Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

ΧΥ. Το αντρικό αίνιγμα



ΧΥ:
Η ανδρική ταυτότητα
 
"Για να επαινέσεις έναν άνδρα αρκεί να του πεις πως είναι άνδρας"

Ο νους μας πηγαίνει αυθόρμητα στον αιώνιο άντρα,
χωρίς να δώσουμε και μεγάλη προσοχή στα λόγια του Ρουσσώ;
Το αρσενικό είναι αρσενικό μόνο σε ορισμένες στιγμές της ζωή του,
το θηλυκό είναι πάντα θηλυκό, ή τουλάχιστον σ'όλο το διάστημα της νιότης του.
Όντας ελάχιστα διατεθειμένοι να αμφισβητήσουμε
μια ασταθή πραγματικότητα, θέλουμε να πιστεύομε
στην παγκόσμια αρχή του αντρισμού.

Το ΧΥ είναι ο χρωμοσωμικός τύπος του άντρα.
Αν όλα εξελιχθούν ομαλά και δεν υπάρξει ατύχημα στην διαδρομή
αυτά τα δύο χρωμοσώματα θέτουν σε κίνηση τον μηχανισμό της διαφοροποίησης των γεννητικών οργάνων, έτσι ώστε ένας άντρας να μην είναι γυναίκα.

Τα φυλετικά χρωμοσώματα που είναι οριστικά αναγνωρίσιμα από το 1956,
καθορίζουν το γενετικό φύλο του αρσενικού
και συμβολίζουν την καταγωγή της αντρικής ιστορίας.
Υπάρχουν άτομα τα οποία ενώ έχουν τα στοιχεία ΧΥ
και εντελώς φυσιολογική δομή, παραβλέπουν την αντρική τους ταυτότητα
και άλλα που αποκτούν αυτή την ταυτότητα παρά τις γενετικές ανωμαλίες.

Η απόκτηση του αντρισμού είναι συνισταμένη ψυχολογικών,
κοινωνικών και πολιτιστικών παραγόντων,
οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την γενετική
αλλά που παίζουν εξίσου καθαριστικό ρόλο αν όχι και σπουδαιότερο.

Από το ΧΥ μέχρι την πλήρη ανάπτυξη της αντρικής ταυτότητας,
ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος παγίδεςΗ αντρική ύπαρξη είναι ένας ατέλειωτος αγώνας μιας μιας ολόκληρης ζωής.

Ο άντρας μάχεται διαρκώς για να μη υποχωρήσει ποτέ στην αδυναμία
και την παθητικότητα που διαρκώς τον παραμονεύουν.
Ο αρρενωπός άντρας ενσαρκώνει την δράση.
Αυτή όμως η δράση δεν είναι στην πραγματικότητα
παρά μια αντίδραση ενάντια στην παθητικότητα
και την αδυναμία του νεογέννητου.

Ο μαλθακός άντρας, αποκαλούμενος ‘λαπάς’, είναι αυτός
που αρνείται από μόνος του τα αντρικά προνόμια, αποκηρύσσει την εξουσία,
την υπεροχή του αρσενικού, την οποία του επιφυλάσσει
κατά παράδοση η πατριαρχική τάξη.
Καταπνίγει μέσα του κάθε διάθεση επιθετικότητας,
παραιτείται από φιλοδοξίες και καριέρες,
όταν αυτές τον εμποδίζουν να αφοσιωθεί ολόψυχα στην γυναίκα και τα παιδιά.

Το ζευγάρι αποτελείται από μια φεμινίστρια και ένα μαλθακό άντρα
που μοιράζεται τις δουλειές του σπιτιού..
Ο άντρας νιώθει πληγωμένος στην αρρενωπότητα και η ταυτότητα του παραπαίει.
Τις περισσότερες φορές το ζευγάρι χωρίζει.

Ο σκληρός άντρας, ο ληστής είναι αυτός που παίρνει και δεν δίνει τίποτα.
Γυρεύει μόνο να προφυλαχτεί συναισθηματικά
και αρνείται οποιαδήποτε δέσμευση.

