Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Ι. Η Λύπη και η Σιωπή της Προσμονής




Ι θάκη!
Ένα… Όνειρο της Καρδιάς!
Νιώθω προσωρινός
Κι’αυτό μου δίνει
την ικανοποίηση
της ελαφρότητας…
κι’αυτό, μου δίνει
την ικανότητα
της Ελευθερίας

Η λύπη, η προσμονή,
η επιθυμία στο βωμό
... του αδυσώπητου.

Η λαχτάρα να συναντήσεις
την Πηνελόπη,
η αμφιβολία αν σε περίμενε…
η διαπίστωση ότι,
η Πηνελόπη, ο Οδυσσέας
και ο Τηλέμαχος της ζωής σου,
ήσουν εσύ… ο ίδιος.
Η Ιθάκη, που είναι;
Πόσο αργεί αυτό το
ταξίδι ακόμη;
Πρέπει να σκοτώσεις
και τους μνηστήρες

Δοκίμασαν να σου κλέψουν
τον κόσμο σου.
Δοκίμασαν να σου κλέψουν την
Ψυχή σου.
Λεηλάτησαν την ζωή σου…

Μείνε όρθιος, Οδυσσέα !Απέναντι ... σ¨ένα
ανελέητο Ποσειδώνα.
Μείνε όρθιος, Οδυσσέα!
Κι ονειρέψου τον εαυτό σου
Μεγαλόπρεπο βασιλιά
Της Ιθάκης ξανά!!!

…από τα βουνά της Ιθάκης…

Ι. Σορήμο Λεόν
21ος Αιών

2 σχόλια:

  1. Από τα βουνά της Πίνδου

    Το ποίημα αυτό το είχα γράψει
    σε κάποιες δύσκολες στιγμές της ζωής μου
    και το είχα χαρίσει σε αγαπημένα μου πρόσωπα
    και σε μερικούς καλούς φίλους.
    Ναι!
    Η ανθρώπινη ζωή είναι μια Ιλιάδα και μια Οδύσσεια
    και πρέπει να μένει κανείς όρθιος
    και ποτέ να μη παραδοθεί
    και από τον σκοπό του
    και τον προορισμό του να παραιτηθεί.
    Σας ασπάζομαι Αστραία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η λύπη, η προσμονή,
    η επιθυμία...κάποτε μπορεί να γίνουν ευτυχία,όταν οι άνθρωποι μπορούν ακόμη να ονειρεύονται, και να ελπίζουν...

    από τις πεδιάδες της Φθίας...και της Μακεδονίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή... που θέλεις να δεις στον κόσμο;