ τους, έχουν απείρως διαφορετικές απόψεις ως προς την φύση της πραγματικότητας και όμως ο καθένας πιστεύει ότι η δική του άποψη είναι σωστή .Το χειρότερο είναι ότι οι περισσότερο από εμάς δεν έχουμε επίγνωση των ίδιων μας των απόψεων για τον κόσμο, και ακόμα λιγότερο συνείδηση, έχουμε για την μοναδικότητα της εμπειρίας από την οποία βγήκαν.
Είμαστε πράγματι, όπως οι τυφλοί της παροιμίας, που ο καθένας βρίσκεται
σε επαφή μόνο με ένα μεμονωμένο τμήμα του σώματος του ελέφαντα και ωστόσο ο καθένας ισχυρίζεται ότι γνωρίζει όλη την φύση του ζώου.
Έτσι και εμείς φιλονικούμε γύρω από τις διαφορετικές μικροαντιλήψεις και όλοι οι πόλεμοι είναι... "ιεροί πόλεμοι", ποδηγετοκινούμενοι.

Θρησκεία ...ποδηγετιμένη κοσμοαντίληψη
ή διευρυμένη κοσμοθεώρηση της θρησκείας;

Θρησκειολόγος της Λάϊον
21ος Αιών

12 σχόλια:

  1. Ναι, ο τρόπος αντίληψης είναι στην πραγματικότητα η θρησκεία του κάθενός μας.
    Και ανάλογα με το επίπεδο επίγνωσής μας, είναι και οι εμπειρίες μας, τα μαθήματά μας.
    Τώρα τελευταία έχω πετύχει μια αλλαγή στον εαυτό μου.
    Αρχίζω να προτιμώ να είμαι χαρούμενη και γαλήνια, από το να έχω δίκιο!!
    Ανακαλύπτω, μέρα με την ημέρα, πόσο απλό είναι τελικά να είσαι καλά. Κρίνω όλο και λιγότερο,αφού ξέρω ότι βλέπω μόνο ένα μέρος από το Όλον,
    ..δεν μου είναι απαραίτητο ν' αλλάξω κανέναν γιατί πλέον γνωρίζω ότι όλα αυτά είναι επιφανειακά, αφού όλοι μοιραζόμαστε τον ίδιο πυρήνα, τον ίδιο Ιερό Εαυτό.
    Έτσι, ακυρώνοντας σταθερά και επίμονα το εγώ μου, οι συγκρούσεις που αντιμετωπίζω έχουν μειωθεί δραστικά, και τα μαθήματά μου, όλο και λιγότερο επίπονα.
    Και -επειδή βρίσκομαι ακόμα στο πνεύμα της προηγούμενης ανάρτησης-
    βαδίζω σταθερά στον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο, τον δρόμο της Αγάπης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το συναίσθημα που βιώνεις Χριστίνα,
    είναι υψηλή πνευματικότητα
    και η ουσιαστική!

    Αυτό είναι η έννοια της αγάπης!

    Να μη θέλεις να επιβάλεις σε κανένα τις απόψεις σου.
    Να μη τις μετατρέπεις σε «κερδοσκοπική επιχείρηση»
    Να μη γκρεμίζεις "τους ναούς" ...της σκέψης των άλλων.

    Αν συγκεντρωθούν πολλοί άνθρωποι με αυτές τις δονήσεις
    Αγάπης και Άντίληψης

    και ξεπεράσουν
    το όριο της κρίσιμης μάζας

    Θα γίνει το κβαντικό άλμα της συνείδησης και
    η ανθρωπότητα θα περάσει
    σε άλλη φάση ολοκλήρωσης!

