Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Τ. Μια ιστορία για τον Ταρζάν


 
Τ αρζάν:
Ο Άρχοντας της ζούγκλας!

Μια φορά και ένα καιρό, στα πολύ παλιά χρόνια, όχι και τόσο μακρινά όμως,
σε μια ζούγκλα ζούσαν πολλά και διάφορα ζώα, καθένα με το χαρακτήρα του.Ζούσαν λοιπόν ,τα περήφανα λιοντάρια, οι πονηρές αλεπούδες , τα μοναχικά τσακάλια,
τα σοφά φίδια, τα επιδεικτικά παγώνια, οι αστείες μαϊμούδες, οι αιμοβόρες ύαινες,
οι βαρείς και δύσκαμπτοι ελέφαντες, οι αεικίνητοι πίθηκοι και πολλά άλλα…

Μια μέρα έφθασε στο Βασίλειο τους, από ένα περίεργο ατύχημα, εξ ουρανού,
ένα ανθρώπινο μωρό. Κανείς δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο και τα ζώα έκαναν συμβούλιο
για να αποφασίσουν τι θα κάνουν με αυτή την περίπτωση.
Κοιτούσαν το μωρό, που δεν έμοιαζε με τίποτα άλλο και με κανένα τους, και μια μαμά γοριλίνα το συμπόνεσε και ήθελε να το μεγαλώσει.
Ο αρχηγός τους, ο γορίλας αποφάσισε να δώσει την συγκατάθεση του ,
να το κρατήσουν, προσδοκώντας σε ανταλλάγματα ίσως και οφέλη.

Έτσι το μωρό μεγάλωνε σιγά σιγά μαζί με τα άλλα ζώα ξέγνοιαστα και παίζοντας.
Όμως μεγαλώνοντας στην ζούγκλα, ερχόταν μερικές στιγμές που δεν ήξερε τι του συνέβαινε.
Ένα απροσδιόριστο συναίσθημα ανέβαινε στην καρδιά και την πίεζε και ένα βαθύ αίσθημα νοσταλγίας που ερχόταν από πολύ μακριά.
Τότε αποσυρόταν στην κορυφή ενός ψηλού βράχου, έβλεπε πανοραμικά την ζούγκλα ,κοιτούσε με λαχτάρα τον ουρανό και ρωτούσε για απαντήσεις.

