Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Π. Ένα παραμύθι για την Δήμητρα



Π ερσεφόνη- Π λούτωνας:
Ο κύκλος των χαμένων και ...μη σπόρων!

…και μια ιστορία αιώνιας Αγάπης….και Πάθους!
Μια φορά και ένα καιρό πριν από κάποια εκατομμύρια χρόνια, η μικρούλα μας Γη,
βγήκε από την γεωλογική της φάση της Ρέας και πέρασε στον κύκλο ...της Δήμητρας.
Ο Ζευς είχε σταθεροποιήσει τα 4 στοιχεία του κόσμου και όλα και όλοι,
ετοιμαζόταν να υποδεχτούν τον Χόμο Σάπιενς, όρθιο και σχετικά... σοφό.
Η Δήμητρα έκανε μια πανέμορφη Κόρη, την Περσεφόνη, που άρχισε να κάνει τα πρώτα της βήματα πάνω στην Γη, την γιαγιά της, παίζοντας ανέμελα σε καταπράσινα
λιβάδια.
Η μαμά της που την υπεραγαπούσε, την προειδοποίησε να αποφεύγει τα άγρια δάση,
τις ζούγκλες και τους... κακούς λύκους.
Έτσι μεγάλωνε η Περσεφόνη ξέγνοιαστα, όμως τίποτα σε αυτό τον κόσμο,
δεν κρατάει για πάντα.
Αλλιώς ...πως θα είχαμε πλοκή... ιστορίες και παραμύθια….
Ο Πλούτωνας άρχων του κάτω κόσμου ήταν μόνος και άκεφος.
Ου καλόν πράγμα άνθρωπος, ούτε ο ίδιος ο θεός μόνος!
Κοιτούσε από το σκοτεινό του παράθυρο και είδε μια πεντάμορφη να περπατάει
και να χαμογελά.
Η σκοτεινή καρδιά του έλαμψε από το φως του έρωτα και του πόθου.
Έτσι γεννήθηκε μια μεγάλη ιστορία πάθους και σκληρής δοκιμασίας
και αποκλειστικής αγάπης.

Ο Καπνισμένος Ιππότης αναφέρεται διεξοδικά στο γεγονός:

H Δήμητρα είναι μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες θεές του αρχαίου ελληνικού πανθέου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδερφή του Δία, του Ποσειδώνα, του Πλούτωνα, της Ήρας και της Εστίας. Θεά της γονιμότητας και της βλάστησης του εδάφους, προστάτιδα της γης και των προϊόντων της, μάνα των δημητριακών (απ' όπου και το όνομά της) και κυρίως των σιτηρών. Η γέννηση της Δήμητρας -όπως και των αδελφών της- ανάγεται στα πρώτα χρόνια της θεογονίας και ακριβέστερα στην εποχή που ο Κρόνος, γιος του Ουρανού, διεκδίκησε και κατέλαβε με τη βία την εξουσία του κόσμου.
Η τύχη της ξανθιάς και όμορφης κόρης της Ρέας, με το που ήρθε στο φως, ήταν σκληρή. Η μικρή Δήμητρα -όπως και τα αδέλφια της- κατέληξε στο στομάχι του άκαρδου πατέρα της κι απελευθερώθηκε μόνο όταν ο μικρότερος αδερφός της Δίας μ' ένα του τέχνασμα κατόρθωσε να τον ξεγελάσει. Η Δήμητρα ως θεά διέφερε σημαντικά από τις άλλες γυναικείες θεότητες. Έξυπνη κι ελκυστική, είχε από την αρχή απαρνηθεί τη θεϊκή κατοικία. Δεν κατοικούσε ποτέ στον Όλυμπο, αλλά στους ειδικά γι' αυτήν αφιερωμένους ναούς, κοντά σ' αυτούς που την πίστευαν και τη λάτρευαν. Η Περσεφόνη ήταν μια κοπέλα γλυκιά, λαμπερή και προπάντων πολύ όμορφη. Τα νιάτα της, η λάμψη και η δροσιά της μάγευαν όλους όσους την αντίκριζαν και πολλοί ήταν εκείνοι που επιθυμούσαν να την κατακτήσουν. Ασυγκίνητος από τα ξεχωριστά εμφανισιακά της προσόντα δεν μπορούσε να μείνει ούτε ο θεός του Κάτω Κόσμου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή θέλησε να την κάνει γυναίκα του. Σεβόμενος μάλιστα τους στενούς συγγενικούς δεσμούς που τον έδεναν με τη Δήμητρα, ήρθε πρώτα σε επαφή με τον Δία προκειμένου να τον συμβουλευτεί κι έπειτα αποφάσισε να την απαγάγει. Κάποτε η Περσεφόνη είχε βγει να παίξει μαζί με τις κόρες του Ουρανού σ' ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια.