Αυτός ο αρνητικός απολογισμός των αντρών στα τέλη της χιλιετίας
έχει το προσόν όσο υπερβολικός και γελοιογραφικός
και να είναι να φέρει στην επιφάνεια τα αδιέξοδα της αρρενωπότητας
που αποτελούν επακόλουθα του πατριαρχικού συστήματος..

Ο συμφιλιωμένος άντρας, δεν είναι μια οποιαδήποτε σύνθεση
των δύο προηγούμενων ανάπηρων αρσενικών.
Ούτε ο ασπόνδυλος μαλθακός άντρας, ούτε ο σκληρός,
ο ανίκανος να εκφράσει τα συναισθήματα του
και είναι πλέον ο άντρας σε μεταβατική φάση.Όσο οι γυναίκες θα γεννούν άντρες και το ΧΥ
θα αναπτύσσεται στα σπλάχνα του ΧΧ, θα χρειάζεται πάντα
περισσότερος χρόνος και μεγαλύτερες δυσκολίες για την δημιουργία ενός άντρα.

Όταν οι άντρες συνειδητοποίησαν αυτό το φυσικό μειονέκτημα
δημιούργησαν ένα πρόσκαιρο κατασκεύασμα ευρέως φάσματος,
το πατριαρχικό σύστημα.
Σήμερα είναι αναγκασμένοι να αποχαιρετήσουν τον πατριάρχη
και να επινοήσουν εκ νέου τον πατέρα και τον επακόλουθο αντρισμό.
Οι γυναίκες που παρακολουθούν στοργικά
αυτή την μεταβατική φάση κρατούν την αναπνοή τους…
Ποια είναι η ουσία του αρσενικού ανθρώπου;
 
Συμφιλιωμένος Λεόν
21ος Αιών
 

13 σχόλια:

  1. Γράφω χωρίς να μπω στον λογαριασμό μου επειδή δεν πολυπρολαβαίνω - το σχόλιο θα μείνει, έτσι και αλλιώς.

    Ο Άνδρας προσωπικά για εμένα είναι ο ποιητής, ο δημιουργός, ο πολεμιστής, ο φιλόσοφος, ο Απολλώνειος οδοιπόρος μέσα από τη ζωή.

    Φυσικά για να γίνει όλα αυτά, πρέπει πρώτα να υπάρξει εξαρθρωτής, εκθεμελιωτής, καταστροφέας - είναι απαράβατος νόμος φίλε, πως όποιος θέλει να δημιουργήσει, πρέπει πρώτα να συντρίψει και να φέρει στο έδαφος!

    Ανοίγεις πολύ μεγάλη κουβέντα, αλλά θα συνεχίσω με δύο αποσπάσματα για σήμερα:

    Επίμετρο Β, # 55
    Για να βρεις το μέτρο και το μέσον ώστε να επιδιώξεις να ξεπεραστεί η ανθρωπότητα, πρέπει να βρεις το ψηλότερο και ρωμαλαιότερο είδος ανθρώπου! Να παρουσιάζεις αδιάκοπα την τάση προς το ανώτερο και μέσα στα πιο μικρά πράγματα. Η τελειότητα, η ωριμότητα, η ανθηρή υγεία, η γλυκιά ακτινοβολία της δύναμης. Να εργάζεσαι σαν καλλιτέχνης το καθημερινό έργο σου, να οδηγείς κάθε έργο σου στην τελειότητα. Να είναι τίμιο το κίνητρο σου, όπως αρμόζει στον δυνατό.