Η μαμά του, η γοριλίνα τον φρόντιζε και τον αγαπούσε σαν παιδί της και προσπαθούσε να τον καθησυχάσει, όμως ο αρχηγός τον υποψιαζόταν, γιατί του φαινόταν πολύ διαφορετικός άρα ύποπτος.
Τον προκαλούσε με την συμπεριφορά του κα τον έβαζε έξω από το παιγνίδι και την παρέα τους.
Κάποια μέρα του είπε κατάμουτρα πως δεν είναι δικός τους και δεν μπορεί να γίνει σαν και αυτούς
Άρα είναι άχρηστος και περιττός, ίσως και επικίνδυνος.
Το μικρό μωρό, που είχε πια μεγαλώσει και όλοι τον φώναζαν Ταρζάν πληγώθηκε πολύ,
Η μικρή καρδιά του ράγισε σχεδόν και μια οργή ανέβηκε μέχρι το μέτωπο του.
Έσφιξε την γροθιά του και είπε,
πως όχι ...δεν είναι έτσι και θα τους ...δείξει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα σαν και αυτούς,
ίδιος και ....είναι ίσος τους.Άρχισε να ανεβαίνει στα δέντρα όπως οι γορίλες να χτυπάει το στήθος του, όπως αυτοί
και να ουρλιάζει με δύναμη.
Όμως μάτωσαν τα γόνατα του και τα χέρια και πόνεσε ο λαιμός του από τα ουρλιαχτά.
Και αυτό το παράξενο αδυσώπητο συναίσθημα που ερχόταν από πολύ μακριά ήταν τόσο ανεξήγητο.
Οι μαϊμούδες τον κορόιδευαν, είσαι πολύ αστείος του λέγαν,
έτσι που προσπαθείς να χοροπηδήσεις... όπως εμείς.
Τα φίδια τον σνόμπαραν και του έλεγαν δεν μπορείς να ξέρεις… όπως εμείς.
Οι ελέφαντες τον αγνόησαν παντελώς και οι αλεπούδες προσπάθησαν να κάνουν κάποιες συναλλαγές μαζί του, αλλά δεν τον ενδιέφερε το αντικείμενο της συναλλαγής..
Οι γορίλες σε επίδειξη δύναμης τον χτύπησαν άγρια.
Οι ύενες περίμεναν να πέσει κάτω να τον φάνε.
Τα λιοντάρια όμως, ήταν πάντα πολύ μακρινά και απόμακρα, δεν συμπαθούσαν πολύ την συμπεριφορά και τους νόμους του γορίλα.
Σπάνια πλησίαζε κάποιος στην περιοχή τους και αυτά δεν συμμετείχαν και πολύ στο πάρε δώσε των ζώων της ζούγκλας, αλλά, και τα άλλα ζώα τα αποφεύγαν.Βγαίνανε μόνο για κυνήγι και δεν μιλούσαν πολύ.
Μια μέρα συνάντησε ένα ,τυχαία και ...το χαιρέτισε .
Το λιοντάρι του ανταπέδωσε τον χαιρετισμό του, τον κοίταξε πολύ σκεφτικό και του είπε:Ξέρω τι σκέφτεσαι και τι ρωτάς τα βράδια. Κάποια στιγμή, θα βρεις όλες τις απαντήσεις και την αλήθεια και θα θυμηθείς την καταγωγή σου.
Αυτά είπε και... απομακρύνθηκε.
Ο Ταρζάν κοιτούσε τον εαυτό του και αναρωτιόταν συνέχεια με τι έμοιαζε.
Είχε μερικές τρίχες στο στήθος άρα... μπορεί να ήταν γορίλας;
Μια ποικιλία τους, ίσως...
Του άρεσαν και οι μπανάνες λες... να ήταν πίθηκος;
Γελούσε καμία φορά , να είχε... συγγένεια με τις μαϊμούδες;
Έτσι περνούσε ο καιρός και είχε αρχίσει να συνηθίζει την ζούγκλα και τους κανόνες τις και να αφομοιώνεται.
Αλλά και τα άλλα ζώα στις συζητήσεις τους, προσπαθούσαν να τον κατατάξουν και να βρουν ομοιότητες και διαφορές μεταξύ τους., ήταν όμως δύσκολο εγχείρημα.
Κάθε φορά κάτι δεν κολλούσε... στα λογικά τους συμπεράσματα.

Ώσπου μια μέρα ξαφνικά κάτι φάνηκε στον ορίζοντα, μακριά από το πέλαγος.
Δεν το είχε ξαναδεί έμοιαζε σαν ένα μεγάλο πουλί, που έπλεε αργά στην θάλασσα.
Κρύφτηκε πίσω από τους θάμνους και περίμενε να δει τι θα γίνει .
Πέρασε λίγη ώρα και όταν πλησίασε είδε να κατεβαίνουν δύο παράξενα πλάσματα που έβγαζαν κάτι περίεργες φωνές.
Είχαν πάνω τους ένα είδος φύλλων, που σκέπαζαν το σώμα τους πολύ περίεργα και περπατούσαν ακόμη πιο περίεργα.
Περπατούσαν και στεκόταν στα δύο πόδια!
Κατέβηκαν από αυτό το περίεργο πουλί που έμεινε τελείως ακίνητο, πράγμα επίσης πολύ παράξενο... για πουλί. Και, άρχισαν να κάνουν ακατανόητες κινήσεις και να κουβαλάν περίεργα πράγματα.
Κρύφθηκε καλά πίσω από τα δέντρα και άρχισε να τους παρακολουθεί συστηματικά.
Τους έβλεπε να τρώνε, να κουνάνε τα χείλη τους και να κοιτάζουν πολύ ώρα κάτι φύλλα μπροστά στα μάτια τους. Αυτό και αν ήταν παράξενο και τρελό…
Πήρε και αυτός ένα φύλλο και το έβαλε μπροστά του και το κοιτούσε μήπως καταλάβει κάτι αλλά τίποτα αποδείχτηκε πολύ βαρετή υπόθεση.
Όμως αυτά τα πλάσματα δεν ήταν ακριβώς ίδια.
Το ένα θαλεγε πως ….ήταν όμορφο πολύ και έκανε την καρδιά του να χτυπάει περίεργα.
Είχε κίτρινες φωτεινές τρίχες και χρωματιστά φύλλα στο σώμα και γλυκεία κραυγή
... κάτι που έμοιαζε έτσι …
Το άλλο πλάσμα ήταν πιο σκούρο κα με περισσότερες τρίχες και στο πρόσωπο του.
Δεν μπορούσε εύκολα να καταλήξει κάπου, όμως, ξανακοιτώντας τον εαυτό του κάτι
κάποιες θύμησες άρχισαν να έρχονται κομματιασμένες στην επιφάνεια και συνέχιζε την παρακολούθηση.
Η καρδιά του χτύπησε δυνατά, όταν κάποια μέρα το ένα πλάσμα, το όμορφο,
κατευθύνθηκε προς το μέρος του.
Τα πόδια του λύγισαν, ήθελε να τρέξει αλλά δεν μπόρεσε τα πόδια του δεν υπάκουσαν και έμεινε εκεί να βλέπει.
αυτό το φωτεινό ξανθό πλάσμα, να έρχεται κατευθείαν προς το μέρος του και όχι μόνο αυτό
να τον κοιτάζει να του χαμογελάει και να του απλώνει το κάτασπρο χέρι του..