    Συνέχισε να περπατάς
    και να αγκαλιάζεις το κόσμο
    με την ουσιαστική αγάπη
    "των έργων"…!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αγωνία του κακού ως ψυχολογικού και οντολογικού προβλήματος παραμένει ίδια σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη… Αρνούμαι την ιδέα ενός προσωπικού Θεού, ο οποίος βρίσκεται δήθεν σε άμεση σχέση με τους εκλεκτούς του.
    Τη Θρησκεία την ασπάζεσαι δεν την επιλέγεις, ενώ Θρησκεία μπορεί να γίνουν όλα αυτά τα οποία δεν αποδεικνύονται με τη γεωμετρία. Πρόκειται για ένα μεταφυσικό ορθολογισμό, ένα είδος έλλογου ονείρου, το οποίο επιτυγχάνεται μόνο με τις δυνάμεις του λόγου ή της ψυχής. Η νόηση δεν είναι ικανή να προξενήσει, να προκαλέσει μια τέτοια υπέρλογη ενέργεια, αλλά μπορεί όμως να την προετοιμάσει… δίνοντας τη σκυτάλη στις αρετές της ψυχής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όλες οι θρησκείες έχουν ως κεντρική ιδέα το << Πάτερ ημών >>.
    Αν πούμε επίσης ,ότι η θρησκεία μας είναι να κάνουμε το καλό, κανείς δε θα μπορεί να μας ξεχωρίσει!
    Βλέπουμε ότι πίσω από τα τεχνητά δόγματα και τις μορφές, υπάρχει ήδη η ενότητα!
    (...σε συνέχεια της κουβέντας μας).
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Αρνούμαι την ιδέα ενός προσωπικού Θεού, ο οποίος βρίσκεται δήθεν σε άμεση σχέση με τους εκλεκτούς του."

    Αρνούμαστε και εμείς μαζί σου,
    περήφανη Λέαινα,
    ένα θεό που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε περιούσιους και εκλεκτούς.

    Αρνούμαστε και εμείς μαζί σου
    ένα θεό που αναγκάζει τους ανθρώπους να τον προσκυνούν
    τρομοκρατώντας τους.

    Αρνούμαστε αυτό τον θεό που
    έχει γίνει αναίσχυντη κερδοσκοπική επιχείρηση, ληστρική.

    Μα πάνω απ'όλα,
    "του ζητάμε το λόγο",
    για τους εκπροσώπους του
    και την κατάντια τους,
    γιατί ...
    "έχει μια ευθύνη"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαλό μήνα αγαπητοί μου πολεμιστές :)

    Βασικά η θρησκέια δίνει μια μορφή ηθικής στην κοινωνία αλλα και πάλι αυτό δεν ειναι απόλυτο. Σαφως και ένας άθεος μπορεί να ειναι περισσότερο ηθικός απο έναν Χριστιανό η Μωαμεθανό.

    Μην ξεχνάμε ο Ιησούς , Βούδας, Μωάμεθ δεν μίλησαν για θρησκείες οι για οργανωμένα εγκλήματα ενάντιας της ανθρωότητας. Αντίθετα μίλησαν για ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΑΝΙΔΙΟΤΈΛΕΙΑΣ.
    Η θρησκεία σαν προιον οργανωμένης κατάστασης ειναι δημιούργημα του ανθρωπου για να μπορεί να προσάπτι κάπου της πράξεις του.
    Απο την άλλη ΜΕΤΑ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ αυτη η αντίληψη έχει βοηθήσει και ανθρώπους να διάγουν έναν έντιμο βίο.
    Θεωρώ ακόμη ότι η ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ σαν σταθερα βοηθά τον άνθρωπο περισσότερο ώστε να συνηδειτοποιήσει την πληρότητα της στιγμής.

    Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΔΕΙΣΗΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και ούτε πρέπει να μετατραπεί σε προιον προς υλιστικούς σκοπούς η και ακόμα πνευματικούς.

    ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ :)! ! ! ! ! ο καθένας έχει την δική του πορεία-αποστολή και εξέλιξη πέρα απο το οτιδήποτε έχει να κάνει με χωριστικότητες και κοινωνικές διαμορφώσεις.


    ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
    ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλες οι θρησκείες έχουν ως κεντρική ιδέα,
    μία υπερβατική ενότητα,
    αφού ο κεντρικός τους πυρήνας αποτελείται από
    βαθειές εσωτεριστικές γνώσεις.