    Επίμετρο Β, # 56
    Όχι ανυπομονησία! Ο Υπεράνθρωπος είναι ο προσεχής βαθμός σας! Γι' αυτό, για τούτον τον περιορισμό, χρειάζεται μέτρο και ανδρισμός. Να υψώσεις τον άνθρωπο πάνω από τον εαυτό του, όπως έκαναν οι Έλληνες - όχι ενσαρκωμένα φαντάσματα. Πρέπει να εξαλείψεις το πνεύμα της υπεροχής που συνδέεται με έναν αδύναμο και νευρικό χαρακτήρα. Σκοπός: Μεγαλύτερη ανάπτυξη όλου του σώματος, όχι μόνο του εγκεφάλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Η ΜΑΚΑΡΙΤΙΣΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ,ΑΝΤΡΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΙΔΑΚΙ Μ΄ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ,ΤΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΛΙΓΟΣΤΕΨΑΝ.....
    ΣΟΦΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ Ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η δύναμη
    πραγματικά μεγάλε πολεμιστή,Εχετλαίε, είναι ένα μεγάλο θέμα και δύσκολο.
    Όμως θα το ξεκινήσουμε από το κυρίαρχο που βάζεις:
    Την δύναμη και θα προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε
    και να κατανοήσουμε την
    Έννοια της και μετά θα την εξετάσουμε σε σχέση με τον 'αντρισμό.'
    Ας ξεκινήσουμε από ‘δεξιά’ με τον νου και τον ορθολογισμό:
    Ο 2ος νόμος του Νεύτωνα καθορίζει ότι η επιτάχυνση ενός σώματος είναι ανάλογη της δύναμης που θα ασκηθεί και αντιστρόφως ανάλογη της μάζας του.
    Από αυτό προκύπτει ο θεμελιώδης νόμος της μηχανικής που λέει:
    Η δύναμη ισούται με τον γινόμενο της επιτάχυνσης επί την μάζα.
    Να σημειώσουμε εδώ ότι η μάζα σχετίζεται με την αδράνεια του ‘σώματο’ς και μεγαλώνει με αυτή.
    Το έργο επίσης( η εργασία), είναι ίσο με την δύναμη επι την απόσταση(εσωτερικό γινόμενο)
    Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι στη φύση πουθενά δεν μπορούμε να απομονώσουμε μια δύναμη, γιατί οι δυνάμεις λειτουργούν πάντα σε Ζεύγη.
    Άρα όταν αναπτύσσεται μια δύναμη αμέσως, εμφανίζεται και μια άλλη.
    Αν είχαν μελετήσει λίγο φυσική κάποιοι ισχυροί του κόσμου θα είχαν αποφύγει ολέθρια λάθη.
    Πάμε τώρα από αριστερά με την καρδιά:
    Τι είναι δύναμη και τι δεν είναι;
    Δεν μπορεί να είναι δύναμη:
    η επίδειξη δύναμης, η σκληρότητα , η βαρβαρότητα,η έλλειψη ευσπλαχνίας, η αλαζονεία, η υπεροψία, ο εγωκεντρισμός.
    Αυτά περισσότερο μοιάζουν με απωθημένα κόμπλεξ και αρρωστημένες καταστάσεις, ανισόρροπες.
    Δεν μπορεί η Δύναμη να μην περιλαμβάνει την σοφία την αρμονία , την κατανόηση,
    την αγάπη τηνολοκλήρωση.
    Η ¨καρδιά του Ανθρώπου θα ραγίσει έτσι…
    Δύναμη χωρίς αγάπη γίνεται κτηνωδία, αλλά φυσικά
    και αγάπη χωρίς δύναμη είναι κουραστική και άχρωμη.

    Σκέψου για απόψε και συνεχίζουμε αύριο την συζήτηση, το εξής:
    Πόσο δυνατός μπορεί να γίνει ένα θνητός άνθρωπος που έχει να παλέψει με τόσο
    Φοβερούς εχθρούς όπως τα γηρατειά οι αρρώστιες και ο θάνατος;
    Δεν είναι οι συνανθρωποί μας, οι αντίπαλοι μας..
    Μία Αδελφότητα μελλοθανάτων είμαστε όλοι!
    Πέρασαν πολύ ισχυροί άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο και στο απόγειο της δύναμης τους, μίλησαν για δύναμη με πολύ μεγάλα ΄λόγια, όμως η πραγματικότητα του θανάτου τους και του τέλους τους , τους ξεπέρασε.
    Η ανθρωπότητα έχει γνωρίσει μεγάλες καταστροφές και βανδαλισμούς.