Ένοιωσε ντροπή, αλλά και απύθμενη χαρά και αγαλλίαση … που κόντευε να λιποθυμήσει.
Και μέσα στην ταραχή του έσπασε όλα τα κλαδιά που ήταν κοντά του.
Το πλάσμα έμεινε όμως δεν έφυγε και σιγά βρήκαν κώδικες επικοινωνίας.Μπόρεσε να προσέξει πως είχε πολλές ομοιότητες με αυτά τα πλάσματα τα καινούργια.
Ίσως να ίσιωνε λίγο το κορμί ...αν έστρωνε τις τρίχες του…ίσως
Όμως ήταν και αυτές οι περίεργες φωνές που είχαν μεταξύ τους.
Κατάλαβε , επίσης,πως εκείνος ο προηγούμενος ο αγώνας ήταν μάταιος και όλες οι προσπάθειες του να μοιάσει... στα ζώα της ζούγκλας.
Ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει ο καλύτερος γορίλας, γιατί η προτίμηση της καρδιάς του πλέον
ήταν να είναι μαζί με αυτά τα καινούργια πλάσματα και έπρεπε, να ξεκινήσει από την αρχή μαζί τους.
Έπρεπε να μάθει απ΄τη αρχή να περπατάει, να στέκεται όρθιος, να μιλάει, να καθαρίζει τις τρίχες του, να πλένεται, να διαβάζει αυτά τα φύλλα, να χειρίζεται αυτά τα περίεργα αντικείμενα, να σκέφτεται… να αγαπάει ...
Έπρεπε να μάθει, από την αρχή να είναι άνθρωπος και να συνυπάρχει με άλλους ανθρώπους σε ισότιμη σχέση.
Όμως ο Ταρζάν το ήθελε όσα τίποτα άλλο και ήξερε πια τι ρωτούσε τον ουρανό,
τα βράδια της μοναξιάς του στην ζούγκλα.
Κατάλαβε πως αυτά τα παράξενα καινούργια πλάσματα…ήταν άνθρωποι και,
πως αυτός ήταν ένας από αυτούς.
Ήταν... ένας Άνθρωπος!Ότι ανήκε εκεί και ήθελε να είναι πια μαζί τους….
Αυτός ήταν και ο καινούργιος του αγώνας και ένα... άλλο παραμύθι,
αλλά, ήταν ένα αγώνας, που έκανε την καρδιά του ευτυχισμένη και την ένιωθε πλήρη και ικανοποιημένη.

Ποιος είναι ο Ταρζάν;
Ένα λιοντάρι της ζούγκλας
…από τις αναμνήσεις του…
21ος Αιών

18 σχόλια:

  1. καλησπερα λιονταρια,ο ταρζαν ειμαστε εμεις που πρεπει να βρουμε απο που προηλθαμε,που ανηκουμε και που αισθανομαστε πληρης και ικανοποιημενοι και φυσικα τι αγωνες εχουμε να κανουμε για να νιωσουμε την πληροτητα αυτη................δεν μπορουμε να γινουμε κατι που δεν ειμαστε......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Elzin.
    Όταν βρίσκουμε το λόγο να αγωνιστούμε για κάτι που αξίζει, όταν ο στόχος που βάζουμε είναι αυτός που πραγματικά θέλουμε, τότε η ζωή μας αποκτά νόημα. Και τίποτα δε μπορεί να μας σταθεί εμπόδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΤΑΡΖΑΝ..Μια Ιστορια 'Για,
    Ζω Μαθαινω μαθαινω, Ποιος ειμαι, Γιατι Υπαρχω,Σκοπος, ποιος ειναι ο Λογος Υπαρξεως σε τουτη την 'Γη,Εσεις 'Σοφοι Πολεμιστες Μας δινετε το Δρομο και το Τροπο Εγω[Εμεις] Τιι Μα Τιιιι;;;;;
    Με Αγαπη & Σεβασμο, σε Τουτο το Σοφο, Φιλοξενο Χωρο'σας, Ευχαριστω για την Φιλοξενια :)
    Nispell

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραία ανάρτηση...
    Πραγματικά πάντως δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο Ταρζάν.
    Έχει όμως ένα ατού σε σχέση με μας.
    Είδε με τα μάτια του που ανήκει.
    Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να κοιτάμε τον ουρανό μέχρι η αυτογνωσία να έρθει μόνη της και χωρίς καμιά βοήθεια, αφού οι γραπτές βοήθειες κάηκαν πριν καμιά δεκαπενταριά αιώνες, ενώ οι προφορικές έσβυσαν σιγά σιγά από κάποιους τρομοκράτες πνεύματος και υποβόσκουν μόνο, βαθειά μέσα στην ανυποψίαστη ύπαρξή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιος θα αναλάβει να μιλήσει στον Ταρζάν;
    "Αγαπητέ Ταρζάν, άκουσε: Μόλις αντικαταστήσεις τον άναρθρο λόγο με έναρθρο, τότε ως δια μαγείας θα ανακαλύψεις ότι αυτό είναι ένα από τα πιο ισχυρά σου όπλα. Αισιοδοξώ να γίνουν έτσι τα πράγματα και να προχωρήσεις σε κόψιμο νυχιών. Οι γορίλλες μπορεί να πηδάν από δέντρο σε δέντρο και να χτυπούν το στήθος τους, οι άνθρωποι όμως δείχνουν αλλιώς τη δύναμή τους... Όταν ισιώσεις το κορμί σου και τους κοιτάς κατάματα, μάθε να τους διαβάζεις, αλλιώς σε βλέπω ατραξιόν σε τσίρκο. Τέλος αγαπητέ Ταρζάν, όταν βρεις δουλειά, γυναίκα, σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικό, τη ζούγκλα πολύ θα πεθυμίσεις... Εκείνη τη δύσκολη στιγμή θυμήσου τα λιγομίλητα λιοντάρια, δώσε γροθιά σε ότι σε διαβάλλει, ξεγύμνωσε την ψυχή σου, φώναξε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαλημέρα και καλή κυριακή :) Τα σέβη μου σε ένα καταπληκτικό κείμενο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα,
    Εκάτη,
    πρέπει να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε ποιοί είμαστε και από που ερχόμαστε...
    να ενοποιήσουμε τον εαυτό μας ολοκληρώνοντας τον... πάντα
    και διορθώνοντας τα λάθη μας
    ... να γινόμαστε καλύτεροι...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, Σουζάννα,
    όταν ο στόχος αυτός,
    βρίσκεται σε συνεργασία και αρμονία με την καρδιά και το μυαλό
    ...τίποτα δε μπορεί να μας σταθεί εμπόδιο!
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με αγάπη απ'όλους...εμάς,
    καλέ μας,
    ακούραστε Νισπέλ
    σε ευχαριστούμε και σε αγκαλιάζουμε για
    την πρωτότυπη παρουσία σου
    στον χώρο και,
    την συνεισφορά σου
    ...στην πρόοδο του:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχει όμως ένα ατού σε σχέση με μας.
    Είδε με τα μάτια του που ανήκει.
    Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να κοιτάμε τον ουρανό μέχρι η αυτογνωσία να έρθει μόνη της και χωρίς καμιά βοήθεια, αφού οι γραπτές βοήθειες κάηκαν πριν καμιά δεκαπενταριά αιώνες, ενώ οι προφορικές έσβυσαν σιγά σιγά από κάποιους τρομοκράτες πνεύματος και υποβόσκουν μόνο, βαθειά μέσα στην ανυποψίαστη ύπαρξή μας.