Καθώς έτρεχε γεμάτη χαρά από εδώ και από εκεί, μαζεύοντας μενεξέδες, κρίνους και υάκινθους, ξαφνικά αντίκρισε ένα πανέμορφο λουλούδι που πραγματικά της τράβηξε την προσοχή· ήταν ένας νάρκισσος, που έφερε εκατό άνθη και που το άρωμά του απλωνόταν σ' όλο το λιβάδι. Η ύπαρξη του εκθαμβωτικού αυτού λουλουδιού δεν ήταν καθόλου τυχαία για εκείνη τη μέρα. Η παρουσία του στο συγκεκριμένο λιβάδι ήταν προϊόν της πονηριάς της θεάς Γαίας που θέλησε να βοηθήσει τον Πλούτωνα να πλανέψει την όμορφη ανιψιά του.

Η μικρή κόρη της Δήμητρας εξυπηρετώντας τους σκοπούς της Γαίας δεν έμεινε καθόλου αδιάφορη απέναντι στο ξεχωριστό αυτό θέαμα· γοητευμένη από την ιδιαίτερη λάμψη του λουλουδιού, θέλησε να το αποκτήσει και για το λόγο αυτόν κίνησε με τα δυο της χέρια να το αγγίξει προκειμένου να το ξεριζώσει. Αμέσως μετά την ενέργειά της αυτή, η γη άνοιξε κι από μέσα της ξεπετάχτηκε ο Πλούτωνας με το χρυσό του άρμα και τα αθάνατά του άλογα. Μάταια η κόρη προσπάθησε ν' αντισταθεί στην απαγωγή. Ο θεός του Κάτω Κόσμου, σκληρός καθώς ήταν, δε συγκινήθηκε μπροστά στα κλάματα και τις παρακλήσεις της. Την άρπαξε με τη βία, την επιβίβασε στο άρμα του και την οδήγησε στο απέραντο σκοτεινό του βασίλειο. Σ' όλη τη διαδρομή η Περσεφόνη έκλαιγε και με σπαρακτική φωνή προσπαθούσε να κάνει αντιληπτή την απαγωγή της, ήταν όμως πολύ δύσκολο. Η ταχύτητα των αλόγων όπως και η τεράστια απόσταση και το χάος που χώριζαν τους δυο κόσμους δε διευκόλυναν στην αποκάλυψη του περιστατικού. Μόνο στη Δήμητρα κατόρθωσε να φτάσει ο απόηχος της φωνής της κόρης της κι αυτός όχι έγκαιρα.

Η Δήμητρα ήταν μια πιστή και αφοσιωμένη στην κόρη της, μητέρα. Τρυφερή και γλυκιά, έτρεφε για την Περσεφόνη μια ιδιαίτερη αδυναμία που αντικατοπτριζόταν στη μεταξύ τους σχέση. Όταν ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη, η Δήμητρα πραγματικά αναστατώθηκε. Η σπαρακτική φωνή της κόρης της που έφτασε στα αυτιά της την έκανε ν' ανησυχήσει, να δραστηριοποιηθεί. Ξέσκισε το κάλυμμα του κεφαλιού της, αφαίρεσε τα στολίδια της, έβαλε ένα μαύρο πέπλο σε ένδειξη πένθους και ξεχύθηκε να την ψάξει. Μέρες ολόκληρες έτρεχε σε στεριές και θάλασσες αναζητώντάς την. Για μια περίπου εβδομάδα κανείς δεν της αποκάλυψε την αλήθεια και κανένας οιωνός δεν της είχε φανερωθεί. Είχε αρχίσει να απογοητεύεται...