    Θέλει πολύ μεγάλη ‘μαεστρία’ να χειριστεί κανείς ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως είναι:
    η …Δύναμη, που είναι πάντα … ΔΥΟ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @spyros1000
    Δυστυχώς έχει δίκιο η γιαγιά σου...έτσι έχουν τα πράγματα...
    βαδίζουμε σ'ένα ομογενοποιημένο
    σεξουαλικά σύμπαν.
    Καλώς ήλθες από τα μέρη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ta xy δεν είναι απλώς χρωμοσώματα του γενετικού υλικού. Γιατί δεν το εξετάζουμε και απο Βιολογικής πλευράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα η Φιλοσοφια συμφωνα με ενα δασκαλο ειναι μια διαρκης μελετη του θανατου.Ενα θανατο τον οποιο τον εχουμε μεσα μας εν (δυναμει)
    και αλοιμονο σε αυτον που δεν τον κουβαλαει μεσα του,σημαινει οτι ειναι ηδη νεκρος.
    Σαφως και ειναι φοβερος εχθρος.
    Ο φοβος του ανθρωπου για την ζωη και τον θανατο δημιουργησε τις θρησκειες,τις οποιες,τις ολες.
    Οι προγονοι μας τον πλησιασαν με τον καλυτερο τροπο,με το μετρο του ανθρωπου,τον κοιταξαν στα ματια και τον αποδεχτηκαν,αντιληφθηκαν την αξια της καθε μερας και δημιουργησαν μια κοσμοθεωρια για το πως πρεπει να ζει κανεις αυτην την μικρη ζωη, την τοσο πολυτιμη,τι εχει να χασει,τι εχει να κερδισει,και τωρα που ολα σιγα-σιγα η γρηγορα καταρρεουν βγαινουν αληθινοι για ακομα μια φορα.
    Οσο για την Αθανασια η μονη πραγματικη ειναι η ενδοκοσμικη,το στιγμα που αφηνουμε πισω μας,το αποτυπωμα μας και ποσο βαθεια μπορει να παει στο χρονο.
    Γραφω στο διαλειμα της δουλειας,θα ηθελα κατι να πω για τους αντρες και το αλλο μας μισο,φανταζομαι θα υπαρξει και συνεχεια στις αναρτησεις
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. braininfo,
    να το εξετάσουμε, βεβαίως!
    Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. να ακούσουμε την άποψη σου γι'αυτό.
    Περιμένουμε την συνέχεια...
    Φρυκτωρός,
    είναι μεγάλο θέμα και ευτυχώς που προλαβαίνεις να γράψεις μερικές αλήθειες στο διάλειμα από την δουλειά σου.
    Θα συνεχίσουμε...
    Καλή σου μέρα,εκει στην μακρινή Άπω Ανατολή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ο κακος της παρεας ετοιμαζει απαντηση ....
    ετοιμαστε ποπ κορν γιατι θα γινουμε θεαμα...
    η συνεχεια σε 15 ωρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τι να κάνουμε;
    Σου έλαχε ο 'δυσκολος' ρόλος!!!
    Άντε σε περιμένουμε με αγωνία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Bourdieu, 1993

    Το αποσπάσμα είναι σε μετάφραση του συγγραφέα.