    Όμως όλες οι θρησκείες χρησιμοποιήθηκαν από τα κεντρικά συστήματα εξουσίας,
    σαν ένα μέσο
    χειραγώγησης και υπνώτισης των μαζών και
    ποδηγετικοποίησης τους
    και ιδιαίτερα αυτό
    συμβαίνει με τον
    Μωαμεθανισμό
    και κυρίως... με τον Χριστιανισμό,
    που αποδείχτηκε
    και αποδεικνύεται
    συνεχώς
    πολύ λαίμαργος και άπληστος.

    Καλό μεσημέρι
    και
    ...συνεχίζουμε την κουβεντούλα μας;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ :)! ! ! ! !

    !!!!!!!!!!!!!

    Άψογο... Πολεμιστή!
    Εντυπωσιακά άψογος,
    ...ο καταληκτικός στοχασμός!

    Συντροφιά...για ένα καλό μήνα;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι άνθρωποι, κατά τονΞενοφάνη, πίστευανν ότι οι θεοί γεννήθηκαν με τα δικά τους χαρακτηριστικά. «Αν τα βόδια, τα άλογα και οι λέοντες μπορούσαν να ζωγραφίσουν, θα αποτύπωναν τους θεούς με τη δική τους μορφή».

    Θρησκεία και εξουσία ήταν αλληλένδετες απο πάντα, σύμμαχοι και συνεργάτες με αμοιβαίες προσφορές, συμβιβασμούς κοινών επιδιώξεων. Ή θρησκεία αποτελούσε για τους κατακτητές τον σπουδαιότερο σύμμαχο και την σίγουρη εγγύηση ισχύος και λαϊκής υποταγής. Ή πολιτική εξουσία( αυτοκράτορες,βασιλείς,μονάρχες )θεωρείται στον χριστιανικό κόσμο θεϊκή προσφορά! «Πάσα ψυχή έξουσίαις ύπερεχούσαις ύποτασσέσθω ου γαρ εστίν εξουσία ει μη υπό Θεοϋ' αί δε ούσαι έξουσίαι υπό Θεού τεταγμέναι είσίν. Ωστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν».(Επιστολή Παύλου προς Ρωμαίους, ιγ' 1-2) «Τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε» (Επιστολή Πέτρου Α, β'17).Αλήθεια γιατί πρέπει να φοβάμαι τον Θεό?Η αγάπη πάει μαζί με τον φόβο?
    Υπάρχει κάποια θρησκεία που να νοιάζεται αληθινά, για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας,που στόχος της θα πρέπει να είναι η ευτυχία της ανθρωπότητος με την καθιέρωση, σε παγκόσμια κλίμακα, της αλληλεγγύης, της προστασίας της ζωής ,να κυριαρχεί η διεθνής ειρήνη, η ελευθερία, η αδελφοσύνη όλων των εθνών της οικουμένης, η αλληλεγγύη των πολιτών, η ευημερία των λαών και των πέντε ηπείρων, η ισότητα, η ηθική και η εξαφάνιση των όπλων ...και όλα αυτά να μπορούν να γίνουν πράξεις, όχι λόγια,στα λόγια έχουν γίνει πάρα πολλές φορές!!Υπάρχει τέτοια θρησκεία?

    Πιστέυω και ασπάζομαι τον Θεό μου αλλά με τον τρόπο που θέλω εγώ, κανείς δεν θα μου επιβάλλει πως πρέπει να Τον πιστεύω..δεν ξέρω αν είναι ο σωστός τρόπος αλλά είναι ο δικός μου..και είναι αληθινός!!

    καλό βράδυ πολεμιστές μου!
    φιλιά..+1 :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο θεός τις περισσότερες φορές λειτουργεί σαν προβολή των δικών μας ελλείψεων και αναγκών.

    Έτσι αν μας λείπει ο πατέρας θα τον δούμε σαν τον Πατέρα εν τοις Ουρανοίς, ανάλογα αυστηρό καλοκάγαθο ή σκληρό κλπ

    Αν μας έχει λείψει η μητρική προσοχή μπορεί να τον δούμε,
    Σαν μια μεγάλη μητρική αγκαλιά.