Βαστώντας αναμμένα δαδιά, η Δήμητρα συνέχιζε τις περιπλανήσεις της άγρυπνη, άλουστη και θεονήστικη. Αν και φανερά αποκαμωμένη, δεν εγκατέλειπε τις προσπάθειές της, αλλά αντίθετα συνέχιζε τις αναζητήσεις της αποφασισμένη.

Την ένατη μέρα συναντά στο δρόμο της την Εκάτη. Αυτή την πληροφορεί ότι και η ίδια πρόλαβε να ακούσει τις σπαρακτικές φωνές της Περσεφόνης, αλλά ότι δε γνωρίζει το λόγο ή το δράστη. Ερχόμενη σε επαφή με την απελπισμένη μητέρα η Εκάτη ευαισθητοποιείται και προθυμοποιείται να τη βοηθήσει· της προτείνει, μάλιστα, να απευθυνθούν στον Ήλιο μια και ήταν ο μόνος, που σαν κατάσκοπος των θεών και των ανθρώπων, θα μπορούσε να τους αποκαλύψει την αλήθεια.

Ο Ήλιος μπροστά στην επίσκεψη της καταβεβλημένης μάνας δε μένει ασυγκίνητος. Ερχόμενος αντιμέτωπος με την αγωνία της, τη συμπονά κι αποφασίζει να της φανερώσει το δράστη της αρπαγής. Κατονομάζει ως δράστη τον Πλούτωνα και κατηγορεί συνάμα ως υπεύθυνο τον Δία γιατί του έδωσε την άδεια και τη συγκατάθεσή του, να πάρει για γυναίκα του την όμορφη Περσεφόνη. Επιπλέον της αποκαλύπτει ότι η διευκόλυνση που παρείχε ο Δίας στο θεό του Κάτω Κόσμου πήγαζε κυρίως από τη θέση του Πλούτωνα και την υπόστασή του καθώς δεν τον θεωρούσε καθόλου αξιοκαταφρόνητο γαμπρό. Η Δήμητρα ακούγοντας τα λεγόμενα του Ήλιου αγανακτά κι αποφασίζει να μην επιστρέψει στον Όλυμπο για να ζητήσει εξηγήσεις. Τα παρηγορητικά λόγια του λαμπερού θεού την πεισμώνουν περισσότερο κι ανένδοτη ετοιμάζεται να συνεχίσει τις αναζητήσεις.

Κατά τις περιπλανήσεις της κανείς δεν μπορεί να την αναγνωρίσει. Η κούραση και η εξάντληση είχαν αλλοιώσει τη θεϊκή της υπόσταση έτσι ώστε κανείς και τίποτα να μην μπορεί να την αντιληφθεί. Κάποτε και μετά από πολύ δρόμο η πληγωμένη μητέρα φτάνει στην Ελευσίνα, κοντά στο παλάτι του έξυπνου βασιλιά της Κελεού. Η θεά κατάκοπη κάθεται δίπλα στο πηγάδι της Παρθένου, κάτω από μια ελιά, λίγο να ξεκουραστεί. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με τις τέσσερις κόρες του Κελεού …..κάπως περιπλανώμενη έφτασε στα μέρη αυτά χωρίς στον ήλιο μοίρα κι έχοντας απόλυτη ανάγκη από συμπαράσταση και βοήθεια...

Οι τέσσερις κόρες του Κελεού συγκινήθηκαν με την ιστορία της γερόντισσας κι έχοντας ήδη πάρει από την ίδια και επιπλέον πληροφορίες για τα προσόντα της γύρω από τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών, αποφασίζουν να την πάρουν μαζί τους και να της συμπαρασταθούν

Η ατμόσφαιρα γίνεται ιδιαίτερα βαριά και η υπηρέτρια Ιάμβη προκειμένου να την ελαφρύνει και να της δώσει έναν πιο χαρούμενο τόνο αρχίζει να κάνει αστεία. Τα χαριτωμένα της πειράγματα κανένα δεν άφησαν αδιάφορο. Ακόμη και η Δήμητρα παρασύρεται από το γενικότερο διασκεδαστικό κλίμα κι αρχίζει να γελά. Η βασίλισσα Μετάνειρα χαίρεται με την έστω πρόσκαιρη αλλαγή της διάθεσης της γερόντισσας. Γεμάτη καλοσύνη και συμπάθεια της προσφέρει μια κούπα κρασί αλλά η Δήμητρα, εξαιτίας του πένθους της, δεν το δέχεται.