    Άνδρας, εξουσία και κοινωνία

    Ο τόπος της εξουσίας
    Ας ρίξουμε μια ματιά στην κοινωνική θέση του άνδρα: είναι προφανές ότι παντού όπου οι θεσμοί έχουν να διαθέσουν θέσεις εξουσίας αυτές τις κατέχουν σχεδόν αποκλειστικά άνδρες. Σε ένα επιφανειακό επίπεδο μοιάζουν έτσι ήδη τα πάντα σαφή: οι άνδρες έχουν την εξουσία και ορίζουν τόσο τη δική τους όσο και τη μοίρα των άλλων. Να όμως που σε μια κοινωνία δεν υπάρχουν προς διανομή τόσες πολλές θέσεις εξουσίας όσοι και οι άνδρες, αν εξαιρέσουμε τον λεγόμενο οικογενειάρχη, και αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των ανδρών είναι εκτεθειμένη στην εξουσία άλλων. Στον βαθμό όμως που πράγματι άνδρες βρίσκονται στις πραγματικές θέσεις εξουσίας, η ουσία της εξουσίας που έχουν δεν περιλαμβάνει και την εξουσία επάνω στον εαυτό τους. Βρίσκονται στην υπηρεσία των θεσμών, τα συμφέροντα των οποίων (πρέπει να) υπηρετούν, όπως π.χ. ο πρόεδρος του Δ.Σ. μιας ανωνύμου εταιρείας. Σε μια πορεία αναζήτησης του τόπου της εξουσίας, σκαρφαλώσαμε τα επίπεδα της ιεραρχίας και ξαφνικά, στο πιο υψηλό επίπεδο, δεν βρήκαμε πια κάποιο πραγματικό πρόσωπο, παρά αφηρημένα μορφώματα, στα οποία μπορεί κάποιος να δώσει ονόματα όπως χρηματοδοτικό κεφάλαιο, στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, καπιταλισμός, μεγαμηχανή, πατριαρχία. Από «τους υψηλά ιστάμενους» γίνεται ένας άπιαστος χυλός «λεκτικών τεράτων» που δεν είναι υπεύθυνα για τίποτα και γι' αυτό είναι ή και μοιάζουν απεριόριστα εξουσιαστικά.

    Έτσι, στεκόμαστε μπροστά στην επιλογή είτε να υποθέσουμε πίσω από τις σχέσεις που βρίσκουμε μπροστά μας μια κρυφή τάξη, π.χ. τον κόσμο ή το θέλημα του Θεού, είτε όμως και να ξεκινήσουμε από το ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε που κατά παράδοξο τρόπο παράγουμε μια τάξη, την οποία ούτε καταλαβαίνουμε ούτε ελέγχουμε. Εγώ προτιμώ το δεύτερο και θα προσπαθήσω να εστιάσω στο πώς εμείς οι άνδρες παράγουμε μια τάξη που μας κάνει άνδρες. Γι' αυτό πρέπει να ορίσουμε τον τόπο της εξουσίας: η εξουσία δεν αποτελείται μόνον από κοινωνικούς εξαναγκασμούς που εξωθούν το άτομο σε πράξη, αλλά εμφανίζεται στους ενδιάμεσους χώρους, στις σχέσεις και χαρακτηρίζεται από αυτονομία και εξάρτηση ανάμεσα στο άτομο και την κοινωνία.

    Στον βαθμό λοιπόν που οι άνδρες ενδιαφέρονται να επιδιώξουν αλλαγές στο ανδρικό τους Είναι, δεν αρκεί απλά να αποφασίσουν τις αλλαγές αυτές με εμπιστοσύνη στο ότι αυτοί βεβαίως έχουν την εξουσία, αλλά πρέπει να αντιληφθούν τον τρόπο είναι δεμένοι σε ποια συστήματα (που οι ίδιοι έχουν συν-δημιουργήσει). Η πολιτισμική αλλαγή λοιπόν είναι μια διαδικασία που δεν πρέπει να διαχωρίζεται από τους ανθρώπους, ούτε υπαγορεύεται 'από τα πάνω', από κάποιο αφηρημένο μέγεθος.