    Η διάδοση της Γνώσης, ανησυχεί και φοβίζει μερικούς...που θέλουν να το έχουν μονοπώλιο και να
    κυβερνούν την Ζούγκλα,
    φίλε μας,
    Δυνατέ Άνεμε;)!

    Δεν χάνεται ποτέ η Φλόγα
    ... στον Άνθρωπο:
    Δεν υπάρχει θερμοκρασία μικρότερη απο τους -273 βαθμούς Κελσίου,
    πουθενά στο σύμπαν...!

    Είναι το όριο της... κατάψυξης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπημένη μας,
    Λούσυ,
    εμείς στείλαμε,
    αυτό το καταπληκτικό γράμμα,
    στο Ταρζάν,
    ελπίζουμε να το παραλάβει...
    και να σε ευχαριστήσει για το ενδιαφέρον σου και τις οδηγίες...

    Εμείς σε καλημερίζουμε...από το λημέρι των λιονταριών;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 'Εχουμε
    ...πολύ καλούς συμπολεμιστές
    συντρόφους,
    μιας διαδρομής με καρδιά,
    που μας εμπνέουν ,
    μας στέλνουν
    τους χτύπους της και
    μας βοηθούν
    να μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τις Κυριακάτικες καλημέρες...

    Καλημέρα συμπολεμιστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ευχαριστώ πολεμιστή που μια κουβέντα σου μου έδωσε αφορμή για σκέψη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όταν , ο άνθρωπος,
    μπορεί μέσα από ένα απλό διάλογο και ΄κάποια σχόλια,
    να παράγει σκέψη
    και επεξεργασία σκέψης πρωτογενούς μορφής,
    αποδεικνύει περίτρανα,
    'πως είναι,
    το ΟΝ και δεν είναι το ΤΊΠΟΤΑ...!!!

    ...και είναι ΆΝΕΜΟΣ δυνατός;)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ ωραία παραβολή...
    Ο Ταρζάν είναι ο καθένας μας και η ζούγκλα είναι αυτός ο κόσμος...όπως και η καταγωγή του Ταρζάν δεν είναι από την ζούγκλα, έτσι και η δική μας δεν είναι από αυτόν τον κόσμο...
    Κάτι μέσα μας, η εσωτερική μας Φωνή, μας το λέει και μας το υπενθυμίζει συνεχώς και η επιλογή είναι δική μας...θα την ακούσομε ή θα δίνομε αξία στις ψεύτικες υποσχέσεις αυτού του κόσμου που δεν είναι άλλο από μια ψευδαίσθηση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πρέπει να σωπάσουν πολλές εξωτερικές φωνές και σειρήνες
    για να ακουστεί...αυτός ο ψίθυρος,
    της Εσωτερικής Φωνής,
    Χριστίνα,
    γιατί έρχεται από πολύ μακριά...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ποιοι είμαστε και από που ερχόμαστε..ναι EL.ZIN πρέπει να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε..το έχουμε ξεχάσει νομίζω..

    Σκεφτείτε ότι ακόμη και ο ταρζάν ο "βασιλιάς της ζουγκλας",κανένα αγριο θηρίο δεν τον προβλημάτησε ούτε τον τρόμαξε ποτέ..αλλά όταν πήγαιναν άνθρωποι στην ζούγκλα παρακολουθούσε προσεκτικά, γιατί από όλα τα πλάσματα του Θεού μόνο ο άνθρωπος φέρνει αλλαγή, διχόνοια και διαμάχη οπουδήποτε πατήσει το πόδι του..
    Έβλεπε την ομοιότητα..δεν καταλάβαινε την συμπεριφορά τους όμως!!
    Γιατί άραγε?

    Επειτα απο ενα τετραήμερο αγάπης..είμαι και πάλι εδώ!

    Ηρθα να αφήσω κι εδώ :)
    περισσότερη και ξεχωριστή..σε σένα! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σε περιμέναμε...
    όλοι...και ένας,
    ειδικά,
    κοιτούσε κάθε μέρα,
    ... το παράθυρο.
    Δεν θέλουμε να ξεχνούμε
    ... ΤΙΠΟΤΑ!
    αρνούμαστε την ΛΗΘΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;