Ο Δίας βλέποντας την ανθρωπότητα να κινδυνεύει με αφανισμό, αναγκάζεται να ευαισθητοποιηθεί. Στέλνει πρωταρχικά τη χαριτωμένη Ίριδα στην Ελευσίνα για να πείσει τη Δήμητρα να επιστρέψει στον Όλυμπο, αλλά μάταια. Η θεά αποφασισμένη να μην αλλάξει στάση και συμπεριφορά, τη στέλνει πίσω άπραγη κι αυτήν όπως κι όλους τους υπόλοιπους μακάριους θεούς που πήγαν με τα δώρα τους για να την επισκεφτούν και να τη μεταπείσουν. Ο πατέρας των θεών βλέποντας τις προσπάθειές του να αποβαίνουν άκαρπες βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο. Μην μπορώντας να σκεφτεί τίποτε άλλο αποτελεσματικότερο αποφασίζει ο ίδιος να μεσολαβήσει· στέλνει τον Ερμή στον Πλούτωνα και καταφέρνει να τον πείσει ν' αφήσει την Περσεφόνη ελεύθερη να επιστρέψει στη μητέρα της. Ο Πλούτωνας υπακούει στα λόγια του μικρότερου αδερφού του και δέχεται να απελευθερώσει την όμορφη γυναίκα του, δεν αποκαλύπτει όμως τις ειλικρινείς του προθέσεις. Αποχαιρετώντας την Περσεφόνη ο αδίστακτος θεός του Κάτω Κόσμου της προσφέρει να φάει το γλυκό σπόρο κάποιου ροδιού έτσι ώστε να μη θελήσει ποτέ να επιστρέψει μόνιμα στη μητέρα της. Μετά τα αποχαιρετιστήρια, ο Ερμής παίρνει την όμορφη κόρη, ζεύει το άρμα του και την πηγαίνει στη μητέρα της στην Ελευσίνα. Η Δήμητρα αντικρίζοντας τη χαμένη της κόρη πέφτει στην αγκαλιά της πλημμυρισμένη από χαρά. Δεν μπορεί να πιστέψει τον ερχομό της κόρης της, όπως και δεν μπορεί να φανταστεί κάποια τίμια συναλλαγή μεταξύ των δύο αδερφών της. Γνωρίζοντας την εμμονή του Πλούτωνα κι έχοντας συναίσθηση του εγωισμού και του πείσματος που τον διακρίνει, ρωτά την κόρη της αν ο αδερφός της φεύγοντας της έδωσε τίποτα να φάει. Η Περσεφόνη, αθώα καθώς ήταν, περιγράφει στη μητέρα της με λεπτομέρειες το περιστατικό με το ρόδι.

Η Δήμητρα στενοχωρημένη καταλαβαίνει τη σημασία του γεγονότος και δηλώνει στην κόρη της ότι τώρα πια θα είναι υποχρεωμένη να μένει το ένα τρίτο του χρόνου κοντά στον άντρα της και τα υπόλοιπα δύο τρίτα κοντά της. Το αποτέλεσμα χωρίς να είναι το αναμενόμενο για μάνα και κόρη δεν τις αφήνει δυσαρεστημένες. Χαρούμενες που βρίσκουν μετά από τόση περιπέτεια και δυστυχία η μια την άλλη, δέχονται στο μεταξύ την επίσκεψη της Ρέας ύστερα από αίτημα του Δία. Η μητέρα των θεών ευχαριστημένη και ικανοποιημένη από το τελικό αντάμωμα, προτείνει ως μεσολαβητής του γιου της την επιστροφή και των δύο (Δήμητρας και Περσεφόνης) στον Όλυμπο. Κανείς τελικά δεν αρνιέται το συμβιβασμό. Η Δήμητρα δέχεται την πρόσκληση και εισακούει την παράκληση του Δία να θέσει τέρμα στις συμφορές που βρήκαν τη γη. Με την επιστροφή τους τα πάντα γίνονται όπως πριν και η φύση στο σύνολό της ανθίζει και καρποφορεί. Η Δήμητρα ευτυχισμένη πια δε στέκεται μόνο στο επίπεδο της φύσης και της ευφορίας της, αλλά επιπλέον αναλαμβάνει να διδάξει στους βασιλιάδες τις ιερές τελετές και να τους μυήσει στις μυστηριακές λατρείες.