    Έχει γίνει σαφές ότι οι άνδρες αφενός υποτάσσονται στις σχέσεις, αφετέρου παράγουν οι ίδιοι τις σχέσεις αυτές. Πώς όμως συμβιβάζονται τα δύο αυτά επίπεδα; Για να απαντήσω σ' αυτό το ερώτημα θα εισαγάγω την έννοια του habitus, έτσι όπως τη χρησιμοποιεί ο Bourdieu:

    «Η εξαρτημένη μάθηση που συνδέεται με μια ορισμένη τάξη συνθηκών ύπαρξης, παράγει τις μορφές habitus, ως συστήματα διαρκών και μεταβιβαζόμενων διαθέσεων, ως δομούσες δομές, που είναι σαν να δημιουργήθηκαν για να ενεργούν ως δομούσες δομές, δηλαδή ως βάσεις για την παραγωγή και την τάξη πρακτικών και αντιλήψεων. Οι μορφές habitus αντικειμενικά μπορούν να είναι προσαρμοσμένες στον στόχο τους, χωρίς ωστόσο να προϋποθέτουν συνειδητή επιδίωξη σκοπών και σαφή γνώση των εγχειρημάτων που απαιτούνται για την επίτευξη τους. Οι μορφές habitus είναι αντικειμενικά 'ρυθμισμένες' και 'κανονικές', δίχως να είναι με κάποιον τρόπο το αποτέλεσμα τήρησης κανόνων, και ακριβώς γι' αυτό είναι συλλογικά συγχρονισμένες, χωρίς να έχουν προκύψει από την ταξινομητική δράση κάποιου διευθυντή ορχήστρας.»

    Αυτή η πολύπλοκη παρουσίαση χρειάζεται μερικές επεξηγήσεις που θα κάνουν σαφέστερο τι εννοεί εδώ ο Bourdieu. Το habitus εμφανίζεται κάπως σαν 'διαβόλου κάλτσα', που υπάρχει τόσο για να ασκεί κοινωνικό έλεγχο και συνεπώς εξουσία όσο ταυτόχρονα και για να αποτελεί καθημερινή, μη προμελετημένη πράξη των υποκειμένων. Αρχικά θα ήθελα να προσεγγίσω την πλευρά του κοινωνικού ελέγχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εξαιρετική προσθήκη και παρέμβαση!!!
    Σημειώνουμε τα εξής:
    ... αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των ανδρών είναι εκτεθειμένη στην εξουσία άλλων.

    Βρίσκονται στην υπηρεσία των θεσμών, τα συμφέροντα των οποίων (πρέπει να) υπηρετούν,... ένας άπιαστος χυλός «λεκτικών τεράτων» που δεν είναι υπεύθυνα για τίποτα και γι' αυτό είναι ή και μοιάζουν απεριόριστα εξουσιαστικά.

    ...εμείς οι ίδιοι είμαστε που κατά παράδοξο τρόπο παράγουμε μια τάξη, την οποία ούτε καταλαβαίνουμε ούτε ελέγχουμε.

    ...οι άνδρες ενδιαφέρονται να επιδιώξουν αλλαγές στο ανδρικό τους Είναι, δεν αρκεί απλά να αποφασίσουν τις αλλαγές αυτές με εμπιστοσύνη στο ότι αυτοί βεβαίως έχουν την εξουσία, αλλά πρέπει να αντιληφθούν τον τρόπο είναι δεμένοι σε ποια συστήματα.

    Σίγουρα η Άρτεμις έχει 'βόλει το χεράκι της'... αυτοπροσώπως;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. O Άνδρας θα πατήσει το θήλυ ιερατείο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΕΔΩ
    ... δεν υπάρχει κανένα «θήλυ ιερατείο να πατήσεις»
    και γενικώς κανένα «ιερατείο»
    Είμεθα αντι ιερατιδείς....γενικώς.
    Μη κουράζεσαι άδικα.
    Δεν πολεμούμε τους ΆΝΔΡΕΣ
    αγαπητέ μας ανώνυμε,
    ούτε τους πατούμε,
    και εφ όσον ορίζεις τον εαυτό σου ως τέτοιον
    δεν συντρέχει ουδείς λόγος ανησυχίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;