    Χρειάζεται πολύ μεγάλο κουράγιο και μακρύ ταξίδι αυτογνωσίας
    για να δούμε με ειλικρίνεια ξεκάθαρα αυτές τις προβολές που κάνουμε για τον θεό,
    μα πάνω απ όλα χρειάζεται μεγάλη οξυδέρκεια,
    για να αντιληφθούμε
    "πόσο μας χειρίζονται" μέσω αυτών των ψυχικών αναγκών μας
    και μας κρατούν υπόδουλους σε φτιαχτές και στημένες λογικές….

    Καλή σου μέρα Λουλουδένια
    και... μια αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θέλω να πιαστώ από κάτι που είπε η Λούσυ.
    "Το κακό ως ψυχολογικό και οντολογικό πρόβλημα";
    Και πως ορίζουμε το κακό;
    Εμπεριέχεται στην ανθρώπινη φύση το καλό και το κακό.
    Είναι μονοσήμαντα και καθόλου υποκειμενικά.
    Οι απανταχού δομημένες θρησκείες όμως, αφού διαφέρουν σε αξίες και ιδέες, έχουν χάσει το δρόμο τους. Είναι όλες λάθος. Μία θρησκευτική αντίληψη που παραδεχόταν μόνο ένα "ΙΣΩΣ" σαν αλήθεια γνωρίζω. Αυτή των προσωκρατικών φιλόσοφων. Και αυτοί πολλές φορές δογμάτισαν όμως κι έχασαν πολλά.
    Πόσο αλήθεια θα μπορούσε να ακινητοποιήσει η παραδοχή μίας δομημένης από άλλους θρησκευτικής αλήθειας...
    Δε μπορεί παρά να έχουμε όντως μία διαφορετική κοσμοαντίληψη ο καθένας. Απλά ανάλογη της επαφής μας με την αλήθεια.
    Το να νομίσουμε πως μία συγκεκριμένη θρησκεία κατέχει την αλήθεια, είναι σα να νομίζουμε πως κάποτε έζησε κάποιος τέλειος άνθρωπος. Και τι δουλειά θα μπορούσε να έχει κάτι τέλειο μέσα σε ένα κόσμο ατελή; Δε θα προλάβαινε να διδάξει ούτε σε λίγους περίεργους. Είναι άτοπο. Θα τον "σταύρωνε" αμέσως η εξουσία. Και ειδικά αν σκεφτούμε πως καμία μα καμία θρησκεία δε δομήθηκε στα λόγια των ηθικών ιδρυτών της αλλά σε όσα έγραψαν οι φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος, κατά παραγγελία από την εξουσία, φτάνουμε στα λόγια της edelweiss.
    Όσο για την άνευ όρων αγάπη που αναφέρθηκε, προσωπικά νομίζω πως πάσχει. Και μου μοιάζει απ' ευθείας εντολή των ποιμένων προς τους αμνούς.
    Μέχρι τώρα λοιπόν, όλες οι θρησκείες μοιάζουν "ποδηγετιμένη κοσμοαντίληψη", ενώ η ποθητή "διευρυμένη κοσμοθεώρηση", μοιάζει μακρινό όνειρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Το κακό ως ψυχολογικό και οντολογικό πρόβλημα";
    Και πως ορίζουμε το κακό;
    Φθάνουμε στην έννοια της ηθικής...
    Ίσως κακό να είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε και μπορεί αυτό να μας καταλαβαίνει και να μας χειρίζεται.
    Και καλό να είναι αυτό που κατανοούμε και φωτίζεται από το Φως μιας διευρυμένης συνείδησης.

    Η Επίγνωση,
    η βαθιά συνείδηση της Συνείδησης μπορεί να είναι ποτέ
    "Κακιά";;;

    Μέχρι τώρα λοιπόν, όλες οι θρησκείες μοιάζουν "ποδηγετιμένη κοσμοαντίληψη",
    αλλά ίσως, η ποθητή "διευρυμένη κοσμοθεώρηση",
    να μη μοιάζει
    μακρινό όνειρο...πιά!!!

    Ίσως είναι καιρός να διεκδικήσουμε κάτι τέτοιο, γιατί... μας ανήκει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;