Ο αφηρημένος πυρήνας του παραμυθιού μας ψιθυρίζει ότι κάθε κύκλος έχει ένα θάνατο και μια ζωή .
Η αναγέννηση είναι αρχέτυπο υποστηρίζει ο Γιουνγκ, μαζί με την έννοια της Μεγάλης Μητέρας και του Πνεύματος, στα τρία από τα 4 αρχέτυπα του.

Ένας σπόρος μπορεί πάντα να ξαναγεννηθεί και να βλαστήσει
αρκεί, να μη... 'καεί'.

Ποιος σπόρος είναι... αυτός;
…από το ημερολόγιο ενός Σπόρου…
21 ος Αιών

13 σχόλια:

  1. Αλήθεια πολύπλοκο.
    Ίσως κατάλληλο για μύστες.
    Πριν καιρό, παιδάκι ακόμη, θα τολμούσα να απαντήσω.
    Τώρα, επιτέλους ανώριμος θα μείνω στις σκέψεις μου χωρίς να μιλήσω, περιμένοντας να αφήσω ένα ίσως όπου νομίζει το προσωριμό μου "είναι" πως συμφωνεί, ή μία αντιλογία όπου διαφωνεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μανα Δ.ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ.
    Παθος Ποθος,Ερωτας,'Αγαπη,Λογικη Ισσοροπια,Ζωη.
    ''ΕΛΠΙΔΑ.
    Οσο 'Ελπιδα Ζωντανη Υπαρχη,Ολα Γινονται!
    [Αισιοδοξια]Υποκλινομαι στην Αγαπη[ΜΑΝΑΣ] και στον Ερωτα [ΖΩΗΣ]
    Nispell

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από τα πιο όμορφα κομμάτια της ελληνικής μυθολογίας. Ο μύθος των εποχών, του θανάτου και της αναγέννησης της φύσης... Και ο σπόρος που πάντα μπορεί να αναγεννηθεί... ίσως η δυνατότητά μας να είμαστε Άνθρωποι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η είσοδος της Περσεφόνης στον Άδη μου φέρνει στο νου τις διάφορες πτώσεις του ανθρώπου στην διάρκεια της ζωής του.
    Ομως ύπάρχει πάντα η αναγέννηση..αυτη που θα φέρει την άνοιξη..

    Ένας υπέροχος μύθος-δίδαγμα

    ΜΑΝΑ-ΚΌΡΗ-ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ,ΑΛΗΘΙΝΗ
    ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ-ΕΡΩΤΑΣ..ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΟΜΩΣ..
    ΜΑΝΑ-ΑΓΑΠΗ-ΠΟΝΟΣ-ΠΤΩΣΗ-..
    ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
    ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ !!

    Ένας σπόρος μπορεί πάντα να ξαναγεννηθεί και να βλαστήσει
    αρκεί, να μη... 'καεί'.

    Ναι,αρκεί να μην καεί..αν και υπάρχει η εξαίρεση του Φοίνικα πάντα που αναγεννάτε από την τέφρα του..

    Ποιος σπόρος είναι... αυτός?

    Ο σπόρος της αγάπης el.zin

    Υ.Γ..Το ημερολόγιο ενός σπόρου?χμ..μήπως είναι και ιδιαίτερος αυτός ο..σπόρος?


    Βραδυνά φιλιά..ξέχωρη αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο σπορος που ξαναγεννιεται ειναι η ψυχη μας,που παραμενει αθανατη μεσα στις διαδοχικες της επανεσαρκωσεις.
    Μπορει να καει αν διαλεξει βιαστικα και επιπολαια τον κληρο της νεας της ζωης πριν το Αμελητα ποταμο.
    Τα κριτηρια της επιλογης της ομως ειναι η εκπαιδευση που ειχε, και ο τροπος που εζησε στην προηγουμενη επανεσαρκωση.
    Οσο περισσοτερο εζησε κοντα στην Αρετη τοσο ασφαλεστερα θα διαλεξει καλο βιο στην νεα της πορεια.
    Αν εζησε μακρια απο αυτην τοσο ευκολοτερα θα κανει το λαθος.

    Καλημερα σε ολους απο την μακρινη Ανατολη.
    (Ειχα επιστρεψει για λιγο οικαδε για Φως και Ενεργεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο σπορος που ξαναγεννιεται ειναι η ψυχη μας,που παραμενει αθανατη μεσα στις διαδοχικες της επανεσαρκωσεις.
    Μπορει να καει αν διαλεξει βιαστικα και επιπολαια τον κληρο της νεας της ζωης πριν το Αμελητα ποταμο.
    Τα κριτηρια της επιλογης της ομως ειναι η εκπαιδευση που ειχε, και ο τροπος που εζησε στην προηγουμενη επανεσαρκωση.
    Οσο περισσοτερο εζησε κοντα στην Αρετη τοσο ασφαλεστερα θα διαλεξει καλο βιο στην νεα της πορεια.
    Αν εζησε μακρια απο αυτην τοσο ευκολοτερα θα κανει το λαθος.

    Καλημερα σε ολους απο την μακρινη Ανατολη.
    (Ειχα επιστρεψει για λιγο οικαδε για Φως και Ενεργεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναι Άνεμε,
    είναι ένα πολύπλοκα,
    γοητευτικό παραμύθι,
    αλλά το σχόλιο όμως,
    είναι σοφό συμπεριεκτικό, διορατικό...
    στέκει ισάξια απέναντί του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτός...ο ΕΡΩΤΑΣ...
    Νισπέλ,
    αυτός ο Έρωτας,
    που κινεί, κρύβει και φανερώνει
    ... τα πάντα...!!!
    Αυτή η ΖΩΗ,
    Νισπέλ, που περιλαμβάνει,
    το ΟΛΟ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ίσως η δυνατότητά μας να είμαστε Άνθρωποι?

    Ίσως...Σουζάννα,
    είναι τόσο πολύπλοκο
    αυτό το μυστήριο και εμείς,
    είμαστε τόσο
    'χαμένοι στην μετάφραση'...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...Αναζητώντας τον χαμένο σπόρο
    μαργαριτοκόριτσο,
    ισως να ανακαλύψουμε,
    τι έλεγε η Περσεφόνη,
    σε αυτούς που πήγαιναν
    κοντά της...

    Φιλιά καταπράσινα και
    ... ένα ανθηρό;)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο σπορος που ξαναγεννιεται ειναι η ψυχη μας,που παραμενει αθανατη μεσα στις διαδοχικες της επανεσαρκωσεις.

    Μπορει να καει αν διαλεξει βιαστικα και επιπολαια τον κληρο της νεας της ζωης πριν το Αμελητα ποταμο.

    Τα κριτηρια της επιλογης της ομως ειναι η εκπαιδευση που ειχε, και ο τροπος που εζησε στην προηγουμενη επανεσαρκωση.

    Οσο περισσοτερο εζησε κοντα στην Αρετη τοσο ασφαλεστερα θα διαλεξει καλο βιο στην νεα της πορεια.

    Αν εζησε μακρια απο αυτην τοσο ευκολοτερα θα κανει το λαθος.


    Μια δυνατή απάντηση
    από την μακρινή Ανατολή!!!

    ...μας έλειψες...Φύλακα,
    αλλά ελπίζουμε να ξεκουράστηκες
    στην πατρίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα συμφωνήσω με το σπάνιο λουλούδι..
    ο σπόρος της Αγάπης...
    γιατί αυτή είναι η μοναδική Αλήθεια της Ύπαρξης....
    ...και τίποτα άλλο εκτός από την Αγάπη, δεν είναι αληθινό...

    Πόσο μου αρέσει ο χώρος σας σας το είπα ξανά, αλλά δεν πειράζει που το επαναλαμβάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και εμάς... μας αρέσουν πολύ,
    οι συλλέκτες,
    σπάνιων θησαυρών,
    και πολύτιμων πετραδιών
    Χριστίνα,
    Χριστινάκι...:)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;